Information is power. Control of information is the ultimate power. That’s exactly what Putin is counting on.
When Russia invaded Ukraine, social media exploded with support for Ukraine and conviction for Putin’s Russia. Of course, many people understand that it isn’t the Russian citizens themselves who are to blame, as in fact many Russians don’t know the full story. If you’ve seen footage from Ukraine, President Zelenskyy’s interviews, or even have an understanding of Russian – Ukrainian history it might be hard to believe that Russians don’t know what’s really going on. But it’s true. The reason? It’s all thanks to Putin’s control of information (aka Russian censorship).
Russian censorship is Everywhere
For years, Russia has been on a mission to control the flow of information both inside the country but also from outside sources, with all indicators pointing to Russia heading towards a total authoritarian style of censorship.
The model entails, among other things, blocking social and traditional media that talk of rebellion, or even just criticism of Putin and his government. On numerous occasions Russia has restricted and/or blocked access to Facebook, Instagram, Twitter and TikTok.
On TikTok, for example, Russian users can only view historical Russian content and cannot post or view any other content. This followed the Kremlin passing a law which CRIMINALISED the spreading of content that it deems to be ‘fake news’ about Ukraine. Who gets to choose what counts as fake? The invaders themselves. Authoritarian censorship at its finest.
At first you might think ‘So what? Blocking such sites is not necessarily evil’. But, think about it. Where did you first hear about the Russian invasion? Where did you first see videos of it? Where did you first comment on it? Let us take a wild guess. On all these sites!
Now imagine an entire country unable to view all of this content and their only source of knowledge on the topic is the media that is approved by the invaders themselves. Further, the media that is allowed is threatened by criminal punishment if they share any reports that the government disapproves of – how honest do you think these reports will be?’
Clearly seeing this for the huge red flag that it was, many broadcasting companies including the BBC withdrew from Russia.
Patchy Solutions
One way in which Russian citizens have attempted to get around the censorship was the use of VPNs (Virtual Private Networks), those things people use to access a foreign country’s Netflix to view extra shows. The Russian citizens rely on them just to hear the truth about what is going on in the world, including an invasion they are part of.
Putin, of course, couldn’t have this and many VPN companies were shut down or restricted while many people couldn’t access a number of the VPN’s that required payment as they couldn’t actually pay for the service due to sanctions imposed on Russia as punishment for the Ukrainian invasion which blocked the use of VISA, Mastercard, Google and Apple Pay.
When there is a will, there is a way
Russia’s authoritarian regulation has resulted in the shutdown of hundreds of domestic news websites. In an attempt to combat this, we now have the website known as Samizdat Online. This site lets Russian users access blocked websites in the most user-friendly way possible that requires no technical know-how.
Essentially, the site takes content from blocked websites and assigns them to new domains. All you have to do is click on the blocked website’s name. Currently, the website hosts a number of links to the domains but according to Wired, the site will take on the appearance of a traditional news site.
Researching Samizdat Online also reminded us of ‘The Uncensored Library’, a virtual library within the Minecraft video game (a game aimed at young people that allows users to build their own worlds), where users would record censored content in the Library’s virtual books for Minecraft players from oppressed countries to read to overcome the censorship and learn the truth.
The social aspect of the Library being located within Minecraft also allowed the young people accessing the content to engage with other players and discuss the content they were reading.
It’s saddening to think that these issues of censorship continue. But it is encouraging and inspiring to know that people behind solutions such as The Uncensored Library and Samizdat Online will continue to find new ingenious ways to overcome oppression and censorship.
Σαν σήμερα, το 1890, γεννιέται η πιο διάσημη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων με το όνομα, Άγκαθα Μαίρυ Κλαρίσσα Μίλλερ (aka Αγκάθα Κρίστι), στο Ντέβον της Αγγλίας.
Με περισσότερες από 2 δισεκατομμύρια πωλήσεις, η Αγκάθα Κρίστι μπήκε στα σπίτια των αναγνωστών παρέα με τους δύο πιο δημοφιλείς ήρωές της, το θρυλικό ντετέκτιβ, Ηρακλή Πουαρό, και την απαράμιλλη Μις Μαρπλ. Η γνωστή και ως “βασίλισσα του αστυνομικού μυθιστορήματος”, άφησε πίσω της μια τεράστια συλλογή έργων με περισσότερα από 66 μυθιστορήματα και 14 συλλογές διηγημάτων, χάρη στα οποία διακρίθηκε με σημαντικά βραβεία.
Η παιδική της ηλικία της Αγκάθα Κρίστι
Τα παιδικά της χρόνια ήταν ιδιαίτερα μοναχικά. Η εκπαίδευση κατ’ οίκον που δέχτηκε, σε συνδυασμό με την άρνηση της μητέρας της να μάθει ανάγνωση, την οδήγησαν στο να μάθει μόνη της ανάγνωση και γραφή σε ηλικία τεσσάρων ετών. Τότε, ήταν που εκδήλωσε τα πρώτα σημάδια ενός λαμπρού μυαλού. Ούσα ενθουσιώδης αναγνώστρια, έγραψε τα πρώτα της ποιήματα σε ηλικία δέκα ετών! Στα δώδεκα και έπειτα από το χαμό του πατέ η Αγκάθα Κρίστι φοίτησε σε οικοτροφείο όπου προοριζόταν να μάθει τραγούδι και χορό, δίχως όμως η ίδια να ενδιαφέρεται πραγματικά γι’ αυτά.
Η ενηλικίωση και ο γάμος
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της, μετακομίζει με τη μητέρα της στην Αίγυπτο, ένας τόπος που έμελλε να ασκήσει αργότερα σημαντική επίδραση στην προσωπική κι επαγγελματική της ζωή. Εκεί, έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα —σε ηλικία 18 ετών— και παρά τις πολλές εκδοτικές απορρίψεις, η νεαρή συγγραφέας δεν πτοήθηκε και συνέχισε να γεμίζει τις σελίδες των τετραδίων της με σκοτεινές και μυστηριώδεις ιστορίες. Το 1914, παντρεύτηκε τον αξιωματικό του στρατού, Άρτσιμπαλντ Κρίστι, και μερικούς μήνες αργότερα, εργάστηκε ως νοσοκόμα στον Ερυθρό Σταυρό. Εκεί, ανέπτυξε το ενδιαφέρον της για τα δηλητήρια, που αργότερα θα χρησιμοποιούσε ως στοιχείο στα βιβλία της. Παρόλο που παντρεύτηκε και δημιούργησε οικογένεια —όπως άλλωστε επιθυμούσε η μητέρα της— η αγάπη της για τις αστυνομικές ιστορίες και το πάθος της για τη συγγραφή δεν μετριάστηκαν.
Μάλιστα, το 1916, η Αγκάθα Κρίστι έγραψε και πούλησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο: «Η μυστηριώδης υπόθεση στο Στάιλς», στο οποίο πρωτοεμφανίζεται και ο θρυλικός ντετέκτιβ, Ηρακλής Πουαρό. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε επισήμως το 1920, ένα χρόνο μετά τη γέννηση της μοναχοκόρης της, Ρόζαλιντ, και παρά τις δυσκολίες ανατροφής του παιδιού της εκείνη την εποχή, η Αγκάθα Κρίστι δεν έπαψε ποτέ να κυνηγάει τα όνειρά της.
Το μυστήριο εξαφάνισής της Αγκάθα Κρίστι
Η «βασίλισσα του μυστηρίου» εξαφανίστηκε κυριολεκτικά εν μία νυκτί, μετατρέποντας τη ζωή της σε μια αληθινή υπόθεση μυστηρίου, θαρρείς βγαλμένη μέσα από τα βιβλία της! Έτσι, δημιουργήθηκαν φήμες και θεωρίες που επικρατούν μέχρι και σήμερα!
Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το 1926, ο σύζυγός της, τής ζήτησε διαζύγιο καθώς είχε ερωτευτεί μια νεότερη γυναίκα, τη Νάνσι Νιλ – κρατήστε το όνομα. Λίγους μήνες αργότερα, στις 3 Δεκεμβρίου του 1926, το ζευγάρι καυγαδίζει κι ο Άρτσιμπαλντ φεύγει από το σπίτι, ενώ την επόμενη μέρα δηλώνει την εξαφάνιση της συζύγου του. Έπειτα από αστυνομικές έρευνες, το αυτοκίνητο και τα ρούχα της βρέθηκαν σε ένα λατομείο κιμωλίας και τότε, όλες οι υποψίες στράφηκαν στον άνθρωπο που την είδε τελευταία φορά: Το σύζυγό της. Επί 11 ημέρες, η αστυνομία πίεζε στενά τον Άρτσιμπαλντ να ομολογήσει τι απέγινε η γυναίκα του, μέχρι που έλαβαν ένα τηλεφώνημα που τους πληροφορούσε ότι η Αγκάθα εντοπίστηκε σε ένα σπα του Yorkshire, όπου είχε κλείσει ραντεβού δίνοντας το όνομα… Νάνσι Νιλ! Ισχυριζόμενη ότι έπασχε από αμνησία και ότι δε θυμόταν πώς βρέθηκε στο σπα, αρκετοί θεώρησαν ότι η γνωστή συγγραφέας μάλλον τράπηκε σε φυγή εξαιτίας του σοκ που υπέστη από το χωρισμό της.
Όπως είναι λογικό, η εξαφάνισή της έγινε θέμα αρκετών ταινιών και βιβλίων, με πιο πρόσφατο το: «The mystery of mrs. Christie» της Marie Benedict, η οποία φαίνεται να δίνει την πιο αληθοφανή εξήγηση για την εξαφάνιση της «βασίλισσας του crime».
Μια νέα αρχή
Παρά τα όσα συνέβησαν, η Αγκάθα Κρίστι συνέχισε να γράφει και να πουλά χιλιάδες αντίτυπα και ξαναπαντρεύτηκε τον αρχαιολόγο Max Mallowan. Ο Max την έπαιρνε συχνά μαζί του στις αποστολές του ικανοποιώντας, έτσι, την ανάγκη της για έμπνευση. Ακόμη και στα γεράματά της, η Αγκάθα Κρίστι, ανάσαινε μέσα από τις αστυνομικές ιστορίες της συντροφιά με το σύζυγο, την κόρη και τον εγγονό της, ενώ φημολογείται ότι η αμνησία της ήταν σε προχωρημένο στάδιο. Το 1971, τιμήθηκε από τη Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου με τον τίτλο της “Dame” για τη συνεισφορά της στη λογοτεχνία και στην εξέλιξη του αστυνομικού μυθιστορήματος. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1976, απεβίωσε σε ηλικία 85 χρονών.
Τέλος, ενώ τα βιβλία της πουλούν μέχρι και σήμερα εκατομμύρια αντίτυπα, καμία ιστορία της δεν κατάφερε να προκαλέσει τόσο μεγάλη αναστάτωση όσο η ιστορία της ίδιας της εξαφάνισής της.
Ήταν το 2016, όταν η Disney ανακοίνωσε πως εργάζεται πάνω σε ένα νέο live action movie: Τη «Μικρή Γοργόνα».
Αναπόφευκτα, ως γενιά που γαλουχήθηκε με τις κλασικές ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney, ανυπομονούσαμε να δούμε τον μαγικό, υποβρύχιο κόσμο της Άριελ στη μεγάλη οθόνη. Επίσης, να σημειωθεί ότι, προτού κυκλοφορήσουν τα πρώτα teaser, γνωστοποιήθηκε ότι την Άριελ θα την υποδυθεί μια πανέμορφη, μαύρη καλλιτέχνιδα, η Halle Bailey. Η επιλογή αυτή, δημιούργησε ένα πολωτικό κλίμα, με ορισμένες φωνές να μιλούν για διαστρέβλωση της πάλαι ποτέ αγαπημένης εικόνας της Άριελ και άλλες να υποστηρίζουν πως πρόκειται για ένα αξιέπαινο βήμα υπέρ της συμπερίληψης και της εκπροσώπησης.
Το βίντεο που συγκίνησε
Καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά με σκουρόχρωμη επιδερμίδα και παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους, αντιλαμβάνονται ότι ξεχωρίζουν κατά κάποιον τρόπο, ότι διαφέρουν. Αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα αναφορικά με τις διακρίσεις, εξακολουθεί να υφίσταται ο ρατσισμός απέναντι σε οτιδήποτε δεν συνάδει με τα ασφυκτικά καλούπια της κοινωνίας. Ένα υποτιμητικό βλέμμα, ένα νεύμα απαξίωσης ή γενικότερα, μια κίνηση που να υποδηλώνει διάκριση, μπορεί να στιγματίσει ανεπανόρθωτα την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού.
Ενδεχομένως, η παράμετρος της επανάληψης στο ζήτημα της συμπερίληψης, να έχει βάση. Εντούτοις, ένα βίντεο που κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έρχεται να αποδείξει πόσο σημαντικό είναι αυτό το βήμα για τα κοριτσάκια με σκουρόχρωμες επιδερμίδες.
Representation matters. This message emerges stronger than ever from the reactions of so many black girls and young women towards the first trailer for the new Disney live action dedicated to The Little Mermaid. The trailer shows the actress who plays Ariel, Halle Bailey, singing the song “Part of Your World”. #Freeda#Diversity#TheLittleMermaid#HalleBailey
Πότε προσγειώνεται η «Μικρή Γοργόνα» στη μεγάλη οθόνη;
Στις 26 Μαΐου του 2023, αναμένεται να προβληθεί η ταινία στους κινηματογράφους, με πολλά άτομα να έχουν ήδη προγραμματίσει να παρευρεθούν στην πρεμιέρα. Αν μη τι άλλο, τα remake πάντα κρύβουν παγίδες και υποπίπτουν σε συγκρίσεις με αρνητικό, συνήθως, πρόσημο. Πάρα ταύτα, αν κυριαρχήσει η νοσταλγία, τότε υπάρχουν πολλές αισιόδοξες προοπτικές.
«Δεν φοβάμαι να φανώ ευάλωτη», είχε πει κάποτε. Και το εννοούσε.
Ποτέ δε χρειάστηκε να κρυφτεί πίσω από το πλαστό προσωπείο μιας πάμπλουτης και πανίσχυρης γυναίκας. Ήταν η Amy Winehouse, με τα χιλιάδες ελαττώματά της.
Η στενάχωρη αρχή
Η Amy Jade Winehouse μεγάλωσε σε μια οικογένεια εβραϊκής καταγωγής, με τη μητέρα της, Janis Winehouse (Seaton), να εργάζεται ως φαρμακοποιός και τον πατέρα της, Mitchell “Mitch” Winehouse, να απασχολείται ως οδηγός ταξί. Μια οικογένεια που χρειάστηκε να διασπαστεί με την παραδοσιακή έννοια, αφού οι γονείς της Amy πήραν διαζύγιο, όταν ήταν μόλις 9 ετών. Οι γονείς της διατηρούν μέχρι και σήμερα άψογες σχέσεις μεταξύ τους, αγκαλιάζοντας την επιτυχία της κόρης τους και αναγνωρίζοντας ότι έκαναν λάθη που είχαν άμεσο αντίκτυπο σ’ εκείνη, την οποία υπεραγαπούσαν και υπεραγαπούν ακόμη.
Ο χωρισμός των γονιών της, πλημμύρισε την την καρδιά της με μελαγχολία, την οποία αποτύπωνε και στη μουσική της μετέπειτα. Πολλοί από τους θείους της Amy Winehouse –από την πλευρά της μητέρας ήταν επαγγελματίες μουσικοί της jazz, ενώ η γιαγιά της –από την πλευρά του πατέρα της– ήταν τραγουδίστρια και έβγαινε με τον Άγγλο σαξοφωνίστα της jazz, Ronnie Scott. Από πολύ μικρή, έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη, μέχρι που άφησε το σχολείο στα 16 της χρόνια για να ακολουθήσει το καλλιτεχνικό μονοπάτι της μουσικής. Ούσα πια μαθήτρια στο διάσημο BRIT School, κατάφερε να εντυπωσιάσει με τις ικανότητές της, τόσο στο τραγούδι, όσο και στην υποκριτική, ανοίγοντας έτσι διάπλατα το δρόμο για συνεργασίες με jazz συγκροτήματα.
Μάλιστα, το πρώτο άλμπουμ της, Frank (2003), έλαβε διθυραμβικές κριτικές και συγχρόνως, χαρακτηρίστηκε ως «έξυπνη και καυστική στιχουργός», με το ηχόχρωμα της φωνής της να συγκρίνεται με θρύλους της jazz και του rhythm-and-blues, Sarah Vaughan, Dinah Washington και Billie Holiday. Κάπου εκεί, ανάμεσα στην μεγάλη επιτυχία και τους διθυράμβους η μητέρα της διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας –κάτι που ευτυχώς όμως, ξεπεράστηκε γρήγορα.
Less than three months after celebrating its 16th anniversary, Back To Black reaches another incredible milestone – the album has now amassed 3 billion streams on @Spotify ! Thank you for listening 🖤
Το 2002, η Amy Winehouse υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με τη Simon Fuller’s XIX Management και πληρωνόταν 250£ (!) την εβδομάδα. Στην πορεία, υπέγραψε συμβόλαιο με την EMI, ενώ έβγαινε με τον παραγωγό, Salaam Remi. Τον Μάϊο του 2006, τα demo κομμάτια της, όπως το «You Know I’m No Good» και «Rehab» εμφανίστηκαν στο East Village Radio και στη ραδιοφωνική εκπομπή του Mark Ronson στη Νέα Υόρκη. Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί ότι το περιοδικό Time ανακήρυξε το «Rehab» ως το καλύτερο τραγούδι για το 2007. Το «Back to Black» —το δεύτερο άλμπουμ της— κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 30 Οκτωβρίου του 2006 και κατάφερε να σκαρφαλώσει στο νούμερο ένα των charts για δύο εβδομάδες, τον Ιανουάριο του 2007. Για το ίδιο έτος, ήταν το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, πουλώντας 1,85 εκατομμύρια αντίτυπα. Ταυτόχρονα, στις ΗΠΑ, μπήκε στο νούμερο επτά στο Billboard 200.
Έπειτα από αμέτρητες συναυλίες, εμφανίσεις και συνεργασίες —που στέφθηκαν με χρυσή επιτυχία— στις 10 Φεβρουαρίου του 2008, η Amy Winehouse έλαβε πέντε βραβεία Grammy στις ακόλουθες κατηγορίες: «Record of the Year», «Song of the Year», «Best Female Pop Vocal Performance» και «Best Pop Vocal Album».
Ο θυελλώδης έρωτας και ο ταραχώδης γάμος με το Fielder-Civil
Προκειμένου να αποσυμπιεστεί και να ηρεμήσει από τα —ολοένα και αυξανόμενα— πλήθη που την περικύκλωναν, η Amy Winehouse περνούσε μεγάλα χρονικά διαστήματα σε τοπικές pub, στην περιοχή Camden του Λονδίνου. Εκεί, γνώρισε τον μελλοντικό σύζυγό της, το Blake Fielder-Civil. Αν και η Amy ερωτεύτηκε αμέσως το Fielder-Civil, πολλά κοντινά της πρόσωπα εξέφρασαν ανησυχίες γι’ αυτή τη νέα σχέση.
«Η Amy άλλαξε μέσα σε μια νύχτα αφού γνώρισε το Blake», θυμάται ο πρώτος της μάνατζερ, Nick Godwyn. «Ακουγόταν εντελώς διαφορετική. Έγινε πιο απόμακρη. Και μου φάνηκε ότι αυτό οφειλόταν στα ναρκωτικά. Όταν τη συνάντησα κάπνιζε χόρτο, αλλά θεωρούσε ότι όσοι έπαιρναν ναρκωτικά κατηγορίας Α’ ήταν ηλίθιοι. Γελούσε μαζί τους». Ο ίδιος ο Fielder-Civil θα παραδεχόταν αργότερα ότι έφερε την Amy Winehouse σε επαφή με την κοκαΐνη και την ηρωίνη.
Παρ’ όλο που πέρασαν πολλές φάσεις «on» και «off» σαν ζευγάρι, τελικά παντρεύτηκαν στο Μαϊάμι το 2007. Αν και η Amy φαίνεται να έκανε σημαντικά βήματα απεξάρτησης από τις ναρκωτικές ουσίες το 2008, η κατάχρηση αλκοόλ εξακολουθούσε να παραμένει ένα άλυτο πρόβλημα. Τελικά, κατέληξε σε κέντρα αποτοξίνωσης, σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς κάποιο ουσιώδες αποτέλεσμα. Συγχρόνως, κλήθηκε να τη βουλιμία.
Στον απόηχο όλων αυτών, η Amy Winehouse και ο Blake Fielder-Civil είχαν χωρίσει μέχρι το 2009.
Μια λαμπρή πορεία φτάνει στο τέλος της
Το Νοέμβριο του 2007, η βραδιά έναρξης μιας περιοδείας στο National Indoor Arena του Birmingham, χαρακτηρίστηκε από αποδοκιμασίες, με τους κριτικούς να γράφουν: «[Ήταν] μία από τις πιο θλιβερές νύχτες της ζωής μου…Είδα μια εξαιρετικά ταλαντούχα καλλιτέχνιδα να δακρύζει, να σκοντάφτει πάνω στη σκηνή και —απαράδεκτο— να βρίζει το κοινό».
Και, δυστυχώς, δεν επρόκειτο για μεμονωμένο περιστατικό, διότι κι άλλες συναυλίες της τελείωσαν με παρόμοιο τρόπο. Για παράδειγμα, θαυμαστές της που παρευρέθηκαν στη συναυλία «Hammersmith Apollo» στο Λονδίνο υποστήριξαν ότι «φαινόταν εντελώς μεθυσμένη καθ’ όλη τη διάρκεια». Λόγω των όσων είχαν συμβεί, στις 27 Νοεμβρίου του 2007, ανακοινώθηκε ότι οι συναυλίες και οι δημόσιες εμφανίσεις της ακυρώθηκαν για το υπόλοιπο του έτους, επικαλούμενη ιατρικές οδηγίες που την προέτρεπαν να ξεκουραστεί. Μια δήλωση από το διοργανωτή της συναυλίας «Live Nation», εξέφραζε τις αντιρρήσεις του για την απόφαση αυτή, λόγω «της αυστηρότητας και της συναισθηματικής πίεσης που υφίσταται η Amy τις τελευταίες εβδομάδες».
Τον Μάϊο του 2009, η Amy Winehouse επέστρεψε στις εμφανίσεις στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ jazz στη Saint Lucia, εν μέσω καταρρακτωδών βροχοπτώσεων και τεχνικών δυσκολιών. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας της, το κοινό υποστήριξε ότι τρέκλιζε και δυσκολευόταν να θυμηθεί τους στίχους των τραγουδιών της. Τον Ιανουάριο του 2011, έκανε πέντε εμφανίσεις στη Βραζιλία, με τους Janelle Monáe και Mayer Hawthorne, ενώ τον επόμενο μήνα διέκοψε μια συναυλία στο Ντουμπάι, λόγω του ότι δέχτηκε μποϊκοτάρισμα από το κοινό. Τότε, οι φήμες που κυκλοφορούσαν την ήθελαν κουρασμένη, αποστασιοποιημένη και «άστοχη» κατά τη διάρκεια της συναυλίας.
Στις 18 Ιουνίου του 2011, ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της στο Βελιγράδι, με τα τοπικά ΜΜΕ να περιγράφουν τις εμφανίσεις της ως «σκάνδαλο» και «καταστροφή»
Σε αρκετές περιπτώσεις δέχτηκε αποδοκιμασίες από το κοινό, διότι βρισκόταν σε υπερβολική κατάσταση μέθης, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να τραγουδήσει. Εκτός αυτού, ο τοπικός Τύπος διέδωσε ότι η Amy Winehouse αναγκάστηκε να εμφανιστεί στη συναυλία, αφού οι σωματοφύλακές της, δεν της επέτρεψαν να φύγει από τη σκηνή όταν προσπάθησε να το κάνει. Στη συνέχεια, ανέβαλε τις προγραμματισμένες συναυλίες της σε Κωνσταντινούπολη και Αθήνα, ενώ στις 21 Ιουνίου, ανακοινώθηκε ότι είχε ακυρώσει όλες τις συναυλίες της περιοδείας της, ώστε να συνέλθει και να βρει τον εαυτό της.
Ο πρόωρος θάνατος
Το τελευταίο βράδυ πριν πεθάνει –στις 22 Ιουλίου του 2011— η Amy Winehouse τηλεφώνησε στην ψυχίατρό της, Christina Romete και ακουγόταν «ήρεμη και κάπως ένοχη». Μάλιστα, «είπε συγκεκριμένα ότι δεν ήθελε να πεθάνει». Κατά τη διάρκεια της κλήσης, η ντίβα της jazz ισχυρίστηκε ότι είχε επιχειρήσει να απεξαρτηθεί διά παντός στις 3 Ιουλίου, αλλά είχε υποτροπιάσει λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 20 Ιουλίου. Ο σωματοφύλακάς της, είπε ότι φαινόταν κάπως μεθυσμένη και ότι: «Γελούσε, άκουγε μουσική και έβλεπε τηλεόραση στις 2 τα ξημερώματα την ημέρα του θανάτου της».
Στις 23 Ιουλίου του 2011 και ώρα 10 π.μ., ο σωματοφύλακάς της παρατήρησε ότι βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και προσπάθησε ανεπιτυχώς να την ξυπνήσει. Εκ πρώτης όψεως, αυτό δεν δημιούργησε πολλές υποψίες, μιας και συνήθως κοιμόταν αργά μετά από βραδινές εξόδους. Κατά τα λεγόμενα του σωματοφύλακα, λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι, την έλεγξε ξανά και παρατήρησε ότι ήταν ξαπλωμένη στην ίδια θέση, ακριβώς όπως πριν. Τότε, αποφάσισε να ελέγξει αν αναπνέει και, δυστυχώς, όμως, με σοκ και τρόμο, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πια σφυγμό.
Η Amy Winehouse —η star της jazz— άφησε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Η ιατροδικαστική έρευνα σχημάτισε μια έκθεση, σύμφωνα με την οποία, ο θάνατός της προκλήθηκε από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
Το αναλλοίωτο ταλέντο
Λένε, ότι ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερός εχθρός, που διαβρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή της Amy Winehouse, όμως, ο χρόνος ενίσχυσε το ταλέντο της. Μέχρι και σήμερα, το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα, η μουσική, αλλά και το μοναδικό στιλ της Amy Winehouse παραμένουν αναλλοίωτα. Ειδικά το χαρακτηριστικό της eye-liner, τα μακριά μαύρα μαλλιά και η ethnic φιλοσοφία πίσω από τις εμφανίσεις της, έχουν αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στην ποπ κουλτούρα.
Μερικά ταλέντα δεν ξεθωριάζουν ποτέ, ούτε υπόκεινται στη φθορά του χρόνου. Και η Amy Winehouse είναι ένα από αυτά.
Το ποσοστό των νέων που ψηφίζουν στις εκλογές έχει μειωθεί σε πολλές χώρες τις τελευταίες δεκαετίες.
Η τάση αυτή φαίνεται να δείχνει ότι το μέλλον της δημοκρατίας βρίσκεται σε κίνδυνο, καθώς οι σημερινοί “νέοι” είναι οι αυριανοί “ενήλικες”. Παρόλα αυτά, θεωρώ πως οι νέοι έχουν δημιουργήσει τη θέση τους ως έναν βαθμό στην πολιτική ζωή της κοινωνίας. Γενικώς, νέοι και πολιτική είναι δύο έννοιες αποξενωμένες μεταξύ τους.
Πώς οι νέοι συμμετέχουν στην πολιτική; Τι τους ενδιαφέρει; Τι προβλήματα δημιουργούνται όταν οι νέοι απέχουν εντελώς από την πολιτική; Τι λύσεις υπάρχουν;
Νέοι και πολιτική συμμετοχή
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι συμμετέχουν σε πολιτικές και πολιτειακές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία, όπως η ψήφος, η άσκηση πίεσης σε άλλους για να ψηφίσουν έναν υποψήφιο και η ενασχόληση με ένα πολιτικό κόμμα.
Όλες αυτές είναι παραδοσιακές μορφές πολιτικής συμμετοχής. Η πολιτική, όμως, δεν είναι μόνο “Βουλή, γραβάτες και ψηφοδέλτια”. Υπάρχουν και μη παραδοσιακοί τρόποι πολιτικής συμμετοχής, όπως η συμμετοχή σε πολιτικές διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και πορείες, η συγγραφή πολιτικών άρθρων, καθώς και η κοινοποίηση τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Υπάρχουν επιπλέον και οι πιο άμεσες μορφές συμμετοχής, όπως η παροχή βοήθειας σε όσους έχουν ανάγκη, η επίλυση κοινωνικών προβλημάτων ή η συγκέντρωση χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Συνεπώς, η πολιτική συμμετοχή έχει διάφορες μορφές και μπορεί να εκφραστεί από τον καθένα μας διαφορετικά. Και οι νέοι τείνουν να προσεγγίζουν την πολιτική με έναν πιο άμεσο και μη παραδοσιακό τρόπο.
Τι ενδιαφέρει τους νέους;
Ένα χαρακτηριστικό της πολιτικής των νέων και της συμμετοχής τους στην πολιτική σήμερα σχετίζεται με τα συγκεκριμένα ζητήματα, στα οποία οι νέοι επικεντρώνονται. Επειδή οι νέοι είναι συχνά απογοητευμένοι και δυσαρεστημένοι με τους πολιτικούς και την παραδοσιακή πολιτική διαδικασία, επικεντρώνονται περισσότερο σε ένα θέμα με το οποίο έχουν ισχυρή συναισθηματική απήχηση.
Οι ανησυχίες τους συχνά κυμαίνονται από παγκόσμια ζητήματα –όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη, η ρύπανση, η παγκόσμια φτώχεια και τα οικονομικά καθεστώτα που την προκαλούν, τα εργασιακά δικαιώματα, η απληστία των πολυεθνικών εταιρειών και τα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όλες οι ανησυχίες των νέων, δηλαδή, έχουν μια ανθρωπιστική προσέγγιση και αυτό δημιουργεί ένα κλίμα αισιοδοξίας για το μέλλον.
Ποια προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει η αδιαφορία των νέων;
Για να είναι τα πολιτικά συστήματα αντιπροσωπευτικά, πρέπει να συμπεριλαμβάνονται όλα τα τμήματα της κοινωνίας. Όταν οι νέοι στερούνται των δικαιωμάτων τους ή δεν συμμετέχουν στις πολιτικές διαδικασίες είτε με παραδοσιακούς, είτε με μη παραδοσιακούς τρόπους, ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού έχει ελάχιστη ή καθόλου φωνή ή επιρροή στις αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές όλων.
Συνεπώς, υπονομεύεται η αντιπροσωπευτικότητα των πολιτικών συστημάτων. Ταυτόχρονα, η πολιτική ζωή βασίζεται σε μια γεροντοκρατία απαρχαιωμένων αντιλήψεων. Χωρίς μια δόση νεότητας και εκσυγχρονισμού, όλοι αναγκάζονται να ζουν σε μια κοινωνικοπολιτική συντηρητικότητα, και αυτό μόνο αρνητικά μπορεί να αποφέρει.
Πρέπει όλοι μας να παίρνουμε το μέλλον στα χέρια μας, ειδικά οι νέοι, αφού το μέλλον τους ανήκει.
Νέοι και πολιτική: Ποιες λύσεις υπάρχουν;
Για να γίνει η διαφορά μακροπρόθεσμα, είναι απαραίτητο οι νέοι να συμμετέχουν στις επίσημες πολιτικές διαδικασίες και να έχουν λόγο στη διαμόρφωση της σημερινής και της αυριανής πολιτικής.
Η πολιτική συμμετοχή χωρίς αποκλεισμούς δεν αποτελεί μόνο θεμελιώδες πολιτικό και δημοκρατικό δικαίωμα, αλλά είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση σταθερών και ειρηνικών κοινωνιών και την ανάπτυξη πολιτικών που ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες ανάγκες των νεότερων γενεών.
Για να εκπροσωπούνται επαρκώς οι νέοι στους πολιτικούς θεσμούς, τις διαδικασίες και τη λήψη αποφάσεων, και ιδίως στις εκλογές, πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και να τους παρέχονται οι απαραίτητες γνώσεις και ικανότητες για να συμμετέχουν με ουσιαστικό τρόπο σε όλα τα επίπεδα.
Όταν υπάρχουν εμπόδια στη συμμετοχή στις επίσημες, θεσμοθετημένες πολιτικές διαδικασίες, οι νέοι μπορούν γρήγορα να αισθανθούν αποδυναμωμένοι. Πολλοί τείνουν να πιστεύουν ότι η φωνή τους δεν πρόκειται να ακουστεί ή ότι δεν θα ληφθούν σοβαρά υπόψη ακόμη και αν ακουστούν.
Έτσι, το πρόβλημα γίνεται κυκλικό, καθώς οι πολιτικοί μπορεί να χάσουν το ενδιαφέρον τους να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των νέων αν δεν μπορούν να κερδίσουν τις ψήφους τους. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί στο να αποκλείονται όλο και περισσότερο οι νέοι από τη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων ή στις συζητήσεις για βασικά κοινωνικοοικονομικά και πολιτικά ζητήματα, παρά την ευαισθησία τους στα αιτήματα για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, προστασία του περιβάλλοντος και πολιτιστική ποικιλομορφία.
Σεξ, σεξ παντού σεξ. Μια ματιά στα social media αρκεί για να πιστέψουμε ότι σχεδόν όλοι κάνουν σεξ –συνέχεια και παντού– όπως, όμως, σημειώνει η αρθρογράφος της Guardian, Arwa Mahdawi: «Κανείς δεν κάνει πια σεξ. Οι μεσήλικες δεν πολυκάνουν σεξ. Οι νέοι δεν πολυκάνουν σεξ. Οι Ιάπωνες δεν πολυκάνουν σεξ. Ούτε οι Βρετανοί ή οι Αυστραλοί ή οι Αμερικανοί».
Μια ματιά στα Social Media αρκεί για να πιστέψουμε ότι σχεδόν όλοι κάνουν σεξ –συνέχεια και παντού– όπως, όμως, σημειώνει η αρθρογράφος της Guardian, Arwa Mahdawi:«Κανείς δεν κάνει πια σεξ. Οι μεσήλικες κάνουν λιγότερο σεξ. Το ίδιο και οι νέοι. Οι Ιάπωνες δεν πολυκάνουν επίσης. Ούτε οι Βρετανοί ή οι Αυστραλοί ή οι Αμερικανοί».
Μάλιστα, σύμφωνα με τη Γενική Κοινωνική Έρευνατου 2021, το 26% των Αμερικανών ηλικίας 18 ετών και άνω δεν έκαναν σεξ ούτε μία φορά τους τελευταίους 12 μήνες. Ενώ μπορεί να πιστεύεις ότι αυτό είναι απλώς ένα φαινόμενο της COVID-19, η τάση αυτή φαίνεται πως πιθανώς να είναι μέρος μιας μακροχρόνιας τάσης. Συγκεκριμένα, ενώ το 2016 και το 2018, το 23% των νέων δήλωσε ότι δεν έκανε σεξ ούτε μία φορά το προηγούμενο έτος, πριν πριν από το 2004, το υψηλότερο ποσοστό των Αμερικανών που δήλωσε ότι δεν είχε κάνει σεξ τον περασμένο χρόνο ήταν 19%.
Με άλλα λόγια, η λίμπιντο της ανθρωπότητας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Γιατί όμως;
Λαμβάνοντας υπόψιν μας πως το σεξ επηρεάζει καταλυτικάτην ποιότητα ζωής μας, (καθώς με τη σεξουαλική πράξη μειώνεται το στρες και απελευθερώνεται η ωκυτοκίνη aka η ορμόνη της ευτυχίας), είναι ανησυχητικό το γεγονός πως ο κόσμος βρίσκεται σε σεξουαλική «αφασία». Τι στο καλό συμβαίνει, λοιπόν;
Ναι, ναι ξέρουμε: Το σεξ περιπλέκει τα πράγματα και καλύτερα να είσαι τελικά μόν@ σου και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, παρά με κάποιον και να διαλύεσαι. Αυτή, όμως, δεν είναι η μόνη εξήγηση γι’ αυτήν την πτώση. Καθώς υπάρχουν τόσα πράγματα στην καθημερινότητά μας που ανταγωνίζονται για το ενδιαφέρον και την προσοχή μας, είναι αρκετοί οι παράγοντες που έχουν βλάψει σοβαρά τη λίμπιντο μας.
Υπάρχει, φυσικά, η αυξανόμενη χρήση των Social Media και των βιντεοπαιχνιδιών. Το διαρκές σκρολάρισμα οδηγεί σε προβλήματα κατάθλιψης και αυτοπεποίθησης «εξαιτίας της διαρκούς κοινωνικής σύγκρισης με τις εξιδανικευμένες διαδικτυακές εικόνες της ζωής των άλλων», όπως σημειώνειτο «Psychology Today».
Περιττό να πούμε πως οι 2 αυτοί παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν τις σεξουαλικές σχέσεις σε μεγάλο βαθμό. Επίσης, η περισσότερη ενασχόληση με βιντεοπαιχνίδια συνεπάγεται έως και 25% λιγότερο σεξ για τα αγόρια, σύμφωνα με μια έρευνα από το Πανεπιστήμιο Rutgers-New Brunswick.
Αυτό το φαινόμενο έχει επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο λόγω της χρήσης εφαρμογών γνωριμιών. Αυτή η τεράστια γκάμα επιλογής σεξουαλικών συντρόφων αυξάνει τις πιθανότητες του «κακού» σεξ, πράγμα που σε βάθος χρόνου μπορεί να οδηγήσει σε ψυχική κόπωση και μειωμένη σεξουαλική επιθυμία.
Ίσως πιο ανησυχητικό, ωστόσο, είναι το γεγονός πως η συχνή χρήση του πορνό, και η όλο και ευκολότερη πρόσβαση σε αυτό, συμβάλλουν σημαντικά στην «σεξουαλική ανορεξία».
Συγκεκριμένα, η καθημερινή κατανάλωση πορνό έχει βοηθήσει στο να γίνει το βίαιο σεξ «trendy»
Η τεχνική του «πνιγμού» και του «στραγγαλισμού» φαίνεται να είναι συμπεριφορές που υιοθετούν η πλειονότητα των φοιτητών. Δεν είναι τυχαίο πως 30 γυναίκες και κορίτσια έχουν χάσει τη ζωή τους σε υποτιθέμενα συναινετικό βίαιο σεξ στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως κατήγγειλε η ακτιβιστική ομάδα We Can’t Consent to This το 2019. Το «βίαιο σεξ στο οποίο κάτι πήγε λάθος» έχει γίνει μία ανησυχητικά συνηθισμένη κάλυψη για τη γυναικοκτονία.
Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα κακό στο βίαιο σεξ αρκεί αυτό να είναι συνεναιτικό. Αυτό που γνωρίζουμε, ωστόσο, είναι πως αυτή η τάση έχει οδηγήσει κάποιους ανθρώπους στην απόφαση να μην κάνουν σεξ, από φόβο.
Πώς να κάνεις περισσότερο σεξ
Παρόλο που οι άνθρωποι δεν κάνουν πια όσο σεξ όσο παλιά, αυτό δε σημαίνει πως δεν το επιθυμούν. Σύμφωνα με το Happiness Index του ιστότοπου γνωριμιών eHarmony, το οποίο μελέτησε 3.000 άτομα, το 41% των singles ανέφεραν ότι η λίμπιντό τους είναι υψηλότερη τώρα από ό, τι πριν από την πανδημία.
Πως μπορείς να βάλεις, λοιπόν, περισσότερες στιγμές απόλαυσης στον επόμενο μήνα; Easier said than done, we know, προσπάθησε όμως να περιορίσεις το άγχος σου. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας, μας έχει κάνει να σκεφτόμαστε συνεχώς τα θέματα στη δουλειά, τα οικογενειακά δράματα και τα προβλήματα με τους φίλους.
Η καλή διάθεση θα σε βοηθήσει να έχεις περισσότερη όρεξη και να μην κουλουριαστείς στο κρεβάτι με το που επιστρέψεις στο σπίτι σου. Είναι σημαντικό, επίσης, να ξεκινήσεις να βασίζεσαι λιγότερο στην τεχνολογία ως διάμεσο επικοινωνίας και φλερτ. Τίποτε άλλωστε δεν συγκρίνεται με την πραγματική, φυσική ανθρώπινη επαφή, όπως μας δίδαξε η πανδημία.
Το σεξ είναι περίπλοκο και μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζεις τι σου αρέσει και τι εκτιμάς στο σεξ, πράγμα που θα σε βοηθήσει στο να προσδιορίσεις εάν ένας σύντροφος είναι κατάλληλος για σένα.
Τι είναι οι femcels και τι σχέση έχουν με τους incels;
Πολύ πιθανόν να έχεις ακούσει για τους incels, να έχεις διαβάσει για τις πράξεις και την ιδεολογία τους, αλλά παράλληλα η λέξη femcel να σου είναι τελείως άγνωστη.
Πολύ πιθανόν να έχεις ακούσει για τους incels, να έχεις διαβάσει για τις πράξεις και την ιδεολογία τους, αλλά παράλληλα η λέξη femcel να σου είναι τελείως άγνωστη.
Μπορεί ίσως να την έχεις δει να χρησιμοποιείται ως hashtag κάτω από βίντεο στο TikTok ή αναρτήσεις σε άλλα κοινωνικά δίκτυα. Η αλήθεια είναι ότι οι femcels, ενώ έχουν ισχυρή παρουσία στον διαδικτυακό κόσμο από το 2018, μόλις τον τελευταίο χρόνο άρχισαν να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης και θέμα που έχει φιλοξενηθεί από σπουδαία περιοδικά όπως το The Atlantic, i-D Magazine και το Elle.
Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να αποτελούν μυστήριο και δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται αν οι femcels είναι η θηλυκή πλευρά των incels και αν ναι, πρέπει να ανησυχούμε για αυτό; Ας αρχίσουμε, όμως, να ξετυλίγουμε το κουβάρι από την αρχή.
Τι σημαίνει κάποιος να προσδιορίζεται ως incel;
Ο όρος incel, είναι συντομογραφία των λέξεων “involuntary celibate”, που αυτολεξεί σημαίνει “ακουσίως άγαμος” και περιγράφει το μέλος μιας διαδικτυακής ομάδας ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως μη ικανοί να αποκτήσουν έναν ρομαντικό ή σεξουαλικό σύντροφο, παρά το γεγονός ότι το επιθυμούν.
Αντίστοιχα, τι σημαίνει να είσαι femcel;
Υπάρχουν πολλοί ορισμοί για να περιγράψουν μια femcel, άλλωστε αν ήταν τόσο απλό δεν θα αποτελούσαν το μυστήριο που ανέφερα στον πρόλογο. Θα κρατήσω, όμως, την περιγραφή που δίνουν οι ίδιες στον εαυτό τους.
Οι femcels είναι μια κοινότητα γυναικών στο διαδίκτυο που θεωρούν τους εαυτούς τους ως ανίκανους να έχουν σεξουαλικές ή ρομαντικές σχέσεις, ακριβώς όπως οι incels, μόνο που οι πρώτοι θεωρούν ως πρόβλημα το φεμινισμό, ενώ οι δεύτερες εναποθέτουν την αιτία σε ένα τοξικό μείγμα μισογυνισμού και μη ρεαλιστικών προτύπων ομορφιάς.
Πώς ξεκίνησε η κοινότητα των femcels και τι είναι αυτό που την ενώνει;
«Ήμασταν όλες άσχημες, δεν αρέσαμε στους άνδρες, τα αγόρια δεν ήθελαν να είναι μαζί μας και ήταν καλό να το αναγνωρίσουμε», αυτό τουλάχιστον δήλωσε στο The Atlantic η Amanda, μια 22χρονη φοιτήτρια από τη Φλόριντα, η οποία ίδρυσε την διαδικτυακή κοινότητα.
Η ίδια επίσης αναφέρθηκε στο πώς διάφορες εκφράσεις του φιλελεύθερου φεμινισμού, της δημιουργούσαν αρνητικά συναισθήματα και την έστρεψαν εν μέρει προς την ταύτιση με τον όρο “femcel”.
«Προτιμώ να μπορώ να μιλάω για το ότι είμαι άσχημη, παρά να προσπαθώ απλώς να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι όμορφη», δήλωσε η ίδια σε μια προσπάθεια να εκφράσει την δυσαρέσκειά της προς την ιδέα του body positivity και στην προσπάθεια που γίνεται πολλές φορές από τις γυναίκες να αντιμετωπίζουν την “κακή” εμφάνιση ως ένα πρόβλημα που λύνεται με αυτοπεποίθηση.
Η κοινότητα των femcels άρχισε να δημιουργείται και να αναπτύσσεται σε μια πρώτη μορφή μέσω του reddit, κάτω από την ονομασία “Trufemcels”
Σε αντίθεση με την τωρινή μορφή των femcels, αυτό το φόρουμ αποτέλεσε τη βάση του τι σημαίνει να είσαι γυναίκα “incel”. Το φόρουμ πλέον έχει κλείσει, αλλά εκεί οι γυναίκες συζητούσαν για το προνόμιο της ομορφιάς, για το ότι οι άνδρες δύσκολα τις πρόσεχαν και ότι παρόλο που επιθυμούσαν να βρεθούν σε ετεροφυλόφιλες σχέσεις, αυτό δεν ήταν εφικτό. Επίσης, έτειναν να θεωρούν το μισογυνισμό ως μια βασική αιτία των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν και πως θα μπορούσαν να τα ξεπεράσουν μόνο αν ήταν περισσότερο όμορφες.
Παράλληλα, όμως, δανείζονταν ορολογία και από άντρες incels, αναρτώντας σχετικά με τις “Stacys” (το γυναικείο αντίστοιχο του “Chads” για τους incels) και χλεύαζαν την εμφάνιση των γυναικών που θεωρούνται συμβατικά ελκυστικές.
Με λίγα λόγια, οι “femcels” που έθεσαν τα θεμέλια της κοινότητας, τα είχαν με όλους, με τους άνδρες που δεν τις πρόσεχαν, με τις ελκυστικές γυναίκες που δημιουργούσαν μη ρεαλιστικές προσδοκίες, με την κοινωνία και το πώς αυτή παρέα με το μισογυνισμό τους στερούσε την ευκαιρία για μια ρομαντική και σεξουαλική σχέση.
Διαφορές μεταξύ της κοινότητας των incels από αυτήν των femcels
Στις 4 Αυγούστου του 2009, ο George Sodini άνοιξε πυρ σε ένα κέντρο ευεξίας σε ένα προάστιο του Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια.
Τρεις γυναίκες δολοφονήθηκαν και άλλα εννέα άτομα τραυματίστηκαν πριν ο ίδιος αυτοκτονήσει. Ο Sodini, σε έναν ιστότοπο που ήταν καταχωρημένος στο όνομά του, εξέφραζε σεξουαλική απογοήτευση και παράπονα για τις συνεχείς απορρίψεις από γυναίκες.
Ο Sodini και οι ενέργειές του, όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν, αλλά δοξάστηκαν από ορισμένα μέλη της κοινότητας των incels.
Τουλάχιστον οκτώ μαζικές δολοφονίες, που οδήγησαν σε συνολικά 61 θανάτους, έχουν διαπραχθεί από το 2014 μέχρι σήμερα από άνδρες που αυτοπροσδιορίστηκαν ως incels ή των οποίων οι δηλώσεις ευθυγραμμίζονται με την ιδεολογία των incels. Έχουν περάσει 13 χρόνια από την πρώτη επίθεση που αποδίδεται στην ιδεολογία των incels, ενώ από το Μάρτιο του τρέχοντος έτους, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αναγνώρισαν τους incels ως μια γνήσια εξτρεμιστική ομάδα η οποία αποτελεί αυξανόμενη τρομοκρατική απειλή.
Πολλοί από τους incels από την αρχή κατηγορούσαν το φεμινισμό για την απώλεια των παραδοσιακών ανδρικών και γυναικείων ρόλων, και θεωρούσαν ότι αυτή η απώλεια τους εμπόδιζε στην εύρεση συντρόφου. Ειδικότερα, πολλοί incels υποστηρίζουν ότι υπήρξε μια χρυσή εποχή κατά την οποία τα ζευγάρια παντρεύονταν νωρίς, ήταν αυστηρά μονογαμικά και ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η εμφάνιση έπαιζε μικρότερο ρόλο στις σχέσεις.
Παράλληλα, μέλη της κοινότητας πιστεύουν ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους ίδιους
Παράλληλα, υποστήριζαν ότι πρέπει να τους συμπεριφέρονται ως σεξουαλικά αντικείμενα με λίγα δικαιώματα. Απλοποιώντας την ιδεολογία τους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι incels θεωρούν ότι έχουν ένα αναφαίρετο δικαίωμα στο σεξ και ότι οι γυναίκες δεν θα ‘πρεπε να τους το αρνούνται ποτέ.
Τέλος, η ιδεολογία των incels στην πιο ακραία της μορφή παροτρύνει τη βία κατά των σεξουαλικά ενεργών γυναικών και των πιο επιτυχημένων σεξουαλικά ανδρών, όπως και την σεξουαλική παρενόχληση γυναικών, αλλά και την αυτοκτονία ως ύστατη λύση.
Από την άλλη, οι femcels ενώ στρέφονται στο φεμινισμό ως απάντηση στα προβλήματα τους.
Ταυτόχρονα, τον στρεβλώνουν εισάγοντας στοιχεία μισανδρίας ή ακόμα και εσωτερικευμένου μισογυνισμού, στρέφοντας τον εαυτό τους εναντίον άλλων θηλυκοτήτων. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν στοιχεία που να φανερώνουν ότι οι femcels συνδέονται με περιστατικά βίας κατά των ανδρών ή γυναικών και ούτε υπάρχουν αποδείξεις που να δείχνουν ότι παροτρύνουν τα μέλη τους σε βίαιες πράξεις.
Είναι οι femcels απλά μια μόδα που θα περάσει;
Όπως οι incels αυξάνονται, έτσι και το διαδικτυακό ενδιαφέρον για τις femcels αυξάνεται. Σύμφωνα με τα Google trends, υπάρχει μια πρόσφατη αύξηση στη χρήση του όρου. Η χρήση του όρου “femcel” έχει γίνει πιο mainstream και πλέον την βλέπουμε να φιγουράρει σε διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Όμως, πολλές γυναίκες που χρησιμοποιούν τον όρο δεν το κάνουν πλέον με την παραδοσιακή μορφή του, δηλαδή ως μια προσπάθεια να εκφράσουν τη δυσκολία τους να κάνουν σχέση αλλά πιο πολύ φαίνεται να υιοθετούν μια συγκεκριμένη αισθητική.
Η αισθητική αυτή περιλαμβάνει ακατάστατα δωμάτια, μελαγχολική διάθεση, στίχους της Σύλβια Πλαθ και μια άρνηση για να συμβιβαστούν με τα πρότυπα ομορφιάς. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι πολλές από τις γυναίκες που χρησιμοποιούν σήμερα τον όρο “femcel” και την αντίστοιχη αισθητική το κάνουν ως μια ειρωνική απάντηση στη θηλυκότητα και τα “τέλεια” πρότυπα που προβάλλονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Θυμάστε το sad tumblr girl που άκουγε Lana Del Rey, ντυνόταν στα μαύρα, κάπνιζε, έπινε και να μισούσε όλον τον κόσμο επειδή ήταν κακός μαζί της; Ε, λοιπόν, η femcel του TikTok είναι εξέλιξη του!
Ακόμα και οι προθέσεις των σύγχρονων femcels να μην είναι κακές, ακόμα και αν θέλουν να κριτικάρουν τα πρότυπα ομορφιάς και την προβολή της “τέλειας” ζωής στα κοινωνικά δίκτυα, ή να δείξουν το πόσο cool είναι να μην είσαι cool, είναι το λιγότερο αφελές να θεωρήσουμε ότι μπορούν να κλονίσουν ισχυρές πατριαρχικές και καπιταλιστικές δομές απλά ανεβάζοντας ειρωνικό περιεχόμενο, το οποίο δεν προσφέρει καμία πραγματική ευκαιρία για αλλαγή.
Προς το παρόν, οι πραγματικές femcels μοιάζουν άκακες, αλλά η κοινότητά τους μπορεί εύκολα να πάρει άλλη τροχιά, όπως είδαμε να συμβαίνει στους incels και η μισανδρία ή τα αρνητικά συναισθήματα προς τις ελκυστικές γυναίκες και τα πρότυπα ομορφιάς να γίνουν έννοιες επικίνδυνες με την πάροδο του χρόνου.
Μπορεί να είναι μια μόδα που σύντομα θα αποτελεί παρελθόν
Κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος. Κάποιες femcels μπορεί να εγκλωβιστούν στο ρόλο της γυναίκας που δεν μπορεί να βρει τον έρωτα, δεν είναι ικανή να αγαπηθεί και άρα είναι καταδικασμένη στη δυστυχία.
Άλλες, πάλι, μπορεί να βρουν το κουράγιο και να επαναπροσδιορίσουν την ευτυχία με τους δικούς τους όρους. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ελπίζουμε για το δεύτερο.
Βραβεία Emmy 2022: H Zendaya γίνεται η νεότερη και η πρώτη μαύρη ηθοποιός που κερδίζει για δύο συνεχόμενες χρονιές το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού σε δραματική ταινία.
Επίσης, η Lizzo εκθρονίζει τον RuPaul και το “Drag Race” από τη θέση του καλύτερου reality της χρονιάς και η Geena Davis μας θυμίζει τον μεγάλο αγώνα που έχουμε ακόμη μπροστά μας για να κατακτήσουμε το gender equality.
Μπορεί τα ελληνικά τηλεοπτικά βραβεία να έχουν σταματήσει εδώ και κάποια χρόνια – αδίκως κατά την ταπεινή μου γνώμη – εντούτοις, τα Αμερικανικά τηλεοπτικά βραβεία (aka Βραβεία Emmy 2022) συνεχίζουν να είναι εδώ ακόμη και μετά από 74 (!) χρόνια.
Πρωτοξεκίνησαν το 1949 και μέχρι σήμερα, θεωρείται ως η μεγαλύτερη παγκοσμίως γιορτή της τηλεόρασής. Τα φετινά βραβεία, ξεκίνησαν με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο και τον παρουσιαστή της βραδιάς, Kenan Thompson, να αποδίδει φόρο τιμής στα σημαντικότερα και πιο iconic τραγούδια των δημοφιλέστερων τηλεοπτικών σειρών των τελευταίων δεκαετιών.
Από το “Friends” μέχρι “το “Game of Thrones” και το “Law and Order”, τα μεγαλύτερα τραγούδια της τηλεόρασης αποτέλεσαν την τέλεια ιδέα για μια φαντασμαγορική έναρξη και το Microsoft Theatre γέμισε με χορό και τραγούδι.
Οι μεγάλοι νικητές στα Βραβεία Emmy 2022
Το “White Lotus”, το “Succession”, αλλά και το “Ted Lasso” ήταν σίγουρα οι μεγαλύτεροι νικητές της βραδιάς. To “Succession” με συνολικά 25 υποψηφιότητες κατάφερε να κερδίσει 3 πολύ σημαντικά βραβεία: Αυτό της καλύτερης δραματικής σειράς, του καλύτερου σεναρίου σε δραματική σειρά και του καλύτερου συμπρωταγωνιστή σε δραματική σειρά (για τον Matthew Macfadyen).
Το “White Lotus” κέρδισε 5 βραβεία: Καλύτερης μίνι σειράς, καλύτερου σεναρίου μίνι σειράς, καλύτερης σκηνοθεσίας μίνι σειράς και καλύτερων συμπρωταγωνιστών σε μίνι σειρά (για τον Murrey Bartlett και την Jennifer Coolidge. Το “Ted Lasso” απέσπασε 4 βραβεία: Για την καλύτερη κωμωδία, καλύτερου άντρα πρωταγωνιστή σε κωμική σειρά, καλύτερου άντρα συμπρωταγωνιστή σε κωμική σειρά.
Τέλος, η Amanda Seyfried κέρδισε το βραβείο της καλύτερης γυναίκας πρωταγωνίστριας σε μίνι σειρά, για το “Dopesick”, και ο Micahel Keaton το βραβείο του καλύτερου άντρα πρωταγωνιστή σε μίνι σειρά, για “The Dropeout”.
Οι πρωτιές
Το “Squid Game” χάρισε στον Lee Jung-jae το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού σε δραματική σειρά και έγινε ο πρώτος ηθοποιός Ασιατικής καταγωγής που κερδίζει το συγκεκριμένο βραβείο και ο 4ος ηθοποιός Ασιατικής καταγωγής που κερδίζει βραβείο Emmy.
Την ίδια στιγμή, η Zendaya έγινε η νεότερη και η πρώτη μαύρη ηθοποιός που κερδίζει για δύο συνεχόμενες χρονιές το βραβείο Emmy ως η καλύτερη ηθοποιός σε δραματική ταινία, για τη σειρά “Euphoria”.
Οι ευχαριστήριοι λόγοι που μας έκαναν να δακρύσουμε: Επιτέλους η λίστα με τα ονόματα για τις ευχαριστίες των νικητών εμφανίζονται απλώς στην οθόνη
Είναι η στιγμή της απόλυτης συναισθηματικής φόρτισης. Η στιγμή που οι νικητές της κάθε κατηγορίας εμφανίζονται στη σκηνή για να παραλάβουν το βραβείο τους και να ευχαριστήσουν τους ανθρώπους που τους βοήθησαν να φτάσουν στη στιγμή της νίκης.
Η στιγμή που ο κάθε νικητής βλέπει ένα ρολόι απέναντι του να του μετρά το χρόνο αντίστροφα για το πόσα λεπτά του απομένουν μέχρι να μιλήσει και η στιγμή που προσπαθεί να θυμηθεί – και να προλάβει – να πει όλα τα ονόματα που έχει στο μυαλό του. Από τον μάνατζερ, τον παραγωγό και τους συμπρωταγωνιστές του, μέχρι τους γονείς, τους δασκάλους και τον άνθρωπο που τον ανέδειξε.
Για καλή μας – και των ηθοποιών – τύχη, τα Βραβεία Emmy 2022 “εφηύραν” την “a million dollar idea” να ζητήσουν από τον κάθε υποψήφιο νικητή, να δώσει στην παραγωγή όλα τα ονόματα που θα ήθελε να ευχαριστήσει για τη νίκη του από πριν, έτσι ώστε να περάσουν από μπροστά στην οθόνη τη στιγμή του ευχαριστήριου λόγου τους.
Για πρώτη φορά, δεν είδαμε αγχωμένους celebrities πάνω σε μια σκηνή να παλεύουν να προλάβουν να πουν όλα ονόματα και απολαύσαμε ανεπιτήδευτους λόγους που μας έκαναν να συγκινηθούμε
Όταν ήμουν μικρή, το μόνο που ευχόμουν ήταν να υπήρχε κάποια σαν εμένα στην τηλεόραση. Κάποια όσο «χοντρή» είμαι εγώ, «μαύρη σαν κι εμένα», «όμορφη σαν κι εμένα».
Κάποια που θα μπορούσα να ταυτιστώ και αν μπορούσα να πάω πίσω στο χρόνο και να έλεγα κάτι στη μικρή Lizzo, θα ήταν: «Ξέρεις τι; Όχι μόνο κάποια μέρα θα έχεις την ευκαιρία να δεις αυτό το πλάσμα στην τηλεόραση, αλλά αυτό το πλάσμα θα είσαι εσύ».
To “Dopesick” έγινε η σειρά που κατάφερε να χαρίσει στο Michael Keaton το πρώτο του βραβείο Emmy
Έγινε, όμως, και η αφορμή για να θυμηθεί τη στιγμή που ο πατέρας του έφερε στο σπίτι τους την πρώτη τηλεόραση και όλες τις στιγμές που αποσβολωμένος καθόταν μπροστά της, για να δει όλες τις αγαπημένες του σειρές.
Θυμήθηκε τις στιγμές που η οικογένεια του του ζητούσε να αναπαραστήσει όλες τις σκηνές που έβλεπε στην tv και που ποτέ κανείς δεν τον κορόιδεψε ή γέλασε μαζί του για το πόσο πρόθυμος ήταν να το κάνει. Με αφορμή το βραβείο αυτό, λοιπόν, ο Michael Keaton θέλησε να ευχαριστήσει την οικογένειά του γι’ αυτές τις στιγμές. Δε δίστασε, επίσης, να ευχαριστήσει και του επικριτές του, λέγοντας: “we’re cool”. Περισσότερο απ’ όλους, όμως, ευχαρίστησε τους τους ανθρώπους που τον πίστεψαν, “and he f* loves them for that”.
Μπορεί η καριέρα της Sheryl Lee Ralph να μετρά πάνω από 30 χρόνια, εντούτοις φέτος ήταν η χρονιά που της χάρισε το πρώτο της βραβείο Emmy
Η ευχαριστήρια ομιλία της ήταν από εκείνες που θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια ακόμα. Ήταν γεμάτη συγκίνηση, πολυσήμαντα μηνύματα και τραγούδι.
«Για όλους εκείνους εκεί έξω, που κάποια στιγμή ονειρεύτηκαν πράγματα που δεν “μπορούσαν”, δεν “έπρεπε” ή δεν θα “κατάφερναν” ποτέ να αποκτήσουν, είμαι η ζωντανή απόδειξη του ότι όταν πιστεύεις σε σένα και όταν αγωνίζεσαι σκληρά, όλα είναι πιθανά.
Μην σταματήσετε ποτέ να πιστεύετε στους εαυτούς σας, γιατί όταν έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σε αγαπούν, σε στηρίζουν και πιστεύουν σε σένα, όλα είναι πιθανά. Ευχαριστώ! Ευχαριστώ!»
Η Jennifer Coolidge, η πρωταγωνίστρια του “White Lotus” –και ποπ είδωλο – έδωσε έναν από τους πιο «αστείους» ευχαριστήριους λόγους της βραδιάς. Ένα λόγο που δεν σταμάτησε ούτε όταν η μουσική εξόδου της από την σκηνή ξεκίνησε να παίζει και που συνεχίστηκε να εν μέσω μουσικής και χορού.
Μπορεί η βραδιά των Όσκαρ και των Golden Globes να είναι οι πρώτες που μας έρχονται στο νου όταν ακούμε την λέξη βραβεία, αλλά η βραδιά των Emmy είναι σίγουρα εκείνη που μας έρχεται στον νου όταν ακούμε: «Η μεγάλη γιορτή της τηλεόρασης».
Δράση, δράμα, beefs ή βεντέτες – όπως θέλετε πείτε το, απροσδόκητες συμμαχίες και… πολύ ξύλο!
Κάπως έτσι κύλησαν, βέβαια, και οι προηγούμενες σεζόν του Cobra Kai, με την 5η να έχει προσγειωθεί στις οθόνες του Netflix από την Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου.
Εμείς σα γνήσιοι fans, εννοείται ότι το είδαμε πρώτοι-πρώτοι, με την αγωνία και την αδρεναλίνη να χτυπάνε κόκκινο!
Τι έγινε στην 4η σεζόν του Cobra Kai; (SPOILER ALERT-για όσους δεν την έχετε δει)
Eπειδή μεσολάβησε ένα εύλογο χρονικό διάστημα από τι στιγμή που είδαμε –η πλειοψηφία από εμάς τουλάχιστον— την 4η σεζόν, καλό θα ήταν να κάνουμε ένα recap, προκειμένου να αποφευχθεί ο όποιος ντουβρουτζάς.
Προφανώς, εφόσον υπήρχαν φιλοδοξίες για 5η σεζόν, η 4η έπρεπε να κλείσει με ένα cliffhanger, όπου ο «κακός» της ιστορίας, Terry Silver (Thomas Ian Griffith), φαίνεται να υπερτερεί των «καλών», του Johnny Lawrence (William Zabka) και του Daniel LaRusso (Ralph Macchio). Συγκεκριμένα, στο τουρνουά καράτε «All-Valley», το νικηφόρο dojo ήταν αυτό του «Cobra Kai», με την Tory (Peyton List) να βγάζει knock out τη Sam (Mary Mouser), κόρη του Larusso.
Βάσει αυτής της εξέλιξης, τα dojo «Miyagi-Do» και «Eagle Fang» του LaRusso και του Johnny αντίστοιχα, κλήθηκαν να αναστείλουν οριστικά τη λειτουργία τους, αφού αυτή ήταν η (αναθεματισμένη) συμφωνία με τον Terry: Αν κέρδιζε ένα από τα dojo των πρώην ανταγωνιστών του Karate Kid I, τότε ο Terry θα σταματούσε την ενασχόλησή του με το «Cobra Kai».
Η νίκη της Tory
Σε αντίθετη περίπτωση, οι δύο πρώην πρωταθλητές του καράτε θα έπρεπε να κλείσουν τα dojo τους. Παρόλο που η νίκη της Tory τη γέμισε χαρά και αυτοπεποίθηση στην αρχή, εκ των υστέρων έγινε αυτόπτης μάρτυρας του «λαδώματος» από τον Terry στο διαιτητή του τουρνουά.
Το θέμα τώρα είναι αν θα αναλογιστεί πως δεν κέρδισε το πρωτάθλημα με την αξία της, αν θα αισθανθεί τύψεις γι’ αυτό κι αν θα προδώσει τον Terry ή αν θα επαναπαυτεί και θα απολαύσει τη δόξα της. Επιπλέον, ο Miguel αποφάσισε να ταξιδέψει στο Μεξικό για να βρει τον πατέρα του, με το Johnny και το Robby να τον ακολουθούν, ούτως ώστε να εξασφαλίσουν την ομαλή και άνευ προβλημάτων επιστροφή του.
Στο μεταξύ, μια νέα προσθήκη έρχεται να συμβάλλει στο έργο των Daniel και Johnny—το οποίο δεν είναι άλλο από το να αφανίσουν τον Terry Silver και τους κινδύνους που ελλοχεύουν μια για πάντα—ο Chozen. Ένας «αντίπαλος» του Daniel από τις πρώτες ταινίες «Karate Kid», ο οποίος αυτή τη φορά ήρθε για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Τέλος, η 4η σεζόν κλείνει με τον Terry Silver να εξασφαλίζει τη σύλληψη του πρώην συνεργάτη του, John Kreese (Martin Kove), με σκοπό να αποκτήσει εξ ολοκλήρου το θρόνο του «Cobra Kai» και του καράτε.
Τι γίνεται στην 5η σεζόν; (SPOILER ALERT)
Και τι δε γίνεται! Ο Terry –μέσω της πρόσφατης νίκης του «Cobra Kai» στο τουρνουά— επεκτείνει το dojo του σε όλο το Valley, εξαγοράζοντας ήδη υπάρχουσες σχολές πολεμικών τεχνών, επιστρατεύοντας δασκάλους που ασπάζονται τη φιλοσοφία του και τις βίαιες μεθόδους του και αξιοποιώντας την περιουσία του για να δημιουργήσει χώρους με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας.
Στην αρχή της σεζόν, τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, αφού ο Terry φαίνεται να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά απ’ όλους. Για παράδειγμα, ανακαλύπτει εύκολα τον Chozen – ο οποίος πηγαίνει στο «Cobra Kai» δήθεν σαν δάσκαλος καράτε (sensei), προκειμένου να ανακαλύψει ποιο είναι το σχέδιο του Terry.
Εξαιρετικές μάχες, λατρεμένος Chozen –με τις ατάκες και τις εκφράσεις του να κλέβουν την παράσταση. Από την άλλη, ο Thomas Ian Griffith είναι τόσο πειστικός στο ρόλο του, που όντως θέλεις να σπάσεις την οθόνη από τα νεύρα σου. Σειρά έχει ο Mike Barnes (Sean Kanan), το «κακό παιδί» του καράτε από την ταινία «Karate Kid III». Να σας φρεσκάρω λίγο τη μνήμη.
Και τι άλλο παίχτηκε στην 5η σεζόν του “Cobra Kai”
Ο Terry Silver τον είχε προσλάβει κάποτε για να νικήσει το Daniel. Προφανώς, δεν τα κατάφερε φυσικά, αφού ο Daniel ήταν, είναι και πάντα θα είναι το Karate Kid της καρδιάς μας.
Η 5η σεζόν του «Cobra Kai», λοιπόν, τον βρίσκει ως επιτυχημένο επιχειρηματία που διατηρεί το δικό του κατάστημα επίπλων, ενώ έχουν σβηστεί ολοσχερώς τα αρνητικά συναισθήματα που έτρεφε κάποτε για το Daniel, με τους δυο τους να έρχονται κοντά σε μια πολύ όμορφη σκηνή συμφιλίωσης.
Η σκηνή αυτή, βέβαια, καταστράφηκε από τον Chozen, ο οποίος νόμιζε ότι ο Mike είχε σκοπό να επιτεθεί στο Daniel, αλλά δε βαριέσαι, «Cobra Kai» βλέπουμε. Όπου μας παίρνει να βάλουμε καράτε, βάζουμε. Εδώ, για άλλη μια φορά, ο Chozen κλέβει την παράσταση με την αφέλειά του και με την επιθυμία του να προσέχει το Daniel σε κάθε περίπτωση.
Πολύ δυναμική επιστροφή και για το γοητευτικό Mike, ο οποίος μας κάνει να τον συμπαθήσουμε από το πρώτο δευτερόλεπτο. Εντάξει, ο Daniel είναι Daniel. Διατηρεί πάντα τις αμυντικές στρατηγικές του, τις ίδιες εκφράσεις και τον ίδιο τόνο στη φωνή, αλλά αυτό το Karate Kid αγαπήσαμε.
Παράλληλα, βλέπουμε ότι ο John Kreese συνεργάζεται με την Tory μέσα στη φυλακή, περιμένοντας εναγωνίως το πρώτο στραβοπάτημα του Terry, για να τον ρίξουν από το θρόνο του. Επιπλέον, δίνουν στο Daniel –ανώνυμα— ένα στοιχείο που θα βοηθήσει σημαντικά στην καθαίρεση του «βασιλιά» του καράτε.
Ο Kreese φαίνεται να εξελίσσεται θετικά, ενώ ο Johnny θα γίνει μπαμπάς
Τολμώ να πω, ότι σε αυτή τη σεζόν, συμπάθησα λίγο παραπάνω τον Kreese. Πιθανότατα, δεν έχει καταλάβει τα λάθη του, ούτε έχει τις καλύτερες των προθέσεων. Αλλά, αδιαμφισβήτητα, είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να επιβιώνει και να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του.
Ο Miguel –έπειτα από ένα μακρύ ταξίδι με πολλά απρόοπτα — γνωρίζει τον πατέρα του, ο οποίος φαίνεται ένας πολύ φιλόξενος και ευγενικός άνθρωπος. Τα φαινόμενα απατούν, όμως, και ο νεαρός πρωταγωνιστής δεν αργεί να ανακαλύψει ότι πίσω από αυτό το καλό προσωπείο, κρύβεται ένας άνθρωπος της νύχτας, που ενδιαφέρεται μόνο για τα πλούτη και δε διστάζει να βλάψει όποιον βρεθεί στο διάβα του. Απογοητευμένος, επιστρέφει στο σπίτι του με το Johnny και το Robby – που είχαν πάει να τον μαζέψουν.
Στο κοινό τους σπίτι, έρχονται δύο ευχάριστες εξελίξεις: Τα δύο παιδιά τα βρίσκουν επιτέλους μεταξύ τους, αφού αντιλήφθηκαν ότι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, ενώ η Carmen μένει έγκυος από το Johnny. Γενικά, όπως και στις άλλες σεζόν, τα καφριλίκια [bad-ass] του Johnny μας χαρίζουν απλόχερα στιγμές ευφορίας –που πραγματικά τις χρειαζόμαστε μετά από τόσο δράμα και τόσο ξύλο.
Η Sam, ο Miguel και ο Robby
Η Sam, από την άλλη πλευρά, έχει τις μεταπτώσεις της, διότι την παίρνει πολύ από κάτω όταν ο πατέρας της αναγκάζεται να κλείσει το «Miyagi-Do» και αποφασίζει να μείνει μακριά από το καράτε και το Miguel –μέχρι το τέλος της σεζόν, όπου τα ξαναβρίσκουν μετά από διάφορα ευτράπελα. Έπειτα από πολλούς –και εξαιρετικούς— αγώνες καράτε, βρώμικα παιχνίδια και συνεργασίες, στο τέλος η Tory ομολογεί την αλήθεια στη Sam, το Miguel, το Robby και τα υπόλοιπα παιδιά από το «Miyagi-Do» και το «Eagle Fang».
Έτσι, αποφασίζουν να αναζητήσουν αποδείξεις για την ενοχή του Terry, μπαίνοντας αργά το βράδυ στο dojo του «Cobra Kai». Ταυτόχρονα, ο Johnny, ο Mike και ο Chozen μπουκάρουν στο σπίτι του Terry με σκοπό να τον αιφνιδιάσουν, μόνο που υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Ξαφνικά, εμφανίζεται ένα μπούγιο αντρών που περικυκλώνουν τους τρεις ριψοκίνδυνους ήρωές μας και τους βγάζουν knock-out τον έναν μετά τον άλλον: Πρώτα ο Mike, μετά ο Chozen –που τον μαχαίρωσε ο Terry τρεις φορές— και τέλος, το Johnny.
Η τελευταία πράξη
Ωστόσο, την ύστατη στιγμή, ο Johnny βλέπει τη φωτογραφία από τον υπέρηχο του αγέννητου παιδιού του. Τότε, παίρνει φόρα και τους «καθαρίζει όλους» εκτός από έναν, που τον ανέλαβε ο Mike, ο οποίος επιτέλους ξύπνησε από το χτύπημα.
Η ομάδα του «Cobra Kai» πήγε στο dojo για να εξολοθρεύσει τους «διαρρήκτες» που αναζητούσαν το υλικό από τις κάμερες, με αποτέλεσμα να γίνει της μουρλής εκεί μέσα από το ξύλο. Τελικά, τα κατάφεραν χάρη σε μια τακτική που τους έμαθε ο Chozen και πολύ σύντομα αναρτήθηκε ένα βίντεο, στο οποίο ο Terry παραδεχόταν ότι δωροδόκησε το διαιτητή για να κερδίσει η Tory.
Κατόπιν, ο Terry προκάλεσε το Daniel σε μια συγκλονιστική αναμέτρηση, γεμάτη νοσταλγικά flashbacks, που έκλεισε όπως η πρώτη ταινία: Με την iconic κλωτσιά του Daniel.
Και ενώ όλοι νομίζαμε ότι όλα τελείωσαν όμορφα κι ωραία, τσουπ: Ο Kreese υποκρίνεται ότι πέθανε –χρησιμοποιώντας κόκκινο ζελέ σαν αίμα— και την κοπανάει από τη φυλακή ντυμένος γιατρός. Μένει να δούμε αν θα γίνει χαμούλης στην επόμενη σεζόν.
Τι μας άρεσε και τι όχι;
Κατά γενική ομολογία, ήταν η καλύτερη σεζόν που έχει βγει ποτέ. Στις προηγούμενες –να την πω την αμαρτία μου— έπαιζαν πάρα πολύ με το «bullying», σε τόσο ακραίο βαθμό που απλώς αναμασούσαν τα ίδια και τα ίδια, απλώς με άλλα πρόσωπα.
Γενικώς, το σενάριο ήταν κάπως επαναλαμβανόμενο. Σε αυτή τη σεζόν, όμως, υπήρχε περισσότερη δράση, χιούμορ, καλογραμμένες ιστορίες, suspense και συναίσθημα.
Αν εξαιρέσουμε, λοιπόν, κάποιες cringe στιγμές, όπως τα ηχητικά εφέ του Hawk και οι συνεχείς προσπάθειές του για μαλλί μοϊκάνα σε μπλε και πράσινες αποχρώσεις, the best so far!
Θα βγει νέα σεζόν για το Cobra Kai;
Παρόλο που δεν υπάρχει ακόμη κάποια επίσημη ανακοίνωση από το Netflix, δεδομένης της επιτυχίας που σημείωσε η σειρά, καθώς και της επιθυμίας από πλευράς παραγωγής και συντελεστών να συνεχίσουν, το πιθανότερο είναι να δούμε κι άλλο καράτε στις οθόνες μας.
Μάλιστα, ως παραγωγός και συν-δημιουργός της σειράς, απάντησε σε ένα tweet: «Δεν έχει γραφτεί ακόμη η 6η σεζόν, […] αλλά υπάρχουν πολλές ακόμη bad-ass ιδέες».
Γιατί ο όρος «guilty pleasure» πρέπει να εξαφανιστεί;
Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Όλ@ έχουμε παραδεχθεί κάποια στιγμή στη ζωή μας ότι μια συγκεκριμένη ταινία, ένα τραγούδι ή ακόμα και ένα συγκεκριμένο φαγητό είναι η «ένοχη απόλαυσή μας».
Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Όλ@ έχουμε παραδεχθεί κάποια στιγμή στη ζωή μας ότι μια συγκεκριμένη ταινία, ένα τραγούδι ή ακόμα και ένα συγκεκριμένο φαγητό είναι η «ένοχη απόλαυσή μας».
Ωστόσο, τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Πώς ορίζουμε κάτι ως «guilty pleasure» και πώς γίνεται δύο, κατ’ εξοχήν, αντίθετες λέξεις να συνυπάρχουν σε μια έκφραση; Ως «ένοχη απόλαυση» τείνουμε να αντιλαμβανόμαστε οτιδήποτε μας αρέσει και μας προκαλεί ευχαρίστηση, αλλά γνωρίζουμε ότι δεν πρέπει να μας αρέσει (;) ή το ότι μας αρέσει αποκαλύπτει κάτι αρνητικό για το χαρακτήρα μας.
Με πολύ απλά λόγια, η έκφραση: «Ένοχη απόλαυση» υπονοεί ότι πρέπει να αισθανόμαστε ένοχ@ για τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμέν@.
Από όπου και να το πιάσεις, η υπόθεση μπάζει. Κι αυτό γιατί;
Γιατί όταν αποκαλούμε κάτι «ένοχη απόλαυση» είναι σαν να απορρίπτουμε τις ίδιες μας τις επιλογές, αφού πιστεύουμε ότι τα πράγματα που μας κάνουν να χαμογελάμε δεν αξίζουν το χρόνο μας.
Σκέψου, πόσες φορές έχεις νιώσει ακραία «ενόχ@» επειδή έχεις ξαπλώσει στον καναπέ του σπιτιού σου απολαμβάνοντας την αγαπημένη σου πίτσα (ή οτιδήποτε άλλο έχεις όρεξη), έχοντας φυσικά πάντα συντροφιά εκείνη τη ρομαντική κομεντί που ίσως την έχεις δει περισσότερες από 100 φορές –αλλά και μία παραπάνω τι πειράζει;
Πόσες φορές έχεις νιώσει «άσχημα» επειδή ψάχνεις μανιασμένα να βρεις εκείνο το επεισόδιο από το παμπάλαιο reality που παρακολουθούσες ανελλιπώς πριν μερικά χρόνια, άλλα όποιος σε ρωτούσε αν το έβλεπες απαντούσες σχεδόν επιθετικά «δεν βλέπω τέτοιες trash εκπομπές»; Σίγουρα, αν τις μετρήσεις δεν είναι και λίγες.
Τώρα, προσπάθησε να αντιστρέψεις τις παραπάνω προστάσεις και όπου βρίσκεται το επίθετο «ένοχ@» αντικατέστησε το με το επίθετο «ευτυχισμέν@». Πραγματικά, φαντάσου κάθε φορά που απλά επέλεγες να κάνεις ό,τι σου αρέσει και σε ευχαριστεί να μην βομβαρδιζόσουν με αρνητικά συναισθήματα, επειδή απλά και μόνο το “guilty pleasure” είναι «κατώτερης» ποιότητας;
Και εξάλλου, ποιος ορίζει το είναι «κατώτερης» και τι «ανώτερης» ποιότητας;
Σύμφωνα με τη Sami Schalk, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Φύλων & Γυναικείων Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin, ο φόβος μας για το πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι αλλά και η ανθρώπινη τάση να παλεύει συνεχώς με την τελειομανία που πηγάζει από τις «βαθιά πουριτανικές ρίζες» της κουλτούρας μας, όπου η ευχαρίστηση θεωρείται «αμαρτωλή» ή «αυτοκαταφρονητική», είναι και η πηγή του παραπάνω προβλήματος.
Πώς θα εξαφανίσεις τον όρο «guilty pleasure» από το λεξιλόγιό σου;
Η ίδια η αρνητική χρήση της γλώσσας είναι εκείνη που διαιωνίζει την ιδέα της «λάθος» απόφασης, της αμφιβολίας ή της ενοχής που αισθανόμαστε και εκείνη που μας εμποδίζει να απολαύσουμε πλήρως τις ευχάριστες εμπειρίες μας.
Με τη σειρά της, η αρνητική χρήση της γλώσσας είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών κανόνων που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει, βάζοντας τη συμπεριφορά μας σε κουτάκια, από τα οποία όταν αποκλίνουμε αισθανόμαστε ντροπή.
Για την Adrienne, η διάδοση του μηνύματος ότι πραγματικά αξίζουμε να απολαύσουμε όσα μας αρέσουν είναι το μοναδικό «όπλο», ώστε να καταπολεμήσουμε την καταπιεστική ιδέα ότι η ευχαρίστηση δεν αποτελεί ένα φυσικό κομμάτι της ζωής ή ότι μόνο ορισμένοι άνθρωποι αξίζουν να απολαμβάνουν όσα τους αρέσουν.
Από εδώ και στο εξής, κάθε φορά που θα πιάνεις τον εαυτό σου να αποκαλεί κάτι «ένοχη απόλαυση», σταμάτα ό,τι κάνεις και αναλογίσου
Από εδώ και στο εξής προσπάθησε να καταπολεμήσεις αυτόν τον «προβληματικό» τρόπο σκέψης και ενθάρρυνε τον εαυτό σου, λέγοντας πράγματα όπως: «Κουράστηκα πολύ όλη την εβδομάδα, γι’ αυτό και μου αξίζει σήμερα να χαλαρώσω και να απολαύσω την αγαπημένη μου ταινία», «πιέστηκα πολύ σήμερα και τώρα θέλω απλά να ακούσω τη μουσική που θα με κάνει χαρούμεν@».
Δες τις «ένοχες απολαύσεις» ως έναν τρόπο θεραπείας και χαλάρωσης, οι οποίες θα σε βοηθήσουν να διαχειριστείς το άγχος που σε κατακλύζει καθημερινά.
Έτοιμες για μία στιλάτη επιστροφή στη δουλειά ή τη σχολή;
Συχνά-πυκνά, θέλουμε να πατήσουμε “mute” σε όποιον μας εύχεται: “Καλό Χειμώνα”, ελπίζοντας πως το Καλοκαίρι κρατάει ακόμα και πως έχουμε μπροστά μας λίγες ακόμη μέρες ανεμελιάς πριν την επιστροφή στη σχολή ή στη δουλειά– ή και όχι.
Αν και θα προτιμούσαμε να αράζουμε ανέμελα σε μια πισίνα, απολαμβάνοντας τον καυτό ήλιο με ένα δροσερό cocktail στο χέρι, υπάρχουν μερικοί παράγοντες που ίσως μας ενθαρρύνουν να δούμε το Σεπτέμβριο και την επιστροφή στην πραγματικότητα με άλλο μάτι.
Ένας παράγοντας εξ αυτών, είναι φυσικά και η ανανέωση της γκαρνταρόμπας μας! Γι’ αυτό, εμείς στο Estella, συγκεντρώσαμε όλα τα must-have fashion items που κάθε φθινοπωρινή γκαρνταρόμπα πρέπει να περιέχει.
Για τις καθημερινές που το mood είναι “blue” και δεν έχεις και πολλή όρεξη να πας στη σχολή, ειδικά σ’ εκείνο το μάθημα που ο καθηγητής παθαίνει λογοδιάρροια και φλυαρεί μόνος του, επαινώντας –πάλι μόνος του– τα κατορθώματά του.
Τι καλύτερο, λοιπόν, από ένα μπλε φόρεμα που ταιριάζει φανταστικά με sneakers και backpack, για να δημιουργήσεις ένα φοιτητικό, everyday style;
Αν θέλεις να είσαι στιλάτη στη δουλειά – όποια κι αν είναι αυτή – ένα τζιν παντελόνι είναι άκρως απαραίτητο.
Ως πασπαρτού επιλογή, μπορεί να συνδυαστεί με sneakers, backpack και motor jacket για καθημερινές —αλλά πάντα stylish– εμφανίσεις ή με ένα μακρύ καρό παλτό, πουκάμισο και μπαλαρίνες ή flatforms για πιο chic και office outfits.
Σε σομόν, μαύρο ή ανοιχτό γκρι, αυτό το φόρεμα είναι πραγματικά “lifesaver”! Μπορεί να φορεθεί από το πρωί στο γραφείο ή στη σχολή, μέχρι το το βράδυ για κρασί ή χαλαρό ποτό –με τα απαραίτητα accessories.
Ιδιαίτερα σε μαύρο χρώμα, συνδυάζεται εκπληκτικά με ankle boots και handbag, συνθέτοντας μια στιλάτη επιστροφή στη δουλειά.
“Το πουκάμισο το θαλασσί, μια φορούσα εγώ και μια εσύ”, λέει το λαϊκό άσμα κι εμείς, εστιάζουμε στην ευελιξία αυτής της ενδυματολογικής επιλογής.
Με φούστες, παντελόνες ή ακόμη και πάνω από φορέματα –αντί για πανωφόρι. Σίγουρα, προσδίδει μια σοφιστικέ πινελιά στο outfit, εκτός αν συνδυαστεί με μαύρο μίνι φόρεμα, sneakers και σακίδιο πλάτης. Εκεί πάμε σε άλλο level.
Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι σίγουρα απαιτητικοί. Γι’ αυτό κι εμείς, πρέπει να είμαστε κατάλληλα εξοπλισμέν@. Κινητό, κλειδιά, πορτοφόλι, σημειωματάριο, στυλό, Powerbank, ταπεράκι –για όσους αγαπούν το σπιτικό φαγητό και η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Για να είμαστε καλυμμέν@ από άποψη χωρητικότητας, επομένως, βρήκαμε το πιο ευρύχωρο και στιλάτο backpack από τη Luigi σε επτά φανταστικές αποχρώσεις!
Αν ψάχνετε μια τσάντα για όλες τις ώρες, που συνδυάζεται με χίλιες-δυό επιλογές, ιδού! Μαύρη τσάντα με μπεζ λεπτομέρειες, για stylish εμφανίσεις στο γραφείο ή στον καφέ. Ταιριάζει εξαιρετικά με κοστούμια, φορέματα, πουκάμισα και παντελόνες και είναι το απόλυτο αξεσουάρ για chic outfits.
Ποιος είπε ότι το στιλ και η κομψότητα πάνε χέρι-χέρι μόνο με τις γόβες και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια;
Όποιος το είπε, εν πάσει περιπτώσει, δεν έχει δοκιμάσει αυτά τα εκπληκτικά flat παπούτσια, σε μαύρο χρώμα, τα οποία μπορούν να υποστηρίξουν εξαιρετικά ένα casual look, ένα office look – για να δείξεις τι σημαίνει στιλάτη στη δουλειά – ή μια έξοδο για ψώνια, για καφέ ή για φαγητό!
Πανέμορφα, cute και ευκολοφόρετα sneakers με την υπογραφή Tsakiris Mallas! Με τζιν, κολάν, φούστες ή φορέματα, θα προσθέσουν μια girly πινελιά στο καθημερινό σου look, χάρη στη ροζ floral λεπτομέρεια που έχουν στο πλάι.
Κι αν αυτά τα υπέροχα sneakers δεν είναι must-have για μια δυναμική επιστροφή στους ρυθμούς της καθημερινότητας, τότε τι είναι;
Αυτά είναι τα fashion items που εμείς ξεχωρίσαμε και συγκεντρώσαμε, για να εφοδιαστούμε με στιλ –αλλά και ψυχικό σθένος– προτού επιστρέψουμε στις επάλξεις. Πάντως, εκτός από τα outfits, προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε το Σεπτέμβριο σα μια νέα αρχή στη δουλειά, στη σχολή ή στη ζωή!
Γελάστε με τα απρόοπτα στη δουλειά, συμφιλιωθείτε με τους συναδέλφους σας, κρατήστε μια επαφή με τη σχολή σας, υιοθετήστε ένα πλάνο υγιεινής διατροφής, περπατήστε, χορέψτε και γενικά, απολαύστε με την ψυχή σας τη νέα σεζόν!
Τι είναι το αλκαλικό νερό που όλοι μιλούν γι’ αυτό; Κατά πόσο μας κάνει καλό; Πρέπει τελικά να το δοκιμάσουμε;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το αλκαλικό νερό καθορίζεται καταρχάς από το επίπεδο του pH* του. Η κλίμακα pH κυμαίνεται από 0 έως 14:
-Το όξινο νερό έχει pH χαμηλότερο από 7.
-Το αλκαλικό νερό έχει pH 8 ή μεγαλύτερο.
-Το καθαρό νερό έχει pH 7, που θεωρείται «ουδέτερο» γιατί δεν έχει ούτε όξινες ούτε βασικές ιδιότητες.
*Το pH δείχνει πόσο όξινη ή αλκαλική είναι μία ουσία –κάτι θα θυμάστε και από το σχολείο.
Η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA) συνιστά στους προμηθευτές πόσιμου νερού να διατηρούν την παροχή νερού σε pH από 6,5 έως 8,5.
Υπάρχουν 4 διαφορετικά είδη αλκαλικού νερού, χωρίς βέβαια να έχουν τις ίδιες σε ποιότητα ιδιότητες. Αυτά είναι:
1. Το φυσικό αλκαλικό νερό που ρέει στη φύση στο οποίο δεν έχουμε άμεση πρόσβαση. Περνά πάνω από βράχους παίρνοντας ορυκτά, τα οποία αυξάνουν το αλκαλικό του επίπεδο(Φυσικό αλκαλικό νερό)
2. Το συσκευασμένο αλκαλικό νερό που πωλείται στα ράφια των super markets και είναι αδύνατον να συγκρατήσει τις αλκαλικές ιδιότητες του νερού (Τεχνητό αλκαλικό νερό)
3. Το αλκαλικό νερό από ειδικές συσκευές αλκαλοποίησης του νερού, το οποίο δεν έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες αφού δεν διαθέτει αρνητικές τιμές ORP (Δυναμικό Μείωσης της οξείδωσης) (Τεχνητό αλκαλικό νερό)
4. Το αλκαλικό νερό που μπορείς να φτιάξεις στο σπίτι με σόδα ή λεμόνι, το οποίο έχει περιορισμένες ιδιότητες (Τεχνητό αλκαλικό νερό)
Πού μπορούμε να το βρούμε;
Το αλκαλικό νερό μπορεί να αγοραστεί σε πολλά παντοπωλεία ή καταστήματα υγιεινής διατροφής. Μπορείτε επίσης να το βρείτε και στο διαδίκτυο, ενώ οι ιονιστές νερού πωλούνται και σε πολλές μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων. Τέλος, μπορεί να φτιαχτεί “σπιτικά”, με την προσθήκη μαγειρικής σόδας.
Κατά γενική ομολογία, είναι αρκετά αμφιλεγόμενο θέμα, αφού δεν υπάρχουν επιστημονικές έρευνες γύρω από τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Οι υποστηρικτές του αλκαλικού νερού εξακολουθούν να πιστεύουν στα προτεινόμενα οφέλη για την υγεία, τα οποία μεταξύ άλλων, είναι:
-Ιδιότητες προ-γήρανσης
-Ιδιότητες καθαρισμού του παχέος εντέρου
-Υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος
-Ενυδάτωση, συμβολή στην υγεία του δέρματος και άλλες αποτοξινωτικές ιδιότητες
-Απώλεια βάρους
-Αντικαρκινικές ιδιότητες
-Θεραπευτικά οφέλη για ασθενείς με παλινδρόμηση
Πιθανοί κίνδυνοι
Η συχνή, καθημερινή κατανάλωση αλκαλικού νερού, βάζει το σώμα μας σε μία διαδικασία κατά την οποία πρέπει να εργαστεί σκληρά για να διατηρήσει το pH του, και αυτό σημαίνει ότι με την πάροδο του χρόνου, το σώμα μας θα παράγει περισσότερους γαστρικούς χυμούς και πεπτικά ένζυμα.
Η υπερβολική κατανάλωση αλκαλικού νερού θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει το pH του γαστρεντερικού συστήματος, το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να επηρεάσει το pH του αίματός και να αυξήσει τον κίνδυνο για μεταβολική αλκάλωση (μια κατάσταση που εμφανίζεται όταν το αίμα γίνεται υπερβολικά αλκαλικό).
Τα συμπτώματα αυτής της κατάστασης περιλαμβάνουν:
-Διάρροια
-Κούραση
-Οίδημα κάτω άκρου
-Έμετος
Σοβαρές περιπτώσεις μεταβολικής αλκάλωσης θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διέγερση, επιληπτικές κρίσεις και κώμα.
*Σε περιπτώσεις νεφρικής νόσου, καλό θα ήταν να αποφύγετε την κατανάλωση αλκαλικού νερού, λόγω της υπερβολικής ποσότητας μετάλλων που μπορεί να οδηγήσει σε ανθυγιεινή συσσώρευση στο σώμα.
Και φτάνουμε στο κύριο ερώτημα: Είναι το αλκαλικό νερό πιο υγιεινό από άλλους τύπους νερού;
Δυστυχώς δεν υπάρχει αρκετή έρευνα για να πει κανείς με ασφάλεια ότι το αλκαλικό νερό είναι πιο υγιεινό από άλλες επιλογές νερού. Τα συνολικά δεδομένα δεν φαίνεται να δείχνουν ότι είναι σημαντικά πιο υγιεινό από το κανονικό νερό.
Συνοψίζοντας, στην περίπτωση του αλκαλικού νερού –όπως και σε κάθε άλλο trend που προκύπτει κατά καιρούς– χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, ιδιαίτερα όταν υπάρχει ιστορικό υγείας. Ενδεχομένως, να είναι μια λύση σε ορισμένα προβλήματα, ενδεχομένως και όχι. Πάντως, θα ήταν συνετό να είμαστε σίγουροι για τα οφέλη και τις παρενέργειές του, προτού το προσθέσουμε στην καθημερινότητά μας.
Προσωπική μου άποψη; Εμφιαλωμένο, καθαρό νερό βρε παιδιά! Δεν υπάρχουν αμφιλεγόμενες απόψεις γύρω από τα οφέλη του νερού που καταναλώνουμε σχεδόν όλοι στην καθημερινότητα μας.
Γράφει η Άντρη Κλείτου, BSc (Διαιτολόγος / Διατροφολόγος)
Τι είναι το Wattpad και πως μπορείς να γίνεις συγγραφέας μέσα από αυτό
Μέχρι που το 2006, ο Allen Lau και ο Ivan Yuen έφεραν στην ζωή μας το Wattpad, μια δωρεάν διαδικτυακή πλατφόρμα ανάγνωσης και δημοσίευσης ηλεκτρονικών βιβλίων.
Πριν το ίντερνετ γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, σε κάθε σπίτι υπήρχε μια βιβλιοθήκη με δεκάδες — κάποιες φορές και εκατοντάδες βιβλία.
Μέχρι που το 2006, ο Allen Lau και ο Ivan Yuen έφεραν στην ζωή μας το Wattpad, μια δωρεάν διαδικτυακή πλατφόρμα ανάγνωσης και δημοσίευσης ηλεκτρονικών βιβλίων.
Με την κοινότητά του να μετράει περισσότερους από 90 εκατομμύρια αναγνώστες, το Wattpad αποτελεί σήμερα μία από τις πιο διαδεδομένες σελίδες ανάγνωσης αλλά και δημοσίευσης ιστοριών!
Πώς δημιουργήθηκε το Wattpad
Δημιουργήθηκε ύστερα από μια ιδέα των δύο ιδρυτών να φτιάξουν μια πλατφόρμα, η οποία θα βοηθά τους νέους συγγραφείς να αποκτήσουν την συγγραφική εμπειρία που δεν τους επέτρεπαν οι εκδοτικοί οίκοι να αποκτήσουν, τη στιγμή που χιλιάδες αναγνώστες ανά τον κόσμο θα μπορούσαν να διαβάσουν βιβλία τους εντελώς δωρεάν.
Σε μια εποχή που η οικονομία δεν πήγαινε ιδιαίτερα καλά, το Wattpad βρέθηκε δίπλα σε κάθε αναγνώστη που αναζητούσε να διαβάσει κάτι διαφορετικό και σε κάθε συγγραφέα που επιθυμούσε να εκδώσει χωρίς κόστος το βιβλίο του σε ηλεκτρονική μορφή.
Η μεγάλη ποικιλία ιστοριών όλων των ειδών καθώς και η δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων και κριτικών μεταξύ αναγνωστών και συγγραφέων, έφεραν κοντά εκατομμύρια χρήστες απ’ όλο τον κόσμο που αναζητούσαν μια πιο καινοτόμα και διαδραστική μορφή ανάγνωσης.
Η επιτυχία δεν άργησε να έρθει
Με τα νούμερα της πλατφόρμας να αυξάνονται συνεχώς, τράβηξε, πολύ σύντομα την προσοχή μεγάλων εκδοτικών οίκων, καθώς και των παραγωγών του Hollywood που έδωσαν την ευκαιρία σε νέους συγγραφείςκαι σ’ ενδιαφέρουσες ιστορίες να μεταφερθούν στον κινηματογράφο, κάνοντας παγκόσμια επιτυχία!
Επιτυχημένοι συγγραφείς που ξεκίνησαν από το Wattpad
Αρκετοί είναι οι συγγραφείς οι οποίοι ξεκίνησαν από το Wattpad και κατέληξαν να υπογράφουν μεγάλες εκδοτικές συμφωνίες πουλώντας εκατομμύρια αντίτυπα των βιβλίων τους.
Anna Todd: Είναι ίσως η πιο γνωστή ιστορία επιτυχίας του Wattpad, με περισσότερους από 1,5 δισεκατομμύρια αναγνώστες! Έφτασε στην κορυφή της λίστας των New York Times Bestsellers, τα βιβλία της μεταφράστηκαν σε 30 γλώσσες και τα δικαιώματα των ιστοριών της πουλήθηκαν στην Paramount Pictures για κινηματογραφική μεταφορά.
Beth Reekles: Ήταν μία από τις πρώτες συγγραφείς του Wattpad που απορροφήθηκε άμεσα από μεγάλο εκδοτικό οίκο χάρη στο ρομαντικό μυθιστόρημα που έγραψε σε ηλικία 15 ετών και που έλαβε περισσότερα από 19 εκατομμύρια αναγνώσεις! Η μεγάλη αυτή επιτυχία της δεν άργησε να επιφέρει την αναγνωρισμένη τηλεοπτική μεταφορά του γνωστού βιβλίου της, “The Kissing Booth” στο Netflix με έναν στους τρεις τηλεθεατές του “The Kissing Booth” να το έχει δει τουλάχιστον δύο φορές!
Διάσημοι συγγραφείς όπως οι: Margaret Atwood, Paulo Coelho και R.L.Stine έχουν επίσης εγγραφεί στο Wattpad, εκμεταλλευόμενοι όλα τα προνόμια που τους παρέχει.
Είτε ξεκινάτε τώρα να γράφετε, είτε είστε ένας έμπειρος συγγραφέας, το Wattpad είναι μια διαφορετική πρόκληση που αξίζει να γνωρίσετε! Μέσω της εύκολης εγγραφής στο Wattpad, το μόνο που μένει να κάνετε είναι να ξεκινήσετε να γράφετε! Κάνοντας κλικ στο κουμπί «Δημοσίευση» αυτόματα δίνετε την δυνατότητα σε περισσότερα από 90 εκατομμύρια αναγνώστες να διαβάσουν την ιστορία σας!
Tip: Καθιερώστε μια ημέρα δημοσίευσης ενός νέου κεφαλαίου κάθε φορά, ώστε να κρατήσετε σε αγωνία τους αναγνώστες σας και να δημιουργήσετε την πρώτη ομάδα υποστηρικτών σας!
Καλό είναι να έχετε κατά νου, πως το Wattpad αποτελεί μια σύγχρονη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης αναγνωστών και συγγραφέων, των οποίων το 80% αποτελείται από νεαρές ηλικίες. Συνεπώς, για να γνωρίσετε την επιτυχία μέσω αυτής της σελίδας, καλό θα ήταν η γραφή σας και οι ιδέες που περνάτε μέσα από τις ιστορίες σας να συμβαδίζουν με τις σύγχρονες απόψεις, ώστε να είναι πιο εύκολα προσεγγίσιμες από το νεανικό κοινό.
Ακόμη, προκειμένου να δείτε σύντομα κι απτά αποτελέσματα, μια ματιά σε τακτικές marketing και επικοινωνίας θα μπορούσαν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρείτε τον τρόπο να φέρετε το βιβλίο μπροστά στα «χέρια» των αναγνωστών! Επίσης, μέσα από ποικίλους διαγωνισμούς δημιουργικής γραφής, συμπεριλαμβανομένων και των ετήσιων “Watty Awards”, έχετε την ευκαιρία να αναδείξετε το συγγραφικό σας ταλέντο και να προκριθείτε σε έναν από τους μεγαλύτερους διαγωνισμούς συγγραφής!
Γι’ αυτό, μη διστάσετε να δοκιμαστείτε και να υποστηρίξετε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας το έργο που κρατάτε στα χέρια σας! Το Wattpad είναι μια πλατφόρμα η οποία κάνει τα πάντα για να φέρει στο φως της δημοσιότητας νέα συγγραφικά ταλέντα, φροντίζοντας πάντα οι δημιουργοί να ανταμείβονται για τη σκληρή τους δουλειά.
Συνεπώς, αν είσαι συγγραφέας και θέλεις οι ιστορίες σου να διαβαστούν, να σχολιαστούν και να αποκτήσεις τους πρώτους σου αναγνώστες, το Wattpad ίσως είναι η κατάλληλη πλατφόρμα για σένα! Και που ξέρεις… ίσως να είσαι εσύ το επόμενο success story του Wattpad!
Οι πιο ακριβοπληρωμένοι TikTokers ανοίγουν τους “τιμοκαταλόγους” τους.
Το TikTok έχει εξελιχθεί σε ένα από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα Social Media apps μέχρι τώρα, με πάνω από 1 δισεκατομμύριο χρήστες σε Ελλάδα και εξωτερικό να σκρολάρουν μέσα στην εφαρμογή καθημερινά. Λόγω της μεγάλης του απήχησης, πολλοί χρήστες κατάφεραν να δημιουργήσουν μια καριέρα μέσω αυτού του app, με αποτέλεσμα να απολαμβάνουν εξαιρετικά ικανοποιητικές αμοιβές, είτε από διάφορους σπόνσορες, είτε από το creator fund του TikTok. Ποιοι είναι, όμως, οι πιο ακριβοπληρωμένοι TikTokers για το 2022;
*Σας προειδοποιούμε: Προς το παρόν δεν βρίσκονται Έλληνες δημιουργοί εντός της λίστας.
Γνωστή και ως η “βασίλισσα του TikTok”, η Charlie D’Amelio “βασίλευε” για 2 ολόκληρα χρόνια στο γνωστό app, αφού κατείχε την πρώτη θέση –όσον αφορά στον αριθμό των followers– που σήμερα φτάνουν τους 146 εκατομμύρια!
Σε ηλικία μόλις 18 ετών, η Αμερικανίδα έφηβη κατάφερε να κερδίζει περίπου 105.000€ ανά post στο TikTok –ένα ποσό που εμείς ζήτημα αν το μαζεύουμε ποτέ κάνοντας τρελή οικονομία.
Η Charlie δημιούργησε το TikTokaccount της το 2019 και κατόπιν, άρχισε να ποστάρει χορογραφίες της– μιας και ο χορός ήταν το πάθος της από μικρό παιδί.
Εκτός, βέβαια, από το οικονομικό όφελος, το TikTok έδωσε ώθηση στην Charlie να επεκταθεί και σε άλλους τομείς, με αποτέλεσμα να λανσάρει τη δική της σειρά με προϊόντα ομορφιάς (καλλυντικά, αρώματα), να δημιουργήσει το δικό της καφέ σε συνεργασία με το Dunkin’ Donuts, να γράψει το βιβλίο, καθώς και να ξεκινήσει μια επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά για τη ζωή της.
Η νεαρή TikToker που κατέχει 88.6 εκατομμύρια followers στο TikTok έχει επεκταθεί και σε άλλους τομείς, αφού σε ηλικία 22 ετών πρωταγωνίστησε σε μια ταινία του Netflix, έχει κυκλοφορήσει το τραγούδι με τίτλο: “Obssesed” και έχει συν-δημιουργήσει τη δική της σειρά καλλυντικών.
Εντούτοις, η κύρια πηγή εισοδήματός της εξακολουθεί να παραμένει το TikTok. Μάλιστα, συγκέντρωσε €8.5 εκατομμύρια κατά τη διάρκεια του 2021 μόνο από τη συγκεκριμένη πλατφόρμα και συνεχίζει να παίρνει γύρω στα €65.000 για κάθε βίντεο που ανεβάζει.
Τους 46 εκατομμύριαfollowers αγγίζει ο λογαριασμός της Kris Collins στο TikTok, κοινό που γοήτευσε χάρη στην αστείρευτη αίσθηση του χιούμορ της.
Συγκεκριμένα, η γνωστή TikToker άρχισε να ποστάρει τακτικά βιντεάκια κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας και έτσι, σταδιακά, κατάφερε να δημιουργήσει το δικό της fanbase – και να μπει στη χρυσή λίστα, που λέγεται: “Ακριβοπληρωμένοι TikTokers”.
Πλέον τα κέρδη της Kris φτάνουν μέχρι και το αστρονομικό ποσό των €50.000 για κάθε TikTok βίντεο που δημοσιεύει. Ναι, εμείς οι ταπεινοί εργαζόμενοι αυτά τα λεφτά ίσως τα βγάλουμε σε 50 χρόνια. Προχωράμε.
4. Dixie D’amelio– Followers: 57.4M – Πολύ ακριβοπληρωμένοι μερικοί TikTokers
Ακολουθώντας τα βήματα της μικρής της αδελφής, η Dixie D’Amelio δημιούργησε το δικό της fanbase στο TikTok με βιντεάκια χιουμοριστικού και χορευτικού περιεχομένου, για καθένα εκ των οποίων λαμβάνει περίπου €42.570! Μάλιστα, η καριέρα της 21χρονης TikToker εκτοξεύτηκε, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της single, με τίτλο: “Be Happy”, το 2020.
Εκτός αυτού, η Dixie έχει δημιουργήσει τη δική της σειρά podcast μαζί με την αδερφή της, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποιεί εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές και συνεργάζεται με διάφορες Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις.
Κατά καιρούς, η Bella Poarch έχει δεχθεί πυρά αρνητικής κριτικής, διότι κατηγορείται για διάφορα αμφιλεγόμενα θέματα. Ωστόσο, αυτό δε συνεπάγεται απαραίτητα πτώση στον τραπεζικό της λογαριασμό. Το ακριβώς αντίθετο, μάλιστα.
Κάθε TikTok βίντεο που αναρτά, συγκεντρώνει από 9 μέχρι και 40 εκατομμύρια προβολές. Τα Social Media αποτελούν την κύρια απασχόληση της Bella, της οποίας αν και η ακριβής περιουσία δεν έχει εξακριβωθεί, υπολογίζεται ότι αμείβεται περίπου €30.000 για κάθε TikTok που δημοσιεύει.
Στην 6η θέση βρίσκεται ο Josh Richards με 25.6 εκατομμύρια followers, ο οποίος έχει επεκτείνει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες πέρα από το TikTok.
Ειδικότερα, έχει λανσάρει μια μάρκα ενεργειακού ποτού, έχει κάνει μερικές έξυπνες επενδύσεις σε μια πλατφόρμα αθλητικών streaming υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να έχει χαρακτηριστεί ως ένας έξυπνος νέος που ξέρει να κινείται και να ελίσσεται στρατηγικά στο χώρο των επιχειρήσεων.
Τέλος, για τα TikTok που δημοσιεύει, κερδίζει από 7 έως 13 χιλιάδες ευρώ.
Αυτοί οι έξι, είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι TikTokers για το 2022 (και όχι μόνο)
Βέβαια, με την ταχύτατη ανάπτυξη του TikTok δεν αποκλείεται να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο αυτή η λίστα. Παρά τις αβάσιμες φημολογίες ότι η πλατφόρμα κλείνει, το TikTok καταφέρνει μέρα με την μέρα να γίνεται πιο ισχυρό, ανεβάζοντας έτσι την αξία των ανθρώπων που επιλέγουν να ακολουθήσουν μία επαγγελματική καριέρα μέσα από αυτό. Βέβαια, με την ταχύτατη ανάπτυξη της δημοφιλούς πλατφόρμας δεν αποκλείεται να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο αυτή η λίστα.
Eάν δεν γνωρίζεις πως λειτουργεί η συγκεκριμένη εφαρμογή, τότε σου προτείνουμε να την κάνεις άμεσα download, και να περιηγηθείς στο νέο (και ακριβοπληρωμένο) κόσμο που θα ξεδιπλωθεί μπροστά σου!
Καλοήθης σεξισμός: Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τι είναι, σίγουρα τον έχεις δει να συμβαίνει
Μπορεί να είναι σεξιστικό κάτι που είναι ευγενικό; Μήπως είναι απλώς μια υπερβολική αντίδραση σε ένα κομπλιμέντο ή είναι πραγματικά βαθύς και ύπουλος σεξισμός;
Μπορεί να είναι σεξιστικό κάτι που είναι ευγενικό; Μήπως είναι απλώς μια υπερβολική αντίδραση σε ένα κομπλιμέντο ή είναι πραγματικά βαθύς και ύπουλος σεξισμός;
Παρόλο που ο όρος «καλοήθης σεξισμός» υπάρχει στη βιβλιογραφία από το 1996, μας είναι ακόμα δύσκολο να κατανοήσουμε την έννοιά του και το πώς εκφράζεται στην καθημερινή μας ζωή. Παρά το χαρακτηρισμό ως καλοήθη ή ευγενή (όπως μεταφράζεται από τον αγγλικό όρο «benevolent sexism»), αυτό το είδος σεξισμού κάθε άλλο παρά καλοπροαίρετο είναι.
Ο καλοήθης σεξισμός είναι μια υποβόσκουσα μορφή σεξισμού, την οποία συναντάμε σχεδόν κάθε μέρα και που η πατριαρχική κοινωνία μας έχει κανονικοποιήσει. Δε γίνεται εύκολα αντιληπτός, ενώ είναι και κοινωνικά αποδεκτός, αφού μπορεί και να θεωρηθεί ως συμπεριφορά ευγένειας.
Εκφράζεται εξίσου από άντρες και γυναίκες, ενώ περιλαμβάνει πεποιθήσεις και συμπεριφορές που περιγράφουν τις γυναίκες ως αθώες, ηθικά αγνές, περιποιητικές, γεμάτες φροντίδα, όμορφες και εύθραυστες υπάρξεις που χρειάζονται ανδρική προστασία. Αυτός είναι και ο λόγος που συχνά παρερμηνεύεται ως βοήθεια, προστασία, κομπλιμέντο ή φροντίδα προς τις γυναίκες.
Αν απλώς μιλάμε για κομπλιμέντα και θετικά σχόλια προς το γυναικείο φύλο, είναι όντως σεξισμός; Μήπως υπερβάλλουμε;
Ενώ φαίνεται να εξαίρει κάποια θετικά χαρακτηριστικά των γυναικών, στην ουσία, ο καλοήθης σεξισμός θεωρεί ότι το ένα φύλο είναι πιο αδύναμο από το άλλο, κάτι που συχνά οδηγεί σε συμπεριφορές που υποβαθμίζουν τη δύναμη των γυναικών και την ικανότητά τους να παίρνουν αποφάσεις.
Για τους καλοήθεις σεξιστές, οι γυναίκες είναι παθητικές, εξαρτημένες, αδύναμες και λιγότερο ικανές από αυτούς. Γι’ αυτό και οι ικανότητες των γυναικών υποτιμώνται και υπονομεύεται η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα του καλοήθη σεξισμού είναι και το mansplaining, όταν δηλαδή ένας άντρας θεωρεί εξ’ ορισμού ότι ο ίδιος ξέρει καλύτερα από μια γυναίκα και χρειάζεται να της εξηγήσει για να κατανοήσει.
Έρευνες δείχνουν ότι κοινωνίες που παρουσιάζουν εντονότερες καλοήθεις σεξιστικές πεποιθήσεις, έχουν χαμηλότερη ισότητα μεταξύ των φύλων, (π.χ. λιγότερες γυναίκες σε κυβερνητικές θέσεις ισχύος και επιχειρήσεις).
Σε τέτοιες κοινωνίες, οι γυναίκες προστατεύονται και λαμβάνουν προνόμια, μόνο αν παραχωρούν τη δύναμή τους στους άντρες. Οι γυναίκες που απορρίπτουν αυτές τις νόρμες αντιμετωπίζονται εχθρικά.
Μερικές αντιλήψεις στις οποίες βασίζεται ο καλοήθης σεξισμός
• Οι άντρες είναι υπεύθυνοι για τις γυναίκες και γι’ αυτό, πρέπει να πληρώνουν για αυτές.
• Τα δύο φύλα είναι διαφορετικά και αλληλοσυμπληρώνονται. Οι γυναίκες δεν είναι ικανές για να αναλάβουν όλους τους ρόλους. Πρέπει να περιορίζονται σε αυτά που αναμένονται από το φύλο τους.
• Η προσωπική ζωή του άντρα εξαρτάται από μια γυναίκα. Η γυναίκα πρέπει να τον φροντίζει σαν σωστή και υπεύθυνη σύντροφος.
Ο καλοήθης σεξισμός, λοιπόν, ενισχύει τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων και περιορίζει τους ρόλους και τις επιλογές που μπορεί να έχει μια γυναίκα. Οι γυναίκες έχουν ευνοϊκή μεταχείριση όταν εκπληρώνουν τους παραδοσιακούς ρόλους του φύλου τους και τηρούν τους πατριαρχικούς κανόνες.
Οι παραδοσιακά θηλυκές και αθώες γυναίκες, ανταμείβονται για την υποταγή, τη συμμόρφωσή τους και την παθητικότητά τους. Είναι υπέροχες, αξιόλογες αλλά αδύναμες και χρειάζονται ανδρική προστασία. Ο άντρας περιορίζεται στο ρόλο του προστάτη, του κουβαλητή και του κυρίαρχου αρσενικού.
-Θα μας φτιάξεις τους καφέδες; Και να είσαι υπεύθυνη για την κουζίνα, φαίνεται να είσαι καλή νοικοκυρά στο σπίτι σου.
-Συγνώμη κοπελιά, να σου πω; -Η γιατρός είμαι κύριε!
-Θα είναι το ίδιο αποδοτική τώρα που έχει παιδί;
Στην καθημερινότητά των καλοήθη σεξιστών, η γυναίκα
-Αξιολογείται βάσει του ρόλου της ως μητέρα, σύζυγος ή σύντροφος.
-Εγκωμιάζεται περισσότερο στην εξωτερική εμφάνιση και λιγότερο στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά.
-Με υποθέσεις, ότι βάσει του φύλου κάποια είναι νοσοκόμα, βοηθός, γραμματέας και όχι γιατρός, διευθύντρια, ιδιοκτήτρια.
-Δε χρειάζεται να εργάζονται, να έχουν ανεξαρτησία ή να αποκλίνουν από τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων.
-H αξία της εξαρτάται από τη σχέση που έχει με έναν άντρα (π.χ. “Αν ήταν γυναίκα σου ή μάνα σου το ίδιο θα έλεγες;”).
-Με κανόνες ευπρέπειας που θέλουν τους άντρες να πληρώνουν, να ανοίγουν τις πόρτες, να σερβίρουν στο ποτήρι, να τραβάνε την καρέκλα για να καθίσει η γυναίκα κ.α.
Υπάρχουν και γυναίκες που δεν αντιλαμβάνονται τον καλοήθη σεξισμό;
Υπάρχουν γυναίκες που μπορεί να νιώσουν όμορφα σε τέτοιου είδους σεξιστικά σχόλια και να πειστούν ότι δε χρειάζεται να αντιδράσουν, εφόσον είναι καλοπροαίρετα. Ο καλοήθης σεξισμός “χρυσώνει το χάπι” στις γυναίκες, αφού θέλει τους άντρες να χρησιμοποιούν όλη τους τη δύναμη για να τις φροντίσουν και να τις βοηθήσουν.
Οι γυναίκες που υποστηρίζουν τις καλοπροαίρετες σεξιστικές πεποιθήσεις είναι πιο πιθανό να υποστηρίξουν κι άλλες παραδοσιακές συμπεριφορές φύλου. Ο καλοπροαίρετος σεξισμός, με το να φαίνεται ψευδώς ότι προσφέρει μόνο οφέλη στις γυναίκες, παρακινεί αρκετές γυναίκες να αποδεχτούν την ιδέα ότι οι άνδρες πρέπει να είναι επικεφαλής.
Εν ολίγοις
Ο καλοήθης σεξισμός είναι το πιο επικίνδυνο είδος σεξισμού και αυτό που θα βρει χώρο στο μέλλον, περισσότερο από τα υπόλοιπα είδη ακραίου σεξισμού. Όταν τα στερεότυπα και οι διακρίσεις εκφράζονται με καλοπροαίρετο τρόπο και συνοδεύονται από κομπλιμέντα και φαινομενικό σεβασμό, τότε δεν είναι εύκολο να τα αντιληφθείς.
Οι σεξιστές θα εξακολουθούν να υπάρχουν μ’ έναν πιο ύπουλο τρόπο, ερμηνεύοντας το σεξισμό τους ως ακίνδυνο, ίσως και ωφέλιμο. Ο καλοήθης σεξισμός είναι ένα εργαλείο ελέγχου: Ανταμείβει τις γυναίκες που είναι πιστές στους παραδοσιακούς ρόλους και τιμωρεί όσες δεν είναι.
Πληροφορίες από:
-Glick, P., & Fiske, S. (1996). The Ambivalent Sexism Inventory: Differentiating hostile and benevolent sexism. Journal of Personality and Social Psychology
-Έρευνα του πανεπιστημίου: Tempus Omnia Revelat (TOR) Research Group, Department of Sociology, Vrije Universiteit Brussel, Brussels, Belgium
-Έρευνα του πανεπιστημίου: Cultural Diversity: Opportunities and Socialization (CuDOS) Research Group, Department of Sociology, Universiteit Gent, Ghent, Belgium
“Δεν είμαι αρκετά καλ@”, δε μου αξίζουν οι έπαινοι”, “κατά τύχη με επέλεξαν για συνεργασία”, “οι ικανότητές μου δεν επαρκούν και σύντομα θα φανεί αυτό”.
Αυτές είναι μερικές μόνο σκέψεις που περνούν από το μυαλό όσων έχουν το “Σύνδρομο του Απατεώνα”. Ίσως η έλλειψη αυτοπεποίθησης, ίσως οι πιέσεις από τον κοινωνικό περίγυρο, ίσως το ότι μπορεί να γίνουμε πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας, μπορεί να αισθανόμαστε “απατεώνες”, ενώ επί της ουσίας, είμαστε απλώς αποδοτικοί.
Μερικοί άνθρωποι παρουσιάζουν ως χαρακτηριστικό τους γνώρισμα μια ακραία αυτο-αμφιβολία. Για παράδειγμα, αντί να αποδίδουν τις επιτυχίες τους στη δική τους ικανότητα, υποθέτουν ότι όλα όσα έχουν καταφέρει στη ζωή οφείλονται στην τύχη. Πεπεισμένοι ότι δεν αξίζουν πραγματικά ό,τι θετικό τους συμβαίνει, υποφέρουν από μόνιμο φόβο αποτυχίας, μη μπορώντας παράλληλα να αναγνωρίσουν ό,τι θετικό έχουν καταφέρει.
Η αρνητική αντίληψη που έχουν για τον εαυτό τους, τους αποτρέπει από την απόδοση της επιτυχίας ή την αποδοχή φιλοφρονήσεων, δυσκολεύοντας έτσι την προσωπική τους ανάπτυξη. Όσο περισσότερα έχουν επιτύχει, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανησυχία τους ότι θα αποτύχουν ή θα έπρεπε να έχουν αποτύχει και θα κατηγορηθούν από τους υπολοίπους ως “απατεώνες”.
Το “Imposter Syndrome” δεν θεωρείται ψυχική διαταραχή με τη στενή έννοια. Αντιμετωπίζεται περισσότερο ως ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας –και ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο.
Βασικός εκλυτικός παράγοντας του συνδρόμου είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Σε αυτό το σημείο, ίσως σκεφτείτε ότι πολλοί άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση καταφέρνουν, ωστόσο, να ξεπεράσουν τις ανασφάλειές τους, με αποτέλεσμα να είναι τελικά περήφανοι για την επιτυχία που έχουν πετύχει.
Εντούτοις, για τα άτομα που αντιμετωπίζουν το “Σύνδρομο του Απατεώνα”, η παραπάνω αλλαγή αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς οι ρίζες του φαινομένου είναι πιο βαθιές.
Έτσι, αν και εργάζονται σκληρά και επιτυγχάνουν αξιόλογα αποτελέσματα, δε μπορούν να τα ερμηνεύσουν με αυτόν τον τρόπο, πόσω μάλλον να τα απολαύσουν. Αντίθετα, ζουν σε διαρκή ένταση και φοβούνται ακόμη περισσότερο τις πιθανές αναποδιές και μια ενδεχόμενη «ανατίναξη» των προσπαθειών τους. Το “Σύνδρομο του Απατεώνα” εκδηλώνεται συχνά μέσα από διάφορες συμπεριφορές, με την τελειομανία να αποτελεί το πιο κοινό σημείο αναφοράς.
Εφόσον τα άτομα ζουν με το διαρκή φόβο ότι ενδεχομένως υπάρχει η πιθανότητα να αποκαλυφθεί η υποτιθέμενη “ανικανότητά” τους, προσπαθούν να αποφύγουν αυτή την αμηχανία υπερ-προσπαθώντας. Ως εκ τούτου, θέτουν τις πιο αδύνατες προσδοκίες από τον εαυτό τους, γεγονός που τους βάζει σε μια επικίνδυνη σπείρα, που συχνά οδηγεί σε εξάντληση. Μπορεί, όμως, να συμβεί και η ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά: Αναβλητικότητα και αυτο-σαμποτάζ.
Πρόκειται για μια συνθήκη, κατά την οποία οι αμφιβολίες για τις ικανότητές τους, τους οδηγούν στο να μην προσπαθούν, πιστεύοντας ότι δεν είναι “αρκετά καλοί”, και ως εκ τούτου, αποτυγχάνουν ακόμη πιο γρήγορα.
1. Οι “τελειομανείς” θέτουν εξαιρετικά υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους, ειδικά στον επαγγελματικό στίβο. Περιμένουν να κάνουν τα πάντα σωστά στο 110%, ενώ νευριάζουν με τον εαυτό τους όταν αισθάνονται ότι έχουν κάνει λάθος.
2. Οι “ιδιοφυίες”, εκ φύσεως, εστιάζουν στο πώς και πότε κάνουν κάτι. Να είναι δηλαδή τέλειο και με την πρώτη προσπάθεια. Για αυτή την ομάδα ανθρώπων, η ικανότητα πρέπει να έρχεται με μια μορφή επιφοίτησης, αφού απαγορεύουν στον εαυτό τους το να μην ξέρουν κάτι.
3. Οι “ειδικοί” πιστεύουν ότι ικανότητα σημαίνει να γνωρίζεις τα πάντα εκ των προτέρων. Όταν δεν γνωρίζουν την απάντηση σε μια ερώτηση, η ανικανότητά τους φαίνεται να επιβεβαιώνεται.
4. Οι “μοναχικοί” αναγνωρίζουν την ικανότητά τους μόνο όταν τα κάνουν όλα στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις, ενώ η ομαδική δουλειά είναι δείγμα “ανικανότητας”.
Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπιστεί το “Σύνδρομο του Απατεώνα” είναι η αναγνώριση της διαστρεβλωμένης αυτοαντίληψης. Μπορείς, επομένως, να θυμάσαι ότι:
1. Τα λάθη είναι μέρος της ζωής και θα συμβούν. Σκέψου πως μαθαίνουμε να περπατάμε. Είναι μια διαδικασία που γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη; Όχι. Θέλει χρόνο και προσπάθεια. Το να πέφτεις και να (ξανά)σηκώνεσαι είναι μέρος του παιχνιδιού.
2. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι αυτό που είναι. Οπότε, το ότι πιστεύεις και νιώθεις ότι είσαι “απατεώνας” δε σημαίνει ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
3. Τέλος, δεν υπάρχει η “τέλεια” επιλογή! Πόσες φορές έχεις επιλέξει μια διαφορετική διαδρομή για να φτάσεις σε ένα συγκεκριμένο προορισμό; Έτσι συμβαίνει και στη ζωή. Η μοναδικότητά μας είναι εκείνη που υπαγορεύει το μονοπάτι, όχι η τελειότητα.
Γράφει η Mαίρη Μαθιουδάκη – Ψυχολόγος, Msc/Ειδικευόμενη Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια
