Το εορταστικό κλίμα έχει πια μπει για τα καλά στις ζωές μας, ενώ ήδη έχουμε κάνει μια γρήγορη έρευνα αγοράς ώστε να βρούμε τα τέλεια χριστουγεννιάτικα δώρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Εν μέσω του πληθωρισμού και των ολοένα και αυξανόμενων τιμών, όμως, η επιλογή δώρων γίνεται κάπως περίπλοκη. Τα μετράς από δω, τα υπολογίζεις από κει, δε βγαίνει ο προϋπολογισμός – εκτός, βέβαια, αν τρως ζυμαρικά όλο το Δεκέμβριο, που είναι κάπως δύσκολο εκ των πραγμάτων.

Γι’ αυτό κι εμείς, ψάξαμε (πολύ) και συγκεντρώσαμε τις πιο ωραίες και budget-friendly* προτάσεις δώρων για όλους τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Σαφώς, προτείνονται και κάποιες εναλλακτικές λύσεις, αφού η επιλογή δώρου είναι άμεσα συνυφασμένη με την προσωπικότητα και τα ενδιαφέροντα του παραλήπτη.

*Το πλαφόν για το κόστος του εκάστοτε δώρου ανέρχεται στα 35€.

Smartwatch: Επίλεξε την ψηφιακή διέξοδο για εκείνον

Οι άνδρες της ζωής μας, συνήθως, αγαπούν την τεχνολογία. Για όσους και όσες αναζητούμε ένα δώρο για το σύντροφό μας – αλλά έχουμε όριο στο budget – αυτό το smartwatch από τα Public, είναι μια εξαιρετική λύση.

Όχι μόνο αποτελεί ένα σύγχρονο αξεσουάρ, αλλά καταγράφει τα βήματα και τους καρδιακούς ρυθμούς, ενώ παράλληλα διαθέτει αναγνώριση κλήσεων, ειδοποίηση εφαρμογών και λειτουργία SMS.

Fashionable κροκό μποτάκια για εκείνη: Στιλ, πρακτικότητα και άνεση

Το Celestino διαθέτει τα απόλυτα μποτάκια για το φετινό Χειμώνα. Μαύρα, με κροκό υφή, μεταλλική λεπτομέρεια στη μύτη του παπουτσιού και χοντρό, άνετο τακούνι. Προσφέρονται σε καταπληκτική τιμή και αξίζει να βρίσκονται στη γκαρνταρόμπα κάθε γυναίκας.

Σετ ανδρικής περιποίησης για το μπαμπά: Μια άκρως εύχρηστη λύση

Στα Public μπορούμε να βρούμε τον απόλυτο βοηθό περιποίησης και ομορφιάς για όλους τους άνδρες που αγαπάμε. Ειδικότερα, η συγκεκριμένη συσκευή περιποίησης της Philips μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο πρόσωπο και στα μαλλιά, αφού διαθέτει οκτώ εξαρτήματα και χρόνο αυτονομίας έως και μία ώρα.

Oversized ζιβάγκο για τη μαμά: Ζεστό και χουχουλιάρικο, με πολλή αγάπη

Η ζεστή αγκαλιά της μαμάς χρειάζεται κάτι άνετο, ευκολοφόρετο και στιλάτο, για να… παραμείνει ζεστή. Τι καλύτερο, λοιπόν, από αυτό το cozy oversized πλεκτό από το Celestino, που μπορεί κάλλιστα να φορεθεί το πρωί στη δουλειά, στο μεσημεριανό φαγητό, στον απογευματινό καφέ, στα ψώνια ή στο σινεμά; Ειδικά σε συνδυασμό με κολάν δερματίνης, αρβυλάκια και μακρύ παλτό, το μαμαδίσιο στιλ θα απογειωθεί!

Φανταστικό headset για τον αδερφό: Ιδανικό για μουσική, ταινίες και gaming

Γι’ ακόμη μια φορά, τα Public έχουν την τέλεια πρόταση δώρου για τον αδερφό μας. Ασύρματο headset – με καλώδιο για να γίνεται και ενσύρματο και μπαταρία του διαρκεί μέχρι οκτώ ώρες.

Τώρα, ο αδερφός μας μπορεί να ακούει non-stop τα αγαπημένα του τραγούδια στη διαπασών, να βλέπει ασταμάτητα σειρές και ταινίες ή να λιώσει στο League of Legends και στο Call of Duty, χωρίς να ακούμε κι εμείς τους ήχους απ’ όλα αυτά.

Ισιωτική μαλλιών για την αδερφή: Λέμε «ναι» στα λεία και λαμπερά μαλλιά

Με κεραμικές πλάκες που θερμαίνονται μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα, πολλαπλές ρυθμίσεις θερμοκρασίας και τεχνολογία ThermoProtect – για να ελαχιστοποιείται η φθορά των μαλλιών, αυτή η ισιωτική μαλλιών από τα Public, είναι το καλύτερο δώρο για την αδερφή μας.

Δωρίζοντάς της τη συγκεκριμένη συσκευή, θα μας σκέφτεται πάντα με αγάπη κάθε φορά που θα έχει ίσια και απαλά μαλλιά.

Super Mario playset για το γιο: Ένας χαριτωμένος μικρόκοσμος, γεμάτος δράση

Υπάρχει κάποιο παιδί εκεί έξω που να μην έχει μπει, έστω για λίγο, στον κόσμο του Super Mario, του κακού Bowser και της γλυκιάς πριγκίπισσας Peach; Το playset με το κάστρο του Mario World από το Μουστάκα θα επιτρέψει σε κάθε παιδί να δημιουργήσει τη δική του ιστορία με τους αγαπημένους ήρωες.

Το σχολείο της Polly Pocket για την κόρη: Όταν η εκπαίδευση γίνεται παιχνίδι

Το σχολείο Pollyville από το Μουστάκα περιλαμβάνει τρία επίπεδα, επτά χώρους παιχνιδιού, μίνι κούκλες Polly και Nicolas και δώδεκα μίνι αξεσουάρ, τα οποία μπορούν να προσαρμοστούν μέσα ή έξω από το σχολείο. Επιπλέον, κάθε παιδί μπορεί να ανοίξει το ντουλάπι του, να βάλει μέσα τα βιβλία του ή να μάθει πιάνο στην αίθουσα μουσικής. Το πιο παιχνιδιάρικο και fun σχολείο για τις μικρές μας φίλες!

Πλεκτό κασκόλ για να ζεσταίνεται η γιαγιά

Οι γιαγιάδες είναι, κατά βάση, πολύ τρυφερές υπάρξεις. Χαίρονται να μας φροντίζουν και να μας μιλούν για όσα έχουν βιώσει. Τις κρύες μέρες του Χειμώνα, λοιπόν, υπάρχει καλύτερο δώρο για τη γλυκιά μας γιαγιά από ένα ζεστό κασκόλ; Έτσι, κάθε φορά που θα το φοράει, θα μας σκέφτεται και θα λέει νοσταλγικά: «Αχ, αυτό μου το πήρε το εγγόνι μου». Στο Pink Woman υπάρχουν αρκετά ακόμη σχέδια, για να διαλέξουμε το αγαπημένο της γιαγιάς.

Vintage ραδιόφωνο για τον παππού: Ψυχαγωγία και συντροφιά  

Όσοι είμαστε τυχεροί και ζουν ακόμη οι παππούδες μας, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αγαπούν το ραδιόφωνο. Άλλωστε, στα χρόνια τους ήταν απαραίτητο να υπάρχει ένα ραδιόφωνο σε κάθε σπίτι, διότι μέσω αυτού ενημερώνονταν, άκουγαν μουσική κ.α.

Έτσι, για τους παππούδες μας είναι ακόμη ένας νοσταλγικός τρόπος ενημέρωσης, ψυχαγωγίας αλλά και συντροφιάς –  αφού όταν είναι μόνοι και παίζει το ραδιόφωνο, αυτομάτως υποβαθμίζεται το αίσθημα της μοναξιάς. Στα Public, λοιπόν, μπορούμε να διαλέξουμε μέσα από μια μεγάλη γκάμα το καλύτερο ραδιόφωνο για τον παππού.

Barbie και αυτοκίνητο για την ανιψιά: Κοριτσίστικες βόλτες με το σπορ κάμπριο

Με αυτό το δώρο από το Μουστάκα, είναι δεδομένο ότι η ανιψιά μας θα ξεχυθεί στους διαδρόμους του σπιτιού για ατελείωτες εξορμήσεις με τη Barbie και το σπορ κάμπριο αυτοκίνητο. Με λαμπερό ροζ χρώμα, ασημένιες ζάντες, πλαϊνούς καθρέφτες, προβολείς και μαύρα καθίσματα με ζώνες ασφαλείας, είναι το αυτοκίνητο που θα λατρέψουν όλες οι μικρές μας φίλες – και μελλοντικές οδηγοί!

Hot Wheels Color Changers/Καρχαριάκιας για τον ανιψιό: Το ιδανικό δώρο για έναν εκκολαπτόμενο ιππότη της ασφάλτου

Στο Μουστάκα βρίσκουμε την πιο συναρπαστική κούρσα, γεμάτη δράση. Το αυτοκίνητο κατεβαίνει με ταχύτητα από την κορυφή του πύργου, αλλά προσοχή! O καρχαρίας μπορεί να το γραπώσει και να διαλύσει το αυτοκίνητο με τα σαγόνια του! Ένα παιχνίδι που θα το ευχαριστηθεί στο έπακρο ο ανιψιός μας.

Barbie Ελικόπτερο για να δώσουμε φτερά στη βαφτισιμιά

Και ποιο παιδί δεν ονειρεύεται να πετάξει; Τώρα, με το ελικόπτερο της Barbie από το Μουστάκα, η πτήση είναι απλή υπόθεση! Το ελικόπτερο διαθέτει ασημί περιστρεφόμενους έλικες, πιλοτήριο και ζώνες ασφαλείας στο εσωτερικό. Ας απογειώσουμε τη φαντασία της βαφτισιμιάς μας!

Τηλεκατευθυνόμενη Ferrari για το βαφτισιμιό: Τέρμα τα γκάζια

Το τέλειο δώρο από το Μουστάκα για τους μικρούς μας φίλους που κρύβουν έναν easy-rider μέσα τους. Άλλωστε, ποιος δεν ονειρεύεται να αποκτήσει τη δική του Ferrari για να σουλατσάρει σε όλο το σπίτι;

Ραδιόφωνο – ξυπνητήρι για τον κολλητό: Το πρωινό ξύπνημα έχει τη νότα που του δίνεις

Στα Public βρίσκουμε το απόλυτο gadget, για να ξυπνάμε ευχάριστα. Μπορούμε να διαλέξουμε μεταξύ της κλασικής ειδοποίησης ή του ραδιοφώνου, ώστε να ξυπνάμε υπό τους ήχους των αγαπημένων μας τραγουδιών.

Ειδικότερα, το συγκεκριμένο ραδιόφωνο ξυπνητήρι διαθέτει ραδιόφωνο FM, ρυθμιζόμενη φωτεινότητα οθόνης, δυνατότητα ρύθμισης δύο ξυπνητηριών, καθώς και λειτουργίες «sleep» και «snooze».

Μίνι φούστα δερματίνης με ζώνη για την κολλητή: Διαχρονική, ευκολοφόρετη και hot

Στα Pink Woman βρίσκουμε τη hot φούστα, που πρέπει να υπάρχει σε κάθε ντουλάπα: Ψηλόμεση, σε όψη δερματίνης με ζώνη στη μέση, τσέπες στο μπροστινό μέρος και κλείσιμο με φερμουάρ. Φοριέται από το πρωί μέχρι το βράδυ και είναι κάπως δεδομένο, ότι αν την κάνουμε δώρο στην κολλητή μας, αυτομάτως θα μας αγαπήσει ένα τσακ περισσότερο.

Extra tip 1: Μια εύκολη και budget-friendly λύση για σινεφίλ και λάτρεις της μουσικής είναι οι φιγούρες Funko Pop.

Η τιμή τους κυμαίνεται μεταξύ 13€-30€ και μπορούμε να βρούμε τους χαρακτήρες απ’ όλες τις ταινίες της Disney, της Marvel, της DC, του Harry Potter, καθώς και από επιτυχημένες σειρές, όπως τα Φιλαράκια, το Stranger Things και το Office. Στο Nerdom, το eFantasy και το Collector, υπάρχει τεράστια ποικιλία για να διαλέξουμε.

Extra tip 2: Μια safe λύση είναι και η δωροκάρτα. Όσοι δεν είμαστε απολύτως σίγουροι για το τι θέλουμε να δωρίσουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα ή θέλουμε να τους δώσουμε την πολυτέλεια της επιλογής, μπορούμε να αγοράσουμε μια δωροκάρτα – προσφέρεται (και online) στα περισσότερα εμπορικά καταστήματα. Τέλος, το κόστος της ξεκινάει, κατά βάση, από τα 20€.

*Να σημειωθεί ότι οι επιλογές των προαναφερθέντων δώρων έγινε κατά προσέγγιση, για να καλύψει τις περισσότερες δυνατές περιπτώσεις. Ελπίζουμε να σας βοήθησε κάπως αυτό εδώ το άρθρο και να περάσετε τις πιο τρυφερές και χουχουλιάρικες στιγμές με τους αγαπημένους σας ανθρώπους. Γιατί – στο τέλος της ημέρας – αυτό μένει, όχι τα δώρα.

Aν έχετε ήδη ξεκινήσει το countdown για τα Χριστούγεννα, σας έχουμε την κατάλληλη ταινία για κάθε μέρα του countdown σας. 5 ημέρες για τα Χριστούγεννα, 1 ταινία για την κάθε μέρα!

Το πρώτο μέρος, μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Μέρος δεύτερο: 

5 και σήμερα και “Falling for Christmas”

Είναι η ταινία που σήμανε την επιστροφή της Lindsay Lohan στην ενεργό δράση και η ταινία που σήμανε την έναρξη της χριστουγεννιάτικης σεζόν για το Netflix

H Sierra Belmont είναι μια κακομαθημένη κληρονόμος ξενοδοχείων, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το Instagram. Όλα αλλάζουν, όμως, όταν από ατύχημα χάνει τη μνήμη της και μπαίνουν στη ζωή της ο Jake και η Avy.

O Jake της σώζει την ζωή, τη φιλοξενεί στη μικρή πανσιόν του, και της συστήνει μία διαφορετική ζωή από που γνώριζε. Μέσα από τον Jake και την Avy – την κόρη του – μαθαίνει να καθαρίζει και να μαγειρεύει, να συμπεριφέρεται σωστά στους ανθρώπους και γνωρίζει επιτέλους το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων. Έτσι, η άλλοτε κακομαθημένη, πλούσια influencer γίνεται ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Τι γίνεται, όμως, όταν ξαναβρίσκει την μνήμη της και θυμάται ποια πραγματικά είναι; 

4 και σήμερα και “The Princess Switch” 1,2 και 3

Που να ήξερε ο Mark Twain όταν έγραφε το “Ο πρίγκιπας και ο Φτωχός” το 1881, ότι το concept «συναντώ κάπου τυχαία κάποιον που είναι ακριβώς ίδιος με μένα, και αλλάζουμε θέσεις» θα παρουσιαζόταν τόσες φορές σε δεκάδες σειρές και ταινίες – ακόμη και το 2020; Παρόλο, όμως, που το concept αυτό έχει εμφανιστεί πολλάκις μέχρι και σήμερα – ακόμη και βραζιλιάνικο σίριαλ έγινε με τίτλο “La Usurpadora”– συνεχίζει να αρέσει. 

Κάπως έτσι, το 2018, το concept αυτό βρίσκει το δρόμο του και στο Netflix και η Vanessa Hudgens γίνεται η πριγκίπισσα του Μοντενάρο, Lady Margaret Delacourt, αλλά και η “φτωχή” φουρνάρισσα από το Chicago Stacy De Novo. Ένας διαγωνισμός “Bake off” γίνεται αφορμή για να συναντηθούν οι δύο αυτές άγνωστες μεταξύ τους μέχρι τότε γυναίκες. Τότε, η πλούσια γίνεται “φτωχή”, και η “φτωχή” πλούσια. 

3 και σήμερα και “A boy called Christmas” 

Έχουμε πια μπει βαθιά στις ημέρες των Χριστουγέννων και το “A boy called Christmas” έρχεται να μας ξυπνήσει το παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Τρία παιδιά μένουν μόνα τους τις ημέρες των γιορτών και η θεία τους, για να τους φτιάξει τη διάθεση, τους λέει μία χριστουγεννιάτικη ιστορία.

Ένα αγόρι, ο 13χρονος Νικόλας, ζει με τον ξυλοκόπο πατέρα του σ’ ένα δάσος. Όταν ο βασιλιάς της πόλης ανακοινώνει πως θα δωρίσει ένα τεράστιο ποσό σε όποιον φέρει χαρά στο παλάτι, όλοι οι κάτοικοι της πόλης ξεκινούν με στόχο να βρουν μία χαμένη μαγική πόλη, την Elfhelm.

Ο μικρός Νικόλας ανακαλύπτει τυχαία ένα χάρτη που επιβεβαιώνει πως η πόλη αυτή υπάρχει. Κάπως έτσι, ξεκινά ένα μακρύ ταξίδι με κλέφτες, ζώα που μιλούν, ανθρώπους που γίνονται οι σωτήρες του και νεραϊδίσια πλάσματα. Μαζί, ανακαλύπτουν τη μαγεία, την αγάπη, τη χαρά και την αισιοδοξία. 

2 και σήμερα και “Christmas Chronicles” 1 και 2

Kurt Russell ενσαρκώνει τον Άγιο Βασίλη και η Goldie Hawn η γυναίκα του. Την παραμονή των Χριστουγέννων, μία μόλις μέρα πριν από τα Χριστούγεννα, μία κλοπή ενός αυτοκινήτου γίνεται η αφορμή για να καταλήξει μία οικογένεια – εκτός από τη μαμά – στο έλκηθρο του Άη Βασίλη – κατά κόσμον, Saint Nick.

Το έλκηθρο, όμως, σπάει και τα τρία παιδιά μαζί με τη θεία τους και τον Άη Βασίλη, βρίσκονται ξαφνικά στο Σικάγο. Πώς θα μπορέσει ο Άγιος Βασίλης να μεταφέρει όλα τα δώρα στα παιδιά χωρίς το έλκηθρό του;

Η απόλυτη Χριστουγεννιάτικη ταινία, μια ταινία που θα δει όλη η οικογένεια και θα μας κάνει να επιστρέψουμε στην παιδική μας ηλικία.  

P.S. Η δεύτερη ταινία είναι καλύτερη από τη πρώτη. Δείτε όμως και τις 2. Χριστούγεννα είναι. 

1 και σήμερα και “Dolly Parton’s Christmas on the Square” 

Όταν μία ταινία έχει κερδίσει Emmy, ξέρεις σίγουρα ότι θα είναι καλή. H Dolly Parton κάνει τη πρώτη real time ταινία ταινία του Netflix και μαζί με την Debbie Allen, τη σκηνοθέτιδα της ταινίας-μιούζικαλ, κερδίζουν Emmy καλύτερης ταινίας για την τηλεόραση και εξαιρετικών χορογραφιών. 

Η Christine Baranski – η Tanya του Mamma Mia! – είναι η προσομοίωση του Scrooge. Επιστρέφει μετά από χρόνια στη μικρή πόλη της ταινίας μας,  με μοναδικό της σκοπό να διώξει όλους τους κατοίκους για να την πουλήσει σε μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία.

Η Dolly Parton, όμως, ο κρυφός άγγελός της, της δείχνει την πραγματική εικόνα του σχεδίου της και τη βοηθά να αναθεωρήσει τα σχέδια της. Η ταινία είναι γεμάτη με τραγούδια – γραμμένα αποκλειστικά για την ταινία από την Dolly Parton – και εντυπωσιακές χορογραφίες.

Ιδανική για την Παραμονή των Χριστουγέννων!

Και Καλά Χριστούγεννα!

Τα μαγαζιά έχουν στολιστεί γιορτινά, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια ηχούνε παντού και όλη η πλάση μοσχοβολάει μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Κάπως έτσι, η ομορφότερη εποχή του χρόνου, είναι πάλι εδώ.

Τα Χριστούγεννα όμως, εκτός από την γιορτή της αγάπης, είναι και η εποχή των δώρων. Η εποχή που κάθε αγαπημένο μας πρόσωπο περιμένει από εμάς μια χειρονομία αγάπης. Και αφού τα βιβλία θα είναι πάντα τα καλύτερα δώρα, ετοιμάσαμε για εσάς τη λίστα μας με τα καλύτερα βιβλία για να χαρίσετε σε όποι@ αγαπάτε. 

The overnight guest  Heather Gudenkauf

Μια χιονοθύελλα μαίνεται στις πεδιάδες της Αϊόβα, όταν η Wylie Lark, συγγραφέας true crime βιβλίων, ανακαλύπτει ένα μισοπαγωμένο αγοράκι στην αυλή της με σημάδια κακοποίησης και τραύματος στο σώμα του. 

Κάπως έτσι, ξεκινά η true crime ιστορία της Wylie. Ξεκινά να ψάχνει για στοιχεία που δείχνουν ότι συνέβη κάποιο αυτοκινητιστικό. Ένα τρακαρισμένο φορτηγό την οδηγεί σε μια τραυματισμένη, μισοπαγωμένη γυναίκα. Έχουν κάποια σχέση τα δύο αυτά άτομα ή όχι; Είναι αυτοί οι δύο άγνωστοι που ρίσκαραν τη ζωή τους για να ξεφύγουν από κάτι — ή κάποιον — εν μέσω της παγωνιάς; 

Τι σχέση μπορεί να έχει μια παλιά δολοφονία που συνέβη 20 χρόνια πριν στην ίδια πόλη; Τι έχει να πει γι’ αυτό η μόνη επιζώσα; Πώς ένα τρίτο αφηγηματικό σκέλος, από την οπτική γωνία μιας νεαρής κοπέλας που ζει με τη μητέρα της και φοβάται τις περιστασιακές επισκέψεις μιας βάναυσης και υβριστικής πατρικής φιγούρας, συνδέεται με αυτό; Τρεις ιστορίες με κοινές αναφορές. 

Τρομακτικό, εθιστικό και ακραίο, αποτελεί ένα βιβλίο για γερά στομάχια και πολλά warnings!

The Boy, the mole, the fox and the horse – Charlie Mackesy 

Συμπεριλαμβάνεται σε πολλές λίστες best seller βιβλίων, έχει ανακηρυχθεί βιβλίο της χρονιάς κι έχει μεταφραστεί σε 17 γλώσσες! 

Μια ιστορία ωδή στην αθωότητα και την καλοσύνη, γεμάτη από μαύρη, στροβιλιζόμενη καλλιγραφία και σκόρπιες πινελιές ακουαρέλας. Μια συλλογή αφηρημένων εικονογραφιών ενός μοναχικού αγοριού που τριγυρνά στην ύπαιθρο, αναζητώντας συντροφιά, συναντά όλα τα ζώα του τίτλου. Πρώτα, έναν τυφλοπόντικα, μετά μια αλεπού και στο τέλος, ένα άλογο. 

Καθώς περπατούν μοιράζονται σκέψειςσυναισθήματα και προβληματισμούς γύρω από μεγάλα ερωτήματα της ζωής:

«Τι κάνουμε όταν πονάει η καρδιά;», «Το σπίτι δεν είναι πάντα ένα μέρος, σωστά;» «Συχνά το πιο δύσκολο άτομο για να συγχωρήσεις, είναι ο εαυτός σου».

Φλόγα, ο άνθρωπος που άναψε στην καρδιά μου μια φωτιά – Ανδρέας Κονάνος 

Αν κάποιος με ρωτήσει για την τελευταία φορά που ένα βιβλίο συντάραξε την ψυχή μου, θα επέλεγα αυτό! Ο Ανδρέας Κονάνος, συγγραφέας του βιβλίου «Φλόγα», μέσω του YouTube, γεμίζει βάλσαμο τις ψυχές των ανθρώπων. Είναι ο ήρωας της διπλανής πόρτας και η “Φλόγα” του αποτελεί ένα βιβλίο – φάρμακο ψυχής. 

«Φλόγα»: Ήταν το συνθηματικό όνομα του γέροντα πνευματικού του όταν τον πρωτογνώρισε. Έκτοτε, ο άνθρωπος αυτός, έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Ανδρέα Κονάνου, καθώς και όλων εμάς των αναγνωστών. 

«Το διαβάζεις και η θλίψη εξαφανίζεται», «Ανοίγεις μια τυχαία σελίδα και πέφτεις πάνω σε ένα απόσπασμα που μιλά για σένα και τη ζωή σου», «Βουρκώνεις σε κάθε κεφάλαιο», αυτές είναι μερικές μόνο από τις εντυπώσεις όσων διάβασαν αυτό το βιβλίο, που έμελλε να γίνει η θεία γιατρειά τους.

Everything I never told you – Celeste Ng 

Η ιστορία ξεκινά την δεκαετία του 70, όταν η 16χρονη Λίζα εξαφανίζεται μυστηριωδώς στο Οχάιο της Αμερικής. Η μητέρα της είναι σίγουρη ότι έχει απαχθεί, ενώ ο μεγάλος αδερφός της υποψιάζεται ότι ο μοναχικός γείτονας έχει κάποια ανάμειξη. Μία μέρα μετά την εξαφάνισή της, ανακαλύπτεται το πτώμα της μέσα σε μία βάρκα… 

Ένα καθηλωτικό βιβλίο με κύριο θέμα την οικογένεια και πώς οι γονικές προσδοκίες μπορούν να έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες στη ζωή των παιδιών τους.

Γιατί δε μου το είχε πει κανείς; – Dr. Julie Smith

Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και πολυσυζητημένα βιβλία αυτοβελτίωσης! Η κλινική ψυχολόγος, Julie Smith που έγινε γνωστή μέσα από το TikTok, μιλά για χρήσιμες πρακτικές ζωής και απλές τεχνικές ψυχοθεραπείας που μπορούμε να εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας. 

Χάρη σε αυτόν τον χρήσιμο οδηγό, θα δοθούν απαντήσεις σε προβλήματα όπως το άγχος, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η κριτική κ.α. 

Συμφωνία ζωής – Fredrik Backman 

Ένας άντρας που επαναξιολογεί τη ζωή του σε μια δύσκολη καμπή. Τι έχει καταφέρει μέχρι σήμερα και ποιο ήταν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει η οικογένειά του για αυτό; Ένας άνθρωπος που έχει συνηθίσει να βάζει ένα τίμημα σε όλα, όταν πρόκειται για τη δική του ζωή, έρχεται αντιμέτωπος με τον τρόπο που διαχειρίστηκε το χρόνο που του δόθηκε αλλά και με γεγονότα μπορούν να εκπλήξουν. 

Τώρα, καλείται να σώσει τη ζωή ενός πεντάχρονου κοριτσιού. Αλλά για να γίνει αυτό, απαιτείται μια πράξη απόλυτης ανιδιοτέλειας, κάτι που δεν είναι πολλοί άνθρωποι ικανοί να προσφέρουν…

TAGS:#BOOKS

Εκτός από τα λαχταριστά εδέσματα, τον πολύχρωμο στολισμό και τα κάλαντα, η περίοδος αυτή είναι αρκετά περίπλοκη όσον αφορά στις προσδοκίες των Χριστουγέννων, στα όνειρα και στις ευχές.

Κάπου εκεί, έρχεται ο ρεαλισμός να μας προσγειώσει απότομα στην πραγματικότητα.

Λίγο-πολύ, το ζητούμενο των χριστουγεννιάτικων διακοπών, είναι οι στιγμές ηρεμίας με αγαπημένα πρόσωπα. Ιδανικά, ίσως, σε ένα σαλέ καταμεσής του χιονιά με αναμμένο τζάκι και γλυκό κρασί. Επίσης, ιδιαίτερα ευχάριστες είναι οι οικογενειακές διακοπές σε ένα μεγάλο σπίτι με άφθονο φαγητό και ανταλλαγή δώρων. Σε κάθε περίπτωση, οι επιθυμητές χριστουγεννιάτικες διακοπές, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.

Συχνά, ωστόσο, οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες λειτουργούν αποτρεπτικά στην ευχάριστη νότα των διακοπών.

Το σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας και η θαυματουργή ευγνωμοσύνη

Η πιεστική καθημερινότητα, σε πολλές περιπτώσεις, εύλογα δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την ανάγκη απεμπλοκής από τις ευθύνες και τις ασφυκτικές προθεσμίες. Μια μορφή ήπιας τάσης φυγής, με γνώμονα την αναγκαία ανάπαυλα και την εύρεση ποιοτικού χρόνου με τον/την σύντροφο, τους φίλους ή τους συγγενείς. Συν τοις άλλοις, τα στρεβλά πρότυπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προάγουν έναν τρόπο ζωής με πολλά ταξίδια και μεγάλη οικονομική άνεση, δημιουργώντας ένα μοτίβο προσδοκιών που δεν ανταποκρίνεται πάντα στο πρόγραμμα και στον τραπεζικό λογαριασμό κάθε ατόμου.

Αυτό, όμως, δεν συνιστά αιτία για συναισθηματικές μεταπτώσεις. Αντιθέτως, αν τεθούν όλα υπό ένα πρίσμα αισιοδοξίας, ευγνωμοσύνης και εξέλιξης, θα γίνει αντιληπτή η σπουδαιότητα των κεκτημένων, μέσα από όλα όσα, καθημερινά, συντελούν στη βελτιωμένη διάθεση. Επιπρόσθετα, με ορθή οργάνωση χρόνου και χρημάτων, είναι εφικτό το ταξίδι σε όλους, σχεδόν, τους προορισμούς. Μέχρι τότε, είναι πολύ εντάξει ο εορτασμός των Χριστουγέννων με οικογενειακά πρόσωπα, ανεξάρτητα από το αν συνάδει ή όχι με τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η μαγεία των χριστουγεννιάτικων διακοπών, άλλωστε, δεν συνδέεται με την εντοπιότητα ή την ευπορία, αλλά με το αίσθημα της οικειότητας, της ζεστασιάς και του σπιτιού. Διότι, το σπίτι για ορισμένα άτομα μεταφράζεται ως οικογενειακή θαλπωρή, ενώ για άλλα, ένα στοργικό βλέμμα.

Είναι ίσως η μόνη πλατφόρμα που ξεκινά να γιορτάζει τα Χριστούγεννα από την πρώτη εβδομάδα του Νοέμβρη.

Όταν εμείς ακόμη σκεφτόμασταν αν ήρθε επιτέλους η στιγμή να βγάλουμε τα χειμερινά από τις ναφθαλίνες – ναι, υπάρχει κόσμος που το κάνει ακόμη – το Netflix είχε ήδη κυκλοφορήσει την πρώτη του μεγάλη χριστουγεννιάτικη ταινία.

Η ταινία είχε τίτλο “Falling for Christmas” και σήμαινε την επιστροφή της «εξαφανισμένης» Lindsay Lohan. Από τότε μέχρι και σήμερα – 10 μέρες μέχρι την πιο «φωτεινή» μέρα του χρόνου – το Netflix έχει κυκλοφορήσει πάνω από 10 νέες χριστουγεννιάτικες ταινίες. Ακόμη, όπως και κάθε χρόνο, έχει συμπεριλάβει στην πλατφόρμα πάνω από 10 παλαιότερες κυκλοφορίες. 

Αν, λοιπόν, κανείς προσμετρήσει τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που ήδη υπήρχαν στο Netflix με τις φετινές προσθήκες, μπορεί να καταλάβει ότι ίσως πρόκειται για την πλατφόρμα που γιορτάζει τα Χριστούγεννα, όσο καμία άλλη. Και αν έχετε ήδη ξεκινήσει το countdown για τα Χριστούγεννα, σας έχουμε την κατάλληλη ταινία για κάθε μέρα του countdown σας. 

Μέρος πρώτο: 

9 και σήμερα και “Holiday in the Wild” 

H λατρεμένη μας Charlotte από το “Sex and the City”, κατά κόσμον Kristin Davis,  γίνεται η μητέρα ενός 18χρονου αγοριού που φεύγει για το Πανεπιστήμιο και η σύζυγος ενός άντρα σε έναν γάμο που έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια. Όταν επιτέλους το συνειδητοποιεί, αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι του μέλιτος στη Ζάμπια – που ετοίμαζε σαν δώρο στον άντρα της – μόνη της. Εκεί, γνωρίζει τον Derek και μαζί του έναν άλλο κόσμο.

Μία ταινία που μας θυμίζει ότι ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις τη ζωή σου και πως τα Χριστούγεννα είναι η εποχή της αγάπης και της οικογένειάς – όποια και αν είναι η οικογένεια που έχουμε επιλέξει. 

Ίσως η λιγότερο «χριστουγεννιάτικη» ταινία της λίστας μας, που όμως φέρει μαζί της το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων. 

8 και σήμερα και “Noel Diary” 

Μία από τις φετινές χριστουγεννιάτικες παραγωγές του Netflix, μια ταινία ικανή να ζεστάνει και την πιο κρύα καρδιά. O Kevin του “This is us” και η Vic του “Station 19”, γίνονται δύο άνθρωποι με κοινές εικόνες, δρόμους και πονεμένο παρελθόν. 

Μια γυναίκα που ψάχνει να βρει τη βιολογική της μητέρα και ένας άντρας που χάνει τη δική του μαμά  – έναν άνθρωπο που η ζωή και ο πόνος απομάκρυναν από την ζωή του – γίνονται carpool buddies με προορισμό την αλήθεια.

O Jake (Justin Hartley) αποφασίζει να συναντήσει ξανά τον πατέρα του, περίπου 20 χρόνια μετά το θλιβερό δυστύχημα που διέλυσε την οικογένεια. Ταυτόχρονα, η Rachel (Barrett Doss) αποφασίζει να βρει τη μαμά της, μήπως και έτσι συμπληρωθεί το κομμάτι που της λείπει. 

Ένα ημερολόγιο, το ημερολόγιο της Noel, γίνεται η αφορμή για να ξεκινήσει ένα ταξίδι με στόχο την αλήθεια και την αγάπη. 

7 και σήμερα και “Holidate” 

Τι γίνεται όταν όλη σου η οικογένεια – ακόμη και ο μικρός σου αδερφός – είναι σε σχέση και εσύ μόν@; Ψάχνεις ένα Holy-date, μία σχέση για τις γιορτές, για να καλύψεις τα κενά και τη γκρίνια των δικών σου. 

Η Emma Roberts έχει κλείσει τα 28 και είναι μόνη. Δουλεύει από το σπίτι και δεν θέλει κανέναν άντρα στη ζωή της. Από την άλλη, ο Jackson δεν είναι ιδιαίτερα τυχερός στις επιλογές των συντρόφων του και έχει βαρεθεί τις χριστουγεννιάτικες περιστασιακές σχέσεις που δε βγάζουν πουθενά. Μια τυχαία συνάντηση στο mall γίνεται η αφορμή για να γίνουν ο ένας το holiday date του άλλου, και η αιτία για να περάσουν μαζί τις γιορτές – από το Πάσχα μέχρι το St. Patrick’s day – όλου του χρόνο. 

Μία anti-christmas ταινία, θα μπορούσε να πει κανείς, ταινία, που κρούει το καμπανάκι του: «Τι γίνεται όταν είσαι single τις γιορτές».

6 και σήμερα και “Love Hard” 

Μπορεί ένα ιντερνετικό catfishing να γίνει η αφορμή για να αποκτήσει κανείς τη χαμένη του αυτοπεποίθηση, να καταλάβει πως το να προσποιείσαι για να αρέσεις σε κάποιον δεν βγάζει ποτέ σε καλό και να θυμηθεί ότι η αλήθεια είναι πάντα το στοιχείο που θα σε κάνει να κερδίσεις την καρδιά κάποιου; 

Η Natalie (Nina Dobrev), μια αρθρογράφος για dating θέματα γνωρίζει στο dating app της το τέλειο «ματσάρισμα». Έτσι, αποφασίζει να του κάνει έκπληξη και να εμφανιστεί ξαφνικά έξω από το σπίτι του, το οποίο βρίσκεται κάποια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η εικόνα του ανθρώπου που μιλούσε, Darren Barnet (aka Paxton Hall-Yoshida του “Never have I ever”), και ο ίδιος ο άνθρωπος – Jimmy O. Yang – δεν είναι το ίδιο πρόσωπο. 

Μια «περιστασιακή» πρόταση γάμου, κάποια «ψεύτικα» ραντεβού με τον άνθρωπο που νόμιζε πως μιλούσε τόσο καιρό και η πραγματική σχέση που αναπτύσσεται με τον πραγματικό άνθρωπο που συνομιλούσε, γίνονται η αφορμή για να μας θυμίσουν ότι μία εικόνα μπορεί να έχει πολλές όψεις, ενώ η εμφάνιση μπορεί να μην είναι και τόσο σημαντική τελικά.

Η συνέχεια στο δεύτερο μέρος!

«Μουδιασμένο» το Ευρωκοινοβούλιο –αλλά και η κοινή γνώμη– με το πρωτοφανές σκάνδαλο διαφθοράς, στο οποίο φαίνεται να εμπλέκεται και η Ελληνίδα ευρωβουλευτής και τέως αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Εύα Καϊλή.

Όπως γνωστοποιήθηκε, σήμερα αναμενόταν να ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου για το αν η Εύα Καϊλή θα κριθεί προφυλακιστέα ή αν θα αφεθεί ελεύθερη με περιοριστικούς όρους. Ενώ, λοιπόν, όλοι είχαμε στραμμένο το βλέμμα μας στην είδηση της ημέρας, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από το CNN, η πρώην ευρωβουλευτής δεν παρευρέθηκε στην ακροαματική διαδικασία. Μέχρι στιγμής, οι λόγοι της απουσίας της παραμένουν αδιευκρίνιστοι. 

Η απαρχή ενός σκανδάλου

Ο Λουί Κολάρ, δημοσιογράφος της βέλγικης «Le Soir» και ένας από τους τρεις ρεπόρτερ που έριξαν φως στην υπόθεση QatarGate, δήλωσε πως όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο. Τότε ήταν που έφτασε στα χέρια τους μια πληροφορία, σύμφωνα με την οποία οι αρχές διερευνούσαν μία υπόθεση, σχετική με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επιπλέον, ανέφερε πως ναι μεν η δημοσιογραφική έρευνα διήρκησε μερικές εβδομάδες, αλλά η αστυνομική ξεκίνησε από τον Ιούλιο, έως ότου έφτασε στην άκρη του νήματος. Σύμφωνα με τα στοιχεία των αρχών, αλλά και της δημοσιογραφικής έρευνας, η Εύα Καϊλή, ο σύντροφός της, Φραντσέσκο Τζόρτζι, καθώς και ο πατέρας της φαίνεται να υπήρξαν κεντρικές φιγούρες στο σκάνδαλο του Κατάρ, με αποτέλεσμα να τους βαραίνουν κατηγορίες για διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.

Προφυλακιστέα η ευρωβουλευτής

Αφότου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εις βάρος της, η Εύα Καϊλή κρίθηκε προφυλακιστέα, από κοινού με το σύντροφό της. Από την άλλη, ο πατέρας της, ο οποίος βρέθηκε με μία βαλίτσα μετρητά στις Βρυξέλλες, αφέθηκε ελεύθερος. Προς το παρόν, η Εύα Καϊλή δηλώνει αθώα, ενώ σήμερα βρέθηκε ενώπιον των δικαστών, ώστε να αποφασιστεί το αν θα παραμείνει προφυλακιστέα έως την έναρξη της δίκης ή αν θα αφεθεί ελεύθερη με περιοριστικούς όρους. Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί πως η ίδια ζήτησε να αφεθεί ελεύθερη με βραχιολάκι, διότι είναι μητέρα ενός μικρού παιδιού. Εντούτοις, το αίτημα αυτό δεν έγινε δεκτό σε πρώτη φάση.

Επιπλέον, έχει ήδη δοθεί εντολή να δεσμευτεί η περιουσία της, η περιουσία του συντρόφου της, καθώς και της οικογένειάς της. Συν τοις άλλοις, δεσμεύτηκαν και οι τραπεζικοί λογαριασμοί μιας εταιρείας real estate, την οποία ίδρυσαν πρόσφατα με το σύντροφό της.

Το Πόθεν Έσχες της Εύας Καϊλή

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου διαθέτει τρία διαμερίσματα στην Ελλάδα κι στις Βρυξέλλες. Συνολικά, η αξία των εν λόγω ακινήτων ανέρχεται στα 886.000 ευρώ, αν εξαιρέσουμε το ένα ακίνητο, λόγω του ότι έχει μόνο το 25% της κυριότητας. Όσον αφορά στις καταθέσεις της, τα ποσά που εμφανίζονταν στους τραπεζικούς της λογαριασμούς για την τελευταία τριετία ήταν τα εξής:

– 211.432 ευρώ για το 2018

– 405.544 ευρώ για το 2019

– 463.190 ευρώ για το 2020

Η αποκαθήλωση

Στον απόηχο των όσων συνέβησαν, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές διέγραψαν διά παντός την Εύα Καϊλή από τις τάξεις τους. Συγχρόνως, επικαλούμενοι το άρθρο 21 του καταστατικού, ζητούν την άμεση καθαίρεσή της από τη θέση της αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Μάλιστα, χθες ανακοινώθηκε η ομόφωνη απόφαση των προέδρων του Ευρωκοινοβουλίου, σύμφωνα με την οποία η Εύα Καϊλή καθαιρείται από τη θέση της αντιπροέδρου. Κατόπιν, ακολούθησε ψηφοφορία από την Ολομέλεια, η οποία υπερψήφισε την αποκαθήλωσή της, ήτοι:  Από τους 628 ευρωβουλευτές, οι 625 ψήφισαν θετικά, ένας ψήφισε αρνητικά και δύο ψήφισαν «λευκό».

Αναφορικά με την υπόθεση, η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα, δήλωσε: «Έχω να πω στους κακοήθεις από τρίτες χώρες που νομίζουν ότι η Ευρώπη ξεπουλιέται, ότι θα βρείτε απέναντί σας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είμαστε Ευρωπαίοι, προτιμούμε να κρυώνουμε παρά να μας πληρώνετε. Το Κοινοβούλιο δέχεται επίθεση, η Ευρωπαϊκή Δημοκρατία δέχεται επίθεση. Ο εχθρός δεν θα σταματήσει πουθενά. Αυτοί οι δράστες έχουν χρησιμοποιήσει ως Δούρειο Ίππο, ΜΚΟ, στελέχη και ανθρώπους μέσα από το Ευρωκοινοβούλιο. Αλλά απέτυχαν. Δεν θα ανεχτούμε τη διαφθορά. Η κατάσταση αυτή δεν έχει σχέση με αριστερά ή δεξιά, βορρά ή νότο. Μην την εκμεταλλευτείτε για πολιτικές σκοπιμότητες».

Ο εγκέφαλος του σκανδάλου

Ο Πιερ Αντόνιο Παντσέρι, πρώην ευρωβουλευτής που υπηρέτησε επί 15 έτη (2004-2019) το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φαίνεται να είναι ο «μαέστρος» του QatarGate. Στο κινητό του βρέθηκαν επίμαχοι διάλογοι με τη σύζυγό του, τους οποίους έδωσε στην δημοσιότητα η «La Repubblica» και αποκαλύπτουν πως έλαβε ως «δώρο» χειμερινές διακοπές οικογενειακώς, αξίας 100.000 ευρώ. Η φιλική σχέση του Παντσέρι με το Κατάρ πιθανολογείται ότι ξεκίνησε το 2015, προωθώντας μια «ελαστική» θέση απέναντι στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Έγκυρες πηγές αναφέρουν, επίσης, ότι ο σύντροφος της Εύας Καϊλή, Φραντσέσκο Τζόρτζι, ήταν το δεξί χέρι του Παντσέρι. Μια «χρυσή» συνεργασία, ομολογουμένως, αφού μέχρι στιγμής, έχουν βρεθεί πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ μετρητά στις οικίες της Εύας Καϊλή, του Πιερ Αντόνιο Παντσέρι και άλλων εμπλεκομένων στην υπόθεση του Κατάρ, σύμφωνα με το BBC.

Επιπλέον, ακριβώς όπως και η Εύα Καϊλή, ο Πιέρ Αντόνιο Παντσέρι κρατείται στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο των ερευνών για κατηγορίες διαφθοράς, ενώ στην κατοικία του στις Βρυξέλλες, βρέθηκαν 500.000 ευρώ.

Στον σύντροφό της επιρρίπτει τις ευθύνες η Εύα Καϊλή

Σύμφωνα με τα όσα έχει δηλώσει ο δικηγόρος της Εύας Καϊλή, Μιχάλης Δημητρακόπουλος, οι ευθύνες για το τεράστιο χρηματικό ποσό που βρέθηκε και κατασχέθηκε επιρρίπτονται στο σύντροφό της. 

«Ο σύντροφος της Εύας Καϊλή, είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει εξηγήσεις σε ποιον ανήκαν αυτά τα χρήματα, γιατί βρέθηκαν στο σπίτι τους και τι εξυπηρετούσαν. Η Εύα Καϊλή δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα χρήματα», τόνισε.

20 ευρώ: Πόσο κοστίζει τελικά στην κοινωνία η επιβολή του νόμου;

Κατέληξε σήμερα ο 16χρονος Ρομά, ο οποίος δέχτηκε πυρά στο κεφάλι εν ψυχρώ από αστυνομικό. Ζούμε γεγονότα επαναλαμβανόμενης αδικίας, αφού η αυθαιρεσία της εξουσίας για πολλοστή φορά έδειξε πως επιβάλλει το “νόμο και την τάξη” με έναν πυροβολισμό στο κεφάλι ενός 16χρονου Ρομά.

Ο λόγος ήταν το ευτελές ποσό των 20 ευρώ βενζίνης. Το ποσό που δεν πλήρωσε ο νεαρός Ρομά. Και το ποσό που έμελλε να στοιχίσει τη ζωή του.

Οι άτοπες συγκρίσεις για την παραβατικότητα

Το επιχείρημα πως: “Οι Ρομά κλέβουν, άρα καλά να πάθει”, δεν αρκεί για να αναιρεθεί το γεγονός ότι ένα θεσμοθετημένο όργανο του κράτους, με τόση ευκολία, πάτησε τη σκανδάλη. Η εξάντληση της αυστηρότητας των αστυνομικών με τη χρήση όπλου, τους έκανε αυτόματα δικαστές και εκτελεστές της ποινής που έπρεπε να επιβληθεί στον Κώστα Φραγκούλη. Μία ακραία επιλογή σε μεγάλη αναντιστοιχία με το ευτελές αδίκημα που διέπραξε ο 16χρονος.

Από την άλλη, έρχεται και δένει τέλεια η πράξη τους με τη χυδαία και ρατσιστική κριτική όσων “χειροκρότησαν” μία δολοφονία. Κάποιοι επιμένουν να θέτουν ως αντίβαρο υποθέσεις, στις οποίες εμπλέκονται Ρομά, υποστηρίζοντας ότι συχνά απασχολούν την επικαιρότητα με παραβατικές πράξεις. Αλλά αυτό από μόνο του, δε λέει κάτι. Αντίθετα αναδεικνύει τον ολοκληρωτισμό της τήρησης της νομιμότητας με όποιο κόστος, ειδικότερα εις βάρος μειονοτήτων.

Χωρίς κίνητρα και αξιώσεις από την πολιτεία, η περιθωριοποίηση και οι διακρίσεις παραμένουν και διαιωνίζονται, μαζί και οι γνώμες που θέτουν τους Ρομά ως εξιλαστήρια θύματα. Οι γνώμες αυτές, βέβαια, δεν έχουν την ίδια οργή και αντίδραση όταν, για παράδειγμα, πολιτικοί εμπλέκονται σε σκάνδαλα εκατομμυρίων και η δικαιοσύνη τους αφήνει ανέγγιχτους. 

Η καταδίωξη και ο πυροβολισμός, βέβαια, για τους πιο υποψιασμένους, έχει ξεκάθαρα ρατσιστικό κίνητρο. Δεν ήταν τα 20 ευρώ αλλά ότι ήταν Ρομά, κάτι το οποίο γνώριζαν οι αστυνομικοί. Όπως μάθαμε από τις συνομιλίες με το κέντρο επιχειρήσεων, από τους ασυρμάτους ακούστηκε πως το άτομο πηγαίνει προς Αγία Σοφία, όπου γνώριζαν ότι είναι καταυλισμός. Σε κάθε περίπτωση, η κλοπή δεν τιμωρείται με αφαίρεση της ζωής.

Η κοινωνική περιθωριοποίηση των Ρομά δεν είναι επιλογή τους

Σε ένα ξεχωριστό πλαίσιο και σαφώς απομονωμένοι από την πολιτεία, οι Ρομά βιώνουν ακραίες συνθήκες ως προς τη διαβίωση. Είτε από αδιαφορία της πολιτείας, είτε επειδή έχουν συνηθίσει, το αποτέλεσμα είναι αυτό.

Η παραβατικότητα των Ρομά έχει ως προέλευση όχι τόσο την ατομική επιλογή του καθενός, αλλά την απαξίωση της πολιτείας για σωστές υποδομές και την ένταξή τους στην κοινωνία. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι πολλές και η έλλειψη σε βασικές παροχές βρίσκεται στην καθημερινότητά τους.

Αρκεί να πούμε πως το 10% των Ρομά στην Ελλάδα ζει σε νοικοκυριά χωρίς νερό βρύσης, ενώ το 35% δεν έχει εσωτερική τουαλέτα, ντους ή μπάνιο, σύμφωνα με τα στατιστικά του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. Επίσης, η έκθεση αναφέρει πως το 96% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ σχεδόν ένας στους δύο ερωτηθέντες, δηλαδή το 47%, ανέφερε ότι τουλάχιστον ένα άτομο της οικογένειάς του πήγε για ύπνο πεινασμένο, τουλάχιστον μία φορά τον προηγούμενο μήνα.

Όταν, λοιπόν, οι συνθήκες είναι αυτές, πώς μπορεί κάποιος να τους κατηγορήσει ότι είναι επιλογή τους το να κλέβουν και να παραμένουν σε αυτή την κατάσταση; Έχουν συνηθίσει σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και για να προσαρμοστούν στη σύγχρονη κοινωνική ζωή χρειάζονται προσπάθειες από την πολιτεία.

Η κατάσταση μπορεί να διορθωθεί

Μια αλλαγή προς έναν άλλο δρόμο είναι πάντα εφικτή, αρκεί οι κυβερνώντες, που είναι και οι κύριοι υπεύθυνοι, να ακολουθήσουν μία στρατηγική όπου θα εξαλείψει τα προβλήματα.

Η μαθησιακή υποστήριξη κατά την προσχολική εκπαίδευση θα βοηθούσε αρκετά καθώς, όπως αναφέρει ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA) στην Ελλάδα, το 81% των γυναικών Ρομά ηλικίας 16-24 ούτε εργάζεται, ούτε είναι σε κάποιο πρόγραμμα εκπαίδευσης ή κατάρτισης. Επιπλέον, το ποσοστό αυτό για τους άντρες είναι 38%.

Οι περισσότεροι Ρομά είναι αναλφάβητοι, καθώς αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο για να εργαστούν. Επομένως, η στοχευμένη εκπαίδευση και κατάρτιση θα βοηθήσει τους νέους και τις γυναίκες Ρομά στη μετάβασή τους από την πρωτοβάθμια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και στην αναζήτηση εργασίας.

Πώς να ενταχθούν, άρα, εάν στερούνται βασικά δικαιώματα όπως η εκπαίδευση και η εργασία; Πώς θα αποφευχθούν οι συνέπειες του να βρίσκονται αποκλεισμένοι από την κοινωνία με περιορισμένη εκπαίδευση;

Η υπεράσπιση της λογικής για το δίκαιο

Η κοινή γνώμη έχει έναν διχαστικό τρόπο αντίληψης περί του δικαίου αισθήματος. Τιμωρεί το περιθώριο χωρίς να μπαίνει στον κόπο να αναλύσει, ενώ το πώς αντιλαμβάνεται το κάθε άτομο τις πράξεις και τις συνέπειες δε συνάδει συνήθως με τη λογική.

Όσοι βλέπουν τις αντιφάσεις της αστυνομίας στη συγκεκριμένη υπόθεση αλλά και το κλίμα υπερπροστασίας που προσπαθεί η κυβέρνηση να δημιουργήσει, μπορούν να αντιληφθούν μία ανεξέλεγκτη κατάσταση, απόρροια των εξουσιών που απλόχερα έχουν δοθεί στους “προστάτες του νόμου”, ώστε να κάνουν ό,τι τους αρέσει.

Οι συνομιλίες των ΔΙΑΣ που έκαναν την καταδίωξη δεν αναφέρουν στο κέντρο κάτι για εμβολισμό αλλά ούτε ότι έκαναν χρήση όπλων, ενώ δεν είχαν λάβει καν εντολή για καταδίωξη. Ο ιδιοκτήτης του βενζινάδικου, επίσης, κάλεσε το τμήμα και είπε πως δεν επιθυμεί να διωχθεί. Άρα, τι ψάχνουμε ως κοινωνία;

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) κατήγγειλε, το 2006, ότι στην Ελλάδα “την τελευταία δεκαετία παρατηρείται η μεγαλύτερη παράνομη έξωση Ρομά”, ενώ παράλληλα είναι σε έξαρση η εξύβριση των υπερασπιστών των δικαιωμάτων τους, με τη συμβολή και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Η εκτροπή από την αστική νομιμότητα οδηγεί την κοινωνία σε διαφορετικά κύματα οργής προς διαφορετικές κατευθύνσεις , ενώ ένας όχλος σηκώνει το ύψος του ενάντια στον αδύνατο γιατί δεν ενδιαφέρεται παρά μόνο για την επιφάνεια.

Ένα άτομο 16 ετών παραμένει παιδί, ακόμα και να έχει παιδί όπως ο Κώστας Φραγκούλης, και δεν ευθύνεται για τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε. Οι άνθρωποι, όμως, που βρίσκουν ουσία στην αναζήτηση, έχουν ευθύνη να απαιτήσουν δικαιοσύνη. Ή πιο σωστά, όπως έγραψαν και στο πανό τους οι Ρομά: “ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ”.

TAGS:#SOCIETY

Μία ανάσα πριν τα Χριστούγεννα και εννοείται πως ήδη έχουμε ξεκινήσει να ρωτάμε με ενθουσιασμό ο ένας τον άλλον αν θα παίξει κάποια άδεια ή απόδραση αυτές τις μέρες.

Για να είμαι ειλικρινής, έχω ακούσει και άλλο ένα ερώτημα… «Θα κάνουμε προπονήσεις ή θα σταματήσουμε;» Και ανάλογα με τον τονισμό καταλαβαίνεις τα «φύτουκλα», αλλά και τα «λαμόγια» της παρέας! Γελάω πάρα πολύ τόσο με τους μεν που πανικοβάλλονται στη σκέψη ότι δε θα κάνουν γυμναστική τα Χριστούγεννα, όσο και με τους δε που θέλουν να λουφάρουν! 

Σε ποια κατηγορία ανήκεις εσύ;

Πριν, όμως, μου δώσεις την απάντησή σου, θα ήθελα να επισημάνουμε κάποια facts.

Γνωρίζεις ότι…

– Όπως δεν πραγματοποιείται απώλεια λίπους με την κατανάλωση μιας σαλάτας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνιμη αύξηση σωματικού βάρους με μία καρμπονάρα; Ή πίτσα ή μπέργκερ ή πατάτες τηγανητές; Αυτό ήταν, πείνασα!

– Το γεγονός ότι υπάρχει στο τραπέζι ή στο ψυγείο – ή και στο μυαλό μου, αν θες – ένα επιδόρπιο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το φάω; Ειδικά στην περίπτωση που συνοδεύεται από τη μαγική φράση «Ε, τι; Γλυκό δε α φάμε;». Όχι, δεν ήταν τυπογραφικό λάθος.

Έτσι το λες, μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις! Γι’ αυτό, λοιπόν, φάε το επιδόρπιο της επιλογής σου ΟΠΟΤΕ γουστάρεις και όχι όποτε εμφανιστεί μπροστά σου, για να έχει πραγματική ουσία η επιλογή σου.

Και ότι…

– Το πρήξιμο στην κοιλιά δεν έχει καμία σχέση με το λίπος και με το σωματικό βάρος σαν έννοιες; Είναι φυσιολογικό εάν παρατηρηθεί ένα μικρό πρήξιμο, με την αλλαγή των διατροφικών σου συνηθειών. Αυτό το έχουμε πάθει όλοι αρκετές φορές και διερωτώμαι, πότε θα χωνέψουμε πως όταν επανερχόμαστε στις σταθερές διατροφικές μας συνήθειες, αυτό το πρήξιμο υποχωρεί. Πότε; Δεν τη δέχομαι την αχρείαστη ανασφάλεια που μας προκύπτει από το πουθενά! Next.

– Όσο περισσότερο έχει διατηρηθεί στο σώμα σου το λίπος που επιθυμείς να αποβάλλεις, τόσο πιο αργά μειώνεται; Αντίθετα, αν είναι αποτέλεσμα των τελευταίων ημερών/εβδομάδων, μειώνεται με πιο γρήγορο ρυθμό μετά την επαναφορά στη συνηθισμένη ρουτίνα.

– Οι κουραμπιέδες είναι ποοοοολύ πιο νόστιμοι από τα μελομακάρονα; Πράγματι, σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησα σε συνεργασία με τον εαυτό μου, παρατηρήσαμε πως η ανωτέρω δήλωση είναι αληθής.

Και αλήθεια, κάθε φορά που ακούω αυτό το: «Και πώς να μη φας τώρα όλη την πιατέλα με τα μελομακάρονα;» να πω πρώτον, πως δεν ξέρεις, γιατί – αν ήξερες – τότε τα μελομακάρονα δε θα έφταναν ποτέ στην πιατέλα και δεύτερον, η ανωτέρω δήλωση είναι αληθής

Έκλεισε λίγο παράδοξα το: «Γνώριζες ότι…», αλλά ομολογουμένως είναι θέμα που καίει! 

Όπως και αυτό των προπονήσεων. 

Προπονήσεις-Χριστούγεννα: Ώρα μηδέν

Για πες, τι σκέφτεσαι να κάνεις τα Χριστούγεννα με τις προπονήσεις σου; Αλλά πριν μου απαντήσεις κι εδώ – κιχ δεν έχεις προλάβει να βγάλεις σήμερα μ’ αυτά και μ’ αυτά! – να σου θυμίσω πως τις προπονήσεις τις κάνεις για εσένα.

Για την εξέλιξή σου. Για την επίτευξη του δικού σου προπονητικού στόχου. Όχι, αυτό δεν ήταν σπόντα που «πέταξα» σηκώνοντας το φρύδι. 

Πάντα υπάρχει η δυνατότητα να χάσεις μία προπόνηση αλλά και η δυνατότητα να προσθέσεις περπάτημα, βόλτες, πεζοπορίες ή ακόμα και να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου στο παγοδρόμιο! Μεταξύ μας, ανυπομονώ φέτος για αυτό!

Αυτό που είναι καλό να θέτεις σαν στόχο, είναι η κίνηση. Όσες προπονήσεις και να προσθέσεις ή να σκιπάρεις, το να είσαι active πνευματικά και σωματικά, είναι το ποιοτικότερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. 

Το να προσθέσεις προπονήσεις επειδή σκοπεύεις να φας παραπάνω στις γιορτές, μετά από αυτά που αναφέρονται ανωτέρω, νομίζω ότι θα σε κουράσει ψυχολογικά και σωματικά. Στην περίπτωση, ωστόσο, που το κάνεις επειδή βρήκες επιπλέον χρόνο που μπορείς να αφιερώσεις στον εαυτό σου και όχι λόγω διατροφικών τύψεων, τότε μαζί σου 100%!

Ψάχνοντας motivation για προπόνηση

Από την άλλη πλευρά, αν ψάχνεις αφορμή για να αποφύγεις την προπόνησή σου, δύο είναι τα τινά:

– Δε σε εμπνέει καθόλου αυτό που έχεις επιλέξει, μάλλον ούτε ο coach σου

Ή

– Έχεις εγκλωβιστεί σε μία ασφυκτική και κουραστική καθημερινότητα που δεν σου επιτρέπει να έχεις χρόνο για την υγεία σου. 

Για μένα, το ότι επιτρέπεις το σαμποτάρισμα της υγείας σου συνειδητά, δεν θα σου κρύψω ότι είναι από τις καταστάσεις που με προβληματίζουν. Με προβληματίζει να σε βλέπω πάνω από το λάπτοπ να εργάζεσαι μέχρι αργά και να αφήνεις τη ζωή να περνάει και μην αντιλαμβάνεσαι ότι αυτές οι στιγμές που αφιερώνεις μέχρι αργά το βράδυ στη δουλειά σου (δουλειά, γιατί αυτό δεν είναι εργασία) δεν θα ξαναγυρίσουν πίσω.

Αν θες τη γνώμη μου, συνέχισε να κάνεις στις διακοπές των Χριστουγέννων ό,τι έκανες και πριν ή δοκίμασε να ξεκουραστείς λίγο περισσότερο, προσθέτοντας στιγμές με φίλους που συνοδεύονται από γέλια, χορό και αναμνήσεις που θα κρατήσετε για μία ζωή!

Είμαι σίγουρη ότι με το που διάβασες τον τίτλο, σκέφτηκες: “Μιλάμε για την ίδια Wednesday – που όταν βαριέται κάνει ηλεκτροσόκ στον αδερφό της”;

Κι όμως, στην πραγματικότητα, η Wednesday είναι πολλά παραπάνω από ένα κοριτσάκι με σαδιστικές τάσεις και σκοτεινή προσωπικότητα. Αλλά, καλύτερα, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Το Νοέμβρη, ένα dark comedy που εξιστορούσε τις περιπέτειες της Wednesday – κόρης της γνωστής οικογένειας Addams, έκανε την εμφάνιση του στο Netflix. Πριν καλά-καλά το καταλάβω, είδα τη σειρά να σκαρφαλώνει στις παραγωγές με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση και έτσι, πάτησα το play!

Φυσικά δεν ήμουν η μόνη, αφού από την πρώτη κιόλας εβδομάδα κυκλοφορίας της συγκέντρωσε 341,2 εκατομμύρια ώρες προβολής – ενώ όπως κοινοποίησε το Netflix – πάνω από 50 εκατομμύρια συνδρομητές έχουν δει τη σειρά από την πρεμιέρα της μέχρι σήμερα.

Το επιτυχές αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού ο σκηνοθέτης που βρίσκεται πίσω από τη σειρά – που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο – δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον σπουδαίο, Tim Burton. Ο Burton κατάφερε να αποτυπώσει το σκοτεινό χαρακτήρα που εκπέμπει η σειρά και σε συνδυασμό με τα υπέροχα κοστούμια, τις σωστές δόσεις μαύρου χιούμορ και το σασπένς κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μου και στα 8 επεισόδια.

Η αξιολάτρευτη οικογένεια Addams

Η οικογένεια Addams δε συστήνεται στο κοινό για πρώτη φορά, αφού από το 1964 μέχρι και σήμερα την έχουμε δει σε ταινίες, σειρές και κινούμενα σχέδια. Μπορεί από τις προηγούμενες παραγωγές να μη θυμάμαι και πολλά, αλλά δε χρειαζόταν κιόλας, διότι η σειρά του Netflix κατάφερε από το πρώτο επεισόδιο να με βάλει στον μικρόκοσμο της Wednesday.

Στην αρχή της ιστορίας, λοιπόν, η Wednesday καταφθάνει στη Nevermore Academy, αφότου αποβλήθηκε από το παλιό της σχολείο – λόγω του ότι προσπάθησε να σκοτώσει τους νταήδες του αδελφού της, Pugsley. Αρκετά, όμως, με τις εισαγωγές, πάμε να δούμε παρακάτω, γιατί πιστεύω ότι η Wednesday Addams είναι ένα καλό φεμινιστικό πρότυπο για τα νέα κορίτσια. Ωστόσο, σε προειδοποιώ ότι από εδώ και πέρα υπάρχουν αρκετά spoilers!

Η εμφάνιση της Wednesday

H πρωταγωνίστρια της σειράς, την οποία υποδύεται με μεγάλη επιτυχία η Jenna Ortega, έχει τα χαρακτηριστικά κορακίσια μαύρα μαλλιά, πλεγμένα σε δύο μακριές πλεξούδες και μια φράντζα πάνω από το φρύδι της. Έχει χλωμή επιδερμίδα με σκούρα καστανά μάτια και συχνά τη βλέπουμε να φοράει μαύρη σκιά ματιών.

Είναι μικροκαμωμένη σε σύγκριση με τους άλλους μαθητές της Nevermore, ενώ η γκαρνταρόμπα της είναι μονοχρωματική. Για την ακρίβεια, αποκλειστικά ασπρόμαυρη. Όπως δήλωσε η Morticia Addams στο 1ο επεισόδιο, η κόρη της είναι “αλλεργική στο χρώμα”, ενώ ακόμα και η μαθητική στολή που φοράει είναι προσαρμοσμένη στο μαύρο χρώμα αντί για το τυπικό indigo που φορούν οι άλλοι μαθητές. 

Μπορεί να μην είναι σωστό, αλλά πάντα κρίνουμε ένα βιβλίο και από το εξώφυλλό του. Και η ηρωίδα μας δε σκοτίζεται καθόλου για το αν θα κάνει καλή εντύπωση. Δεν προσπαθεί να μοιάσει στους συμμαθητές της, δεν απορρίπτει την προσωπικότητα και το στιλ της για να ταιριάξει και να γίνει αποδεκτή, προσπαθεί να μείνει πιστή στον εαυτό της ακόμα και αν αυτό της στοιχίζει τα εχθρικά βλέμματα που συναντά στους διαδρόμους.

Πόσες φορές έχεις κοιταχτεί στον καθρέφτη και ενώ σου άρεσε αυτό που έβλεπες, τελικά δεν τόλμησες να το φορέσεις από φόβο για το τι θα πουν οι άλλοι; Το μικρό, κυνικό και αυθάδες κορίτσι, που είναι το επίκεντρο αυτού του άρθρου, σίγουρα θα σου έλεγε ότι θα προτιμούσε να πεθάνει, παρά να γίνει κάποια άλλη από φόβο και ανασφάλεια!

Η Wednesday ξέρει να λέει όχι

Δε χαμογελάει σχεδόν ποτέ ενώ από την αρχή κάνει ξεκάθαρο ότι δεν της αρέσουν οι αγκαλιές. Όταν κάποιος πάει να την αγκαλιάσει λέει ξεκάθαρα “όχι” και απομακρύνεται. Το γεγονός ότι είναι πάντα απόμακρη σε οποιαδήποτε εκδήλωση αγάπης, μου κλώτσησε κάπως άσχημα – το ομολογώ – αλλά όσο παρακολουθούσα τη σειρά, έβλεπα την ασπίδα της πολύ κουλ και απόμακρης έφηβης να σπάει και από μέσα να φαίνεται κάτι άλλο πιο ζεστό, πιο ολοκληρωμένο.

Από την άλλη, θυμάμαι όλες εκείνες τι φορές που ήμουν παιδί και θείες, γιαγιάδες, μπατζανάκηδες απαιτούσαν να τους δώσω ένα φιλί ή μια αγκαλιά, και εγώ το έκανα επειδή ήθελα να είμαι καλό κορίτσι. Τι έμαθα, όμως, έτσι για τη συναίνεση, τι έμαθα για την αυτοδιάθεση;

Ότι δεν έχω το δικαίωμα να πω “όχι”; Ότι το “όχι” είναι συνώνυμο του κακού και του λάθους και ότι η δική μου επιθυμία ωχριά μπροστά στις κοινωνικές προσταγές; Και έρχεται τώρα η Wednesday, να μας υπενθυμίσει ότι το να λες “όχι” και να το εννοείς είναι πολύ θαρραλέοειλικρινές και συνάμα απαραίτητο.  

https://youtube.com/watch?v=l7UlmQ8cbO0

Η Wednesday, ο χορός και τα αγόρια

Όσο η πλοκή εξελίσσεται, βλέπουμε ότι η πρωταγωνίστρια είναι στο στόχαστρο δύο νεαρών αγοριών, τα οποία σύντομα εκδηλώνουν και ανοιχτά το ενδιαφέρον τους απέναντί της. Εκείνη, από την άλλη, τους αντιμετωπίζει μάλλον με απάθεια, μιας και στις προτεραιότητες της είναι οι προσωπικοί της στόχοι: Να λύσει το μυστήριο, να εκδώσει το δικό της βιβλίο μυστηρίου και να προστατέψει το σχολείο.

Έχουμε συνηθίσει σε πολλές σειρές με εφήβους, ο έρωτας να παίζει σημαντικό ρόλο και είναι ενδιαφέρον να παρακολουθούμε μια ηρωίδα που δε νιώθει έτοιμη να ανακαλύψει τη σεξουαλικότητα της. Μια αντιηρωίδα για την ακρίβεια, η οποία προτιμάει να εξερευνά στοιχειωμένα σπίτια, αντί να αδημονεί για το χορό του σχολείου. Όχι ότι είναι άσχημος λίγος εφηβικός ρομαντισμός, αλλά επιτέλους είδαμε στις οθόνες μας και κάτι διαφορετικό!

Τελικά, όμως, η Wednesday εμφανίζεται στο χορό του σχολείου ντυμένη στα μαύρα, με ένα φόρεμα γεμάτο βολάν και διαφάνειες, και μας χαρίζει μια εμβληματική σκηνή στην οποία χορεύει ως ο μοναδικός, τελείως ιδιαίτερος και αλλόκοτος εαυτός της.

Σε συνέντευξή της στο Netflix, η Jenna αποκάλυψε ότι η ίδια ήταν η χορογράφος. «Το χορογράφησα μόνη μου και νομίζω πως είναι πολύ προφανές ότι δεν είμαι χορεύτρια ή χορογράφος», είπε η ηθοποιός, προσθέτοντας ότι ένιωθε «ανασφαλής» για τα βήματα.

Η μικρή Wednesday φωνάζει με αυτό το χορό, ότι δε θέλει να χωρέσει σε καλούπια, ότι μπορεί να είναι γοητευτική και άκρως ενδιαφέρουσα, απλά με το να είναι ο εαυτός της. Συγχρόνως, μας προσκαλεί να ξεδιπλώσουμε μαζί της τον παράξενο εαυτό μας, αδιαφορώντας για το ποιος κοιτάει. 

O χορός της, τελικά, γίνεται viral στο TikTok, με άτομα από όλο τον κόσμο να προσπαθούν να αναπαραστήσουν τις κινήσεις της, καθώς το #wednesdaydance ξεπερνά τις 500 εκατομμύρια προβολές στην εφαρμογή, πράγμα που αποδεικνύει ότι η αυθεντικότητα είναι ένα ισχυρό και ενδυναμωτικό προσόν και υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε αυτό.

Η σχέση της με την Enid και την Bianca

Τέλος, ένα ακόμα στοιχείο που βρήκα ενδιαφέρον στην σειρά είναι η σχέση που αναπτύσσει η πρωταγωνίστρια με τις συμμαθήτριες της και κυρίως με την συγκάτοικο της, Enid. Παρόλο που η φιλική τους σχέση έχει τις δυσκολίες της– κυρίως λόγω των κακών χειρισμών της Wednesday – τελικά, καταλήγει μια από τις πιο δυνατές της σειράς.

Η Enid είναι ένα από τα μοναδικά άτομα που υποστηρίζει και προσέχει συνεχώς τη φίλη και συγκάτοικό της. Αν και δεν έχει καμία σχέση με τους φόνους, τη βοηθά ενεργά στις έρευνές της, ενώ από μόνη της σαν χαρακτήρας εξελίσσεται σε μια δυναμική νέα γυναίκα, η οποία διεκδικεί από τη μητέρα της το δικαίωμα να εξελιχθεί με τον ρυθμό της – ούσα λυκάνθρωπος.

Όσο για τη σχέση της με τη Bianca, μοιάζουν πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουν και όταν το ανακαλύπτουν, καταλαβαίνουν ότι είναι πιο δυνατές ενωμένες. 

https://youtube.com/watch?v=um-g14tcHwM

Τι καλύτερο, λοιπόν, από ένα happy ending όπου η Wednesday, η Enid και η Bianca συνεργάζονται για να σώσουν το σχολείο και τους συμμαθητές τους; Τα νέα κορίτσια δεν περιμένουν πλέον τον πρίγκιπα καβάλα στο άσπρο άλογο για να τα σώσει. Αντ’ αυτού, στηρίζονται στις δυνάμεις τους, τις φίλες τους, τους συμμαθητές τους. Και αυτό είναι αρκετό για να τα καταφέρουν.

TAGS:#SOCIETY

Διαχρονικά, η κινηματογραφική βιομηχανία έχει πολλούς λόγους (aka ταινίες), για τους οποίους μπορεί να είναι περήφανη.

Υπάρχουν ταινίες που έχουν αποτυπώσει καταπληκτικά και άκρως ρεαλιστικά ορισμένα γεγονότα και έχουν δώσει πνοή σε χαρακτήρες μέσα από τη δύναμη του σεναρίου και των λέξεων. Κατά έναν μαγικό τρόπο, όμως, όταν μία ταινία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, αυτομάτως γίνεται πιο γοητευτική και αποτελεί πόλο έλξης για σημαντικό ποσοστό θεατών.

Schindler’s List (1993)

Μια σκληρή και συνάμα συγκινητική ταινία, με τον απίθανο Λίαμ Νίσον στον ρόλο του Όσκαρ Σίντλερ. Έχοντας πάντα κατά νου ότι μπορεί να υπάρχουν και αμυδρά στοιχεία μυθοπλασίας, η ιστορία –αλλά και η δράση– του Σίντλερ είναι πραγματική. Όντως, ο Σίντλερ κατάφερε να δημιουργήσει μια λίστα Εβραίων, οι οποίοι θα εργάζονταν θεωρητικά για εκείνον, προκειμένου να τους σώσει από το κολαστήριο του Ολοκαυτώματος. Κατάφερε να χρηματίσει ανθρώπους-κλειδιά, σώζοντας περισσότερους από χίλιους Εβραίους από την πύρινη λαίλαπα και τη μανία των Ναζί.

Και μπορεί το νούμερο να μην φαίνεται εντυπωσιακό σε πολλούς, όμως, ως Γερμανός στην καταγωγή εν καιρώ πολέμου, οι ορδές του Χίτλερ δεν θα δίσταζαν να τον θανατώσουν για εσχάτη προδοσία. Κι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, δεν θα είχε σωθεί ούτε μια εβραϊκή ψυχή.

The Pianist (2002)

Πολλές φορές, χρησιμοποιούμε μεταφορικά τη φράση: «Η μουσική μπορεί να μας σώσει». Ωστόσο, στην περίπτωση του «πιανίστα», Βλαντισλάβ Σπίλμαν, η φράση αυτή πήρε σάρκα και οστά. Το 1944, ο Σπίλμαν (Εβραίος στην καταγωγή) κρυβόταν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Κάποια στιγμή, τον ανακάλυψε εκεί ο Γερμανός αξιωματικός, λοχαγός Βιλμ Χόζενφελτ, ο οποίος –προς έκπληξή του Σπίλμαν– δεν τον συνέλαβε, ούτε τον σκότωσε. Παρά την αδυνατισμένη του κορμοστασιά και την ταλαιπωρημένη του αμφίεση, ο Χόζενφελτ αναγνώρισε τον πιανίστα. Κατόπιν, ζήτησε από τον Σπίλμαν να του παίξει κάτι στο πιάνο. Έτσι κι έγινε. Αφού ο Σπίλμαν έπαιξε το Nocturne No. 20 του Σοπέν σε C♯ minor, ο αξιωματικός του πήγε ψωμί και μαρμελάδα σε πολλές περιπτώσεις.

Επίσης, του πρόσφερε ένα από τα πανωφόρια του για να τον προφυλάξει από το κρύο. Στο τέλος, παρά τις προσπάθειες του Σπίλμαν και των Πολωνών να τον σώσουν, ο Χόζενφελτ πέθανε σε ένα σοβιετικό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου το 1952.

The Pursuit of Happyness (2006)

Το εξαιρετικά δημοφιλές δράμα παρουσιάζει το ταξίδι του Κρις Γκάρντνερ (Γουίλ Σμιθ), από τις συνθήκες της ανείπωτης φτώχιας –ο ίδιος και ο γιος του έμειναν άστεγοι και φιλοξενήθηκαν για αρκετά βράδια σε ανάλογες δομές, μέχρι που κατάφερε να γίνει πολυεκατομμυριούχος. Μια πολύ γλυκιά ιστορία, η οποία είναι πραγματική κατά βάση –με ορισμένα στοιχεία μυθοπλασίας. Ο αδιάκοπος αγώνας του Γκάρντνερ για να προσφέρει μια καλύτερη ζωή στο παιδί του, αποκρύπτοντας συγχρόνως απ’ όλους τα δεινά που βιώνει, δε μπορεί παρά να αποτελέσει πηγή έμπνευσης.

Eat.Pray.Love (2010)

Η πασίγνωστη ρομαντική κομεντί βασίζεται σε ομώνυμο απομνημόνευμα της Αμερικανίδας δημοσιογράφου, Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ. Ακριβώς όπως στην ταινία, η Γκίλμπερτ ερωτεύτηκε έναν άνδρα στην Ινδονησία. Μάλιστα, τον Ιανουάριο του 2010, η Γκίλμπερτ δημοσίευσε τη συνέχεια του «Eat.Pray.Love», με τίτλο: «Committed: A Skeptic Makes Peace with Marriage». Στη συνέχεια της ιστορίας, λοιπόν, μαθαίνουμε ότι, μέσα από αυτό το ταξίδι αυτοανακάλυψης, αποφάσισε να παντρευτεί τον άνδρα που ερωτεύτηκε, αντιμετωπίζοντας πάσης φύσεως προκλήσεις. Μπορεί, βέβαια, οι δυο τους να χώρισαν το 2016, κάτι που ανακοίνωσε η ίδια η Γκίλμπερτ μέσω του Facebook, όμως, η ιστορία τους θα παραμείνει ανεξίτηλη.

The Wolf of Wall Street (2013)

Χαρακτηρίστηκε ως μαύρη κωμωδία, ανέδειξε το υποκριτικό ταλέντο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο και βασίστηκε στη βιογραφία του Τζόρνταν Μπέλφορτ. Ο Μπέλφορτ ήταν ένας ευφυέστατος απατεώνας που κατάφερε να δημιουργήσει μια τεράστια περιουσία, εξαπατώντας άλλους ανθρώπους με περίτεχνα χρηματιστηριακά κόλπα. Τελικά, το 1999 κατηγορήθηκε για απάτη και ξέπλυμα χρήματος. Σήμερα, κυκλοφορεί ελεύθερος, ενώ σε πολλές περιπτώσεις μοιράζεται και επιχειρηματικές συμβουλές με το κοινό του μέσω των social media.

The Irishman (2019)

Βασισμένη στο βιβλίο «I Heard You Paint Houses: Frank “The Irishman” Sheeran and the Closing of the Case on Jimmy Hoffa (2004)», η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία του Φρανκ Σίραν (aka «Ιρλανδός), τον οποίο υποδύεται εκπληκτικά ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Σε αυτό το πλαίσιο, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια της ζωής του Σίραν, που αναλογίζεται όλα όσα καθόρισαν την αιματηρή πορεία του, ως διαβόητο δολοφόνο, καθώς και την εμπλοκή του στη δολοφονία του φίλου του, Τζίμι Χόφα.

Αν και ποτέ δε βρέθηκαν επίσημα στοιχεία για το θάνατο του Τζίμι Χόφα –με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν εκατοντάδες θεωρίες συνομωσίας– ο συγγραφέας του βιβλίου, Τσαρλς Μπραντ, ισχυρίστηκε ότι ο Σίραν ομολόγησε την ενοχή του. Επιπλέον, στην ταινία απεικονίζεται και η συνεργασία του Σίραν με τη μαφία, καθώς και άλλες περιπέτειες που βίωσε.

Bad Education (2019)

Η πλοκή της ταινίας βασίζεται σε ένα σκάνδαλο που έλαβε χώρα σε προάστιο της Νέας Υόρκης στα μέσα της δεκαετίας του ’00. Ειδικότερα, αφηγείται την ιστορία του Φρανκ Τασσόνε (τον οποίο ενσαρκώνει φανταστικά ο Χιου Τζάκμαν). Επρόκειτο –εκ πρώτης όψεως– για έναν γοητευτικό και φιλόδοξο διευθυντή σχολείου, που συνελήφθη (και καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη) για υπεξαίρεση πολλών εκατομμυρίων. Μάλιστα, η εν λόγω υπόθεση έγινε αργότερα γνωστή ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο υπεξαίρεσης σχολείων στην ιστορία των ΗΠΑ. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι ο Τασσόνε αφέθηκε ελεύθερος το 2010 λόγω καλής διαγωγής.

Αν το καλοσκεφτούμε, ζούμε σε μια εποχή που μαχόμαστε συνεχώς για την ισότητα και την ελευθερία σε κάθε τους μορφή. Το ίδιο ισχύει και με τα ρούχα: Δεν έχουν φύλο.

Μία από αυτές τις μορφές είναι και η ελευθερία κάθε ατόμου να χαρακτηρίζεται ως μη-δυαδικό (non-binary), χωρίς δηλαδή να «τοποθετεί» τον εαυτό του συγκεκριμένα στο αρσενικό ή το θηλυκό φύλο. Αυτή η κοινωνική αλλαγή – η οποία, ομολογουμένως, σημειώνει σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια – έχει δώσει ώθηση και στη βιομηχανία της μόδας να διευρύνει τους ορίζοντές της, υιοθετώντας με τη σειρά της μια πιο ουδέτερη και «ρευστή» τάση μεταξύ των δύο φύλων, γνωστή και ως «gender fluid».

Και παρόλο που για αρκετό καιρό οι συλλογές των σχεδιαστών ήταν αυστηρά καθορισμένες σε ανδρική και γυναικεία μόδα, η μόδα του σήμερα τείνει να είναι για όλους, χωρίς στερεότυπα ή όρια στα κιλά, το χρώμα ή το φύλο, αφού – επί της ουσίας – το μόνο που μπορεί να προσδιορίσει το τι θα φορέσει κάποιος είναι η ανάγκη του να εκφραστεί όπως επιθυμεί, απελευθερωμένος από έμφυλους περιορισμούς και κοινωνικές ταμπέλες.

Η διεμφυλική ρευστότητα στη μόδα γίνεται όλο και πιο αισθητή, καθώς τόσο ταλαντούχοι, ανερχόμενοι σχεδιαστές, όσο και μεγάλοι οίκοι μόδας (Gucci, Tanner Fletcher…) προβάλλουν και προωθούν αυτή την τάση, δημιουργώντας ουδέτερης φιλοσοφίας κομμάτια, που μπορούν να φορεθούν από άντρες, από γυναίκες αλλά και non-binary gender άτομα.

Μοιραία, δεν είναι λίγες και οι διασημότητες που πειραματίζονται με τη μόδα και πρωτοστατούν, καθιερώνοντας έτσι το «gender fluid style», ως μια από τις ανερχόμενες τάσεις της εποχής μας.

Harry Styles

Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον ως τον νούμερο ένα εκπρόσωπο της gender fluid μόδας, αυτός θα ήταν σίγουρα ο διάσημος τραγουδιστής και ηθοποιός Harry Styles, με τις εμφανίσεις του από τα κόκκινα χαλιά μέχρι τις συναυλίες του να μαρτυρούν πως βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά από κάθε ταμπού ή στερεότυπο σχετικό με τον έμφυλο διαχωρισμό.

Ενδεικτικό παράδειγμα η ανατρεπτική φωτογράφισή του για το εξώφυλλο της Vogue τον Δεκέμβριο του 2020, στην οποία φορώντας ένα εντυπωσιακό Gucci φόρεμα και γυναικεία αξεσουάρ, έβαλε τους «δικούς του κανόνες» ενάντια σε κάθε «πρέπει» που αφορά στο ανδρικό ντύσιμο. Παρά τις επικριτικές αντιδράσεις, κατάφερε να αποτελέσει αφορμή για μια ουσιώδη συζήτηση σχετικά με τη μόδα «χωρίς φύλο». 

Billy Porter

Στο ίδιο πνεύμα, ο εξίσου εμβληματικός Αμερικανός ηθοποιός και τραγουδιστής, Billy Porter, μας κάνει διαρκώς σαφές πως οι επιλογές των ρούχων δεν ακυρώνουν σε καμία περίπτωση την ταυτότητα κάποιου, αλλά αντίθετα, του επιτρέπουν να εκφραστεί αυθεντικά και ανεξάρτητα. Κάτι που κάνει και ο ίδιος τόσο με τους κινηματογραφικούς ρόλους που επιλέγει – στο ριμέικ της ταινίας «Σταχτοπούτα» (2021) υποδύθηκε μια «άφυλη» νεραϊδονονά – όσο και με τις μοναδικές του εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί σε αρκετές εκδηλώσεις μόδας.

Κορυφαία στιγμή του δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τα Όσκαρ του 2019, όπου φορώντας ένα φουσκωτό μαύρο φόρεμα με βραδινό σακάκι, πουκάμισο και παπιγιόν, μας απέδειξε πως δε χρειάζεται να διαλέξουμε ανάμεσα ένα «ανδρικό» κι ένα «θηλυκό» look, όταν μπορούμε να τα συνδυάσουμε τόσο καλά και τα δύο!

Damiano David (Maneskin)

Γνωστός τόσο για τις φωνητικές του ικανότητες – με κορυφαία στιγμή εκείνη της νίκης του στη Eurovision του 2021– όσο και για το αντισυμβατικό, «non binary» στιλ του. Ο ταλαντούχος τραγουδιστής των ManeskinDamiano David, έχει καταφέρει να αγαπηθεί  εξίσου από ανδρικό και γυναικείο κοινό, που δε χάνει ευκαιρία να τον αποθεώνει σε κάθε του εμφάνιση!

Ο Damiano δηλώνει «ανοιχτός» με τη σεξουαλικότητα του, ενώ τόσο ο ίδιος όσο και ολόκληρο το συγκρότημα, αποτελούν ένθερμους υποστηρικτές της ελευθερίας, της ισότητας και των LGBTQI+ δικαιωμάτων.

Ήταν το Καλοκαίρι του 2021, όταν το συγκρότημα δημοσίευσε μια φωτογραφία στο Instagram, στην οποία o David ποζάρει με σέξι γυναικεία εσώρουχα, κοσμήματα και τακούνια πλάι στη – ντυμένη με ανδρικό look – band mate του, Victoria De Angelis. Και μπορεί ο σκοπός τους να ήταν το προμοτάρισμα του τραγουδιού τους: «I wanna be your slave», η φωτογραφία, ωστόσο, αποτέλεσε ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια σε κάθε έμφυλη διάκριση!

Zendaya

Από τη λίστα δε θα μπορούσαν να λείπουν, βέβαια, και γυναίκες celebrities, όπως η Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Zendaya, που με τις ενδυματολογικές της επιλογές αποτελεί έμπνευση για τους θαυμαστές της και όχι μόνο.

«Φορέστε ό,τι στο καλό θέλετε – φορέστε αυτό που σας κάνει να νιώθετε καλά. Σας προσφέρω  ρούχα κι εσείς κάνετε ό,τι θέλετε με αυτά», δηλώνει αναφερόμενη στη δική της σειρά ρούχων «Daya by Zendaya», στην οποία έχει συμπεριλάβει όχι μόνο μια ευρεία γκάμα μεγεθών, αλλά και πολλά gender-fluid κομμάτια.

To Φεβρουάριο του 2021, η Zendaya πόζαρε για το εξώφυλλο του ανδρικού περιοδικού GQ, φορώντας ανδρικά ρούχα του οίκου Saint Laurent. Υιοθετώντας μοναδικά το «ανδρικό» urban στυλ, η ηθοποιός τράβηξε τα βλέμματα, δηλώνοντας ξανά ότι η «δική της» μόδα δεν υπακούει σε κανένα φύλο!

TAGS:#FASHION

Dream Job: Το ονειρεύεσαι από παιδί. Μελετάς αδιάκοπα, για να περάσεις στη σχολή που σου επιτρέπει να το ακολουθήσεις επαγγελματικά.

Εργάζεσαι προσωρινά από δω κι από κει, μετρώντας αντίστροφα μέχρι να έρθει η πολυπόθητη μέρα που θα ασχοληθείς με αυτό. Τα καταφέρνεις. Περνάς όλα σου τα μαθήματα και έρχεται η στιγμή της ορκωμοσίας, όπου με δάκρυα στα μάτια συνειδητοποιείς πόσο κοντά έχεις φτάσει.

Φτιάχνεις όσο καλύτερα μπορείς το βιογραφικό σου και το στέλνεις σε όσες σχετικές θέσεις εργασίας βρίσκεις ανοιχτές. Αναμένεις καρτερικά να χτυπήσει το τηλέφωνο, ενώ σκέφτεσαι πόσο υπέροχη θα είναι η ζωή σου από δω και πέρα, που θα κατακτήσεις το «dream job» σου.

Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι από τη δουλειά των ονείρων σου. Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε. Σε καλούν σε συνέντευξη. Χοροπηδάς καμιά τριανταριά φορές στο κρεβάτι σου, βάζει στο τέρμα το «We are the champions» και ανασκουμπώνεσαι για να δεις τι θα βάλεις.

Πας στη συνέντευξη, πέφτουν στην αντίληψή σου κάποια red flags που (συνειδητά) αγνοείς, λόγω του τεράστιου ενθουσιασμού σου, και ολοκληρώνεται με πολύ καλές προοπτικές. Λίγες μέρες μετά, σε καλούν πάλι. «Η θέση είναι δική σας». Ακούγοντας αυτές τις λέξεις, η χαρά σου δεν περιγράφεται, είναι στα όρια της τρέλας. Επιτέλους, θα κάνεις τη δουλειά των ονείρων σου.

Όλα είναι βγαλμένα από παραμύθι κι εσύ ξαπλώνεις πάνω σ’ ένα ροζ σύννεφο. Και μετά ξεκινάς να εργάζεσαι. Και έρχεται η πραγματικότητα να σε χαστουκίσει με δύναμη στο πρόσωπο.

Τι συμβαίνει όταν το dream job, τελικά δεν είναι dream job;

Πολλές φορές, ο τεράστιος ενθουσιασμός μας δε μας επιτρέπει να εντοπίσουμε τα red flags, που βρίσκονται διαρκώς γύρω μας. Ως εκ τούτου, στην αρχή προετοιμαζόμαστε καλά για τη δουλειά, πηγαίνουμε πάντα είκοσι λεπτά νωρίτερα,  οργανώνουμε το γραφείο και τα tasks μας και καταβάλλουμε υπερπροσπάθεια, προκειμένου να ικανοποιήσουμε στο μέγιστο την εταιρεία που μας επέλεξε.

Περνάνε οι πρώτες μέρες, οι πρώτες εβδομάδες και κάπου στο τρίμηνο, αρχίζουμε να νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ξαφνικά, δεν ξυπνάμε ορεξάτοι το πρωί. Δεν έχουμε διάθεση για δουλειά. Οι εργατοώρες κυλούν βασανιστικά, ενώ μετράμε αντίστροφα μέχρι να έρθει η πολυπόθητη στιγμή που θα αποχαιρετίσουμε τους συναδέλφους μας.

Τα tasks που μας ανατίθενται δεν είναι όπως ονειρευόμασταν. Κάποιες φορές είναι ενδιαφέροντα, αλλά συνήθως είναι πολύ βαρετά ή αφόρητα πιεστικά βάσει του deadline. Κοινώς, δεν την ευχαριστιόμαστε τη δουλειά μας. Δεν την αγαπάμε. Ενδεχομένως, να ευθύνεται και ο εργοδότης, η φιλοσοφία της εταιρείας ή οι συνάδελφοί μας γι’ αυτό. Συχνά-πυκνά, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τακτικές micro-management, όπου ένας μουρλός στέκεται πάνω από το κεφάλι μας με το χρονόμετρο και μας πιέζει να ολοκληρώσουμε ένα task.

Άλλες φορές, μπορεί να αλλάξει γνώμη ο υπεύθυνος και να μας ζητηθεί να κάνουμε ένα κοπιώδες έργο ξανά από την αρχή, ακόμη κι αν κάναμε ακριβώς ό,τι μας είχε ζητηθεί. Ίσως, η συμπεριφορά του εργοδότη να είναι κυκλοθυμική και δύστροπη, με αποτέλεσμα να μη μας επιτρέπει να εργαστούμε παραγωγικά.

Γενικώς, το dream job είναι ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα. Επί της ουσίας, το αντιλαμβανόμαστε όταν αρχίσει να ξεθωριάζει ο αρχικός ενθουσιασμός και αντικατασταθεί με μια πραγματικότητα, γεμάτη ατέλειες.

Γιατί κάνουμε λάθος επιλογή εργασίας;

Καταρχάς και κυρίως, επειδή είναι ανθρώπινο και εκ των πραγμάτων, σχεδόν ανέφικτο να ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε να κάνουμε από τα γεννοφάσκια μας. Εκτός αυτού, από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας δεχόμαστε ερεθίσματα από το σπίτι ή την κοινωνία, τα οποία μπορούν να μεταφραστούν με πολλούς τρόπους.

«Γιατρός ή δικηγόρος να γίνεις», ήταν η κλασική ατάκα της Ελληνίδας μάνας κάποτε όσον αφορά στην επαγγελματική αποκατάσταση του παιδιού της. Συγχρόνως, η κοινωνία τείνει να θεοποιεί το επάγγελμα του δημοσίου υπαλλήλου, του καθηγητή και του μηχανικού. Συν τοις άλλοις, αν ο μπαμπάς ή η μαμά διαθέτουν ήδη ιατρείο, δικηγορικό γραφείο, φαρμακείο ή τέλος πάντων, έχουν μια συγκεκριμένη ιδιότητα που κληροδοτείται, είναι αυτονόητο ότι το παιδί θα βαδίσει προς την ίδια κατεύθυνση. Wait, what?

Κι αν δεν είναι ευτυχισμένο προς αυτή την κατεύθυνση; Κι αν ονειρεύεται να ασχοληθεί με τη μουσική, το θέατρο ή τη συγγραφή; Θα του κόψουμε τα φτερά, επειδή μερικές δουλειές δεν υπόκεινται στους «άγραφους νόμους της επιτυχίας;» Κι όμως!

Μάλιστα, ο διαχωρισμός βάσει της εργασιακής ταυτότητας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής στην κοινωνία. Αν, δηλαδή, συστηθείς ως «οδηγός ταξί», είναι δεδομένο ότι θα δεχτείς κάποιο υποτιμητικό βλέμμα — αν όχι σχόλιο. Αν, όμως, συστηθείς ως «φιλόλογος», τότε αυτομάτως χαίρεις μεγαλύτερης εκτίμησης. Επομένως, τα κοινωνικά πρότυπα/στερεότυπα και οι «συμβουλές» της οικογένειας καλούνται να αναλάβουν ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης για φαινομενικά επιτυχημένους επαγγελματίες, γεμάτους ανεκπλήρωτα όνειρα και απωθημένα.

Disclaimer: Πάντα υπάρχει η πιθανότητα να μην ευθύνεται η δουλειά αυτή καθαυτή, αλλά η πολιτική της εταιρείας. Αν, δηλαδή, αγαπάμε αυτό που κάνουμε, αλλά ονειρευόμαστε το κεφάλι του εργοδότη μας να σιγοβράζει στους διακόσιους βαθμούς, τότε μπορούμε να κρατήσουμε την ειδικότητά μας και απλώς, να αλλάξουμε εταιρεία.

Να βρεις μια καλή δουλειά και… φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Ως κοινωνικό σύνολο, δεν έχουμε ανάγκη από κορεσμένα επαγγέλματα, τα οποία δήθεν προσφέρουν μεγαλύτερες απολαβές και μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Αντιθέτως, έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που ψάχνονται, είναι ανήσυχοι και δραστήριοι. Ανθρώπους που δεν τους αρέσει να βολεύονται και να επαναπαύονται, μέχρι να ανακαλύψουν αυτό που γεμίζει την ψυχή τους.

Ακόμη κι αν, τελικά, επιλέξουμε λάθος μονοπάτι (ή λάθος εταιρεία), δεν είναι ποτέ αργά για να κάνουμε στροφή και να ακολουθήσουμε ό,τι μας γεμίζει. Εδώ που τα λέμε, είναι και πιθανό, διότι οι προτεραιότητες και τα θέλω μας μπορεί να αλλάζουν σε κάθε δεκαετία της ζωής μας.

Οι Gen-Z κάνουν αυτοδιάγνωση από το TikTok και αυτό είναι τρομακτικό

Ζούμε στην εποχή, κατά την οποία τα Social Media διαμορφώνουν στάσεις και αντιλήψεις.

Αναμφίβολα, μέσω των διαφορετικών πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης, οι ευκαιρίες για σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων – συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων που κάποτε ένιωθαν ότι δεν ανήκαν κάπου, είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα.

Ίσως αυτό είναι το στοιχείο εκείνο που κάνει τα Social Media τόσο γοητευτικά στους νέους  9-24 ετών. Η πρόσβασή τους στις πλατφόρμες αυτές τους επιτρέπει να γνωρίζουν και να κατανοούν τι συμβαίνει στον κόσμο τους.

Κάπως έτσι, μέσα από την ανάγκη για απαντήσεις, η αυτοδιάγνωση των καταστάσεων ψυχικής υγείας είναι μια αυξανόμενη τάση μεταξύ των Gen-Z. Η ολοένα και αυξανόμενη δημιουργία περιεχομένου από χρήστες σε πλατφόρμες κοινωνικών μέσων όπως το TikTok και το Instagram – αναφορικά με την ψυχική υγεία – μοιάζει να ενθαρρύνει την ταύτιση με μια διαταραχή.

Για παράδειγμα, τα hashtags στο για TikTok το 2021, περιλαμβάνουν 2,7 δισεκατομμύρια προβολές για τη ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα). Αντίστοιχα υψηλά είναι τα νούμερα και για άλλες καταστάσεις, όπως η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, ο αυτισμός, η οριακή διαταραχή προσωπικότητας ή το σύνδρομο Tourette.

Βέβαια, τη μεγαλύτερη επιρροή φαίνεται  να έχουν τα βιωματικά βίντεο. Σε αυτά τα σύντομα reels, οι δημιουργοί μοιράζονται πώς είναι να ζεις με μια ψυχική ασθένεια, παρουσιάζουν τη συμπτωματολογία τους, εξηγούν πώς μια διάγνωση τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα τον εαυτό τους, αφηγούνται τα βήματα που κάνουν για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, κ.ά.

Μια εσωτερική σύγκρουση που καταλήγει στην αυτοδιάγνωση

Η θεωρία της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του Erik Erikson, μας αναφέρει ότι οι έφηβοι βιώνουν μια εσωτερική σύγκρουση με σκοπό την εύρεση της ταυτότητάς τους. Αν η σύγκρουση αυτή δε λυθεί με επιτυχία, τότε περνούν σε μια φάση σύγχυσης του ρόλου τους. Επομένως, οι έφηβοι προσπαθούν σε αυτή τους τη φάση να αποκτήσουν ανεξαρτησία, αναζητώντας την αίσθηση του εαυτού και της ταυτότητας, μέσα από την κατανόηση των αξιών και των πεποιθήσεών τους.

Πώς θα το καταφέρουν αυτό; Μα φυσικά, δοκιμάζοντας μια ποικιλία ταυτοτήτων για να καθορίσουν τι τους ταιριάζει. Αυτό ακριβώς είναι που έχουν ενεργοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Τη δοκιμή πολλαπλών ταυτοτήτων, άρα και θέσεων του εαυτού, καθώς υπάρχει μεγαλύτερη πρόσβαση στις κοινότητες.

Εκτός αυτού, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρέχουν χώρο για τα άτομα που μπορεί να μην έχουν ή να μην αισθάνονται ότι τους προσφέρεται ένας ψυχικά διαθέσιμος χώρος, ώστε να αισθανθούν  ότι μπορούν να μοιραστούν ακόμα και το δυσλειτουργικό τους κομμάτι, λαμβάνοντας υποστήριξη και καθοδήγηση.

Επίσης, στη διάρκεια της εφηβείας – και όχι μόνο – συναντάμε τη φράση «κανείς δε με καταλαβαίνει». Επομένως, όταν εμφανίζεται κάτι που σου δίνει την ευκαιρία να πεις «Α, τελικά υπάρχουν και άλλοι που το έχουν και με καταλαβαίνουν», τότε όλο γίνεται αυτομάτως πιο συναρπαστικό.

Έτσι, σχεδόν σε κάθε scroll down στο Instagram και ειδικά στο TikTok, εμφανίζονται δεκάδες βιντεάκια σύντομης διάρκειας από επαγγελματίες ψυχικής υγείας (και μη), καθώς και από ανθρώπους που εξιστορούν τα βιώματά τους σε σχέση με διάφορες διαγνώσεις ψυχικής υγείας. Και τότε, σκέφτεσαι ίσως: «Μήπως το έχω και εγώ;»

Ένα trend που εγκυμονεί κινδύνους

Αν και αυτό το trend έχει βοηθήσει σε σημαντικό βαθμό στην κατανόηση της ψυχικής υγείας και την καταπολέμηση του σχετικού στίγματος, πλάθοντας παράλληλα υποστηρικτικές κοινότητες που σπάνε τα taboo, προκαλεί αρκετή αναστάτωση και προβληματισμούς.

Διαβάζοντας τα συμπτώματα στο διαδίκτυο ή ακούγοντας κάποιον να συζητά την εμπειρία του στα Social Media, μοιραία μπορεί να αναπτυχθεί μία σύνδεση και μια πεποίθηση για κοινή διάγνωση. Συνεπώς, ένα σημαντικό ποσοστό νέων ατόμων έχει αρχίσει να θεωρεί αυτά τα συμπτώματα ως δικά του, διακηρύσσοντας ότι έχει πολλές σοβαρές διαγνώσεις, κάτι που τις περισσότερες φορές δε συμβαίνει.

Ωστόσο, με αυτό  τον τρόπο, υπάρχει ο κίνδυνος μιας εσφαλμένης διάγνωσης ή οποία περισσότερο προάγει την “ετικετοποίηση”, παρά την  παροχή βοήθειας. Οι διαγνώσεις γίνονται από από ειδικούς και μόνο, προκειμένου να μπορεί να γίνει μια εξατομικευμένη καταγραφή των συμπτωμάτων.

Το τεκμήριο της μοναδικότητας

Ένα σύντομο βίντεο μπορεί να είναι χρήσιμο για να γνωρίσουμε κάτι, αλλά δε μας δίνει την δυνατότητα να δούμε τις πολλαπλές του πτυχές. Λείπει η μοναδικότητα της κάθε ύπαρξης και δεν αξιολογείται το προσωπικό ρεπερτόριο των συμπεριφορών του κάθε ατόμου.

Ενώ, λοιπόν, μπορεί να έχεις άγχος, θλίψη και και να είσαι control freak, αυτό δε σημαίνει ότι έχεις αγχώδη διαταραχή, μείζονα καταθλιπτική διαταραχή ή ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Επομένως, γιατί να θέλεις να ανήκεις κάπου, θέτοντας και απαντώντας στο ερώτημα τι πάει «λάθος» με εμένα τη στιγμή που μπορείς να συνδεθείς χωρίς να νοσείς;

Άρα, αν υποθέσουμε ότι η αίσθηση του επείγοντος και της αναγκαιότητας για μια κοινή διάγνωση πηγάζει από την επιθυμία του ατόμου να «ταιριάξει», τότε το μέλημα είναι περισσότερο να συνδεθεί ξανά με τον εαυτό του.

Σαφώς, αυτό μπορεί να πραγματωθεί μέσω της ψυχοθεραπείας και μάλιστα, πολύ πιο αποτελεσματικά από το να αυτοδιαγιγνώσκει τον εαυτό του μέσα από αλγορίθμους, φέροντας μαζί του μια ετικέτα που δεν του ανήκει.

Γράφει η Μαρία Μαθιουδάκη (Ψυχολόγος και Ειδικευόμενη στη Συστημική ψυχολογία)

Πριν λίγες ημέρες, ανακοινώθηκε ότι καταργείται επισήμως η αστυνομία των ηθών στο Ιράν, έπειτα από έναν τεράστιο αγώνα με διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις λόγω της αδικοχαμένης Μαχσά Αμινί.

Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2022, η 22χρονη Μαχσά Αμινί συνελήφθη από την περιβόητη αστυνομία των ηθών, λόγω του ότι «παραβίαζε τους κανόνες της ισλαμικής θρησκείας όσον αφορά στο θέμα της σεμνότητας». Με άλλα λόγια, επειδή δε φορούσε σωστά τη μαντίλα της, η οποία θεωρείται υποχρεωτική για τις γυναίκες. Ενώ, λοιπόν, βρισκόταν υπό κράτηση, η νεαρή γυναίκα κατέρρευσε, με την αστυνομία να δηλώνει πως επρόκειτο για ξαφνικό περιστατικό. Κατόπιν, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε ως εγκεφαλικά νεκρή. Δύο μέρες αργότερα, άφησε την τελευταία της πνοή.

Σύμφωνα με τον Guardian, οι αρχές δήλωσαν ψευδώς πως η Μαχσά πέθανε από φυσικά αίτια, αφού υπάρχουν μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν ότι ξυλοκοπήθηκε επανειλημμένα από αστυνομικούς. Ως επιστέγασμα, ξέσπασε κύμα κινητοποιήσεων με διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα, με πολλές γυναίκες να πετούν τις μαντίλες τους και να τις καίνε επί τόπου.

Βέβαια, όλες αυτές τις κινητοποιήσεις τις κατέστειλε βίαια η κυβέρνηση, ενώ οι συνεχείς προσπάθειες καταστολής, είχαν ως συνέπεια το θάνατο *πολλών διαδηλωτών.

Παράλληλα, θύελλα αντιδράσεων προκλήθηκε και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τους χρήστες να υποστηρίζουν ανοιχτά ότι ο θάνατος της Μαχσά, η οποία πια αποτελεί σύμβολο κατά της βίας των γυναικών, ήταν αποτέλεσμα αστυνομικής βίας.

*Σύμφωνα με τη ΜΚΟ, Iran Human Right (IHR), οι θάνατοι που προκλήθηκαν λόγω των βίαιων καταστολών ανέρχονται σε 448.

Τα δικαιώματα των γυναικών στο Ιράν και η αστυνομία των ηθών

Δυστυχώς, η τραγική ιστορία της Μαχσά δεν ήταν η αρχή του κακού. Θα μπορούσε να ειπωθεί, κάλλιστα, ότι ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Αξίζει να αναφερθεί, ότι η μαντίλα κατέστη υποχρεωτική τέσσερα χρόνια μετά την ισλαμική επανάσταση του Ιράν, το 1979. Σε αυτό το πλαίσιο, συγκροτήθηκε η αστυνομία των ηθών, γνωστή και ως: «Γαστ- ε- Ερσάντ (περιπολίες προσανατολισμού)», «για να διαδώσει την κουλτούρα της σεμνότητας και της μαντίλας» με κάθε κόστος. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να συλλάβουν ή να προκαλέσουν το θάνατο όσων γυναικών δεν συμμορφώνονται με την υποχρεωτική χρήση της μαντίλας.

Το 2020, ο Αλί Χαμενεΐ, ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν, δήλωσε ότι: «Οι γυναίκες που δεν φορούν σωστά τη μαντίλα, πρέπει να νιώθουν ανασφαλείς». Μάλιστα, τη δήλωση αυτή υποστήριξαν αρκετοί κληρικοί και αξιωματούχοι, εντείνοντας ακόμη περισσότερο τη βία κατά των γυναικών.

Επομένως, γίνεται αντιληπτό ότι η αντιμετώπιση των γυναικών είναι εξ ολοκλήρου προβληματική εδώ και χρόνια στο Ιράν, εν γνώσει μας.

Τελικά, καταργούνται η αστυνομία των ηθών και η υποχρεωτική μαντίλα;

Πρόσφατα, κυκλοφόρησε η είδηση ότι καταργείται επισήμως η αστυνομία των ηθών στο Ιράν, με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του γενικού εισαγγελέα, Μοχαμάντ Τζαφάρ Μονταζερί.

Πολλοί το εξέλαβαν ως απάντηση της κυβέρνησης προς τους διαδηλωτές στον απόηχο των όσων συνέβησαν –και εξακολουθούν να συμβαίνουν– και έπειτα από πολλές αιματηρές συγκρούσεις και αδικοχαμένες ψυχές. Από την άλλη, σύμφωνα με το CNN, οι διαδηλωτές φαίνεται να αμφισβητούν την εγκυρότητα της ανακοίνωσης, θεωρώντας ότι ήταν απλώς μία αυτοσχέδια απάντηση σε ερώτηση που ετέθη κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Αντιθέτως, υποστηρίζουν πως τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, συμπεριλαμβανομένης τόσο της αστυνομίας των ηθών, όσο και της υποχρεωτικής μαντίλας.

«Όταν άκουσα την είδηση –η οποία πιστεύω ότι ήταν μια μικρή παραπληροφόρηση– ότι η αστυνομία των ηθών καταργήθηκε, σκέφτηκα: “Ω, αυτό θα αποτελέσει μεγάλο αντιπερισπασμό για το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης”», δήλωσε η Μαχσά Αλιμαρντάντι, μέλος οργάνωσης «ARTICLE 19» για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κάπως αόριστα τοποθετήθηκε επί του θέματος και ο Υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Αμίρ Αμπντολαχιάν: «Να είστε βέβαιοι πως, μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατίας και της ελευθερίας που υπάρχει στο Ιράν, όλα πηγαίνουν πολύ καλά».

Η πρώτη μου φορά ήταν 30 Νοέμβρη του 2008, σε μία Αθήνα άλλη, διαφορετική. Στην Αθήνα της δικής μου εφηβείας.

Ήμουνα 15 ετών και εκείνος το ίδιο. Η πρώτη σχέση των νεανικών μου χρόνων: Μία σχέση on again-off-again – όπως λέμε – που, όμως, κάθε φορά μας άφηνε την εντύπωση πως δε θα τελειώσει ποτέ.

Ήταν η πρώτη μου φορά. Δε με ρώτησε τι θέλω ή πώς το θέλω. Δεν πήρε προφυλάξεις. Δε μου μίλησε καν πριν το κάνει. Δεν είπε λέξη. Με έπιασε απροετοίμαστη και η αμηχανία του δεν του επέτρεψε να με ρωτήσει τίποτα. Ή έστω έτσι θέλω να το θυμάμαι.

30 του Νοέμβρη κι εγώ δεν αντέδρασα

Ντράπηκα να πω ότι δεν το περίμενα. Ντράπηκα να παραδεχτώ ότι δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω και πώς να το κάνω. Αν πρέπει να μιλήσω ή όχι. Να δείξω κάτι ή όχι. Είπα μονάχα ότι ζαλίζομαι. 

Λίγο μετά, έφυγα γεμάτη απορίες αλλά και μία ανακούφιση: Η περίφημη πρώτη φορά είχε έστω φύγει πια από τις πλάτες μου. 

30 του Νοέμβρη του 2008 και το επόμενο πρωί κυκλοφορούσα στην Αθήνα

Οι οργανώσεις μοίραζαν προφυλακτικά για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, κι εγώ τα πήρα, φοβισμένη, περπατώντας στην Πανεπιστημίου. Είχα κολλήσει κάτι; Είχα μήπως μείνει έγκυος; Τόσο άγχος και τόσες ερωτήσεις.

Τόσο μεγάλη έλλειψη ενημέρωσης. Και ήμουν, φαντάσου, από εκείνα τα προνομιούχα παιδιά: Τα παιδιά του κέντρου της Αθήνας, των προοδευτικών γονιών, των ιδιωτικών σχολείων. Είχα, όμως, και πάλι τόσες απορίες και κανένα άτομο που να τολμώ να τις εκφράσω. Είχα πολλά. Αλλά και πάλι, ένιωθα μόνη. 

Δε με πίστεψε 

Λίγες ημέρες μετά, του εξομολογήθηκα ότι μαζί του ήταν η πρώτη μου φορά. Δε με πίστεψε. «Αποκλείεται», μου είπε. «Σίγουρα θα είχες και άλλες εμπειρίες, έτσι άνετα που μιλάς για τέτοια ζητήματα». 

Από τότε, έμαθα πως όταν μία γυναίκα – ή ένα κορίτσι, όπως ήμουνα εγώ τότε – μιλά ανοιχτά για το σεξ, σημαίνει πολλά περισσότερα για την ίδια και τις εμπειρίες της απ’ όσα θα σήμαινε αντίστοιχα για ένα αγόρι.

Οι αναμνήσεις, η ντροπή και η συναίνεση (;)

Ανακαλώ τις μνήμες εκείνης της ημέρας. Προσπαθώ να δω ξανά όσα έγιναν με τα σημερινά μου μάτια. Πού ήταν η συναίνεση; Αναρωτιέμαι. «Ήμασταν παιδιά», λέω από μέσα μου και τα δικαιολογώ όλα. Ισχύει; Ποιος ξέρει. 

Γιατί είχε, άραγε, τόση σημασία μία «πρώτη φορά» σεξουαλικής διείσδυσης; Πλέον, γνωρίζω πως το σεξ είναι πολλά περισσότερα από αυτό. 

Είναι Δεκέμβρης πλέον του ‘22, κι εγώ κοντεύω πια τα τριάντα

Δεκατέσσερα χρόνια μετά την πρώτη μου φορά, όπως έστω έμεινε στη μνήμη μου, ζω ακόμα στην ίδια Αθήνα που περπάτησα εκείνο το πρωί φοβισμένη

Κι όμως, όσο κι αν μεγαλώνω, η ιδέα ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι να μιλάω δημόσια για τις σεξουαλικές μου ιστορίες, είναι ακόμα βαθιά ριζωμένη μέσα μου. Οι σεξουαλικές ιστορίες για ένα κορίτσι, για μία γυναίκα, είναι συνυφασμένες με ατελείωτη ντροπή: Τόση πολλή ντροπή και τόσο πολύ φόβο. Φόβο πως η αξία μας θα αλλάξει, άπαξ και μαθευτούν. 

Η πρώτη μας φοράτο σεξ, οι γνώσεις μας γύρω από αυτά τα ζητήματα. Γιατί θεωρούνται ταμπού όλα αυτά; Γιατί μας είναι τόσο δύσκολο σαν κοινωνία να απαγκιστρωθούμε από τα στερεότυπα που κουβαλάμε από γενιά σε γενιά και να αντιμετωπίσουμε επιτέλους τις σεξουαλικές εμπειρίες των κοριτσιών και των γυναικών ως κάτι φυσιολογικό; 

Οι σεξουαλικές μας εμπειρίες είναι σημαντικές και θα έπρεπε να μπορούμε να τις μοιραζόμαστε. Να μη φοβόμαστε να εκφράζουμε ανοιχτά τις ανησυχίες και τους φόβους μας. Να μη ντρεπόμαστε να ζητήσουμε συμβουλές ή βοήθεια.

Πώς, άλλωστε, θα προστατευτούν τα επόμενα κορίτσια (αλλά και αγόρια) από το να ζήσουν αμήχανες – έως και επικίνδυνες – εμπειρίες, όπως ήταν η δική μου; Πώς θα μπορέσουν να μάθουν να λένε ρητά τι θέλουν και τι όχι, να δίνουν και να παίρνουν συναίνεση και να κάνουν ασφαλές και απολαυστικό σεξ; Ο μόνος τρόπος, είναι να σπάσουμε πια τα ταμπού που υπάρχουν γύρω από το σεξ. 

Η πρώτη μου φορά. Έναν Νοέμβρη, 14 χρόνια πριν, με αυτό το κείμενο έπαψε πια να είναι μία κρυφή ιστορία. Είναι μία ιστορία ειπωμένη, πλέον, που τόλμησε επιτέλους να σπάσει τον αναθεματισμένο κύκλο της ντροπής.  

Γιατί οι σεξουαλικές μας ιστορίες είναι και αυτές ιστορίες της ζωής μας, ιστορίες που μας διαμόρφωσαν. Οι σεξουαλικές μας ιστορίες είναι οι δικές μας αλήθειες. Και οι δικές μας αλήθειες, δεν έχουν κανένα λόγο να κρύβονται από ντροπή.

Πρόσφατα, ολοκληρώθηκαν οι καταθέσεις της Εβελίνας Παπούλια και της Κάτιας Δανδουλάκη, δίνοντας μία νέα οπτική στην υπόθεση Φιλιππίδη.

Υπενθυμίζεται, ότι το κουβάρι της υπόθεσης άρχισε να ξετυλίγεται κάπου στα μέσα του προηγούμενου έτους, όταν είδαν το φως της δημοσιότητας οι πρώτες καταγγελίες για βιασμό (ή απόπειρα βιασμού) από τον πασίγνωστο ηθοποιό.

Το χρονικό της υπόθεσης εν συντομία

Σύμφωνα με τη δικογραφία, η ιστορία αυτή ξεκινά το 2008, όταν σχηματίστηκε η πρώτη κατηγορία εις βάρος του ηθοποιού για απόπειρα βιασμού. Η πράξη αυτή φαίνεται να τελέστηκε στο καμαρίνι του ηθοποιού, όπου το θύμα βρισκόταν για να συζητήσει με τον Πέτρο Φιλιππίδη για έναν πιθανό ρόλο.

Δύο χρόνια αργότερα, το 2010, έλαβε χώρα μια ακόμη κακοποιητική πράξη και πάλι στο καμαρίνι του δημοφιλούς ηθοποιού, με το θύμα να καταβάλλει διαρκείς προσπάθειες για να τον απωθήσει. Φώναξε απεγνωσμένα για βοήθεια, ενώ χτύπησε και την πόρτα, με την ελπίδα να ακούσει κάποιος όλα όσα γίνονταν.

«Μη φωνάζεις τσάμπα, δεν είναι κανείς στο θέατρο», της είπε εκείνος. «Αν βγεις από αυτή την πόρτα, δεν υπάρχει επιστροφή. Να ξέρεις ότι όσο εύκολα μπορώ να φτιάξω την καριέρα κάποιου, τόσο πιο εύκολα μπορώ και να την γκρεμίσω! Θα σε καταστρέψω! Θα με βρεις μπροστά σου».

Έπειτα, το 2014, στο αυτοκίνητο του Πέτρου Φιλιππίδη φαίνεται να πραγματοποιήθηκε άλλη μία αποτρόπαια πράξη. Ειδικότερα, ο κατηγορούμενος προσφέρθηκε να πάει την καταγγέλλουσα στο σπίτι της με το όχημά του, για να βρεθούν λίγο αργότερα σε ερημική τοποθεσία, στην περιοχή του Ψυχικού, όπου και προσπάθησε να της επιβληθεί βίαια.

«Τον έβλεπα να ξεφεύγει. Άνοιξε το παντελόνι και άρχισε να αυνανίζεται. Του φώναζα να ανοίξει τις πόρτες. Με έπιασε από το σβέρκο και με τράβηξε πάνω του. Έκανα πως παθαίνω κρίση. Χτυπιόμουν! Χέρια… πόδια… γόνατα… αγκώνες… Υστερία. Σοκ. Κρίση. Στην αρχή του άρεσε. Έβαζε περισσότερη δύναμη και πόθο. Πάρ’ τον! Πάρ’ τον στο στόμα, μου έλεγε σχεδόν αυτιστικά. Μετά από λίγα λεπτά και αφού είχε δίπλα του ένα αγρίμι, άνοιξε την πόρτα και με πέταξε έξω από το αυτοκίνητο. Έπεσα με τα γόνατα […] με είχε προσβάλει ως γυναίκα, ως ηθοποιό και ως άνθρωπο».

Οι καταγγελίες που δεν πέρασαν στο δικαστήριο

Ταυτόχρονα, τρεις πασίγνωστες γυναίκες από το χώρο της υποκριτικής, η Λένα Δροσάκη, η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους και η Πηνελόπη Αναστασοπούλου κατήγγειλαν τον Πέτρο Φιλιππίδη για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, περιγράφοντας η καθεμία ξεχωριστά την κόλαση που βίωσε, με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος να διαγραφεί από το ΣΕΗ (Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών). Ωστόσο, οι καταγγελίες αυτές δεν πέρασαν επισήμως στο δικαστήριο, λόγω του ότι είχε παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα από την τέλεση των συγκεκριμένων (αξιόποινων) πράξεων, οπότε και είχαν παραγραφεί.

Η αξιέπαινη κατάθεση της Κάτιας Δανδουλάκη

Στο πρόσφατο παρελθόν, η εξαιρετική Κάτια Δανδουλάκη έδωσε μια νέα οπτική στην υπόθεση, αναφερόμενη σε συνεργασία της με τον Πέτρο Φιλιππίδη, αλλά και τη Λένα Δροσάκη στο θεατρικό σανίδι. Να σημειωθεί, ότι στη συγκεκριμένη παράσταση η Κάτια Δανδουλάκη ήταν θιασάρχης και παραγωγός, ο Πέτρος Φιλιππίδης εκτελούσε χρέη σκηνοθέτη, ενώ η Λένα Δροσάκη ενσάρκωνε κάποιον ρόλο. Στο πλαίσιο της κατάθεσής της, η Κάτια Δανδουλάκη έθεσε ένα πολύ εύλογο ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να μας θορυβήσει σαν κοινωνία: «Ποιος θα δει έναν βιασμό;» Κι έτσι, βασιζόμενη σε όσα είδε και σε όσα άκουσε από τη Λένα Δροσάκη, δεν μπήκε στη διαδικασία να υπερασπιστεί τον «ισχυρό», τότε, Πέτρο Φιλιππίδη.

Αντ’ αυτού, του έδειξε την πόρτα της εξόδου, δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους τους εργοδότες (εντός και εκτός του καλλιτεχνικού χώρου), οι οποίοι καλύπτουν κακοποιητικές συμπεριφορές για να μην ρισκάρουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Μάλιστα, σε δηλώσεις της αργότερα, ανέφερε πως έκανε το αυτονόητο και πως έτσι θα πρέπει να πράττουμε, αντί να θεωρούμε ότι κάποιος είναι «ήρωας» που έπραξε το δέον.

Η Εβελίνα Παπούλια «τελείωσε» με λίγες λέξεις τον Πέτρο Φιλιππίδη

Πριν λίγες μέρες, η ταλαντούχα ηθοποιός Εβελίνα Παπούλια, κλήθηκε κι εκείνη στη δίκη, ώστε να μοιραστεί τα δικά της βιώματα στα χέρια του Πέτρου Φιλιππίδη.

«Παίζω επί σκηνής και ξαφνικά είναι ο Φιλιππίδης πίσω από τις κουίντες. Έχει κρυφτεί κι έχει κατεβάσει το παντελόνι του και μου επιδεικνύει τα γεννητικά του όργανα. Σοκάρομαι. Προσπαθώ να συνεχίσω να παίζω. Δεν αντέδρασα, δεν είπα τίποτα. Έχει συμβεί άλλη μια φορά με τον ίδιο τρόπο. Ίσως είχε συμβεί και τρίτη».

Επιπροσθέτως, η γνωστή πρωταγωνίστρια αναφέρθηκε και σε άλλο ένα περιστατικό, στο οποίο ο Πέτρος Φιλιππίδης προσπάθησε να τη «στριμώξει» στο καμαρίνι του.

«Τώρα συνειδητοποίησα ότι δεν έκανε κάτι παραπάνω, επειδή ήταν γνωστό ότι είμαι αντιδραστική και δεν τον έπαιρνε για άλλη αντικατάσταση», δήλωσε σχετικά.

Αξίζει να αναφερθεί, ότι το περιστατικό αυτό έλαβε χώρα πριν τους «Δύο Ξένους», προτού δηλαδή η Εβελίνα Παπούλια γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό. Οι συνήγοροι του κατηγορουμένου, διατηρώντας μια υπερασπιστική γραμμή που βασίζεται στην αποδόμηση των μαρτύρων, προσπάθησε να αμφισβητήσει τα λεγόμενα της Εβελίνας Παπούλια, χωρίς να υπολογίζουν όμως τον δυναμισμό της.

«Θέλετε να σας περιγράψω την ανατομία των γεννητικών του οργάνων για να με πιστέψετε;», ρώτησε έντονα –χρησιμοποιώντας κάπως πιο εκλαϊκευμένες λέξεις και προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στο δικαστήριο.