Γιάννης Μάγγος

Την Τρίτη 2 Απριλίου, ανάμεσα στον ζόφο των ημερών που κάνει τη λογική μας να τρεμοπαίζει πάνω σε ένα σχοινί οργής, ο Γιάννης Μάγγος, πατέρας του Βασίλη Μάγγου που βασανίστηκε και ξυλοκοπήθηκε τον Ιούνιο του 2020 έξω από τα Δικαστήρια του Βόλου, προχώρησε σε μια ανάρτηση, η οποία δημιούργησε μια σχισμή για να περάσει το φως, να μας υπενθυμίσει ότι μπορεί μια μέρα να επιστρέψουμε στον ήλιο.

Σύμφωνα με τα όσα έγραψε στα social media ο Γιάννης Μάγγος, νέα τροπή λαμβάνει η υπόθεση που αφορά στον θάνατο του γιου του. Έτσι, λοιπόν, με Διάταξη του Ανακριτή Πλημμελειοδικών Βόλου, έξι αστυνομικοί της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας (τέσσερις της ΟΠΚΕ και δύο της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας) κατηγορούνται πλέον για την ανηλεή επίθεση που δέχθηκε ο Βασίλης Μάγγος σε περιβαλλοντική διαμαρτυρία στον Βόλο.

Γιάννης Μάγγος

ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/EUROKINISSI

Για τη θετική, όπως λέει ο ίδιος εξέλιξη, μίλησα μαζί του, για τη χαρμολύπη που έφερε ο αγώνας διαρκείας και η πίστη στο δίκαιο  

«Η Διάταξη αυτή προέκυψε έπειτα από προσφυγή που πραγματοποιήσαμε η οικογένεια και οι δικηγόροι μας, μιας και στον Βόλο απορρίφθηκαν και οι δύο μηνύσεις μας με ανερμάτιστα επιχειρήματα. Η Εισαγγελέας Εφετών Λάρισας, μελέτησε την υπόθεση, είδε όλα τα ντοκουμέντα, εξέδωσε αυτήν τη Διάταξη και παρήγγειλε ορισμένες ανακριτικές πράξεις στον Βόλο, οι οποίες ολοκληρώθηκαν τον Φεβρουάριο. Κάλεσε όλους τους αστυνομικούς για απολογία, όχι μόνο τους τρεις που κατηγορούνταν μέχρι τώρα για απλό πλημμέλημα. Με τον τρόπο αυτό, έβαλε στο κάδρο έξι αστυνομικούς, κατηγορώντας τους για βασανιστήρια κατά συναυτουργία και κατά συρροή, επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συναυτουργία και κατά συρροή, έκθεση κατά συναυτουργία και παράνομη κατακράτηση κατά συναυτουργία. Η κατά συρροή κατηγορία αφορά τους τέσσερεις πρώτους. Με βάση τα νέα δεδομένα, η υπόθεση μας αναβαθμίζεται, μιας και όσα ανέφερα είναι πλέον σε βαθμό κακουργήματος». 

Ο κύριος Μάγγος αναφέρει πως στους έξι –πλέον– αστυνομικούς επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι λόγω σοβαρών ενδείξεων ενοχής τους, ενώ τους επιβλήθηκε πρόστιμο και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για να αποτραπεί ο κίνδυνος τέλεσης νέων εγκλημάτων, αλλά και για να εξασφαλιστεί ότι θα εμφανιστούν στο δικαστήριο. 

Γιάννης Μάγγος

ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/EUROKINISSI

Τον ρωτάω ποιοι παράγοντες θεωρεί ότι έπαιξαν ρόλο στην εξέλιξη αυτή 

«Πρόκειται για έναν συνδυασμό πολλών παραγόντων. Ο αγώνας της οικογένειάς μας, ο δικός μου προσωπικός αγώνας που από την πρώτη στιγμή κρατάω ένα πλακάτ σε όλες τις συγκεντρώσεις φωνάζοντας “όχι στη συγκάλυψη”, οι καίριες κινήσεις των δικηγόρων μας και φυσικά το κίνημα. Η κοινωνία αγκάλιασε την υπόθεση του παιδιού μου, την πήρε στους ώμους της και αυτό είναι απ’ τα πιο σπουδαία πράγματα που έχουν συμβεί». 

Για όσες κι όσους έχουμε την τιμή να γνωρίζουμε τον κύριο Μάγγο συνταξιδεύοντας στον αγώνα για τη δικαίωση του παιδιού του, ξέρουμε ότι μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να δίνει μια μεγάλη ανάσα, δεν είναι όμως ικανή να τον εφησυχάσει

«Ο αγώνας που δίνω δεν αφορά μόνο τη δικαίωση του παιδιού μου, αυτή έχει ήδη κερδηθεί στην κοινωνία. Ο αγώνας είναι για κάθε παιδί που χάθηκαν από αστυνομική βία, για να μην υπάρξει άλλο, να μην ξαναγίνει αυτό το κακό. Έχουν ξεφτιλίσει την ανθρώπινη ζωή, το μεγαλύτερο αγαθό που υπάρχει».

Γιάννης Μάγγος

ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/EUROKINISSI

Μιλάμε για τη μαγική λέξη των ημερών, που δεν είναι άλλη από τη συγκάλυψη

«Για τι μας περνάνε τέλος πάντων; Για πολίτες τρίτης κατηγορίας; Σε όλες τις υποθέσεις επιχειρούν τη συγκάλυψή τους. Φωνάζω, όμως δεν με κάνει το συναίσθημά μου να φωνάζω γιατί αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να ουρλιάζω. Συγκρατώ τον πόνο της έλλειψης του παιδιού μου και φωνάζω “όχι στη συγκάλυψη”. Στα Τέμπη, στον Κολωνό, στην Πύλο, τα ντοκουμέντα είναι μπροστά μας. Στην περίπτωση του Βασίλειου υπάρχουν βίντεο και φωτογραφίες, υπάρχει το βιβλίο συμβάντων της αστυνομίας, ο ιατρικός φάκελος του νοσοκομείου, το πόρισμα-καταπέλτης του Συνηγόρου του Πολίτη και η διάταξη της Εισαγγελέως Εφετών Λάρισας που δεν τα αγνόησε όλα αυτά. Δεν υπάρχουν ενδείξεις, υπάρχουν αποδείξεις. Όπως είπε και ο Ντοστογιέφσκι, υπάρχει το έγκλημα αλλά υπάρχει και η τιμωρία». 

Ο κύριος Μάγγος, επιλέγει να κλείσει την κουβέντα μας, όπως ακριβώς είχε κάνει στο ντοκιμαντέρ: «Αστυνομική βία και ψυχικό τραύμα», που μου έδωσε όλη τη συγκίνηση με την παρουσία του σε αυτό. «Εμείς, θα αντέξουμε. Θα αντέξουμε! Η ελπίδα βρίσκεται μέσα στον αγώνα για αλληλεγγύη. Αν κάτι μπορούμε να ανατρέψουμε σε αυτόν τον κόσμο της αδικίας, μπορούμε να το κάνουμε μόνο φωνάζοντας για δικαιοσύνη».   

Ιάσονας Αποστολόπουλος

Την ώρα που το σκάφος Mare Jonio διέσωζε πρόσφυγες σε διεθνή ύδατα, Λίβυοι παραστρατιωτικοί πλησίασαν και πυροβολούσαν στα 2 μέτρα, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να πέσουν στη θάλασσα. 

Χτες πιθανόν να χάθηκαν ζωές. Για άλλη μια φορά. Όπως αναφέρει η οργάνωση Mediterranea Saving Humans: «Ένα σκάφος της αυτοαποκαλούμενης Λιβυκής ακτοφυλακής παρενέβη βίαια, την ώρα που το Mare Jonio διέσωζε ένα σκάφος σε κίνδυνο σε διεθνή ύδατα. Ο Λίβυοι παραστρατιωτικοί πυροβόλησαν στο νερό και στον αέρα, προκαλώντας πανικό και οδηγώντας πολλούς να πέσουν στη θάλασσα. Η ομάδα του Mare Jonio διασώζει τους ναυαγούς.  Ζητάμε από την ιταλική κυβέρνηση να παρέμβει άμεσα ώστε να σταματήσουν οι βίαιες, επικίνδυνες και εγκληματικές συμπεριφορές της αυτοαποκαλούμενης Λιβυκής Ακτοφυλακής».

Στο βίντεο που κυκλοφόρησε λίγο μετά φαίνεται ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος να φωνάζει προς το λιβυκό λιμενικό: «Μην πυροβολείτε, σταματήστε να πυροβολείτε. Είναι επιχείρηση διάσωσης. Σταματήστε να πυροβολείτε, σταματήστε να πυροβολείτε». Η αποκαλούμενη λιβυκή ακτοφυλακή έριχνε σφαίρες στα δύο μέτρα από το διασωστικό

Το πλοίο είχε αναχωρήσει χθες το απόγευμα από το λιμάνι των Συρακουσών και κατευθύνθηκε προς τη λιβυκή SAR κι ενώ βρισκόταν σε διεθνή ύδατα, οι παραστρατιωτικοί από τη Λιβύη πυροβολούσαν στο νερό, προκαλώντας πανικό και πολλοί άνθρωποι έπεσαν στη θάλασσα. 

«Είμαστε όλοι καλά. Οι Λίβυοι παραστρατιωτικοί πυροβολούσαν για να εμποδίσουν την διάσωση, οι σφαίρες έπεσαν 2 μέτρα μακρυά από το φουσκωτό μας.  Δυστυχώς δεν ξέρουμε αν χάθηκαν πρόσφυγες καθώς όλοι βούτηξαν στο νερό για να γλιτώσουν. Αυτή την στιγμή έχουμε 58 ναυαγούς στο κατάστρωμα» σημείωσε ο διασώστης μετά από την εγκληματική ενέργεια. 

«Αυτό που ζήσαμε ήταν ένα από τα αποτελέσματα των συμφωνιών της ΕΕ με χώρες όπως η Λιβύη, η Τουρκία, η Τυνησία. Προκειμένου να σταματάνε την προσφυγιά, δεν διστάζουν να πυροβολούν διασωστικά καράβια, να βασανίζουν και να προξενούν ναυάγια» έγραψε ο Ιάσονας Αποστολόπουλος.

«Από την άλλη, αυτό που ζήσαμε ήταν και μια σημαντική νίκη μαζί με τους πρόσφυγες. Όσο εκείνοι αψηφούν τις σφαίρες, και δραπετεύουν από τους διώκτες τους, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σταθούμε αμέριστα στο πλευρό τους και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε», συμπλήρωσε ο ίδιος.

Από τον Οκτώβριο του 2018 που λειτουργεί το «Μάρε Ιόνιο» έχει διασώσει πολλές εκατοντάδες πρόσφυγες. Περίπου δύο εβδομάδες πριν, είχε διασώσει 113 άτομα. 

Από την αρχή του 2024, 3.791 γυναίκες, άνδρες και παιδιά έχουν επιστρέψει στη Λιβύη, από το μέρος το οποίο προσπαθούσαν να διαφύγουν. Για την Ιταλία που έχει υπογράψει την Σύμβαση της Γενεύης συνιστά παράνομη πρακτική.

Η ΕΕ χρηματοδοτεί την ακτοφυλακή της Λιβύης εδώ και μια δεκαετία σχεδόν, στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να εμποδίσει τους μετανάστες από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής να φτάσουν στην Ιταλία και επομένως, την Ευρώπη. Στο πλαίσιο της συμφωνίας αυτής, η ακτοφυλακή αναχαιτίζει –με αυτές τις εγκληματικές, δολοφονικές πρακτικές– τους μετανάστες στα λιβυκά και διεθνή ύδατα και τους επιστρέφει πίσω στη Λιβύη.

Εν ολίγοις, οι θανατηφόρες πρακτικές γίνονται στο πλαίσιο του σχεδίου 800 εκατομμυρίων ευρώ για τη «διακοπή της παράνομης μετανάστευσης προς την Ευρώπη» από τη Βόρεια Αφρική, θα συνδέσει την ΕΕ πιο άμεσα με τις καταχρήσεις που αναπόφευκτα συμβαίνουν όταν η λιβυκή ακτοφυλακή συλλαμβάνει ανθρώπους στη θάλασσα και τους φέρνει πίσω στη Λιβύη.

Η Μεσόγειος είναι η πιο θανατηφόρα θάλασσα του κόσμου και η ΕΕ είναι υπεύθυνη για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις δολοφονικές πρακτικές που ακολουθούνται εκεί.

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Πλέον ένα πολύ μεγάλο μέρος των Αθηναίων δυστυχεί μέσα στο αμάξι του. Ίσως δεν ονειρευόσουν αυτήν την κατάσταση, ​​όταν πρωτοέμπαινες στο καινούργιο σου αυτοκίνητο ανακουφισμένος/-η που δεν θα εξαρτάσαι από λεωφορεία, τρόλεϊ και μετρό. 

Λεωφόρος Κηφισού, ώρα αιχμής. Στο Google λέει ότι κάποιο ατύχημα έχει γίνει στο ύψος της εξόδου για Περιστέρι. Είσαι ακόμα στη Νέα Φιλαδέλφεια αλλά δεν κινείται τίποτα. Αυτή θα είναι ακόμα μία φορά που οι χοντρικά 2 ώρες της ημέρας που ξοδεύεις μέσα στο αμάξι θα γίνουν 2,5 ή και 3. Σίγουρα όχι αυτό που ονειρευόσουν, όταν πρωτοέμπαινες στο καινούργιο σου αυτοκίνητο ανακουφισμένος/-η που δεν θα εξαρτάσαι από Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, πχ.: λεωφορεία, τρόλεϊ και μετρό. 

Στην ελληνική κοινωνία, το πέρασμα προς την ωριμότητα συνδέεται με διάφορα στάδια τα οποία περνάει το άτομο. Ένα από αυτά τα στάδια, για τα μέλη μικροαστικών και μεσοαστικών οικογενειών, σαν μέρος της αυτοεκπλήρωσης του ατόμου ήταν –και ενδεχομένως είναι ακόμα– η πρώτη αγορά ιδιόκτητου αυτοκινήτου.

Συνήθως, λοιπόν, κάπου μέσα στα φοιτητικά χρόνια, μπαίνεις σε μία διαδικασία να μάθεις να οδηγείς. Στάδιο πρώτο. Στη συνέχεια, περίπου στο τέλος της ακαδημαϊκής ζωής και στο πέρασμα στην περιβόητη αγορά εργασίας, ερχόταν και η αγορά του αυτοκινήτου. Στάδιο δεύτερο. Κλασικό δώρο πτυχίου των πιο ευκατάστατων οικογενειών στα παιδιά τους. Κλασικό δώρο στον εαυτό σου, όταν έχεις μπει στη διαδικασία να βγάζεις τα πρώτα λεφτά. 

Αυξημένη κίνηση στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024.
(ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI)

Αν το σκεφτείς, δεν είναι παράλογο. Το να έχεις το δικό σου αυτοκίνητο, σού προσφέρει μία πρωτόγνωρη ανεξαρτησία. Μπορείς να πας όπου θες, όποτε θες και το σημαντικότερο χωρίς να χρειάζεται να εξαρτάσαι από κανέναν. Ούτε από γονείς ούτε από φίλους ούτε φυσικά από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Υπήρχε δε μία κοινωνική πίεση προς όσους δεν έχουν δίπλωμα ή αυτοκίνητο. Το να κινείσαι χωρίς αμάξι αντιμετωπίζεται κάπως σαν μία καθήλωση στην εφηβεία. 

Δυστυχώντας μέσα στο αυτοκίνητο

Το αποτέλεσμα αυτής της στρεβλής εικόνας αυτοεκπλήρωσης το βλέπουμε τις καθημερινές στις 9 το πρωί ή στις 5 το απόγευμα, στην Κηφισίας, στον Κηφισό, στη Συγγρού και στη Μεσογείων. Κάθε οικογένεια και τρία αυτοκίνητα, κάθε αυτοκίνητο και λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω αναμονής στο φανάρι. 

Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η πανδημία να δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Πλέον ένα πολύ μεγάλο μέρος των Αθηναίων δυστυχεί μέσα στο αμάξι του.

Aν εμπιστευτούμε τα στατιστικά που έχουμε από την Eurostat, για το 2021 η Ελλάδα βρισκόταν κάπου στη μέση ως προς τη χρήση αυτοκινήτων ανά 1000 κατοίκους. Ταυτόχρονα όμως ήταν και μία από τις χώρες με τις πιο εκρηκτικές ανόδους σε σχέση με το 2001. Παρακάτω ο πίνακας:

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένα κράτος με ούτως ή άλλως κακές υποδομές ως προς το δίκτυο συγκοινωνιών της φορτώθηκε με πολλές χιλιάδες περισσότερα αυτοκίνητα. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν σκεφτεί κανείς το πόσο ετεροβαρής χώρα είναι η Ελλάδα με σχεδόν τον μισό πληθυσμό της να έχει στριμωχτεί εντός Αττικής, ενώ πρέπει να συνυπολογίζουμε ότι τα στατιστικά αφορούν το 2021, με την κατάσταση να έχει σαφώς χειροτερέψει.

Το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της συνθήκης το βλέπουμε στη ζωή μας. Οι άνθρωποι που εργάζονται μακριά από τη δουλειά τους, ιδίως δε όσοι χρειάζεται να περάσουν από το κέντρο της πόλης, μπορεί να σπαταλούν συνολικά 1 και 2 ώρες από τη ζωή τους μέσα στο αυτοκίνητο, κολλημένοι στην κίνηση. Σε αυτό μπορεί να προστεθεί κάλλιστα και η ώρα αλλά και το άγχος για την περιβόητη αναζήτηση του πάρκινγκ.

Μοιάζει μάλλον αυταπόδεικτο ότι το να ξοδεύει κανείς 2 ώρες από τη ζωή του μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί, χωρίς να μπορεί να απεγκλωβιστεί, επηρεάζει τελικά τη διάθεση και την ψυχική υγεία. Για όποιον δεν πείθεται, υπάρχουν και έρευνες που το αποδεικνύουν. Η αίσθηση ελευθερίας που ένιωθες ότι θα σου έφερνε το αυτοκίνητο, όταν το αγόρασες, έχει καταδικαστεί. Στη θέση της έρχεται το άγχος, η οργή, το ξεβόλεμα και τελικά η κακή διάθεση.

Μήπως να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τα μέσα;

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι ειδικά η Αθήνα είναι μία πόλη μεγάλων αποστάσεων και ότι η χρήση ποδηλάτου είναι τελείως εκτός της κουλτούρας μας, μοιάζει να υπάρχει μόνο μία εναλλακτική: Να αρχίσουμε και πάλι να χρησιμοποιούμε τα μέσα. Αν όχι καθημερινά, έστω να βάλουμε και τα μέσα στον ορίζοντα των μετακινήσεών μας στην πόλη. 

Ξέρω ότι και μόνο η σκέψη να περιμένεις έναν γεμάτο συρμό του μετρό είναι τρομακτική. Ξέρω επίσης ότι το να εγκαταλείψεις την αποκλειστικότητα της μετακίνησης με αυτοκίνητο είναι κάτι πολύ δύσκολο. Σαν να βγαίνεις από τοξική σχέση. Γιατί να μην το σκεφτούμε όμως λίγο καλύτερα;

Αυξημένη κίνηση στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024.
(ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI)

Ξεκάθαρα μία τέτοια επιλογή θα κάνει πιο εύρυθμη τη ζωή σε αυτή την πόλη, ενώ κάνει καλό και στο περιβάλλον. Δεν είναι όμως μόνο ζήτημα κοινού οφέλους. H εξάρτηση από το αυτοκίνητο αποδεδειγμένα κάνει κακό στην υγεία, ενώ ξεκάθαρα υπάρχουν μέρες που η ταλαιπωρία στην Κηφισίας είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από αυτήν σε κάποιο συρμό του μετρό.

Υπάρχει όμως και ένας αστερίσκος σε όλα αυτά. Αστερίσκος που είναι πολύ σημαντικός. Για να έχει νόημα οτιδήποτε από όλα αυτά, είναι απαραίτητο να βελτιωθεί η κατάσταση στα ΜΜΜ. Να πυκνώσουν τα δρομολόγια, να μειωθεί η τιμή τους, να βελτιωθούν οι υποδομές τους (κυρίως όσον αφορά τον στόλο των λεωφορείων), να καλύπτουν πιο πολλές ώρες της ημέρας και φυσικά να γίνουν πιο ασφαλή για όλους και κυρίως, όλες.

Δυστυχώς, οι άνθρωποι στα μεγάλα αστικά κέντρα δεν έχουν καταλάβει πόσο σημαντικός παράγοντας για την ποιότητα της ζωής τους είναι ο τρόπος που μετακινούνται καθημερινά μέσα στην πόλη. Ας διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο για τη ζωή μας.

Taylor Swift

Η παγκόσμια φρενίτιδα που έχει προκαλέσει η περιοδεία της Taylor Swift επιδρά θετικά στην οικονομία των ΗΠΑ αλλά και κάθε χώρας από την οποία περνάει. Η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει να κρατά σημειώσεις από τα Swiftonomics.

Είτε την λατρεύεις είτε δεν αντέχεις να ακούσεις ούτε μισό λεπτό από τα τραγούδια της, είναι γεγονός πως η Taylor Swift αλλάζει τον κόσμο. Η 34χρονη τραγουδίστρια από την Pennsylvania των ΗΠΑ, βρίσκεται στην κορυφή των παγκόσμιων μουσικών charts σταθερά εδώ και χρόνια, ενώ θεωρείται από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες της γενιάς της.

Είναι παράλληλα η 5η πιο ισχυρή γυναίκα στον κόσμο με περιουσία που ξεπερνά τα 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια. Το περιοδικό TIME την ανακήρυξε σε πρόσωπο της χρονιάς για το 2023, με την ίδια να αποτελεί την πρώτη μουσικό που αναλαμβάνει τον συγκεκριμένο τίτλο.

Η περιοδεία της Taylor με τίτλο Eras Tour που ξεκίνησε τον Μάρτη του 2023 και θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβρη του ’24 περιλαμβάνει συνολικά 152 σόου σε όλο τον κόσμο, ενώ αυτή τη στιγμή μετά την ολοκλήρωση μόλις 60 αυτών, τα έσοδα ανέρχονται στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια.

Πρόκειται για την περιοδεία με τα περισσότερα κέρδη από ποτέ, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ και ξεπερνώντας μέχρι και την τελευταία περιοδεία του Elton John “Farewell Yellow Brick Road”, η οποία απέφερε κέρδη 939 εκατομμύρια δολάρια μέσα από 328 συναυλίες.

@taylorswift

Hi! Well, so, basically I have a birthday coming up and I was thinking a fun way to celebrate the year we’ve had together would be to make The Eras Tour Concert Film available for you to watch at home! Very happy to be able to tell you that the extended version of the film including “Wildest Dreams,” “The Archer” and “Long Live” will be available to rent on demand in the US, Canada & additional countries to be announced soon starting on … you guessed it, December 13 🫶💋

♬ original sound – Taylor Swift

Αυτό που καθιστά την Taylor τόσο αγαπητή στο κοινό είναι το ταλέντο της στο να μεταφέρει τα συναισθήματά της στη μουσική της, με στίχους με τους οποίους πολλές και πολλοί μπορούν να ταυτιστούν.

Παράλληλα, δεν ακολουθεί συνηθισμένες τακτικές προώθησης, αφού συχνά χρησιμοποιεί “easter eggs”, δηλαδή κρυφά μηνύματα σε εμφανίσεις είτε σε δημοσιεύσεις στα social media, προσφέροντας στο κοινό της κάτι παραπάνω από μια μουσική εμπειρία. Για πολλά άτομα, η ταπεινότητά της και η συνεχής επανεφεύρεση του εαυτού της αποτελούν βασικά κριτήρια της αφοσίωσης τους σε αυτή. Η προσωπική της επιτυχία είναι αδιαμφισβήτητη. Μπορεί όμως να συμβάλει θετικά στην οικονομία;

Ναι. Σύμφωνα με την έρευνα της Question Pro, η αμερικανική οικονομία αναμένεται να ενισχυθεί κατά 5 δισεκατομμύρια δολάρια χάρη στο Eras Tour, ενώ η περίπτωσή της συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στη Μπεζ Βίβλο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Αμερικής. Συγκεκριμένα, οι δύο συναυλίες της Taylor στο Denver ενίσχυσαν το ΑΕΠ του Colorado κατά 140 εκατομμύρια δολάρια. Το μέσο ποσό που ξόδεψε κάθε θεατής ήταν τα 1327 δολάρια, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, στο σύνολό της η περιοδεία Eras αναμένεται να ξεπεράσει σε κέρδη το ΑΕΠ 35 χωρών. Το φαινόμενο αυτό πλέον ονομάζεται Swiftonomics ή Taylornomics και διδάσκεται και στα πανεπιστήμια.

Οι swifties, όπως ονομάζεται το κοινό της, δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη μόνο για να αγοράσουν εισιτήρια, των οποίων η μέση τιμή ανέρχεται στα 254 δολάρια, με την μεταπωλητική τους αξία να πιάνει τετραψήφιο αριθμό. Πολλά χρήματα ξοδεύονται στη μεταφορά από και προς τον συναυλιακό χώρο, σε ρούχα, βραχιόλια και άλλα προϊόντα merchandise, ενώ το μεγαλύτερο κέρδος αποφέρουν οι κρατήσεις σε ξενοδοχεία και χώρους διαμονής.

Σημαντικό κέρδος απέφερε και η κυκλοφορία της συναυλιακής ταινίας Eras Tour Concert Film που έσπασε τα ταμεία μόλις τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας της, με εισπράξεις που ξεπέρασαν τα 100 εκατομμύρια δολάρια. Ακόμη ένα ρεκόρ καταρρίφθηκε, αυτό της πιο επιτυχημένης συναυλιακής ταινίας όλων των εποχών. Σε μια εποχή που ο τομέας του κινηματογράφου πλήττεται, η Taylor έβαλε και εκεί το λιθαράκι της.

Δεν βγαίνει όμως μόνο η οικονομία των ΗΠΑ κερδισμένη. Οι τέσσερις συναυλίες του Eras Tour στο Τόκιο ενίσχυσαν την ιαπωνική οικονομία κατά 34,1 δισεκατομμύρια ιαπωνικά γεν (230 εκατομμύρια δολάρια). Το ΑΕΠ της Σιγκαπούρης αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,9% χάρη στην περιοδεία και την ίδια ώρα οι 7 συναυλίες της στην Αυστραλία απέφεραν κέρδη 300 εκατομμυρίων στην αυστραλιανή οικονομία.  

Όπως ήταν αναμενόμενο, πολλοί αρχηγοί κρατών είδαν την ευκαιρία και ζήτησαν οι ίδιοι από την Taylor να «περάσει» και από τη χώρα τους, όπως ο πρωθυπουργός του Καναδά, Justin Trudeau, που με ένα tweet της έκανε επίσημη πρόταση. Και εκείνη δέχτηκε, αφού πρόσθεσε στην περιοδεία της τρία σόου στον Καναδά.  

Οικονομική ώθηση δεν παίρνουν μόνο οι χώρες στις οποίες γίνονται οι συναυλίες, αλλά και οι γειτονικές, αφού για παράδειγμα η αεροπορική εταιρεία της Νέας Ζηλανδίας Air New Zealand, πρόσθεσε 2000 θέσεις στα αεροπλάνα της, για να εξυπηρετήσει τους swifties που θέλουν να ταξιδέψουν μέχρι την Αυστραλία για να παρακολουθήσουν το φαντασμαγορικό σόου.

Η βιομηχανία της ζωντανής μουσικής πράγματι βοηθά την οικονομία. Τον Μάη και τον Ιούνη το Eras Tour θα βρεθεί στην Ευρώπη, με την Ελλάδα ωστόσο να μην συμπεριλαμβάνεται στις χώρες της περιοδείας.

Μήπως θα έπρεπε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό; Ίσως, ένα tweet;

τετραήμερη εργασία

Η τετραήμερη εργασία έχει υιοθετηθεί από αρκετές εταιρείες. Πώς η μείωση των ωρών απασχόλησης οδηγεί στην αύξηση της παραγωγικότητας και της κερδοφορίας; 

Το burnout, δηλαδή η εργασιακή εξάντληση, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που μειώνουν την αποτελεσματικότητα ενός εργαζομένου. 

Σχεδόν σε όλο τον κόσμο υπάρχουν εργαζόμενοι, όπως αντίστοιχα managers και CEOs, που βιώνουν έντονα burnout.

Η διαφορά είναι πως οι δύο τελευταίες κατηγορίες δικαιολογούν τις αμέτρητες ώρες στο γραφείο και τα αναρίθμητα επαγγελματικά ταξίδια με έναν καλό μισθό και πλήθος παροχών από την εταιρεία. 

Τετραήμερη εργασία – μία διαφορετική προσέγγιση

Δεν χρειάζεται κάποιος να δουλεύει απαραίτητα πολλές ώρες για να είναι αποτελεσματικός. Το κυριότερο είναι η ποιότητα της εργασίας και η συγκέντρωση στο εκάστοτε task, το οποίο καλείται να ολοκληρώσει. Αυτά τα δύο μπορούν να επιτευχθούν όταν οι άνθρωποι είναι ξεκούραστοι και χαρούμενοι

Πάνω σε αυτή τη λογική επιχειρήθηκε από μία σειρά γνωστών εταιρειών ανά τον κόσμο η καθιέρωση της τετραήμερης εργασίας.

Μία από τις πρώτες επιχειρήσεις που το τόλμησαν ήταν η ιρλανδική Soothing Solutions που ιδρύθηκε το 2017 με στόχο μία πιο ανθρωποκεντρική εργασιακή κουλτούρα. Συμμετείχε στο πρόγραμμα της 4 Day Week Global με σκοπό να βρει νέους υπαλλήλους και το πέτυχε. Όχι μόνο η εταιρεία αναπτύχθηκε ραγδαία, αλλά κανένας υπάλληλος δεν ήθελε να αποχωρήσει.

Μερικές άλλες γνωστές εταιρείες του εξωτερικού που έχουν επιχειρήσει κάτι ανάλογο, έστω και σε κάποια τμήματά τους, είναι:

Amazon, Basecamp, BigLaw, Bolt, Buffer, CARFAX, Ecosia, Forbes Advisor, Kickstarter, KRÜSS, Lamborghini, Microsoft, Panasonic, Samsung, thredUP και Toshiba.

Στην Ελλάδα η πρώτη εταιρεία που έχει μπει σε αυτή τη λογική είναι η start-up Speakit. Παράλληλα, τετραήμερη εργασία, αλλά για τους θερινούς μήνες, υιοθετούν και άλλες εταιρείες, όπως η Grant Thornton, η Terracom και η Choose.

Ποια τα οφέλη της τετραήμερης εργασίας;

Σύμφωνα με τα στοιχεία της 4 Day Week Global, η τετραήμερη εργασία έχει επιτύχει να μειώσει κατά:

  • 64% το burnout
  • 39% το εργασιακό stress
  • 42% τις παραιτήσεις
  • 54% τα αρνητικά συναισθήματα που σχετίζονται με την εργασία

Από την άλλη, έχει οδηγήσει σε αύξηση κατά:

  • 73% της ικανοποίησης των εργαζομένων
  • 54% της παραγωγικότητας των υπαλλήλων
  • 63% της προσέλκυσης νέων ταλέντων
  • 36% της κερδοφορίας των επιχειρήσεων
@tedtoks

What are your thoughts on a 4-day work week? Economist Juliet Schor believes the traditional approach to work needs to be redesigned and the science is backing her up. Research shows that a 32-hour work week has the potential to tackle burnout and job fatigue while addressing pressing issues like depression, income and racial disparities among other things. To hear her full case for the 4-day work week, visit the 🔗 in our ☣️ to watch her full TED Talk. #4DayWorkWeek #CorporateTok #TEDTalk #Burnout

♬ original sound – TED Talks

Μερικά επιπλέον οφέλη είναι: η μείωση του ενεργειακού αποτυπώματος, το οποίο προκύπτει κατά την μετακίνηση στο χώρο εργασίας, η αύξηση της συμμετοχής των αντρών στη φροντίδα των παιδιών και η επιτάχυνση της καινοτομίας για τις επιχειρήσεις. 


Συντριπτικό δεδομένο αποτελεί πως το 91% των οργανισμών που εκδηλώνουν ενδιαφέρον συνεχίζουν το μοντέλο της τετραήμερης εργασίας ακόμα και μετά τις πρώτες δοκιμές.

Ποια η διαφορά της τετραήμερης εργασίας από το hybrid και το remote working;

Κεντρικός πυλώνας της τετραήμερης εργασίας είναι η μείωση των ωρών απασχόλησης κατά μία μέρα την εβδομάδα με τη διατήρηση της αμοιβής στο 100%. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με το μοντέλο της υβριδικής εργασίας (hybrid model) ή την εξ’ αποστάσεως εργασία (remote working). 

Το «Work From Home» είναι κάτι που βλέπουμε όλο και συχνότερα στις αγγελίες στην κατηγορία των παροχών, μετά την πανδημία της Covid-19.

Εδώ όμως θα πρέπει να διευκρινιστεί πως παρότι αρκετές εταιρείες στην Ελλάδα θα το αναφέρουν ως benefit, αυτό δεν είναι πάντα θεσμοθετημένο για το προσωπικό, αλλά ούτε και προσμετρήσιμο για την ίδια την επιχείρηση. Πυρήνας παραμένει η πενθήμερη εργασία. Μία μέση λύση είναι οι «Early Fridays», δηλαδή το σχόλασμα νωρίτερα για κάποιες Παρασκευές τον χρόνο, το οποίο όμως και πάλι απέχει απ’ όλα όσα γίνονται στο εξωτερικό.

Και η άλλη πλευρά

Όπως μπορούμε να φανταστούμε, υπάρχουν και αντιδράσεις.

Για κάποιους εργοδότες η τετραήμερη εργασία έρχεται σε αντίθεση με την παγιωμένη εργασιακή κουλτούρα τους. Πολλές φορές η φύση της ίδιας της εργασίας και της παροχής υπηρεσιών στη λογική του 24/7/365 δυσκολεύει σε σημαντικό βαθμό μία τέτοια αλλαγή.

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αρκετές εταιρείες έχουν δομηθεί στη λογική της τυπικής ή και άτυπης υπερεργασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους δείκτες ικανοποίησης και τον συνολικό χρόνο παραμονής των εργαζομένων σε αυτές.

Οι αντιδράσεις όμως δεν έρχονται πάντα από το HR και τη διοίκηση. Υπάρχουν και κάποιοι λίγοι εργαζόμενοι οι οποίοι βιώνουν ένα πρόσθετο άγχος στην ιδέα και μόνο πως τα deadlines τους θα μειωθούν κατά μία ημέρα, καθώς είναι ήδη αρκετά πιεσμένοι.

Το συμπέρασμα

Η τετραήμερη εργασία, παρά τα σημαντικά οφέλη που εξασφαλίζει στις επιχειρήσεις και την ψυχική υγεία των εργαζομένων, είναι ένας σημαντικός και αναγκαίος μετασχηματισμός

Θα μπορούσε να θεωρηθεί τόσο καινοτόμος όσο η θεσμοθέτηση του 8ώρου, καθώς επιτρέπει μία πιο ανθρωποκεντρική ανάπτυξη της οικονομίας και μία αλλαγή της εργασιακής κουλτούρας συνολικά.

Η ανάδυση όμως προβληματικών όπως οι παραπάνω, υποδεικνύουν πως ο μετασχηματισμός θα πρέπει να επιτελείται πάντα σε ένα προμελετημένο και προσμετρήσιμο πλαίσιο, στο οποίο οι εκάστοτε αλλαγές θα συνδέονται με τις τυχόν προκλήσεις του κάθε κλάδου. Έτσι, η τετραήμερη εργασία είναι εφικτό να λειτουργήσει σε όλες τις επιχειρήσεις, όμως με σημαντικές διαφοροποιήσεις ανά περίπτωση.

γυναικοκτονία Άγιοι Ανάργυροι

Λέξεις που χάνονται στη φράση: «Χάνομαι, έχει έρθει εδώ», στα τελευταία λόγια της 28χρονης Κυριακής, της οποίας το όνομα θα γίνει σύνθημα, θα γραφτεί σε πλακάτ και πανό, αλλά εκείνη δεν θα το μάθει ποτέ. Η Ελένη Κρεμαστιώτη, μητέρα της Ερατούς, και η Αλεξάνδρα Μάκου, μητέρα της Γαρυφαλλιάς, βλέπουν πλάι στα ονόματα των χαμένων κοριτσιών τους, να προστίθενται κι άλλα. Το «ποτέ ξανά» αλλάζει τόνο στην παραλήγουσα και γίνεται πότε.

Όπως εξηγεί στο Estella η Ελένη Κρεμαστιώτη, τα παιδιά μας για το κράτος είναι απλώς ένας αριθμός. «Η Εραττώ ήταν απλώς το νούμερο 9, ένας αριθμός σε μια από τις υποθέσεις τους. Έκλεισε η υπόθεση τους; Τέλος η Εραττώ μετά. Ακόμα ένας φάκελος σε μια αποθήκη, αυτό είναι τα παιδιά μας. Ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Έχουμε φτάσει σε σημείο να περνάει ένας μήνας χωρίς γυναικοκτονία και φαίνεται σαν να έχει πάει κάτι στραβά. Για κάθε γυναικοκτονία που διαβάζω, το ξαναζώ από την αρχή. Για εμάς, οι δολοφόνοι έχουν το ίδιο πρόσωπο. Το να χάσει μια ακόμα γυναίκα τη ζωή της, είναι τραγικό, πόσο μάλλον έξω από ένα αστυνομικό τμήμα. Οπουδήποτε κι αν συνέβαινε θα ήταν πάρα πολύ βαρύ, αλλά είναι πρωτοφανές να πας να ζητήσεις βοήθεια και να σου λένε απλώς “κάνε μήνυση”», αναφέρει. 

Μέσα στο 2022, η κυβέρνηση είχε παρουσιάσει τα panic buttons, ως μια καινοτόμα λύση για να καταπολεμήσει την έμφυλη βία. Δύο χρόνια μετά, η αστυνομία είδε μια γυναίκα να δολοφονείται έξω από το κουβούκλιο, η οποία είχε ακολουθήσει όλα τα βήματα για να σωθεί. Αντί να λάβει την παραμικρή βοήθεια, άκουσε έναν χυδαίο αστυνομικό να την ειρωνεύεται, λέγοντας της ότι τα περιπολικά δεν είναι ταξί, όταν εκείνη ζήτησε να την συνοδεύσουν στο σπίτι της. 

γυναικοκτονίες

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI

«Τα panic buttons είναι καλά στη θεωρία, υπάρχει πάρα πολύ δουλειά ακόμα, απέχει παρασάγγας, όμως, η θεωρία από την πράξη. Είναι ακόμα πιο λυπηρό ότι τρεις αξιωματικοί υπηρεσίας ήταν γυναίκες, αυτό παραείναι λυπηρό. Θα υιοθετήσω και χειροκροτώ τα λόγια του μπαμπά της κοπέλας, ας σταματήσει η αστυνομία να φυλάει πολιτικούς και επιφανή άτομα κι ας κοιτάξει να κάνει τη δουλειά της. Όλες οι ζωές μετράνε το ίδιο. Να αλλάξουν τους νόμους, να τους κάνουν πιο αυστηρούς. Είναι οδυνηρό, το έχω ζήσει 5 χρόνια στο πετσί μου. Λες και μας τιμωρεί το ίδιο το κράτος, έτσι νιώθουμε, ότι μας βάζει απέναντί του και μας λιθοβολεί.  Ζουν και βασιλεύουν αλλά υποτίθεται βρίσκονται σε δυσμενή κατάσταση».

«Είναι δυνατόν να μας λέει το κράτος αυτή την κουβέντα; Εμείς τους φέραμε σε αυτή την κατάσταση; Εμείς τι είμαστε; Τα παιδιά μας τι είναι; Έχουν αφαιρέσει μια ζωή και έχουν σκοτώσει πόσες ζωές από πίσω. Το μεγαλύτερο κακό το έχει κάνει ο Μπαλάσκας. Μετά τη δολοφονία της Κάρολαιν, είχε πει ότι σε 4-5 χρονάκια θα είναι έξω. Μετά από αυτή την δήλωση έγιναν 33 γυναικοκτονίες, πρωτόδικα θα ακούσαν τα ισόβια, αλλά μετά, σε 4-5 χρονάκια θα είναι έξω. Συνδικαλιστής της αστυνομίας, στο “ναό” της δικαιοσύνης. Η σχολή Μπαλάσκα δολοφονεί. Ένας γυναικοκτόνος δεν έχει σκοτώσει μόνο μια γυναίκα. Έχει σκοτώσει εμένα, τον αδερφό της, τον πατέρα της, τον παππού της, τη γιαγιά της. Ένα μικρό χωριό σε πληθυσμό είμαστε σκοτωμένοι άνθρωποι», εξηγεί η Ελένη Κρεμαστιώτη και συμπληρώνει πως για ό,τι χρειαστεί η οικογένεια της Κυριακής, θα είναι εκεί.

Τον προηγούμενο Απρίλιο, η Ελένη Κρεμαστιώτη και η Αλεξάνδρα Μάκου βρέθηκαν στο γραφείο του πρωθυπουργού, μετά από πρόσκληση του ίδιου.

«Όταν είχαμε πάει στο Μαξίμου πέρσι, στις 24 Απριλίου, είχα πει στον κύριο Μητσοτάκη ότι όταν θεσμοθετούνται οι νόμοι, να έχετε στο μυαλό σας, τους εαυτούς σας. Τι νόμο θα θέλατε αν δολοφονούσε κάποιος το παιδί σας. Γιατί ακούμε τα ισόβια στις έδρες, αφού ξέρουμε ότι δεν είναι. Γιατί δε μας λένε ευθέως, η ζωή του παιδιού σου άξιζε τόσα χρόνια. Θα μείνεις τόσα, γιατί τόσα πρέπει να κάτσεις σύμφωνα με τους νόμους σας. Μια φορά φονιάς, για πάντα φονιάς. Δεν έχουμε σωφρονιστικό σύστημα, έχουμε ένα σύστημα που γεννά δολοφόνους και κάθε είδους παραβατικότητα. Πόσοι βιαστές είναι έξω, πόσοι δουλέμποροι είναι έξω. Ποιον κοροϊδεύουν; Που είναι το κράτος; Ανύπαρκτο. Ηχηρά απών», καταλήγει η Ελένη. Η Αλεξάνδρα Μάκου, μεταφέρει την δική της εικόνα από εκείνη τη συνάντηση.

«Πήγαμε στον κύριο Μητσοτάκη όταν μας κάλεσε και τίποτα, μηδέν εις το πηλίκο. Μας ρώτησε αν θέλει επί προσωπικού να κάνει κάτι για εμάς και του ζήτησα αυτό που λέει εκείνος να το πει το κράτος. Να υπάρχει ένα πλάνο, να απαλύνουν τον πόνο μας. Παιδιά ορφανά στα αζήτητα, γιαγιάδες που έχασαν και τον ρόλο της μάνας και της γιαγιάς. Όλη η οικογένειά μου αυτή τη στιγμή έχει κακοποιηθεί. Η ζωή προχωράει και πρέπει να σταθώ δίπλα τους. Ζούμε μια καθημερινότητα στην οποία ισορροπούμε ανάμεσα σε χαρά και λύπη, δεν φεύγει ποτέ». 

«Χρήματα για να πάω πέντε άτομα σε ψυχολόγο δεν έχω. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας κοινωνικός λειτουργός να μας χτυπήσει την πόρτα, δεν ήμουν σε ψυχολογική κατάσταση να πάω η ίδια να τους βρω. Όταν πήγα σε ένα δικηγόρο και του είπα ότι δεν έχω δέκα χιλιάρικα να δώσω στον Κούγια κι ότι χρειάζομαι μια νομική υποστήριξη, μου απάντησαν ότι δε μπορεί το κράτος να παρέχει δωρεάν δικηγόρο και του απαντάω γιατί όμως το δικαιούται ο δολοφόνος και μου λέει ότι εκείνος είναι σε δυσμενή θέση», εξηγεί η Αλεξάνδρα Μάκου, η οποία μέσα από την δολοφονία της Κυριακής, νιώθει το τραύμα της να βαθαίνει.

γυναικοκτονία

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI

«Σαν να μας ξύνει κάποιος την πληγή, έρχονται εικόνες και μνήμες. Αυτό το “όχι άλλη Γαρυφαλλιά” δεν υπάρχει, κάθε μήνα ακούς και κάτι άλλο. Ο αστυνόμος έπρεπε να πάρει την κοπέλα με το δικό του αυτοκίνητο, όχι απλά το υπηρεσιακό. Δεν υπάρχει τίποτα. Ντρέπομαι και λυπάμαι που ζω σε αυτή την χώρα που τους πειράζει η ροζ σημαία της Γεωργίας Λαλέ, ενώ οι ίδιοι δεν τιμούν ούτε το κράτος, ούτε τίποτα. Τρία χρόνια τώρα νιώθω ντροπή, δεν ξέρω τι να πω στην Γαρυφαλλιά. Πάω στο κοιμητήριο και δεν ξέρω τι να της πω. Να της πω τι, ότι άλλη μια σήμερα, χθες, αύριο. Δε μας ακούει κανείς. Ζητάμε τρία πράγματα, να θεσμοθετηθεί ο όρος γυναικοκτονία, να υπάρχει μια αναγνώριση, ένα νομικό πλαίσιο, το φαινόμενο ότι τις σκοτώνουν επειδή είναι γυναίκες, επειδή θεωρούν την γυναίκα κτήμα τους. Θέλουμε ασφάλεια για τις κοπέλες, φοβάμαι το βράδυ να βγω έξω τη νύχτα».

«Ζητάμε επίσης κοινωνική δικαιοσύνη, δικαίωση για την κοινωνία. Οι γυναικοκτόνοι δεν τιμωρούνται και ας μη μιλήσουμε για σωφρονισμό. Η κοπέλα που πήγε στην αστυνομία ήταν πολύ τολμηρή, φαντάσου τι περνούσε. Επί τρία χρόνια ζητάω από όλους τους δημάρχους να κάνουμε ξενώνες φιλοξενίας. Πόσα εγκαταλελειμμένα κτίρια υπάρχουν, γιατί να μη τα κάνουμε ξενώνες; Θα μπορούσαν να συνοδεύσουν την κοπέλα εκεί, να μη γυρίσει σπίτι της. Κουραστήκαμε να μας λένε να προσέχουμε τι φοράμε, να μην προκαλούμε, να μη βγαίνουμε μόνες μας τη νύχτα έξω. Όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη, πώς ένα θύμα θα πάει να διεκδικήσει την προστασία και τη ζωή του; Αν μου τύχει κάτι δεν θα πάω στην αστυνομία, θα πάω σε φίλους, σε συγγενείς. Με έχουν προσεγγίσει πολλά κορίτσια που κακοποιούνται και όταν πήγα μαζί τους στην αστυνομία μας απάντησαν “να κάνετε μήνυση, αλλά να ξέρετε δεν θα δικαστεί αμέσως και θα φοβάστε περισσότερο”. Νιώθω ότι η αστυνομία οφείλει και πρέπει να προστατεύει τον πολίτη, αλλά αντί γι’ αυτό, προστατεύει τους θύτες και τις κυβερνήσεις. Η αστυνομία λειτουργεί αποτρεπτικά στο να στηρίξει αυτές τις γυναίκες», σημειώνει και μεταφέρει τα λόγια που θα έλεγε στην οικογένεια της Κυριακής.

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI

«Θέλω να της πω ότι ξέρω πώς νιώθει μέσα της. Είναι άλλο το να λες ότι καταλαβαίνεις πώς νιώθει κάποιος/α κι άλλο να το έχεις περάσει. Στην αρχή έχεις πολύ θυμό και οργή, αισθάνεσαι σα να έχει κοπεί η ζωή σου στη μέση, σαν να είσαι κομμένος άνθρωπος, ένα πόδι, ένα χέρι, και με αυτό καλείσαι να προχωρήσεις, να βρεις τη γαλήνη για να νιώθεις το παιδί που έχασες κοντά σου και να αγωνιστείς για τη δικαίωση του παιδιού σου. Εδώ θα είμαστε και θα μιλάμε κι ας μη βγει τίποτα. Ακούω αυτά που λένε για τη Μαρία Καρυστιανού, ότι αυτή η γυναίκα ήθελε δημοσιότητα. Είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοια πράγματα; Μακάρι να μη μας ήξερε κανείς. Όσο κι αν απογοητεύομαι, πάλι θα με δεις εδώ μπροστά, δεν θα τα βάλουμε κάτω. Έστω ένας άνθρωπος να μας ακούσει και να πάει να αγκαλιάσει τη γυναίκα του. Αυτό για εμάς θα είναι κέρδος», αναφέρει.  

Ακόμα κι αν έχει φτάσει στο απόλυτο σκοτάδι, η Αλεξάνδρα Μάκου θα συνεχίσει να μάχεται, όπως εξηγεί. 

«Έχω πιάσει πολύ πάτο, έχω φτάσει στο σκοτάδι. Είμαι περήφανη, όμως, που μέσα από αυτό το σκοτάδι, έχω καταφέρει να βγάλω έξω ένα φως για τα παιδιά μας. Δεν τους ενδιαφέρει να αλλάξουν κάτι. Πρέπει να δουν τι προβλήματα αντιμετωπίζουμε. Ζητήσαμε να μας απαλλάξουν από τα δικαστικά έξοδα και λένε ότι ζητιανεύουμε. Δεν ζητιανεύουμε, τα παιδιά μας πίσω θέλουμε. Έχουμε εφετείο τώρα τον Μάιο και χρειάζονται άλλα δέκα χιλιάρικα, που θα τα βρω; Για να υπερασπιστώ τι; Το αυτονόητο; Βρέθηκα σε μια συζήτηση και μια κοινωνιολόγος είπε ότι οι φονιάδες είναι πολίτες αυτού του κράτους και έχουν δικαιώματα. Αλλά ποιο κράτος θα υπερασπιστεί το δικαίωμα στη ζωή του παιδιού μου; Όσο κι αν απογοητεύομαι, πάλι θα με δεις εδώ μπροστά, δεν θα τα βάλουμε κάτω».

αδέσποτα ζώα

Η φιλοζωία δεν είναι ζήτημα που απευθύνεται στις ευαισθησίες κάποιων λίγων. Είναι θέμα πολιτικό που αφορά τους συγκατοίκους μας σε αυτόν τον πλανήτη.

«Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου» υπογραμμίζει η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων ήδη από το 1978. Σχεδόν μισό αιώνα πριν κατοχυρώθηκαν τα δικαιώματα των ζώων, όμως η πραγματικότητα δείχνει πως επαναλαμβάνουμε τις ίδιες προβληματικές πρακτικές, διαιωνίζοντας τις «πληγές» τους και την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.

Είναι χρόνιο πρόβλημα η διαχείριση των αδέσποτων ζώων στην Ελλάδα και φαίνεται άλυτο, με τον αριθμό τους να «αγγίζει» πλέον τα 4 εκατομμύρια, σύμφωνα με την φιλοζωική κοινότητα, καθώς δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή από την πλευρά του κράτους κι αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Ο αριθμός των αδέσποτων στη χώρα δεν σταματάει να ανεβαίνει, καθώς ό,τι μέτρο έχει παρθεί ποτέ από οποιαδήποτε κυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς. Ακόμη και σήμερα συνεχίζουμε στην ίδια δοκιμασμένη και αποτυχημένη τακτική. Τα αδέσποτα ζουν ανάμεσά μας, στο δρόμο, αγωνιώντας καθημερινά για το αν θα βρουν φαγητό και αν θα επιβιώσουν, ενώ πέρα από λίγες φωτεινές εξαιρέσεις, σύσσωμη η κοινωνία κλείνει τα μάτια.

Φωτογραφία: Βασίλης Παπαδόπουλος/Eurokinissi

Τι έχει αποτύχει; Η χρηματοδότηση για τη δημιουργία κυνοκομείων από τους δήμους. «Βλέπουμε, μολονότι η Ελλάδα και οι δήμοι και άλλοι ιδιώτες είναι γεμάτοι από κυνοκομεία, ο αριθμός των αδέσποτων έξω αυξάνεται συνεχώς, άρα το κυνοκομείο δεν αποτελεί λύση. Μπορεί να πάρει μέσα 300 ζώα, έξω ζουν όμως χιλιάδες» έχει δηλώσει η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νέμεσις για τα ζώα, Νατάσα Μπομπολάκη.

«Η λύση που δεν θέλουν να δουν είναι υποχρεωτικά ο κάθε δήμος να έχει δημοτικό κτηνιατρείο, γιατί εάν ένα κυνοκομείο για να φτιαχτεί με βάση τις προϋποθέσεις που θέλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία θέλει 500.000 ευρώ, ένα δημοτικό κτηνιατρείο θέλει 40.000, για παράδειγμα. Ένα κυνοκομείο για να συντηρηθεί ετησίως με περίπου 100 ζώα μέσα θέλει 50.000 ευρώ. Ένα δημοτικό κτηνιατρείο θα θέλει μόνο τον μισθό του κτηνιάτρου και κάποια έξοδα που θα αφορούν φάρμακα και υλικά».

Τι άλλο έχει αποτύχει; Η στείρωση ενός πολύ μικρού αριθμού αδέσποτων, ώστε να είναι καλυμμένοι οι δήμοι από τον νόμο, την ώρα που χιλιάδες ζώα παραμένουν αδέσποτα και αναπαράγονται, με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να αυξάνεται κάθε χρόνο και να μην περιορίζονται ποτέ αποτελεσματικά.

Μία από τις προτάσεις που αποτελεί πάγιο αίτημα είναι να δημιουργηθεί το ειδικό σώμα στην ΕΛ.ΑΣ. για Αστυνομία Ζώων, όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες. Η αρμοδιότητα αυτού του σώματος είναι η εφαρμογή και ο έλεγχος των νόμων και τα περιστατικά κακοποίησης και βασανισμού των ζώων που αυξάνονται κι αυτά δραματικά.

Η νομική φωνή των ζώων στην Ελλάδα και οι ευθύνες της Πολιτείας

Η πρωτοβουλία Συνήγοροι για τα Ζώα Ελλάδος δημιουργήθηκε για να καλύψει την ανάγκη για συστηματική, επαγγελματική νομική υποστήριξη των υποθέσεων που αφορούν στην προστασία όλων των ζώων, σε πανελλαδική κλίμακα, με συνέχεια και συνέπεια.

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται επίσης περίπου 120 φιλοζωικές οργανώσεις, τις οποίες μπορείτε να αναζητήσετε εδώ. To Dogs’ Voice, για παράδειγμα, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός για την προστασία των αδέσποτων ζώων στην Ελλάδα, έχει στόχο να στηρίξει φιλοζωικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε όλη την Ελλάδα, να προωθήσει αδέσποτα ζώα σε υπεύθυνες υιοθεσίες και να υλοποιήσει προγράμματα για την προστασία των ζώων από παραμέληση, κακοποίηση και ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή. 

Επιπλέον, ο οργανισμός «Αλληλεγγύη στα Αδέσποτα» προσπαθεί κι αυτός για την προστασία των αδέσποτων ζώων, στοχεύοντας στην προσπάθεια ανεύρεσης τρόπων για την αρμονική συμβίωση ανθρώπων και ζώων στο οικιστικό περιβάλλον. Για να το πετύχουν αυτό δημιουργούν και συμμετέχουν σε δράσεις σίτισης, στειρώσεων, υιοθεσιών, περίθαλψης, προώθησης φιλοξενιών και προστασίας από την κακοποίηση καθώς και στη διαχείριση ή υποστήριξη καταφυγίων για τα αδέσποτα ζώα.

Η φροντίδα, η σίτιση των αδέσποτων ζώων, η υγιεινή και η ευζωία τους, δεν θα έπρεπε να είναι απλά ηθική υποχρέωση του καθένα μας, αλλά πολιτική του κράτους. Δεν αποτελούν ατομική υπόθεση. Που είναι η ευθύνη των Δήμων σχετικά με τα αδέσποτα ζώα; Πώς αντιμετωπίζουμε την κακοποίηση των ζώων; Ποια είναι η κουλτούρα της στείρωσης στη χώρα; Τι γίνεται με την παράνομη εκτροφή και την παράνομη εισαγωγή και πώληση μη ανθρώπινων ζώων; Συμμορφώνονται οι κάτοχοι ζώων συντροφιάς με τους υπάρχοντες νόμους; 

Όλα αυτά είναι ερωτήματα και προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα από την Πολιτεία.

Υπάρχει ελπίδα;

Για πρώτη φορά φέτος, η 4η Απριλίου γίνεται επίσημα και Πανελλήνια Σχολική Ημέρα Φιλοζωίας, γεγονός που φέρνει μια αχτίδα ελπίδας, όμως δεν ξέρουμε αν αρκεί αυτό. Η προσπάθεια για την ευαισθητοποίηση των μαθητών/τριών σχετικά με τη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα και η εκμάθηση της υπεύθυνης κηδεμονίας ζώου συντροφιάς αποτελούν αξιακές διαστάσεις του πολιτισμού μας και υποδηλώνουν την ποιότητα και το επίπεδο της κουλτούρας μας. Γιατί δεν υπάρχει μόνιμο μάθημα στα σχολεία για το σεβασμό απέναντι στα μη ανθρώπινα ζώα και σε ολόκληρη τη φύση και το περιβάλλον;

Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, πραγματοποίησε μεγάλη δράση υποστήριξης των αδέσποτων ζώων που φιλοξενούνται στον Φιλοζωικό Σύλλογο Νέας Φιλαδέλφειας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων. Αυτή η μέρα όμως θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα.

Να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι δεν υπάρχουν μόνο τα ζώα συντροφιάς, τα οποία όταν βλέπουμε στους δρόμους, τα αποκαλούμε αδέσποτα. Υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες ζώων που υποφέρουν, τις οποίες ο άνθρωπος έχει ονομάσει ως: παραγωγικά ζώα, ιπποειδή, άγρια ζωή, θαλάσσια ζωή, ζώα σε αιχμαλωσία, ζώα στην έρευνα. Συμπορευόμαστε με όλα τα μη ανθρώπινα ζώα στον πλανήτη Γη, στον οποίο είμαστε απλά φιλοξενούμενοι μαζί με εκατομμύρια άλλες μορφές ζωής, τις οποίες οφείλουμε να σεβόμαστε και να προστατεύουμε.

Η φιλοζωία οφείλει να πολιτικοποιηθεί. Δεν μπορεί να είναι απλά καλοπροαίρετη και συναισθηματική στάση απέναντι στα ζώα συντροφιάς και ο σεβασμός απέναντι στο δικαίωμα στη ζωή για όλα τα ζώα να αποτελεί ηθική και πολιτική στάση. Ο ανθρωποκεντρισμός ως βίαιη συνέπεια της Ανθρωπόκαινου εποχής δεν είναι ούτε αποδεκτή, ούτε βιώσιμη πρακτική.

Ανθρώπινα και μη ανθρώπινα ζώα έχουμε το ίδιο δικαίωμα στην καλή και αξιοπρεπή διαβίωση, την αγάπη και τη χαρά. Καιρός να το αποκτήσουμε.

βιβλία θα κάψουν εγκέφαλο

Κάποια ανήκουν στην κλασική λογοτεχνία, κάποια στη σύγχρονη, τα περισσότερα στη μεταμοντέρνα. Στο τέλος της ημέρας, βέβαια, ελάχιστη σημασία έχει που θα τα κατατάξει ο μελετητής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με το στιλ και την πλοκή τους, αυτά τα μυθιστορήματα θα σου κάψουν τον εγκέφαλο.

Ένα βιβλίο χωρίς το γράμμα e, κι όμως υπάρχει

Όλα ξεκίνησαν όταν τα μέλη του λογοτεχνικού συνδέσμου Ou.li.po., κάτι υπέροχοι Γάλλοι που ασχολιόντουσαν με τα μαθηματικά και τη λογοτεχνία τη δεκαετία του ’60 στη Γαλλία, αποφάσισαν να κάνουν μια λίστα με τις λέξεις που δεν περιέχουν έψιλον στη γαλλική γλώσσα. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Petit Robert για να καταλάβεις ότι μια τέτοια δουλειά είναι σωστός άθλος. Ένας από τον σύνδεσμο, λοιπόν, ο Georges Perec, πήγε το πράγμα ένα βήμα παραπέρα. Έγραψε ένα βιβλίο διακοσίων σελίδων χωρίς το γράμμα e με τίτλο La Disparition (η εξαφάνιση!). Λογοτεχνικά δεν πρόκειται για κάτι πρωτόγνωρο, λιπογράμματα υπήρχαν από την αρχαιότητα, παρόλα αυτά το La Disparition αποτελεί μια ενδιαφέρουσα άσκηση ύφους που αξίζει την προσοχή του αναγνώστη.

Βιβλία που θα σου κάψουν τον εγκέφαλο

Εκατό χιλιάδες δισεκατομμύρια ποιήματα

Παραμένοντας στη Γαλλία και τον Ou.li.po., θα ασχοληθούμε με το απίθανο λογοτεχνικό κατόρθωμα ενός εκ των ιδρυτών του συνδέσμου, του Raymond Queneau. Στα ελληνικά, έχει μεταφραστεί μεγάλο μέρος του έργου του με γνωστότερο τις Ασκήσεις Ύφους, ένα βιβλίο που περιγράφει με 99 διαφορετικούς τρόπους ένα ασήμαντο συμβάν σε ένα λεωφορείο. Ίσως το πιο ξεχωριστό –και δυστυχώς αμετάφραστο μέχρι στιγμής– βιβλίο του είναι το Cent mille milliards de poèmes. Πρόκειται για ένα βιβλίο συνδυαστικής ποίησης, το οποίο είναι έτσι κομμένο που επιτρέπει στον αναγνώστη να διαλέξει τον συνδυασμό των στίχων και την τελική μορφή του ποιήματος. Οι πιθανοί συνδυασμοί του είναι εκατομμύρια, εξού και ο τίτλος της αέναης συλλογής, ενώ τον σχεδιασμό της έκδοσης στον Gallimard υπέγραψε ο Robert Massin.

Cent mille milliards de poemes

Οι Σπέτσες στη νεφέλη του Μάγου

Ο John Fowles είναι από εκείνους τους συγγραφείς που, όσες λέξεις και αν τους αφιερώσεις, είναι πάντα λίγες. Ήδη αναγνωρισμένος από το πρώτο του μυθιστόρημα, τον εξαιρετικό Συλλέκτη, γνώρισε παγκόσμια καταξίωση με τη τρίτη συγγραφική δουλειά του, τον Μάγο. Πρόκειται για την ιστορία του Νίκολας Έρφ, ενός άγγλου νεαρού καθηγητή που έρχεται να διδάξει σε ιδιωτικό σχολείο σε ένα μικρό ελληνικό νησί. Η ανία της καθημερινότητας θα τον οδηγήσει στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, μέχρι που θα γνωρίσει ένα πολύ ενδιαφέρον και μυστηριώδες πρόσωπο, τον Κόγχις.

Ο αινιγματικός Κόγχις θα τον συστήσει σε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από αυτόν που γνωρίζει ο Νικόλας, γεμάτο νεφέλες και ζωντανά φαντάσματα. Ο Μάγος δεν έχει κάποια στιλιστική πρωτοτυπία όπως τα δύο προηγούμενα βιβλία του αφιερώματος, αλλά είναι τέτοια η υφολογική μαεστρία του Fowles που σε μαγνητίζει από τις πρώτες σελίδες. Μέχρι ο αναγνώστης να φτάσει στις τελευταίες σελίδες και να του κάψει, για τα καλά, τον εγκέφαλο.

Ο Μάγος

Ο μακάβριος διοπτροφόρος

Γνήσιος απόγονος του Latin American Boom που μας έκαψε τον εγκέφαλο στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα, ο Roberto Bolano υπήρξε το σπουδαιότερο λογοτεχνικό τέκνο της Χιλής. Τυπικά, όλα τα βιβλία του θα μπορούσαν να περιλαμβάνονται στη λίστα, ο λατινοαμερικάνικος μαγικός ρεαλισμός του είναι παρών σε κάθε έργο του, αλλά θα επιλέξουμε το μνημειώδες 2666. Τεράστιο σε μέγεθος, 1200 περίπου σελίδες, χωρισμένο σε πέντε μέρη και ατελείωτο.

Το 2666 είναι ένας λαβύρινθος ιστοριών που ξεκινούν από την Πρωσία του 20ου αιώνα για να καταλήξουν στο Μεξικό του σήμερα, σε μια συνοικία με εκατοντάδες γυναικοκτονίες. Απαντήσεις δεν υπάρχουν, η ιστορία δεν κλείνει ποτέ. Ο Bolano πέθανε πριν καταφέρει να τελειώσει το βιβλίο. Όταν, όμως, ο αναγνώστης γυρίζει και την τελευταία σελίδα, καταλαβαίνει ότι δεν έχασε τίποτα. Είναι τόσο συναρπαστικό το ταξίδι, που δεν έχει σημασία ο προορισμός.

Roberto Bolano, 2666

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Το εξαντλημένο εδώ και χρόνια Σπίτι από Φύλλα του Mark Z. Danielewski είναι ίσως το πιο καμένο βιβλίο των τελευταίων δεκαετιών. Η πλοκή εστιάζει γύρω από το αρχείο του Ζαμπανό, ενός τυφλού γέρου που μένει μόνος του και όταν φεύγει από τη ζωή, οι ατέλειωτες σελίδες έρχονται στα χέρια ενός άστατου νεαρού. Όσο περισσότερο διαβάζει τις χειρόγραφες σημειώσεις, τόσο βυθίζεται σε μια ιστορία δίχως όρια. Εγκιβωτισμένη αφήγηση, τυπογραφικά τεχνάσματα και μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ιστορία που εμπεριέχει τρόμο και κοινωνικό στοιχείο, το Σπίτι από Φύλλα αξίζει κάθε λεπτό που θα του αφιερώσει ο αναγνώστης. Κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, σε δύο μάλιστα εκδόσεις, μια παραδοσιακή και μία με έγχρωμη εκτύπωση, εδώ και χρόνια όμως παραμένει εξαντλημένο.

Τα παραπάνω ήταν μόλις πέντε από τα δεκάδες μυθιστορήματα που μυρίζουν μπαρούτι. Δεν είναι βιβλία για όλες τις ώρες, δεν είναι ας πούμε από αυτά που μπορείς να πάρεις μαζί σου στην παραλία το καλοκαίρι, απαιτούν υπομονή και προθυμία από μεριάς του αναγνώστη να βυθιστεί σε μια αφήγηση, όπου η εγκεφαλική κατανόηση έχει λιγότερη σημασία από αυτή καθαυτή την αναγνωστική απόλαυση. Ωστόσο, όλα τους στο τέλος ανταμείβουν τους πιο υπομονετικούς. 

ευχάριστες ειδήσεις

Μερικές αναγκαίες πινελιές αισιοδοξίας.

Αν μη τι άλλο, στην επικαιρότητα το ένα δυσοίωνο γεγονός διαδέχεται το άλλο με αστραπιαίους ρυθμούς, προκαλώντας έτσι μια σειρά από αισθήματα που συνδέονται με βαθιά απογοήτευση, άγχος, ανασφάλεια και θυμό. Εντούτοις, επειδή, εκ των πραγμάτων, είναι ανέφικτη η ομαλή επαναπροσαρμογή στην καθημερινότητα, υπό αυτό το πρίσμα, συγκεντρώσαμε 5 ανέλπιστα ευχάριστες εβδομαδιαίες ειδήσεις, για να αντισταθμιστεί το αρνητικό πρόσημο και να ζωγραφιστούν εκ νέου χαμόγελα στα πρόσωπα όλων.

DrugGPT: Ένα νέο εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης συμβάλλει στη συνταγογράφηση φαρμάκων στην Αγγλία

Σαφώς, η λήψη σωστής δοσολογίας κατάλληλων φαρμάκων αποτελεί την ακρογωνιαία λίθο στην αντιμετώπιση κάποιας πάθησης. Το θεμελιώδες αυτό ζήτημα όσον αφορά στον τομέα της υγείας, έρχεται να διευκολύνει σε τεράστιο βαθμό ένα νέο εργαλείο που αναπτύχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βασίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη: Το DrugGPT.

Μέσω του DrugGPT προσφέρεται στους γιατρούς μια πιο ολιστική προσέγγιση της υγείας του εκάστοτε ασθενούς, προσφέροντας επιπλέον πληροφορίες για τις εξατομικευμένες ανάγκες του. Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της συνταγογράφησης, οι γιατροί θα λαμβάνουν μια δεύτερη γνώμη από το ανάλογο chatbot, δημιουργώντας έτσι λίστες προτεινόμενων φαρμάκων και επισημαίνοντας ταυτόχρονα τυχόν ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Μάλιστα, μια έρευνα του British Medical Journal ανέδειξε ότι γίνονται ετησίως 237 εκατομμύρια λάθη στη συνταγογράφηση φαρμακευτικής αγωγής, ένα κόστος που αποτιμάται σε 1.700 ζωές και σε 98 εκατομμύρια λίρες. Αισίως, τα νούμερα αυτά αναμένεται να μειωθούν αισθητά με τη χρήση του DrugGPT.

Ραγδαία η αύξηση της ανακύκλωσης ρούχων και υποδημάτων σε δήμους της Αττικής 

Όπως έχει αναφερθεί και σε παλιότερο άρθρο, η ανακύκλωση ρούχων και υποδημάτων συνιστά κομβική συνήθεια για την πραγμάτωση της κυκλικής οικονομίας και της βιωσιμότητας. 

Επομένως, η κατακόρυφη αύξηση αξιοποίησης αυτής της ελπιδοφόρας δυνατότητας, σκορπίζει απλόχερα θετικά συναισθήματα. 

Σε αριθμούς, αυτό μεταφράζεται ως εξής: 

– Στο Ηράκλειο Αττικής ανακυκλώθηκαν περίπου 64 τόνοι ρούχων και υποδημάτων, τριπλάσιος αριθμός από το 2021 και την απαρχή του προγράμματος.

– Στο δήμο Αχαρνών, μέσα στο 2023, ανακυκλώθηκαν 85.075 κιλά ρούχων, παπουτσιών, λευκών ειδών και λοιπών αξεσουάρ ένδυσης.

– Στο Χαλάνδρι, μέσα σε 1,5 χρόνο, τα ανακυκλωμένα αντικείμενα έφτασαν στους 205 τόνους, νούμερο ιδιαίτερα εντυπωσιακό.

Δύο ελληνικές εφαρμογές συμβάλλουν στην πρόγνωση του καιρού

Η διεπιστημονική ερευνητική ομάδα «Orion Lab», η οποία προκύπτει από τη συνεργασία του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ασχολείται ενεργά με την παρατήρηση του πλανήτη, αξιοποιώντας κυρίως δορυφορικά μέσα, καθώς επίσης και δεδομένα της τεχνητής νοημοσύνης. Σε αυτό το πλαίσιο, δημιουργήθηκε ένα σύγχρονο… «μαντείο καιρού», το manteo.ai. Μέσω του chat, οι χρήστες δύνανται να θέσουν ερωτήματα αναφορικά με την παρατήρηση της Γης, ενώ παράλληλα καθίσταται εφικτή η εκτίμηση ρίσκου ακραίων φαινομένων, η χαρτογράφηση φυσικών καταστροφών, καθώς επίσης και η παρακολούθηση της κλιματικής αλλαγής.

Μια ακόμη εφαρμογή της ίδιας ομάδας, που έχαιρε διάκρισης, είναι το «Plato», στόχος της οποίας είναι η διαχείριση κινδύνου πυρκαγιάς στην Ελλάδα, υιοθετώντας και σε αυτή την περίπτωση εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης. Στην υλοποίησή της συμμετείχε και το Πυροσβεστικό Σώμα, προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη ακρίβεια.

Στο παγκόσμιο top 10 η Σάκκαρη

Άλλη μια σπουδαία διάκριση για τον ελληνικό αθλητισμό, αυτή τη φορά από την ασταμάτητη Μαρία Σάκκαρη. Ξεπερνώντας τις πρωταθλήτριες του τένις από την Κίνα, την Τσεχία και τη Λετονία, κατέκτησε 4.030 βαθμούς και, ως εκ τούτου, αναρριχήθηκε στην 7η θέση του παγκόσμιου πρωταθλήματος τένις γυναικών.

Ευρωπαϊκό έργο στη Λίμνη Πλαστήρα προωθεί την επιχειρηματικότητα και τη μεταλαμπάδευση γνώσεων

Μια εξαιρετικά αξιόλογη συμμετοχή καταγράφεται από το δήμο της Λίμνης Πλαστήρα, καθώς είναι ο μοναδικός εγχώριος αυτοδιοικητικός εκπρόσωπος που θα αποτελέσει πεδίο δράσεων του έργου Aqua Loops 4 Med. Συγκεκριμένα, μέσω χρηματοδότησης ύψους 250.000€ θα υποστηρίξει το επιχειρείν, διευκολύνοντας συγχρόνως τη γνωστική διεύρυνση σε επιχειρήσεις/δικαιούχους, ούτως ώστε να αναπτυχθεί η περιβαλλοντική καινοτομία.

Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, θα υλοποιηθούν οι εξής δράσεις:

– Επίδειξη τεχνολογιών για την ανάκτηση και επαναχρησιμοποίηση νερού σε Μπαζιλικάτα (σ.σ. περιφέρεια της Ιταλίας) και Θεσσαλία.

– Υποστήριξη των ΜΜΕ για την ανάπτυξη 40-60 έργων, σχετικών με τη βιώσιμη και κυκλική διαχείριση των υδάτων στον αγροδιατροφικό τομέα.

– Βελτίωση των περιφερειακών οικοσυστημάτων και ενίσχυση των διαπεριφερειακών επενδύσεων.

– Αξιολόγηση της αναπαραγωγής και μεταφοράς γνώσεων/τεχνολογιών σε άλλες περιοχές της ΕΕ.

Το μόνο στενάχωρο στην υπόθεση, είναι το γεγονός πως τέτοιες πρωτοβουλίες δεν λαμβάνουν την ορατότητα που τους αξίζει.

λεσβία

Η θάλασσα της Ερεσού συμπρωταγωνιστεί μαζί με λεσβιακές φωνές και γυναικεία κορμιά που δείχνουν ότι το queer world-making είναι δυνατό. 

Το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της Τζέλης Χατζηδημητρίου έρχεται από τις 4 Απριλίου στο CineDoc και τον κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ, μετά την επίσημη πρεμιέρα του στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και την πολύ επιτυχημένη φεστιβαλική πορεία του στην Ελλάδα και το εξωτερικό

Γυναίκες από όλο τον κόσμο, εδώ και δεκαετίες, συρρέουν στην Ερεσό της Λέσβου και περνάνε καλά. «Δεν έχω ξαναδεί τόσες γυναίκες μαζεμένες» ακούγεται μια φωνή. «Συζητάνε για πολιτική, φιλοσοφία, φεμινισμό» συμπληρώνει μια άλλη. 

Η Τζέλη Χατζηδημητρίου, σκηνοθέτρια, φωτογράφος και συγγραφέας, ως μια λεσβία από τη Λέσβο, μας προσφέρει μια πολύτιμη καταγραφή της πορείας της Ερεσού από τη δεκαετία του 70 έως σήμερα, διασώζοντας ταυτόχρονα ένα σημαντικό κομμάτι της ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίας

Για 12 ολόκληρα χρόνια δημιουργούσε αυτήν την ταινία και κατέγραφε συνεντεύξεις από 170 άτομα, δημιουργώντας ένα τεράστιο ψηφιακό αρχείο. «Αυτή η ταινία άλλαξε τη ζωή μου» είχε δηλώσει η ίδια στο πλαίσιο του 2ου Λεσβιακού Φεμινιστικού Φεστιβάλ για το οπτικοακουστικό αρχείο που καταγράφει την ανθρωπογεωγραφία της Λέσβου. 

Η Ερεσός αποτελούσε για δεκαετίες πόλο έλξης και ουτοπία μιας παγκόσμιας λεσβιακής κοινότητας. «Έχουμε ένα μέρος στον κόσμο όπου ξέρουμε ότι δεν μπορεί να πάει κανένας άλλος» ομολογεί μία από τις λεσβίες στο ντοκιμαντέρ. Για περισσότερα από 40 χρόνια, λεσβίες απ’ όλο τον κόσμο συρρέουν εδώ αναζητώντας αγάπη, ελευθερία και μια αίσθηση κοινότητας. «Ήταν ένα είδος προσκυνήματος» είχε τονίσει η σκηνοθέτρια. 

Μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό, ημερολόγια, φωτογραφίες, βίντεο και συνεντεύξεις των ανθρώπων της περιοχής, ξετυλίγεται η συναρπαστική ιστορία ενός τόπου αλλά και μιας ολόκληρης κοινότητας, που αξίωσε συμπερίληψη και ίση μεταχείριση, ακόμα κι όταν αυτά δεν ήταν καθόλου αυτονόητα. 

«Κάποιος θα μας θυμάται σίγουρα τα χρόνια που θα έρθουν» γράφει η Σαπφώ, η λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο, με το όνομα της οποίας έχει συνδεθεί και ο λεσβιακός έρωτας. «Εγώ μια λεσβία γεννημένη και μεγαλωμένη στη Λέσβο, δεν διδάχθηκα ποτέ τα ποιήματά της στο σχολείο. Την ανακάλυψα όταν γύρισα από την Ερεσό κι ένιωσα πολύ περήφανη που κατάγομαι απ’ το ίδιο νησί με την πρώτη γυναίκα που μίλησε για έρωτα ανάμεσα σε γυναίκες».

Οι προφορικές μαρτυρίες που ακούμε συνοδεύονται από αρχειακό υλικό κι ασπρόμαυρες φωτογραφίες από γυμνά γυναικεία κορμιά που καθόλου δεν έχουν φιλτραριστεί μέσα από την αντρική ματιά κι αυτή ήταν η μεγάλη νίκη τους. Ήταν καθαρά μια γυναικεία υπόθεση η Ερεσός. Ένας χώρος ελευθερίας, ηρεμίας και ενδυνάμωσης. «Ο κόσμος έχει ανατραπεί. Εμείς είμαστε οι φυσιολογικές» λέει μια λεσβία.

Ο ετεροκανονικός δημόσιος χώρος που έχει φτιαχτεί από άντρες για άντρες εκεί φαίνεται πως αλλάζει δραματικά. Ενδεικτικό παράδειγμα, το 1964 η πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη αλλάζει, καθώς η Αγγλίδα ποιήτρια Rose Macaulay χάρισε το άγαλμα της Σαπφούς στο νησί. Μέχρι τότε, δεν υπήρχαν αγάλματα λεσβιών. «Δεν μπορούσες να υπάρξεις αλλιώς, γιατί δεν σε χωρούσε ο τόπος αλλιώς» ακούμε χαρακτηριστικά στη Λεσβία. 

«Η μεγαλύτερη μάχη που δώσαμε ήταν αυτή για την παραλία» τόνισε η Τζέλη Χατζηδημητρίου. «Ακόμη και οι εναλλακτικοί και οι αριστεροί δεν καταλάβαιναν ότι δεν τους θέλουμε μαζί στην παραλία. Έχουμε το δικαίωμα σε αποκλειστικά γυναικείους χώρους. Δεν μας αφήνουν ούτε το 0.1%, ενώ τους βλέπουμε στο 99.9%. Ας είμαστε μαζί στην πορεία, δεν σε θέλω όμως στην παραλία» είχε πει τότε η Τζέλλη Χατζηδημητρίου.

«Να βρεθούμε και στις πορείες και στους δρόμους. Αλλά εύχομαι να βρεθούμε και με ηρεμία. Να κάνουμε ξανά και ξανά επανακατάληψη της παραλίας. Να βάζουμε τα σώματα μας στην παραλία και να λέμε “θα μας χωρέσει”. Οι Παράδεισοι δεν χαρίζονται, κερδίζονται. Αυτή η παραλία ήταν ο μεγαλύτερος αγώνας μας. Όμως τον χάσαμε, λόγω της ενοχικής συμπεριληπτικότητας. Εύχομαι η επόμενη γενιά να πάει και να την ξανακερδίσε».

Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε και τη μικρή κοινωνία της Ερεσού και το αν θα δεχτεί την πλήρη ανατροπή του ετεροκανονικού μοντέλου του χωριού και πώς νιώθουν οι κάτοικοι με την Ερεσό ως σύμβολο της λεσβιακότητας. «Το νησί το φωνάζουν Μυτιλήνη, με το όνομα της πρωτεύουσας, γιατί οι ντόπιοι ντρέπονται να λένε Λέσβος. Είχε γίνει δίκη για να μην χρησιμοποιούν το όνομα λεσβία και λεσβιακό. Υπάρχει και όνομα Λεσβία» μας πληροφορεί η σκηνοθέτρια σε εκείνο το διαγενεαλογικό κους κους.

Από τη δεκαετία του 1930 πήγαιναν μικρές ομάδες γυναικών στην Ερεσό και οι ντόπιοι τις έλεγαν Σαπφούδες. Μάλιστα, η ποιήτρια Renée Vivien, ήταν η πρώτη λεσβία που πήγε στην Ερεσό, έφτασε από τη Μυτιλήνη με αγωγιάτη, με γαϊδούρι. Κατά τη δεκαετία του ‘70, όπου λεσβίες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης καταφθάνουν στο μικρό χωριό της Λέσβου, οι εντάσεις με τους κατοίκους αυξάνονται. «Είμαστε λεσβίες αλλά είμαστε και άνθρωποι. Δεν είμαστε τέρατα» είναι η μόνη απάντηση. 

Η Λεσβία διηγείται μια ιστορία 40+ χρόνων γύρω από την αγάπη, την κοινότητα, τις συγκρούσεις, αλλά και τι σημαίνει να νιώθει κανείς αποδεκτός. Στην Ερεσό είχαν ανοίξει και ξενοδοχεία που ήταν αποκλειστικά για γυναίκες και μαγαζιά, όπως η Δέκατη Μούσα, που αγκάλιασαν τη λεσβιακή κοινότητα. «Εφόσον πληρώνω και γίνομαι εμπορικό προϊόν, τότε γίνομαι αποδεκτή ως άνθρωπος. Τότε μπορώ να είμαι αυτή που είμαι» προβληματίζεται η σκηνοθέτρια.

Μια ιστορία τόσο παλιά και τόσο καινούργια, επίκαιρη όσο ποτέ, τη στιγμή που η Ελλάδα σήμερα παλεύει για τα ίσα δικαιώματα. Από το “A girl’s guide to Lesvos” μέχρι τη Λεσβία, η Τζέλλη Χατζηδημητρίου μας χαρίζει ένα σπάνιο ιστορικό αρχείο και την δυνατότητα να φανταστούμε έναν άλλο κόσμο, πιστεύοντας στο λεσβιακό world-making.


Προβολές

1) ΑΘΗΝΑ – Κινηματογράφος Τριανόν

από Πέμπτη 4 έως Τετάρτη 10 Απριλίου

Προπώληση στο ταμείο του κινηματογράφου και στο: https://www.more.com/cinema/lesbia

Πέμπτη 4 Απριλίου στις 20.30

Μετά την προβολή θα πραγματοποιηθεί Q&A με την Τζέλη Χατζηδημητρίου, σκηνοθέτιδα της ταινίας και την Εύα Στεφανή, σκηνοθέτιδα, ενώ θα ακολουθήσει wine party με dj set από τη Μαριλένα Ορφανού (Dj Loo) και κέρασμα στο φουαγιέ του κινηματογράφου Τριανόν.

Δευτέρα 8 Απριλίου στις 20.30

Τη Δευτέρα 8/4 θα ακολουθήσει μετά την προβολή Q&A με την Τζέλη Χατζηδημητρίου, σκηνοθέτιδα της ταινίας και εκπροσώπους της λεσβιακής* κοινότητας.

Παρασκευή 5, Σάββατο 6, Κυριακή 7, Τρίτη 9 και Τετάρτη 10 Απριλίου

στις 19.00 / 20.30 / 22.00

2) ΡΕΘΥΜΝΟ – Χώρος Πολιτισμού “Σημείο”

Σάββατο 20 Απριλίου, 20.30

Προπώληση στο ταμείο του χώρου (Πατριάρχου Αθηναγόρα 17, Ρέθυμνο)

σεισμός Ταϊβάν

Σε ένα απόλυτα δυστοπικό σκηνικό μετατράπηκε η Ταϊβάν, όπου σημειώθηκε σεισμός επτά ρίχτερ. Ως απότοκο, καταγράφηκαν καταρρεύσεις και κατολισθήσεις κτιρίων, ενώ οι κάτοικοι πάλευαν απεγνωσμένα να απεγκλωβίσουν τους συμπολίτες τους, από κοινού με τις πυροσβεστικές δυνάμεις.

Μέχρι στιγμής, ο τραγικός απολογισμός αναφορικά με τις ανθρώπινες ζωές κάνει λόγο για τουλάχιστον επτά νεκρούς, σε έναν από τους ισχυρότερους σεισμούς που έπληξε ανείπωτα τη χώρα τα τελευταία 25 χρόνια.

Εγείρονται οι φόβοι για τσουνάμι

Εκτός από την σεισμική τραγωδία, έχουν εκδοθεί και έκτακτα δελτία για τσουνάμι σε Ταϊβάν, Νότια Ιαπωνία και Φιλιππίνες. Την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους.

Σεισμός, Ταϊβάν

Taiwan’s Central News Agency, via Agence France-Presse — Getty Images

Οι απεγκλωβισμοί και ζημιές

Εννέα άνθρωποι απεγκλωβίστηκαν από κτίριο οκτώ ορόφων στη Χουάλιεν, ενώ ο ισχυρός σεισμός προκάλεσε την κατάρρευση 26, συνολικά, κτιρίων. Παράλληλα, όπως ήταν λογικό, παρουσιάστηκαν διακοπές στα δίκτυα ηλεκτροδότησης, εξαιτίας των οποίων τουλάχιστον 87.000 νοικοκυριά αντιμετώπισαν δυσλειτουργίες στο οικιακό ρεύμα.

Σεισμός, Ταϊβάν

Taiwan’s Central News Agency, via Agence France-Presse — Getty Images

Ο ισχυρότερος σεισμός των τελευταίων 25 ετών

Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται περίπου 18 χιλιόμετρα νότια της πόλης Χουαλιέν της Ταϊβάν, σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ. Πολλά κτίρια έχουν καταρρεύσει ή έχουν λάβει επικίνδυνη κλίση. Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίστηκαν οι αξιωματούχοι, πρόκειται για τον ισχυρότερο σεισμό στην Ταϊβάν τα τελευταία 25 χρόνια.

Fabian Hamacher/Reuters

Υπενθυμίζεται ότι η Ταϊβάν βρίσκεται σε μία ενεργή σεισμικά ζώνη, στο λεγόμενο «Δαχτυλίδι της Φωτιάς του Ειρηνικού» και στο δυτικό άκρο της Θάλασσας των Φιλιππίνων. Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι οι γεωλόγοι έχουν εντοπίσει 42 ρήματα στο νησί, η συντριπτική πλειοψηφία των σεισμών οφείλεται πιθανότατα στη σύγκλιση της τεκτονικής πλάκας της θάλασσας των Φιλιππίνων και της ευρασιατικής τεκτονικής πλάκας στην ανατολική πλευρά της Ταϊβάν.

Σεισμός, Ταϊβάν

CNA/AFP/Getty Images

Το 1999, εκδηλώθηκε ο μεγαλύτερος σεισμός στην Ταϊβάν μέχρι εκείνη την εποχή, ο οποίος εκδηλώθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου και αφαίρεσε βάναυσα 2.415 ανθρώπινες ζωές.

Σεισμός, Ταϊβάν

CNA/AFP/Getty Images

Ως προς τον ακριβή υπολογισμό του εν λόγω σεισμού, παρατηρούνται ορισμένες μικρές αποκλίσεις, χωρίς ωστόσο να αμφισβητείται το μέγεθός του. Ειδικότερα, η ιαπωνική μετεωρολογική και σεισμολογική υπηρεσία (JMA) εκτίμησε ότι ο σεισμός ήταν 7,7 ρίχτερ, η αντίστοιχη υπηρεσία της Ταϊβάν (CWA) ότι ήταν 7,2 ρίχτερ, ενώ το αμερικανικό ινστιτούτο γεωλογικών ερευνών (USGS) πως ήταν 7,4 ρίχτερ.

Σεισμός, Ταϊβάν

EyePress News/Rex/Shutterstock

Η μαρτυρία ενός Έλληνα που ζει στην Ταϊβάν

Ο Χρήστος Σαραντίδης, ο οποίος διαμένει στην Ταϊβάν, μοιράστηκε την εμπειρία του σε εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, λέγοντας: «Η μικρή έφυγε για το σχολείο, είχα το πρωινό ελεύθερο είπα να κοιμηθώ λίγο και μόλις με έπιασε ο ύπνος, μας ξύπνησε ο σεισμός. Πέσανε πράγματα και σπάσανε. […] Στην Ταϊπέι υπάρχουν ζημιές στο μετρό, στη γραμμή προς το αεροδρόμιο. […] Πανικός δεν υπάρχει, όλα λειτουργούν κανονικά, ακούμε οχήματα πυροσβεστικής από το πρωί, αλλά το μετρό λειτουργεί».

«Επικοινώνησα με το σχολείο της μικρής μήπως χρειαζόταν να την πάρουμε, αλλά όλα καλά. Είμαστε καλά, ζημιές υπάρχουν στη Χουάλιεν, είναι μια πανέμορφη περιοχή, οι σκέψεις μας είναι σε αυτούς τους ανθρώπους».

Σεισμός, Ταϊβάν

Associated Press News

Ο σεισμός έγινε αισθητός ως τη Σαγκάη της Κίνας, καθώς και εντονότερα σε περιοχές της Νότιας Κίνας. Το Πεκίνο προσφέρθηκε να στείλει βοήθεια στην Ταϊπέι, εκφράζοντας συγχρόνως την εύλογη ανησυχία του.

Σεισμός, Ταϊβάν

Associated Press News

Δεκάδες μετασεισμοί εκδηλώθηκαν στην Ταϊπέι (τουλάχιστον 25, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες), οι 5 εξ αυτών, ευτυχώς σε μικρότερη κλίμακα, της τάξεως των 5 ρίχτερ.

Σεισμός, Ταϊβάν

CNA/AFP/Getty Images

Αισίως, ας μην υπάρξει αύξηση στον αριθμό των θυμάτων και ας είναι αυτή η τελευταία φορά που οι ισχυρές σεισμικές δονήσεις στην Ταϊβάν στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές.

Σεισμός, Ταϊβάν

CNA/AFP/Getty Images

Χιλιάδες ανατριχιαστικές εικόνες από τη δυστοπία στην Ταϊβάν πλημμύρισαν το διαδίκτυο, με την κοινή γνώμη σε παγκόσμιο επίπεδο να εκφράζει τη συμπαράστασή της στα θύματα, στις οικογένειες και στους πληγέντες.

άσκηση βελτίωση ύπνου

Ωστόσο, η επιστήμη έχει ρίξει άπλετο φως σε αυτό το relationship status, παρέχοντας μια χρυσή συμβουλή που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αμφισβήτηση: Η άσκηση είναι το κλειδί για έναν ονειρεμένο ύπνο.

Picture this: Έχεις μόλις ολοκληρώσει την προπόνησή σου, έχεις επιβιώσει, ο ιδρώτας στάζει και νιώθεις αυτό το χαρακτηριστικό τρέμουλο στους μυς σου– που ελπίζω να μην είμαι η μόνη που λατρεύω! Και ενώ νιώθεις πιο δυνατός-ή από ποτέ, καθώς μόλις συνέβαλες στην επίτευξη του στόχου σου, αυτό που δεν γνωρίζεις είναι πως έχεις ήδη δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για το βραδινό ύπνο. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν ασκείσαι, η θερμοκρασία του σώματός σου ανεβαίνει, πυροδοτώντας τη φυσιολογική μεταπροπονητική θερμορύθμιση που οδηγεί στην προοδευτική μείωση της θερμοκρασίας στον οργανισμό. Με τη σειρά του, αυτό σηματοδοτεί την παρουσία ορμονών που προάγουν την χαλάρωση και συνθέτουν ένα “νανούρισμα” στη γλώσσα των… ενδορφινών!

Ωστόσο, ο ύπνος είναι περισσότερα από αυτό

Είναι ο μεγαλύτερος υπερήρωας της Marvel, η slay queen του Instagram, το καλύτερο αναλγητικό –ψυχή τε και σώματι– της παγκόσμιας φαρμακολογίας, είναι… πολλά! Και ανάμεσα στα πολλά, είναι και ψυχολόγος γιατί συμβάλλει όσο τίποτα και κανείς στη διαχείριση του στρες. Σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει πως μετά την προπόνησή σου, όλα τα άγχη που σε απασχολούσαν πριν την ξεκινήσεις, έχουν εξαφανιστεί. Αυτό συμβαίνει γιατί οι χημικές ουσίες που εκκρίνονται (ενδορφίνες, σεροτονίνη, ντοπαμίνη) σε κάνουν να ξεχνάς την ανησυχία για το αύριο και σε βοηθούν να κοιμηθείς, όπως τότε που ήσουν μομολάκι και έπεφτες για ύπνο σαν να ήσουν σε διακοπές!

Πώς η ένταση της προπόνησης επηρεάζει τον ύπνο σου; 

Οι έρευνες έχουν δείξει πως μέτριας προς υψηλής έντασης προπόνηση για τουλάχιστον 150 λεπτά εβδομαδιαίως, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα του ύπνου. Αυτό που θα χρειαστεί να προσέξεις εδώ είναι το timing της προπόνησης. Αν η άσκηση πραγματοποιηθεί λίγο πριν κοιμηθείς, τότε θα έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα, δηλαδή μάλλον σε βλέπω να ξαγρυπνάς κοιτώντας το ταβάνι. Γι’ αυτό, επιδίωξε να προπονείσαι αρκετές ώρες πριν πέσεις για ύπνο, ώστε να προλάβει το σώμα να επανέλθει φυσιολογικά σε κατάσταση ηρεμίας.

Το ίδιο ισχύει και για τη διάρκεια της προπόνησης. Όπως σε κάθε σχέση, η διατήρηση του μέτρου και των ισορροπιών είναι σημαντική. Προφανώς, το ίδιο θα ισχύει και για τη σχέση άσκησης-ύπνου. Αν το παρακάνεις με την άσκηση, το πιθανότερο σενάριο είναι να καταλήξεις πάλι να στριφογυρνάς λόγω της υπερέντασης.

Συνεπώς, εσύ μόνο γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα την ιδανική διάρκεια και ένταση της προπόνησης που θα συμβάλει στη βελτίωση του ύπνου σου.


Δεν έχω αναφερθεί ακόμα στις διαταραχές του ύπνου και των αναπνοών του ύπνου, όπως η αΰπνία και το ροχαλητό

Καθίσταται πλέον σαφές ότι η άσκηση είναι το μυστικό στις διαταραχές αυτές, καθώς όσο πιο πολύ δυναμώνει το μυϊκό σύστημα και βελτιώνεται στο σύνολο η φυσική κατάσταση του ατόμου, τόσο πιο εύκολα μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτές οι καταστάσεις. Ας μην κρυβόμαστε, σίγουρα θα είναι σοκαριστικό για το/τη σύντροφό σου να ακούει την υπνική άπνοια που μπορεί να πάθεις κατά τη διάρκεια της νύχτας! Ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσεις– και πλέον γνωρίζεις πώς. Γενικότερα, η άσκηση αποτελεί έναν από τους πρωταρχικούς παράγοντες που ρυθμίζουν τον καρδιακό ρυθμό, κάτι που με τη σειρά του ενισχύει την ποιότητα του ύπνου. Αυτό συμβαίνει γιατί η άσκηση –ειδικά σε εξωτερικούς χώρους– συγχρονίζει το βιολογικό ρολόι μας με τον φυσικό κύκλο φωτός-σκότους, προάγοντας τη σταθεροποίηση των ωρών που κοιμόμαστε και ξυπνάμε.

Προσωπικά, πιστεύω ότι ο ύπνος είναι θεραπεία. Ειδικά οι γυναίκες επηρεάζονται πολύ περισσότερο από τους άνδρες από την έλλειψη ύπνου λόγω ορμονικών ανισορροπιών. Η άσκηση και η γυμναστική αποτελούν ιδανικό συνδυασμό ευεξίας, γι’ αυτό, μην αργείς, δώσε κορδόνια και ξεκίνα για την προπόνησή σου!

φωτιές

Ξεκινήσαμε ήδη να μετράμε τα καμένα -από τα Πιέρια Όρη ως το Μεξικό. Μέχρι πότε όμως;

Ο πλανήτης τυλίγεται ξανά στις φλόγες και οι οθόνες μας γεμίζουν πάλι με τραγικές ειδήσεις σχετικά με τον αριθμό των στρεμμάτων που καίγονται, τα δάση και τις προστατευόμενες περιοχές που απειλούνται, τα ζώα που σκοτώνονται και το κλίμα που καταρρέει. 

Είναι γεγονός πως μόλις βιώσαμε τον πιο θερμό Μάρτιο των τελευταίων 15 χρόνων. Ο Μάρτιος του 2024 ήταν ο πιο θερμός Μάρτιος από το 2010 στη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου (εκτός της Κρήτης), σύμφωνα με το δίκτυο 53 μετεωρολογικών σταθμών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Κι ο Απρίλιος ήδη από τις πρώτες μέρες του θυμίζει Ιούνιο. 

Οι διεθνείς τίτλοι ειδήσεων μάς πληροφορούν πως τα αρνητικά ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο, είτε πρόκειται για αποκλίσεις θερμοκρασίας είτε για δασικές εκτάσεις που τυλίγονται στις φλόγες. 

Στο Μεξικό, ένα κύμα πυρκαγιών έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 4 ανθρώπους και δεν ξέρουμε πόσα ζώα. Περίπου 400 πυρκαγιές καίνε σε ολόκληρη τη χώρα του Μεξικό εδώ και μέρες, καταστρέφοντας περισσότερα από 32.000 στρέμματα. 

Η Βενεζουέλα δίνει ήδη μάχη με αριθμό-ρεκόρ πυρκαγιών, καθώς η ξηρασία λόγω της κλιματικής κρίσης πλήττει την περιοχή του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Οι δορυφόροι κατέγραψαν περισσότερα από 30.200 σημεία πυρκαγιάς στη χώρα από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο, το υψηλότερο επίπεδο για την περίοδο αυτή από τότε που άρχισαν οι καταγραφές το 1999, σύμφωνα με την ερευνητική υπηρεσία Inpe της Βραζιλίας, η οποία παρακολουθεί όλη τη Νότια Αμερική.

Οι πυρκαγιές στη Βενεζουέλα είναι ένα ανησυχητικό σημάδι για το τι μέλλει γενέσθαι μόλις φτάσει εκεί η περίοδος ξηρασίας, δήλωσε η Manoela Machado, ερευνήτρια πυρκαγιών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. «Όλα δείχνουν ότι θα δούμε και άλλα γεγονότα καταστροφικών πυρκαγιών – μεγαπυρκαγιές που είναι τεράστιες σε μέγεθος και ύψος», ανέφερε η Machado.

Στη βόρεια Ταϊλάνδη είδαμε εκτεταμένες πυρκαγιές να προκαλούν σοβαρή κρίση αιθαλομίχλης, καθώς οι μετρήσεις της ποιότητας του αέρα στην περιοχή ξεπέρασαν τα επικίνδυνα επίπεδα για περισσότερες από δύο συνεχόμενες εβδομάδες. Σχεδόν 1.000 εστίες πυρκαγιάς έχουν εντοπιστεί σε όλη την περιοχή, ενώ οι ασυνήθιστα υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες και οι συνθήκες ξηρασίας τροφοδοτούν τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, οι οποίες ξεκίνησαν κυρίως εξαιτίας της καύσης αγροτικών προϊόντων.

Ειδικότερα, από την 1η Ιανουαρίου έως τις 29 Μαρτίου, καταγράφηκαν συνολικά 3.748 εστίες πυρκαγιάς σε 27.000 στρέμματα δασικής γης, σύμφωνα με τον εκεί Οργανισμό Ανάπτυξης Γεωπληροφορικής και Διαστημικής Τεχνολογίας (GISTDA). 

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις περιοχές που καίγονται πάνω στον πλανήτη. Στη χώρα μας ξεκίνησαν οι πυρκαγιές ένα μήνα πριν την αντιπυρική περίοδο. Την Κυριακή που μας πέρασε ξέσπασαν 10 φωτιές και η Πυροσβεστική μετράει περίπου 5 πυρκαγιές τη μέρα, κυρίως σε αγροτικές περιοχές που προκαλούνται από καύση κλαδιών και ξερών χόρτων.

Η φωτιά στα Πιέρια όρη μαίνεται για 3η μέρα και συνεχίζει να καίει δασική έκταση από το μεσημέρι της Κυριακής, στην περιοχή Σαρακατσάνα. Σύμφωνα με την Πυροσβεστική Υπηρεσία, η φωτιά που εξελίσσεται μέσα σε χαράδρες, κατευθύνεται προς τα δυτικά και στο πέρασμά της τυλίγει στις φλόγες μεγάλες δασικές εκτάσεις. Εξαιτίας του δύσβατου της περιοχής, η φωτιά δεν έχει τεθεί ακόμη υπό έλεγχο. Η δύναμη της Πυροσβεστικής ενισχύεται, επίγεια με 131 πυροσβέστες, 8 ομάδες πεζοπόρων και 35 πυροσβεστικά οχήματα και ταυτόχρονα, συνδράμουν 3 ελικόπτερα.

«Τα νέα δεδομένα του πρώτου τριμήνου του 2024 δείχνουν ότι οι πυρκαγιές αριθμητικά είναι αυξημένες σε σχέση με πέρυσι και όλο αυτό έχει επηρεαστεί από την κλιματική αλλαγή. Το επόμενο καλοκαίρι θα είναι πάρα πολύ δύσκολο» σημείωσε τις προάλλες ο Κωνσταντίνος Τσίγκας, Αντιπύραρχος και Πρόεδρος της Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος. 

Ο καθηγητής του τμήματος Δασολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Μιχάλης Βραχνάκης, δήλωσε ότι δυστυχώς θα αντιμετωπίσουμε πάλι mega-πυρκαγιές: «Η κλιματική αλλαγή οδηγεί σε αυξημένες θερμοκρασίες αέρου και εδάφους και ραγδαιότητα στις βροχές. Φοβάμαι ότι θα έχουμε πάλι καταστροφικά φαινόμενα».

Η κλιματική κατάρρευση δεν μπορεί βέβαια να είναι ο μοναδικός υπαίτιος. Το WWF Ελλάς έκανε πριν μερικούς μήνες μια πρώτη αποτίμηση της οικολογικής καταστροφής για τις πυρκαγιές του 2023. «Το Πυροσβεστικό Σώμα δεν έχει την ικανότητα να αντιμετωπίσει δασικές πυρκαγιές» είχε τονίσει τότε ο Κωνσταντίνος Λιαρίκος, επικεφαλής του τμήματος ανάπτυξης του WWF. 

Η πρόληψη και κατάλληλη προετοιμασία στην αντιπυρική περίοδο είναι υποχρέωση απέναντι σε όλα τα πλάσματα του πλανήτη. Αντέχουμε την εναλλακτική;

γυναικοκτονία από αστυνομία, άγιοι ανάργυροι

Μήπως, τελικά, τα εξουσιοδοτημένα από το νόμο πρόσωπα για την προστασία ημών –των πολιτών– δεν μας προστατεύουν επαρκώς;

Ραγδαία εξελίσσεται η τραγική γυναικοκτονία 28χρονης γυναίκας στους Αγίους Αναργύρους Αττικής από το φονικό χέρι του 39χρονου πρώην συντρόφου της. Μάλιστα, εκτός από το, εξ ορισμού, δυσοίωνο γεγονός αυτό καθαυτό, σοκ και θυμό προκαλεί η στάση του τοπικού αστυνομικού τμήματος και των οικείων αστυνομικών, διότι, παρά τα συνεχή αιτήματα της γυναίκας για συνοδεία κατά την επιστροφή στο σπίτι της, λόγω του ότι φοβόταν για μια ενδεχόμενη επίθεση από την πρώην σύντροφό της, της είπαν ότι δεν υπήρχε κάποιο διαθέσιμο περιπολικό κι έτσι, αναγκάστηκε να καλέσει το 100. 

Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας με το 100 έξω από το Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων, ωστόσο, ο 39χρονος της επιτέθηκε, τραυματίζοντάς την θανάσιμα με μαχαίρι, ενώ η τηλεφωνήτρια έγινε αυτήκοη μάρτυρας στη βάναυση και άδικη δολοφονία. Εν συνεχεία, ο δράστης αυτοτραυματίστηκε στο λαιμό και διακομίστηκε με ασθενοφόρο.

Ένα γεγονός πέρα για πέρα αληθινό, αλλά μοιάζει να ξεπήδησε μέσα από θρίλερ και θέτει επί τάπητος μια ακόμα παθογένεια που μας ταλανίζει εδώ και χρόνια ως κοινωνία.

Οι ήδη υπάρχουσες καταγγελίες και το εγκληματικό ιστορικό

Αξίζει να αναφερθεί, ότι δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που η 28χρονη προσπάθησε να καλυφθεί από το ξεχαρβαλωμένο επιστέγασμα του εγχώριου νόμου. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, το 2020 κατέθεσε μήνυση εις βάρος του 39χρονου για σεξουαλική κακοποίηση, ενώ του είχαν επιβληθεί και περιοριστικά μέτρα.

Εντούτοις, 4 χρόνια αργότερα, αναζητώντας γι’ ακόμη μια φορά προστασία από το μένος του πρώην συντρόφου της, κόπηκε βίαια το νήμα της ζωής της, έξω από έναν χώρο, ο οποίος υποτίθεται ότι γεννά το αίσθημα της ασφάλειας και της δικαιοσύνης.

Κύμα οργής από την κοινή γνώμη– ΕΔΕ διατάχθηκε για να αποδοθούν νομικές ευθύνες

Σε κάθε ευνομούμενη χώρα που μεριμνά για την παροχή ασφαλούς και υγιούς διαβίωσης στους πολίτες της, ορίζονται εκπρόσωποι του νόμου, αρμόδιοι για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και των παραβατικών συμπεριφορών. Εν προκειμένω, στη χώρα μας, σε μία χώρα που αρνείται διαρκώς να ψέξει τα «παιδιά της», δεν είναι η πρώτη φορά που αστυνομικοί αμελούν εγκληματικά ή, που, σε άλλες περιπτώσεις, προβαίνουν σε κατάχρηση εξουσίας.

Εύλογα, λοιπόν, προκλήθηκε οργή τόσο στο κοινωνικό σύνολο αλλά και μεταξύ στελεχών της Κατεχάκη, ανήμπορα να αντιληφθούν πώς είναι δυνατόν να δολοφονήθηκε έξω από αστυνομικό τμήμα γυναίκα που έσπευσε να ζητήσει βοήθεια. Σε αυτό το πλαίσιο, ο γενικός αστυνομικός διευθυντής Αττικής, Γιάννης Σκούρας, έδωσε εντολή για διενέργεια άμεσης Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης, ούτως ώστε να δοθεί περισσότερο φως στις συνθήκες υπό τις οποίες δολοφονήθηκε άγρια η άτυχη γυναίκα, καθώς επίσης να διαπιστωθούν και οι ευθύνες των παριστάμενων αστυνομικών.

Προς το παρόν, η προανάκριση διενεργείται στη Διεύθυνση Ασφαλείας Αττικής.

Άραγε, θα αποδοθούν ευθύνες αυτή τη φορά ή θα συνεχιστεί ες αεί η αόρατη αγκαλιά του κράτους στους ένστολους;

Μια συνεχώς μεταβαλλόμενη και εξελισσόμενη κοινωνία επιτάσσει αποτελεσματικότητα   

Παρά τα αξιοσημείωτα βήματα που έγιναν από σύσσωμη την ελληνική κοινωνία, τα πατριαρχικά κατάλοιπα εξακολουθούν να μας ταλανίζουν εν έτει 2024. Ο ελληνικός λαός, όμως, δεν εθελοτυφλεί, ούτε αγνοεί πια. Αντιθέτως, διαμαρτύρεται, εκρήγνυται και διεκδικεί τα υποτιθέμενα αναφαίρετα δικαιώματα που προσφέρονται σε κάθε κράτος δικαίου.

Αν πράγματι μας αφορά αυτό που συμβαίνει, χρειάζεται να θεσπιστεί μια σειρά αυστηρών μέτρων, ούτως ώστε τα θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών να λαμβάνουν την αντιμετώπιση που τους αξίζει:

– Προκήρυξη υποχρεωτικών σεμιναρίων, από ειδικούς ψυχικής υγείας, κοινωνικούς λειτουργούς κ.λπ., για αποτελεσματική διαχείριση καταστάσεων, όπου τα θύματα ζητούν απεγνωσμένα τη συνδρομή της αστυνομίας.

– Νομική κατοχύρωση της γυναικοκτονίας ως έγκλημα και ορισμός ανάλογων ποινών.

– Τακτική και αντικειμενική αξιολόγηση όλων των αστυνομικών σε όλα τα επίπεδα: Αποτελεσματικότητα, ενσυναίσθηση, αίσθημα προσφοράς, προσανατολισμός στη στήριξη των πολιτών, τεχνική κατάρτιση κ.ά.

– Άμεση κατάργηση της άτυπης ασυλίας που προφυλάσσει τους αστυνομικούς και τους τοποθετεί στο απυρόβλητο, με γνώμονα την αντιμετώπιση και αξιολόγησή τους ισότιμα με κάθε πολίτη.

λουλούδια

Με αφορμή τον «φλοράλ έρωτα» που ξεπηδά σε κάθε γειτονιά, αναρωτιόμαστε ποιες είναι οι συνέπειες της εκρηκτικής άνθησης της φλοριστερίας.

Από τους “plant parents” και το “I can buy myself flowers” της Miley Cyrus, από το Κουκάκι μέχρι τα Εξάρχεια, από την μονστέρα και τους κρεμαστούς πόθους μέχρι την αποξηραμένη ανθοδέσμη, από τα επιλεγμένα άνθη στη λαϊκή μέχρι τις συνδρομητικές υπηρεσίες και τα delivery εξεζητημένων λουλουδιών, παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια μια έκρηξη της ζήτησης λουλουδιών. 

Η κλασική, old-fashioned ταμπέλα «Άνθη – Φυτά» έχει αντικατασταθεί από μια νέα γενιά ανθοπωλών που φέρνουν μια φρέσκια και πιο fun οπτική στον κλάδο και έχουν μια πιο πειραματική προσέγγιση στη σύνθεση λουλουδιών. Έτσι, βλέπουμε λουλούδια που δεν έχουμε ξαναδεί και ζηλευτούς ινσταγκραμικούς συνδυασμούς χρωμάτων και ειδών μπουκέτων που γεμίζουν τα feed μας και σαρώνουν τα likes. 

Σε μια εποχή κλιματικής κατάρρευσης, όπου κάθε χρόνο ανακοινώνεται από τις επίσημες υπηρεσίες πως μόλις βιώσαμε τον θερμότερο χειμώνα/άνοιξη/καλοκαίρι, έχουμε αναρωτηθεί για το ποιες είναι οι συνέπειες της βιομηχανίας λουλουδιών στο περιβάλλον; 

Σύμφωνα με την έρευνα του Newman “Floriculture”, τα λουλούδια έχουν γίνει μέρος μιας κερδοφόρας παγκόσμιας βιομηχανίας αξίας περίπου 64,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία κοστίζει αρκετά στο ήδη οριακά επιβαρυμένο περιβάλλον που μας φιλοξενεί. 

Φωτογραφία: Andrea Piacquadio/Pexels

Συγκεκριμένα, οι εκπομπές CO2 που σχετίζονται με την παραγωγή κομμένων λουλουδιών μπορεί να φτάσουν μέχρι και τα 3 κιλά διοξειδίου του άνθρακα ανά λουλούδι. Για μεγάλο κομμάτι των εκπομπών αυτών ευθύνεται η θέρμανση των θερμοκηπίων με ορυκτά καύσιμα, όπως το φυσικό αέριο. Οι εκπομπές βέβαια δεν είναι το μόνο πρόβλημα, καθώς η χρήση φυτοφαρμάκων, ζιζανιοκτόνων και λιπασμάτων μολύνει τα υπόγεια ύδατα και δηλητηριάζει τους επικονιαστές μας.

Όταν καλλιεργούμε εντατικά φρέσκα άνθη, χρειαζόμαστε μεγάλες εισροές ενέργειας, ενώ ταυτόχρονα, συμβάλλουμε στη μείωση της παραγωγικότητας του εδάφους και στην υποβάθμιση της ποιότητάς του. Στις βόρειες χώρες, η έλλειψη ηλιοφάνειας σημαίνει την ανάγκη ύπαρξης θερμοκηπίων που θερμαίνονται μέσω της καύσης φυσικού αερίου και απελευθερώνουν μεγάλες ποσότητες CO2. Υπολογίζεται ότι περίπου το 80% της ενέργειας που χρησιμοποιείται στην Ολλανδική γεωργία χρησιμοποιείται για αυτόν το σκοπό.

Σε πιο ηλιόλουστες χώρες, όπως για παράδειγμα της Νότιας Αμερικής ή της Αφρικής, χρησιμοποιούν συστήματα άρδευσης και ψεκάζουν με φυτοφάρμακα για τα παράσιτα. Κάθε διαφορετικό είδος λουλουδιών προσελκύει διαφορετικά παράσιτα και έτσι το κοκτέιλ φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιείται από την εκάστοτε φάρμα για τη διατήρηση του ρυθμού παραγωγής καταλήγει να μολύνει με χημικά το έδαφος και τα υπόγεια ύδατα της περιοχής. Εκτός αυτού, μειώνεται και ο αριθμός των ανθοφόρων φυτών που είναι διαθέσιμα στα έντομα και τις μέλισσες για τις θρεπτικές τους ουσίες.

Στην Ελλάδα, το 80% των λουλουδιών είναι εισαγόμενο, ενώ μόλις το 20% προέρχεται από Έλληνες παραγωγούς. Εισάγουμε άνθη κατά κύριο λόγο από την Ολλανδία, την Ιταλία, την Κένυα, τη Βουλγαρία, την Ισπανία και την Τουρκία. Το 2020 η Ελλάδα εισήγαγε 13 εκατομμύρια δολάρια σε κομμένα λουλούδια κι έγινε ο 44ος μεγαλύτερος εισαγωγέας στον κόσμο. Ας μην αναφερθούμε και στις εργασιακές συνθήκες και την οικονομική εξάρτηση του Παγκόσμιου Νότου από τις δυτικές κοινωνίες που ακολουθούν τα βήματα της νεοαποικιοκρατίας.

Πώς μπορούμε να γίνουμε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος; 

Είναι πραγματικά πολύ όμορφη αίσθηση όταν υπάρχουν λουλούδια γύρω μας, είτε στο σπίτι είτε στο γραφείο, αλλά δεν χρειάζεται να επιβαρύνουμε επιπλέον το περιβάλλον για αυτή την απόλαυση.

Μπορούμε να καλλιεργούμε τα δικά μας λουλούδια κι έτσι, να δημιουργούμε μια ωραία ατμόσφαιρα στο χώρο μας, μειώνοντας ταυτόχρονα τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που σχετίζονται με την παραγωγή και τη μεταφορά των λουλουδιών. 

Μπορούμε να μειώσουμε το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα και να χρησιμοποιούμε περισσότερα οργανικά λιπάσματα, να μειώσουμε τη χρήση φυτοφαρμάκων, ενώ παράλληλα προστατεύουμε τη βιοποικιλότητα, φυτεύοντας τοπικά φυτά και άνθη. Θέλει λίγη παραπάνω προσπάθεια από μια συνδρομητική υπηρεσία που θα φέρει στο χώρο σου έτοιμα, κομμένα λουλούδια, όμως αξίζει τον κόπο. 

Άλλωστε, όπως λέγαμε παλιά, τα λουλούδια, αν τ’ αγαπάς, δεν τα κόβεις. Τα αφήνεις να μεγαλώνουν φυσικά και να ομορφαίνουν τον κόσμο γύρω σου. 

Γιατί νιώθω ενοχές όταν ξεκουράζομαι

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι πρέπει να είναι πάντα απασχολημένοι και διαθέσιμοι, βάζοντας τα δυνατά τους σε ό,τι και αν κάνουν. Παρ’ όλα αυτά, η συνεχής πίεση μπορεί να έχει το τίμημά της: Αυτό μπορεί να μεταφράζεται με τη μορφή ενοχών, οι οποίες αναδύονται σε περιπτώσεις όπου γίνονται προσπάθειες να τεθεί σε προτεραιότητα η ανθρώπινη ανάγκη για ξεκούραση ή/και ψυχαγωγία.

Ποιες είναι οι πιθανές αιτίες που μετατρέπουν την ξεκούραση σε «ενοχή»;

– Πολιτισμικές και κοινωνικές προσδοκίες: Από μικρή ηλικία, πολλοί από εμάς μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι η συνεχής απασχόληση μεταφράζεται σε αρετή. Οι κοινωνικές προσδοκίες δίνουν έμφαση στην παραγωγικότητα και την εργασιακή ηθική, καθιστώντας συχνά τη χαλάρωση ως κακόβουλη. Αυτές οι πεποιθήσεις είναι ριζωμένες στο μυαλό μας, εμποδίζοντάς μας να αφιερώσουμε χρόνο για να χαλαρώσουμε και να ακούσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες. 

– Υψηλά επίπεδά έκθεσης στο διαδίκτυο: Στον σημερινό ψηφιακό κόσμο, η πίεση για μεγαλύτερη παραγωγικότητα είναι πιο έντονη από ποτέ. Περνάμε μεγάλο μέρος της ημέρας μας προσηλωμένοι σε οθόνες, βομβαρδιζόμαστε με ειδοποιήσεις και μας ακολουθεί διαρκώς μία αυξανόμενη λίστα με υποχρεώσεις που δεν τελειώνουν. Υπό αυτές τις συνθήκες, η χαλάρωση μπορεί να μοιάζει αντιπαραγωγική, ακόμη και λάθος επιλογή. Επί της ουσίας, πρόκειται για μια συνεχή «φασαρία» που δημιουργεί ο διαδικτυακός κόσμος και, ενδεχομένως, εμφυσά στους χρήστες την ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχει χρόνος για ηρεμία, συμβάλλοντας έτσι και στην ανάδυση ενοχών όταν επιχειρείται ένα μικρό διάλειμμα. 

– Συνεχείς συγκρίσεις με τους άλλους: Χάρη στην έλευση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η σύγκριση έχει γίνει τρόπος ζωής. Περνώντας χρόνο στο LinkedIn, το Instagram ή το Facebook, είναι πλέον εύκολο να υποθέσει κανείς ότι πολλά συνομήλικα άτομα καταγράφουν υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας και ευημερίας.  Εντούτοις, η συνεχής και άδικη σύγκριση, εντείνει τις ενοχές που εκδηλώνονται σε περιπτώσεις ανάπαυλας, καθώς φαίνεται ότι όλοι οι άλλοι μοχθούν για να αναρριχηθούν με επιτυχία στην εργασία, τα ταξίδια, την προσωπική ζωή και την οικονομική θέση. Ένας τρόπος σκέψης που, μοιραία, ωθεί σε έναν  ατέρμονο κύκλο τοξικής παραγωγικότητας.

– Διαρκής αγωνία για το αν έχουμε μείνει πίσω: Ο φόβος του εγκλωβισμού σε μια πάγια στατικότητα λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για αισθήματα ενοχής, κάθε φορά που επιδιώκεται μια παύση από τις δεκάδες καθημερινές υποχρεώσεις. Επί του πρακτέου, αυτό μπορεί να συνδέεται με την αυξημένη ανησυχία ότι θα χαθούν πολύτιμες στιγμές και αναμνήσεις με αγαπημένα πρόσωπα, αν, τελικά, επιλεγεί η χαλάρωση στο σπίτι, επειδή αυτό προστάζει το σώμα. 

– Τελειοθηρία: Τα τελειομανή άτομα τείνουν να εγκλωβίζουν τους εαυτούς τους σε πολύ υψηλά στάνταρ, αγνοώντας με αυτό τον τρόπο τις ανάγκες τους. Ενδεχομένως να πιστεύουν ότι η χαλάρωση είναι ασύμβατη με την επιθυμία τους για τελειότητα. Αυτό το αίσθημα ενοχής πηγάζει από την πεποίθηση ότι ο ελεύθερος χρόνος είναι αντιπαραγωγικός και δεν συμβάλλει στην επιδίωξη της τελειότητας και της εξέλιξης.

Προτάσεις που συμβάλλουν στη μείωση των ενοχών

Η σημασία της ξεκούρασης: Η απότομη αλλαγή σκέψης, εκτός από μη ρεαλιστική, δεν είναι και ιδιαίτερως απλή υπόθεση. Ωστόσο, προτείνεται η σταδιακή ενσωμάτωση μικρών διαλειμμάτων για χαλάρωση μέσα στην ημέρα, προκειμένου να υπάρχει ενέργεια και διάθεση κατά την επιστροφή στην εργασία ή τις λοιπές υποχρεώσεις. Ειδικότερα, θα ήταν χρήσιμο αν αυτό γινόταν προγραμματισμένα με σκοπό να υπάρχει μια ομαλή ροή στην καθημερινότητα.  

Επικέντρωση στη διαδικασία αντί της τελειότητας: Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ολοκληρωθούν όλες οι υποχρεώσεις σε μια μέρα, μια εβδομάδα ή έναν μήνα. Με λίγα λόγια, κάθε φορά θα υπάρχουν ευθύνες που δεν δύνανται να έρθουν εις πέρας είτε επειδή βασίζονται σε εξωγενείς παράγοντες, είτε επειδή δεν επαρκεί ο απαιτούμενος χρόνος. Αν μη τι άλλο, μια τέτοια συνθήκη είναι απολύτως φυσιολογική. Οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες που έχει καμιά φορά το άτομο από τον ίδιο του τον εαυτό, συντελούν στην οξεία αυτοκριτική και, κατ’ επέκταση, στην απογοήτευση. Εφόσον γίνει αποδεκτή η ανθρώπινη διάσταση του ζητήματος, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, τότε θα καταστεί σαφής και εύλογη η αδυναμία διεκπαιρεώσης δεκάδων εργασιών, χωρίς ωστόσο να εμφανιστούν άγχη, τύψεις και ενοχές.  

Αναστοχασμός: Ως γνωστόν, κάθε κατάσταση δημιουργεί συναισθήματα, τα οποία εξαρτώνται από το σημείο που θα επιλεχθεί και θα εστιάσει ο “φακός” της προσοχής. Εν ολίγοις, είναι στο χέρι του κάθε ατόμου αν θα αυτομαστιγωθεί για μια προθεσμία που δεν πρόλαβε ή αν θα εστιάσει σε όσα πρόλαβε, κατόρθωσε και έφερε εις πέρας με επιτυχία. Από συμπαράσταση που μπορεί να προσφέρθηκε σε ένα αγαπημένο πρόσωπο, μέχρι την αντιμετώπιση ενός προβλήματος υγείας, η λίστα με τα ανασταλτικά γεγονότα που μπορεί να προκύψουν, δεν έχει τελειωμό. 

Στον σύγχρονο κόσμο, όπου η παραγωγικότητα εξυμνείται όσο τίποτα άλλο, οι ενοχές σε σχέση με τη χαλάρωση είναι ένα συνηθισμένο –αλλά περιττό– βάρος που πολλοί κουβαλούν. Παρ’ όλα αυτά, η ξεκούραση δεν είναι πολυτέλεια, αλλά θεμελιώδες συστατικό της ευημερίας. Και η ευημερία δεν πρέπει να είναι διαπραγματεύσιμη.