Άλλοι πάλι (ας το παραδεχτούμε: Συντασσόμαστε μαζί τους) υποστηρίζουν πως στο κέντρο της Αθήνας χτυπά «η καρδιά της πρωτεύουσας». Εδώ βρίσκονται τα εμβληματικά της ορόσημα, όπως η Ακρόπολη ή ο Παρθενώνας, όπου χιλιάδες τουρίστες συρρέουν κάθε χρόνο για να έρθουν λίγο πιο κοντά στην πλούσια ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μας.

Εκτός, όμως, από τα ιστορικά της «θαύματα», η περιοχή του κέντρου φημίζεται και για τις μαγευτικές γειτονιές της, που φωτίζουν ακόμη περισσότερο τις άγνωστες πτυχές της ταυτότητας, της ιστορίας και του χαρακτήρα της πόλης. Περιοχές, όπως η Ομόνοια, η Αιόλου, η Βαρβάκειος αγορά και πολλές ακόμη, που αν και κάποτε υπήρξαν παραμελημένες, αυτή τη στιγμή αρχίζουν να αναβιώνουν, δίνοντας νέα πνοή στην καρδιά της πόλης.

Η εξερεύνηση της ουσίας μιας πόλης, όμως, αποκαλύπτεται καλύτερα μέσα από τις βόλτες στις διάφορες συνοικίες της…

Ομόνοια: Μία αναγέννηση μέσα από «στάχτες»

Ας ξεκινήσουμε τη βόλτα μας από την γειτονιά που κάποτε θεωρούνταν από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Αθήνας, την πλατεία Ομονοίας. Τη συνοικία που, με τα χρόνια, έχασε τη λάμψη της λόγω των διαφόρων κοινωνικών προκλήσεων, που όλοι, δυστυχώς, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Πλέον, όμως, λόγω των πρωτοβουλιών ανακαίνισης και ανάπλασης, που περιλαμβάνουν όμορφους χώρους πρασίνου, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους και μοντέρνα αρχιτεκτονική, η πλατεία έχει «ξαναζωντανέψει από τις στάχτες της», συνδυάζοντας πια την ιστορική της γοητεία με τις σύγχρονες υποδομές.

Οδός Αιόλου: Εκεί που η παράδοση συναντά τον εκσυγχρονισμό

Περπατάμε προς μια κάποτε παραμελημένη και υποβαθμισμένη οδό, που τώρα συνιστά έναν από τους πιο «διάσημους» πεζόδρομους του κέντρου. Ο λόγος για την Αιόλου, δίπλα στην Ομόνοια. 

Για του λόγου το αληθές, η Αιόλου φημιζόταν πάντοτε για τα στενά της σοκάκια και τη μοναδική της ατμόσφαιρα, που προσέλκυε τους επισκέπτες να την εξερευνήσουν περαιτέρω. Με τα χρόνια όμως, ο δρόμος μεταμορφώθηκε σημαντικά και, εμπλουτισμένος πια με παραδοσιακά καταστήματα, μοντέρνες μπουτίκ και urban καφέ, αποτελεί έναν πόλο έλξης της καρδιάς της Αθήνας, που τραβάει τόσο τους ντόπιους όσο και τους τουρίστες.

Με τη σειρά τους, οι τοπικές επιχειρήσεις έχουν αγκαλιάσει αυτή την αλλαγή, οι ντόπιοι τεχνίτες επιδεικνύουν τη δεξιοτεχνία τους και πολλοί επιχειρηματίες ανοίγουν καινοτόμα concept stores. Περπατώντας στην Αιόλου, μπορεί κανείς να εξερευνήσει την παραδοσιακή ελληνική βιοτεχνία, να δοκιμάσει διεθνείς κουζίνες ή να απολαύσει ξεχωριστό street food, θαυμάζοντας ταυτόχρονα την αρχιτεκτονική ομορφιά που τον περιβάλλει.

Βαρβάκειος Αγορά: Μια γιορτή αισθήσεων

Και αφού βρισκόμαστε ήδη στην Αιόλου, μια βόλτα από τη Βαρβάκειο αγορά, την πολυσύχναστη, κεντρική αγορά τροφίμων της Αθήνας, που προσφέρει μια ποικιλία από φρέσκα προϊόντα, κρέας, ψάρια, μπαχαρικά και τοπικές λιχουδιές, επιβάλλεται. Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν, είναι ότι η αγορά έχει μακρά ιστορία, που χρονολογείται από τον 19ο αιώνα, αλλά με τα χρόνια έπεσε σε παρακμή. Οι πρόσφατες ανακαινίσεις και πρωτοβουλίες, ωστόσο, έδωσαν νέα πνοή στη Βαρβάκειο, αυξάνοντας την απήχησή της και καθιστώντας την πιο προσιτή και ελκυστική στο ευρύτερο κοινό. 

Οι επισκέπτες μπορούν τώρα να περιπλανηθούν στη «ζωντανή» αγορά, να δοκιμάσουν τις αυθεντικές της γεύσεις, που κυμαίνονται από παραδοσιακά ελληνικά και διεθνή υλικά μέχρι εξωτικά μπαχαρικά, να μιλήσουν με τους ανθρώπους της. Με λίγα λόγια, μιλάμε για έναν γαστρονομικό παράδεισο για όσους αναζητούν την αυθεντική γεύση της Αθήνας. Και όχι μόνο.

Πολιτιστική αναγέννηση, βιωσιμότητα & οικονομία

Σε αυτές τις περιοχές της Αθήνας, εκτός των άλλων λαμβάνει χώρα και μια αναγέννηση τεχνών και πολιτισμού, με δεκάδες εγκαταλελειμμένα κτίρια και αποθήκες να μετατρέπονται σε γκαλερί, θέατρα και άλλους δημιουργικούς χώρους, όπου καλλιτέχνες αναδεικνύουν τα ταλέντα τους. Στο κέντρο της πόλης, βλέπουμε συχνά να διοργανώνονται φεστιβάλ τέχνης, συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, που προσελκύουν πολλούς ντόπιους και επισκέπτες. Ας μη μιλήσουμε για τα διάσημα πια party που διοργανώνονται τον τελευταίο καιρό ειδικά στη Βαρβάκειο.

Όσοι τα έχουν τιμήσει γνωρίσουν, οι υπόλοιποι (σας οικτίρω) πάρτε μια γεύση…

Όλα αυτά σε μια Αθήνα που δειλά δειλά (ντάξει, στην Ελλάδα είμαστε) κάνει προσπάθειες να γίνει πιο βιώσιμη και φιλική προς το περιβάλλον, με πρωτοβουλίες όπως η αύξηση των εγκαταστάσεων ανακύκλωσης, η επέκταση των χώρων πρασίνου ή η προώθηση οικολογικών επιλογών μεταφοράς. Μια τέτοια προσπάθεια πολυπαραγοντικής αναβίωσης δε θα μπορούσε να μην έχει θετικό αντίκτυπο και στην οικονομία και την επιχειρηματικότητα. Η εισροή μεγάλων ή μικρότερων επιχειρήσεων, έχει δημιουργήσει ευκαιρίες απασχόλησης, τα ανακαινισμένα κτίρια και οι βελτιωμένες υποδομές έχουν προσελκύσει επενδυτές, εμπνέοντας ταυτόχρονα παρόμοιες πρωτοβουλίες και σε άλλες γειτονιές της πόλης.

Δεν είναι μόνο η Ομόνοια, η Αιόλου, η Βαρβάκειος αγορά. Είναι κι άλλες περιοχές όπως το Ψυρρή, ίσως η πιο urban και ταυτόχρονα ροκ περιοχή του κέντρου, όπου χτυπά η καρδιά της αθηναϊκής βιοτεχνίας, η Ευρυπίδου, η Πλατεία Θεάτρου και αυτή η λίστα δεν έχει τελειωμό…

Ας το παραδεχτούμε: Αυτές οι ξεχωριστές γειτονιές, όσο διαφορετικές κι αν είναι, μοιράζονται ένα σημαντικό κοινό σημείο: Μια αξιοσημείωτη αναβίωση του παρελθόντος στο ζωντανό παρόν, που αποτυπώνει πραγματικά την ουσία της ελληνικής πρωτεύουσας. Μια αναβίωση που αναδεικνύει την ανθεκτικότητα της Αθήνας, ενός πολιτιστικού και εμπορικού κέντρου, που συνεχίζει να ανακαλύπτει τον εαυτό του διατηρώντας παράλληλα την πλούσια πολιτιστική του κληρονομιά.

Ο Μπαγκς Μπάνι ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες κινουμένων σχεδίων, κυρίως για τους Gen Zers και τους Millennials. Το ανεπιτήδευτο coolness του δημοφιλούς λαγού, η ικανότητά του να βρίσκεται πάντα «ένα βήμα μπροστά» –χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, η διαρκής κόντρα του με το Σαμ, τον κυνηγό Έλμερ και το Ντάφι Ντακ –μεταξύ άλλων– ήταν μερικά μόνο από τα συστατικά της επιτυχίας.

Στις 27 Ιουλίου του 1940*, κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία με τίτλο: «A wild hare (Ένας τρελός λαγός)» με πρωταγωνιστή τον Μπαγκς Μπάνι (στην αυτούσια μορφή του) και την υπογραφή των: Μπομπ Κλάμπετ, Τσακ Τζόουνς, Φριζ Φρίλενγκ, και Ρόμπερτ ΜακΚίμσον. Έκτοτε, ο Μπαγκς Μπάνι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας μας, αλλά και του τρόπου με τον οποίο έχουμε γαλουχηθεί!

*Πρώιμες εκδοχές του Μπαγκς Μπάνι εμφανίστηκαν ήδη από τα τέλη του 1930, χωρίς ωστόσο να έχουν άμεση σχέση με την iconic μορφή που γνωρίζουμε σήμερα.

Ο σκανδαλιάρης λαγός της Warner Bros. ως αντίπαλο δέος του Μίκυ Μάους και της Disney

Είναι κοινό μυστικό πως, η τεράστια αγάπη του παιδικού κοινού προς το Μίκυ Μάους προβλημάτισε τη Warner Bros., αφού αυτό σηματοδοτούσε την κατακόρυφη άνοδο στις μετοχές της Disney. Επομένως, χρειάστηκε να σκαρφιστούν έναν χαρακτήρα που θα είχε τη δυνατότητα να «κλέψει» τις καρδιές των παιδιών και να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τον πασίγνωστο ποντικό της Disney. Κάπως έτσι, γεννήθηκε ο Μπαγκς Μπάνι, ο οποίος, από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση, είχε όλα τα στοιχεία που επρόκειτο να τον αναδείξουν σε ηγέτη των κινουμένων σχεδίων παγκοσμίως: Με τεράστια άνεση, βγαίνει από το λαγούμι του και, κρατώντας το καρότο του, λέει στον κυνηγό Έλμερ την περίφημη ατάκα: «Τι έγινε, παιδιά;»

Αργότερα, αγαπήθηκε ευρύτερα από τους μικρούς θεατές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, μέσα από τις σειρές κινουμένων σχεδίων «Looney Tunes» και «Merrie Melodies», τα επεισόδια των οποίων βλέπαμε φανατικά τα πρωινά του Σαββάτου.

Ο Μπαγκς Μπάνι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Μέχρι το 1942, ο Μπαγκς Μπάνι ήταν ο νούμερο ένα πρωταγωνιστής της σειράς «Merrie Melodies». Αργότερα, το 1942, η σειρά «Bugs Bunny Gets the Boid» σηματοδότησε τον ελαφρύ επανασχεδιασμό του, με λιγότερο εμφανή τα μπροστινά δόντια και πιο στρογγυλό κεφάλι. Το 1943, ο Ρόμπερτ Μακ Κίμσον τροποποίησε εκ νέου το σχεδιασμό του Μπαγκς, σχεδιάζοντάς τον με πιο λοξά μάτια, πιο μακριά δόντια και πολύ μεγαλύτερο στόμα.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η δημοτικότητα του Μπαγκς Μπάνι εκτοξεύτηκε λόγω του ακαταμάχητου coolness του ήρωα, ενώ η εταιρεία παραγωγής άρχισε να λαμβάνει και ειδική χρέωση για τη συμμετοχή του στα κινούμενα σχέδια έως το 1943. Μέχρι εκείνη την εποχή, η Warner Bros. είχε γίνει το πιο επικερδές στούντιο κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ.

Επιπλέον, το 1943, στο φινάλε του «Super-Rabbit», ο Μπαγκς Μπάνι εμφανίστηκε φορώντας μια μπλε ενδυμασία, αυτή του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ. Ως επιστέγασμα αυτής της ενέργειας, το Σώμα Πεζοναυτών τον αναγνώρισε ως επίτιμο λοχία. Εκτός αυτού, αξίζει να αναφερθεί, ότι από το 1943 έως το 1946, ο αγαπημένος λαγός ήταν η επίσημη μασκότ του Kingman Army Airport, όπου χιλιάδες μέλη της πολεμικής αεροπορίας εκπαιδεύτηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Μπαγκς Μπάνι μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – οι σημαντικές διακρίσεις

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μπαγκς Μπάνι πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 167 ταινίες μικρού μήκους. Το «Knighty Knight Bugs» (1958) κέρδισε βραβείο Όσκαρ για την Καλύτερη Ταινία Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων. Χάρη στο βραβείο αυτό, ο Μπαγκς Μπάνι έγινε ο πρώτος –και μοναδικός μέχρι στιγμής– ήρωας καρτούν που αποκόμισε τη συγκεκριμένη διάκριση.  

Συν τοις άλλοις, το «What’s Opera, Doc?» (1957) χαρακτηρίστηκε ως «πολιτιστικά σημαντικό» από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ και διατηρείται ακόμα στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου. Και βέβαια, είναι η μοναδική ταινία μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων (προς το παρόν) που απολαμβάνει την τιμή αυτή, μέχρι σήμερα.

Ο Μπαγκς και η Λόλα Μπάνι: Ένας έρωτας με μεγάλα αυτιά

Το 1996, ο Μπαγκς –καθώς και άλλοι χαρακτήρες των «Looney Tunes»– εμφανίστηκαν στην ταινία, «Space Jam», με πρωταγωνιστή τον σούπερ σταρ του NBA, Michael Jordan. Στο πλαίσιο της ταινίας αυτής, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά η Λόλα Μπάνι, την οποία ερωτεύεται παράφορα ο Μπαγκς. Με την πάροδο του χρόνου, το ειδύλλιο των δύο λαγών παρέμεινε ανεξίτηλο στην ποπ κουλτούρα, με πολλά ζευγάρια να παρομοιάζουν τους εαυτούς τους με τον Μπαγκς και τη Λολα. Ακόμη, κυκλοφορούν στο εμπόριο πολλά σχετικά είδη δώρων που ανταλλάσσουν οι ερωτευμένοι μεταξύ τους.

Μπαγκς Μπάνι: Ο πρώτος χαρακτήρας καρτούν που εμφανίστηκε σε γραμματόσημο των ΗΠΑ (!)

Το 1997, ο Μπαγκς Μπάνι κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και το Μίκυ Μάους, αφού αποτέλεσε τον πρώτο χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων που τιμήθηκε τόσο, ώστε να εμφανιστεί και σε γραμματόσημα των ΗΠΑ. Μάλιστα, το γραμματόσημο του Μπαγκς βρίσκεται στην έβδομη θέση της λίστας με τα δέκα πιο δημοφιλή γραμματόσημα στην Αμερική.

Εντούτοις, η προσάρτηση του Μπαγκς στα γραμματόσημα ήταν αρκετά αμφιλεγόμενη για εκείνη την εποχή, διότι θεωρήθηκε μια κίνηση «εμπορευματοποίησης» των γραμματοσήμων.

Ο Μπαγκς Μπάνι στον 21ο αιώνα

Εκτός από τη συμμετοχή του στη λατρεμένη σειρά κινουμένων σχεδίων, «Baby Looney Tunes», την οποία απολαμβάναμε και στο STAR, σίγουρα έχουμε πετύχει το Μπαγκς και στη 2η σεζόν του «The Looney Tunes Show». Εκεί, ο Μπαγκς και η υπόλοιπη συμμορία επέστρεψαν εκ νέου για να «γιατρέψουν» τη μακροχρόνια νοσταλγία μας.

Facts

– Το πραγματικό όνομα του Μπαγκς Μπάνι, είναι: Τζορτζ Γουάσινγκτον Μπάνι

– Στις 10 Δεκεμβρίου του 1985, απέκτησε το δικό του αστέρι στη «Λεωφόρο της Δόξας» του Χόλιγουντ

– Το 2002, το περιοδικό «TV Guide» τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους 50 καλύτερους χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων

– Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης –εξού και η προφορά.

Το “Succession” μεταφέρθηκε με απόλυτη επιτυχία στη μικρή οθόνη του Netflix και μας καθήλωσε όσο λίγες σειρές έχουν καταφέρει να το κάνουν.

Από τη στιγμή που έριξε “αυλαία”, όμως, γεννήθηκε ένα κενό μέσα μας. Ένα κενό που μπορεί κάλλιστα να καλυφθεί από μερικά φανταστικά βιβλία, τα οποία μπορούν να συναγωνιστούν στα ίσια το “Succession”. 

King Lear, William Shakespeare

Ο Βασιλιάς Lear, έχει τρεις κόρες. Οι δύο πρώτες τον ακολουθούν πιστά. Η τρίτη, όμως, έχει άλλη άποψη. Εκείνος, αποφασίζει να τιμωρήσει την τρίτη κόρη, αποκλείοντάς την από τη διαθήκη του. Έτσι, οι δύο κόρες του, μοιράζονται το διχοτομημένο βασίλειο. Στο συγκεκριμένο έργο, ο Shakespeare, μας μιλάει για οικογένειες που παλεύουν μεταξύ της απληστίας και της σκληρότητας, από τη μια, και της υποστήριξης και της παρηγοριάς, από την άλλη.

Τα συναισθήματα είναι ακραία. Βλέπουμε επίσης τα γηρατειά να απεικονίζονται με όλη τους την ευαλωτότητα, την υπερηφάνεια και, ίσως, τη σοφία. Ένας λόγος που αυτή, η πιο καταστροφική από τις τραγωδίες του Shakespeare, είναι ίσως και η πιο συγκινητική του. 

KING LEAR, WILLIAM SHAKESPEARE - SUCCESSION ΒΙΒΛΙΑ

Unscripted, James B. Stewart & Rachel Abrams

Το Unscripted, είναι η ιστορία του αγώνα για τον έλεγχο μιας από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες ψυχαγωγίας στον κόσμο. Παρακολουθούμε, τον τελευταίο μεγάλο μεγιστάνα του Hollywood, Sumner Redstone, ιδρυτή της Paramount Global, να αντιμετωπίζει μια σκανδαλώδη δίκη και να αποδεικνύεται ολοένα και πιο ανίκανος να διευθύνει την τεράστια εταιρεία που έχει δημιουργήσει.

Η κόρη του, Shari Redstone, παρ’ όλο που είναι η προφανής κληρονόμος του, αγωνίζεται να διεκδικήσει την εξουσία της στην εταιρεία και την κληρονομιά της οικογένειάς της. Ωστόσο, ο Leslie Moonves, ο δημοφιλής διευθύνων σύμβουλος του CBS σχεδιάζει πραξικόπημα για να πάρει τον έλεγχο της επιχείρησης. Μέχρι τη στιγμή που διαρρέει ότι αντιμετωπίζει πολλαπλές κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση.

Μια ιστορία, που μας δείχνει μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι για την εξουσία.

UNSCRIPTED, JAMES B. STEWARD & RACHEL ABRAMS - SUCCESSION ΒΙΒΛΙΑ

Rich People Problems, Kevin Kwan

Όταν ο Nicholas Young μαθαίνει πως η γιαγιά του, Su Yi, περνάει τις τελευταίες της στιγμές, θα τρέξει να βρεθεί κοντά της. Δεν θα είναι, όμως, ο μόνος. Ολόκληρη η φυλή Shang-Young έχει συγκεντρωθεί από όλες τις γωνιές του πλανήτη για να διεκδικήσει την τεράστια περιουσία της. Καθώς κάθε μέλος της οικογένειας διεκδικεί να κληρονομήσει το Tyersall Park, 64 στρέμματα στην καρδιά της Σιγκαπούρης, το παιδικό σπίτι του Nicholas μετατρέπεται σε εστία κερδοσκοπίας και δολιοφθοράς.

Ο Kevin Kwan, μας αποκαλύπτει τα μακροχρόνια θαμμένα μυστικά των πιο προνομιούχων οικογενειών της Ασίας και τα προβλήματα που έχουν οι πλούσιοι.

RICH PEOPLE PROBLEMS, KEVIN KWAN - SUCCESSION ΒΙΒΛΙΑ

The Nest, Cynthia D’Aprix Sweeney

Ο Leo, είναι ο μεγαλύτερος γιός, της οικογένειας Plumb. Έχει άλλα τρία αδέρφια. Τα αδέρφια του, η Melody, η Beatrice και ο Jack συναντιούνται για να τον αντιμετωπίσουν μόλις βγαίνει από την απεξάρτηση. Η κακή του συμπεριφορά σε συνδυασμό με ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε κάτω από την επήρεια ουσιών, έχουν θέσει σε κίνδυνο το κοινό καταπιστευματικό ταμείο των Plumbs, ή «τη Φωλιά», όπως το αποκαλούν. Όλοι πιστεύουν ότι αυτά τα χρήματα θα λύσουν μια σειρά από προβλήματα, ωστόσο, το ατύχημα του Leo ίσως τα αλλάξει όλα.

Ένα βιβλίο που εξερευνά πως επηρεάζουν τις σχέσεις τα χρήματα, τις φιλοδοξίες μας και τους άρρηκτους δεσμούς που έχουμε με τις οικογένειές μας. 

THE NEST, CYNTHIA D'APRIX SWEENEY - SUCCESSION ΒΙΒΛΙΑ

Good Rich People, Eliza Jane Brazier

Η Lyla πάντα πίστευε ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι, αλλά ο σύζυγός της, Graham, οδηγεί το παιχνίδι σε επικίνδυνα επίπεδα. Το πλούσιο ζευγάρι, προσκαλεί επιτυχημένες προσωπικότητες να ζήσουν στον ξενώνα τους και στη συνέχεια συνωμοτεί για να καταστρέψει τις ζωές τους. Η Demi, παλεύει όλη της τη ζωή για κάτι καλύτερο. Σε μια δύσκολη στιγμή, θα αρπάξει την ευκαιρία που της προσφέρεται και θα μπεί στη θέση ενός άλλου ατόμου.

Ωστόσο, χωρίς να το γνωρίζει, θα γίνει άθελά της αντικείμενο διασκέδασης του πλούσιου ζευγαριού. 

GOOD RICH PEOPLE, ELIZA JANE BRAZIER - SUCCESSION ΒΙΒΛΙΑ

The Darlings, Cristina Alger

Η Merrill Darling, κόρη του δισεκατομμυριούχου Carter Darling, είναι παντρεμένη με τον δικηγόρο Paul Ross. Ο Paul, έχει συνηθίσει την κοινωνία της Νέας Υόρκης και όλες τις πολυτέλειές της: Ένα διαμέρισμα στην Park Avenue, Σαββατοκύριακα στο Hamptons, ακριβά κοστούμια. Όταν ο Paul χάνει τη δουλειά του, ο Carter, του προσφέρει την ευκαιρία να ηγηθεί της νομικής ομάδας της επιχείρησης του.

Ο Paul θα δεχτεί την θέση. Όμως, όταν ένα τραγικό γεγονός φέρει την οικογένεια Darling στο προσκήνιο των μέσων ενημέρωσης, θα έρθει αντιμέτωπος με ένα ηθικό δίλλημα.

Να σώσει τον εαυτό του ενώ θα προδώσει τη γυναίκα και τα πεθερικά του ή να προστατεύσει την οικογενειακή επιχείρηση με κάθε κόστος;

THE DARLINGS, CRISTINA ALGER - SUCCESSION ΒΙΒΛΙΑ

Αυτά, είναι μερικά από τα βιβλία που μπορούν να γεμίσουν το κενό που άφησε πίσω του το “Succession”.

Εύχομαι να τα απολαύσετε!

Καλές αναγνώσεις, βιβλιόφιλοι! 

Η Ελλάδα έχει βιώσει ποικίλες υποθέσεις δολοφονιών που έχουν συγκλονίσει την κοινή γνώμη.

Συχνά, ένα έγκλημα περιέχει κάποια μικρή ατασθαλία, που μπορεί να «προδώσει» τον εγκληματία. Εντούτοις, δεν είναι λίγες οι φορές που οι υπαίτιοι δεν βρέθηκαν ποτέ προ των ευθυνών τους. Αντ’ αυτού, κυκλοφορούν σήμερα ελεύθεροι και άγνωστοι στις Αρχές, χωρίς να έχουν πληρώσει το παραμικρό τίμημα για τα εγκλήματά τους. Γι’ αυτό κι εμείς, συγκεντρώσαμε 5 ελληνικά άλυτα μυστήρια, τα οποία έρχονται να αποδείξουν πως, τελικά, ίσως και να υπάρχει το τέλειο έγκλημα. 

Υπόθεση Μπάμπη Λαζαρίδη

Ο Μπάμπης Λαζαρίδης ήταν επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων, γνωστός στο λεγόμενο «κόσμο της νύχτας» – και βρισκόμενος συχνά στο μικροσκόπιο των Αρχών για διάφορες υποθέσεις.

Το Μάρτιο του 2008, έλαβε χώρα έκρηξη βόμβας έξω απο νυχτερινό του κέντρο. Τότε, άνθρωποι από το χώρο της «νύχτας» συνέδεσαν τη βομβιστική επίθεση με ένα πρόβλημα χρέους, που ισχυρίζονταν ότι τον ταλάνιζε. Και όντως, ο επιχειρηματίας φαίνεται να είχε οφειλές άνω του 1 εκατομμυρίου. Κάπως έτσι, οι φήμες και οι θεωρίες για συμβόλαιο θανάτου με στόχο τον επιχειρηματία ξεκίνησαν να οργιάζουν. Τελικά, στις 12 Δεκεμβρίου του 2008, ο Μπάμπης Λαζαρίδης εκτελέστηκε έξω από πολυτελές ξενοδοχείο στη Βούλα.

Αν και η Ελληνική Αστυνομία έχει συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό στοιχείων, έχοντας στοχεύσει σε συγκεκριμένους υπόπτους, 15 χρόνια μετά, η υπόθεση δολοφονίας του Μπάμπη Λαζαρίδη παραμένει ανεξιχνίαστη.

Υπόθεση οικογένειας Χρυσαφίδη

Στις 24 Ιουνίου του 1991, ο βιομήχανος, Μιχάλης Χρυσαφίδης, βρέθηκε νεκρός μαζί με τη γυναίκα του και τα 2 παιδιά τους, στο υπόγειο του σπιτιού τους στο Ψυχικό. Μάλιστα, τα θύματα έφεραν σημάδια σκληρού ξυλοδαρμού και βασανισμού.

Οι Αρχές έστρεψαν αρχικά τις υποψίες τους στον μπάτλερ της οικογένειας, Πρασέρτ Σερτουασάνα. Οι υποψίες γεννήθηκαν από το γεγονός πως, στις 21 Ιουνίου, ο Σερτουασάνα αποχώρησε από την Ελλάδα αεροπορικώς για την Ταϊλάνδη. Tην ίδια μέρα, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Χρυσαφίδης. Έκτοτε, τα ίχνη του Σερτουασάνα σβήστηκαν από το χάρτη. Παρά την απόπειρα του ελληνικού κράτους να εκδώσει τον ύποπτο στην Ελλάδα, η Ταϊλάνδη δεν ανταποκρίθηκε.

Το συμπέρασμα της δολοφονίας της γυναίκας του Χρυσαφίδη, στις 23 Ιουνίου, ήρθε να περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα δεδομένα της δολοφονίας. Σειρά στους υπόπτους είχε ο ανηψιός του βιομήχανου, Αλέξανδρος Μακρίδης, λόγω του ότι ήταν ένα από τα άτομα που βρήκαν τη δολοφονημένη οικογένεια.

Ακόμη, σύμφωνα με τη διαθήκη του Μιχάλη Χρυσαφίδη, στην περίπτωση θανάτου της γυναίκας και των παιδιών του, ο ανιψιός του θα αποτελούσε τον κληρονόμο ολόκληρης της περιουσίας του. Παρ’ όλα αυτά, δεν βρέθηκε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο για τον Μακρίδη, με αποτέλεσμα η δολοφονία της οικογένειας Χρυσαφίδη να παραμένει μέχρι σήμερα, 32 χρόνια μετά, στο αρχείο, ως ανεξιχνίαστη. 

Υπόθεση Ελευθερίας Αγραφιώτου

Τον Απρίλιο του 2016, η οικογένεια της Ελευθερίας Αγραφιώτου δήλωσε την εξαφάνισή της τελευταίας στις Αρχές. Οι έρευνες απέβησαν άκαρπες μέχρι να βρεθεί τυχαία – ένα μήνα μετά – το πτώμα της άτυχης γυναίκας σε εγκαταλελειμμένο υπόγειο εμπορικού κέντρου στο Μαρούσι. Η ιατροδικαστική και αστυνομική έρευνα αποκάλυψε πως το θύμα δέχτηκε δολοφονική επίθεση από άγνωστο, με τον δολοφόνο να σέρνει την γυναίκα στο εγκαταλελειμμένο υπόγειο και να την κακοποιεί σεξουαλικά μέχρι θανάτου. 

Οι αρχικές υποψίες της αστυνομίας έπεσαν σε επίδοξο βιαστή της περιοχής, δίχως να βρεθεί κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος του υπόπτου. Την έρευνα των Αρχών ήρθε να δυσκολέψει, έτι περισσότερο, η εύρεση 3 διαφορετικών DNA που εντοπίστηκαν στον ίδιο χώρο με το πτώμα. 

Εν κατακλείδι, 7 χρόνια μετά, η υπόθεση παραμένει στο σκοτάδι. 

Υπόθεση Νίκου Χατζηπαύλου

Το 2017, ο φοιτητής, Νίκος Χατζηπαύλου, εντοπίστηκε νεκρός στο νησί της Καλύμνου φέροντας έντονους μώλωπες και γδαρσίματα στα χέρια. Η Ελληνική Αστυνομία κατέγραψε το θάνατό του ως ατύχημα, αλλά η οικογένεια του άτυχου παιδιού έχει διαφορετική εκτίμηση.

Με τεκμήριο μια φωτογραφία που απεικονίζει το πτώμα να έχει στους καρπούς του μαύρες κηλίδες – που μαρτυρούν σημάδια δεσίματος με σκοινί – η οικογένεια Χατζηπαύλου θεωρεί πως το παιδί της δολοφονήθηκε και η εύρεση του πτώματος σκηνοθετήθηκε, για να εμφανίζεται ως ατύχημα. 

Η ιατροδικαστική έρευνα αποκάλυψε ότι ο θάνατος του Νίκου Χατζηπαύλου είχε συμβεί αρκετές μέρες προτού βρεθεί το πτώμα του. Αυτό γεννά πολλά ερωτηματικά μέσα από τις μαρτυρίες κατοίκων του νησιού και ενός εθελοντή πυροσβέστη. 

Ο ένας κάτοικος ανέφερε ότι, περπατώντας στο σημείο λίγες ώρες προτού βρεθεί το πτώμα, δεν υπήρχε ο εξαφανισθείς. Η δεύτερη κάτοικος – η οποία ζούσε μάλιστα στην περιοχή που βρέθηκε το πτώμα – κατέθεσε ότι η ημέρα ανεύρεσης του πτώματος ήταν η μοναδική μέρα που δεν έγιναν έρευνες στην περιοχή. Επιπλέον, ο εθελοντής πυροσβέστης κατέθεσε ότι είχε περάσει από το σημείο ανεύρεσης του πτώματος τουλάχιστον 10 φορές, χωρίς να υπάρχει κάτι στο σημείο.

Μέχρι σήμερα, δεν έχει εξακριβωθεί αν ο θάνατος του Νίκου Χατζηπαύλου ήταν ατύχημα ή δολοφονία. Η υπόθεση κρύβει σκοτεινά μυστικά και αντιφάσεις που καθιστούν την επίλυση της υπόθεσης, οριακά, ανέφικτη. 

Υπόθεση Γιώργου Μπάκα και Νατάσας Απέργη

Σαλαμίνα, Ιούλιος 2011: Εντοπίστηκε δολοφονημένος κοντά σε πολυσύχναστο σημείο ενός εκ των λιμανιών του νησιού, στο αυτοκίνητό του ο υπαξιωματικός του πολεμικού ναυτικού, Γιώργος Μπάκας.

Η έρευνα αποκάλυψε πως μαζί τον νεκρό υπαξιωματικό βρισκόταν η σύντροφός του, Νατάσα Απέργη, της οποίας τα ίχνη μέχρι και σήμερα έχουν χαθεί. Μοναδικό στοιχείο από την εξαφάνιση της Απέργη αποτελεί μια μεγάλη κηλίδα του αίματός της που βρέθηκε σε δάσος κοντά στην περιοχή. Το ζεύγος χαρακτηριζόταν ως ένα αγαπημένο ζευγάρι που δεν είχε εμπλοκή σε παράνομες δραστηριότητες, ούτε και είχε προβλήματα στην σχέση του.

Τα ερωτήματα της υπόθεσης, συνεπώς, είναι πολλά: Γιατί δολοφονήθηκε ο Γιώργος Μπάρκας; Που βρίσκονται τα ίχνη της Νατάσσας Απέργη; Πώς ο αυτουργός της δολοφονίας διέφυγε από το χώρο του εγκλήματος χωρίς να γίνει αντιληπτός και δίχως να αφήσει στοιχεία;

Θα βρεθούν ποτέ οι δολοφόνοι στο ειδώλιο του κατηγορουμένου; Θα βρουν οι ψυχές των θυμάτων δικαίωση;

Μέχρι σήμερα, πολλά εγκλήματα που στοίχισαν ανθρώπινες ζωές παραμένουν άλυτα μυστήρια. Οικογένειες θυμάτων αναζητούν δικαίωση για την απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων. Ψάχνουν να μάθουν τι συνέβη τελικά, πως και από ποιους βρέθηκαν νεκρά τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Άραγε, ποιος ξέρει; Ίσως ακόμη και οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, τα άτομα υπεράνω πάσης υποψίας να κρύβονται πίσω από αυτά τα σκοτεινά μυστήρια.

Καύσωνας, φωτιές, θάνατοι.

Το φετινό καλοκαίρι μας έχει προσφέρει έναν καύσωνα, που μάλλον δεν είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε σε «κύματα», αφού μοιάζει ατέλειωτος. Ανεξέλεγκτες φωτιές, πύρινα μέτωπα που κατακαίνε την Ελλάδα για μέρες, χωρίς σταματημό. Ανθρώπους που χάνουν περιουσίες, κόπους μιας ζωής, την ώρα που η ίδια τους η ζωή κινδυνεύει και κανείς δε μπορεί να τους πει με σιγουριά τι μέλλει γενέσθαι.

Όλα αυτά την ίδια στιγμή που στα κανάλια, οι ειδικοί μας προειδοποιούν για: «Ακραίο κίνδυνο πυρκαγιάς για τις περισσότερες περιοχές της χώρας, τις επόμενες μέρες» και πως «Τα δύσκολα είναι μπροστά μας».

Εύλογα μας γεννιέται η απορία αν με «τα δύσκολα» εννοούν να θρηνήσουμε και ζωές. Όπως αυτές που θρηνούμε σήμερα, με τους δύο νεκρούς πιλότους, που χάθηκαν μετά την πτώση του πυροσβεστικού αεροσκάφους τύπου Canadair, το οποίο επιχειρούσε στο μέτωπο της πυρκαγιάς στον Πλατανιστό Καρύστου, στην Εύβοια.

Η Ρόδος καίγεται για 9η μέρα

Ο πύρινος εφιάλτης στη Ρόδο δεν έχει τελειωμό. Η φωτιά ξεκίνησε την Τρίτη 18 Ιουλίου σε δάσος μεταξύ των χωριών Απόλλωνα και Λάερμα, αλλά οι φλόγες αναζωπυρώθηκαν και καίνε έως και αυτή την ώρα.

Ναι, διανύουμε την 9η μέρα που, παρά τις προσπάθειες κατάσβεσής της, η φωτιά δεν έχει τεθεί υπό έλεγχο, ενώ τώρα εστιάζεται κυρίως στις περιοχές των χωριών της Μαλώνας, του Βατίου και του Γενναδίου.

Μάλιστα, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες πληροφορίες, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Τρίτης, η φωτιά πέρασε από την περιοχή του Γενναδίου με κατεύθυνση προς τα χωριά Λαχανιά και Μεσσαναγρό. Όλες οι πυροσβεστικές δυνάμεις της Ρόδου, μαζί με τους εθελοντές και τους κατοίκους, που, με όσα μέσα διέθεταν, έσπευσαν στο σημείο, έκαναν όλο το βράδυ και κάνουν και μέχρι αυτή τη στιγμή υπεράνθρωπες προσπάθειες να τη σβήσουν, ώστε να μην απειλήσει οικισμούς.

Βίντεο στα social media, δείχνει άνθρωπο να οδηγεί έναν εκσκαφέα κυριολεκτικά πάνω στη φωτιά, μήπως και μπορέσει να σβήσει τις πολλές εστίες.

Οι εκκλήσεις των πολιτών είναι σπαρακτικές. Οι άνθρωποι παρακαλούν για βοήθεια, για κινητοποιήσεις. «Αυτή είναι η κατάσταση στη Ρόδο τις τελευταίες ώρες. Είμαστε αβοήθητοι και κινδυνεύουμε. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό. Φίλοι, βοηθήστε να μεταδοθούν αυτές οι εικόνες. Να γίνει γνωστό. Να υπάρξει κινητοποίηση».

Η ανεξέλεγκτη κατάσταση για 9η μέρα, οδήγησε στη σημερινή απόφαση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας να τεθεί όλο το νησί της Ρόδου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αναρωτιόμαστε, βέβαια, αν αυτό σημαίνει ότι θα αλλάξει κάτι. Ή μάλλον αν θα γίνει κάτι σωστά.

Ανεξέλεγκτη η κατάσταση και στην Κέρκυρα

Κι ενώ στην Κάρυστο, την περιοχή που θρηνεί δύο αδικοχαμένες ζωές, η εικόνα της πυρκαγιάς είναι καλύτερη, με κάποιες πολύ μικρές εστίες, μακριά από οικιστικές περιοχές, το άλλο ενεργό μέτωπο εντοπίζεται στην Κέρκυρα. Και συγκεκριμένα, στην βορειοανατολική, κυρίως, Κέρκυρα, όπου οι χθεσινές καιρικές αστάθειες, με τις αλλαγές της κατεύθυνσης των ανέμων, προκάλεσε πολλές αναζωπυρώσεις, που κατευθύνθηκαν κυρίως στο βόρειο κομμάτι του νησιού και συγκεκριμένα προς τις περιοχές Λούτσες, Ημερολιά, Σύκι, Απραός και Καλαμάκι, όπου και ήχησε το 112.

Οι οικισμοί εκκενώνονται μέχρι και τώρα ο ένας μετά τον άλλον, άλλοι επειδή πρέπει κι άλλοι για προληπτικούς λόγους. Παράλληλα, επίγειες και εναέριες δυνάμεις κάνουν, για ακόμη μία φορά, ό,τι μπορούν.

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε;

Οι ώρες και δυστυχώς και μέρες που περνάμε είναι πολύ δύσκολες. Πιο δύσκολες, όμως, είναι για εκείνους τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί, δίπλα στις εστίες. Είτε πρόκειται για κατοίκους, είτε για πυροσβέστες ή εθελοντές. Αυτοί οι άνθρωποι μας χρειάζονται.

Η προσφορά όλων μας σε κάθε πύρινο μέτωπο είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη. Εκτός, λοιπόν, από τα είδη πρώτης ανάγκης, που μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει στους ανθρώπους αυτούς, αν βρίσκεται σε κοντινή περιοχή, υπάρχει τρόπος να βοηθήσουμε και όσοι βρισκόμαστε μακριά.

Το Humanity Greece είναι μία εθελοντική ομάδα που παρέχει στήριξη και ανακούφιση σε ευάλωτους ανθρώπους της χώρας μας. Ειδικά σε τέτοιες στιγμές, η συμβολή του οργανισμού είναι πάρα πολύ σημαντική. Γι’ αυτό, λοιπόν, στο Εθελοντικό Συντονιστικό Κέντρο του Oργανισμού, που βρίσκεται στην οδό Μυλλέρου 76 στο Μεταξουργείο, μπορούμε να προσφέρουμε πράγματα, που θα σταλούν με τη σειρά τους σε εθελοντές, πυροσβέστες, πολίτες και σε Κέντρα Υγείας. Μερικά εξ’ αυτών είναι:

  • Ισοτονικά
  • Φυσιολογικούς ορούς σε αμπούλες
  • Κολλύρια
  • Γυαλιά εργασίας για πυροσβέστες
  • Pulvo – Nebacitin Spray πούδρα
  • Bepanthol, κρέμες για εγκαύματα
  • Γάζες, επίδεσμοι
  • Betadine, Hibitane, παυσίπονα
  • Μπισκότα, Ρυζογκοφρέτες, Μπάρες δημητριακών, Crackers
  • Σακούλες σκουπιδιών μεγάλες
  • Γάντια μιας χρήσης

Ήδη η προσφορά είναι πάρα πολύ μεγάλη.

Και αυτό ονομάζεται αλληλεγγύη!

Για περισσότερες πληροφορίες, παρέχεται και 24ωρη Γραμμή Επικοινωνίας, που εξυπηρετεί και ενημερώνει όλους τους πολίτες που επιθυμούν να συνδράμουν: 210 5226 379.

Άλλο ένα δυστύχημα συνέβη στη χώρα μας, μετά την πτώση ενός πυροσβεστικού αεροσκάφους Canadair, εχθές το μεσημέρι στην Κάρυστο. Ο Σμηναγός Χρήστος Μουλάς και ο Ανθυποσμηναγός Περικλής Στεφανίδης είναι οι δύο πιλότοι που έχασαν τη ζωή τους, αφού έπεσαν στη μάχη κατάσβεσης, σε ένα από τα μέτωπα που καίνε στην χώρα.

Άλλη μία είδηση που δε χωράει ο νους μας. Άλλο ένα τραγικό γεγονός μας παγώνει, όπως μας παγώνουν και οι σπαρακτικές αναρτήσεις, που κάνουν τις τελευταίες ώρες οι αγαπημένοι άνθρωποι των δύο νεκρών πιλότων, για να τους αποχαιρετήσουν.

Η Ελλάδα για ακόμη μία φορά θρηνεί τους ανθρώπους της, που όχι, δεν ήταν θύματα των «καταστροφικών φαινομένων της φύσης».

Το χρονικό μιας τραγωδίας

Ήταν Τρίτη (25/07) μεσημέρι, όταν το Canadair της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της 112 Πτέρυγας Μάχης, προσπαθούσε να σβήσει ακόμη μία φωτιά, από όσες έχουν ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, επιχειρούσε στο μέτωπο της πυρκαγιάς στον Πλατανιστό Καρύστου, στην Εύβοια.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το αεροσκάφος έκανε βύθιση για να σβήσει τη φωτιά, η ρίψη ολοκληρώθηκε επιτυχώς, αλλά στην προσπάθεια του πιλότου να σηκώσει το αεροσκάφος, βρήκε το φτερό του σε ένα δένδρο. Το αεροσκάφος κατέπεσε μερικές δεκάδες μέτρα μακριά, όπου αμέσως ξέσπασε φωτιά.

Την ανακοίνωση για την πτώση του πυροσβεστικού αεροσκάφους τύπου Canadair στην Κάρυστο, εξέδωσε το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας: «Την Τρίτη 25 Ιουλίου 2023 και ώρα 14:52 αεροσκάφος τύπου CL-215 της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της 112 Πτέρυγας Μάχης, κατέπεσε, κατά τη διάρκεια αεροπυρόσβεσης, στον Πλατανιστό Ευβοίας με συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό του κυβερνήτη, Σμηναγού (Ι) Χρήστου Μουλά, 34 ετών και του συγκυβερνήτη, Ανθυποσμηναγού (Ι) Περικλή Στεφανίδη, 27 ετών».

Την ίδια στιγμή, με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια, κηρύσσεται τριήμερο πένθος στις Ένοπλες Δυνάμεις. Άλλο ένα τριήμερο πένθος για την Ελλάδα.

«Ο Υπουργός θα τρέξει «σφαίρα» τα προγράμματα για την απόκτηση καινούργιων Canadair»

Λίγες μόλις μέρες έχουν περάσει από τότε που ο – για δεύτερη φορά – Πρωθυπουργός της χώρας μας, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την επίσκεψή του στην Αεροπορική Βάση της Ελευσίνας, την 383 Μοίρα Ειδικών Επιχειρήσεων και Αεροπυρόσβεσης και την 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών, συνομίλησε με τα πληρώματα, που καθημερινά δίνουν τη μάχη με τις φωτιές καθώς και με τους μηχανικούς και τους χειριστές, που είναι αρμόδιοι για τη συντήρηση πυροσβεστικών CL-215 και CL-415.

Αφού έλαβε πλήρη ενημέρωση για το δύσκολο έργο τους, φάνηκε να αναγνωρίζει την παλαιότητα, τα προβλήματα και της ελλείψεις των πυροσβεστικών αεροπλάνων Canadair: «Κι επειδή ξέρω ότι πετάτε κι ένα αεροπλάνο το οποίο είναι παλιό και δύσκολο και βγάζει βλάβες, ειδικά για τους χειριστές των CL- 215 έχω πολύ βαθιά εκτίμηση».

Εκτίμηση.

«Η δική μας η δουλειά είναι να σας υποστηρίζουμε έμπρακτα στη δουλειά, την οποία κάνετε εσείς και το συντομότερο δυνατόν να αντικαταστήσουμε πια τα CL-215 με τα καινούρια CL-515», τόνισε ο Πρωθυπουργός. Αλλά το κυριότερο: «O Υπουργός θα τρέξει «σφαίρα» τα προγράμματα για την αναβάθμιση των αεροπλάνων και την απόκτηση το συντομότερο δυνατόν καινούργιων Canadair».

Ίσως, όχι τόσο «σφαίρα», ώστε να γλιτώσουμε τον άδικο χαμό των δύο πιλότων, που άφησαν την τελευταία τους πνοή επάνω στο καθήκον. Ή, ίσως, όπως και πάλι είπε ο Πρωθυπουργός: «Aυτά τα εναέρια μέσα έχουμε, με αυτά πρέπει να δουλέψουμε και είναι ήδη πολλά».

«Η Ελλάδα περνάει μια κόλαση»

Η τραγική είδηση του θανάτου των δύο πιλότων από την πτώση του Canadair στην Κάρυστο, έμελλε να κάνει το γύρο και των διεθνών μέσων ενημέρωσης, με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press να αναφέρει: «Πυροσβεστικό αεροσκάφος έπεσε στη νότια Ελλάδα ενώ οι Αρχές δίνουν μάχη για να περιορίσουν τα πύρινα μέτωπα στη χώρα εν μέσω σφοδρού καύσωνα»

Την ίδια στιγμή, όμως, πρώτο θέμα είναι η χώρα μας και στον τουρκικό Τύπο, με τη Hurriyet να γράφει: «Η Ελλάδα περνάει μία κόλαση: Πυροσβεστικό αεροσκάφος συνετρίβη»

Μας βρίσκει σύμφωνους. Η Ελλάδα περνάει μια κόλαση για ακόμη μία φορά. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η χώρα παλεύει με το τρίτο κύμα του φετινού καύσωνα, οι δασικές πυρκαγιές σε Ρόδο (9η μέρα σερί), Κέρκυρα, Εύβοια και τόσα άλλα μέρη δε λένε να σβήσουν, οι άνθρωποι χάνουν σπίτια, περιουσίες, κόπους, ζωντανά.

Τώρα πια και ανθρώπους.

Πότε θα σταματήσουμε να αναζητούμε τις αιτίες;

Το σημείο ήταν δύσβατο. Το Canadair σε λειτουργία για μέρες χωρίς σταματημό. Οι πιλότοι άυπνοι, κουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι, προσπαθώντας να κάνουν με κάθε τρόπο τη δουλειά τους, παρά τις ακραίες συνθήκες καύσωνα και πυρκαγιών.

Μήπως ήταν σχεδόν αναμενόμενο να συμβεί ένα δυστύχημα;

Πάλι κατακλυζόμαστε από σκέψεις και αναπάντητα ερωτήματα, με κυριότερο το εξής ένα: Πότε θα σταματήσουμε να αναζητούμε τις αιτίες για ό,τι κακό (και είναι πολλά) συμβαίνει στη χώρα μας;

Τι να τους κάνουμε τους νεκρούς ήρωες;

Τους ανθρώπους που πεθαίνουν άδικα, επειδή δεν υπήρχαν, δεν υπάρχουν και δεν ξέρουμε αν θα υπάρξουν ποτέ, οι συνθήκες που θα μπορούσαν, μα κυρίως θα έπρεπε να τους είχαν προστατεύσει.

Ζωντανούς ήρωες θέλουμε.

Τι να τις κάνουμε τις θυσίες;

Γιατί να μην είμαστε σε θέση να σώσουμε εμείς αυτούς που έσπευσαν να σώσουν εμάς;

Δεν είναι «αθάνατοι», είναι νεκροί, που θα θυμόμαστε για πάντα.

Ροζ γύρω μας παντού.

Πριν λίγες μέρες, έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες η νέα ταινία της Barbie και προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Από τα σκηνικά και τα κοστούμια –που είναι λες και βγήκαν όντως από ταινία κινουμένων σχεδίων, μέχρι το hype που δημιουργήθηκε με τη Margot Robbie και τον Ryan Gosling στους ρόλους της Barbie και του Ken αντίστοιχα, ένα είναι σίγουρο: It’s a Barbie world!

Χωρίς κανένα μα κανένα spoil, πάμε να δούμε 10 πράγματα που σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς δεν γνωρίζατε για τη νέα, ροζ μεταφορά της Barbie στο σινεμά.

Η Barbie Land βρίσκεται στο Hertfordshire

Ναι, θεωρητικά, θα μπορούσαμε όλοι να επισκεφθούμε τη Barbie Land –ή αλλιώς, το Hertfordshire. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τα στούντιο της εταιρείας Warner Bros. (WBSL) στο Hertfordshire, όπου γυρίστηκε, ως επί το πλείστον, η ροζ περιπέτεια της δημοφιλούς κούκλας. Αν μη τι άλλο, η παραγωγή κατάφερε να δημιουργήσει τα πιο ονειρικά σκηνικά, τα οποία ήταν, πράγματι, λες και κάποιος τα ανέσυρε από το φανταχτερό κόσμο της Barbie.

Κύμα παγετού στην παραλία

Ζήτω τα παράδοξα!

Ενώ, λοιπόν, οι συντελεστές και το συνεργείο της Warner Bros. γύριζαν τις υποτιθέμενες ηλιόλουστες σκηνές στην παραλία της Barbie Land, ένα κύμα παγετού τους πάγωσε μέχρι το μεδούλι.

Καλά πήγε αυτό.

Η Barbie ξέρει από μόδα και αυτό βγαίνει προς τα έξω

Γενικά, η Barbie, θα μπορούσαμε να πούμε με ασφάλεια, ότι έχει αφήσει τη σφραγίδα της στη μόδα παγκοσμίως, ασχέτως αν αρέσει ή όχι. Η αλήθεια να λέγεται. Εκτός αυτού, όμως, η ταινία δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε διαχρονικά statement outfits. Ειδικότερα, σε μία σκηνή, η Margot Robbie φοράει ένα vintage κοστούμι Chanel, το οποίο είχε φορεθεί στο παρελθόν από την Claudia Schiffer.

Τυχαίο;

Το ασθενοφόρο της Barbie ήταν… παιχνίδι!

Προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή αληθοφάνεια, διατηρώντας παράλληλα στον υπέρτατο βαθμό το στοιχείο της Barbie, το ασθενοφόρο που εμφανίζεται σε μια σκηνή για να σώσει τον Ken, είναι απλώς… ένα παιχνίδι! Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο παιχνίδι τέθηκε υπό επεξεργασία, ούτως ώστε να μοιάζει με ρεαλιστικό ασθενοφόρο, αντίστοιχου μεγέθους.

Το αυτοκίνητο της Barbie ήταν… ο ορισμός του αυτόματου!

Ακριβώς όπως τα παιδιά καθοδηγούν (ή σπρώχνουν) το αυτοκίνητο της Barbie, περίπου η ίδια φιλοσοφία υιοθετήθηκε και στα γυρίσματα. Επί της ουσίας, η τεχνολογία του VR drone επέτρεψε στη Margot Robbie να οδηγεί… στον αυτόματο, καθισμένη σε μία προσαρμοσμένη καρέκλα.

Δεν ειν’ κακό, δεν ειν’ κακό, είναι πολύ καλό!

Η Margot Robbie καθιέρωσε τις ροζ Τετάρτες στο σετ

Και τι σημαίνει αυτό;

Ό,τι ακριβώς καταλάβατε –μαζί με λίγη ακόμα χρυσόσκονη. Κάθε Τετάρτη, η Margot Robbie ζητούσε από τα μέλη της παραγωγής να φορέσουν κάτι ροζ. Μάλιστα, η προτροπή αυτή πάρθηκε πολύ σοβαρά, με αποτέλεσμα όλοι να αναζητούν ένα ροζ στοιχείο για να το προσθέσουν στο ντύσιμό τους.

Τώρα, αν κάποιος δεν φορούσε το παιχνιδιάρικο χρώμα της Barbie, τότε οριζόταν ένα πρόστιμο από τη Μargot Robbie, το οποίο έπειτα δινόταν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Ο ρόλος του Ken γράφτηκε ειδικά για τον Ryan Gosling

Κομμένος και ραμμένος πάνω του, κανονικά.

Η Greta Gerwig, η σκηνοθέτρια της ταινίας, δήλωσε σχετικά: «Γράψαμε αυτό το ρόλο ειδικά για τον Ryan Gosling. Παρ’ όλο που είναι εξαιρετικός στους δραματικούς ρόλους, ήξερα ότι μπορούσε να υποδυθεί εξαιρετικά έναν αστείο ρόλο, καθώς είχα παρακολουθήσει όλες τις εμφανίσεις του στο “Saturday Night Live”. Δεν υπήρχε plan Β. Ήταν εξαρχής ο Ryan».

Ο Ryan Gosling αποδέχτηκε το ρόλο του Ken, επειδή είδε πεταμένη μια κούκλα της κόρης του

Μιλώντας στην εκπομπή «The Tonight Show», ο Ryan Gosling ανέφερε ότι βρήκε τον Ken της κόρης του –σε μια μάλλον θλιβερή θέση– μπρούμυτα στο χώμα, δίπλα σε ένα δέντρο στην αυλή του. Η κακομεταχείριση, λοιπόν, της γνωστής κούκλας, αποτέλεσε έναυσμα για να αποδεχτεί τον ρόλο και να αφηγηθεί μέσα από την ταινία της Barbie την ιστορία του άμοιρου Ken.

@factualfix

Ryan Gosling shares the peculiar reason he agreed to play Ken in “Barbie” movie #barbie #ken#barbiemovies #ryangosling

♬ original sound – ZeeCio

Η κόρη της εφευρέτριας της Barbie ΔΕΝ εμφανίζεται στην ταινία

Στο trailer της ταινίας, η Barbie συναντά μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία της λέει ότι: «Οι άνθρωποι έχουν ένα τέλος. Οι ιδέες ζουν για πάντα».

Για κάποιον λόγο, οι φήμες στο Twitter ήθελαν την κυρία αυτή να είναι η Barbara Handler, η κόρη της *Ruth Handler – και εφευρέτριας της Barbie. Ωστόσο, η ίδια η σκηνοθέτρια της ταινίας διέψευσε αυτό τον ισχυρισμό, αφού το ρόλο αυτό ενσαρκώνει η Ann Roth.

*Λίγοι γνωρίζουν πως η Ruth Handler δημιούργησε την αρχική κούκλα Barbie το 1959, δίνοντάς της το όνομα της κόρης της, Barbara –Barbie ως χαϊδευτικό. Ακόμη, το πλήρες όνομα της Barbie είναι: Barbara Millicent Roberts.

Υπάρχουν πολλές αναφορές στο «Μάγο του Οζ»

Αυτή είναι μια λεπτομέρεια κυρίως για τους σινεφίλ. Αν, όμως, εστιάσουμε στις μικρές λεπτομέρειες, τότε σίγουρα θα ανακαλύψουμε ορισμένα κοινά σημεία με τον μαγικό κόσμο του Οζ. Αρχικά, το ροζ φόρεμα της Margot Robbie στο trailer μοιάζει πολύ με το διάσημο μπλε φόρεμα της Dorothy, ενώ ο ροζ δρόμος της Barbie παραπέμπει σε μεγάλο βαθμό στο δρόμο με τις κίτρινες πλάκες του Οζ.

@axelmalibu

Are @barbiethemovie and ‘The Wizard of Oz’ the same movie?! 😱 I think the comparisons between these two colorful features is valid because some of the imagery and themes in the ‘Barbie’ teasers alone are so reminiscent of one of most classic and influential films of all time. What do we think? Is this movie everything we are hoping for? #barbie #barbiethemovie #margotrobbie #thewizardofoz #wizardofoz #dorothygale #judygarland #oldhollywood #cinema #movietok

♬ Over The Rainbow – Judy Garland

Τέλος, η iconic σκηνή με τη Margot Robbie να βγάζει τα γοβάκια της και να στέκεται ακριβώς στις μύτες παραπέμπει σε ένα ακόμη reference από τη χώρα του Οζ –αρκετά εμφανές για όσους θυμούνται το παραμύθι. Ναι, είναι τα ασημένια παπούτσια της κακιάς μάγισσας της Ανατολής, τα οποία εν τέλει βοηθούν τη Dorothy να επιστρέψει στο σπίτι της.

Από την πρώτη κιόλας ημέρα που ερχόμαστε στον κόσμο, οι πρώτες μας προσλαμβάνουσες προέρχονται από τους γονείς μας.

Μέσα από τα μάτια τους μαθαίνουμε να βλέπουμε τη ζωή, μιμούμενοι τις συμπεριφορές τους και ενστερνιζόμενοι τις αξίες τους. Γι’ αυτό και η επίδραση των συμπεριφορών, των πεποιθήσεων και των λαθών τους σ’ εμάς είναι αδιαμφισβήτητη. Στην ψυχολογία, υπάρχουν πολλές θεωρίες για την ανάπτυξη των παιδιών από τη βρεφική ηλικία μέχρι την εφηβεία. Σύμφωνα με τις περισσότερες από αυτές, η ανάπτυξη του ψυχισμού ενός παιδιού ολοκληρώνεται μέχρι την ηλικία των 12 ετών, στην πρώιμη εφηβεία.

Ιδιαίτερα η συμβολή των Sigmund Freud, Erik Erikson, Jean Piaget και Lev Vygotsky στην κατανόηση της ανάπτυξης και της συμπεριφοράς των παιδιών, καθώς και του καθοριστικού γονεϊκού ρόλου καθ’ όλη τη διάρκεια, είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη.  

Ο κύκλος των διαγενεακών προτύπων συμπεριφοράς

Τα διαγενεακά πρότυπα αντικατοπτρίζουν συμπεριφορές, πεποιθήσεις και μηχανισμούς αντιμετώπισης που μεταφέρονται και επαναλαμβάνονται από τη μια γενιά στην άλλη. Αυτά τα πρότυπα μπορεί να περιλαμβάνουν στιλ επικοινωνίας, πρακτικές γονικής μέριμνας, συναισθηματικές εκφράσεις και στάσεις απέναντι στις σχέσεις, τα χρήματα και την επιτυχία. Μπορεί να είναι τόσο θετικά όσο και αρνητικά, αλλά είναι τα αρνητικά πρότυπα που συχνά οδηγούν στην αναζήτηση αλλαγής.

Ένας από τους λόγους που αυτά τα μοτίβα επαναλαμβάνονται, είναι ότι τα παιδιά τείνουν να μοντελοποιούν τις συμπεριφορές των γονιών τους. Εάν ένα παιδί μεγαλώσει σε ένα σπίτι όπου οι συγκρούσεις αντιμετωπίζονται επιθετικά, μπορεί να υιοθετήσουν αυτή τη συμπεριφορά στις δικές τους σχέσεις. Ομοίως, εάν ένας γονέας κουβαλάει κάποιο συναισθηματικό τραύμα που δεν έχει αντιμετωπιστεί, αυτό μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που αλληλεπιδρά με τα παιδιά του, διαιωνίζοντας ακούσια έναν φαύλο κύκλο πόνου.

Τα λάθη των γονιών και ο αντίκτυπός τους

Η επιρροή των διαγενεακών προτύπων μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή, αλλά διαμορφώνει τις πεποιθήσεις που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Για παράδειγμα, εάν οι γονείς ενός ατόμου πάλεψαν με οικονομικά ζητήματα και του ενστάλαξαν την πεποίθηση ότι τα χρήματα είναι λιγοστά και δύσκολο να αποκτηθούν, το άτομο μπορεί ασυνείδητα να σαμποτάρει την οικονομική του επιτυχία, πιστεύοντας ότι η ευημερία είναι απρόσιτη.

Επιπλέον, τα συναισθηματικά μοτίβα παίζουν συχνά σημαντικό ρόλο. Εάν ένας γονέας ήταν συναισθηματικά απόμακρος ή είχε θέματα διαχείρισης θυμού, το παιδί μπορεί να θεωρήσει δύσκολη ή ακατόρθωτη τη δημιουργία υγιών συναισθηματικών δεσμών αργότερα στη ζωή. Αυτά τα μοτίβα μπορούν να ριζώσουν βαθιά και να επηρεάσουν τις σχέσεις μας με τους συντρόφους, τους φίλους, ακόμα και με τα ίδια μας τα παιδιά.

Απαλλαγή από μοτίβα και λάθη γονιών

Αν και μπορεί να φαίνεται τρομακτική η διαφυγή από το τέλμα των διαγενεακών προτύπων, είναι εφικτή – με ενδοσκόπηση, προθυμία για αλλαγή και επαγγελματική υποστήριξη. Ακολουθούν ορισμένες στρατηγικές που μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό το ταξίδι:

Αυτοστοχασμός

Ξεκινήστε εξετάζοντας τις δικές σας πεποιθήσεις, στάσεις και συμπεριφορές. Προσδιορίστε μοτίβα που μπορεί να προήλθαν από τα λάθη των γονιών σας. Η κατανόηση του πως αυτά τα μοτίβα επηρεάζουν τη ζωή σας, είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή.

Αναζητήστε βοήθεια

Εάν θεωρείτε ότι είναι δύσκολο να αναγνωρίσετε ή να απελευθερωθείτε από τα διαγενεακά πρότυπα, η αναζήτηση της καθοδήγησης ενός θεραπευτή ή ψυχολόγου μπορεί να είναι απίστευτα ωφέλιμη. Μπορούν να σας βοηθήσουν να εξερευνήσετε ανεπίλυτα ζητήματα και να αναπτύξετε πιο υγιείς μηχανισμούς αντιμετώπισης.

Επιλέξτε διαφορετικές απαντήσεις

Μόλις αναγνωρίσετε ένα πρότυπο που θέλετε να αλλάξετε, επιλέξτε συνειδητά μια διαφορετική απάντηση ή συμπεριφορά. Για παράδειγμα, εάν έχετε την τάση να αντιδράτε επιθετικά κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, εργαστείτε για την υιοθέτηση πιο υγιών δεξιοτήτων επικοινωνίας.

Καθιέρωση ορίων

Ο καθορισμός ορίων με τα μέλη της οικογένειας μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά θεωρείται απαραίτητος για να σπάσει τα επιβλαβή πρότυπα. Σας επιτρέπει να προστατεύσετε την ψυχική και συναισθηματική σας ευεξία, ενώ παράλληλα δημιουργείτε χώρο για προσωπική ανάπτυξη.

Αγκαλιάστε την αλλαγή και την ανάπτυξη 

Κατανοήστε ότι η αλλαγή απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Να είστε υπομονετικοί με τον εαυτό σας και να γιορτάσετε την πρόοδο που κάνετε στην πορεία. Αγκαλιάστε την προσωπική ανάπτυξη ως ένα ταξίδι εφ’ όρου ζωής.

Η απελευθέρωση από τα λάθη των γονιών μας και τα διαγενεακά πρότυπα είναι μια προκλητική αλλά ικανοποιητική διαδικασία

Αναγνωρίζοντας αυτά τα μοτίβα και τον αντίκτυπό τους στη ζωή μας, μπορούμε να ξεκινήσουμε το ταξίδι της αυτο-ανακάλυψης και της μεταμόρφωσης. Με αυτογνωσία, αποφασιστικότητα και υποστήριξη, μπορούμε να διαμορφώσουμε τους δικούς μας δρόμους, διασφαλίζοντας ένα πιο φωτεινό, πιο ικανοποιητικό μέλλον για εμάς και τις μελλοντικές γενιές. 

Θυμηθείτε: Έχουμε τη δύναμη να επαναπροσδιορίσουμε τις αφηγήσεις μας και να δημιουργήσουμε θετικές αλλαγές.

Πλέον, οι φράσεις: «Έχω κατάθλιψη», «Αντιμετωπίζω κρίσεις πανικού» ή «Έχω αγοραφοβία» δεν αποτελούν ταμπού, αλλά κανονικότητα. Ανησυχίες, άγχος, αισθήματα κατάθλιψης και απογοήτευσης καθρεφτίζονται, καθημερινά, στα πρόσωπα της νέας γενιάς. Μιας γενιάς που, αν κρίνουμε από τα τελευταία τεκταινόμενα, βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Μιας γενιάς, που καλείται να διαβεί ένα βουνό από προκλήσεις και καθημερινές εκπλήξεις, τόσο σε προσωπικό,όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή, όμως, έξαρση φαίνεται να παρουσιάζει και η ανάγκη για εξωστρέφεια αυτών των συναισθημάτων. Και, αν μη τι άλλο, τα social media, λειτουργούν ως ο πομπός των νέων για να επικοινωνήσουν, μεταξύ άλλων, και ζητήματα που άπτονται της ψυχικής τους υγείας. 

Στο επίκεντρο η ψυχική υγεία – 1,23 δισεκατομμύρια επενδύει, φέτος, η ΕΕ στο τομέα αυτό

Αψηφώντας την κοινωνική κατακραυγή, οι νέοι κατάφεραν να αλλάξουν άρδην τα τινά που επικρατούν γύρω από την ψυχική υγεία, δημιουργώντας ένα πλαίσιο αυτοφροντίδας και αποδοχής. Κατάφεραν να πείσουν ότι οι προκαταλήψεις των παλαιότερων γενεών, απλώς διεύρυναν ή ενίσχυαν τα τρέχοντα ζητήματα. Επί της ουσίας, δεν συνέβαλαν στη στήριξη όσων αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας. Περισσότερο, συνέβαλαν στο να διαιωνίζεται το στίγμα.

Στις 7 Ιουνίου του 2023, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε ανακοίνωση για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση της ψυχικής υγείας. Απώτερος στόχος της πρότασης είναι να υιοθετηθεί από όλα τα κράτη-μέλη η ταχεία δράση για την αντιμετώπιση των προκλήσεων στον τομέα της ψυχικής υγείας. Η εν λόγω κίνηση αφορά 20 εμβληματικές πρωτοβουλίες, τις οποίες χρηματοδοτεί η ΕΕ με το ποσό των 1,23 εκατομμυρίων ευρώ. 

«Έχω κατάθλιψη»

Παλαιότερα, το να χρησιμοποιούσε κάποιος την έκφραση: «Έχω κατάθλιψη», αυτόματα θα ταυτιζόταν με τους ανθρώπους που νοσηλεύονται λόγω ψυχικών διαταραχών. Το στίγμα, ωστόσο, δεν θα περιοριζόταν εκεί αφού πολλές φορές τον χαρακτηρισμό του «τρελού» αποκτούσαν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Όλο αυτό το ντόμινο ξεσήκωσε τη νέα γενιά και την κατέστησε πρωτοστάτη σε ένα αγώνα για τα (αυτονόητα) δικαιώματα. 

Συγκεκριμένα, ένας στους δύο νέους ευρωπαίους υποστηρίζει ότι δεν καλύπτονται οι ανάγκες περίθαλψης όσον αφορά την ψυχική υγεία. Ταυτόχρονα, το ποσοστό των νέων που αναφέρουν συμπτώματα κατάθλιψης σε αρκετές χώρες της ΕΕ υπερδιπλασιάστηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η ευρωπαϊκή έκθεση του 2022 «Η υγεία με μια ματιά» έδειξε ότι υπάρχει τεράστιο κενό στην προστασία και τη φροντίδα της ψυχικής υγείας, η οποία επηρεάζει τουλάχιστον 84 εκατομμύρια πολίτες (!) στην Ευρώπη.  

Αποστιγματισμός μέσω κοινών εμπειριών 

Εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη της τεχνολογίας, οι νέοι ξεκίνησαν να μοιράζονται τις δικές τους εμπειρίες, μέσα από ποικίλους και εναλλακτικούς τρόπους. Τα αρνητικά συναισθήματα που τους έπνιγαν και καταπατούσαν την αυτοπεποίθησή τους έγιναν όπλο απέναντι στην κοινωνική κατακραυγή. Η πανδημία, ο ρατσισμός, η οικονομική δυσχέρεια και ένα σωρό άλλες προβληματικές πτυχές της κοινωνίας έγιναν αντικείμενα συζήτησης από τον ένα χρήστη στον άλλο, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να αφορά όλους. 

Μέσα από τα social media, πολλοί νέοι κατάφεραν να νιώσουν μέλη μιας μαζικής κοινωνικής «καταθλιπτικής» ομάδας και να μην αποτελούν, πλέον μονάδες στιγματισμού. Πέτυχαν, ακόμη, να διεκδικήσουν τις δομές και υποδομές για να μετατραπεί όλο αυτό το πρόβλημα-ταμπού σε κάτι το φυσιολογικό και το μη κατακριτέο. Η συζήτηση για το εν λόγω θέμα οδηγεί στην ορθότερη αντιμετώπιση των αρνητικών συναισθημάτων και στην καλλιέργεια σημαντικών εφοδίων για την ψυχική υγεία.

Πέραν τούτου, όμως, το ζήτημα αυτό μπορεί να θίχτηκε από την νεολαία, ευνοεί, ωστόσο, ολόκληρη την κοινωνία. Πλέον, αναζητούμε λογαριασμούς στο Instagram και στοιχάκια στο Pinterest, που να συμβάλουν πραγματικά στην πνευματική και συναισθηματική ενσυναίσθηση. Ακούμε podcast και αναγνωρίζουμε ότι, μέσα από τη συζήτηση και την τριβή με τα συναισθήματά μας, διευρύνουμε τα περιθώρια που τοποθέτησαν οι προηγούμενες γενιές. Πλέον, τα social media ανοίγουν τον δρόμο, με προοπτική να μπορούμε, πλέον, επιτέλους να μιλάμε ανοιχτά για το πως νιώθουμε.

Διαβάζω κάτι που με εξοργίζει. Δέχομαι προσβλητικό σχόλιο επί προσωπικού. Λαμβάνω ένα μήνυμα με άδικη κριτική, ύβρεις ή επιθέσεις. Θυμώνω και αποφασίζω να απαντήσω όπως μου βγαίνει εκείνη τη στιγμή. Να υπερασπιστώ το δίκαιο, να βάλω όρια, να «εξηγηθώ». Οποίος κι αν είναι κάθε φορά ο λόγος, το αποτέλεσμα είναι ότι απαντώ εν θερμώ σε ό,τι με εξοργίζει, νιώθω ότι αδικεί εμένα ή κάποιο άτομο που εκτιμώ. 

Ύστερα, αφού περάσει λίγη ώρα και ηρεμήσω, σκέφτομαι τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα. Το story, η ανάρτηση ή το σχόλιο στο οποίο ξέσπασα λαμβάνει συχνά προβολή. Αφού λάβω κάθε είδους μηνύματα ανταπόκρισης, τότε είναι που το συνειδητοποιώ κάθε φορά: Τον δημόσιο θυμό μου τον διαβάζουν αρκετοί άλλοι άνθρωποι.

Και αν ορισμένοι από αυτούς αντιδράσουν και αλληλεπιδράσουν μαζί μου, πόσοι άραγε να είναι στο σύνολο αυτοί που το είδαν – και τι να σκέφτηκαν; 

Η δύναμη των social media είναι αποδεδειγμένα τεράστια 

Και, πέρα από τον αντίκτυπο που έχει συνολικά στην κοινωνία η όλο και πιο ευρεία χρήση των social media, οι έρευνες θέλουν το σημερινό ποσοστό των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να φτάνει το 56,8% του συνολικού πληθυσμού του πλανήτη. 

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο μέσος άνθρωπος περνά καθημερινά δύο ώρες και 25 λεπτά από τη ζωή του σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης – κάτι που αντιστοιχεί στο 10,07% του χρόνου μας. Το ποσοστό αυτό αποδεικνύει ότι το Facebook, το Instagram, το TikTok και το YouTube έχουν αδιαμφισβήτητα σημαντική θέση στις ζωές μας, γεγονός που δεν θα μπορούσε να μη μας επηρεάζει σε πολλαπλά επίπεδα. 

Σίγουρα, τα οφέλη της χρήσης social media, όπως η δικτύωση, η πρόσβαση στη γνώση και την πληροφορία, καθώς και η δόμηση προσωπικής ταυτότητας είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Εντούτοις, δεν πρέπει να αγνοούμε τον αρνητικό αντίκτυπο που έχει δυνητικά η εκτεταμένη χρήση τους. Μια μελέτη του 2019, σε περισσότερα από 6.500 άτομα 12 έως 15 ετών στις ΗΠΑ, ανέδειξε ότι η καθημερινή χρήση των social media για τουλάχιστον τρεις ώρες την ημέρα συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για προβλήματα ψυχικής υγείας. 

Αντίστοιχα αποτελέσματα φαίνεται να είχε και μια ακόμα μελέτη του 2019, που πραγματοποιήθηκε σε περισσότερα από 12.000 άτομα 13 έως 16 ετών στην Αγγλία. Τέλος, μια μελέτη του 2016, σε περισσότερους από 450 εφήβους και έφηβες, διαπίστωσε ότι η εκτεταμένη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η νυχτερινή χρήση τους και η συναισθηματική επένδυση σε αυτά, συνδέονται με χειρότερη ποιότητα ύπνου και υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης.

Τι γίνεται όταν ξεσπάμε τον θυμό μας στα social media; 

Μια σχετική μελέτη του Πανεπιστημίου του Yale, δείχνει πώς τα social media μας ενθαρρύνουν να εκφράσουμε περισσότερη οργή με την πάροδο του χρόνου. Αυτό συμβαίνει, όπως αναφέρει, επειδή η έκφραση αγανάκτησης στο διαδίκτυο λαμβάνει μεγάλη ανταπόκριση και likes. Εν ολίγοις, τα social media μας διδάσκουν ότι, όσο περισσότερο θυμό εκφράζουμε, τόσο περισσότερα like, share και συνολική αλληλεπίδραση θα έχουμε. Όσο περισσότερη η έκφραση οργής, τόσο περισσότερη η προβολή και η προσοχή που θα λάβουμε. 

Σύμφωνα με τον ερευνητή ψυχολόγο, William Brady, που ηγήθηκε της σχετικής μελέτης του Yale: «Αυτή είναι η πρώτη απόδειξη ότι μερικοί άνθρωποι μαθαίνουν να εκφράζουν περισσότερη οργή με την πάροδο του χρόνου, επειδή ανταμείβονται από τον βασικό σχεδιασμό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης».

Γυρνώντας πίσω στο δικό μου θυμό και την έκφρασή του μέσα από το προφίλ μου, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ: «Μήπως υπήρξα και εγώ θύμα μιας τέτοιας κατάστασης»; 

Όσα έγραψα πάνω στο θυμό μου θα μπορούσα, άραγε, να τα εκφράσω με τον ίδιο τρόπο αν βρισκόμουν απέναντι στο άτομο στο οποίο απαντούσα; 

Οι οργισμένες αναρτήσεις στα social media μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε ανεξέλεγκτες συνέπειες. Αν μη τι άλλο, δεν είναι λίγα τα άτομα που μετά από κάποιο δημόσιο ξέσπασμά τους έχουν υποστεί πλήγμα στην εικόνα και την υπόληψή τους, έχουν χάσει τη δουλειά τους ή έχουν βρεθεί ακόμη και σε δικαστικές διαμάχες. 

Και επειδή όπως κάθε εργαλείο, έτσι και τα social media, για να είναι πραγματικά χρήσιμο για εμάς θα πρέπει εμείς να το χρησιμοποιούμε και να το χειριζόμαστε και όχι αυτό εμάς, είναι ωφέλιμο πριν πληκτρολογήσουμε την επομένη φορά να σκεφτούμε:

«Θέλω πραγματικά να εκφράσω με αυτό τον τρόπο το θυμό μου δημόσια;»«Οι λέξεις που χρησιμοποιώ είναι αυτές που όντως θέλω ή μήπως υιοθετώ πιο σκληρή γλώσσα αναμένοντας κάποια μεγαλύτερη ανταπόκριση και αλληλεπίδραση;» Είναι επιβεβαιωμένη αλήθεια όσα υποστηρίζω και είναι άραγε απαραίτητο να τα πω; Τα social media κλείνουν φέτος 26 χρόνια ζωής, έχοντας αλλάξει ριζικά τον τρόπο που εκφραζόμαστε και επικοινωνούμε μεταξύ μας. Μήπως ήρθε, επιτέλους, η ώρα να σκεφτούμε με ποιον τρόπο θέλουμε εμείς να τα χρησιμοποιούμε; 

Η Νέα Δημοκρατία, 4 χρόνια τώρα, διαμόρφωσε μία κοινωνικοοικονομική στρατηγική επιδομάτων, το γνωστό «Pass» (ή «καλάθι»), ως απάντηση στα πολύ σοβαρά βιοποριστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες με τις βασικές τους ανάγκες, οι οποίες φαίνεται κάθε φορά να χωράνε μέσα σε «καλάθια».

Το μοίρασμα λίγων χρημάτων με τη μορφή κουπονιών, είτε για τον κατευνασμό των συνακόλουθων παραπόνων των πολιτών λόγω της καλπάζουσας ακρίβειας, είτε για να πείσει τους νέους να εμβολιαστούν (ή απλά επειδή έκλεισαν τα 18), δίνοντας τους 150€ και megabyte, αποτελεί εξαγορά συνείδησης, κυρίως, αλλά και ψυχολογίας.

Η τακτική αυτή εισχωρεί βαθιά στην ηθικοπλαστική των μαζών, καθώς στοχεύει στις ανάγκες κατά περίπτωση και δίνει τόσα όσα χρειάζεται για να χειραγωγήσει και να εξευμενίσει τα πνεύματα.

Ενδιαφέρον έχει, ότι την ίδια στιγμή που δινόταν το «Fuel Pass», με τις τιμές της βενζίνης να έχουν εκτοξευτεί, ο κύριος Σταϊκούρας, ως υπουργός Οικονομικών το 2022, διαμήνυε ότι: «Δεν είμαστε μία κυβέρνηση των επιδομάτων».

O ίδιος ο Πρωθυπουργός, το 2019, λίγο πριν τις τότε εκλογές, δήλωνε πως: «Η μιζέρια που ζούμε δεν αλλάζει με επιδόματα και κουτσουρεμένα αντίδωρα».

Τα λόγια τους, στερεοτυπικά ψεύδη, καθώς στην πράξη έκαναν τα αντίθετα από όσα είπαν.

Τα μπάνια του λαού

Όσο οι καλοκαιρινές εξορμήσεις κορυφώνονται μαζί με τις υψηλές θερμοκρασίες, το ζήτημα του εσωτερικού τουρισμού διευρύνεται και έρχεται να επιβάλλει την ανάγκη για ολιγοήμερη χαλάρωση και διασκέδαση. Σαν κάτι αυθόρμητα να λέει μέσα μας: «Τώρα είναι η ώρα να αράξεις». Έπειτα, ο παραθερισμός, εύλογα, φέρνει στο προσκήνιο την γνωστή επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης, όπου για το καλοκαίρι, όπως περιμέναμε, επεκτείνει τις ιδέες των επιδομάτων, ώστε οι πολίτες να «βολευτούν και φέτος», χωρίς παράπονα.

Είναι γνωστή η δυσκολία πολλών οικογενειών – αλλά και νέων – που θέλουν να πάνε διακοπές, με τον πληθωρισμό να στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά τους.

Η ψυχαγωγία, η ενοικίαση ενός δωματίου ή οχήματος, τα εισιτήρια, οι αγορές και τα καύσιμα κυμαίνονται σε τόσο υψηλά επίπεδα – εν αντιθέσει με τους πενιχρούς μισθούς – καθιστώντας τα ιδανικά ταξίδια και τις διακοπές, κατά κάποιον τρόπο, ένα είδος πολυτελείας. Υπάρχουν αρκετές ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες είτε θα ζυγίσουν τις βασικές τους ανάγκες και θα πάνε κάπου πρόχειρα και οικονομικά, είτε δε θα καταφέρουν καθόλου να χαρούν το καλοκαίρι.

Μέσα στον σύγχρονο κόσμο του στρες, είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη για χαλάρωση σε μία παραλία ενός όμορφου νησιού και λίγες ημέρες ηρεμίας μακριά από τη δουλειά και τη ρουτίνα. Αν μη τι άλλο, αυτό θα έπρεπε να μην ισχύει μόνο το καλοκαίρι για δύο εβδομάδες, αλλά το συγκεκριμένο θέμα είναι μια διαφορετική συζήτηση.

Η τακτική της κοροϊδίας και η αισχροκέρδεια

Η πρόταση έχει ήδη πέσει στο τραπέζι από την κυβέρνηση. Τα υψηλά επίπεδα τιμών για τους ταξιδιώτες, σαν να το περιμέναμε, βρίσκουν για ακόμα μία φορά την γνωστή πανάκεια από άλλο ένα «καλάθι». Η τακτική προχειρότητας στα προβλήματα, αυτή τη φορά, είναι η παρέμβαση, την οποία σκέφτεται να θεσπίσει η κυβέρνηση στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, φέρνοντας το λεγόμενο «Καράβι Pass», για όσους ταξιδέψουν με πλοία.

Η κυβέρνηση ήδη ζήτησε από τους ακτοπλόους να καταθέσουν προτάσεις για άμεση μείωση της τιμής προς το επιβατικό κοινό με εκπτώσεις σε δρομολόγια.

Εάν προχωρήσει αυτό το νέο κουπόνι, θα γιορτάσουν την ψευδεπίγραφη λύση και θα την περιφέρουν στα κανάλια ως «επιτυχία». Διότι, δεν συζητούν για μειώσεις και ουσιαστικές λύσεις, αλλά προσφορές, με το υπουργείο να συμπεριφέρεται σαν ταξιδιωτικό γραφείο, όπου πολιτικοί και επιχειρηματίες κερδοφορούν ασύστολα εις βάρος των πολιτών και των δίκαιων αναγκών τους.

Αντί να γίνει μία ηχηρή παρέμβαση στις τιμολογιακές αυξήσεις των ναυτιλιακών, τη στιγμή που οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων είναι αυξημένες, πάλι θα δοθούν κουπόνια.

Διακοπές για όλους

Καλάθια και κουπόνια πλασάρονται ως θετικό αντίκρισμα στις τσέπες των πολιτών, αυτό είναι το σχέδιο, ένα «τυράκι», θα λέγαμε, για να μην εξαγριωθείς και η υπομονή σου να κρατήσει λίγο ακόμα μέχρι το επόμενο επίδομα, που θα έρθει να καλύψει τα «σπασμένα» τους.

Ορισμένοι εξ αυτών κάνουν πολυτελείς διακοπές, ενώ άλλοι στριμώχνονται στο πλοίο της γραμμής με κάποιο Pass. Κάποιοι τρώνε καλά και πετάνε τα ψίχουλα από το τραπέζι, κάνουν ό,τι θέλουν, όσο θέλουν, χωρίς ελέγχους. Άλλωστε, οι περιορισμοί είναι για το φτηνό εργατικό δυναμικό, την κατώτερη και τη μεσαία κοινωνική τάξη. Οι κυβερνώντες, καθώς βρίσκονται σε ονειρικές διακοπές, θα μιλούν εκ νέου για ρεκόρ αφίξεων βάσει αριθμών και στατιστικών, την ίδια στιγμή που οι πολίτες παλεύουν όλο το χρόνο για να επιβιώσουν.

Επίσης, τα ναύλα είναι ακριβά και καμία ουσιαστική λύση δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Το αν καταφέρουν να πάνε μερικές μέρες διακοπές οι πολίτες, δεν πρέπει επ’ ουδενί να βασίζεται στη νοοτροπία των επιδομάτων. Δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτή, ούτε να αρκούμαστε σε κάτι λιγότερο από την αξιοπρεπή διαβίωση – σε όλα τα επίπεδα.

Ξέρεις, αυτή την τάση στο να λέμε «ναι» χωρίς δεύτερη σκέψη σε ένα πάρτι, απλά και μόνο για μην στεναχωρήσουμε τ@ φίλ@ μας. Στο να αναλαμβάνουμε περισσότερη δουλειά από ό,τι αντέχουμε (ή πληρωνόμαστε) για να μην απογοητεύσουμε το αφεντικό μας – ή ακόμα και στο να διστάζουμε να μιλήσουμε ανοιχτά για οτιδήποτε μας ενοχλεί, μόνο και μόνο επειδή αυτό θέλουν οι άλλοι να κάνουμε. 

Και στο τέλος τι γίνεται;

Καταλήγουμε να αφήνουμε πίσω μας τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας, να γινόμαστε υποχείρια των «θέλω» όλων των υπολοίπων και, μακροπρόθεσμα, να παγιδευόμαστε σε ένα «βουνό» ανασφαλειών μπροστά στην αέναη προσπάθεια του να είμαστε «αποδεκτ@».

Hello, people pleasing. 

Ο φόβος του να λέμε «όχι» 

Για να δοθεί και μια πιο επιστημονική διατύπωση, το people pleasing είναι το «σύνδρομο» του να καταπιέζουμε τις δικές μας ανάγκες, επιθυμίες, προσδοκίες, συναισθήματα και απόψεις, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας, ώστε να κερδίσουμε προσοχή, στοργή, αγάπη και αποδοχή. Για κάποιους αυτό μπορεί να αποτελεί μια μορφή ενσυναίσθησης, ωστόσο η αλήθεια βρίσκεται πολύ πιο μακριά. Το people pleasing δεν δημιουργεί σε καμία περίπτωση υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις, αφού οι άνθρωποι που ευχαριστούν συνέχεια τους άλλους στο βωμό της κοινωνικής αποδοχής, χάνουν τελικά την ίδια την ταυτότητά τους. 

Ανακαλύπτοντας τις ρίζες αυτής της συμπεριφοράς 

Το σύνδρομο του people pleasing βρίσκει τις ρίζες του στη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ουσιαστικά, τα άτομα που παρουσιάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό τη συγκριμένη συμπεριφορά, χτίζουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τον ίδιο τους τον εαυτό. Μια εικόνα, η οποία όχι μόνο δεν τους βοηθάει να αγαπήσουν πρώτα απ’ όλα τους ίδιους, αλλά τουναντίον τους στρέφει ακόμα πιο μακριά απ’ όσα πραγματικά επιθυμούν. 

Οι άνθρωποι «είμαστε συχνά εξαρτημένοι από τους άλλους», σημειώνει η Natalie Lue, συγγραφέας του βιβλίου The Joy of Saying No. Κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στο γυναικείο φύλο, τονίζει ότι οι γυναίκες τείνουν να υποβαθμίζουν περισσότερο τις δικές τους ανάγκες για να ευχαριστήσουν τους άλλους. Συγχρόνως, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες πιέσεις όσον αφορά στο να εργαστούν σκληρά, να αποδώσουν καλύτερα στον μητρικό τους ρόλο και να απαντήσουν ένα-ένα στα κοινωνικά στερεότυπα που καλά κρατούν μέχρι σήμερα. 

https://www.tiktok.com/@steven/video/7029418288300035333?q=people%20pleasingu0026t=1689681283894

Γιατί είναι προβληματική η συμπεριφορά του people pleasing;

Σε ένα πρώτο επίπεδο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν είναι τόσο τραγικό το να θέλουμε να κάνουμε τους ανθρώπους γύρω μας – ειδικά όσους είναι σημαντικοί για εμάς – χαρούμενους. Όντως, η παραπάνω προσέγγιση δεν είναι τόσο λανθασμένη. Ωστόσο, το people pleasing λαμβάνει προβληματική διάσταση όταν η ανησυχία μας για τους άλλους υπονομεύει την ίδια την ευημερία μας.

Και για του λόγου του αληθές, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Psychology το 2020, διαπίστωσε ότι το να χαρακτηρίζεται κάποιος από ένα υγιές επίπεδο εγωισμού, επιφέρει καλύτερη ψυχική κατάσταση από το να δίνει καταναγκαστικά προτεραιότητα στους άλλους – έναντι του εαυτού του. Δεν χρειάζεται να προσποιούμαστε κάτι που δεν είμαστε. Εκεί, βρίσκεται και η αυθεντικότητα της ζωής. Στο να ερχόμαστε πιο κοντά στην καθημερινότητα που ονειρευόμαστε και στο να δημιουργούμε σχέσεις, που δεν βασίζονται στη σπατάλη αμέτρητων ωρών και ενέργειας.

Κι όλα αυτά, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε τις συμπεριφορές όλων των υπολοίπων ή σκεπτόμενοι συνεχώς τι θα μπορούσε να τους δυσαρεστήσει. Εξάλλου, αυτή η ανισορροπία πέρα από το ότι μπορεί να εντείνει καταστάσεις αγανάκτησης ή μοναξιάς, μπορεί πολύ εύκολα να δημιουργήσει την εικόνα ενός ευάλωτου χαρακτήρα – αλλά και να επιφέρει εκμεταλλευτικές και καταχρηστικές σχέσεις. 

https://www.tiktok.com/@12weekrelationships/video/7134334175221435690?q=people%20pleasingu0026t=1689681283894

Πώς ξεφεύγουμε από αυτή την κατάσταση; 

Ο καλύτερος τρόπος για να ξεφύγουμε από μια προβληματική κατάσταση, είναι πρώτα να την αντιληφθούμε και να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει. Τελικά, γιατί επιθυμούμε διακαώς να ευχαριστούμε τους άλλους; Είναι μια εσωτερική μας ανάγκη ή αυτό που μας επιβάλλει άμεσα και έμμεσα η κοινωνία

Όποια κι αν είναι η απάντηση, η προσοχή/παρατήρηση της συμπεριφοράς και των αναγκών μας είναι ένα πρώτο βήμα προκειμένου να εντοπίσουμε την πηγή του προβλήματος. Προφανώς, όμως, αυτό θέλει χρόνο και προσπάθεια, όπως κάθε φορά που επιχειρούμε να κάνουμε μια αλλαγή στη ζωή μας.

«Πρέπει να δώσουμε στον εαυτό μας λίγη αγάπη, καθώς και να κάνουμε υπομονή», σημειώνει η Lue, «και να προσπαθήσουμε να αναγνωρίσουμε πότε και υπό ποιες συνθήκες καταφεύγουμε στη συμπεριφορά του people pleasing ώστε να πάρουμε μια καλύτερη απόφαση την επόμενη φορά».

Οι μικρές αλλαγές είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά.

Αν όχι μια καινούργια οπτική ή έναν επιπρόσθετο φόβο, τουλάχιστον θα σου χαρίσει ένα καλό γέλιο. Σε κάποιες περιπτώσεις, θα καταλάβετε παρακάτω για τι πράγμα μιλάω – και έναν δυνατό πονοκέφαλο. Κι επειδή η λογοτεχνία είναι η κινητήριος δύναμη και, ταυτόχρονα, ο καθρέφτης μιας κοινωνίας, αλίμονο αν δεν συγκεντρώναμε τα βιβλία με τις πιο καυτές θεωρίες συνωμοσίας. 

Από τον Μεγάλο Αδερφό στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο

Είτε μιλάμε για το αριστουργηματικό τελευταίο βιβλίο του Όργουελ είτε για το πολυαναγνωρισμένο μυθιστόρημα του Χάξλει, αμφότερα έχουν περάσει από την ασφαλή σφαίρα της θεωρίας συνωμοσίας και έχουν μπει για τα καλά στο μετασύμπαν της προφητείας. Το «1984» του Τζωρτζ Όργουελ γράφτηκε το 1948 και τοποθετεί τον πρωταγωνιστή του βιβλίου, Γουίνστον Σμιθ, σε μια χώρα με ολοκληρωτικό, απολυταρχικό καθεστώς, όπου όλοι οι κάτοικοι βρίσκονται υπό συνεχή παρακολούθηση. 

@the_on_life 1984 by George Orwell is considered by many as “The first true dystopian novel”. Although Aldous Huxley's Brave New World came before it, Huxley's future was arguably not quite as grim. Ironically both right wing and left wing pundits, mouthpieces and politicians love to point to 1984 as a reason to avoid the other side's policies. It seems as though Orwell himself grew up quite conservative, but ultimately his views shifted left over time. Anyone who thinks otherwise is reading his work with an impenetrable bias, in my opinion. While I would consider 1984 a book everyone should read at least once in their lifetime, it wasn't a favorite of mine, and I think Brave New World, which it's often compared to, was the better work. Lastly one of my favorite albums, “Heliocentric” by The Ocean features references to Orwell's landmark work in their song Metaphysics of the Hangman . . . . . . . . . . . . #georgeorwell #1984 #aldoushuxley #literature #dystopia #fiction #booktok #classicliterature #animalfarm ♬ original sound – The ON Life

Ο «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ μας μεταφέρει σε έναν τέλειο τεχνοκρατικό κόσμο, όπου όλα πάνε βάσει κοινωνικού σχεδιασμού. Οι άνθρωποι δεν γεννιούνται φυσικά, επωάζονται σε κρατικά κέντρα και χωρίζονται σε πέντε ανθρωπότυπους εξ αρχής της γονιμοποίησης τους. Ο ανθρωπότυπος καθορίζει το κοινωνικό και εργασιακό μέλλον κάθε ανθρώπου. Οι ομοιότητες των δύο αυτών μυθιστορημάτων με τη σημερινή εποχή είναι πολλές και ανατριχιαστικές.

Πόλεις γεμάτες κάμερες που παρακολουθούν τους πολίτες όλο το εικοσιτετράωρο, άνθρωποι καταδικασμένοι σε μηδενική ταξική ανέλιξη λόγω εθνικών ή άλλων χαρακτηριστικών, ο παντοδύναμος Τύπος που διαμορφώνει συνειδήσεις και αλλάζει τα γεγονότα όπως επιθυμεί αυτός. Τόσα και άλλα τόσα. Αν έλεγες, βέβαια, σε κάποιον από τους δύο ότι τα λογοτεχνικά τους πονήματα διαβάζονται ως κάτι άλλο από αυτό που είναι, θα γελούσαν.

Μπορεί και όχι.

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο ονομάζεται Νταν Μπράουν

Είναι ο παγκόσμιος μπαμπάς της σύγχρονης λογοτεχνικής συνωμοσιολογίας, με τα βιβλία του να πουλάνε σαν ζεστά ψωμάκια και να μεταφέρονται με τρομερή επιτυχία στον κινηματογράφο. Η σειρά βιβλίων του Νταν Μπράουν με πρωταγωνιστή τον καθηγητή Ρόμπερτ Λάγκντον είναι μια μίξη αστυνομικών, ψευτοιστορικών και συνωμοσιολογικών στοιχείων, που έχουν ως αποτέλεσμα η ίντριγκα και το σασπένς να χτυπάνε κόκκινο. Οι «Άγγελοι και Δαίμονες» είναι το πρώτο βιβλίο και ακολούθησε το ευρέως γνωστό, ακόμα και σε αυτούς που δεν το έχουν διαβάσει, «Κώδικας Ντα Βίντσι».

@byrdgangfamily #conspiracy #conspiracytiktok #conspiracyplot #conspiracytherory #conspiracytheorieshub #conspiracytheorytiktok #conspiracytheorists #conspiracymind #conspiracytheorist #conspiracypalette #davinci #davincicode #thedavincicode #thelastsupper #christ #jesus #jesuschrist ♬ original sound – M&M Family

Συνολικά, έχουν κυκλοφορήσει πέντε βιβλία, τρεις ταινίες και μια τηλεοπτική σειρά. Ο Μπράουν είναι η κύρια αιτία που έχουν μπει οι Ιλουμινάτι στα σπίτια μας και που, σύμφωνα με τον γραφικότατο ιερέα της ενορίας μου, δακρύζει η εικόνα της Παναγίας κάθε φορά που το MEGA παίζει αυτή τη διαβολοταινία με τον πως-τον-λένε.

Αν ζούμε στο Μάτριξ, αυτό είναι από άλλη θεωρία συνωμοσίας, ας με ξυπνήσει κάποιος.

Εναλλακτική πραγματικότητα

Με τοσο πλούσια και πληθωρική εργογραφία σαν τη δική του, ήταν μάλλον αναπόφευκτο να μη χωρέσει και σε αυτήν την κατηγορία.

Ο Φίλιπ Ροθ, ένας από τους μείζονες της αμερικανικής λογοτεχνίας του περασμένου αιώνα, με το βιβλίο του «Η Συνωμοσία Εναντίον της Αμερικής», έδωσε μια εναλλακτική εκδοχή της πλέον ταραχώδους για την ανθρωπότητα περιόδου της σύγχρονης ιστορίας, στην οποία ο Τσαρλς Λίντμπεργκ – και όχι ο Φράνκλιν Ρούζβελτ – είναι αυτός που επικρατεί στις προεδρικές εκλογές του 1940. 

Εθνικός ήρωας λόγω του γεγονότος ότι ήταν ο πρώτος πιλότος που διέσχισε τον Ατλαντικό με μία πτήση, ο Λίντμπεργκ υπήρξε ταυτόχρονα γνωστός και για τις φιλογερμανικές, αντισημιτικές πεποιθήσεις του. Στο μυθιστόρημα του (Εβραίου) Ροθ, ο Λίντμπεργκ ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κρατά τη χώρα του εκτός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και εξαπολύει στο εσωτερικό μαζικές διώξεις Εβραίων.

Το συναρπαστικό – όσο και αγχωτικό – αυτό βιβλίο μεταφέρθηκε, μάλιστα, και στην τηλεόραση το 2020, σε μια μίνι σειρά πέντε ωριαίων επεισοδίων, που κατόρθωσε να αποτυπώσει την ατμόσφαιρα ζόφου, δυστοπίας και παράνοιας που πλάθει στις σελίδες του ο Ροθ.

Μια φεμινιστική ματιά στις θεωρίες συνωμοσίας

Μιας και πιάσαμε τις τηλεοπτικές μεταφορές βιβλίων, που εμπίπτουν στην κατηγορία μας, δε θα μπορούσαμε να αφήσουμε εκτός την «Ιστορία της Θεραπαίνιδας». Η δημοφιλής, ομότιτλη τηλεοπτική σειρά βασίζεται βεβαίως στο υπερ-επιτυχημένο μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Άτγουντ. 

@nowthis

A special-edition, fireproof copy of Margaret Atwood's book 'The Handmaid's Tale' sold at auction for $130,000, with the money going to an organization that defends freedom of expression.

♬ Documentary music that raises tension – Ken Nakagawa

Η Καναδή συγγραφέας τοποθετεί την πλοκή του δυστοπικού αυτού βιβλίου της σε ένα μελλοντικό σύμπαν, όπου οι γυναίκες υποχρεούνται να επιτελέσουν τον ένα και μοναδικό ρόλο για τον οποίο προορίζονται: Την τεκνοποίηση. Όσες αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να πειθαρχήσουν στους κανονισμούς του απολυταρχικού καθεστώτος, είτε θα καταλήξουν κρεμασμένες στο Τοίχος, είτε θα σταλούν εξόριστες, δια βίου, στις λεγόμενες «Αποικίες». 

Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε το 1985, αποσπώντας ένθερμες κριτικές και ένα σεβαστό αριθμό βραβείων, ενώ θεωρείται μέχρι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα βιβλία της σύγχρονης λογοτεχνίας του φανταστικού. Μάλιστα, σε πολλούς ακαδημαϊκούς κύκλους το βιβλίο θεωρείται σταθμός (και) της φεμινιστικής λογοτεχνίας.

Τέλος, θα τολμήσω να συμπεριλάβω και τον Δημοσθένη Λιακόπουλο, που μας μύησε στη συνωμοσιολογία με τη μαγνητική πειθώ και τον μελιστάλακτο λόγο του. Σε αυτά τα βιβλία θα βρείτε συναρπαστικές θεωρίες συνωμοσίας, πέρα από κάθε φαντασία!

Τα τελευταία χρόνια, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανθίζει ολοένα και περισσότερο το στερεότυπο της «τέλειας» εικόνας. Ναι, αυτό με την αψεγάδιαστη επιδερμίδα, τις πλούσιες βλεφαρίδες και τα έντονα ζυγωματικά. Το παράδοξο δε, είναι ότι παντού βλέπουμε το hashtag #loveyourself την ίδια στιγμή που… δεν είσαι πια και πολύ «yourself» με τόσες παρεμβάσεις; Οπότε, τι να love;

Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Εταιρείας Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής (ISAPS), πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 30 εκ. χειρουργικές (και μη χειρουργικές επεμβάσεις) το 2021 – σημειώνοντας αύξηση 19,3% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. 

Οι 5 πιο δημοφιλείς αισθητικές επεμβάσεις είναι:

Ρινοπλαστική

Βλεφαροπλαστική

Λίφτινγκ προσώπου

Αυξητική στήθους

Λιποαναρρόφηση

Κατά πόσο, όμως, τα χρειαζόμαστε όλα αυτά;

Γιατί παρουσιάζεται αύξηση στις αισθητικές επεμβάσεις;

Τα λανθασμένα πρότυπα και οι τάσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης φέρουν, σε μεγάλο βαθμό, ευθύνη για τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που εξαπλώνονται γύρω από την «τέλεια εμφάνιση». Ωστόσο, το ζήτημα είναι πολυπαραγοντικό.

Πολύς χρόνος μπροστά στην οθόνη

Πριν από 10, πόσο μάλλον πριν από 25 χρόνια, σπάνια θα έβλεπες τον εαυτό σου σε φωτογραφίες. Εντούτοις, σήμερα, βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από χιλιάδες φωτογραφίες και αυτό, έχει ως αποτέλεσμα τον εντοπισμό τυχόν «ατελειών» (aka χαρακτηριστικών που δεν εναρμονίζονται με τα τρέχοντα στερεότυπα ομορφιάς).

Αλλά με τη βοήθεια μερικών φίλτρων ή/και του Photoshop, μετατρέπουμε τις φωτογραφίες σε ιδανικές, χωρίς την παραμικρή ατέλεια. Σταδιακά, λοιπόν, η διαρκής έκθεση σε εξιδανικευμένες φωτογραφίες μας ωθεί μακριά από την πραγματικότητα. Κι όταν έρχεται η ώρα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, δεν μας αρέσει το είδωλό μας.

Εκτός αυτού, οι celebrities και οι influencers – που διαμορφώνουν τάσεις και άρα είναι πρότυπα – βοηθούν ιδιαίτερα στη διαιώνιση αυτής της φιλοσοφίας, μιας και διαφημίζουν διαρκώς μια ιδεατή εικόνα χωρίς ψεγάδια

Τι να την κάνεις τη φυσική ομορφιά;

Μεγαλύτερη αποδοχή

Ως γνωστόν, ορισμένα πρόσωπα (που λειτουργούν ως πρότυπα) αρέσκονται τις πρακτικές αυτοφροντίδας τους – ακόμα και αυτές που περιλαμβάνουν βελόνες και νυστέρια. Μάλιστα, συχνά επιλέγουν να δημοσιεύσουν φωτογραφίες «πριν και μετά», συγκεντρώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες views και likes.

Καλά πήγε (;) αυτό.

Χαμηλή αυτοπεποίθηση

Ο τελευταίος – και ίσως ο πιο σημαντικός – λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι ενθαρρύνονται να υποβληθούν σε κάποια αισθητική παρέμβαση έγκειται στην αυτοπεποίθηση και στο πόσο καλά νιώθει με το σώμα και το πρόσωπό του.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα του 2019 από την RealSelf/Harris Poll, τα κορυφαία αναφερόμενα κίνητρα μεταξύ όσων έχουν κάνει ή σκέφτονται να κάνουν μια αισθητική παρέμβαση είναι «για να αισθανθούν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση/αυτοπεποίθηση». Ως γνωστόν, επικρατεί η αντίληψη πως η ευτυχία και η επιτυχία συνάδουν με την κοινώς αποδεκτή εμφάνιση – βάσει πάντα των προτύπων και των τάσεων. Διότι, μεταβάλλονται εν μία νυκτί – με ό,τι συνεπάγεται αυτό. 

Τελικά, κατά πόσο μας είναι απαραίτητες οι όποιες παρεμβάσεις;

Κι έπειτα, είναι η ίδια η κοινωνία που επιτάσει τον «σωστό» σωματότυπο και το «όμορφο» πρόσωπο; Μήπως χρειάζεται να εστιάσουμε περισσότερο στην ομορφιά της μοναδικότητας – με την οποία καλό θα ήταν να γαλουχηθούν οι επόμενες γενιές; 

Και λίγα tips για σβήσιμο

Στο ρεαλισμό, λέμε «ναι»

Όποιοι κι αν είναι οι στόχοι σου, είναι σημαντικό να υπάγονται σε κάποιο ρεαλιστικό πλαίσιο. Χρειάζεται πάντοτε να έχουμε κατά νου ότι η όποια επέμβαση συμβάλλει στη βελτίωση της εμφάνισής μας, αλλά δεν αποτελεί το «μαγικο» που θα επιλύσει μεγαλύτερα προβλήματα, όπως μια διαλυμένη σχέση ή έναν γάμο.

Και στην αξιοπιστία, λέμε «ναι» 

Πρέπει να πας σε κάποιον που μπορεί να σου πει: «Αυτό είναι το καλύτερο για σένα» – και όχι: «Αυτό είναι το καλύτερο για μένα». Υπάρχουν, δυστυχώς, πολλοί πλαστικοί χειρουργοί χωρίς αισθητικό κριτήριο, που δεν ενδιαφέρονται για το καλό του ασθενή, αλλά της τσέπης τους. 

Να είσαι συγκεκριμέν@ 

Μην υποθέτεις ότι @ χειρουργός σου θα γνωρίζει τι εννοείς με το «καλύτερο δέρμα» ή το «μεγαλύτερο στήθος». Κατανοώντας τι βλέπεις και τι ελπίζεις να βελτιώσεις, @ χειρουργός σου μπορεί να βρει μια διαδικασία που είναι ασφαλής, καθώς και μια που ανταποκρίνεται στους επιθυμητούς στόχους σου.

@dr.hirraalavi

Keep realistic expectations from Plastic Surgery. It can definitely transform you but can not change you into a completely different person #drhirraalavi #plasticsurgeon #deepikapadukone #learnontiktok #celebrity #celeb #celebrityplasticsurgery #fyp #foryoupage

♬ its just a cigarette and it cannot be that bad – Full Throttlers

Να ρωτήσεις τον εαυτό σου: «Γιατί;»

Και να είσαι ειλικρινής! Πρέπει να το κάνεις για σένα και μόνο για σένα. Το να κάνεις μια επέμβαση μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσεις ή να μοιάσεις σε κάποι@ν άλλ@, δεν θα σε κάνει ποτέ ευτυχισμέν@. Είναι εξαιρετικά συχνό φαινόμενο να πηγαίνουν σε κλινικές πλαστικής χειρουργικής γυναίκες 25-40 ετών, δείχνοντας συγκεκριμένες εικόνες από influencers, επιδιώκοντας να αποκτήσουν μια ανάλογη εικόνα.

Ωστόσο, μια αισθητική επέμβαση ωφελεί μόνο όταν υλοποιείται με βάση τα δικά μας φυσικά χαρακτηριστικά και τη μεταξύ τους αρμονία. Αυτή την στιγμή, αντί για βελτίωση επικρατεί η κλωνοποίηση. Αν επιζητούμε διαρκώς σαρκώδη χείλη, fillers, lash lift, γαλλική μύτη κ.ά., τότε είναι θέμα χρόνου να χάσουμε την ταυτότητά μας και να μοιάζουμε όλες ίδιες.

Υπάρχει κάποιο νόημα να γίνει αυτό; Να γίνουμε σαν τυποποιημένα προϊόντα με barcode;

Πολλοί λένε ότι είναι τυχερός όποιος ζει – πόσο μάλλον αν έχει γεννηθεί και μεγαλώσει – εδώ. Και η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας διαθέτει πολλά, για τα οποία (πρέπει να) είμαστε περήφανοι. Μέσα σε αυτά είναι και τα αρχιτεκτονικά της «θαύματα», αφού από τους αρχαίους ναούς μέχρι τις σύγχρονες υποδομές, πληθώρα αξιοσημείωτων κατασκευαστικών έργων έχουν διαμορφώσει και συνεχίζουν να διαμορφώνουν το τοπίο της. Ακόμη, όμως, κι αν είναι πολλές οι κατασκευές που έχουν «αντέξει» στη δοκιμασία του χρόνου, υπάρχουν και εκείνες που έχουν επάξια κερδίσει τη φήμη ότι εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους. 

Ποιες είναι αυτές; 

Η Διώρυγα της Κορίνθου

Η Διώρυγα της Κορίνθου, ένα εντυπωσιακό επίτευγμα μηχανικής, που συνδέει τον Κορινθιακό Κόλπο με τον Σαρωνικό, αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα εμβληματικό ορόσημο του τόπου μας. Αυτή η κατασκευή, ωστόσο, φαίνεται να εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνους, λόγω κυρίως του στενού της πλάτους και των υψηλών της βράχων. Κι αυτό γιατί τα πλοία που διασχίζουν το κανάλι απαιτούν ακριβείς ελιγμούς, πράγμα που σημαίνει ότι τυχόν λάθος υπολογισμοί μπορεί να οδηγήσουν σε συγκρούσεις ή ατυχήματα. 

Μάλιστα, πολλά ατυχήματα έχουν συμβεί λόγω των δύσκολων συνθηκών, γι’ αυτό και πλέον απαιτούνται αυστηροί κανονισμοί, που να διασφαλίζουν την ασφάλεια των πλοίων, που διέρχονται από αυτό το αρχιτεκτονικό θαύμα.

Το Μετρό της Αθήνας

Όσοι από εμάς ζούμε στην πρωτεύουσα, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι το μετρό της Αθήνας, αυτό το εκτεταμένο υπόγειο δίκτυο που συνδέει τις διαφορετικές γειτονιές της πόλης μας, έχει βελτιώσει σημαντικά τη συγκοινωνία και την προσβασιμότητα των μεταφορών. Ωστόσο, λόγω κυρίως της παλαιότητας αλλά και της συνεχούς χρήσης του, υπάρχουν πολλές ανησυχίες, ειδικά τον τελευταίο καιρό, για το αν είναι πράγματι ασφαλές.

Παράγοντες, όπως η παλαιότητα των υποδομών, οι περιστασιακές τεχνικές δυσλειτουργίες και ο συνωστισμός κατά τις ώρες αιχμής είναι λογικό να ενέχουν κινδύνους για όσους μετακινούνται με τα μέσα. Και σίγουρα, χρειάζονται συνεχείς προσπάθειες για την αναβάθμιση και τη συντήρηση του συστήματος, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια των επιβατών.

Το Φαράγγι της Σαμαριάς

Το Φαράγγι της Σαμαριάς, ένα χαρακτηρισμένο από πολλούς ως φυσικό θαύμα της Κρήτης, προσελκύει εύλογα πεζοπόρους από όλο τον κόσμο. Ωστόσο, οι απότομες πλαγιές του φαραγγιού και οι ασταθείς γεωλογικοί σχηματισμοί του το καθιστούν επιρρεπές σε κατολισθήσεις

Επιπλέον, οι περιοδικές, έντονες βροχοπτώσεις και η ταχεία αύξηση της ροής του νερού μέσα στο φαράγγι, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ξαφνικές πλημμύρες, θέτοντας σε κίνδυνο εργαζόμενους και επισκέπτες. Τέλος, η απομακρυσμένη περιοχή του φαραγγιού δημιουργεί προκλήσεις όσον αφορά την προσβασιμότητα και την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών. 

Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πόσο επιτακτική ανάγκη γίνεται το να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην μετατραπεί αυτός ο τόσο δημοφιλής προορισμός σε μία επικίνδυνη εμπειρία. 

Το Κάστρο του Μυστρά

Το Κάστρο του Μυστρά συνιστά έναν ιστορικό χώρο της Πελοποννήσου, που φημίζεται για την αρχιτεκτονική και πολιτιστική του σημασία, προσφέροντας όχι μόνο εκπληκτική θέα αλλά και μια αναλυτική ματιά στη βυζαντινή ιστορία. Ωστόσο, όπως κάθε ιστορική κατασκευή, με την πάροδο του χρόνου έχει υποστεί την ανάλογη φυσική φθορά, η οποία, ωστόσο, εγείρει ορισμένες ανησυχίες για την ασφάλεια των επισκεπτών και όχι μόνο.

Υπάρχουν κίνδυνοι ολίσθησης, πτώσεων των τειχών του κάστρου ή ακόμα και ατυχήματα λόγω των ασταθών επιφανειών του. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τους επισκέπτες να είναι προσεκτικοί και να ακολουθούν πιστά τυχόν οδηγίες ασφαλείας, όταν εξερευνούν τέτοιους χώρους. Συγχρόνως, βέβαια, θα πρέπει να γίνουν και προσπάθειες συντήρησης, που να δίνουν προτεραιότητα στη δομική σταθερότητα αυτού του ιστορικού στολιδιού.

Οι Μονές του Αγίου Όρους

Σκαρφαλωμένα στις απόκρημνες πλαγιές του Αγίου Όρους, τα μοναστήρια της κοινότητας αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας αλλά και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Ωστόσο, η απομόνωση και οι επισφαλείς τοποθεσίες αυτών των μοναστηριακών συγκροτημάτων ενέχουν εγγενείς κινδύνους. Τα μοναστήρια είναι προσβάσιμα μόνο με βάρκα ή ορεινά μονοπάτια, που είναι επιρρεπή σε κατολισθήσεις και πτώσεις βράχων.

Αυτό, φυσικά επιτάσσει αυστηρούς οικοδομικούς κανόνες και τακτικούς ελέγχους από ειδικούς, που θα συμβάλλουν στη διασφάλιση της δομικής ακεραιότητας αυτών των θρησκευτικών ιερών, προστατεύοντας τόσο τους κατοίκους όσο και τα πολύτιμα αντικείμενα που στεγάζονται εκεί.

Η πλούσια ιστορία, η φυσική ομορφιά και, βέβαια, οι αξιόλογες κατασκευές της Ελλάδας είναι στοιχεία αδιαμφισβήτητα. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωριστούν οι πιθανοί κίνδυνοι, που συνδέονται με αυτές τις κατασκευές, αφού, όπως διαπιστώσαμε, από την Διώρυγα της Κορίνθου μέχρι και τις ιερές Μονές του Αγίου Όρους, κάθε κατασκευή έχει και τις δικές της προκλήσεις. 

Σκοπός είναι μέσω αυστηρών κανονισμών, συνεχούς και σωστής παρακολούθησης και συνεργασίας ειδικών, η Ελλάδα να μπορεί να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αυτούς τους κινδύνους, διατηρώντας την πολιτιστική της κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές, αναλλοίωτη και τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της ασφαλείς. 

Ο αριθμός αυτός, από μόνος του, μας βοηθά να κατανοήσουμε πως το σεξ υπάρχει και υπήρχε πάντα παράλληλα με τον άνθρωπο. Από ευρήματα που έχουν προκύψει από την Παλαιολιθική κιόλας εποχή και από την εποχή του Χαλκού, παρατηρούμε τον άνθρωπο να ελκύεται από το ανθρώπινο σώμα, ιδιαίτερα το γυναικείο. Μάλιστα, τα πρώτα προφυλακτικά εντοπίζονται μόλις στο 1640 και ήταν φτιαγμένα από έντερα χοίρου ή αρνιού. Επιπλέον, το σεξ αρχίζει και συνδέεται με την απόλαυση στη αρχαία Αθήνα, όπου μάλιστα φαίνεται να μην γινόταν και διάκριση ανάμεσα στα φύλα. 

Το μόνο σίγουρο είναι πως μια αναδρομή στην ανθρώπινη ιστορία – σε συνάρτηση με το σεξ – θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως, διαχρονικά, το συγκεκριμένο θέμα συνοδευόταν από τα ταμπού του “επιτρεπτού” και του “απαγορευμένου”, του “φυσικού” και του “αφύσικου”. Σίγουρα, όσο πιο πρώιμη η εποχή, τόσο πιο σκληρα και βάναυσα γινόταν το σεξ, με τη γυναίκα να μην συμμετέχει στην απόλαυση ή ακόμη, στις περισσότερες περιπτώσεις, στην ίδια την απόφαση. 

Εντούτοις, με την πάροδο του χρόνου και την επερχόμενη κοινωνική αλλαγή, το σεξ – ως συνυφασμενο πλέον με την ανθρώπινη φύση – δε θα μπορούσε να μην προσαρμόζεται και να μην αλλάζει. 

Οι κοινωνίες ανατρέπονται – το ίδιο και ο τρόπος που το σεξ χωράει μέσα στις ζωές μας

Σεξουαλική αγωγή, συναίνεση, απόλαυση και αυτοδιάθεση: Όροι που εισήχθησαν πλέον στη συνείδησή μας και δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τη σεξουαλική μας ζωή χωρίς αυτούς. Πόσο ευδιάκριτα είναι όμως, ακόμη και σήμερα, τα όρια ανάμεσα στη συναίνεση και την παραβίαση;

Υπάρχει όριο στη σεξουαλική πράξη από τη στιγμή που θα ξεκινήσει συναινετικά και από τις δύο πλευρές κι έπειτα; 

Αρχικά να κάνουμε ξεκάθαρο το αυτονόητο: Η συναίνεση είναι η αρχή και το ήμισυ του παντός στο σεξ. Γι’ αυτό και συνίσταται σε σεξουαλικές πράξεις να προβαίνουν άτομα 18 ετών και άνω, τα οποία και διά νόμου είναι ενήλικα και έχουν πλήρη αυτοκυριαρχία και ευθύνη των πράξεών τους.  

Συνεννόηση, συναίνεση: Σύνθετες έννοιες, δυσδιάκριτα όρια, απαραίτητες για την ύπαρξη υγιούς σχέσης σε κάθε επίπεδο. 

Πόσο καλά τις έχουμε διδαχθεί; 

Όσο ξεκάθαρος κι αν είναι ο ορισμός τους, υπάρχουν ακόμη θολές γραμμές γύρω από αυτές τις έννοιες. Από τη μία, η πλευρά που καλείται να θέσει το όριο και από την άλλη, αυτή που καλείται να το σεβαστεί. Στη μια περίπτωση, εντοπίζονται αισθήματα άγχους και ανασφάλειας. Το άτομο που δε νιώθει άνετα με την εκάστοτε απόφαση της άλλης πλευράς, πλημμυρίζεται από ανασφάλεια στη σκέψη να σταματήσει μια διαδικασία κατά τη σεξουαλική πράξη με το φόβο πως θα “χαλάσει” τη στιγμή ή θα υποτιμηθεί η ανάγκη του – και θα χαρακτηριστεί ως “υπερβολική”.

Από την άλλη, η πλευρά που οφείλει να αποδεχτεί, να σεβαστεί και να δώσει χώρο στο όριο, αντιμετωπίζοντάς το σε πολλές περιπτώσεις ως “απόρριψη”. Δεν είναι εκπαιδευμένοι όλοι οι άνθρωποι να αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο στο “όχι”, όταν υπερισχύει ο έμφυτος εγωισμός, παρεμποδίζοντας την αποτελεσματική επικοινωνία. Αν μη τι άλλο, ιδιαίτερα τη στιγμή εκείνη που παραλύει το κορμί από ηδονή, καλύπτοντας όλες τις υπόλοιπες αισθήσεις. 

Από τη συναίνεση στην πράξη, ένα “όχι” δρόμος

Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι πως το σώμα της άλλης πλευράς – που συμμετέχει συναινετικά στην πράξη της απόλυτης ηδονής μαζί μας – δε μας οφείλει τίποτα. Πολύ περισσότερο, μία εξήγηση για το εκάστοτε “όχι”. Το focus στα “ναι”, η πλήρης ενημέρωση για την εκάστοτε απόφαση (π.χ. για τη χρήση βοηθημάτων από την αρχή, για την προφύλαξη, για την εκσπερμάτιση).

Καθώς επίσης, για την ακρίβεια (πχ. μπορείς να πιάσεις τα μαλλιά μου, δεν μπορείς να τα τραβήξεις ή μπορείς να με φιλήσεις σήμερα, χωρίς να σημαίνει ότι μπορείς να το κάνεις και αύριο), βοηθούν στο συναινετικό σεξ και επιτρέπουν σε όλες τις πλευρές να νιώσουν άνετα και να απολαύσουν την κάθε στιγμή χωρίς δυσάρεστες σκέψεις. Στις περιπτώσεις που μια πλευρά δεν διαφωνήσει ή απαντήσει: “Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρ@” – ίσως συμφωνήσει αλλά θα φαίνεται ανήσυχη στη συνέχεια ή ανακαλέσει στην πορεία  – τότε δεν υπάρχει συναίνεση στην πράξη. 

Το σημαντικό είναι να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα συναίνεσης σε όλα τα επίπεδα της και να ενδυναμωθούμε ψυχικά σχετικά με τα “όχι” που δεν λέμε “για να μην…” 

Όσο περίεργο κι να ακούγεται εν έχει 2023, η συναίνεση και τα όρια κατά το σεξ είναι για πολλούς ανθρώπους ταμπού και αυτό καθιστά ακόμη πιο απαραίτητη τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από μικρή ηλικία. Όλοι άνθρωποι χρειάζεται να γνωρίσουν την αξία των ορίων τους, του χώρου τους και του δικαιώματός τους στην αυτοδιάθεση.

Ταυτόχρονα, εξίσου πολύτιμη είναι και η έννοια της ενσυναίσθησης που βοηθά στην πλήρη κατανόηση της συναισθηματικής κατάστασης όσων αλληλεπιδρούν σε οποιοδήποτε επίπεδο. Το σεξ αποτελεί μια συμφωνία δημιουργίας και μοιράσματος ηδονής μαζί με ένα άλλο άτομο και μια απόλαυση για τον άνθρωπο από την απαρχή του κόσμου. Και όχι μια αχαλίνωτη ορμή με σκοπό να ικανοποιήσει αποκλειστικά τις δικές μας προσωπικές επιθυμίες και ανάγκες. 

Διότι, όταν η ηδονή μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται.