Το μόνο που θέλεις είναι να ηρεμήσεις και να ξεφύγεις από το άγχος των καθημερινών υποχρεώσεων. Φοράς τις πιτζάμες σου, πιάνεις κατευθείαν το κινητό σου και σκρολάρεις δίχως αύριο στα σόσιαλ. Ούτε που συνειδητοποιείς πόσο γρήγορα περνούν οι ώρες, και τελικά καταλήγεις να κοιμάσαι «αγκαλιά» με το κινητό σου τηλέφωνο. Το επόμενο πρωί, ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να ξανατσεκάρεις το smartphone σου. 

Έχεις, όμως, αναλογιστεί ποτέ ποιος είναι ο αντίκτυπος της παραπάνω ρουτίνας στην υγεία σου; 

Ο ποιοτικός ύπνος είναι κρίσιμος για την ψυχική και τη σωματική μας υγεία, και η αλήθεια είναι ότι το κινητό τηλέφωνο τις περισσότερες φορές δεν είναι τόσο «αθώο», όσο νομίζουμε. Ζούμε στη «χρυσή» εποχή των σόσιαλ, και προφανώς είναι απίστευτα δελεαστικό το να είμαστε συνεχώς online, είτε για να τσεκάρουμε νέα μηνύματα στο Instagram, να ανακαλύψουμε ένα ακόμα TikTok trend ή ακόμα και να απαντήσουμε σε σημαντικά e-mails.

Αυτό μάς έλειπε τώρα, να πάθουμε και FOMO.

Ναι, ωραία όλα αυτά, αλλά λογικά δεν περίμενες να ακούσεις από εμάς ότι πληθώρα μελετών έχει αποδείξει πως η χρήση του κινητού αμέσως πριν τον ύπνο ή ακόμα χειρότερα το να κοιμόμαστε δίπλα σε αυτό, τείνει να οδηγεί σε σημαντικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων των διαταραχών ύπνου. Μάλιστα, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η Rose MacDowell, ειδικός στον ύπνο και επικεφαλής ερευνήτρια στο Sleepopolis, «η προβολή δραστηριότητας στο τηλέφωνό μας κατά τη διάρκεια της νύχτας, μπορεί να αυξήσει το αίσθημα πίεσης για να είμαστε διαθέσιμ@ όλο το 24ωρο».

@sgsupernanny

Find out why you shouldn’t charge your phone next to your bed! Check comment for 2nd reason #learningisfun #tiktoklearning #sleeptips #sleepexpert

♬ Buttercup – Jack Stauber

Και τι γίνεται με την παραγωγή μελατονίνης; 

Το βιολογικό μας ρολόι ακολουθεί έναν 24ωρο κύκλο ύπνου-εγρήγορσης. Όταν ο ήλιος ανατέλλει το πρωί, το σώμα σας παράγει κορτιζόλη, μια ορμόνη που μας κάνει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση.

Καθώς το φως της ημέρας εξασθενεί, το σώμα μας απελευθερώνει μια άλλη ορμόνη, τη μελατονίνη, η οποία και οφείλεται για το αίσθημα υπνηλίας που αισθανόμαστε. Ωστόσο, οι ηλεκτρονικές συσκευές  – και στην περίπτωση μας το smartphone – εκπέμπουν το λεγόμενο blue light (μπλε φως), το οποίο έχει αποδειχθεί ότι καταστέλλει την παραγωγή αυτής της τόσο σημαντικής ορμόνης.

«Η μελατονίνη μάς επιτρέπει να αισθανόμαστε μια αναζωογονητική ξεκούραση», τονίζει η θεραπεύτρια Ibinye Osibodu-Onyali. «Χωρίς αυτήν, μπορεί να μείνουμε ξύπνι@ για ώρες ή να σηκωνόμαστε με ένα αίσθημα άγχους». 

Σύμφωνα με το Sleep Foundation, το μπλε φως διεγείρει μέρη του εγκεφάλου που μας κάνουν να νιώθουμε σε εγρήγορση, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία του σώματός μας αλλά και τον καρδιακό ρυθμό. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, το μπλε φως μπορεί να βελτιώσει την απόδοση μας και την προσοχή μας, ρυθμίζοντας τους «κιρκάδιους ρυθμούς». Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της νύχτας, η ακτινοβολία του μπλε φωτός μπορεί να περιορίσει τη διάρκεια δύο σταδίων του ύπνου μας, που είναι ζωτικής σημασίας για τη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου.

@apexmandan

I promise you’ll get the best sleep of your life after doing this #d1hooper #bluelightglases

♬ Pa’ Que Retozen – Tego Calderon

Άγχος, άγχος και πάλι άγχος 

Το κινητό αποτελεί μια μικρή «εγκυκλοπαίδεια» με απεριόριστες πληροφορίες, η οποία μας κάνει να βρισκόμαστε συνεχώς σε μια κατάσταση διέγερσης.

Ακόμα και εάν κάποι@ δεν σκρολάρει για ώρες στο κινητό πριν τον ύπνο, απλώς και μόνο το να υπάρχει σε κοντινή απόσταση, μπορεί να είναι αρκετό για να διαταράξει αυτή την τόσο σημαντική διαδικασία. Η διαδραστική φύση των smartphone και όλων των ηλεκτρονικών συσκευών απατούν ενεργό έλεγχο. Όμως, οι λέξεις «έλεγχος» και «χαλάρωση» δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους.

«Προκειμένου να μπορέσει κανείς να απολαύσει έναν καλό και ξεκούραστο ύπνο, πρέπει να νιώθει ασφάλεια και να μην έχει ανησυχία για τίποτα», σημειώνει ο ειδικός σε θέματα ύπνου και καθηγητής Neil Stanley.

«Το να έχει κάποιος το τηλέφωνο δίπλα από το κεφάλι του, είναι σαν να λέει υποσυνείδητα στον εαυτό του, ότι πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση», συνεχίζει ο ειδικός. 

@doctorjesss

Usually they say to put down the phone 30 min to 1 hour before bed for sleep hygiene

♬ Mhm Mhm – Cdot Honcho

Το «κλειδί» βρίσκεται στην ισορροπία 

Η επίτευξη ισορροπίας μεταξύ του φυσικού και του ψηφιακού κόσμου είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της ευεξίας και της ποιότητας του ύπνου μας.

Η υιοθέτηση μικρών – αλλά αποτελεσματικών – πρακτικών μπορεί να μας βοηθήσουν να αποτρέψουμε τις αρνητικές συνέπειες του να έχουμε τα κινητά μας τηλέφωνα δίπλα μας ενώ κοιμόμαστε. Για παράδειγμα, η καθιέρωση μιας ρουτίνας που περιλαμβάνει την αποσύνδεση από οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή τουλάχιστον μία ώρα πριν τον ύπνο, θα επιτρέψει στο μυαλό και το σώμα μας να χαλαρώσει και να αποβάλει ακόμα και την παραμικρή δόση άγχους.

Η δημιουργία συνειδητών ορίων, όπως το να αφήνουμε το smartphone σε ένα άλλο δωμάτιο πριν κοιμηθούμε, θα «χτίσει» μια πιο υγιή σχέση με την τεχνολογία ενώ θα μας βοηθήσει να «αγκαλιάσουμε» μια πιο ισορροπημένη ζωή που εμπλουτίζει τόσο τις φυσικές, όσο και τις ψηφιακές μας εμπειρίες.

«Όντως κλαις; Καλά πώς κάνεις έτσι, μια σειρά είναι», μου λένε.

«Ναι, αλλά τι σειρά!», απαντάω.

Και ναι, γνωρίζω πολύ καλά, όπως και όλοι μας, πως ό,τι βλέπουμε σε μία σειρά, δεν συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Δύσκολο να το «χωνέψουμε», βέβαια, ειδικά αν πρόκειται για ζητήματα σχέσεων, έρωτα, αγάπης ή χωρισμού, καταστάσεις, που έχουν ίσως και τη μεγαλύτερη απήχηση στο τηλεοπτικό κοινό. Οι χωρισμοί, μάλιστα, είναι αυτοί που «έχουν τη δύναμη» να μας προκαλούν τα πιο έντονα και αυθεντικά συναισθήματα.

Απογοήτευση, στεναχώρια, κλάμα, πολλές φορές και γέλιο, όλα τα έχουμε βιώσει κυρίως, δε, όταν πρόκειται για χωρισμούς αγαπημένων μας τηλεοπτικών ζευγαριών, που (γνώμη μας), αλλά είχαν φτιαχτεί ο ένας για τον άλλον. Ας δούμε, λοιπόν, μαζί, 4 αξέχαστους τηλεοπτικούς χωρισμούς ζευγαριών της ελληνικής τηλεόρασης, όπως τους θυμόμαστε μέσα από τις εμβληματικές και αγαπημένες σειρές, με τις οποίες έχουμε μεγαλώσει.

Δυο ξένοι (Μαρίνα & Κωνσταντίνος)

Πολλοί λένε πως πρόκειται για μία από τις καλύτερες σειρές που έχει βγάλει ποτέ η ελληνική τηλεόραση. Και θα συμφωνήσουμε απόλυτα. Οι «Δύο Ξένοι» αγαπήθηκαν όσο και όπως λίγες σειρές, με τις επαναλήψεις τους να συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, σχεδόν 25 χρόνια μετά και τις ατάκες της σειράς (ειδικά της θρυλικής Ντένης Μαρκορά) να είναι παρούσες σε κάθε παρεΐστικη μάζωξη.

Πρόκειται, όμως, επίσης και για έναν από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς έρωτες, αυτόν της «ελαφριάς» ξανθιάς παρουσιάστριας, Μαρίνας Κουντουράτου (Εβελίνα Παπούλια) και του κουλτουριάρη καθηγητή, Κωνσταντίνου Μαρκορά (Νίκος Σεργιανόπουλος). Ένας έρωτας θρυλικός, έντονος και θυελλώδης ταυτόχρονα, που το σίγουρο είναι ότι πέρασε από 40 κύματα. Ήταν μαζί, χώριζαν, τα ξαναέβρισκαν και ξανά απ’ την αρχή. Σίγουρα, όμως, αγαπήθηκαν πολύ.

Κι ακόμη κι αν στο τελευταίο επεισόδιο των «Δύο Ξένων», ο Κωνσταντίνος καταφέρνει – με πολλή προσπάθεια – να «κλέψει» τη Μαρίνα μετά τον γάμο της με τον Αίαντα και η αγαπημένη μας σειρά να έχει επιτέλους το τέλος που της άξιζε (δηλαδή αυτούς τους δύο μαζί), ο έντονος χωρισμός που είχε προηγηθεί, μας έκανε να κλάψουμε με μαύρο δάκρυ.

Τότε που σε έναν μεγάλο καβγά, με αφορμή τη δειλία του Κωνσταντίνου να πει «Σ’ αγαπάω» στη Μαρίνα, βγήκαν στην επιφάνεια τα πιστεύω του για εκείνη, που την έκαναν να αισθανθεί πως δεν είναι αρκετή, παρ’ όλες τις προσπάθειές της να αλλάξει για εκείνον.

Σ’ αγαπώ – Μ’ αγαπάς (Δήμητρα & Θοδωρής)

Άλλη μία εμβληματική και υπεραγαπημένη ελληνική σειρά ήταν, φυσικά, και το «Σ’ αγαπώ – Μ’ αγαπάς». Πρωταγωνιστές της η Δήμητρα (Δήμητρα Παπαδοπούλου) και ο Θοδωρής (Θοδωρής Αθερίδης), δύο άκρως διαφορετικοί μεταξύ τους χαρακτήρες, οι οποίοι, με κάποιον παράδοξο τρόπο, κατάφεραν όχι μόνο να συμπληρώσουν ο ένας τον άλλον αλλά να αποτελέσουν ένα από τα καλύτερα τηλεοπτικά ζευγάρια, που με τις γκρίνιες, τις πλάκες, τους τσακωμούς και τα ευτράπελα της σχέσης τους, μας προσέφεραν αδιαμφισβήτητα απίστευτες στιγμές γέλιου.

Στο τελευταίο επεισόδιο, η Δήμητρα και ο Θοδωρής κάνουν ένα ταξίδι, στο οποίο, βλέποντας ότι οι διαφωνίες τους έχουν αρχίσει πια να κορυφώνονται, αποφασίζουν να χωρίσουν. Όλα δείχνουν πως το τέλος θα είναι οριστικό και αμετάκλητο, με την ψυχολογία μας εκείνη τη στιγμή να βρίσκεται, κυριολεκτικά, στα τάρταρα.

Όλα αυτά, μέχρι τη στιγμή, που ενώ βρίσκονται στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και μαζεύουν τα πράγματά τους για να φύγουν, η Δήμητρα κάνει ένα τεστ εγκυμοσύνης, και σοκαρισμένη ανακοινώνει στον Θοδωρή ότι «θα γίνει μάνα».

Είσαι το Ταίρι μου (Στέλλα & Σωτήρης)

Μιλάμε για μια από τις πιο αγαπημένες και προβεβλημένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης.

Το «Είσαι το Ταίρι Μου», εκτός όλων των άλλων, μας χάρισε και τον ανεξίτηλο από τη μνήμη μας έρωτα μεταξύ της μπριόζας και «έξω καρδιά» Στέλλας (Βίκυ Σταυροπούλου) με του γόη και απρόσιτου Σωτήρη (Αλέξης Γεωργούλης), που μας κρατούσε κολλημένους στις οθόνες μας κάθε λεπτό της συνύπαρξής τους.

Πράγματι, αυτός ο έρωτας ήταν ένα πραγματικό «χαστούκι» σε κάθε προκατάληψη και στερεότυπο, που την εποχή εκείνη ταλάνιζε και συνεχίζει να ταλανίζει την κοινωνία μας. Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτό. Ήταν δυο άνθρωποι φαινομενικά αταίριαστοι, που κάτω από τα ψέματα, τις δήθεν κόντρες, το μίσος, τις σπόντες και τα βλέμματά τους έκρυβαν έναν αληθινό έρωτα.

Στο τελευταίο επεισόδιο, κατά τη διάρκεια του «σικέ» αρραβώνα της Στέλλας και του Νίκου, για χάρη του πατέρα του, όλα δείχνουν ότι η Στέλλα και ο Σωτήρης δε θα είναι ποτέ μαζί.

Εκείνος είναι άφαντος και εμείς καταρακωμένοι.

Εκείνη, στην απελπισία της, ψάχνει να βρει έστω και ένα «σημάδι» από εκείνον. Και, τελικά, το βρίσκει.

Στο τέλος (ευτυχώς πήγε η καρδιά μας στη θέση της), η Στέλλα το σκάει με τον Σωτήρη, ο οποίος με έναν παράδοξο μα άκρως επιτυχημένο τρόπο της λέει «Σ’αγαπώ»…

Κωνσταντίνου και Ελένης (Ελένη & Κωνσταντίνος)

Μιλήσαμε για θρυλικές σειρές, για ατέλειωτες επαναλήψεις, για ατάκες που έχουν γίνει πλέον η καθημερινότητά μας. Δε θα μπορούσαμε, λοιπόν, να μην αναφερθούμε στη νούμερο ένα του είδους, τη σειρά που μας μεγάλωσε, τη σειρά-ορόσημο, το «Κωνσταντίνου και Ελένης».

Η Ελένη (Ελένη Ράντου) και ο Κωνσταντίνος (Χάρης Ρώμας) συγκατοικούν σε ένα νεοκλασικό στο Μαρούσι, επειδή απλώς δεν έχουν άλλη επιλογή, αφού το κληρονόμησαν χωρίς να γνωρίζουν ποια από τις δύο διαθήκες γράφτηκε τελευταία.

Σε όλα τα αυτοτελή επεισόδια της σειράς απολαμβάνουμε τους επεισοδιακούς τσακωμούς της Βλαχάρας με την Κατακουζήνα, με αφορμή το σπίτι. Όλοι, ωστόσο, γνωρίζαμε, από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, ότι αυτοί οι δύο θα κατέληγαν μαζί, όπως άλλωστε και ο θείος, που έγραψε και τις «δύο διαθήκες».

Στο τελευταίο επεισόδιο, «Ο γάμος και το γαμώτο», οι δυο τους παντρεύονται, με έναν επεισοδιακό γάμο που καταλήγει, όπως ήταν αναμενόμενο, σε τσακωμό – χωρισμό. Ο ένας ζητάει διαζύγιο από τον άλλον, πάνω σε ένα καταψύκτη (δώρο γάμου), που χωρίζεται στα δύο και φτου κι απ’ την αρχή!

Εντάξει, δε θα λέγαμε ότι κλάψαμε με μαύρο δάκρυ όταν χώρισαν, αλλά ήταν ένας χωρισμός, που μας δημιούργησε έντονα συναισθήματα και μάλιστα με τρόπο παράδοξο. Κι αυτό γιατί ίσως ακόμη κανένας από εμάς να μην έχει αποφασίσει αν ήθελε ποτέ την ερωτική συνύπαρξη αυτού του ζευγαριού ή εάν προτιμούσαμε την αιώνια, γελοία κόντρα τους.

Ό,τι και να θέλαμε εμείς πάντως, οι σεναριογράφοι είχαν άλλα σχέδια…

Πώς θα μας φαινόταν, άραγε, αν η επόμενη γενιά πολιτικών ξεπηδούσε μέσα από τα social media; Είμαστε έτοιμοι να δούμε άτομα που μας μιλούν για σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα από μια απλή ανάρτηση στο Instagram, να μας εκπροσωπήσουν στην πολιτική ζωή της χώρας;

Τα social media και οι influencers έχουν αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού της ενημέρωσης και της διαδικτυακής κοινωνικοποίησης, δημιουργώντας μια νέα μορφή επιρροής και εξουσίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου ιστοσελίδες και influencers έχουν καταφέρει να επηρεάσουν τις απόψεις και τη συμπεριφορά μεγάλου ποσοστού χρηστών των social media.

Η αμεσότητα, η εικόνα και το «μάρκετινγκ» των μέσων αυτών, έχουν δημιουργήσει ένα ευρύ κοινό που πλέον ενημερώνεται αποκλειστικά από τα social media. Σήμερα, στο 2023, εκατοντάδες άτομα νεαρής κυρίως ηλικίας έχουν χτίσει δημοσιογραφικά και κοινωνικοπολιτικά προφίλ, προσελκύοντας χιλιάδες ακόλουθους που παρακολουθούν τις αναρτήσεις και τις δράσεις τους.  

Η εμφάνιση της επόμενης γενιάς πολιτικών από τα social media αποτελεί πλέον ένα ορατό ενδεχόμενο.

@levelasian

Are Millennials and Gen Z the game-changers we need in politics? 🤔 In this week’s episode, Sally Sitou discusses why baby boomers are no longer dominant in today’s modern politics and how this new generation is creating a positive shift for the future… 🎧Listen to Episode 51 on Spotify, Youtube, or wherever you get your podcasts! #levelasian #podcast #asianpodcast #sallysitou #politicalgamechangers #millennialsinpolitics #genzinpolitics #changingthepoliticalscene #modernpolitics

♬ original sound – Level: Asian

Η εξέλιξη της πολιτικής ιδεολογίας και η κατανόηση του κοινωνικού μετασχηματισμού από την γενιά των social media

Εν έτει 2023 οι πολιτικές έννοιες και ιδεολογίες δεν είναι τόσο απλές. Όλα είναι πιο σύνθετα και πολύπλοκα, που, στην ουσία, η σημερινή ελληνική πολιτική αποτελεί έναν αχανή ιστό θολών συγκρούσεων, χωρίς πρακτικό κοινωνικό έργο ή ευαισθητοποίηση απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας.

Εδώ, προστίθεται και η σκληρή προπαγάνδα μεγάλου ποσοστού των ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης που παρουσιάζει συχνά τελείως διαφορετικές καταστάσεις από την πραγματικότητα και παράγει αδιάλειπτα τόνους ψευδών και παραποιημένων ειδήσεων

H γενιά των social media και των influencers έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα

Πρόσφατο παράδειγμα, η δημοσιογραφική (απο)κάλυψη της κρατικής ολιγωρίας της κυβέρνησης στις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές, από δεκάδες κοινωνικού περιεχομένου accounts και influencers, τη στιγμή που είδαμε λιγοστά ρεπορτάζ από τα mainstream Μέσα Ενημέρωσης.

Συν τις άλλοις, η κινητοποίηση των influencers και των κοινωνικοπολιτικών accounts βοήθησε κρίσιμα στη συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης για τους πυρόπληκτους πολίτες και την αύξηση των εθελοντών που βρέθηκαν μαζί με τους πυροσβέστες στην πρώτη γραμμή για την κατάσβεση της πύρινης κόλασης.

Παράλληλα, η γενιά των social media έχει πετύχει να φέρει στο προσκήνιο ζητήματα φτώχειας, ανισότητας, έμφυλης βίας, ρατσισμού, οικολογίας, καταπάτησης εργασιακών δικαιωμάτων, κ.ά. Σε μια χώρα με πολιτική ημιμάθεια, όπου ο ατομισμός αναδύεται και τα προαναφερθέντα θέματα βυθίζονται στην αφάνεια από το σύστημα, η γενιά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλάζει τους συσχετισμούς και σπάει σταδιακά τα δεσμά του απολιτίκ.

Οι influencers είναι και αυτοί, ως επί το πλείστον, παιδιά που προέρχονται από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, αντιμετωπίζοντας διακρίσεις, ανισότητες ή ρατσισμό. Εντούτοις, επιλέγουν να μη μείνουν αδρανείς, αφουγκραζόμενοι τα μηνύματα και τους προβληματισμούς της κοινωνίας, αφού προέρχονται και οι ίδιοι μέσα από τα σπλάχνα της.

@thetitanpodcast

Here’s why young people should get into politics.

♬ original sound – The Titan Podcast – The Titan Podcast

Το νέο ενάντια στο κυρίαρχο παλιό;

Διαβάζοντας το κείμενο ως τώρα, θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κανείς; «Μα καλά, τι προοπτικές αλλαγής υπάρχουν όταν το κυβερνών κόμμα επανεκλέχθηκε πανηγυρικά και η ακροδεξιά επέστρεψε για τα καλά;» 

Πράγματι, οι συντηρητικές δυνάμεις κυριαρχούν στην Ελλάδα, ενώ όπως προαναφέρθηκε, η πολιτική ημιμάθεια και ο ατομισμός υπερισχύουν έναντι της ευαισθητοποίησης και της συλλογικότητας. Οι σημερινές δυνάμεις φαίνεται να μην μπορούν να αμφισβητήσουν τους υπάρχοντες συσχετισμούς, το βάρος άρα πέφτει στο αύριο, στις πλάτες της νέας γενιάς. 

Ναι, λοιπόν, αυτά τα μικρά βήματα, αυτές οι αναρτήσεις που σήκωσαν ενίοτε λίγα, ενίοτε πολλά άτομα στο πεζοδρόμιο, στα κινήματα, στις δράσεις αλληλεγγύης, έχουν ήδη ανοίξει τον δρόμο της γενιάς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ώστε να αποκτήσει ενεργό ρόλο στην πολιτική και την κοινωνία. Διότι, ο ξύλινος λόγος, οι κενές υποσχέσεις και η αλαζονεία δεν δύνανται να κυριαρχούν πάντα.

Αυτά τα παιδιά που ειρωνικά χαρακτηρίζονται ως «τεμπέληδες», «γκρινιάρηδες» και «δημοσιογράφοι του Instagram» έχουν ήδη ξεκινήσει έναν αγώνα αλλαγής, μια μάχη που τώρα εστιάζει στην ευαισθητοποίηση και την ενεργοποίηση της κοινωνίας και μελλοντικά, ενδέχεται να επηρεάζει μέχρι και  πολιτικές αποφάσεις.

@dboeselager

My speech on the European Year of Youth! I believe we need to include more young people in poltics. Let me know if you agree in the comments. eu funnypolitics mep fyp foryou youngpolitician europeanparliament politics young speech voting

♬ original sound – Damian Boeselager

Η κοινωνία είναι αυτή που γεννά τα ώριμα τέκνα της

Σήμερα, το παλιό ζει και βασιλεύει πίσω από τη μάσκα του σύγχρονου και του άχρωμου «κέντρου». Όχι, λοιπόν, δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να αποδεχτούμε ως πολιτικούς εκπροσώπους μια γενιά που φέρει μια διαφορετική νοοτροπία και αντίληψη για την πολιτική.

Οι τωρινοί και οι αυριανοί αγώνες αυτής της γενιάς, της γενιάς μας, είναι που θα οδηγήσουν την κοινωνία να παλέψει αυτοβούλως για την αλλαγή. Εκεί θα βρίσκεται η στιγμή που αυτά τα παιδιά θα αποτελούν μέρος των εκπροσώπων του λαού με την προοπτική μιας καλύτερης Ελλάδας. 

Πολύ συχνά, καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε σε ιδιαίτερα απαιτητικές καταστάσεις, οι οποίες, εύλογα, μας φθείρουν – ειδικά όταν είναι αλλεπάλληλες. Από μία πιεστική μέρα στη δουλειά, έναν εργοδότη που ξεσπάει τα νεύρα του πάνω μας, έναν αγενή πελάτη, έναν τοξικό συνεργάτη, μια προσβολή, μέχρι ένα απρόσμενο οικονομικό πρόβλημα και ένα θέμα υγείας, κάθε επιμέρους κατάσταση χρειάζεται ειδική διαχείριση, προκειμένου να βγούμε αλώβητοι απ’ όλο αυτό.

Οι αντιξοότητες μπορεί να είναι πολλές και να διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά στον πυρήνα τους, υπάρχει ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό: Χρειάζεται να αντιμετωπιστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς αντίκτυπο στην ψυχική μας υγεία. Και αυτό, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, είναι απολύτως εφικτό χάρη σ’ ένα, φαινομενικά συνηθισμένο, όπλο στη φαρέτρα μας: Το χιούμορ.

Αμυντικός μηχανισμός: Πώς το χιούμορ μας θωρακίζει

Οι αμυντικοί μηχανισμοί, ως επιστημονικός όρος, προέρχονται από την ψυχαναλυτική θεωρία του Sigmund Freud και υποστηρίζεται ότι πρόκειται, επί της ουσίας, για μηχανισμούς που χρησιμοποιούμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, με στόχο την αποφυγή της οδύνης ή/και του άγχους. Βέβαια, το πρόσημο των αμυντικών μηχανισμών δεν είναι πάντα θετικό, αφού μία πιθανή άρνηση μπορεί να οδηγήσει σε αποφυγή ευθυνών ή διεξόδων προς μία καλύτερη προοπτική.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συνεχής άρνηση των εξαρτημένων από ουσίες – και όχι μόνο – ανθρώπων για απεξάρτηση και ομαλή επανένταξη στην κοινωνία, μετέπειτα. Ωστόσο, το χιούμορ, μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει ως προσαρμοστική άμυνα του εαυτού, επιτρέποντάς μας να εντοπίσουμε με κωμικό τρόπο εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, πράγματι το χιούμορ χρησιμεύει τόσο ως αμυντικός μηχανισμός, όσο και ως τρόπος αντιμετώπισης των αντιξοοτήτων.

Η προαναφερθείσα ιδέα, μάλιστα, φαίνεται να στηρίζεται και να ενισχύεται από μια μελέτη των Samson, Glassco, Lee και Gross (2014). Ειδικότερα, η εν λόγω μελέτη έδειξε πως η χιουμοριστική αντιμετώπιση που εφαρμόστηκε μετά την προβολή αρνητικών εικόνων στους συμμετέχοντες, αύξησε τα θετικά τους συναισθήματα.

To χιούμορ ως μέσο αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας

Αν και η βιβλιογραφία χρειάζεται περισσότερα στοιχεία ώστε να είμαστε σε θέση να μιλήσουμε για 100% ασφαλή τα συμπεράσματα, είναι αποδεδειγμένο ότι το χιούμορ συμβάλλει θετικά στην ενίσχυση θετικών συναισθημάτων των ασθενών. Εντούτοις, τα περισσότερα στοιχεία που προτείνουν σύνδεση μεταξύ του χιούμορ και των προβλημάτων υγείας είναι οι αστείες ιστορίες ή/και τα ανέκδοτα.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα λεγόμενα των γιατρών που παρακολουθούν ασθενείς με καρκίνο, το χιούμορ έχει αναφερθεί ως ευεργετικό για τους ασθενείς, τους γιατρούς, αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις.

Κεφάλαιο ψυχική δύναμη

Γενικά, δεν υπάρχει λόγος να τα παίρνουμε όλα τοις μετρητοίς. Κατά διαστήματα, γινόμαστε δέκτες πολύ μεγάλης τοξικότητας, με αποτέλεσμα να βάλλεται η αυτοεκτίμησή μας. Το χιούμορ, λοιπόν, μπορεί να λειτουργήσει ως προστατευτική ασπίδα απέναντι στις τοξικές επιθέσεις, άμεσες ή έμμεσες, προς το πρόσωπό μας.

Διότι, με τη σωστή διαχείριση κάθε τοξικό σχόλιο μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ στον πομπό του ή, απλώς, να περάσει δίχως να μας «αγγίξει».

Χιούμορ και εργασία

Ενδεχομένως, μετά τα προβλήματα υγείας, ο εργασιακός χώρος να είναι ο αμέσως επόμενος που επιτάσσει εκτενή χρήση του χιούμορ για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχάς, σηματοδοτεί βελτιωμένη διάθεση και, κατ’ επέκταση, αυξημένη απόδοση στην εργασία. Εκτός αυτού, τα αστεία μεταξύ των συναδέλφων είναι μια εξαιρετική πρακτική για την ανάπτυξη υγιών σχέσεων και, συνεπώς, ενός ευχάριστου εργασιακού περιβάλλοντος.

Συν τοις άλλοις, έχει διαπιστωθεί σύνδεση ανάμεσα στο χιούμορ και στα χαμηλότερα επίπεδα άγχους και εξάντλησης στη δουλειά, καθώς επίσης και χαμηλότερο ποσοστό παραιτήσεων.

Το χιούμορ ως πηγή ενδυνάμωσης των ηλικιωμένων

Κατά γενική ομολογία, οι ηλικιωμένοι υποφέρουν – εκτός από ποικίλα θέματα υγείας – από μοναξιά και θλίψη. Και σε αυτή την περίπτωση, όμως, οι έρευνες δείχνουν πως το χιούμορ μπορεί να επιδράσει θετικά στην ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων.

Κι αυτό συμβαίνει, διότι το χιούμορ έχει συσχετιστεί με αυξημένη κοινωνική υποστήριξη, οπότε και οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα ευτυχίας.

Καταπολέμηση του στρες

Είναι αρκετά διαδεδομένη πια η αντίληψη, βάσει της οποίας το χιούμορ μπορεί να αποτελέσει έναν εξαιρετικό σύμμαχο στην αντιμετώπιση του στρες – που ταλαιπωρεί τους περισσότερους εξ ημών.

Συγκεκριμένα, μια μελέτη του Abel (2002), εξέτασε στρατηγικές αντιμετώπισης στρεσογόνων καταστάσεων, αξιοποιώντας το χιούμορ. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη αυτή χωρίστηκαν σε ομάδες με ανεπτυγμένη ή χαμηλή αίσθηση του χιούμορ. Εν τέλει, διαπιστώθηκε ότι όσοι ανήκαν στην ομάδα με την ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ είχαν χαμηλότερα επίπεδα στρες και άγχους.

Ακόμη, μια ιατρική μελέτη του 2003 από τους Bennett, Zeller, Rosenberg, & McCann, ήρθε να επιβεβαιώσει το παραπάνω αποτέλεσμα ως συμπληρωματική θεραπεία για τους ασθενείς με καρκίνο. Κατά τη διάρκεια της πειραματικής διαδικασίας, οι ασθενείς, αφού παρακολούθησαν ένα αστείο βίντεο, αποκαλύφθηκε ότι διέθεταν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα άγχους.  

Η ζωή θέλει χιούμορ και το χιούμορ θέλει μαεστρία

Εν κατακλείδι, η ζωή σπάνια είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Οι καθημερινές προκλήσεις, η ρουτίνα και το στρες καραδοκούν και απειλούν να τραυματίσουν την ψυχική μας υγεία. Αντί, λοιπόν, να πέσουμε στα ζάναξ, θα ήταν προτιμότερο να απελευθερωθούμε από τις συστολές μας και να υιοθετήσουμε μια πιο χαλαρή στάση ζωής.

Ας απεγκλωβιστούμε από τα στενά «καλούπια» και τα «πρέπει» της κοινωνίας, καθώς επίσης και την τάση μας να τα θέλουμε όλα στην εντέλεια. Κάνοντας ένα βήμα πίσω και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, σίγουρα θα ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν πολλές καταστάσεις που μπορούμε να διακωμωδήσουμε. Κι αν το καταφέρουμε αυτό να το ενσωματώσουμε στη γενικότερη αντιμετώπισή μας απέναντι στα πράγματα, τότε θα έχουμε επιτύχει κάτι πολύ σημαντικό: Την τέχνη του να πασπαλίζουμε κάθε δυσμενή συνθήκη με χιούμορ.

Δεδομένο νούμερο ένα: Μιλάμε για διασκευές ξένων τραγουδιών στα ελληνικά. Δεδομένο νούμερο δύο: Μιλάμε για όχι και τις καλύτερες εξ αυτών. Κοινώς, όχι και τις πιο επιτυχημένες. 

Να ξεκαθαρίσουμε στο σημείο αυτό, βέβαια, ότι δεν κρίνουμε, αφενός για να μην κριθούμε και αφετέρου γιατί έτσι κι αλλιώς, ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του προτιμήσεις και την ικανότητα να κρίνει μόνος του τι του αρέσει και τι όχι. Πολλές διασκευές ναι, είναι αστείες, άλλες είναι αυτό που λέμε «τρας», χωρίς να είναι «κακό» κανένα από τα δύο, αφού τελικά την απήχησή τους την είχαν και ήταν και μεγάλη.

Και ας μην ξεχνάμε, ότι πολλά από τα τραγούδια στα οποία θα αναφερθούμε ευθύς αμέσως, έχουν υπάρξει ίσως από τα πιο δημοφιλή χιτάκια των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων.

Ιεροσυλία να τα κακοχαρακτηρίσουμε, δε συμφωνείτε;

@djchriskaltsas

Η νέα σειρά videos του MusicFlix.gr “Ξένα τραγούδια που δεν ήξερες πως έχουν γίνει Ελληνικές διασκευές» είναι… πολύ σκληρή! 😂 @Chris Kaltsas #fy #fyp #fypシ #viral #tiktokgreece #music #greekmusic #ελληνικημουσική #ελληνικατραγουδια🎶🇬🇷 #ελληνικοτικτοκ #musicflix

♬ πρωτότυπος ήχος – Chris Kaltsas

Nickelback – How You Remind Me / Όλα αυτά που φοβάμαι – Άλκηστις Πρωτοψάλτη 

Στο νούμερο ένα (και όχι μόνο) των αγαπημένων μας διασκευών φιγουράρει η – κατά κοινή ομολογία – ταλεντάρα, φωνάρα και βασίλισσα της διασκευής, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, με το τραγούδι «Όλα αυτά που φοβάμαι».

Σας θυμίζει κάτι; 

Μήπως το τραγούδι των Nickelback «How You Remind Me», που κυκλοφόρησε το 2001;

«Σαν κερί που λιώνει
Η αγάπη καίει και λυτρώνει
Ιερό και μέγα το χθες που κρύβει μια γυναίκα
Να σε δω να γελάς…».

Ε, όντως γελάσαμε. 

Dan Wilson – Breathless /  Κόντρα – Άννα Βίσση: Αυτό πιάνεται για δύο

Η, αντικειμενικά, απόλυτη Ελληνίδα σταρ, Άννα Βίσση, στο δίσκο της Απαγορευμένο (2008) κυκλοφόρησε, μεταξύ άλλων, και το τραγούδι «Κόντρα», με τη στιχάρα (γνώμη μας):

«Υπάρχει πάντα μια απόσταση μικρή

Από τον έρωτα ως την καταστροφή»

Φυσικά, όπως έγινε γνωστό από την πρώτη κιόλας στιγμή, πρόκειται για τη διασκευή του υπέρτατου τραγουδιού του Dan Wilson, «Breathless».

Τώρα, βέβαια, θα αναρωτιέστε γιατί πιάνεται για δύο. Προφανώς γιατί το Breathless δεν το έχει τραγουδήσει κανείς, μα κανείς, καλύτερα από τον Λευτέρη Πανταζή. Που μπορεί να μην ήταν διασκευή, ήταν όμως το ΜΠΡΕΘΛΕΣ, στα υπέροχα αγγλικά του Λευτέρη Πανταζή!

Απολαύστε ελεύθερα.

Shakira – Ojos Asi / Καταζητείται Νατάσα Θεοδωρίδου 

Κι εμείς από τα ίδια σύννεφα με εσάς πέσαμε όταν το μάθαμε. Πρώτον, γιατί δεν πιστεύαμε καν ότι η Νατάσα Θεοδωρίδου θα ήταν φαν της διασκευής (προφανώς δεν εννοούμε ότι είναι κακό) και δεύτερον γιατί δε φανταζόμασταν ότι θα διασκευάσει Shakira!

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι τόσο το «Ojos Asi» όσο και το «Καταζητείται», για τη δεκαετία τους ήταν must!

Celine Dion – Pour Que Tu M’Aimes Encore / Αν Εσύ Μ’ Αγαπάς – Έλενα Παπαρίζου 

Να ξεκινήσουμε από τα βασικά: Έλενα Παπαρίζου, ίσον τραγουδάρες. Νομίζω κανείς δε θα μπορούσε να το αμφισβητήσει αυτό.

To «Αν Εσύ Μ’ Αγαπάς», βέβαια, αντικειμενικά δε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι από αυτά που τραγουδάμε ακόμα, ξέροντας τους στίχους απ’ έξω κι ανακατωτά, ακόμα κι αν έχουμε να τα τραγουδήσουμε χρόνια ολόκληρα.

Το παράδοξο με αυτό το τραγούδι είναι ότι πρόκειται για διασκευή του γαλλικού τραγουδιού «Pour Que Tu M’ Aimes Encore», της Celine Dion, παρακαλώ!

Adriano Celentanto – Ancora vivo / Εγώ για σένα – Ραλλία Χρηστίδου 

Γυρνάμε νοσταλγικά προς τα πίσω, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, τότε που η εξαιρετική Ραλλία Χρηστίδου τραγουδάει το «Εγώ για σένα» (κα-τα-πλη-κτι-κό), το οποίο αναδεικνύεται και στην πρώτη της επιτυχία (δικαίως).

Ένα κομμάτι-διασκευή του ιταλικού «Ancora vivo» του Adriano Celentanto.

Mario Fargetta feat Sara – I Will Rise Again / Ξέρω τι ζητάω – Hi5 

Ειλικρινά δεν ξέρουμε πώς να αισθανθούμε με τη συγκεκριμένη διασκευή.

Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από την κυκλοφορία του super-hit «Ξέρω τι ζητάω» από τις Hi-5, και εκείνο στέκεται ακόμη εκεί, χαραγμένο στη μνήμη και τις νεανικές μας αναμνήσεις.

Η μεγαλύτερη τους επιτυχία, όμως, που έχει καταφέρει να ακούγεται μέχρι και σήμερα σε κάθε εφηβικό πάρτυ που σέβεται τον εαυτό του, αποτελεί διασκευή του τραγουδιού «I Will Rise Again».

Sting – Englishman in New York / Εξωγήινος – Σώτης Βολάνης 

Σώτη, σου τ’ ορκίζομαι ότι δεν ήταν απ’ τα καλύτερά σου. Άλλοι, βέβαια, έχουν διαφορετική άποψη, το μαρτυρούν, άλλωστε, τα διθυραμβικά σχόλια από κάτω, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το: «Respect πόσο μπροστά ο sotaros».

Μπράβο κι από εμάς, λοιπόν. Ο Sting δεν ξέρουμε τι άποψη θα έχει, βέβαια, γι’ αυτή τη διασκευή. 

Nadav Guedj – Golden Boy / Στο Θεό με πάει – Ελένη Φουρέιρα

Η σύνδεση της Ελένης Φουρέιρα με την Eurovision είναι γνωστή τοις πάσι, αφού το 2018, εκπροσωπώντας την Κύπρο με το «Fuego», κατάφερε να κατακτήσει τη δεύτερη θέση (την πρώτη άξιζε, αλλά ας είναι).

Αυτό που δεν ξέραμε είναι ότι λίγα χρόνια πριν, το 2015, η Ελένη Φουρέιρα σημείωσε μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι «Στο Θεό με πάει», που συνιστά διασκευή της συμμετοχής του Ισραήλ στη Eurovision, «Golden Boy», την ίδια χρονιά. 

Tanya Stephens – It’s a Pity /Πάμε Χαβάη – Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Ολοκληρώνουμε όπως ξεκινήσαμε, με τη βασίλισσα της διασκευής και το «Πάμε Χαβάη», που, ας το παραδεχτούμε, ακούγαμε με μανία το 2008! 

Όντως, εκείνη τη χρονιά η Άλκηστις Πρωτοψάλτη κατάφερε να «κατακλύσει» τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, με τους περισσότερους να μιλούν για μια αδιαμφισβήτητα μεγάλη επιτυχία, η οποία δεν γνωρίζαμε ότι αποτελεί διασκευή του τραγουδιού «It’s a Pity», της Tanya Stephens.

Το καλοκαίρι είναι, κατά γενική ομολογία, μια ξέγνοιαστη χρονική περίοδος. Αποσυμπιεζόμαστε από την πίεση της καθημερινής ρουτίνας, ξεφεύγουμε από τις δεκάδες υποχρεώσεις και απολαμβάνουμε στιγμές ηρεμίας και ξεγνοιασιάς. Κι επειδή ηρεμία μας αρέσει και μας πάει, λέμε να την ενσωματώσουμε στην καθημερινότητά μας. Ο καλύτερος τρόπος, λοιπόν, για να γίνει αυτό είναι να επιλέξουμε θέσεις εργασίας, στις οποίες το στρες και η πίεση βρίσκονται στα αζήτητα. Υπό αυτό το πρίσμα, συγκεντρώσαμε 5 δουλειές που θα μπορούσαμε κάλλιστα να τις κάνουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας, χωρίς επιπτώσεις στην ψυχική μας υγεία.

Video Game Tester: Το χρήμα είναι παιχνιδάκι –στην κυριολεξία πια

Ως γνωστόν, η βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών έχει γνωρίσει πρωτοφανή άνοδο τις τελευταίες δεκαετίες. Ακόμη, οι επενδύσεις στον εν λόγω κλάδο συνέβαλαν στην τεράστια αύξηση των θέσεων εργασίας. Και, φυσικά, δεν μιλάμε μόνο για προγραμματιστές, γραφίστες, παραγωγούς και κειμενογράφους. Μία νέα ειδικότητα, η οποία ανθίζει διαρκώς, είναι αυτή του Video Game Tester –ναι κάνει ό,τι ακριβώς προδίδει ο τίτλος του. Επί της ουσίας, αμείβεται (πολύ καλά) για να παίξει ένα παιχνίδι, το οποίο βρίσκεται ακόμα σε δοκιμαστικό στάδιο (beta έκδοση). 

Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι διότι οι τεράστιες εταιρείες βιντεοπαιχνιδιών θέλουν να προλάβουν τυχόν σφάλματα, ώστε να αποφύγουν τεχνικά προβλήματα, σκαλώματα και αρνητικές αξιολογήσεις από το καταναλωτικό κοινό. Άλλωστε, κακά τα ψέματα, το στάδιο της δοκιμής είναι υψίστης σημασίας για την επιτυχία (ή την αποτυχία) ενός βιντεοπαιχνιδιού, αφού, αν εντοπιστούν ζητήματα τεχνικής φύσεως από το καταναλωτικό κοινό, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος ακόμη και να αποσυρθεί από την αγορά το συγκεκριμένο παιχνίδι –μια εξέλιξη εξαιρετικά ζημιογόνα για τη μαμά-εταιρεία.

Επομένως, με τη δημιουργία της θέσης εργασίας του Video Game Tester, οι εταιρείες μπορούν να είναι ήσυχες για το τελικό στάδιο ενός βιντεοπαιχνιδιού, ενώ όσοι εργάζονται ως Video Game Testers απολαμβάνουν πολύ ικανοποιητικές απολαβές μόνο και μόνο για να… παίζουν!

Win-win η φασούλα. 

Γευσιγνώστης: Όταν όλοι πληρώνουμε για να φάμε καλά, εκείνος τρώει τζάμπα –και έχει και άποψη

Για όσους αγαπάμε το καλό φαγητό με παρέα και μας αρέσει να εκφέρουμε άποψη για το συνδυασμό των διαφόρων γεύσεων, τότε αυτή η δουλειά είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας. Η γευσιγνωσία, από μόνη της, είναι ένα ταξίδι σ’ έναν κόσμο γεμάτο χρώματα, αρώματα και νόστιμα πιάτα. Βέβαια, δεν είναι τόσο απλό αυτό το επάγγελμα, μιας και, μετά το απολαυστικό δείπνο, χρειάζεται να διατυπωθεί μια εμπεριστατωμένη κριτική με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας (ή/και της ποσότητας) του φαγητού.

Εκτός αυτού, και η παραμικρή λεπτομέρεια διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για έναν επαγγελματία γευσιγνώστη: Από τη συμπεριφορά του προσωπικού, την ατμόσφαιρα του εστιατορίου και την εικόνα των πιάτων, κάθε επιμέρους συστατικό προσμετράται στην τελική αξιολόγηση. Ωστόσο, στο τέλος τα πλεονεκτήματα της δουλειάς αυτής μάλλον υπερισχύουν, γιατί οι γευσιγνώστες απολαμβάνουν τα εξής προνόμια:

-Έχουν τη δυνατότητα να γευτούν μερικά από τα καλύτερα πιάτα στον κόσμο

-Το δείπνο, σε πολλές περιπτώσεις, σερβίρεται σε πολυτελή εστιατόρια με μαγευτική αισθητική

-Τα ταξίδια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς

-Οι αμοιβές είναι ιδιαίτερα ελκυστικές

@slavinjoshua

Acting like a food critic at a Michelin Guide Restaurant! #foodcritic #lifehack #hongkong #foodreview #foodtiktok

♬ original sound – Josh Slavin

Σομελιέ aka καλοπληρωμένος μπεκρής

Όσοι αγαπάμε το καλό κρασί, η δουλειά του σομελιέ θα μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω από ιδανική. Οι επαγγελματίες σομελιέ όχι μόνο ασχολούνται επιμελώς με την επιμέλεια και τη σύσταση του κρασιού, αλλά είναι εξειδικευμένοι και στην παροχή συμβουλών σε σχέση με το ποια πιάτα συνδυάζονται καλύτερα με το εκάστοτε κρασί, ούτως ώστε να απογειωθεί η γευστική εμπειρία των πελατών. 

Ναι, θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι είναι μια από τις πιο κουλ δουλειές στον κόσμο. 

Netflix Tagger: Η χαρά του σινεφίλ

Ένας Tagger του Netflix είναι υπεύθυνος για την παρακολούθηση και την κατηγοριοποίηση ταινιών και σειρών με βάση συγκεκριμένα tags ή μεταδεδομένα. Ειδικότερα, όσοι απασχολούνται στη θέση αυτή προσθέτουν σχετικές λέξεις-κλειδιά, είδη, κατηγορίες και λοιπούς περιγραφικούς παράγοντες, προκειμένου να συμβάλλουν στη βελτίωση των προτεινόμενων ψυχαγωγικών προϊόντων προς του συνδρομητές.

Δοκιμαστής παγωτού

Πώς θα σου φαινόταν να έπαιρνες κανονικότατο μισθό μόνο και μόνο για να… απολαμβάνεις δροσιστικά παγωτά;

Ειδικά τώρα, την καλοκαιρινή περίοδο, μια τέτοια δουλειά τη λες, χαλαρά, και όαση. Πρακτικά, οι αρμοδιότητες περιλαμβάνουν τη δειγματοληψία και την αξιολόγηση διαφόρων γεύσεων παγωτού από άποψη υφής και ποιότητας. 

Επιπλέον, υπάρχει η δυνατότητα συνδυασμού γεύσεων, με στόχο να δημιουργηθούν νέες, παγωμένες λιχουδιές. 

Σοβαρά τώρα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ;

Η ευγνωμοσύνη είναι πραγματικά ένα υπέροχο αγαθό και προτέρημα στον άνθρωπο. Ωστόσο, η υπερβολική ευγνωμοσύνη, η οποία αγγίζει τα όρια της ανοχής των πάντων, μπορεί να αποτελέσει το πιο καταστροφικό όπλο της προσωπικότητας του ανθρώπου.

Οι άνθρωποι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε με την ανάγκη να έχουμε δουλειά – και άρα χρήματα να ζήσουμε – να έχουμε οικογένεια – και άρα παιδιά –  και να έχουμε φίλους, που θα καλύπτουν, σύμφωνα με την κοινωνία, τις ανάγκες μας. Μόλις καταφέρουμε να αποκτήσουμε όλα αυτά, έστω και στον ελάχιστο βαθμό, είμαστε ευγνώμονες και σταματάμε να προσπαθούμε, αφού οι στόχοι που έθεσε η κοινωνία για εμάς, «ολοκληρώθηκαν». Εκείνη τη στιγμή, ακριβώς, που θα πεις ότι έφτασες στον προορισμό σου και έχεις κατασταλάξει και θα απολαύσεις τους καρπούς των κόπων σου, εκείνη ακριβώς τη στιγμή ξεκινάς να «βουλιάζεις».

@glowingwithmary

Before you drag me, watch the whole video pls 😭 in 2023, there need to me more sears available and more women supporting each other and offering chairs. Be greatful always but never at the risk of invalidating how OVERqaulified you are. Very sad to see people weaponizing a beautiful practice like gratitude, when there is no gratitude without effort and determination💓 skintok tartedrama bigsisteradvice

♬ Sex and the City (Main Theme) – TV Sounds Unlimited

«Μα εδώ με πληρώνουν καλά. Πού θα βρω καλύτερα;»

Η ευγνωμοσύνη παίρνει τεράστιες διαστάσεις στον εργασιακό χώρο και αυτό καταντά ανησυχητικό, κυρίως για τη νέα γενιά. Οι μεγαλύτερες γενεές πέρασαν από πόλεμο, δύσκολες συγκυρίες, οικονομική παρακμή, φτώχεια και πολλά άλλα δεινά, φτάνοντας στο σημείο να θεωρούν ότι μια δουλειά με ένα μισθό 1.000 – 1.200 ευρώ το μήνα είναι ιδανική για να ζήσεις. 

Μεταφέροντας, λοιπόν, τις συγκεκριμένες αντιλήψεις στις νεότερες γενιές, οι άνθρωποι σταματούν να ζητούν το κάτι παραπάνω. Τουναντίον, λένε «ευχαριστώ» σε εργοδότες που τους εκμεταλλεύονται αναθέτοντάς τους υπερβολικές αρμοδιότητες για πολλές ώρες εργασίας, σε συνδυασμό με τοξικές συμπεριφορές ή/και καταστάσεις. Αυτή εδώ είναι μια συζήτηση που είχα με μια γνωστή μου, όταν της πρόσφεραν μια θέση εργασίας με μισθό 950 ευρώ, πολλές ώρες εργασίας ΑΛΛΑ την προοπτική αύξησης του μισθού, αφού, βέβαια, αποδείξει την αξία της.

«Πώς μπορείς να ζήσεις με 1.200 ευρώ, όταν το κόστος ζωής στην χώρα σου ξεπερνά τις 2.000;» «Πώς θα βρεις ένα σπίτι για να μείνεις και να το συντηρήσεις; «Θα ζεις μια ζωή για να δουλεύεις;» 

«Μα πού θα βρω καλύτερα;»

Υπερβολική ευγνωμοσύνη και σχέσεις

Ακόμη και στις ερωτικές ή φιλικές μας σχέσεις, πολλές φορές, μπορεί να ανεχόμαστε συμπεριφορές και καταστάσεις οι οποίες αντικατοπτρίζουν την υπερβολική ευγνωμοσύνη που έχουμε. Ιδιαίτερα άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορεί να γίνουν έρμαια της ευγνωμοσύνης τους, χωρίς να το καταλάβουν. Οι ανθρώπινες, πλέον, σχέσεις αποκτούνται δύσκολα και, σε πολλές περιπτώσεις, ακόμη και οι παιδικές σχέσεις, κρατούν χρόνια, επειδή είναι δύσκολο να βρεις κάτι άλλο.

Εκεί είναι που ευθύνεται η ευγνωμοσύνη. Σε έναν κόσμο που οι ανθρώπινες και ηθικές αξίες παρακμάζουν και διαστρεβλώνονται, είναι δύσκολο να εμπιστευτείς ανθρώπους. Δύσκολο είναι, επίσης, καθώς μεγαλώνεις, να βρεις άτομα που να ταιριάζουν με εσένα και να σε δέχονται ακριβώς γι’ αυτό που είσαι.

Ακόμη, δεν είναι λίγες οι φορές που εμείς οι ίδιοι θεωρούμε ότι ως χαρακτήρες είμαστε δύσκολοι και αποφεύγουμε να ξεφύγουμε από τους δεσμούς των σχέσεων που έχουμε δημιουργήσει – τοξικούς ή μη.

Είμαστε φίλοι από παιδιά

Οι άνθρωποι ενώ μεγαλώνουμε κι ωριμάζουμε διαφορετικά, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε ότι οι παιδικές μας φιλίες, ή ακόμη και οι πολυετείς φιλίες μας, ενδέχεται να αλλάζουν όσο αλλάζουμε κι εμείς με την πάροδο του χρόνου. Ως εκ τούτου, παραμένουμε προσκολλημένοι σε ανθρώπους, οι οποίοι έπαψαν να μας προσφέρουν κάτι, αλλά τους χρειαζόμαστε στην ζωή μας, απλώς για να ισχυριζόμαστε ότι έχουμε φίλους.

@bestienextdoor

How your lack of self-confidence affects you as a woman. The top one is not being emotionally intelligent in highly intensive situations. #feminineenergy #highvaluewoman #adviceforwomen #divinefeminine #datingadviceforwomen

♬ original sound – ʙᴇꜱᴛɪᴇ ɴᴇxᴛ ᴅᴏᴏʀ🌸

Μα είμαστε σε σχέση τόσα χρόνια

Ίσως το κομμάτι των σχέσεων να είναι και το πιο δύσκολο. Οι άνθρωποι, εδώ και αιώνες, έχουν ως αυτοσκοπό να μεγαλώσουν, να κάνουν μια σχέση και να διαιωνίσουν το είδος τους. Να δημιουργήσουν, επί της ουσίας, τη δική τους οικογένεια. Όταν φτάσουμε στο σημείο να συνάψουμε σχέση με κάποιον άνθρωπο, η υπερβολή ευγνωμοσύνη μας αναγκάζει να ανεχόμαστε πολλά.

Στο βωμό της ερωτικής συναναστροφής, θυσιάζουμε κάθε προσωπική μας ανάγκη και αλλάζουμε χαρακτήρα και αντιλήψεις, ώστε να ικανοποιήσουμε το έτερον ήμισυ. Δυστυχώς, η κατάσταση αυτή αγγίζει τα άκρα, όταν ορισμένα άτομα έχουν έλλειψη αυτοπεποίθησης (ή ακόμη και αυτοεκτίμησης) και έχουν μάθει από νεαρή ηλικία να συμβιβάζονται.

Η ζωή, ιδιαίτερα στις εποχές που διανύουμε, δεν είναι καθόλου εύκολη η σύναψη σχέσεων και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η ευγνωμοσύνη, ως στάση ζωής, έχει, ως επί το πλείστον, θετικά στοιχεία. Εντούτοις, σε υπερβολικό βαθμό, εύκολα μπορεί να λειτουργήσει ως αυτοκαταστροφικό όπλο ανοχής. Εξάλλου, σκοπός της ζωής μας δεν είναι να ακολουθούμε κατά γράμμα ό,τι μας επιβάλλει η κοινωνία, ώστε να πλάσουμε έναν κόσμο τεχνητής ευτυχίας.

Η ευτυχία και η πληρότητα στον άνθρωπο έρχεται όταν ο ίδιος χαράζει το δρόμο του, αισθάνεται ευγνώμων για όλα όσα απέκτησε και συνεχίζει να εξελίσσεται. 

Όλοι έχουμε στο μυαλό μας τον Αύγουστο ως τον μήνα της ξεκούρασης και της καλοπέρασης, τότε που οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας και οι ατελείωτες υποχρεώσεις σταματούν για λίγο και μας επιτρέπουν να σκεφτούμε επιτέλους και άλλα πράγματα που αφορούν τη ζωή μας.

Τότε που οι περισσότεροι παίρνουμε μία ανάσα και «γεμίζουμε μπαταρίες», ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για όσα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το χειμώνα που έρχεται. Αυτή η «παύση», ωστόσο, δεν ισχύει για όλα. Η γη δε σταματάει, η ζωή δεν «παίρνει ρεπό», αντιθέτως τα γεγονότα συνεχίζουν να εξελίσσονται ταχύτατα, φέρνοντάς μας πολλές φορές προ εκπλήξεων.

Όπως είναι λογικό, με μία σειρά τέτοιων σημαντικών γεγονότων φαίνεται να κύλησε και ο φετινός Αύγουστος. Ειδήσεις πολλές δυσάρεστες, που μας στεναχώρησαν, μας προβλημάτισαν, μας θύμωσαν ή άλλοτε μας υπενθύμισαν πόσο εύθραυστοι μπορούμε τελικά να νιώσουμε μπροστά στο άκουσμά τους. Ή άλλες ευχάριστες, που είχαν απήχηση και πέρα από σύνορα, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στη συλλογική μας συνείδηση.

Ας δούμε, όμως, τις σημαντικότερες από αυτές:

Ο μαρτυρικός θάνατος του 29χρονου Μιχάλη Κατσουρή

Ο Αύγουστος ξεκίνησε με την είδηση που μας «πάγωσε» για μέρες, καθιστώντας αδύνατο να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Το βράδυ της Δευτέρας (7/8), ο 29χρονος οπαδός της ΑΕΚ, Μιχάλης Κατσουρής βρίσκει μαρτυρικό θάνατο κατά τη διάρκεια άγριων επεισοδίων με χούλιγκανς της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, «Bad Blue Boys», έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο τραυματισμός του ήταν μοιραίος, αφού οι πολλαπλές μαχαιριές που δέχτηκε πέτυχαν αρτηρία προκαλώντας του ακατάσχετη αιμορραγία και οδηγώντας τον στο θάνατο.

Θλίψη, πόνος, οργή και μία χώρα που θρηνεί ένα ακόμη θύμα της οπαδικής βίας, μετά τον Άλκη Καμπανό.

Στο ίδιο «πύρινο» έργο θεατές για ακόμη ένα καλοκαίρι

Πόσο λυπηρό είναι, άραγε, που κάθε καλοκαίρι γνωρίζουμε τι να περιμένουμε;

Που κάθε καλοκαίρι ξέρουμε ότι θα «καούμε» και κάθε χειμώνα ότι θα πλημμυρίσουμε;

Το σενάριο, φυσικά, επιβεβαιώθηκε και αυτή τη φορά και συγκεκριμένα τώρα, προς τα τέλη του μήνα που διανύουμε. Πάνε σχεδόν 5 μέρες από τότε που ξέσπασε η μεγάλη, αντίθετη στους ανέμους, φωτιά στην Πάρνηθα, η οποία απείλησε κυρίως τον οικισμό Αγία Παρασκευή Μενιδίου, ενώ λίγο έλειψε να μπει ολοκληρωτικά και στον Εθνικό Δρυμό.

Ακόμα, χειρότερα, φαίνεται πως ήταν – ή μάλλον είναι – τα πράγματα στον Έβρο, το δεύτερο κύριο μέτωπο, με τη μεγάλη πυρκαγιά να εξακολουθεί να καίει για 10η μέρα τα πάντα, με συνεχείς αναζωπυρώσεις και εκκενώσεις οικισμών.

Οι φλόγες και των δύο κυρίων μετώπων, αλλά και πολλών άλλων που εκδηλώθηκαν και αυτό το καλοκαίρι στη χώρα μας, κατέκαψαν σπίτια, ζώα, περιουσίες. Άρρωστοι άνθρωποι μεταφέρονταν με πλοία, άλλοι αρνιόντουσαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους ακόμη κι αν κινδύνευε η ίδια τους η ζωή και εμείς εδώ, θεατές να περιμένουμε κάθε μέρα «να ενισχυθούν οι επίγειες και εναέριες δυνάμεις».

Στις δύσκολες στιγμές, πολλοί απαντούν στην αλληλεγγύη με ρατσισμό

Η είδηση έμελλε να «ολοκληρωθεί» με την ανείπωτη τραγωδία στον Έβρο, και συγκεκριμένα στο δάσος της Δαδιάς, εκεί όπου δεκάδες μετανάστες βρέθηκαν απανθρακωμένοι.

Ή μάλλον όχι, «παράνομοι μετανάστες βρέθηκαν απανθρακωμένοι», αυτό πληροφορηθήκαμε άλλωστε, πριν το ρατσιστικό παραλήρημα συνεχιστεί και αρχίσουμε να μιλάμε για τους «κινδύνους της παράτυπης μετανάστευσης» και εν τέλει για το ότι για κάποιους η ζωή αυτών των ανθρώπων δεν έχει μάλλον και τόσο μεγάλη αξία.

Ο ρατσισμός και η χυδαιότητα αποδείχθηκαν και πάλι, όταν βγήκε στη δημοσιότητα το βίντεο με 25 μετανάστες ή μάλλον «25 κομμάτια» κλειδωμένα μέσα σε τρέιλερ από έναν άνδρα στην Αλεξανδρούπολη, ο οποίος μάλιστα σε live μετάδοση καλούσε τους πολίτες «βγείτε να τους μαζέψουμε».

Δεν ξέρω αν ήταν χειρότερο το βίντεο ή όλα τα σχόλια όλων εκείνων, που έσπευσαν να ξεράσουν το φασισμό, το δηλητήριο και την απανθρωπιά τους πάνω μας.

Ο Μίλτος Τεντόγλου κατακτά το χρυσό και γράφει ιστορία για ακόμη μία φορά

Τίποτα δεν προμήνυε πως ο φετινός ο Αύγουστος θα έφτανε στο τέλος του με μία χαρμόσυνη είδηση, η οποία, όμως, φαίνεται να ήρθε αναπάντεχα την Πέμπτη 24/08.

Εκείνη την Πέμπτη που ο Μίλτος Τεντόγλου στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής για πρώτη φορά σε ανοιχτό στίβο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, κάνοντας μας να φουσκώνουμε από υπερηφάνεια για ακόμη μία φορά.

«Πάω για να νικήσω. Δεν υπάρχει κάτι άλλο για εμένα εκτός από το χρυσό μετάλλιο», ήταν τα τελευταία λόγια του κορυφαίου αθλητή του κόσμου στο μήκος, λίγο πριν την αναχώρησή του για τη διοργάνωση που του απένειμε ένα ακόμη ένα μετάλλιο, το χρυσό – εκείνο το χρυσό που του έλειπε για να ολοκληρώσει τη «συλλογή» του – με το άλμα του στα 8,52μ.

Όχι μόνο με το θρίαμβό του, αλλά κυρίως με την ταπεινότητα και το ήθος του, ο Μίλτος Τεντόγλου γίνεται χρυσός στις καρδιές μας κάνοντας για ακόμη μία φορά την Ελλάδα να παραμιλάει.

Έως 13 ώρες συνεχούς εργασίας προβλέπει το νέο νομοσχέδιο.

Τις τελευταίες ώρες, έπειτα από σχετικές ανακοινώσεις περί του νέου εργασιακού νομοσχεδίου από τον υπουργό Εργασίας, Άδωνι Γεωργιάδη, έχουν προκληθεί ποικίλες αντιδράσεις στο Twitter. Ο βασικότερος λόγος πίσω από τις έντονες αντιδράσεις, φαίνεται να είναι ο χαρακτηρισμός «φιλεργατικό» από την πλευρά του υπουργού.

Τα σημεία-κλειδιά στο νέο εργασιακό νομοσχέδιο γεννούν ερωτήματα

Εργασία σε δύο εργοδότες – Μέχρι 13 συνεχόμενες ώρες

Μπορεί σε άλλες χώρες, όπως το Βέλγιο, να θεσπίστηκε –ή να τέθηκε πειραματικά σε εφαρμογή– το καθεστώς της τετραήμερης εργασίας, αλλά απ’ όσο φαίνεται, στη χώρα μας θα αργήσει να εφαρμοστεί κάτι αντίστοιχο. Αντ’ αυτού, το νέο εργασιακό νομοσχέδιο θα προβλέπει το μοντέλο απασχόλησης σε δύο εργοδότες, έως και 13 (!) συνεχόμενες ώρες ημερησίως. Βασική προϋπόθεση, βέβαια, είναι να τηρούνται οι 11 συνεχόμενες ώρες ανάπαυσης.

Συμβάσεις με μηδενικές ώρες απασχόλησης

Οι συμβάσεις μηδενικών ωρών απασχόλησης αφορούν εργοδότες που καλούν εργαζόμενους να παρέχουν τις υπηρεσίες τους για συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Πρόκειται για μια νέα μορφή εργασιακής σχέσης, η οποία για να ισχύει, προϋποθέτει την ενημέρωση του εργαζόμενου τουλάχιστον 24 ώρες πριν την ημέρα εργασίας.

Αυτή η νέα μεταρρύθμιση απευθύνεται κυρίως σε όσους εργάζονται σε ένα ευέλικτο πλαίσιο, όπως φοιτητές ή όσοι ήδη εργάζονται παράλληλα σε μια άλλη επιχείρηση. Ενώ, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται μια αισιόδοξη νότα στο εργασιακό τοπίο, δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν να αποκλειστούν τυχόν φαινόμενα κατάχρησης από τη μεριά των εργοδοτών.

Εξαήμερη εργασία με αυξημένο ημερομίσθιο

Για όσους ονειρευόμασταν σταδιακή εφαρμογή της τετραήμερης εργασίας, ήρθε το νέο εργασιακό νομοσχέδιο να μας χαστουκίσει βάναυσα. Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι όσες επιχειρήσεις επιθυμούν, μπορούν να υιοθετήσουν το μοντέλο της εξαήμερης απασχόλησης, υπό προϋποθέσεις. Δηλαδή, δε θα επιτρέπεται η υπέρβαση του 8ωρου και το ημερομίσθιο της 6ης ημέρας θα είναι προσαυξημένο κατά 40%.

Μπορεί να διασφαλίσει ο κρατικός μηχανισμός ότι το ημερομίσθιο που θα δίνεται για την 6η μέρα θα είναι πράγματι προσαυξημένο κατά 40%; Ένα το κρατούμενο. Επιπρόσθετα, πρόσφατη έρευνα έδειξε πως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δουλεύουν τις περισσότερες ώρες σε σύγκριση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Επομένως, σε ένα τοπίο κόπωσης, πιθανότατα θα ήταν αποτελεσματικότερη η αξιοποίηση των πόρων για μια μικρή αύξηση στις απολαβές της πενθήμερης εργασίας.

Δοκιμαστική εργασία έως 6 μήνες

Μέχρι και σήμερα, η χρονική αυτή περίοδος ανερχόταν σε 12 μήνες –εντός των οποίων ένας εργαζόμενος μπορούσε να εργαστεί δοκιμαστικά σε μία επιχείρηση. Εντούτοις, βάσει των όσων ανακοινώθηκαν, αν κάποιος εργάζεται για 6 μήνες δοκιμαστικά σε μία επιχείρηση και απολυθεί, δε δικαιούται την παραμικρή αποζημίωση. Από τη μία πλευρά, με αυτό τον τρόπο προστατεύονται οι (μικρομεσαίες ειδικά) επιχειρήσεις, με χαμηλά έσοδα, από την πίεση για αποζημιώσεις εργαζόμενων που δεν απέδιδαν.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη, η πιο ζοφερή, ίσως, είναι αυτή της εκμετάλλευσης. Κι αν η 6μηνη δοκιμαστική περίοδος, χωρίς αποζημίωση, είναι απλώς αφορμή για διαρκή πρόσληψη και απόλυση νέων ατόμων με το μικρότερο δυνατό κόστος; Με ποιους τρόπους μπορεί ο κρατικός μηχανισμός να παρέμβει σε τέτοιες περιπτώσεις;

Ψηφιακή κάρτα εργασίας

Επί της ουσίας, η ψηφιακή κάρτα εργασίας καταγράφει με πλήρη διαφάνεια το ωράριο και τις υπερωρίες των εργαζομένων. Επιπλέον, είναι σημαντικό εργαλείο στην περίπτωση της αδήλωτης εργασίας, με το κλασικό μοτίβο: «Θα δουλεύεις 8ωρο, θα αμείβεσαι για 8ωρο, αλλά θα δηλώνεσαι για 4ωρο».

Γραπτή ενημέρωση εργαζόμενου

Ο εργοδότης θα πρέπει να ενημερώνει τον εργαζόμενο για τους ουσιώδεις όρους της εργασιακής σχέσης με γραπτή επιστολή σε φυσική ή ηλεκτρονική μορφή, σε διάστημα ενός μήνα από την πρόσληψη. Αυτό εφαρμόζεται στο πλαίσιο εφαρμογής της ευρωπαϊκής οδηγίας, η οποία καθιερώνει αυστηρές προϋποθέσεις για τη µη ενημέρωση του εργαζόμενου, δίνοντάς του τη δυνατότητα καταγγελίας του παραβάτη εργοδότη.

Υποχρεωτική κατάρτιση

Δωρεάν θα είναι η κατάρτιση για τους εργαζόμενους, όταν ο εργοδότης υποχρεούται από την ενωσιακή ή την εθνική νομοθεσία ή τις συλλογικές συμβάσεις να παρέχει κατάρτιση για την εκτέλεση της εργασίας. Επισημαίνεται πως ο χρόνος κατάρτισης υπολογίζεται ως χρόνος εργασίας και δύναται να πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας.

Προστασία από απόλυση

Οι εργαζόμενοι που θεωρούν ότι έχουν απολυθεί καταχρηστικά, μπορούν να ζητούν από τον εργοδότη να τους γνωστοποιήσει τους λόγους της απόλυσης ή του ισοδυνάμου της, δεόντως τεκμηριωμένους. Μόνο που ο εργοδότης μπορεί να επικαλεστεί πάσης φύσεως ψευδή επιχειρήματα, δίχως να προβλέπεται –τουλάχιστον στα χαρτιά– κάποιος σχετικός κρατικός έλεγχος.

Πλατφόρμα εύρεσης εργασίας για νέους επιστήμονες

Η διάταξη του νομοσχεδίου για τη δημιουργία μηχανισμού εξεύρεσης εργασίας αναφέρει:

«Θεσπίζεται η δημιουργία Ψηφιακής Πλατφόρμας στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για την ανάπτυξη μηχανισμού διασύνδεσης επιστημόνων – εργαζομένων, οι οποίοι διαμένουν εντός και εκτός Ελλάδος, με θέσεις εργασίας σε επαγγέλματα υψηλών δεξιοτήτων και εξειδίκευσης που ζητούνται από επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα».

Χωρίς σημαντικά κίνητρα είναι δύσκολο να απεγκλωβιστούμε από το brain drain και να προσελκύσουμε τους Έλληνες που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό.

Απεργίες με πρόστιμο έως 5.000 ευρώ

Ασχέτως πολιτικών και κοινωνικών πεποιθήσεων, η απεργία είναι αναφαίρετο δικαίωμα των εργαζομένων και το μοναδικό όπλο στη φαρέτρα τους απέναντι σε καταχρηστικές συμπεριφορές.

Ίσως θα ήταν προτιμότερο να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στην εν λόγω μεταρρύθμιση, διότι υπάρχουν ορισμένες επιχειρήσεις που αναγκάζουν συστηματικά τους εργαζόμενους να εργάζονται 12ωρα υπό εξαντλητικές συνθήκες, ενώ οι απολαβές τους κυμαίνονται σε χαμηλότερα επίπεδα από το βασικό μισθό. Αν εξασφαλιζόταν, όμως, ο κατακερματισμός της εκμετάλλευσης πάσης φύσεως και καλλιεργούνταν ο σεβασμός στα εργασιακά δικαιώματα, τότε και οι εργαζόμενοι δεν θα χρειαζόταν να καταφεύγουν σε απεργίες.

Αν ταυτίζεσαι (αρκετά πιθανό, αν έχεις γεννηθεί πριν το 1990), θα σου πω πως πρόκειται για μια δημοφιλή διαδικτυακή τάση, που ξεκίνησε από τη Νότια Κορέα. Η λέξη «mukbang» είναι σύνθετη και προέρχεται από δύο λέξεις: «Meokda», που σημαίνει «να τρώω», και «bangsong», που σημαίνει «μετάδοση». 

Το mukbang, λοιπόν, είναι ένα live streaming ή μαγνητοσκοπημένο βίντεο, στο οποίο οι θεατές παρακολουθούν τον οικοδεσπότη, γνωστό και ως «mukbanger», να τρώει. Πρόκειται για μία viral «φαντασμαγορία αισθήσεων», με εκατομμύρια θεατές να συντονίζονται καθημερινά για να παρακολουθήσουν ζωντανά τους αγαπημένους τους mukbangers, οι οποίοι, μάλιστα, κερδίζουν τεράστια ποσά από διαφημίσεις και χορηγίες. 

Οι αντιδράσεις για αυτό το θέαμα ποικίλουν, από ευχαρίστηση και πόθο μέχρι φθόνο, τρόμο και αηδία. 

Γιατί μας αρέσει να βλέπουμε άλλους να τρώνε;

Η διαδικασία του φαγητού αποτελεί ένα ισχυρό μέσο σύνδεσης. Από τα αρχαία χρόνια, το φαγητό συγκεντρώνει τους ανθρώπους γύρω από ένα τραπέζι. Με κοινό παρονομαστή την εμπειρία του φαγητού, ένα γεύμα που μοιραζόμαστε μας δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε, να μοιραστούμε ιστορίες, να ανταλλάξουμε απόψεις και να δημιουργήσουμε κοινωνικούς δεσμούς. 

Πως περάσαμε, βέβαια, από το να απολαμβάνουμε το φαγητό στο ίδιο τραπέζι με τους συνδαιτυμόνες μας στο να παρακολουθούμε διαδικτυακές εκπομπές αγνώστων να τρώνε on camera είναι μια άλλη ιστορία. 

Τα shows αυτά, ωστόσο, έχουν αποκτήσει τέτοια δημοφιλία, που αποτελούν πλέον αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας, που διερευνά τόσο τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά των θεατών τους όσο και τις πιθανές συνέπειες από την παρακολούθησή τους. 

Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν πως οι θεατές παρακολουθούν mukbangs κυρίως για:  

Ψυχαγωγία

Οι mukbangers προσφέρουν ένα είδος θεάματος, συχνά παρουσιάζοντας εντυπωσιακές ή παραδοσιακές συνταγές ή επιλέγοντας τρόφιμα με έντονα χρώματα και ενδιαφέρουσες υφές. Συχνά αποδέχονται προκλήσεις, όπως το να φάνε υπερβολικά καυτερά τρόφιμα, να ξεπεράσουν συγκεκριμένο αριθμό θερμίδων ή το να σπάσουν ρεκόρ ταχύτητας. Το σύνηθες, πάντως, είναι να καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες φαγητού

Στα περισσότερα mukbangs δίνεται έμφαση στην καλή ποιότητα ήχου, ώστε να ακούγονται δυνατά και καθαρά όλοι οι ήχοι φαγητού (άνοιγμα συσκευασιών, ήχοι από την προετοιμασία και μαγείρεμα των τροφών, ήχοι μάσησης). Οι ήχοι αυτοί παρέχουν μια εμπειρία ASMR (Autonomous sensory meridian response), που οδηγεί σε αίσθηση ευφορίας, ανακούφισης και χαλάρωσης. 

Κοινωνική σύνδεση και αλληλεπίδραση

Οι mukbangers καλλιεργούν μια αίσθηση συντροφικότητας με τους θεατές. Συχνά, την ώρα του γεύματος αφηγούνται μια ιστορία ή συζητούν με το κοινό τους. Φροντίζουν, μάλιστα, να μεταδίδουν σε τυπικές ώρες φαγητού, ώστε οι θεατές να μπορούν να τρώνε μαζί τους. Για αρκετούς θεατές, η παρακολούθηση αυτή φαίνεται να εξουδετερώνει την απομόνωση και τη μοναξιά, ιδίως αν βρίσκονται μόνοι τους κατά τη διάρκεια του γεύματος. 

Η εξάπλωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τους επιτρέπει να σχολιάζουν, να ανταλλάσσουν απόψεις και να δημιουργούν κοινότητες μέσα στις οποίες αλληλεπιδρούν και συνδέονται.  

Ανθρώπινη περιέργεια

Κάποιοι παρακολουθούν mukbangs από βαρεμάρα, άλλοι γιατί θαυμάζουν τη δυνατότητα των δημιουργών να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες φαγητού, άλλοι για να ικανοποιήσουν το ενδιαφέρον τους για διαφορετικές διατροφικές κουλτούρες, συνταγές και γεύσεις. 

Σεξουαλική χρήση

Τα mukbangs αποτελούν μια πολυαισθητηριακή εμπειρία, που συχνά συγκρίνεται με την πορνογραφία. Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως για πολλούς θεατές ικανοποιούνται φετίχ, σχετιζόμενα με το φαγητό. Τη στιγμή που ο δημιουργός απολαμβάνει ένα γεύμα βρίσκεται σε μια κατάσταση ιδιωτική και ευάλωτη και αυτό μπορεί να προκαλέσει το sexual gaze του θεατή.

Ειδικότερα όσον αφορά σε γυναίκες δημιουργούς, σε μια κοινωνία που «θέλει» τις θηλυκότητες να καταναλώνουν μετρημένες ποσότητες φαγητού και να κρύβουν την όρεξή τους, η δημόσια και φανερή απόλαυση μεγάλων ποσοτήτων φαγητού εξωτερικεύει μια «ανικανοποίητη» όρεξη και οδηγεί στην σεξουαλικοποίησή τους. 

Ποιες είναι οι συνέπειες της παρακολούθησης mukbangs;

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, ενώ τα mukbangs έχουν κερδίσει δημοτικότητα, έχουν δεχθεί και σημαντική επίκριση για την προώθηση ανθυγιεινών διατροφικών συνηθειών και κοινωνικής απομόνωσης. Πίσω από την αυλαία, μαρτυρίες δημιουργών φανερώνουν πως και οι ίδιοι συχνά υποφέρουν από τις συνέπειες της κατανάλωσης ακραία μεγάλων ποσοτήτων τροφής και πως ανταλλάσσουν την υγεία τους με χρήματα. 

Όσον αφορά στην επιρροή που έχουν τα mukbangs στη διατροφική συμπεριφορά των θεατών, φαίνεται πως έχουν τη δύναμη να προκαλέσουν αλλαγή στην αντίληψη της ποσότητας τροφής, που θεωρείται «φυσιολογική». 

Άτομα με διατροφικές διαταραχές είναι πιο επιρρεπή στις συνέπειες της συχνής έκθεσης σε mukbangs. Αυτές είναι η απώλεια αυτοσυγκράτησης, η πυροδότηση υπερφαγικών επεισοδίων, η έκπτωση της υγείας και η επιδείνωση της σχέσης με το φαγητό. Υπάρχουν, βέβαια, και αυτοί για τους οποίους η έκθεση σε τέτοιο περιεχόμενο μπορεί να λειτουργήσει θετικά, βοηθώντας τους, δηλαδή, να απενοχοποιήσουν την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής ή να ικανοποιήσουν λιγούρες. 

Γεννώνται πολλά ερωτήματα και προσπαθώ να μην βιαστώ να κρίνω αυστηρά την επόμενη – και μία από τις πολλές – extravaganza της ποπ κουλτούρας. Έχουν άραγε μερίδιο ευθύνης τα mukbangs στην αύξηση του ποσοστού της παχυσαρκίας και του αριθμού των ανθρώπων που παλεύουν με την εικόνα σώματός τους; Ή μήπως αποτελούν μια σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στην επίδραση της βιομηχανίας του επεξεργασμένου φαγητού, του στίγματος βάρους και της κουλτούρας της δίαιτας; Και όσον αφορά στην κοινωνική απομόνωση, τον εθισμό, τον υπερβολικό ανταγωνισμό και την υπερκατανάλωση;

Φταίνε τα mukbangs ή η συνολική αλλαγή της κοινωνικής συμπεριφοράς που έχει φέρει η χρήση του διαδικτύου; Και, άραγε, τα mukbangs εξυμνούν την υπερφαγία και τη λαίμαργη διατροφική συμπεριφορά ή αποτελούν απλά μια μορφή «τέχνης», που έχει ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων στον θεατή; 

Μου «κλωτσάει», επίσης, μια αντίφαση: Πώς γίνεται στην ίδια κοινωνία που προωθείται το αδύνατο σώμα ως ελκυστικό και κατακλύζουν το ίντερνετ τα «what I eat in a day» βίντεο, να τρεντάρει ταυτόχρονα τέτοιου είδους περιεχόμενο;

Μήπως μας φαίνεται ελκυστικό να βλέπουμε αυτό που δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε; 

Μου είναι πλέον ξεκάθαρο πως υπάρχει εξειδικευμένο περιεχόμενο στο διαδίκτυο που εξυπηρετεί ακόμα και τα πιο περίεργα γούστα του καθενός μας. Αν και μένουν πολλά ακόμα να κατανοήσουμε για την ανθρώπινη συμπεριφορά, οτιδήποτε γίνεται viral μάλλον εξυπηρετεί κάποια ανάγκη και μόνο τυχαία δεν είναι η θετική ανταπόκριση εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως σε αυτή. 

Στην ενήλικη πια ζωή μας, έρχονται μέρες εξαιρετικά περίπλοκες, που θέλουμε, ως διά μαγείας, να διακτινιστούμε σε μια ήρεμη τοποθεσία, μακριά από ευθύνες, άγχη και υποχρεώσεις. Ή, ακόμα καλύτερα, να βρούμε μια μηχανή του χρόνου και να ταξιδέψουμε σε μια ξέγνοιαστη εποχή. Τότε, που βάφαμε το θρανίο μας με μπλάνκο, παίζαμε μήλα και κρυφτό, κάναμε διακοπές δύο μήνες το χρόνο, μετρούσαμε πόσα παγωτά τρώγαμε τα καλοκαίρια και παραπονιόμασταν κάθε Σεπτέμβριο, γιατί δεν θέλαμε να επιστρέψουμε στα σχολικά θρανία.

Όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε πόσο έχουμε απομακρυνθεί, στην πραγματικότητα, από την παιδική μας ηλικία, τόσο μας πιάνει ένα σφίξιμο στο στήθος. Όχι μόνο γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι μεγαλώνουμε με αστραπιαίους ρυθμούς χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε, αλλά γιατί μας πλημμυρίζει η νοσταλγία της παιδικής μας ηλικίας.

Συλλογή με αυτοκόλλητα ή τάπες

Κάθε παιδί που σέβεται τον εαυτό του έχει ένα καλοδιατηρημένο άλμπουμ με αυτοκόλλητα.

Βασικά, το κάνουν ακόμα αυτό τα παιδιά;

Εμείς, πάντως, όχι μόνο συλλέγαμε αυτοκόλλητα, αλλά –ως εκκολαπτόμενοι έμπορες– τα ανταλλάσσαμε και μεταξύ μας. Επίσης, τα αγόρια, κατά βάση, μάζευαν διαρκώς τάπες από τα γαριδάκια, με τις οποίες έπαιζαν τα απογεύματα στο πάρκο, χτυπώντας τες μέχρι να αναδειχτεί ο νικητής. Κι αν είχαν γίνει σκηνικά με τσακωμούς για το ποιος έχει τις περισσότερες ή τις καλύτερες τάπες!

Kinder έκπληξη

Το σοκολατένιο αυγό της γνωστής εταιρείας που σημάδεψε την παιδική μας ηλικία και μας «προίκιζε» με διαφορετικά δωράκια τσέπης. Πιθανότατα, το αγαπήσαμε τόσο πολύ, ως παιδιά, αφενός γιατί ως λιχουδιά ήταν το κάτι άλλο και αφετέρου, γιατί το δωράκι που έκρυβε μέσα του μας ήταν παντελώς άγνωστο, οπότε ανυπομονούσαμε αφάνταστα να το ανακαλύψουμε!

Tamagotchi

Ένα μικροσκοπικό παιχνίδι που είχε εξαπλωθεί πιο ραγδαία κι απ’ τον κορωνοϊό για τους Gen Zeners και Millennials. Για πρώτη φορά, είχαμε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε το δικό μας ψηφιακό κατοικίδιο, το οποίο χρειαζόταν φροντίδα, χρόνο και απασχόληση. Ήταν τόσο εθιστικό το Tamagotchi, που σταδιακά άρχισε να προκαλεί προβληματισμούς για το κατά πόσο επιδρά θετικά στα παιδιά ή τους αποσπά από σημαντικότερες δραστηριότητες, όπως το διάβασμα, το παιχνίδι με τους φίλους και τα εξωσχολικά αθλήματα.

Με τα χρόνια, τα Tamagotchi άρχισαν να εξαφανίζονται, για να επιστρέψουν στα ελληνικά καταστήματα τα τελευταία χρόνια –αναζωπυρώνοντας τις παιδικές μας αναμνήσεις.

Game Boy

Η πασίγνωστη παιχνιδομηχανή, η οποία υποσχόταν ατελείωτες ώρες παιχνιδιού, ακόμα και στο σχολείο. Για παράδειγμα, στα δικά μας σχολεία, τα αγόρια (κυρίως) συνεννοούνταν μεταξύ τους, ώστε να φέρνει κάθε φορά ένας το δικό του Game Boy και να παίζει όλη η παρέα εναλλάξ στα διαλείμματα ή στις ελεύθερες ώρες.

Άραγε, στα υπόλοιπα σχολεία το έκαναν αυτό ή μόνο εμείς ήμασταν τόσο καμένοι;

Σπίτια με μαξιλάρια και κάστρα από άμμο

Οι μικροί εργολάβοι σε νέες περιπέτειες. Ήταν αυτή η αίσθηση της ασφάλειας και της ανεξαρτησίας που αισθανόμασταν όταν χτίζαμε σπίτια από τα μαξιλάρια του καναπέ –και την κουβέρτα για σκεπή. Μάλιστα, όσοι είχαμε και λίγη παραπάνω φαντασία, φροντίζαμε να εξοπλίσουμε το χώρο μας με το λαμπατέρ του κομοδίνου, τα βιβλία και τα παιχνίδια μας. Έτσι, ήμασταν σε θέση να κάνουμε ό,τι θέλουμε «στο σπίτι μας».

Μια άλλη εργασία στον κατασκευαστικό τομέα, ήταν φυσικά και τα κάστρα από άμμο –όταν πηγαίναμε οικογενειακώς στην παραλία. Αν το καλοσκεφτούμε, ήταν πράγματι εντυπωσιακό πόση λεπτοδουλειά χρειαζόταν για να χτιστεί ένα τέτοιο κάστρο, με πόρτες, παράθυρα και πυργίσκους. Φυσικά, οι μικροί Αϊνστάιν σκάβαμε βαθιά από το κάστρο μας μέχρι τη θάλασσα, ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένα αυλάκι, παρέχοντας πρόσβαση στο θαλασσινό νερό.

Κινούμενα σχέδια το πρωί του Σαββάτου

Ενός λεπτού σιγή για παιδικά του Star τα πρωινά του Σαββάτου, με τα οποία γαλουχηθήκαμε τρώγοντας coco pops ή φέτες με μερέντα. Σκούμπι-Ντου, Στρουμφάκια, Πόκεμον, Τομ και Τζέρι, Μπαγκς Μπάνι, Λούκυ Λουκ, Χελωνονιντζάκια και Baby Looney Tunes – είναι μερικά μόνο από τα κινούμενα σχέδια που βλέπαμε back to back τα Σάββατα.

Ναι, πρέπει επειγόντως να δημιουργήσουμε petition για να επιστρέψουν δριμύτερα στην ελληνική τηλεόραση, διότι, συγγνώμη, αλλά συγκρίνονται τα κινούμενα σχέδια που παίζουν τώρα με αυτά εδώ τα αριστουργήματα;

Όνομα-Ζώα-Φυτά

Όταν οι δάσκαλοι ήταν στις καλές τους και μας έδιναν ελεύθερες ώρες, το παιχνίδι αυτό –ειδικά τις κρύες μέρες που δε μπορούσαμε να παίξουμε στο προαύλιο –ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόμασταν. Η αίσθηση του ότι ο χρόνος μετράει αντίστροφα και χρειάζεται μέσα σε ελάχιστο χρόνο να βρεις μια διαφορετική λέξη από τους υπόλοιπους –ώστε να συγκεντρώσεις τους περισσότερους βαθμούς– προκαλούσε νεύρα, γέλιο και τσακωμούς μεταξύ των συμπαικτών, αλλά ήταν τόσο ωραίο challenge!

Έπειτα, εννοείται ότι εξακολουθούμε να πάιζουμε «Όνομα-Ζώα-Φυτά» και ως ενήλικες πια. Τι, όχι;

Φιδάκι στο Nokia

Ο ορισμός του αθάνατου κινητού. Κάθε φορά που περιμέναμε στο γιατρό, στο αυτοκίνητο ή, τέλος πάντων, να τελειώσουν οι γονείς μας τη δουλειά τους, περνούσαμε φανταστικά παίζοντας φιδάκι. Χρειάζεται να αιτηθούμε συλλογικά την άμεση επιστροφή τους στο εμπόριο. Και η μπαταρία από άλλο πλανήτη. Φόρτιση ήθελε κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα.

Walkman

Ποιο MP3; Ποιο MP4; Ποιο YouTube;

Τα Walkman ήταν απαραίτητο στις σχολικές εκδρομές και τις οικογενειακές αποδράσεις στην παιδική μας ηλικία. Ακούγαμε το «Ξέρω τι ζητάω» των Hi5, το «Ελλάδα, συγγνώμη» του NiVo και το «Φταις» της Τάμτα –και αισθανόμασταν πολύ badass.

Video club

Μπορεί οι συνδρομητικές πλατφόρμες να μπήκαν για τα καλά στις ζωές μας, προσφέροντάς μας πλούσιο ψυχαγωγικό υλικό, αλλά τα video club είχαν άλλη αίγλη. Μπορούσαμε να περάσουμε ώρες εκεί, αναζητώντας την τέλεια ταινία ή να πηγαίνουμε καθημερινά, περιμένοντας να ξενοικιαστεί η νέα ταινία που έκανε πάταγο και ήθελαν όλοι να τη δουν. Τώρα, απλώς με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούμε να δούμε ό,τι τραβάει η ψυχούλα μας.

Είναι όλα υπερβολικά εύκολα πια.

Ποιες είναι η καλύτερες σειρές του Netflix από το day one;

Ο Αύγουστος είναι εδώ και μαζί του μας φέρνει ατελείωτες ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο, αμέτρητες βουτιές στις παραλίες της χώρας μας (αμαρτία να μη τις τιμήσουμε) και βραδινές περατζάδες στα γραφικά στενάκια των πανέμορφων νησιών μας. Για για άλλους, Αύγουστος σημαίνει ξεκούραση, ερκοντίσιον και λιώσιμο στον καναπέ. Πράγμα εννοείται σεβαστό, αρκεί να συνδυαστεί με μια πληθώρα εξαιρετικών επιλογών, που σίγουρα έχει να μας προσφέρει το πολυαγαπημένο μας Netflix. 

Και μιας και είναι ο μήνας των ταξιδιών, ας κάνουμε κι εμείς ένα ταξίδι στην ιστορία του «γίγαντα του streaming», μέσα από τις πιο επιτυχημένες σειρές που έχουν κυκλοφορήσει έως και σήμερα – και που φυσικά μπορούμε να τις απολαύσουμε και αυτό το καλοκαίρι.

Stranger Things

Η λίστα μας δε θα μπορούσε να ξεκινήσει με άλλη από τη σειρά-ΡΑ, «Stranger Things», η οποία – όπως ήταν αναμενόμενο – προκάλεσε το πολύ έντονο ενδιαφέρον του κόσμου, λίγες μόλις μέρες μετά την κυκλοφορία της. Η τεσσάρων σεζόν σειρά διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’80 στην πόλη Χόκινς της Ιντιάνα και «ακολουθεί» μια ομάδα παιδιών, που αποκαλύπτουν τα υπερφυσικά μυστικά του τόπου τους.

Πολλοί έχουν χαρακτηρίσει τη σειρά ένα «υπερφυσικό θρίλερ», αφού συνδυάζει, με αριστοτεχνικό τρόπο και νοσταλγικές αναφορές, στοιχεία τρόμου, μυστηρίου και επιστημονικής φαντασίας, ενώ παράλληλα μας προσφέρει μια συγκινητική ιστορία, που συναρπάζει μικρούς και μεγάλους.

Breaking Bad 

Συνεχίζοντας με τις σειρές-έπη του Netflix, η σειρά «Breaking Bad» αποτελεί αναμφίβολα ακόμη ένα αριστούργημα που έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στο τηλεοπτικό τοπίο. Το «Breaking Bad» διαδραματίζεται στην Αλμπουκέρκη στο Νέο Μεξικό και αναφέρεται στη μεταμόρφωση του Walter White, ενός καθηγητή χημείας στο γυμνάσιο που έγινε παραγωγός μεθαμφεταμίνης – κανείς μας δε μπορεί να ξεχάσει την φοβερή ερμηνεία του Bryan Cranston ως Walter White.

Η σειρά πραγματεύεται φαινόμενα ηθικής, δύναμης, απληστίας και αδρεναλίνης, μέσα από τις εμπειρίες ενός εγκληματικού υποκόσμου, στοιχεία που την κάνουν για πολλούς απλά μαγευτική. Αυτό το εξαιρετικό αστυνομικό δράμα, γεμάτο σασπένς και χαρακτήρες που σου μένουν σίγουρα αξέχαστοι, είναι σίγουρο πως θα σε κρατήσει στον καναπέ για ώρες κατά τη διάρκεια και των πέντε συναρπαστικών σεζόν του.

Δες το και θα μας θυμηθείς!

The Crown

Για τους λάτρεις των ιστορικών δραμάτων – ή ακόμα και της βασιλικής οικογένειας (οκ γούστα είναι αυτά) – το «The Crown» απευθύνεται σίγουρα σε εσάς. Πρόκειται για μια, αναγνωρισμένη από τους κριτικούς, σειρά, η οποία εξιστορεί τη βασιλεία της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’, από την άνοδό της στο θρόνο, το 1952.

Μεταφέροντας τους θεατές μέσα από τα τείχη του παλατιού, προσφέρει μια μαγευτική απεικόνιση των προσωπικών και πολιτικών προκλήσεων που αντιμετώπισε η βασίλισσα και η βρετανική μοναρχία όλα αυτά τα χρόνια. Την ίδια στιγμή ερευνά την περίπλοκη δυναμική της βασιλικής οικογένειας, τις μεταξύ τους σχέσεις καθώς και τις απαιτήσεις των δημοσίων ρόλων τους.

Για πολλούς, μάλιστα, πρόκειται για μια από τις καλύτερες ιστορικές σειρές των τελευταίων ετών.

Narcos

Συναρπαστική και πολύ αγαπημένη, η σειρά «Narcos» απεικονίζει την άνοδο και την πτώση των διαβόητων καρτέλ ναρκωτικών στην Κολομβία και αργότερα στο Μεξικό. Τοποθετημένο κυρίως στα τέλη του 20ου αιώνα, ακολουθεί τις πραγματικές ιστορίες των «βασιλιάδων» των ναρκωτικών, όπως ο Πάμπλο Εσκομπάρ και το Καρτέλ του Κάλι.

Με μια πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση, έντονη δράση και δυνατές ερμηνείες, το «Narcos» εξερευνά τον αδίστακτο κόσμο της διακίνησης ναρκωτικών, τονίζοντας τις αλληλένδετες σχέσεις μεταξύ των καρτέλ, των αρχών επιβολής του νόμου και των κυβερνητικών αξιωματούχων. 

Black Mirror

Αν είσαι από αυτούς προτιμάνε υποθέσεις, που θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν «τροφή για σκέψη», το «Black Mirror» δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει. Κάθε επεισόδιό του είναι και μια αυτόνομη ιστορία που εξερευνά τη «σκοτεινή» πλευρά της τεχνολογίας και τον αντίκτυπό της στην κοινωνία.

Από συγκλονιστικές ανατροπές μέχρι κοινωνικά σχόλια, το «Black Mirror» αναφέρεται σε θέματα, όπως είναι το απόρρητο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και πολλά άλλα. Δε θα ήταν υπερβολή αν τη χαρακτηρίζαμε «τη σειρά της εποχής μας», αφού με τις συχνά δυστοπικές αφηγήσεις της, εμβαθύνει στις πιθανές συνέπειες και τα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν από τη διαρκώς αυξανόμενη εξάρτησή μας από την τεχνολογία, δημιουργώντας μας, έτσι, έντονους προβληματισμούς για το μέλλον μας.

Peaky Blinders

Άλλη μια δραματική σειρά-ορόσημο για την ιστορία του Netflix, που συνεχίζει να μας αποδεικνύει ότι «ήρθε για να μείνει». Και το όνομα αυτής «Peaky Blinders», μια σειρά εποχής που διαδραματίζεται στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τη διαβόητη οικογένεια Σέλμπι και την άνοδό τους στην εξουσία καθώς «πλοηγούνται» στον ύπουλο, εγκληματικό υπόκοσμο των συμμοριών και της πολιτικής. Με τις φοβερές ερμηνείες και τα ατμοσφαιρικά σκηνικά του, το «Peaky Blinders» βυθίζει τους θεατές σε ζητήματα πίστης, εγκλήματος, πολιτικής και προσωπικών αγώνων κατά τη διάρκεια μιας ταραγμένης εποχής στη βρετανική ιστορία.

Από υπερφυσικά μυστήρια και συναρπαστικά αστυνομικά δράματα, μέχρι ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, που μας καθηλώνουν, το σίγουρο είναι πως στο Netflix μπορεί να καλύψει τα γούστα όλων μας. Αν, λοιπόν, καλοκαίρι για εσένα σημαίνει «άραγμα χωρίς αύριο», πάρε ποπ κορν, ξάπλωσε στον καναπέ και ξεκίνα με όποια σειρά σου έχει κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον!

Άλλοι, πάλι, που ξυπνήσαμε και ανοίξαμε τα παντζούρια μας, όπως κάθε πρωί, δεν αντικρίσαμε ό,τι συνήθως. Μυρωδιά καμένου, στάχτες να πέφτουν βροχή και ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο καπνού να έχει σκεπάσει τα πάντα.

Ο ουρανός μαύρισε, μαζί του και οι ψυχές μας, αφού η χώρα μας φλέγεται για ακόμη μία φορά, απ’ άκρη σ’ άκρη.

Τα πύρινα μέτωπα έως και αυτή τη στιγμή

Τα κυριότερο πύρινο μέτωπο της χώρας έως τώρα μαίνεται στην Πάρνηθα, καθώς η φωτιά φαίνεται να κινείται με μεγάλη ταχύτητα, ενάντια στους ανέμους, γεγονός που κάνει την κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη.

Οι φλόγες απειλούν σπίτια στην Αγία Παρασκευή στο Μενίδι, την ίδια στιγμή που όλες οι προσπάθειες των πυροσβεστικών δυνάμεων επικεντρώνονται στην προστασία ανθρώπων, σπιτιών και περιουσιών του δήμου Αχαρνών καθώς και του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στην Αλεξανδρούπολη και κυρίως προς τα δυτικά, δηλαδή προς τον νομό Ροδόπης, με την πυρκαγιά να κατακαίει τα πάντα για 5η μέρα και τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν ώστε να σώσουν ό,τι σώζεται.

Η κατάσταση στις περιοχές Ασπροπύργου, Θήβας και Ευβοίας, δεν είναι και πολύ καλύτερη. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης & Πολιτικής Προστασίας κάνει τώρα λόγο για πολύ υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς (κατηγορία κινδύνου 4), που προβλέπεται για σήμερα, Τετάρτη 23 Αυγούστου.

Είναι η φύση που συνεχίζει να λεηλατείται ανελέητα και «εμείς», που σε λίγο λογικά θα ρίξουμε πάλι τις ευθύνες στην κλιματική αλλαγή, αφού ως κοινωνία όλα τα έχουμε κάνει σωστά. Έτσι δεν είναι;

«Κάηκαν παράνομοι μετανάστες»

Το τελευταίο 24ωρο είδαμε απελπισμένους ανθρώπους να χάνουν ζώα, περιουσίες, κόπους μιας ζωής. Ανθρώπους που κινδύνευε η ίδια τους η ζωή και δεν δέχονταν να απομακρυνθούν μπας και καταφέρουν να προστατεύσουν έστω και το παράμικρο απόκτημά τους.

Είδαμε να παίρνουν αρρώστους από το νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης και να τους πετάνε στο πλοίο της γραμμής λες και έχουμε πόλεμο.

Είδαμε μωρά να γεννιούνται και να μεταφέρονται στοιβαγμένα, χωρίς την απαραίτητη φροντίδα.

Λίγο αργότερα ήρθε και η επόμενη τραγωδία.

Η είδηση για το θάνατο 26 ανθρώπων (και δεν ξέρουμε και πόσων ακόμη), που εντοπίστηκαν απανθρακωμένοι μέσα στο δάσος της Δαδιάς του Έβρου.

Όχι, η είδηση δεν ήταν αυτή. «Κάηκαν παράνομοι μετανάστες» ήταν η είδηση.

Με κόμπο στο στομάχι αναρωτιέμαι: Μας νοιάζει η εθνικότητά τους; Το ότι ήταν παράνομοι; Εν τέλει, μας νοιάζει τι ήταν και τι όχι;

Μάλλον είναι οι ίδιοι άνθρωποι «δεύτερης κατηγορίας» με τους νεκρούς της Πύλου και κάπως έτσι ο θάνατός τους για κάποιους δεν έχει τόση σημασία.

«Ήταν παράνομοι μετανάστες, καλά να πάθουν», διάβασα κάπου. Αργότερα είδα και άλλα παρόμοια:

«Ερευνάται το ενδεχόμενο να εισήλθαν παράνομα στη χώρα» και «Η τραγωδία επιβεβαιώνει τους κινδύνους της παράτυπης μετανάστευσης», όπως έσπευσε να μας ενημερώσει ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρης Καιρίδης.

41%.

Να υπενθυμίσουμε ότι μιλάμε για ανθρώπους που κάηκαν ζωντανοί. Και για τις οικογένειές τους που έμειναν πίσω, έχοντας χάσει τα πάντα. Ο παραλογισμός δεν έχει τελειωμό.

Βίντεο που δείχνει «άνθρωπο» να στοιβάζει δεκάδες άτομα («κομμάτια», όπως λέει) σε τρέιλερ για να τους μεταφέρει κάνει το γύρω του διαδικτύου, προκαλώντας οργή και θλίψη και αποτυπώνοντας παράλληλα την αγριότητα, την αθλιότητα και τη δυστοπία που βιώνουμε.

Όπλο μας η αλληλεγγύη

Κάτι τέτοιες ώρες το μόνο που μας μένει είναι η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά που με όσα αντικρίζουμε εύλογα αναρωτιόμαστε αν έχει όντως χαθεί. Η ελπίδα μας έρχεται και πάλι μέσα από εκείνους, που κάνουν όχι μόνο ό,τι μπορούν, αλλά ακόμη περισσότερα και μας παρακινούν κι εμάς να συνδράμουμε με κάθε δυνατό τρόπο στο αξιοθαύμαστο έργο τους.

Οργανισμοί όπως το Humanity Greece και Ο Άλλος Άνθρωπος μας καλούν να είμαστε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτή την τραγική κατάσταση.

Και θα είμαστε εκεί, να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο.

Πατρίδα της ιδιαίτερης αυτής γιορτής φαίνεται να είναι η Βραζιλία, όπου το 2006, μετά από πρόταση του Arimateo Dantas, εκπροσώπου του Δήμου Esperantina, καθιερώθηκαν εκδηλώσεις κατά μήκος όλης της χώρας με σκοπό την προαγωγή του δικαιώματος των γυναικών στον οργασμό. 

Ανά τα χρόνια, όλο και περισσότερες χώρες, όπως η Ισπανία, το Περού, η Αργεντινή, το Μεξικό και η Νορβηγία αποφάσισαν να διοργανώσουν εορτασμούς, αλλά και συνέδρια για να ενημερώσουν τον κόσμο και να ανοίξουν τη συζήτηση γύρω από το θέμα του “οργασμικού κενού”.

Τι είναι το “οργασμικό κενό”;

Το “οργασμικό κενό” ή “χάσμα” είναι ένας όρος που δημιουργήθηκε για να περιγράψει την ανισότητα που υπάρχει στους οργασμούς ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Γνωστή και ως “οργασμική ανισότητα”, ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να υπολογιστεί η σεξουαλική ικανοποίηση μεταξύ διαφορετικών δημογραφικών ομάδων. 

Είναι γεγονός ότι ο οργασμός δεν είναι εξίσου σημαντικός για όλους τους ανθρώπους και μία καλή σεξουαλική ζωή δεν μετριέται αποκλειστικά από τον αριθμό των οργασμών που έχει ένα άτομο. Παρ’ όλα αυτά, είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι, με βάση τις υπάρχουσες μελέτες, υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στον αριθμό των οργασμών που έχουν οι άντρες και οι γυναίκες που βρίσκονται σε ετερόφυλες σχέσεις.

Ναι, σωστά κατάλαβες. Τα διαθέσιμα στοιχεία δεν δείχνουν διαφοροποίηση μόνο με βάση το φύλο, αλλά και με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό! Το οργασμικό κενό δεν αφορά μόνο στη σύγκριση ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, αφού, κατά τη σύγκριση ετεροφυλόφιλων γυναικών με γυναίκες που είναι λεσβίες ή bi/pansexual, οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες είχαν τους λιγότερους οργασμούς

Πιο συγκεκριμένα, με βάση σχετική έρευνα του “Archives of Sexual Behavior”, το 95% των στρέιτ αντρών φτάνει συνήθως σε οργασμό κατά τη διάρκεια του σεξ, ενώ το ίδιο ποσοστό για τις γυναίκες φτάνει στο 65%. Επιπλέον, η σύγκριση αφορά και στους οργασμούς που έχουν οι γυναίκες όταν αυνανίζονται μόνες τους σε σχέση με τη σεξουαλική επαφή με άλλο άτομο. Πιο συγκεκριμένα, το 39% των γυναικών δηλώνει ότι έχει οργασμό κάθε φορά που αυνανίζεται, ενώ μόλις το 6% δήλωσε ότι έχει οργασμό κάθε φορά που κάνει σεξ.

Ακόμη, μία μελέτη που διεξήχθη από γνωστή εταιρεία προφυλακτικών, διαπίστωσε ότι το 20% των γυναικών δεν βιώνει ποτέ οργασμό, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους άντρες αφορά μόλις στο 2% του συνολικού τους πληθυσμού.

@chloeexplains

THE ORGASM GAP #fyp #foryou #informational (info from Healthline and Psychology Today)

♬ original sound – Chloe Bush

Γιατί οι στρέιτ γυναίκες έχουν τους λιγότερους οργασμούς;

Αναζητώντας μία απάντηση αναφορικά με το γιατί οι γυναίκες που κάνουν σεξ με άντρες είναι η πληθυσμιακή ομάδα που έχει τους λιγότερους οργασμούς, μία έρευνα απέδειξε ότι το 30% των ανδρών πιστεύει ότι ο καλύτερος τρόπος να φέρουν σε οργασμό μία γυναίκα είναι αποκλειστικά μέσω της διείσδυσης, την ίδια στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών αναφέρει ότι η διέγερση της κλειτορίδας είναι αυτό που χρειάζεται για να κλιμακώσουν.

Κόλπος και αιδοίο

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν γνωρίζει βασικά στοιχεία της ανατομίας των αναπαραγωγικών και σεξουαλικών μας οργάνων! Πιο συγκεκριμένα, σε σχετική έρευνα, το 58% των ερωτηθέντων δεν μπορούσε να περιγράψει τη λειτουργία της ουρήθρας, το 47% δεν γνώριζε τι είναι τα χείλη, ενώ το 52% δεν αναγνώριζε ποιος είναι ο κόλπος. Η έλλειψη γνώσης και ενημέρωσης της ανατομίας είναι εμφανής τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες, καθώς το 59% των ανδρών και το 45% των γυναικών δεν μπόρεσε να δείξει σωστά τον κόλπο.

Τι πάει τόσο λάθος με το γυναικείο οργασμό;

Από τη σχολική εκπαίδευση – στην οποία λείπει παντελώς η οποιαδήποτε αναφορά στη σεξουαλική απόλαυση – μέχρι τη στρεβλή απεικόνιση του γυναικείου οργασμού σε όλο το φάσμα της τέχνης, από την ποπ κουλτούρα μέχρι το πορνό, είναι φανερό ότι σχεδόν τίποτα δεν είναι σωστό.

Από το 1933, που καταγράφεται η πρώτη απεικόνιση γυναικείου οργασμού στο σινεμά, η συζήτηση γύρω από την κορύφωση των γυναικών δεν έχει πάψει, σε μεγάλο βαθμό, να συνοδεύεται είτε από αίσθημα ντροπής, είτε από λανθασμένα στερεότυπα που είναι φτιαγμένα για να ικανοποιούν το “male gaze”.

Με αφορμή την Ημέρα Γυναικείου Οργασμού, μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα κάτι να αλλάξει;

Η Βραζιλία έκανε την αρχή, 17 χρόνια μετά, όμως, δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά. Σίγουρα οι συζητήσεις μας γύρω από τον οργασμό γίνονται πιο ελεύθερα και με λιγότερη ντροπή, αλλά έχουμε πολύ ακόμα δρόμο να διανύσουμε.

Μήπως ήρθε η ώρα να έρθει και στην Ελλάδα το “International Female Orgasm Day” και να ανοίξει επιτέλους μία δημόσια συζήτηση χωρίς ταμπού; Σε κάθε περίπτωση, όσο και αν αδιαφορούν οι πολιτικοί, οι οργανώσεις και οι γιατροί αυτής της χώρας για τον οργασμό μας, αυτό δεν σημαίνει πως εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό.

Τι λες, μήπως ήρθε φέτος η στιγμή να ξεκινήσουμε εμείς να γιορτάζουμε την 8η Αυγούστου; 

 *Ως γυναικείο οργασμό σε αυτό το άρθρο ορίζουμε τον οργασμό των cis γυναικών, καθώς σε αυτές βασίζονται τα διαθέσιμα στοιχεία και βιβλιογραφικές αναφορές. 

Μπορεί η ελληνική ραπ, να κυριαρχεί πάντα στο ρεπερτόριο των νέων γενιών, ωστόσο, φέτος γίνεται 30 ετών. Με αφορμή, λοιπόν, τα τριακοστά της γενέθλια, ήρθε η στιγμή να θυμηθούμε τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της.

Αν και για πολλούς αυτό το είδος μουσικής είναι συνυφασμένο με την βία, τα ναρκωτικά, τα όπλα και την υποτίμηση των γυναικών, υπάρχουν και καλλιτέχνες που έχουν αναδείξει καταστάσεις και βιώματα, τα οποία αποτελούν, πραγματικά, τροφή για σκέψη και ευκαιρία για ταύτιση.

Δεν ξέρεις τι θα πει ελληνικη ραπ, αν δεν έχεις καψουρευτεί με τα ερωτικά τραγούδια

Όταν σε είδα ξανά – Ταφ Λάθος

Αν δεν έχεις μελαγχολήσει με το κλασικό ερωτικό τραγούδι χωρισμού: «Όταν σε είδα ξανά» από Ταφ Λάθος, τότε δεν ξέρεις τι θα πει ποιοτικός χωρισμός. Η πλήρης ταύτιση περιγράφεται απόλυτα με το σχόλιο κάποιου ακροατή, κάτω από το τραγούδι στο Youtube:

«Παραδέξου το. Εισαι εδώ και ακούς αυτό το κομμάτι, εχοντας προηγούμενως βγει βόλτα με τους φίλους. Γυρισες σπίτι σου, πεταξες τη χαρούμενη μάσκα σου και απλά σκέφτεσαι το χωρισμό…»

Μπορεί να παλεύουμε με τους δαίμονες μέσα μας, ώστε να ξεπεράσουμε ένα χωρισμό και να λέμε ότι έχουμε προχωρήσει, αλλά το τραγούδι αυτό, που βγήκε το 2014, ήρθε να καλύψει όλες αυτές τις σκέψεις που έρχονται το βράδυ, όταν μένουμε μόνοι. Και αφήνω εδώ, αυτό το στίχο γεμάτο νόημα: «Όταν σε είδα ξανά, δε σου ‘πα γεια, γιατί το πρώτο είναι εύκολο, το δεύτερο πονά. Τ’ αφησα. Είπα άλλη φορά. Την νύχτα όμως μ’ έπνιγε. Ήσουν τόσο κοντά. Θέλω το χέρι σου να χάνεται στο δικό μου, θελω να μη σε νοιάζει το ψευδώνυμό μου. Θέλω να σου λεω ό,τι φοβάμαι και ό,τι νιώθω χωρίς να φοβάμαι οτι αύριο θα το πληρώσω».

Σε μερικούς μόνο στίχους και τραγούδια γεμάτα αλήθεια, ο ράπερ Iratus ενσάρκωνε συναισθήματα πάθους και έρωτα

Στο τραγούδι, «Όλο μου το είναι να είσαι», του 2017, ο Iratus, έδωσε φωνή στο παιδί μέσα μας που το μόνο που ζητά είναι έναν αγνό έρωτα, ο οποίος αποδέχεται και δέχεται κάθε φόβο, κάθε ανησυχία και ό,τι αρνητικό συναίσθημα έχει ο απέναντί μας.

Πέραν των ερωτικών τραγουδιών, οι καλύτερες στιγμές της ελληνικής ραπ ήρθαν από ράπερ που ήθελαν να εκφράσουν την αγανάκτηση και την οργή τους απέναντι στο κατεστημένο, με μια κοινωνία γεμάτη στερεότυπα, αλλά και ανθρώπους που δέχονται να συμβιβαστούν με τα πάντα.

Ένας από αυτούς είναι και ο Νέγρος του Μοριά

«Πότε θα δω μια άσπρη μέρα από εσένα, Ελλάδα»

«Αυτό το ραπ είν’ για τον κάθε Αφρικανό»

«Αλλά κι εσένα σε εκτιμώ και σ’ αγαπάω, Ελλάδα»

«Έχω χρυσό, διαμάντια γιατί είμαι Αφρικάνος»

«Μα τα νησιά και τους δικούς μου αγαπάω, Ελλάδα»

«Το ρυθμό, τό ‘χει ο Αφρικανός, μουσική, απ’ τον Αφρικανό»

«Εμπορεύματα με τον Αφρικανό, 1ος πολιτισμός απ’ τον Αφρικανό»

«Μα, με λες μαϊμού ή σοκολατένιο γιατί είμαι μαύρος»

Βέβαια, αυτές τις στιγμές υπερηφάνειας που μας χάρισαν αγανακτισμένοι ραπερς, σπίλωσαν κομμάτια επιφανειακά και ανούσια. Κομμάτια, τα οποία έγιναν τάση, γιατί πολύ απλά αναφέρονται σε βία, όπλα, ναρκωτικά και ένα άσωτο βίο, που, σύμφωνα με τους fans, σου προσφέρει, ένα κάποιο status.

Στίχοι που έγιναν viral, από το τραγούδι του Snik «GANGSTA»

«Mπαίνω μες το club κάνω diddy bop/12 μπουκάλια στο τραπέζι όλοι Milly Rock/κάθε καριόλα με γνωρίζει/σαν τον Kevin δύο τηλέφωνα, είμαι busy, busy».

Τους στίχους, όλο νόημα που διαβάσαμε πριν, διαδέχονται τώρα, φράσεις και λέξεις μπερδεμένες.

FY – Δεν είμαι κακός

«Όταν πίνω μπετώνω και χώνω/γι’ αυτό με φωνάζουν Μπετόβεν/όσο είμαι στο Άμστερνταμ κάτσε και πιες την μπουρούχα/δεν είμαι vegan μονίμως, όμως, τρώω μαρούλια σε ρούχα»

Δυστυχώς, στην προκειμένη περίπτωση, οι στίχοι, μιλούν από μόνοι τους. Ξεκάθαρη, casual αναπαραγωγή στερεοτύπων που διαχρονικά ταλανίζουν την κοινωνία μας.

Light – Mοsca

«Έχω 15 άκρες άμα θες»

«Πάντα 2-3K μες στην τσέπη»

«5 δολοφόνους μες στις επαφές μου»

«Αν τους στείλω, μες στο σπίτι σου θα έρθουν»

Εδώ, από πού να το πιάσεις; 

Ας εστιάσουμε στο ζήτημα των πληρωμένων δολοφόνων, μιας και ξεπερνάει τη γκρίζα ζώνη. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι τέτοιου είδους κομμάτια θέλουν να προκαλούν, αλλά το θέμα είναι ότι διαμορφώνουν και συνειδήσεις, ειδικά των νέων παιδιών. 

Και δεν είναι καθόλου εντάξει να έχουμε πάρε-δώσε με σκοτεινούς τύπους που αφαιρούν εν μία νυκτί ανθρώπινες ζωές, έναντι τεράστιου χρηματικού αντιτίμου. 

Η ελληνική ραπ, είναι εδώ για να μείνει. Αναπόφευκτα, θα υπάρχουν τραγούδια που όχι μόνο θα ντροπιάζουν αυτό το είδος της μουσικής, αλλά θα γίνονται και τάση από το κοινό. Τουλάχιστον, γνωρίζουμε και τη θετική πλευρά της ραπ, τα τραγούδια της οποίας δίνουν φωνή σε όλα αυτά τα συναισθήματα που δεν καταφέραμε να εξωτερικευσουμε ποτέ.

Χρόνια πολλά λοιπόν ελληνική ραπ!

Και ευχή, όπως λέει και το τραγούδι: «Και όλοι να λένε, να ένας σοφός».