Τόσο για εμπειρίες και ιστορίες απο φαντάρους, όσο και για τη σχέση του με την πολιτική και, ευρύτερα, με τους πολίτες. Όπως όλοι γνωρίζουμε, στην Ελλάδα υπάρχει υποχρεωτική στράτευση. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι άντρες αναγκάζονται να παρατήσουν την μέχρι πρότινος ζωή τους για 6, 9 ή 12 πλέον μήνες για να εκπληρώσουν τη στρατιωτική θητεία τους. 

Εν ολίγοις, η υποχρεωτική στράτευση υπάρχει γιατί η αυτοδιάθεση του σώματος και το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή ιεραρχείται (νομικά) κάτω από την προστασία και την ασφάλεια της χώρας, η οποία συνεχώς νιώθει ότι απειλείται. Τα δικαιώματα των ανδρών, δηλαδή, έρχονται σε δεύτερη μοίρα στο βωμό του εθνικού συμφέροντος – ή τουλάχιστον αυτό που θέλουν να ονομάζουν “εθνικό συμφέρον”.

Παρά τις όποιες απόπειρες για μεταρρυθμίσεις από την πλευρά της κυβέρνησης, υπάρχει ένα βαθύτατα προβληματικό κεφάλαιο, το οποίο παραγκωνίζεται συστηματικά: Οι συνθήκες θητείας στον ελληνικό στρατό. 

Ταξικότητα και ελληνικός στρατός

Η στρατιωτική θητεία, λοιπόν, όχι μόνο είναι υποχρεωτική, αλλά και απαράδεκτα αμειβόμενη, αφού οι φαντάροι λαμβάνουν, κατά μέσο όρο, 8-10€ το μήνα (!) για τα ξυριστικά τους είδη. Υπάρχουν, βέβαια, και οι περιπτώσεις των πολύτεκνων που βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα, λαμβάνοντας 30€ (κατά προσέγγιση) το μήνα. Με λίγα λόγια, αν δεν έχεις χρήματα στην άκρη ή δεν μπορούν να σε βοηθήσουν οι δικοί σου, δεν μπορεις να ανταπεξέλθεις. Εκτός αν θέλεις να σε γδάρουν οικονομικά! 

Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας, σε πολλές περιπτώσεις, ακόμη και τα δεδομένα γίνονται ζητούμενα. Δεν έχεις την πολυτέλεια της προτίμησης στο φαγητό, τρώς ό,τι έχει στα μαγειρεία. Για τσιγάρα ή για delivery δε, αν τύχει να βρεθείς σε σκληρή μονάδα, θεωρούνται είδος προς εξαφάνιση. Από την άλλη, καλείσαι να διανύσεις κάποιες αποστάσεις από τον τόπο κατοικίας σου προς τον τόπο θητείας σου – και αντίστροφα – ενώ, παράλληλα, κανείς δεν μεριμνεί για τα έξοδα κίνησης, τα χρήματα, δηλαδή, που χρειάζεται κάθε άνθρωπος στις εξόδους και στις άδειές του. 

Κι όλα αυτά, σ’ ένα καθεστώς που δεν μπορείς να εργαστείς, ούτε δικαιούσαι κάποιο επίδομα ανεργίας – ακόμη κι αν καλύπτεις όλες τις προϋποθέσεις – έτσι απλά, επειδή είσαι στρατεύσιμος. 

Ελληνικός στρατός και προβληματική κουλτούρα

Όπως σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, έτσι και ο ελληνικός στρατός έχει τους κανόνες, τα στερεότυπα και την κουλτούρα του. Ευτυχώς, με την πάροδο των χρόνων φαίνεται να έχει βελτιωθεί η κατάσταση, αν και οι νοοτροπίες που διέπουν τη συντριπτική πλειοψηφία των στρατοπέδων συνεχίζουν να είναι κακοποιητικές και τοξικές. 

Θα μπορούσε να ειπωθεί με ασφάλεια, πως ενσαρκώνουν απόλυτα το φαινόμενο της τοξικής αρρενωπότητας και της “ματσίλας” βάσει του οποίου αναμένεται να μπαίνουν όλοι στα καλούπια της πατριαρχίας, ενώ οτιδήποτε εκτός αυτού πολεμάται. Η κακοποιητική συμπεριφορά μεταφράζεται ως “εκμάθηση πειθαρχίας”, τα καψόνια μεταφράζονται ως “εκπαίδευση” και ο “εθνικισμός” και η “ξενοφοβία” (που προσπαθούν να ριζώσουν) ως “αγάπη για τη χώρα”.

Το αστείο της υπόθεσης, είναι πως στο τέλος μια στρατιωτικής θητείας ένας άντρας δεν είναι καθόλου έτοιμος να βρεθεί σε μια κατάσταση πολέμου, αφού στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία ουσιαστική εκπαίδευση χρήσης όπλων ή πολεμικών τεχνών. 

Κι έπειτα, έρχονται οι τραγικές ιστορίες που έλαβαν χώρα εντός ελληνικών στρατοπέδων να μας θορυβήσουν ακόμη περισσότερο

Όσο κι αν γίνονται προσπάθειες αποσιώπησης, δεν είναι λίγες οι καταγγελίες και οι τραγωδίες που γράφτηκαν στους χώρους της παραλλαγής.

Η εκμετάλλευση έχει χακί χρώμα

Ανά τα χρόνια, ουκ ολίγες καταγγελίες για εκμετάλλευση στον στρατό έχουν δει το φως της δημοσιότητας, χωρίς, ωστόσο, να προβαίνει σε κάποια έμπρακτη ανακατάταξη η πολιτεία.

Εργασιακή εκμετάλλευση και εμπαιγμό στις άδειες, είχαν καταγγείλει στην ΕΡΤ Ν. Αιγαίου και στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, φαντάροι που υπηρετούσαν στο Τάγμα Εθνοφυλακής στη Μεγίστη, ζητώντας από ΓΕΣ και ΑΣΔΕΝ να παρέμβουν.

“Κόβουν τιμητικές πόστου, ενώ έχουμε φτύσει αίμα σε αυτά τα πόστα για να λειτουργούν όλα όπως πρέπει σε αυτό το στρατόπεδο και δεν μας υπογράφουν ούτε δέκα μέρες άδεια”, δηλώνουν χαρακτηριστικά. 

Επιπλέον, οι φαντάροι ζήτησαν από τη διοίκηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να μην αποκρύπτονται τα υπάρχοντα προβλήματα, ανάμεσα τους και η κακή ποιότητα του φαγητού. Ταυτόχρονα, τέθηκε το ζήτημα του αν πράγματι εκτελούν το χρέος τους στην πατρίδα ή αν οι αρμοδιότητές τους περιορίζονται αποκλειστικά στη δόμηση εκκλησιών στο Καστελόριζο ή στην εργασία σε λέσχες αξιωματικών. Μάλιστα, για να πάρουν μέρος σε όλα τα παραπάνω, δέχονται φρούδες υποσχέσεις για τιμητικές άδειες που δεν πραγματοποιούνται ποτέ.

Ακόμη, σύμφωνα με καταγγελίες που φτάνουν στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων – Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων “Σπάρτακος”, ο εκπρόσωπος, Νίκος Αργυρίου, είχε αναφέρει:

“Τον περασμένο Φεβρουάριο οι φαντάροι υποχρεώθηκαν να βάψουν δημοτικές αίθουσες, να φτιάξουν εκκλησίες, να πέρασουν φωτιστικά σε τουριστικά μονοπάτια, να καθαρίσουν τον σκουπιδότοπο του νησιού, με λίγα λόγια δήμος – στρατός – εργολάβος, ώστε να εκμεταλλεύονται την δωρεάν εργασία τους”.

“Ο στρατιώτης είναι ο πιο άγρια εκμεταλλευόμενος που υπάρχει χωρίς ωράριο για 30 συνεχείς μέρες μέσα στις μονάδες να δουλεύει χωρίς σταματημό και χωρίς δικαιώματα”.

“Πρόσφατη είναι η καταγγελία γονιού στην Κω που ανέφερε πως το παιδί του κόντεψε να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Τους πέταγαν τηγάνια, τους έβριζαν και κανένας δεν έκανε κάτι”.

23χρονος αυτοκτόνησε στην Κεφαλονιά λόγω bullying στο στρατό 

Στις 20 Φεβρουαρίου του 2021, 23χρονος φαντάρος έχασε τη ζωή του όταν το ΙΧ που οδηγούσε έπεσε σε γκρεμό και στη συνέχεια στη θάλασσα όπου και βυθίστηκε, στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου στην Κεφαλονιά. Αν και οι πρώτες πληροφορίες έκαναν λόγο για τροχαίο δυστύχημα, ο πατέρας του άτυχου νεαρού δήλωσε σε εκπομπή της ΕΡΤ πως η αλήθεια ήταν διαφορετική.

“Περιμέναμε πάρα πολύ καιρό να ολοκληρωθεί η ΕΔΕ και να βγουν τα αποτελέσματα. Έδειξε ό,τι δείχνουν όλα αυτά τα χρόνια οι ΕΔΕ, για όλες τις αυτοκτονίες που έχουν γίνει, ότι δηλαδή κανείς δεν ευθύνεται για τίποτα”, είπε αρχικά.

“Ο γιος μου ήταν ένα παιδί με αξιοπρέπεια και ήθος. Ήθελε να το διαχειριστεί όλο αυτό το πράγμα μόνος του και δεν μας είχε εκδηλώσει όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Τρεις μέρες πριν γίνει το μοιραίο, εκδηλώθηκε σ’ εμάς και μας είπε τα προβλήματα που είχε περάσει, τα καψόνια που του έκαναν και το bullying που είχε υποστεί”, πρόσθεσε.

“Αυτό που επιδιώκουμε είναι να αποδοθούν οι ποινικές ευθύνες, οι οποίες εκκρεμούν σε δικογραφία στην εισαγγελία του στρατοδικείου και να μην μπει η υπόθεση στο αρχείο”.

Ελληνικός στρατός και καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση

Σοκ είχε προκαλέσει στην κοινή γνώμη η υπόθεση του 19χρονου με νοητική υστέρηση στην Ορεστιάδα, ο οποίος κατήγγειλε ότι κακοποιήθηκε σεξουαλικά από 46χρονο Υπαξιωματικό του Στρατού Ξηράς. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα όσα δηλώσε, ο 46χρονος τον έβαλε στο αυτοκίνητό του διά της βίας, τον οδήγησε σε αγροτική περιοχή και τον κακοποίησε. Από μεριάς του, ο 46χρονος υποστήριξε πως πράγματι προέβη σε σεξουαλικές πράξεις, αλλά με τη συναίνεση του 19χρονου.

Στο ίδιο κλίμα, η καταγγελία ενός 32χρονου για σεξουαλική κακοποίηση, όταν ήταν 22 ετών, από τρεις στρατιώτες, κατόπιν εντολής του λοχαγού του. Ο δικηγόρος του 32χρονου δήλωσε σχετικά, μεταξύ άλλων:

“Υπήρξε έντονος λεκτικός διαπληκτισμός ανάμεσα στον πελάτη μου και τον λοχαγό του. Τότε, ο λοχαγός θεώρησε σωστό να τον απειλήσει και να του πει μπροστά και σε άλλους: «Το βράδυ θα δεις τι θα πάθεις». Έτσι κι έγινε. Το ίδιο βράδυ έγινε το κακό. Για την πράξη αυτή, τη σεξουαλική κακοποίηση του, ο λοχαγός είχε δώσει εντολή να την εκτελέσουν τρεις φαντάροι από την Κρήτη.

“Ο ένας τον κακοποίησε σεξουαλικά και οι άλλοι δυο τον κρατούσαν με την βία για να μην αντιδράσει. Το περιστατικό αυτό έγινε μέσα στο ιατρείο της μονάδας. Έδωσε εντολή, μετά τον διαπληκτισμό τους ο λοχαγός να μην κοιμηθεί μέσα στον στρατιωτικό θάλαμο της μονάδας, αλλά μέσα στο ιατρείο και εκεί έγινε η πράξη”.

Αφορμή για να απασφαλίσει ο 32χρονος στάθηκε η εμφάνιση του ελληνικού #MeToo.

“Ψυχολογικά, η αλήθεια είναι ότι τράβηξε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, όμως τώρα είναι καλά. Εγώ το γνώριζα το περιστατικό εδώ και καιρό γιατί μου είχε περιγράψει κάποια συμβάντα, αλλά τώρα επηρεασμένος και από το κίνημα #MeToo, αποφάσισε να το ξεριζώσει από μέσα του και να πει την δική του αλήθεια. Πιστεύω πως στο μέλλον θα βγουν κι άλλα τέτοια περιστατικά που θα αφορούν φαντάρους. Είναι πολλοί αυτοί που κρύβουν βαθιά μέσα τους κάποιο είδος κακομεταχείρισης”. 

“Εύχομαι να βγω ψεύτης”.

Ήταν το Σεπτέμβριο του 1960, όταν έγινε εμφανές ένα θεμελιώδες κύμα αλλαγής στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, με προτροπή της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας. Φυσικά, το βεληνεκές της τότε διοργάνωσης που έκανε δειλά-δειλά τα πρώτα της βήματα στη Θεσσαλονίκη δεν προμήνυε σε καμία περίπτωση τις λαμπερές κινηματογραφικές βραδιές που θα ακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια.

Ποιος είναι ο σκοπός του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοργανώνεται κάθε Νοέμβριο, από το 1960 στην όμορφη συμπρωτεύουσα από τον ομώνυμο πολιτιστικό οργανισμό υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού. Εκτός από το ότι αποτελεί ένα από τα παλαιότερα και σημαντικότερα φεστιβάλ κινηματογράφου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, διαθέτει και διαγωνιστικό χαρακτήρα, ενώ παράλληλα περιλαμβάνει αφιερώματα σε κορυφαίους σκηνοθέτες ή/και παράλληλες εκδηλώσεις, όπως: Εκθέσεις, συναυλίες ή εργαστήρια.

Επίσης, δίνει έμφαση στον ανεξάρτητο κινηματογράφο και τους ανερχόμενους δημιουργούς από ολόκληρο τον κόσμο. Ως κόμβος συνάντησης ανθρώπων της κινηματογραφικής τέχνης, είναι ζωτικής σημασίας για σκηνοθέτες όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από τις γειτονικές χώρες. Ενδεικτικά, οι θεατές-επισκέπτες του φεστιβάλ ξεπερνούν τους 80.000 κάθε χρόνο, με σπουδαία ελληνικά και διεθνή ονόματα του χώρου να παρευρίσκονται ως τιμώμενα πρόσωπα.

Από την αρχή της δημιουργίας του, πραγματοποιείται στον ιστορικό κινηματογράφο «Ολύμπιον» της Πλατείας Αριστοτέλους και, από το 1999, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, σε τέσσερις αίθουσες που προήλθαν από την ανακατασκευή των παλαιών αποθηκών του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης. Βέβαια, η Αποθήκη Γ’ στο Λιμάνι είναι η κεντρική του φεστιβάλ, ενώ εκδηλώσεις πραγματοποιούνται και στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο ανήκει στον ίδιο οργανισμό με το φεστιβάλ.

Η απαρχή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η πρώτη Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου, όπως ονομαζόταν τότε, πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το Σεπτέμβριο το ’60, συγχρόνως με τον εορτασμό των 25 χρόνων της Διεθνούς Έκθεσης και με πρωτοβουλία του Παύλου Ζάννα. Μιας και την εποχή εκείνη ο κινηματογράφος ανήκε στο Υπουργείο Βιομηχανίας – και όχι στο Υπουργείο Πολιτισμού, όπως σήμερα – τα εγκαίνια έγιναν από τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας, Νικόλαο Μάρτη.

Το πρώτο φεστιβάλ προκάλεσε ρίγη συγκίνησης τόσο στους διοργανωτές, όσο και στους ανθρώπους της τέχνης από τη Βόρεια Ελλάδα. Όπως ήταν λογικό, επικρατούσε αναβρασμός μεταξύ των κατοίκων της Θεσσαλονίκης εν όψει των δρώμενων και ανυπομονούσαν να συναντήσουν από κοντά τους μεγάλους κινηματογραφικούς αστέρες εκείνης της εποχής.

Τα ευτράπελα στην ιστορία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Το κωμικό της υπόθεσης ήταν το γεγονός πως, την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, ελάχιστοι επέλεξαν να παρευρεθούν. Εντούτοις, στη συνέχεια πλήθος κόσμου παραληρούσε για ένα «χρυσό» εισιτήριο που θα του επέτρεπε να δει από κοντά τους μεγάλους πρωταγωνιστές του κινηματογράφου.

Τα πρώτα πέντε χρόνια, το φεστιβάλ εξακολουθούσε να διατηρεί την ονομασία: «Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου», ενώ οι ταινίες που προβάλλονταν έφεραν την υπογραφή κορυφαίων σκηνοθετών υψηλής τέχνης, όπως ο Νίκος Κούνδουρος ή του εμπορικού κινηματογράφου, όπως ο Φιλοποίμην Φίνος.

Ακριβώς επειδή ο ανταγωνισμός ήταν τεράστιος, η σειρά προβολής των ταινιών αποτελούσε έναυσμα για να προκύψουν παράπονα και ενοχλήσεις από την πλευρά δημιουργών και συντελεστών, αφού ορισμένοι θεωρούσαν πως έτσι μερικές ταινίες αποκτούν την εύνοια της κριτικής επιτροπής. Προκειμένου, λοιπόν, να αποφευχθούν τέτοιου είδους περιστατικά, αποφασίστηκε από την τρίτη χρονιά του φεστιβάλ πως η σειρά προβολής των ταινιών θα καθοριζόταν κατόπιν κληρώσεως.

Όμως, τα ευτράπελα είχαν μόλις ξεκινήσει!

Ο Φίνος δεν άφησε την Αλίκη να πάει στο Φεστιβάλ Καννών

Ο ρόλος στην ταινία «Μανταλένα» χάρισε στην Αλίκη Βουγιουκλάκη την υποψηφιότητα της Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Καννών. Μάλιστα, ήταν συνυποψήφια με την Κλαούντια Καρντινάλε.

Ωστόσο, ο Φίνος δεν της επέτρεψε να πάει.

«Γιατί δε με άφησε ο Φίνος; Γιατί θα μ’ έχανε. Γιατί δεν έφυγα απ’ το Φίνο; Γιατί είχα πάντα father complex». Δηλαδή, μου έλειπε ο πατέρας. Κι εκείνος μου είχε δείξει τέτοια στοργή, ήμουνα σίγουρη, λοιπόν, ότι κοντά στο Φίνο έχω μια προστασία. Γι’ αυτό δεν έγινα διεθνής», είχε δηλώσει σχετικά σε συνέντευξή της αργότερα η Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Μια κυρία με μπικίνι για το Χατζηχρήστο

Την ημέρα προβολής της ταινίας «Της κακομοίρας», με πρωταγωνιστή τον Κώστα Χατζηχρήστο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, έφτασε στη ρεσεψιόν του «Ολύμπιον» μια τεράστια τούρτα. Τότε, όλοι έτρεξαν να δουν περί τίνος πρόκειται, ενώ κάλεσαν και τον Κώστα Χατζηχρήστο στη ρεσεψιόν, διότι ήταν ο παραλήπτης του ογκώδους αυτού δώρου.

Αφότου μεταφέρθηκε και ο γνωστός ηθοποιός στη ρεσεψιόν, διαπιστώθηκε ότι η τούρτα στάλθηκε από τον Ελληνοαμερικανό παραγωγό ταινιών, Τζέιμς Πάρις.Όμως, η έκπληξη δεν τελείωσε εκεί. Όταν ο Κώστας Χατζηχρήστος άνοιξε το καπάκι, ξεπρόβαλε μια πανέμορφη κοπέλα με ένα προκλητικότατο μπικίνι.

Η ηθοποιός Ελένη Ανουσάκη συνελήφθη, επειδή… φορούσε βαθύ ντεκολτέ

Στην κινηματογραφική διοργάνωση του 1964, η Ελένη Ανουσάκη εμφανίστηκε με ένα άκρως εντυπωσιακό φόρεμα, το οποίο χαρακτηρίστηκε υπερβολικά προκλητικό για τα ήθη της εποχής. Μάλιστα, ήταν τόσο ακραία η ενδυμασία της για τα ασφυκτικά καλούπια του ‘60, ώστε συνελήφθη (!) από τις αστυνομικές αρχές για προσβολή της δημοσίας αιδούς.

ΕΛΕΝΗ ΑΝΟΥΣΑΚΗ - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Πηγή: Μηχανή του χρόνου

Αλίκη, Αλίκη, είσαι εδώ;

Ως «περιφρονητική» χαρακτήρισε ο Τύπος τη στάση της Αλίκης Βουγιουκλάκη, όταν αποδέχτηκε μεν την πρόταση από τη διοργάνωση του φεστιβάλ για να πάρει μέρος στην κριτική επιτροπή, το 1965, αλλά τελικά δεν συμμετείχε.

Οι παραγωγοί Φιλοποίμην Φίνος και Κλέαρχος Κονιτσιώτης απείλησαν να αποσύρουν τις ταινίες τους γιατί… διαφωνούσαν με τον τρόπο προβολής τους

Ειδικότερα, εκείνη την εποχή, ο Φίνος είχε δηλώσει στον Τύπο: «Λυπούμαι διά την πιθανώς προκαλούμενην ανωμαλίαν, αλλά ως αντιλαμβάνεσθε, η επαγγελματική μου ζημία αναιρεί την διαθεσίν μου όπως βοηθήσω την υμετέραν εκδήλωσιν».

Από πλευράς του, ο κ. Κονιτσιώτης υποστήριξε πως, όχι μόνο δε θα αποσύρει, τελικά, την ταινία του, αλλά θα προβληθεί ακόμη μια δική του. Και τελικά, η επιτροπή στο φεστιβάλ του 1965, αρνήθηκε να δώσει Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας.

Ο Τζέιμς Πάρις κατέβασε τανκς στη Θεσσαλονίκη, για να προωθήσει την ταινία του  

Το 1966, συμμετείχε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης – και με τη βούλα πια – ο Τζέιμς Πάρις με την ταινία «Ξεχασμένοι Ήρωες». Η εν λόγω ταινία περιστρεφόταν γύρω από την ιστορία ενός αξιωματικού του ελληνικού στρατού, ο οποίος έφτασε στην, υπό γερμανική τότε κατοχή, Μυτιλήνη, με σκοπό να συμβάλλει σε μια αντάρτικη αποστολή.

Πηγή: Μηχανή του χρόνου

Και ο Τζέιμς Πάρις, ως μεγαλοπαραγωγός και διαφημιστής των ταινιών του, ήξερε καλύτερα από τον καθένα πώς να δημιουργήσει σκηνικά για να προσελκύσει τον Τύπο. Έτσι, λοιπόν, έφερε μια σειρά από τανκς στη Θεσσαλονίκη, ενώ επιβράβευσε κάθε στρατιώτη που μετείχε στο… θορυβώδες αυτό εγχείρημα, με ένα κοστούμι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μοίρασε 1.500 πακέτα τσιγάρα στο κοινό που παρακολουθούσε την ταινία για να κερδίσει τη συμπάθειά του.

Στην προηγούμενη συναυλία τους, στις 16 Σεπτεμβρίου, το ανακαινισμένο, πλέον, Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού ήταν κατάμεστο, αφού πλήθος κόσμου επέλεξε την παλιά και παντοτινή μουσική αγάπη: Τους Πυξ Λαξ. Σε μια εμφάνιση, γεμάτη νοσταλγία, η σκηνή του Θεάτρου του Λυκαβηττού γέμισε ξανά – μετά από πολλά χρόνια – με τις μουσικές και τους στίχους των Πυξ Λαξ να κατακλύζουν τις καρδιές των θεατών.

Η ανταπόκριση του κοινού ήταν κάτι παραπάνω από συγκινητική, ενώ δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να τραγουδά, να συμμετέχει και να πετά τα ρούχα του ψηλά! Επί δυόμισι ώρες, μαζί με τους Πυξ Λαξ, χιλιάδες άνθρωποι μοιράστηκαν αναμνήσεις, επιθυμίες, όνειρα, αγωνίες, ελπίδες και προσδοκίες.

Γιατί, αυτό είναι το μαγικό με τη συγκεκριμένη μπάντα: Ενώνει, συγκινεί, συμφιλιώνει.

Στις 21 Σεπτεμβρίου ανανεώνουν το ραντεβού τους οι Πυξ Λαξ

Όπως τότε. Όπως πάντα!

Θα είσαι κι ΕΣΥ ΕΚΕΙ, στα ΨΗΛΑ της ΠΟΛΗΣ…

Εκεί που οι αναμνήσεις ζουν για ΠΑΝΤΑ!

Η δεύτερη συνάντηση του διαχρονικά αγαπημένου συγκροτήματος με το κοινό αναμένεται να πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, στις 21 Σεπτεμβρίου, με τις πόρτες να ανοίγουν στις 19:00. Οι Πυξ Λαξ αναμένεται να ανέβουν στη σκηνή στις 21:00, ενώ παράλληλα το ταμείο της συναυλίας θα είναι ανοιχτό από τις 18:30.

Πληροφορίες εισιτηρίων

Οι τιμές των εισιτηρίων διαμορφώνονται ως εξής:

Γενική είσοδος: 15 ευρώ

Ταμείο: 18 ευρώ

Σημεία Προπώλησης

Ηλεκτρονικά: more.com

Τηλεφωνικά: 11876

Φυσικά Σημεία Προπώλησης

Music Corner, Πανεπιστημίου 56 & Εμμανουήλ Μπενάκη & σε όλα τα Viva Spots

Πρόσφατα διάβαζα τις δηλώσεις του Elon Musk για την κόρη του, Vivian Jenna Wilson, η οποία άλλαξε το επώνυμό της σε αυτό της μητέρας της και αρνείται να έχει, καθώς φαίνεται, οποιαδήποτε σχέση με το όνομα ή τα χρήματα του ζάμπλουτου πατέρα της. 

Ο ίδιος, μιλώντας στους Financial Times, είπε ότι η κόρη του «έμπλεξε με τον κομμουνισμό που διδάσκεται στα σχολεία», ως απάντηση στο ρεπορτάζ του Reuters που έκανε γνωστό ότι η Jenna, μετά την αλλαγή των στοιχείων της ταυτότητάς της, δήλωσε: «Δεν μένω πλέον μαζί του, ούτε επιθυμώ να συσχετίζομαι με το βιολογικό μου πατέρα, με οποιονδήποτε τρόπο, σχήμα ή μορφή»

Διαβάζοντας αυτές τις δηλώσεις, μίας από τους πλουσιότερες κληρονόμους του πλανήτη, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ:

«Αν η ίδια η κόρη ενός δισεκατομμυριούχου απαξιώνει σε τέτοιο βαθμό τον πλούτο του, πώς νιώθει άραγε η υπόλοιπη κοινωνία απέναντι σε ανθρώπους που έχουν τόσα πολλά χρήματα – ακόμη και πολύ λιγότερα από – όσα έχει ο CEO της Tesla»;

@nypost

#ElonMusk blames elite LA school for brainwashing ‘communist’ trans daughter into hating him for being rich

♬ original sound – New York Post | News – New York Post | News

Το beef που έχουμε με τους πλούσιους από επιστημονική σκοπιά

Δεν είναι λίγα τα άτομα που μόλις ακούσουν οτιδήποτε για τη ζωή κάποιας πλούσιας ή κάποιου πλούσιου, ακόμα και αν αυτό αφορά σε κάποια καλή πράξη που έκαναν, δεν θα αργήσουν να εκφράσουν την απαξίωση και τη δυσφορία τους. Τα αρνητικά συναισθήματα απέναντι σε όσους έχουν λεφτά λαμβάνουν διαφορετικές διαστάσεις και συχνά εξαρτώνται από το μέγεθος του πλούτου αλλά και από τη δημόσια εικόνα και φήμη που διατηρεί το εκάστοτε άτομο. 

Χρήματα έχει και ο Bezos, χρήματα είχε και η Χριστίνα Ωνάση. Ωστόσο, τι είναι  αυτό που κάνει κάποιους πλούσιους πιο αντιπαθείς στη δημόσια σφαίρα από άλλους; Και πόσο, άραγε, αλλάζουν τα δεδομένα ανάλογα με το μέγεθος του πλούτου που έχει το κάθε άτομο;

Έρευνα του 2021 που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Ohio και το Πανεπιστήμιο Cornell, αποκάλυψε ότι η αντιπάθεια προς τους πλούσιους λαμβάνει διαφορετική έκταση ανάλογα με το ποιοι είναι αυτοί, καθώς και το πόσα χρήματα έχουν. Πιο συγκεκριμένα, με βάση την έρευνα που πραγματοποιήθηκε με 2.800 συμμετέχοντες, εντοπίστηκαν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις πεποιθήσεις των ανθρώπων απέναντι σε μεμονωμένους δισεκατομμυριούχους και στην κοινωνική τάξη των πλουσίων εν γένει.

Όπως έδειξε η έρευνα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού τρέφει θαυμασμό απέναντι σε πρόσωπα όπως είναι ο Bill Gates ή ο Elon Musk, καθώς αποδίδει την οικονομική τους επιτυχία στην εξυπνάδα, το ταλέντο και τη σκληρή τους δουλειά. Από την άλλη πλευρά, όταν μιλάμε, επί παραδείγματι, για καλοπληρωμένα, υψηλόβαθμα στελέχη πολυεθνικών πολλοί άνθρωποι αντιδρούν κυνικά, σκεπτόμενοι ότι τα άτομα αυτά έχουν χρήματα απλώς και μόνο επειδή τους ευνοεί το οικονομικό σύστημα. 

@danhenryrocks

Here’s why poor people really hate rich people #wealthymindset #richpeople #makemoney

♬ original sound – Dan Henry

Γιατί πολύς κόσμος αντιπαθεί τους πλούσιους;

Σύμφωνα με σχετική έρευνα του 2021, το 29% των Αμερικανών πιστεύει ότι το γεγονός πως κάποια άτομα έχουν περιουσία άνω του ενός δισεκατομμυρίου, κάνει κακό στην ίδια τη χώρα. Με απλά λόγια, η συγκέντρωση μεγάλου μέρους του πλούτου στα χέρια των λίγων, έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μικρότερη συγκέντρωση πλούτου στα χέρια όλων των υπόλοιπων: «Οι πλούσιοι, πλουσιότεροι και οι φτωχοί, φτωχότεροι», όπως θα έλεγαν οι παλιοί. 

Είναι, όμως, μόνο αυτός ο λόγος που πολλοί άνθρωποι απεχθάνονται τόσο τα άτομα που έχουν χρήματα; Και γιατί, άραγε, δεν φαίνεται να παίζει τόσο σημαντικό ρόλο ο τρόπος με τον οποίο απέκτησαν τα χρήματα αυτά ή πώς τα χρησιμοποιούν, αλλά πολύ περισσότερο η δημόσια εικόνα που επιλέγουν να χτίσουν; Μπορεί ένα άτομο να είναι δισεκατομμυριούχος με ηθικό τρόπο; Θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να υπάρχουν πολύ πλούσιοι άνθρωποι αν δεν υπήρχαν παράλληλα πολύ φτωχοί; 

Πολλά άτομα υποστηρίζουν ότι η απόκτηση και διατήρηση τόσο μεγάλου πλούτου από ένα μόνο άτομο είναι εγγενώς ανήθικη, ειδικά όταν ζούμε σ’ έναν κόσμο με τόσο μεγάλες οικονομικές ανισότητες, στον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας και πεθαίνουν από την πείνα ή την έλλειψη βασικών αγαθών και υπηρεσιών, όπως είναι το πόσιμο νερό, το αποχετευτικό σύστημα ή οι πρωτοβάθμιες δομές υγείας. 

Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι το μίσος προς τους πλούσιους ενέχει απλώς ένα συναίσθημα ζήλιας αλλά και κατωτερότητας: «Γιατί εκείνη και όχι εγώ;». Ή, ακόμα πιο ξεκάθαρα: «Τι έχει αυτός περισσότερο από εμένα;». 

«Μήπως μισούμε τους πλούσιους επειδή θα θέλαμε να είμαστε στη θέση τους;»

Το φαινόμενο αυτό ενδέχεται να πηγάζει από τον διαρκή αγώνα ενός μισθωτού, εντείνοντας τις κοινωνικές ανισότητες και προκαλώντας ένα αίσθημα αδικίας σε όσους μοχθούν για να αποκτήσουν τα βασικά. Tην ίδια στιγμή που άλλοι άνθρωποι απολαμβάνουν βόλτες με το ιδιωτικό τους τζετ, ζουν σε βίλα και έχουν ό,τι ποθεί η ψυχή τους. Στο τέλος της ημέρας, ωστόσο, πλούτος είναι και οι ξέγνοιαστες στιγμές με τα κοντινά μας πρόσωπα ή η αγάπη που ζεσταίνει τις καρδιές μας.

«Δεν θα ήταν, όμως, άσχημα να είχαμε λίγα παραπάνω χρήματα στο λογαριασμό μας, έτσι δεν είναι;», θα μου πεις. «Έτσι είναι», θα σου απαντήσω.  

Σε αυτή την άνιση και πάντα χαμένη μάχη, έρχομαι να προτείνω μερικές πολύ καλές και underrated σειρές από το Netflix. Πιάσε θέση στο μπαλκόνι και διάλεξε τι θα δεις απόψε από την παρακάτω λίστα.

Black Butterflies (2022)

Χρωστάω ένα ξεχωριστό άρθρο για υποτιμημένες γαλλικές σειρές – είναι, βλέπεις, πάρα πολλές – αλλά για την ώρα θα σας συστήσω ίσως την αγαπημένη μου. Αστυνομική σειρά με εμβόλιμα στοιχεία εποχής, οι “Μαύρες Πεταλούδες” είχαν την ατυχία να κυκλοφορήσουν στα απόνερα του Dahmer και ποτέ δεν έλαβαν την προσοχή που τους αξίζει. 

Ο Mody είναι ένας πολλά υποσχόμενος συγγραφέας που έχει βρεθεί σε καλλιτεχνικό αδιέξοδο, οπότε όταν ο Desiderio, ένας ηλικιωμένος άσημος άνδρας, του προτείνει να γράψει την βιογραφία του, εκείνος δέχεται με μισή καρδιά. Σύντομα, όμως, θα βρεθεί προ εκπλήξεων.

Ο άνθρωπος που έχει απέναντι του δεν είναι αυτός που αρχικά νόμιζε, αλλά ένας κατά συρροή δολοφόνος που, με τη σύντροφό του, είχαν διαπράξει μια σειρά δολοφονιών τη δεκαετία του ‘70. 

Με πολύ καλή σκηνοθεσία, τρομερές ερμηνείες και καλοδουλεμένο σενάριο, η σειρά είναι ακόμα μια αξιόλογη και πολύ προσεγμένη παραγωγή του Arte που από πέρυσι έχει γίνει δυναμικός πυρήνας τροφοδότησης για το Netflix.

The End of the F***ing World (2017 – 2019)

Αν ανήκεις και εσύ στην τιμημένη γενιά που μεγάλωσε με Skins, αυτή η σειρά είναι για σένα. Βασισμένο στο ομώνυμο κόμικ του Charles S. Forsman, το “The End of the Fucking World” πραγματεύεται την ιστορία δύο εφήβων, του James και της Alyssa, και το ολιγοήμερο ταξίδι ενηλικίωσής τους. Οι δύο νέοι έρχονται κοντά ο ένας στον άλλον πολύ απότομα. Η μοναδική τους ομοιότητα, εκ πρώτης όψεως, είναι η διαφορετικότητά τους.

Μπουχτισμένοι από το περιβάλλον και την οικογένεια, το σκάνε για έναν συγκεκριμένο προορισμό. Ωστόσο, ο κόσμος αυτός δεν είναι αγγελικά πλασμένος και δύο απρόσεκτοι έφηβοι μπορεί να βρεθούν σε μεγάλους μπελάδες, όσο κοντά στην ενηλικίωση κι αν βρίσκονται. 

Όταν το ταξίδι της Alyssa και του James τελειώνει, κανένας από τους δύο δεν είναι πια ο ίδιος.

Midnight Mass (2021)

Εν αναμονή του Οίκου των Άσερ, της καινούργιας και τελευταίας σειράς του Mike Flanagan για το Netflix, ας θυμηθούμε την πιο υποτιμημένη από τις πέντε συνολικά δουλειές του για τη μεγάλη πλατφόρμα. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Crocket Island, ένα απομονωμένο νησί με λιγοστούς κατοίκους που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, μετά από ένα ατύχημα διαρροής πετρελαίου που σακάτεψε την τοπική υδροχλωρίδα.

Στο νησί εμφανίζεται ένας νεαρός ιερέας, κρατώντας ένα μυστηριώδες κουτί και τότε ξεκινάνε τα μαναφούκια. Χωρίς να ξεφεύγει από τις γνωστές και αγαπημένες του θεματικές, ο Flanagan παρουσιάζεται σε αυτή τη σειρά πιο ώριμος και οξυδερκής από ποτέ. Με λάβαρο τον τρόμο, φτιάχνει ένα υπαρξιακό θρίλερ πιστό στην αισθητική που έχει καθιερώσει τα τελευταία χρόνια ο σκηνοθέτης.

Sense8 (2015 – 2018)

Η μοναδική τηλεοπτική σειρά των αδερφών Wachowskis (The Matrix) σε συνεργασία με τον Tom Tykwer που, λίγα χρόνια μετά, θα μας χάριζε το “Babylon Berlin”, αγαπήθηκε από το τηλεοπτικό κοινό – αλλά όχι από τους παραγωγούς – με αποτέλεσμα να μην ανανεωθεί για τρίτη σεζόν. 

Ευτυχώς, μετά από τη δίκαιη γκρίνια εκατομμυρίων τηλεθεατών, οι δημιουργοί κατάφεραν να μας χαρίσουν ένα τέλος με μια δυομισάωρη ταινία. Οχτώ άτομα, εντελώς διαφορετικά και άγνωστα, ανακαλύπτουν ότι μπορούν να αλληλοεπιδρούν τηλεπαθητικά μεταξύ τους. 

Πέρα από το αστείο κλίμα και την ισχυρή σύνδεση που δημιουργείται ανάμεσά τους, καλούνται να αντιμετωπίσουν τον κακό της υπόθεσης που θα τους κάνει άνω-κάτω. Το “Sense8” είναι από τις πρώτες σειρές που ασχολήθηκαν τόσο ανοιχτά με την queer κοινότητα, ανοίγοντας την πόρτα σε ένα πιο συμπεριληπτικό τηλεοπτικό τοπίο.

Ethos (2020)

Άφησα τελευταίο το δικό μου ιερό δισκοπότηρο του Netflix, μια τουρκική σειρά που έγινε η αιτία να ασχοληθώ σοβαρά με την τηλεοπτική παράδοση της γείτονος χώρας και να ανακαλύψω έναν κόσμο που σίγουρα δεν περίμενα να βρω.

Ξεχάστε ό,τι ξέρατε.

Κανένας Σουλειμάν δεν παίζει σε αυτή τη σειρά, καμία Σεχραζάτ δεν αναζητεί χρήματα για το καρκινοπαθές παιδί της, κανένας Εζέλ, σαν άλλος Κόμης Μοντεκρίστο, δεν αναζητεί εκδίκηση από το περιβάλλον του που τον πρόδωσε. Το “Ethos” παρουσιάζει την Τουρκία έτσι ακριβώς όπως είναι: Βαθιά διχοτομημένη ανάμεσα στην θρησκευτική και την κεμαλική παράδοση, αιωνίως ενοχική για τα κοινωνικά της τραύματα και βαθιά ανθρώπινη. 

Στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται ο Berkun Oya, στον οποίο οφείλουμε τον καταπληκτικό “Αθώο” και μερικές ακόμα – σχετικά αδιάφορες – σειρές και ταινίες, αλλά περισσότερο απ’ όλα του χρωστάμε το ότι έβαλε την Τουρκία στον τηλεοπτικό χάρτη που της αξίζει.

Και τώρα που σας μίλησα για εκείνες τις σειρές που κάπου θα είχε πάρει το μάτι σας αλλά δεν είχε τύχει ακόμα να δείτε, σας δίνω το ελεύθερο να τις μπιντζάρετε σαν να μην υπάρχει αύριο. Είναι όλες μικρές και πολύτιμες. 

Τη μπύρα μην ξεχάσετε!

Ζωές, φυσικός πλούτος, περιουσίες. Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ, και οι περισσότεροι από μακριά, προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια μιας χώρας που φαίνεται να βάλλεται το τελευταίο διάστημα από τις επτά πληγές του Φαραώ. Με τα δελτία των 21:00 σε ρόλο “Μωυσή” και το κράτος στον ρόλο των “Ισραηλιτών”, να προτάσσει το 112, αντί το αίμα στις πόρτες, για να το λυπηθεί ο Θεος, καθώς η ευπάθειά του το καθιστά έρμαιο των φυσικών καταστροφών.

Είναι, όμως, πραγματικά έτσι; Είναι οι απανωτές καταστροφές που υφιστάμεθα, απόλυτες αιτίες της φύσης και της δύναμής της; Μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε λίγο περισσότερο τις εξηγήσεις που δίνουμε, ως ανθρωπότητα, στις καταστροφές για να αποφύγουμε το “βάρος” των ευθυνών μας; 

Πού ξεκινούν οι φυσικές καταστροφές και πού τελειώνουν οι ανθρώπινοι παράγοντες

Όσο κι αν ισχύει πως ένας τυφώνας που πλήττει τη στεριά μπορεί να είναι η αιτία για την απόλυτη καταστροφή της, η φυσική του υπόσταση παραμένει μόνο ο κίνδυνος που επιφέρει. Το αν το φυσικό αυτό φαινόμενο καταλήξει σε καταστροφή εξαρτάται από ανθρώπινους παράγοντες, όπως η τοποθέτηση του πληθυσμού, η προμελέτη, η ανοικοδόμηση στα λάθος σημεία, τα επίπεδα ευπάθειας, η ετοιμότητα και η ικανότητα αντιμετώπισής του. 

Έτσι, αντιλαμβανόμαστε τον ανθρώπινο παράγοντα και την ευθύνη στην καταστροφή, καθώς αν ο ίδιος τυφώνας κατέφθανε σε ένα ακατοίκητο νησί, δε θα χαρακτηριζόταν ως “φυσική καταστροφή”, αλλά ως “φυσικό φαινόμενο”. Ως εκ τούτου, σε κάθε είδους καταστροφή, υπάρχει η αλληλουχία: Αιτία-ευπάθεια-ετοιμότητα-αποτέλεσμα-ανασυγκρότηση.

Οπότε, το ποιος ζει και ποιος πεθαίνει ορίζεται ξεκάθαρα ως κοινωνική ευθύνη. Όσο για την ανοικοδόμηση, αυτή υπερτονίζει και βαθαίνει ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες με τις πιο ευάλωτες ομάδες να πλήττονται τα μέγιστα. 

Η ανθρώπινη απώλεια είναι, αδιαμφισβήτητα, μια τραγωδία – η απώλεια των ζώων, όμως…;

Η έσχατη εξέλιξη είναι, αναμφίβολα, η απώλεια της ανθρώπινης ζωής. Τι γίνεται, ωστόσο, με την αξία της ζωής των μη ανθρώπινων ζωών; Υπολογίζεται από εμάς ως “καταστροφή” η ίδια η απώλεια ή ο αντίκτυπος που έχει στην οικονομία μας; Είναι, τελικά, τόσο εγωιστικός ο τρόπος με τον οποίο έχουν δημιουργηθεί οι κοινωνίες μας; 

Από τη μία, τα ζώα που ζουν στη φύση και κινδυνεύουν καθημερινά είτε από τις φυσικές καταστροφές, είτε από τον ανθρώπινο παράγοντα και από την άλλη, τα ζώα που ζουν εγκλωβισμένα σε μαντριά και στάβλους ή δεμένα. Τα μεν, σε περίπτωση φυσικού κινδύνου, καίγονται κατά χιλιάδες, θάβονται, παρασύρονται, συνθλίβονται ή τραυματίζονται σοβαρά και τα δε, δεν έχουν καν την ευκαιρία να παλέψουν για τη ζωή τους.

Αβοήθητα μπροστά σε κάθε κίνδυνο, χωρίς τη λογική να τα συνοδεύει και τους απαραίτητους πόρους, καθίστανται ίσως ως η πιο ευπαθής ομάδα. Βέβαια, ακόμη και όσα καταφέρουν να γλυτώσουν από την καταστροφή, εξακολουθούν να κινδυνεύουν από την αργοπορία και την έλλειψη ικανότητας της κοινότητάς μας να ανταπεξέλθει άμεσα στον απόηχο της καταστροφής.

Είναι εκτεθειμένα σε μολυσμένα νερά, σε αναζωπυρώσεις πυρκαγιών, σε υποσιτισμό κ.λπ. Απ’ όποια οπτική γωνία κι αν το δούμε, είναι οι μεγαλύτεροι ηττημένοι, ακριβώς επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να προστατευθούν, εν αντιθέσει με τον άνθρωπο.

Η ενσυναίσθηση άργησε μια μέρα στα δελτία ειδήσεων

Ένα γρήγορο ζάπινγκ αρκεί για να δούμε δεκάδες ταλαιπωρημένους ρεπόρτερ να παίρνουν συνεντεύξεις μπροστά από στοιβαγμένα κουφάρια άτυχων ζώων με τα δελτία ειδήσεων να απαριθμούν ωμά, οικονομικές απώλειες μετρώντας τα σε κιλά γάλα, τυρί ή κρέας. Χωρίς καμία αμφιβολία, η οικονομική καταστροφή που υπέστησαν οι οικογένειες που χτυπήθηκαν από πυρκαγιές και πλημμύρες, οι κόποι μιας ζωής που χάθηκαν και το αύριο που καλούνται να αντιμετωπίσουν, θα έπρεπε να είναι το πρώτο ζήτημα στην ατζέντα του κρατικού μηχανισμού προς άμεση επίλυση.

Παρ’ όλα αυτά, ο ωμός τρόπος με τον οποίο τα δελτία προσπαθούν να διεγείρουν το συναίσθημα των τηλεθεατών, να τους τρομάξουν και να τους καθηλώσουν στο εκάστοτε κανάλι, είναι αποκρουστικός. Η έλλειψη σεβασμού σε μια ζωή που φοβήθηκε, τρόμαξε, προσπάθησε και ηττήθηκε από το θάνατο είναι πέρα για πέρα κατακριτέα και μη αποδεκτή. 

Αντ’ αυτού, θα ήταν πολύ πιο συνετό – αλλά καθόλου “πουληστερό”– αν το κάθε Μέσο αξιοποιούσε τη δύναμή του για να μοιράσει ελπίδα – και όχι φρίκη. Με τον κόσμο που άλλοτε γνωρίζαμε να αλλάζει συνεχώς τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε να έχουμε αντιληφθεί πως το μοναδικό όπλο στη φαρέτρα μας είναι η αλληλεγγύη, η ανθρωπιστική βοήθεια που προσφέρουμε ο ένας τον άλλον. Υπό αυτό το πρίσμα, ο σεβασμός σε κάθε είδους ύπαρξη και στο ίδιο το περιβάλλον είναι και ο μόνος τρόπος να σωθούμε.

Ας αλλάζουμε κανάλι ή ας κλείνουμε την τηλεόραση κάθε φορά που η νοημοσύνη μας υποτιμάται και η ζωή δεν υπολογίζεται. Η πραγματικότητα είναι εκεί έξω και δε χρειάζεται να παρακολουθούμε, σαν άλλο ριάλιτι, κάτι που τυχαία δεν συνέβη σ’ εμάς.

Το φθινόπωρο έφτασε και μαζί μ’ αυτό επιστρέφει και το ανεπανάληπτα λαχταριστό “Πανεψηστήμιο” του Burger Fest Vol 9. Έτσι, για να αποκτήσει μια νόστιμη διάσταση η επιστροφή στη σχολή, στη δουλειά και γενικώς… στην πραγματικότητα! 

Ο πιο γευστικός θεσμός της πόλης, το πρώτο και μεγαλύτερο food festival στην Ελλάδα αφιερωμένο στο burger, έρχεται για ένατη φορά για δύο ζουμερά και γευστικά τετραήμερα! Aπό τις 21 έως τις 24 Σεπτεμβρίου και από τις 28 Σεπτεμβρίου έως την 1η Οκτωβρίου, το Αμαξοστάσιο στο Γκάζι θα γίνει το αγαπημένο σου στέκι, αφού εκεί θα περάσεις τις πιο νόστιμες φοιτητικές – και όχι μόνο – στιγμές σου.

Ήρθε η ώρα να αποκτήσετε πτυχίο στο burger και μάλιστα, με βαθμό άριστα!

Στιγμές για δυνατούς… παίκτες

Περνώντας την Πύλη του “Πανεψηστημίου”, μια σειρά από burger houses, θα είναι εκεί για να σε μυήσουν στην τέχνη του burger, όπως: Caprus, Comet Street Gourmet Athens, Hurry Up Street Food Resto, Melt burgers, PAX Burgers, RAW Street Burger, RnD Burgers, Sam Burgers, Smash’n Bun, Tarantino Burgers Athens, The Smashers Burgers, Tsiken The Van και Tyson.

Πριν ορμήσεις σαν να μην υπάρχει αύριο στο φαγητό σου και επιδοθείς στο ρυθμό του “Πανεψιστημίου”, μπορείς να πάρεις τον καφέ σου από το περίπτερο του LOT51 ή να ξεκινήσεις με ένα cocktail από τα TGI Fridays, που θα είναι διαθέσιμα γύρω από τις “πανεψηστημιακές” αίθουσες, εξασφαλίζοντας ότι κάθε γουλιά θα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά στην απόλυτη εμπειρία που αναμένεται να ζήσεις!

Κι επειδή είμαστε μερακλήδες, φυσικά και το μενού διαθέτει ΚΑΙ γλυκές λιχουδιές από τα SweetSpoon Athens, Zuccherino και Λουκουμάδες “Μποέμ”, ώστε να δοθεί και μια ζαχαρένια πινελιά στην ήδη καταπληκτική διοργανωσάρα!

Επιπλέον, ετοιμάσου να ξεσηκωθείς και να του “δώσεις να καταλάβει”, αφού έχει δημιουργηθεί μια εκρηκτική μουσική συνύπαρξη, η οποία απαρτίζεται από τους: Stereo MCs, ο Εισβολέας, οι Alcatrash, Yucatan, μεταξύ άλλων. Εκτός, όμως, από ανελέητο φαγοπότι και την φούλ ενισχυμένη διασκέδαση μετά μουσικής, οι πιο συνεπείς λάτρεις του φαγητού θα κληθούν να παρακολουθήσουν παραδόσεις για το πώς φτιάχνεται το σωστό, το ορθόδοξο, το υπερσυγκλό burger.

Τα πράγματα, ωστόσο, δεν είναι τόσο απλά, διότι θα κληθείς να αποδείξεις ότι όντως ήσουν “καλός μαθητής” επί του πρακτέου

Οι παράλληλες δράσεις πολλές και πολλά υποσχόμενες

Εκτός από τη γνωριμία με τους Grill Masters του Burger Fest, εφόσον ένα burger σέβεται τον εαυτό του δε μπορεί να μη γίνει αντικείμενο εκπαίδευσης στα πιο διασκεδαστικά Master Classes. Έτσι, σε συνεργασία με τη Weber, κάθε απόγευμα καταξιωμένοι Grill Masters, όπως ο Τίμος Ζαχαράτος, θα είναι εκεί για να σε μυήσουν στην τέχνη του πιο ζουμερού ψησίματος και να μοιραστούν τα μυστικά τους με κάθε επίδοξο ψήστη!

Παράλληλα, μια σειρά από διασκεδαστικές δράσεις, όπως food challenges, για τους πιο τολμηρούς, photo opportunities σε corners που αξίζει να ανακαλύψεις, καθώς επίσης και Kids Area, για να φέρεις μαζί σου και τα παιδιά σου, αφού δεν υπάρχει όριο ηλικίας στην μάθηση, θα είναι εκεί για να σου αποδείξουν πως στην “Πανεψηστημιούπολη”, οι επιλογές για εξερεύνηση και απόλαυση θα είναι… άπειρες!

Στο φετινό Burger Fest, τα burgers γίνονται τροφή για σκέψη, ενώ κάθε μπουκιά μας επισφραγίζει την αξία της γνώσης! Στα έδρανα του “Πανεψηστημίου”, γινόμαστε όλοι φοιτητές, για να ζήσουμε μια αξέχαστη εμπειρία σ’ ένα μοναδικό εκπαιδευτικό ταξίδι στην επιστήμη και την τέχνη του burger!

Μπορείς να αγοράσεις το εισιτήριό σου, εδώ.

Τότε που η λέξη «φιλία» λάμβανε ίσως την πιο αθώα και αυθεντική μορφή της. Ένα διάλειμμα στο σχολικό προαύλιο, μια βόλτα στην παιδική χαρά της γειτονιάς ή μια κοινή καλοκαιρινή περιπέτεια στην κατασκήνωση, ήταν αρκετά για να ζωντανέψει αβίαστα μια νέα φιλία. Μια φιλία που ξεπερνούσε τα ηλικιακά όρια και οποιαδήποτε μορφή προκατάληψης. Τρεφόταν μονάχα από την κοινή περιέργεια να ανακαλύψουμε τον κόσμο. 

Πλέον, στα 25 μου, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως όλα αυτά έχουν αλλάξει. Βλέπεις, όταν η ενηλικίωση σου «χτυπάει» την πόρτα, αυτόματα ξεκλειδώνεται και μια άλλη πίστα της καθημερινότητας, εκείνη των τρελών χρονοδιαγραμμάτων, των αυξανόμενων απαιτήσεων και των «πρέπει» που μας φθείρουν περισσότερο από όσο αντιλαμβανόμαστε. Προφανώς, οι μεταβάσεις από τις οποίες περνάμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας αλλάζουν θεμελιωδώς τις προτεραιότητες, τις αξίες και την οπτική μας σχετικά με πολλά ζητήματα. 

Όταν, όμως, η συζήτηση πάει προς το θέμα της φιλίας, τα πράγματα περιπλέκονται λίγο περισσότερο. 

Φιλίες και ενήλικη ζωή: Μερικά στοιχεία 

Μια έρευνα που διεξήχθη το 2021 από το «Survey Center on American Life» απέδειξε ότι λιγότερο από το 50% των ανδρών νιώθουν «ικανοποιημένοι με τις φιλίες τους». Στο μεταξύ, μόνο το 20% των ανδρών θεωρεί πως «έχει λάβει συναισθηματική υποστήριξη από έναν φίλο», με το ίδιο ποσοστό να ανέρχεται σε 40% για τις γυναίκες. 

Πού οφείλεται αυτό;  

«Οι κοινωνιολόγοι έχουν εντοπίσει τα συστατικά που πρέπει να υπάρχουν για να δημιουργήσουμε φιλίες αβίαστα. Αυτά είναι η αυθεντική αλληλεπίδραση και η κοινή ευαλωτότητα», είχε σημειώσει σε παλαιότερη δήλωσή της η ψυχολόγος Marisa G. Franco

Προφανώς, όμως, οι λέξεις «αλληλεπίδραση» και «ευαλωτότητα» δεν ταιριάζουν ιδιαίτερα στην εποχή των κοινωνικών πιέσεων. Στην εποχή που, εκτός από ότι δεν μας δίνεται η δυνατότητα να εκφράσουμε την οικειότητα που απαιτείται για την επίτευξη μιας στενής φιλίας, έχουμε φτάσει στο σημείο του να μη γνωρίζουμε πώς να αγαπήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί από εκεί ξεκινούν όλα. 

@averagesisi

Adult friendships are hard, but easier this way 🫶🏾 #fyp

♬ original sound – Sierra

Η πρόκληση της εμπιστοσύνης 

Τι γίνεται με τα αυξημένα levels καχυποψίας που αποκτούμε καθώς μεγαλώνουμε; Ή διορατικότητας, δεν είμαι σίγουρη. Γι’ αυτό που είμαι σίγουρη είναι ότι, με τον καιρό, συσσωρεύουμε έναν όγκο συναντήσεων με διαφορετικούς ανθρώπους, μερικές από τις οποίες μπορεί να μας έχουν απογοητεύσει ή τραυματίσει.

Και όπως είναι ευρέως γνωστό, οι άνθρωποι είμαστε προσαρμοστικά όντα. Αυτό εν μέρει σημαίνει ότι «ρυθμίζουμε» τον βαθμό της κοινωνικής εμπιστοσύνης με βάση τις αλληλεπιδράσεις και τις εμπειρίες μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Μοιραία, αυτή η συσσωρευμένη «σοφία» μας οδηγεί σε μια αυξημένη αίσθηση προσοχής όταν επιχειρούμε να δημιουργήσουμε νέες φιλίες.

Σίγουρα αυτό λειτουργεί ως ένα είδος προστατευτικού μηχανισμού για την ψυχική μας υγεία, ωστόσο συνήθως μας εμποδίζει να επενδύσουμε συναισθηματικά και πνευματικά σε άλλους ανθρώπους, επηρεάζοντας δυνητικά την ποιότητα και την ποσότητα των φιλιών.

Αποξένωση και ψηφιακές personas 

Μέσα σε όλα, πρέπει να ισορροπήσουμε και μεταξύ της ψηφιακής και της «εκτός σύνδεσης» καθημερινότητας. Είναι κι αυτό μια πρόκληση, όσο να πεις. Ιδιαίτερα για τους «digital natives» (aka Gen Zers), για τους οποίους τα social media αποτελούν κυριολεκτικά ένα οικοσύστημα μέσω του οποίου αλληλοεπιδρούν με τον κόσμο. 

Οι «κανόνες» που διέπουν το ψηφιακό περιβάλλον εισάγουν ένα επίπεδο πολυπλοκότητας και επιπολαιότητας στις σχέσεις μας. Η εξιδανικευμένη φύση των ψηφιακών personas, oι ξεκάθαρα unrealistic συγκρίσεις με τα υπόλοιπα «προφίλ», ή γενικότερα η φαινομενικά «τέλεια» ζωή που προβάλλεται στα social media, μάς υπερχειλίζουν με συναισθήματα ανεπάρκειας και μοναξιάς

Μακροπρόθεσμα, η τοξικότητα της συγκεκριμένης κατάστασης οδηγεί στην αποξένωση. Εδώ έγκειται και το παράδοξο της εκτεταμένης χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης: Στην ικανότητά τους να διευκολύνουν και να εμποδίζουν παράλληλα τη δημιουργία ουσιαστικών διαπροσωπικών σχέσεων. 

@ankitatej

its harder to maintian friendships than it is to make new ones! #advice #femalefriendship

♬ original sound – Ankita Tejwani

Φιλίες στην ενήλικη ζωή: Η ανάγκη της συναισθηματικής και πνευματικής σύνδεσης 

Όλοι, ανεξαιρέτως, έχουμε την έμφυτη επιθυμία να συνδεθούμε συναισθηματικά με τους άλλους. Χρειαζόμαστε αυτές τις συνδέσεις για να εξελιχθούμε, για να επιβιώσουμε. Σίγουρα, πολλές φορές είναι δύσκολο να βγούμε από το comfort zone μας και να προσαρμοστούμε στην πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων.  Ωστόσο, ακόμα πιο δύσκολο είναι να μη μοιραζόμαστε. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Γέλιο, δάκρυα, αναμνήσεις, ιδέες, λύπη ή χαρά.  

Καθώς περιπλανιόμαστε μέσα στο λαβύρινθο των ευθυνών και των προκλήσεων που έρχονται με το να μεγαλώνουμε, ο ρόλος των φίλων γίνεται όλο και πιο ζωτικός. Οι φίλοι μετατρέπονται σε αυτό το «καταφύγιο» όπου μπορούμε να είμαστε ο αυθεντικός εαυτός μας, απαλλαγμέν@ από κάθε είδος προσποίησης. 

Αυτό μπορεί να ακούγεται τέλειο, αλλά πρακτικά δεν είναι και τόσο εύκολο. Καποιες συνήθειες, όπως η κομποστοποίηση ή το να οδηγείς ηλεκτρικό αμάξι, δεν είναι ρεαλιστικές για όλους και μπορεί να κοστίσουν ακριβά. Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι που μπορούμε να βοηθήσουμε τον πλανήτη μας.

Είτε είσαι sustainable queen, είτε αρχάρια υπάρχει πάντα ένα νέο eco-friendly hack να ανακαλύψεις online. Και το TikTok, παρ’ όλο που έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές για τη στρεβλή πραγματικότητα που παρουσιάζει, καθώς και τα ανθυγιεινά πρότυπα που προβάλλει, έχει και τη θετική του πλευρά. 

Η πλατφόρμα δίνει πολλές εξαιρετικές συμβουλές για να ζήσουμε μία πιο «πράσινη» καθημερινότητα. Υπό αυτό το πρίσμα, συγκεντρώσαμε 4 πανεύκολα TikTok hacks, τα οποία αναμένεται να συμβάλλουν στο να δούμε τη ζωή πιο… «πράσινα»!

Αντικατέστησε τα επικίνδυνα χημικά προϊόντα του σπιτιού σου με φυσικά

Πολλά χημικά απ’ αυτά που χρησιμοποιούμε στο σπίτι μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία μας, λόγω του ότι είναι καρκινογόνα και ιδιαίτερα βλαβερά για το αναπνευστικό μας σύστημα. Εκτός αυτού, είναι επιβλαβή και για το περιβάλλον, αφού δηλητηριάζουν τους υδάτινους πόρους και σκοτώνουν τα ζώα. 

Θες να φτιάξεις τα δικά σου οικολογικά καθαριστικά για το σπίτι;

Η χρήστης του TikTok @theweeklyshop αποκαλύπτει πώς μπορείς να κάνεις το νεροχύτη του μπάνιου σου να φαίνεται σαν καινούριος χρησιμοποιώντας ξύδι και μαγειρική σόδα.

Η ανάρτησή της αναφέρει: «Οικολογικά καθαριστικά για το σπίτι #zerowaste – επιπλέον, όλα τα συστατικά είναι πολύ οικονομικά».

@theweeklyshop

All natural and #zerowaste household cleaning – plus all the ingredients are super cheap too #cleaningchallenge #allnatural #fyp #tips #lifehack #foru

♬ OBLIVION by HATSUNE MIKU – 🌙✨💙

Οικολογικά προϊόντα περιόδου

Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των προϊόντων περιόδου είναι τεράστιο. Αυτό το βίντεο στο TikTok που δημοσίευσε η @earthtopia αποκαλύπτει τα συγκλονιστικά στοιχεία που θα σε κάνουν να ξανασκεφτείς τι χρησιμοποιείς. 

@earthtopia

We’re collaborating with @earthminutesuk on simple changes that save money AND the planet. First up: periods. #LearnOnTiktok #PeriodTips #Period

♬ original sound – Earthtopia | Sharing Eco Tips

Λαμβάνοντας υπόψη μας ότι χρειάζονται περίπου 500-800 (!) χρόνια για να γίνει η αποσύνθεση των σερβιετών στους χώρους αποβλήτων, τον επόμενο μήνα μπορούμε όλες να προσπαθήσουμε να αντικαταστήσουμε τις πλαστικές σερβιέτες μας με βιώσιμες, οικολογικές εναλλακτικές, όπως ένα menstrual cup (κύπελλο περιόδου).

Φτιάξε το δικό σου φυσικό αποσμητικό

Εκτός από το γεγονός πως κάνουν κακό στην υγεία μας, τα αποσμητικά συμβάλλουν και στη ρύπανση της ατμόσφαιρας, καθώς εκπέμπουν πτητικές οργανικές ενώσεις, γνωστές και ως «VOC». Γι’ αυτό, λοιπόν, βάλε τέλος στις ανησυχίες σου, φτιάχνοντας το δικό σου αποσμητικό

Μπορείς να επαναχρησιμοποιήσεις ένα παλιό δοχείο, όπως ένα βάζο ή ένα κουτί με μέντες, για να το κάνεις ακόμα πιο φιλικό προς το περιβάλλον.

Τα 5 συστατικά που χρησιμοποιούνται στο παραπάνω βίντεο είναι το shea butter (βούτυρο καριτέ), το γάλα καρύδας, η σκόνη αραρούτι ή το άμυλο καλαμποκιού, και η μαγειρική σόδα. 

Τι περιμένεις; Ξεκίνα τα ψώνια!

Φτιάξε το δικό σου γάλα βρώμης ή αμυγδάλου

Αν το γάλα που επιλέγεις να βάζεις στον καφέ, τα δημητριακά και τις συνταγές σου δεν είναι ζωικής προέλευσης, τότε είσαι σε καλό δρόμο. Το γάλα βρώμης και αμυγδάλου είναι, συγκεκριμένα, πηγές ενέργειας, φυτικών ινών, βιταμινών Β2 και Β12, και έχουν ελάχιστες θερμίδες. Μπορείς να τα βρεις στο σούπερ μάρκετ, μπορείς, όμως, να τα φτιάξεις και μόν@ σου. 

Εκτός από την εξοικονόμηση χρημάτων, αυτός είναι και ένας πολύ καλός τρόπος να μειώσεις το αποτύπωμα άνθρακά σου. Στο 1ο οικολογικό hack, ο χρήστης του TikTok @madky1234 χρησιμοποιεί απλώς βρώμη, μέλι και νερό για να φτιάξει ένα υπέροχο, κρεμώδες και πεντανόστιμο γάλα βρώμης.

Στο 2ο βίντεο, ο @jose.elcook βάζει μερικά αμύγδαλα σε νερό και τα αφήνει 8-10 ώρες. Στην συνέχεια τα βάζει στο μπλέντερ με νερό, κανέλα, λίγο αλάτι και μέλι (ή σιρόπι σφενδάμου αν είσαι vegan) και… voila! 

Το πρωινό σου είναι (σχεδόν) έτοιμο!

@jose.elcook

Almond milk. if you didn’t know now you do #almondmilk #almonds #milk #dairyfree

♬ Both of Us – Idealism

Γιατί, η βιωσιμότητα είναι τρόπος ζωής – και δεν απαιτεί ιδιαίτερες θυσίες

Γύρω μας επικρατεί η αντίληψη ότι η βιωσιμότητα και η οικολογική συνείδηση συνδέονται με υψηλά κόστη και θυσίες στον τρόπο ζωής μας. Εντούτοις, η πραγματικότητα διαφέρει, όπως είδαμε και πρωτύτερα. Υπάρχουν άπειροι τρόποι να υιοθετήσεις μια πιο «πράσινη» συνείδηση, χωρίς να αλλάξεις άρδην τη διατροφή, τα υλικά που χρησιμοποιείς ή με άλλες, αυστηρές πρακτικές που βλέπουμε κατά καιρούς στο διαδίκτυο.

Η ομαλή μεταβολή έρχεται μέσα από διαδοχικές, μικρές τροποποιήσεις, οι οποίες, ωστόσο, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο περιβάλλον, ή αλλιώς, στο κοινό μας σπίτι.

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Η 7η Οκτώβρη, ετοιμαζόταν να ξημερώσει, πάνω από μια χώρα που μετρούσε ξύπνια τις ανάσες της. Θυμάμαι τα φώτα του διαμερίσματος μου κλειστά, με το κινητό να δονείται πότε αριστερά και πότε δεξιά. Έμοιαζε λες και κανείς δεν είχε κοιμηθεί αυτή τη νύχτα, σαν να περίμεναν όλοι να ξημερώσει το πρώτο φως του 2020, μιας χρονιάς που πνίγηκε στον θάνατο και τη μοναξιά.

Τα πρόσωπα της Μάγδας, του Τάκη και της Ειρήνης Φύσσα, τα πρόσωπα των Αιγύπτιων αλιεργατών, τα πρόσωπα του συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, το πρόσωπο του πατέρα του Λουκμάν κι όλα εκείνα τα πρόσωπα που δεν μάθαμε ώστε να θρηνήσουμε και γι’ αυτά, μας έκαναν παρέα μέχρι που άρχισε επιτέλους να χαράζει.

Η Μαρία Λεπενιώτη, Πρόεδρος και Επικεφαλής του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, σήμανε λίγο μετά το μεσημέρι και μετά από 5,5 χρόνια και 435 δικάσιμους, τη λήξη της δίκης της Χρυσής Αυγής, αποφασίζοντας πως το ναζιστικό αυτό μόρφωμα, ήταν εγκληματική οργάνωση. Από τότε, κουβαλάμε στο στομάχι και στην καρδιά μας συναισθήματα που ακόμη δεν έχουν μεταβολιστεί επαρκώς. Γιατί ξέρεις, σ’ εκείνες τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και στο Εφετείο Αθηνών, καθορίστηκαν οι ζωές μας

Ο Σεπτέμβρης φέτος σηματοδοτεί δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, απ’ το σημείο εκείνο που το πουλόβερ της συμμορίας της Χρυσής Αυγής άρχισε να ξηλώνεται, με τις ίνες του βουτηγμένες στο αίμα ανθρώπων που ταξίδεψαν από μακριά για μια καλύτερη ζωή, αλλά κι εκείνων που παλεύουν καθημερινά με την αδικία κόντρα στο παρακράτος.

Συνηθίζουμε να λέμε πως χρωστάμε πολλά στη Μάγδα Φύσσα. Έτσι είναι. Όχι μόνο εμείς, όμως

Χρωστάνε κι αυτοί που παραμονεύουν με μαχαίρια και ρόπαλα στο σκοτάδι, εκείνοι που η Μάγδα μας έπεισε με τον δίκαιο αγώνα της να μην τους μοιάσουμε, να μείνουμε στο φως κι εκεί να παλεύουμε. 

ΜΑΓΔΑ ΦΥΣΣΑ

@Eurokinissi

Η Μάγδα, μας έσωσε από τον χειρότερό μας εαυτό

Της ζήτησα να μου πει κάτι για τον φετινό Σεπτέμβρη, κάτι για τον Παύλο. 

“Δέκα χρόνια τώρα ψέλνω μέσα μου τα τροπάρια των φονιάδων. Καθισμένη για αιώνες μέσα στις αίθουσες δικαστηρίων, περπατώντας ατελείωτα βράδια μόνη μου ανάμεσα σε φωτογραφίες του, κουρασμένη σε κάποια συναυλία αφιερωμένη στη μνήμη του να μετράω τα χρόνια της απουσίας του”.

“Ψέλνω μέσα μου τα τροπάρια των φονιάδων και αγκαλιάζω άλλες μανάδες και πατεράδες που ματώνουμε μαζί πάνω απ’ το ίδιο “γιατί”. Με αγκαλιάζουν παιδιά, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες παιδιά, τόσα χρόνια τώρα”.

“Ζεσταίνονται για λίγο τα χέρια μου και μετά ξανά παγωνιά. Ψέλνω μέσα μου τα τροπάρια των φονιάδων και τον σκέφτομαι να μεγαλώνει, πως δεν τον κυνηγούνε οι συμμορίες και οι βασανιστές”.

“Με ρωτάνε πώς πέρασαν αυτά τα δέκα χρόνια λες και δεν ξέρουν. Λες και δεν είδαν. Λες και δεν άκουσαν. Δεν τους κακιώνω, όχι. Είναι, όμως, που δεν υπάρχουν οι λέξεις γι’ αυτό το ρήμαγμα. Ρήμαξα. Ρημάξαμε. Και με ρωτάνε πώς άντεξα, πώς έμεινα όρθια, σπασμένη μέσα μου σε χίλια κομμάτια”.

“Θέλω να απευθυνθώ στον Παύλο, να του πω πως ήταν τιμή μου παιδί μου να πολεμήσω για εσένα. Ήταν τιμή μου να σπαράξω για εσένα, που αξίζεις όλη μου τη ζωή. Ακόμη κι αν σε μια άλλη ζωή ήξερα όλα όσα θα συμβούν, θα σε επέλεγα ξανά γι’ αυτά τα 34 χρόνια, τα πιο ευτυχισμένα”.

“Ψέλνω μέσα μου τα τροπάρια των φονιάδων, για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι και με την ελπίδα μόνο πλέον και τη χάρη σας εύχομαι να αντέξετε”.

ΜΑΓΔΑ ΦΥΣΣΑ

@Eurokinissi

Σύλλογος Πολιτισμού “Παύλος Killah P Φύσσας”

Ο Στάθης Κ., είναι μέλος του Συλλόγου “Παύλος Killah P Φύσσας”, μια ιδέα που υπήρχε στη σκέψη της οικογένειας και των φίλων του Παύλου εδώ και καιρό. 

“Ουσιαστικά θέλαμε να φτιάξουμε μια σταθερή και διαχρονική δομή μέσα από την οποία θα οργανώσουμε και θα διευρύνουμε τις δράσεις και τις παρεμβάσεις μας ακόμα περισσότερο. Ο βασικός σκοπός του συλλόγου είναι να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη του Παύλου – η ζωή, το έργο του και η δολοφονία του – για να μην ξεχάσει κανείς, για να μην υπάρξει άλλος νεκρός από τάγμα εφόδου”.

“Θέλουμε να κάνουμε πράξη έστω κάποια απ’ όσα σχεδίαζε και ονειρευόταν, αλλά και να συνεισφέρουμε απ’ την πλευρά μας στον αντιφασιστικό αγώνα για να μη ζήσουμε ακόμα χειρότερες μέρες με τους φασίστες να κυριαρχούν στους δρόμους, να τρομοκρατούν και να δολοφονούν όποιον δεν υποτάσσεται στα άρρωστα σχέδιά τους”. 

“Όπως γράψαμε και στη σελίδα μας: “Για τον Παύλο, για το παρόν και το μέλλον όλων μας”, δε θα περάσουν! Από ‘κει και πέρα, είναι η ίδια η σκέψη και η δράση του Παύλου που ακουμπούσε όλα τα κοινωνικά προβλήματα, που ήταν πολύπλευρη, ανήσυχη σε μια διαρκή αναζήτηση προς την Ελευθερία. Δε θα μπορούσε ο Σύλλογος που φέρει το όνομά του να έχει διαφορετική αντίληψη”. 

Παρακολουθώντας κανείς τη σελίδα του Συλλόγου στα social media, μπορεί να δει αναρτήσεις όχι μόνο για την υπόθεση του Παύλου, αλλά και για τον βίαιο θάνατο άλλων ανθρώπων που έχουν κοινό παρονομαστή όχι μόνο ρατσιστικά κίνητρα, αλλά και υποθέσεις γυναικοκτονιών ή θύματα κρατικής βίας.

Αναρωτιέμαι πόσο σημαντικό είναι να αντιλαμβανόμαστε αυτά τα γεγονότα τόσο ξεχωριστά όσο κι ενιαία, ώστε να χτίσουμε ένα τείχος απέναντι στη φασιστική ιδεολογία.

“Προσπαθούμε να είμαστε παρόντες όπου χρειάζεται, οι αναρτήσεις στη σελίδα είναι το λιγότερο. Είναι η συνέχεια αυτού που έδειξε και ο Παύλος μέσα από τα τραγούδια του: Ότι ο πολιτισμός δεν είναι ξέχωρος από τα κοινωνικά προβλήματα αλλά ακριβώς το αντίθετο, είναι η έκφραση των κοινωνικών προβλημάτων, η φωνή όσων δεν έχουν φωνή μέσα σε μια άδικη κοινωνία“.

“Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας γιατί γνωρίζουμε καλά πόσο σημαντική είναι η Δικαίωση για κάθε θύμα φασιστικής, κρατικής ή παρακρατικής βίας”. 

“Πριν την απόφαση του πρώτου δικαστηρίου είχαμε γράψει στο κεντρικό πανό “μόνη δικαίωση η συνολική καταδίκη” κι αυτό πιστεύουμε ότι ισχύει για όλα τα θύματα. Και ο αγώνας που δίνει η οικογένεια του Παύλου και ο σύλλογος δεν είναι μόνο μια προσωπική υπόθεση – αφορά όλη την κοινωνία”.

“Γιατί, όταν μια φασιστική οργάνωση φτάνει να έχει τη δύναμη να δολοφονεί το παιδί σου, τον αδερφό σου ή τον σύντροφό σου στο πεζοδρόμιο, τότε το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και με ρίζες στο ίδιο το σύστημα, πράγμα που αφορά όλους είτε το έχουν αντιληφθεί είτε όχι”.

ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΠΟΡΕΙΑ

@Eurokinissi

“Όσον αφορά το τείχος απέναντι στην εγκληματική φασιστική “ιδεολογία” θέλει πολλή δουλειά, δεν είναι καθόλου απλό. Βλέπουμε πόσο εύκολα εξαπλώνεται το φασιστικό μίσος όταν προωθείται και χρηματοδοτείται από τους ισχυρούς σε μια κοινωνία που είναι έτσι κι αλλιώς βαθιά γαλουχημένη στον εθνικισμό, το ρατσισμό και το μίσος για τους άλλους, ειδικά όταν αυτοί είναι φτωχοί και από άλλη χώρα”. 

“Πρέπει να μάθουμε από την ιστορία, η οποία μας δείχνει μερικά βασικά πράγματα: Ότι ο φασισμός έχει διασυνδέσεις και χορηγούς με πολύ χρήμα, ότι πρέπει να πολεμηθεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής και ότι νικιέται μόνο με τη μέγιστη δυνατή ενότητα των αντιφασιστών πολιτών. Εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι ή θα επικρατήσει η αλληλεγγύη ή ο φασισμός, δεν υπάρχει μέση λύση”.

Κλείνοντας και με αφορμή τα δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου και τη δίκη σε δεύτερο βαθμό που βρίσκεται σε εξέλιξη, μοιράζομαι τη διαπίστωση ότι το κοινό που στηρίζει τις δράσεις και τις πορείες στη μνήμη του, όχι μόνο να πολλαπλασιάζεται αλλά και να ανανεώνεται στο πέρασμα του χρόνου.

“Το να γεμίζει ο δημόσιος χώρος με τον αντιφασιστικό λόγο είναι το Α και το Ω. Το δηλητήριο της φασιστικής “ιδεολογίας” αντιμετωπίζεται μόνο όταν η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά και η κοινωνική δράση βγαίνουν στο προσκήνιο, αυτό είναι ο αντιφασισμός“. 

“Το βλέπουμε σε κάθε μεγάλο κοινωνικό γεγονός, όπως και αυτές τις μέρες στην κεντρική Ελλάδα: Ο κόσμος της αλληλεγγύης κινητοποιείται με κάθε τρόπο για να σωθούν ζωές και κόποι μιας ζωής, ενώ οι φασίστες χαιρετάνε ναζιστικά στην Πλατεία Συντάγματος πολεμώντας τις ηλεκτρονικές ταυτότητες ή διαδίδουν τα καινούργια τους ασυνάρτητα ρατσιστικά σενάρια συνωμοσίας”.

ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΠΟΡΕΙΑ

@Eurokinissi

“Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί. Ο φασισμός δουλεύει μεθοδικά και αθόρυβα στα υπόγεια της κοινωνίας, στα σχολεία, τις πλατείες, στα γυμναστήρια, στους συνδέσμους των οπαδών και τα νυχτερινά κέντρα. Δίνει δουλειές, υπόσχεται δύναμη και διασυνδέσεις και προσφέρει μια υποτιθέμενη λύση στα αδιέξοδα της νεολαίας στοχοποιώντας τους φτωχούς και κατατρεγμένους του κόσμου”. 

“Οι φασίστες δε στοχεύουν στην πλειοψηφία, θέλουν μόνο αυτούς που χρειάζονται για να επιβληθούν με τη βία και το φόβο. Και χρειάζεται να κάνουμε πολλά περισσότερα σε κάθε τομέα, ο καθένας και η καθεμία από τη θέση του να πολεμήσουμε και ιδεολογικά και πρακτικά το φασισμό. Χρειάζεται να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας και να μην κρύβουμε το πρόβλημα κάτω απ’ το χαλί”.

“Ναι, είναι πολύς κόσμος υπέρ του αντιφασισμού, είμαστε η πλειοψηφία – η 7η Οκτώβρη του 2020 το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο και εκείνη η μέρα πρέπει να είναι οδηγός μας για το μέλλον. Εμείς καλούμε όλους τους αντιφασίστες κάθε κοινωνικού και πολιτικού χώρου, όλους τους δημοκράτες πολίτες που αντιλαμβάνονται τον φασιστικό κίνδυνο, να αγωνιστούμε πλάι πλάι ενωμένοι για να μην ξαναζήσει ο τόπος μας τη φρίκη του πολέμου και του φασισμού. Ούτε βήμα πίσω!”.

Σε μια χώρα που υπέφερε απ’ τη ναζιστική κατοχή χωρίς να καταφέρει ποτέ να εκδημοκρατιστεί πλήρως, μπαίνοντας αμέσως σε έναν πολύνεκρο εμφύλιο όπου το τέλος του βρήκε τους πρώην συνεργάτες των Ναζί πλήρως αποκατεστημένους σε όλες τις βαθμίδες του κράτους, στρώνοντας τον δρόμο για την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1967, είναι να αναρωτιέσαι αν και πότε θα αποχωριστούμε την εγκληματική βία της ακροδεξιάς

Όπως αναφέρεται και σε ένα απόσπασμα από τον Ιό “Κάποτε είμαστε σίγουροι ότι “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”. Τώρα, αμφιβάλουμε αν κανείς θυμάται τι σημαίνει ακροδεξιά”.

Με αυτή τη σκέψη μπήκαμε οι περισσότερες και οι περισσότεροι στη δίκη της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό, θέλοντας να πιστεύουμε ότι η κατάληξή της να μην μπορεί παρά να επισφραγίσει το αποτέλεσμα της πρώτης.

Για τον λόγο αυτό επέλεξα να μιλήσω με τον δικηγόρο της οικογένειας Φύσσα, Αργύρη Συρίγο, θέλοντας αρχικά να μου πει τι σημαίνει για εκείνον να βρίσκεσαι σε αυτή την υπόθεση, η οποία για πολλά χρόνια ταλαιπώρησε τους ανθρώπους που περίμεναν την απόδοση της δικαιοσύνης. 

Αρχικά, αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη και τιμή που η οικογένεια Φύσσα με επέλεξε να συμμετέχω στην ομάδα δικηγόρων της οικογένειας για την δίκη της Χρυσής Αυγής στο Πενταμελές Εφετείο. Για μένα η συμμετοχή σε αυτή τη δίκη συνιστά συμμετοχή στον αγώνα που δίνει αυτή η οικογένεια, ώστε να βρει δικαίωση για την δολοφονία του Παύλου, αλλά στον ευρύτερο κοινωνικό αγώνα της να αναδείξει την επικινδυνότητα μιας νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης.

“Συνιστά συμμετοχή στον αγώνα της Μάγδας, του Τάκη και της Ειρήνης Φύσσα για να καταδικασθούν όλοι οι υπεύθυνοι για την δολοφονία του υιού τους και αδερφού της και ταυτόχρονα στον αγώνα τους αυτή η δολοφονία να είναι η τελευταία στην Ελλάδα από νεοναζί. 

Η συμμετοχή, λοιπόν, στην υποστήριξη της κατηγορίας (πολιτική αγωγή κατά την προγενέστερη ρύθμιση του ΚΠΔ) κατά της Χρυσής Αυγής, είναι πολύσημη ούτως άλλως. Για μένα που μεγάλωσα στις γειτονιές του Πειραιά, όπως και ο Παύλος Φύσσας, το να τον «εκπροσωπώ» σε αυτή την δίκη με κάνει να αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας”. 

Η δίκη που προηγήθηκε χαρακτηρίστηκε από μια ψυχοφθόρα αργοπορία, αφενός λόγω της προσπάθειας της υπεράσπισης να τρενάρει τη διαδικασία, αφετέρου λόγω της μεγάλης δικογραφίας που περιείχε πολλές υποθέσεις των μελών της Χρυσής Αυγής, κάτι που οφείλεται στο καθεστώς ασυλίας που μέχρι τότε απολάμβανε.

Τον ρωτάω αν τον προβλημάτισε ο χρόνος και η δουλειά που απαιτεί αυτή η υπόθεση πριν την αναλάβει, αλλά κι αν μπορεί να υπολογίσει πόσο θα διαρκέσει σε δεύτερο βαθμό. 

“Όταν μου προτάθηκε από την οικογένεια να αναλάβω καθήκοντα συνηγόρου υποστήριξης της κατηγορίας στην δευτεροβάθμια δίκη, προφανώς δέχτηκα δίχως άλλη σκέψη. Ο όγκος της δικογραφίας (τουλάχιστον 2 terabyte αρχείων), οι πολλές δικάσιμοι  και το μεγάλο διακύβευμα της συγκεκριμένης δίκης σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας μου, σε δεύτερο χρόνο με προβλημάτισαν, πλην όμως στιγμιαία.

“Οι δικηγόροι είμαστε συνηθισμένοι στις πολλές ώρες μελέτης, σημειώσεων και έρευνας αφενός, αφετέρου δε το κίνητρο για την δικαίωση της οικογένειας Φύσσα είναι πολύ ισχυρό για να αφήσει χώρο σε τέτοιου είδους προβληματισμούς”. 

“Αναφορικά με την διάρκεια της δίκης στον δεύτερο βαθμό ουδείς μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια αυτήν. Ήδη, από την έναρξή της, έχει περάσει λίγο παραπάνω από ένα έτος. Ο ρυθμός διεξαγωγής των δικασίμων ανέρχεται περίπου στις 5 με 8 δικασίμους ανά μήνα. Με αυτό τον ρυθμό διεξαγωγής φρονώ ότι η δίκη δεν μπορεί να τελειώσει πριν από το 2025”. 

@Eurokinissi

Στη δίκη, σε πρώτο βαθμό, δεν επιτράπηκε η τηλεοπτική της κάλυψη λόγω της άρνησης των συνηγόρων υπεράσπισης, με αποτέλεσμα πολλά σημαντικά γεγονότα για τη βίαιη δράση της Χρυσής Αυγής να μην λάβουν την απαιτούμενη δημοσιότητα. Τον ρωτάω αν θεωρεί ότι η υπόθεση υποτιμήθηκε από τα Μέσα σε σχέση πάντα με το τεράστιο μέγεθός της. 

“Σε επίπεδο κάλυψης των δικαστικών πεπραγμένων θεωρώ ότι η δημοσιογραφική δουλειά που έχει γίνει στον πρώτο βαθμό και συνεχίζει να γίνεται στον δεύτερο από το Golden Dawn Watch, μια πρωτοβουλία δημοσιογράφων που παρακολουθεί μέσα από την δικαστική αίθουσα την διαδικασία και καταγράφει ό,τι λέγεται από τους παράγοντες της δίκης, είναι εξαιρετική και ακριβής”.

“Μέσω της ως άνω πρωτοβουλίας, ο καθένας μπορεί να ενημερώνεται σχεδόν σε ζωντανό χρόνο για όλα όσα συμβαίνουν τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Επομένως, θεωρώ ότι η δίκη καλύπτεται επαρκώς με αντικειμενικό τρόπο”.

“Όσον αφορά το ζήτημα της δημοσιότητάς με την έννοια του χρόνου που αφιέρωναν τα μέσα ενημέρωσης για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, θεωρώ ότι τα πρώτα έτη διεξαγωγής ήταν περιορισμένος. Πλέον, μετά τον αγώνα των συναδέλφων της πολιτικής αγωγής στον πρώτο βαθμό, οι οποίοι πάλεψαν για να λάβει η συγκεκριμένη δίκη την προσοχή που της αρμόζει, θεωρώ ότι τα περισσότερα Μέσα ενημέρωσης ασχολούνται επαρκώς με τη δίκη”.

“Φυσικά και το ενδιαφέρον του μεγαλύτερου κομματιού της κοινής γνώμης και της ελληνικής κοινωνίας για τη δίκη προκάλεσε αυτή την μεταστροφή της τάσης των ΜΜΕ. Τρανό παράδειγμα η πολυπληθής συγκέντρωση της 7ης Οκτωβρίου του 2020, στην οποία συμμετείχε τόσος πολύς κόσμος, που και να ήθελε μερίδα των Μέσων ενημέρωσης να την υποτιμήσει δεν μπορούσε”. 

Τον ρωτάω σε τι φάση της διαδικασίας βρισκόμαστε σήμερα.

“Βρισκόμαστε στο στάδιο της εξέτασης μαρτύρων κατηγορίας. Ειδικότερα, έχουν εξεταστεί οι μάρτυρες κατηγορίας της υπόθεσης ανθρωποκτονίας Φύσσα, οι μάρτυρες κατηγορίας της υπόθεσης της απόπειρας ανθρωποκτονίας των Αιγυπτίων αλιεργατών και τώρα εξετάζονται οι μάρτυρες της επίθεσης στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ”.

“Ακολουθούν οι μάρτυρες κατηγορίας για την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, το στάδιο εξέτασης των αναγνωστέων εγγράφων, η εξέταση των μαρτύρων υπεράσπισης, οι απολογίες των κατηγορουμένων, η εισαγγελική πρόταση, οι αγορεύσεις των συνηγόρων και η αναγγελία της απόφασης”. 

Η κουβέντα φτάνει στο πρόσφατο αποτέλεσμα των εκλογών και την είσοδο “νέων” ακροδεξιών και θρησκόληπτων μορφωμάτων στη Βουλή. Αναρωτιέμαι αν το πρόσφατο ξεγύμνωμα της δράσης της Χρυσής Αυγής, δεν μας έμαθε τίποτα.

“Νομίζω ότι καλό θα είναι να μην σχετικοποιούμε τη Χρυσή Αυγή και τη δράση της. Η Χρυσή Αυγή ήταν μια εγκληματική οργάνωση που με κίνητρο την ναζιστική ιδεολογία προέβαινε σε βάρος των θυμάτων της κακουργηματικές και πλημμεληματικές αξιόποινες ενέργειες. Δεν διώχθηκαν ούτε καταδικάσθηκαν επειδή ήταν ακροδεξιοί ή νοσταλγοί του Χίτλερ, αλλά διότι με βάση την εν λόγω ιδεολογία είχαν δομήσει μια οργάνωση με σκληρή ιεραρχία που διέπραττε δολοφονικές επιθέσεις”.

“Θεωρώ και ελπίζω ότι οι διεργασίες που έλαβαν χώρα εντός της ελληνικής κοινωνίας ελέω του επικίνδυνου φαινομένου της Χρυσής Αυγής δεν θα ξεχαστούν. Θεωρώ ότι έχουν αναπτυχθεί τα απαραίτητα αντανακλαστικά, ώστε να μην επιτρέψουμε ως άνθρωποι να αποκτήσει ξανά τέτοια δύναμη μια οργάνωση που έβγαζε τάγματα εφόδου στις πόλεις μας”.

“Σίγουρα, η άνοδος των ποσοστών των ακροδεξιών κομμάτων πρέπει να μας προβληματίζει ως κοινωνία. Η ρητορική και η πολιτική του μίσους προς το διαφορετικό και η στροφή προς την μισαλλοδοξία είναι επικίνδυνα φαινόμενα. Χρήζουν εγρήγορσης και ανάλυσης”. 

@Eurokinissi

Κλείνοντας, τον ρωτάω πόσο σημαντική είναι η απόφαση της δίκης σε δεύτερο βαθμό. “Η απόφαση είναι πάρα πολύ σημαντική.

“Είναι σημαντική για τα θύματα και τους συγγενείς των θυμάτων της Χρυσής Αυγής καθώς και για όλους και όλες, οι οποίοι έχουν υποφέρει από την δράση αυτής της οργάνωσης. Οποιαδήποτε τυχόν δικαίωση της Χρυσής Αυγής συνιστά προσβολή σε όλους τους παραπάνω”. 

“Περαιτέρω, είναι σαφώς σημαντική και για κοινωνικούς λόγους. Η Χρυσή Αυγή είναι καταδικασμένη στην κοινωνική συλλογική μνήμη για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει και αυτή η πεποίθηση πρέπει να επικυρωθεί και από τα δικαστικά έδρανα. Είναι σημαντικό οι επόμενες γενιές να διδάσκονται από τα βιβλία της ελληνικής ιστορίας ότι η Χρυσή Αυγή ήταν μια εγκληματική οργάνωση“. 

Σε αυτό το άρθρο θα εξερευνήσουμε πώς η κίνηση μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της υγείας όλων των ανθρώπων. Δεν θα αναφερθούμε στην άσκηση τη “γυμναστηριακή”, που παραπέμπει σε slogans όπως “no pain, no gain”, αλλά στην κίνηση του σώματος, με όποιον τρόπο είναι αυτή εφικτή αλλά και απολαυστική. 

Η κίνηση ως ένα μέσο να φροντίσεις τον εαυτό σου

Οι συστάσεις αναφέρουν ότι αρκεί να συγκεντρώσεις 30 λεπτά μέτριας έντασης κίνησης (θέλεις την καρδιά σου να χτυπήσει λίγο πιο δυνατά), τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας. Δεν χρειάζεται να είναι 30 συνεχόμενα λεπτά κίνησης, καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι ο χρόνος της κίνησης μπορεί να μοιραστεί σε 3 δεκάλεπτα ή 2 δεκαπεντάλεπτα sessions.

Μάλιστα, μελέτη έδειξε πως ακόμα και 2 λεπτά κίνησης κάθε μέρα έχουν τη δύναμη να ανακουφίσουν σωματικούς πόνους και να βελτιώσουν τη διάθεση. Η άσκηση προστατεύει το σώμα σου από τις επιπτώσεις του χρόνιου στρες, το οποίο οδηγεί σε αυξημένη παραγωγή κορτιζόλης, που με τη σειρά της κάνει την ινσουλίνη λιγότερο αποτελεσματική (ινσουλινοαντίσταση) ενώ επίσης αυξάνει την όρεξη

Με ποιους άλλους τρόπους μας φροντίζει η κίνηση;

Βελτιώνει την ποιότητα ύπνου

– Μειώνει τον κίνδυνο για χρόνια νοσήματα όπως τα καρδιαγγειακά, ο διαβήτης, η υπέρταση, η οστεοπόρωση και κάποιες μορφές καρκίνου 

Αυξάνει τα επίπεδα της “καλής” HDL χοληστερόλης

– Βελτιώνει την υγεία της καρδιάς και των πνευμόνων

– Αυξάνει το εύρος κίνησης και την ευλυγισία

– Εξασφαλίζει τη διατήρηση της μυϊκής μάζας

– Βελτιώνει τα σημάδια κορεσμού και τη ρύθμιση της όρεξης

Βελτιώνει τη διάθεση και μειώνει το άγχος και την κατάθλιψη

– Βελτιώνει τη μνήμη και την ικανότητα μάθησης 

Αποτρέπει ή καθυστερεί την έκπτωση της γνωστικής λειτουργίας που σχετίζεται με την γήρανση.

Πρόσεξες ότι όλα τα παραπάνω οφέλη είναι ανεξάρτητα από το σωματικό βάρος ενός ατόμου; 

Αποσύνδεσε την κίνηση από την απώλεια βάρους

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κίνηση είναι δώρο για την υγεία. Αν, όμως, την σκέφτεσαι ως ένα μέσο για να χάσεις βάρος, ετοιμάσου να απογοητευτείς! Η βιβλιογραφία υποστηρίζει την ιδέα πως είναι ώρα να αποσυνδέσουμε την άσκηση από την απώλεια βάρους, καθώς συνεχώς νέα δεδομένα επιβεβαιώνουν πως το βάρος που χάνεται με την άσκηση δεν είναι αξιοσημείωτο

Ερευνητές διαπίστωσαν πως η σωματική δραστηριότητα μπορεί ελαφρώς να αυξήσει την ημερήσια ενεργειακή δαπάνη (τα άτομα με μέτρια επίπεδα δραστηριότητας δαπανούν περίπου 200 θερμίδες επιπλέον από τα πιο καθιστικά άτομα). Τα άτομα που κάνουν κάτι παραπάνω από μέτριας έντασης άσκηση (που γυμνάζονται έντονα και συστηματικά), δεν έχουν κάτι επιπλέον να επιδείξουν ως προς την αύξηση της ενέργειας που ξοδεύουν. 

Με άλλα λόγια, ένα έντονα δραστήριο σώμα έχει τρόπους να προσαρμόζεται ώστε να μην είναι ιδιαίτερα δαπανηρό σε ενέργεια. Μάλιστα, τα αποτελέσματα αυτά εξηγούν το γιατί άνθρωποι που ξεκινούν προγράμματα άσκησης με στόχο να χάσουν βάρος βλέπουν στην αρχή μια μείωση στο βάρος τους, αλλά μερικούς μήνες μετά παραμένουν στάσιμοι ή επαναπροσλαμβάνουν το βάρος. 

Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, η άσκηση αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για τη διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους. Ωστόσο, φαίνεται, πώς από μόνη της δεν έχει τη δύναμη να οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές στο βάρος, όσο μια καλά σχεδιασμένη και “ευγενική” διατροφική παρέμβαση. 

@nathaliecfit

Reply to @nataliap28 you’re doing great!! Get your FREE macro cheat sheet in my bio to also get your calories and macros to see even better results 💖 cant wait to work with you! #nutritioncoach #weightlosstips

♬ original sound – Fitness + Macro Coach

Εστίασε στο πώς η κίνηση σε κάνει να νιώθεις

Τα άτομα που σιχαίνονται την άσκηση είναι τα ίδια που έχουν “κακοποιήσει” το σώμα τους με μη ρεαλιστικές ποσότητες άσκησης (συχνά οδηγώντας σε τραυματισμούς), είτε εκείνα που ξεκίνησαν την άσκηση μαζί με κάποια δίαιτα και, φυσικά, τη σταμάτησαν αμέσως μόλις “χάλασαν” τη δίαιτα.

Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει, αλλά να προσπαθείς να ασκηθείς υπό έντονο θερμιδικό περιορισμό, μετατρέπει την άσκηση σε αγγαρεία. Για πολλά άτομα, το στίγμα βάρους και η χονδροφοβία καθιστά την παρουσία στο γυμναστήριο μια “ιστορία τρόμου”, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν υπάρξει θύματα προκατάληψης και χλευασμού.

Άλλα πάλι, με το να αποφεύγουν την άσκηση, επαναστατούν στον γιατρό τους, το σύντροφό τους ή τον γονιό τους που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα ”υποχρεώνουν” να ασκηθούν. 

Εντούτοις, πόσο διαφορετικά μπορεί να αντιληφθεί κανείς την κίνηση, αν αφήσει πίσω τις πεποιθήσεις που έχει διαμορφώσει γι’ αυτήν και εστιάσει πραγματικά στο πώς κάνει το σώμα του να αισθάνεται; 

Κάποιες ερωτήσεις που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου για να διερευνήσεις την επίδραση που έχει η κίνηση στο δικο σου σώμα: 

Πώς νιώθω την ενέργειά μου μέσα στην ημέρα; Πώς διαχειρίζομαι το στρες; Ποιο είναι το επίπεδο του πόνου μου; Νιώθω περισσότερη κούραση|ευεξία|αντοχή;

Πώς αισθάνομαι όταν το σώμα μου “καταφέρνει” πράγματα; Πώς επηρεάζεται η ποιότητα του ύπνου μου; Με τι επίπεδα ενέργειας ξυπνάω το πρωι; 

Κάθε φορά που δίνεις σημασία στο πώς αισθάνεσαι εκπαιδεύεσαι στην αντίληψη της ενδοδεκτικότητας (interoceptive awareness) και συνολικά στον διαισθητικό τρόπο ζωής. Οταν η κίνηση απαντά στα σήματα και τις ανάγκες που δηλώνει το σώμα σου, αποτελεί μια ευκαιρία να συνδεθείς με αυτό και να ανακαλύψεις την απόλαυση της φυσικής δραστηριότητας. 

Καταλήγοντας, το να βλέπει κανείς την άσκηση μέσα από το πρίσμα της απώλειας βάρους υποτιμά τα χιλιάδες σημαντικά οφέλη που προσφέρει. Την καθιστά ένα μέσο αυτοτιμωρίας και “διόρθωσης” του επιπλέον φαγητού. Η κίνηση είναι ωφέλιμη από μόνη της και αποτελεί ένα μέσο που προμοτάρει την υγεία όλων των σωμάτων, αυξάνει την ποιότητα ζωής, την κοινωνικότητα, την αυτοεκτίμηση και πολεμά τις χρόνιες νόσους.

Οταν, μάλιστα, είναι διασκεδαστική και συμβαδίζει με τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του καθενός, γίνεται βιώσιμη και επίσης κάνει τη ζωή πιο πλούσια και απολαυστική. 

Ίσως να ήταν εν αναμονή κάποιου meeting, ίσως σε κάποιο από τα λατρεμένα οικογενειακά τραπέζια, ίσως σε κάποιο καφέ – ενώ περιμέναμε κάποιον – ή ακόμα κι όταν μια συζήτηση μας προκαλούσε αμηχανία. Ακόμη περισσότερες ήταν και οι φορές που απλώς ανοίξαμε το κινητό γιατί απλώς… δεν ξέραμε τι να κάνουμε! Ενδεχομένως, απο βαρεμάρα ή παθητικά, δίχως να το καλοσκεφτούμε.

Όλη αυτή η εξάρτηση με την οθόνη, έχει μετατραπεί σε κάτι τόσο φυσιολογικό και καθημερινό, που γίνεται ασυναίσθητα και ανεπιτήδευτα. Κι εκεί, έρχεται το «phubbing» να μας υπενθυμίσει πόσο λάθος είναι αυτή η συνήθεια και πόσο καταστροφικές μπορεί να είναι οι συνέπειες για τη σχέση μας.  

@adamandcherise

Phubbing. It’s a thing, apparently. Seriously though, pay attention to your partner when you’re together. #relationshipadvice #relationshiptips #marriageadvice #communicate #relationshipgoals #love #fyp #fypシ

♬ Good Vibes (Instrumental) – Ellen Once Again

Τι σημαίνει το «phubbing»;

Η νέα τάση που εντάσσεται αναπόφευκτα στο λεξιλόγιό μας αποτελείται από τα συνθετικά «phone» και «snubbing». Το «snubbing» περιγράφει, ουσιαστικά, την παθητική συμπεριφορά ενός ατόμου απέναντι σε κάποιο άλλο, η οποία συνοδεύεται με στοιχεία περιφρόνησης και αδιαφορίας. Πιο συγκεκριμένα, το «phubbing», ή αλλιώς «partner phubbing», εξηγεί την κατάσταση στην οποία το άτομο χρησιμοποιεί το κινητό τηλέφωνο, την ίδια στιγμή που απέναντί του έχει άλλο πρόσωπο. 

Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται ακίνδυνο, εκ πρώτης όψεως, όμως η αλόγιστη και παθητική χρήση του κινητού τηλεφώνου – χωρίς την αίσθηση ότι δίπλα μας βρίσκεται κάποιος συνομιλητής – μπορεί να διαταράξει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και να μας απομονώσει κοινωνικά. Η ψυχολόγος στα Πανεπιστήμια του Stanford και του Yale, καθώς και συγγραφέας του «Happiness Track», Emma Seppälä, τόνισε πως το «phubbing» μπορεί να συνδέσει τους ανθρώπους στον ψηφιακό κόσμο και να τους βοηθήσει να διατηρήσουν συχνότερη επικοινωνία. 

Εντούτοις, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να διαταράξει σημαντικά τις διαπροσωπικές σχέσεις και να προκαλέσει τη σταδιακή «αποσύνδεση» του ατόμου με τον πραγματικό κόσμο.

«Phubbing» και ανθρώπινες σχέσεις

Οι μελετητές Andrew K. Przybylski και Netta Weinstein το 2012, κατάφεραν να αποδείξουν ότι η παρουσία κινητού τηλεφώνου σε μια κατ’ ιδίαν συνάντηση δύο προσώπων μπορεί να προκαλέσει το αίσθημα ελλιπούς προσοχής και σύνδεσης, ακόμη κι αν κανένας από τους δύο δεν προβαίνει σε χρήση κινητού τηλεφώνου.

Μια ειδοποίηση στο κινητό μας τηλέφωνο – ή ακόμη ο ήχος από το τηλέφωνο κάποιου αγνώστου προσώπου σ’ εμάς – μπορεί να αποδιοργανώσει ολόκληρη τη συζήτηση με τον συνομιλητή μας και να μας δημιουργήσει την ανάγκη να ελέγξουμε το δικό μας τηλέφωνο.

Η απειλή του AI έχει καλλιεργηθεί χρόνια πριν

Μπορεί για πολλούς η παρουσία της τεχνητής νοημοσύνης να απειλεί τις διαπροσωπικές σχέσεις και την ανθρώπινη υπόσταση, ωστόσο ο κίνδυνος που ελλοχεύει με το «phubbing» έχει χαράξει τον δρόμο προ πολλού. Σύμφωνα με τους Varoth Chotpitayasunondh και Karen M. Douglas, το «phubbing» απειλεί τέσσερις θεμελιώδεις ανθρώπινες ανάγκες, με τις οποίες ο άνθρωπος γίνεται υποχείριο ενός τεχνητού κόσμου. 

Το αίσθημα του «ανήκειν», η αίσθηση της αυτοεκτίμησης, η ουσιαστική ύπαρξη του ατόμου, καθώς και η δυνατότητά του να έχει τον έλεγχο των συναισθημάτων και των σκέψεών του γίνονται έρμαια του «κινητού τηλεφώνου». Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι, όχι μόνο χάνουν την αληθινή μεταξύ τους επικοινωνία, δια ζώσης, αλλά καταβάλλονται και από το αίσθημα της απομόνωσης.

Μάλιστα, οι ακόλουθοι στίχοι των Locomondo, περιγράφουν με εξαιρετικό τρόπο τη σημερινή στενάχωρη πραγματικότητα. 

«Hey

Instagram, Filtragram

Ψωνιογκραμ, Ψέμαγκραμ

Instagram

Φίλτραγκραμ

Egogram

Ψώνιογκραμ

Ψέμα

Καλωσήλθατε

Στην εποχή του εγώ

Καλωσήλθατε

Στο μεγάλο κενό»

Τελικά τι συμβαίνει με τους ανθρώπους;

Το «phubbing» δεν είναι ένα φαινόμενο που δημιουργήθηκε εν μία νυκτί. Αν μη τι άλλο, οι εκτεταμένες αλαζονικές συμπεριφορές που εισπράττουμε από το χώρο της πολιτικής παγκοσμίως, πιθανότατα μας έχουν αποστραγγίξει σε ανθρώπινο επίπεδο. Ως εκ τούτου, δεν αποκλείεται τέτοιου είδους τάσεις να έχουν και κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, αφού παρατηρείται ένας φαύλος κύκλος απαξίωσης, αδιαφορίας και ατομικισμού, έναντι της αλληλεγγύης και της συμπερίληψης.

Τώρα, το αν και κατά πόσο ευσταθούν τέτοιου είδους θεωρίες αναμένεται να αποδειχτεί με την πάροδο του χρόνου. 

Αναφορικά με το τελευταίο πρόβλημα, μια πολλά υποσχόμενη και πρωτότυπη λύση προτείνει η αεροπορική εταιρεία, Japan Airlines, για όσους ετοιμάζονται να ταξιδέψουν στην Ιαπωνία και θέλουν να πάρουν μαζί τους στιλάτα ρούχα.

Τι να πάρω μαζί μου, ταξιδεύοντας στην Ιαπωνία; Απολύτως τίποτα!

Πρόκειται για μία δοκιμαστική υπηρεσία, με όνομα «Any Wear, Anywhere» του εθνικού αερομεταφορέα της Ιαπωνίας, μέσω της οποίας επιτρέπεται στους ταξιδιώτες να παραγγείλουν ρούχα της επιλογής τους. Κατόπιν, μπορούν να τα παραλάβουν στο ξενοδοχείο κατά την άφιξή τους και, μετά το πέρας της διαμονής τους, να τα επιστρέψουν, ώστε να πλυθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν.  

Η συγκεκριμένη υπηρεσία έχει τεθεί ήδη σε εφαρμογή από τις 5 Ιουλίου του 2023 και θα λειτουργήσει δοκιμαστικά μέχρι τα τέλη Αυγούστου του 2024, με την Japan Airlines να ελπίζει ότι με αυτό τον τρόπο θα μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αφού θα μειωθεί και το βάρος που μεταφέρουν τα αεροπλάνα της εταιρείας.

Αξίζει να αναφερθεί, επιπλέον, ότι περίπου 10 κιλά που εξοικονομούνται σε αποσκευές ισοδυναμούν με περίπου 7,5 κιλά που εξοικονομούνται σε εκπομπές ρύπων. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στη λειτουργία ενός σεσουάρ επί 10 λεπτά την ημέρα για 78 ημέρες.

Εν ολίγοις, πρόκειται για μια έξυπνη πρωτοβουλία και, αισίως, με θετικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο.

@skiplagged

Would you try Japan Airlines’ “Any Wear, Anywhere” program? Let us know in the comments👕 #skiplagged #japanairlines #anywearanywhere #travelnews #airlinenews #traveltok

♬ original sound – Skiplagged | Travel hacks

Πώς επιλέγονται τα ρούχα;

Όσοι ταξιδιώτες επιλέξουν να αξιοποιήσουν την υπηρεσία «Any Wear, Anywhere», καλούνται να συνδεθούν στην ιστοσελίδα της και να επιλέξουν τα ρούχα που αρμόζουν καλύτερα στο στιλ, την εποχή που ταξιδεύουν και τον αριθμό των προϊόντων που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν.

Να σημειωθεί, επίσης, ότι οι τιμές τους κυμαίνονται μεταξύ των 31 και 45€ για ολόκληρη την περίοδο «ενοικίασης» των ρούχων.

Από πού προέρχονται τα ρούχα αυτά;

Εύλογα γεννάται το ερώτημα της προέλευσης των ρούχων, μιας και η εν λόγω υπηρεσία φαίνεται να προσφέρει ευελιξία σε πολύ λογικές τιμές.

Προσφέρει, ωστόσο, και ποιοτικά ενδύματα;

Στην πραγματικότητα, όλα τα προσφερόμενα ρούχα είναι είτε μεταχειρισμένα, είτε προέρχονται από στοκ καταστημάτων, αν και οι χρήστες δεν έχουν πρόσβαση σε τέτοιου είδους πληροφορίες ανά ένδυμα – και αυτό είναι λίγο περίεργο.

Να μην ξέρεις τι επιλέγεις;

@narcitytoronto

Goodbye, suitcase 👋🏽 Japan Airlines is making travelling a little easier with a new clothing rental service. ‘Any wear, Anywhere’ has rental packages starting at $39 with a variety of options for all seasons. Clothes are picked up at your hotel and returned after use. #japanairlines #japan #travel #travelhack #cheaptravel

♬ Kpop Korean guitar(962076) – MATSU-BEAT

Τι ισχύει για τη μείωση βάρους σε συνάρτηση με τη μείωση των εκπομπών;

Αν μη τι άλλο, είναι ένας ανορθόδοξος, εκ πρώτης όψεως, τρόπος να αποκτήσουμε πρόσβαση σε ενδύματα, αλλά αν το καλοσκεφτούμε μπορεί να επιφέρει πολλαπλά οφέλη. Εκτός από το ότι η συγκεκριμένη εταιρεία υποστηρίζει πως η μείωση του βάρους, αποδεδειγμένα, συνεπάγεται εξοικονόμηση καυσίμων και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, οι λύσεις γύρω από το ζήτημα έχουν προβληματίσει εδώ και αρκετό καιρό πολλές αεροπορικές εταιρείες.

Μάλιστα, ένα ακραίο αλλά πραγματικό παράδειγμα είναι αυτό της Qantas. Όταν επανασχεδίασε τα σερβίτσια της για την πρώτη και την business θέση – ώστε να είναι μόλις 11% ελαφρύτερα – η εταιρεία ισχυρίζεται ότι άρχισε να εξοικονομεί 535 τόνους καυσίμων (!) ετησίως.

«Ναι» στην ανακύκλωση των ρούχων και στην κυκλική οικονομία

Μια ακόμη θετική εξέλιξη της υπηρεσίας αυτής είναι και η παροχή ρουχισμού, που έπειτα πλένεται για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκ νέου. Αν αποτινάξουμε τις στερεοτυπικές αντιλήψεις αναφορικά με τη χρήση των μεταχειρισμένων ρούχων, τότε θα αντιληφθούμε πως, είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα μία κυκλική οικονομία ενδυμάτων, τα οποία δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα της γρήγορης μόδας, ούτε μας εξαναγκάζει να προβαίνουμε σε επιπλέον αγορές για κάθε μας ταξίδι.

Διότι, κακά τα ψέματα. Όλοι, όλες και όλα έχουμε μπει στο «τρυπάκι» να ανανεώσουμε τη γκαρνταρόμπα μας, μόνο και μόνο για να εναρμονιστούμε στιλιστικά με τον εκάστοτε προορισμό μας. Ενώ έτσι, αφενός, είμαστε σε θέση να επιλέγουμε τα ρούχα μας, διατηρώντας τις πινελιές του προσωπικού μας στιλ και αφετέρου, βάζουμε το λιθαράκι μας υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος σε δύο επίπεδα: Πρώτον, με τη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και δεύτερον, με τη συμμετοχή μας σε μία φιλοσοφία, άμεσης ή έμμεσης, κυκλικής οικονομίας στη μόδα.

Τα ολοένα αυξημένα ποσοστά στην εκτεταμένη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν προκαλέσει ανησυχία τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, με επιστήμονες να προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις ψηφιακές συμπεριφορές σε συνάρτηση με τις επικρατούσες τάσεις και τις κοινωνικές επιταγές. Αν μη τι άλλο, οι αρνητικές επιπτώσεις των social media δεν είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό, ενώ συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων: Την αποξένωση, την απομάκρυνση από τους κοντινούς μας ανθρώπους, τη διάδοση στρεβλών αντιλήψεων περί ομορφιάς, κοινωνικού στάτους, τρόπου ζωής κ.ά.

Εντούτοις, εξαιτίας του εξαιρετικά καλοφτιαγμένου αλγορίθμου τους, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με έμφαση στο Instagram και το TikTok, εμφανίζουν διαρκώς ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις για τον εκάστοτε χρήστη – προτάσεις που διαμορφώνονται βάσει των προηγούμενων αναζητήσεων ή της παρακολούθησης αντίστοιχων δημοσιεύσεων.

Μιας και έχουν ενσωματωθεί παθητικά στην καθημερινότητά μας, η όποια απόπειρα μείωσης στη χρήση τους είναι ένα πραγματικό challenge!

Πώς εξηγείται επιστημονικά το φαινόμενο αυτό;

Καταρχάς, η εξάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να εξηγηθεί με τη… ντοπαμίνη! Η ντοπαμίνη είναι «ο νευροδιαβιβαστής της ευφορίας», δηλαδή, συνδέεται με την ευχαρίστηση που αισθανόμαστε όταν καταναλώνουμε καφέ, αλκοόλ ή κάνουμε γυμναστική.

Η οργανική αυτή ουσία, λοιπόν, όταν διεγείρεται από τον καταιγισμό των «likes», μας ωθεί να αναζητήσουμε αντίστοιχες εμπειρίες και καταστάσεις. Ωστόσο, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal Of Technology In Behavioral Science, ακόμα και μια μικρή προσπάθεια μείωσης του χρόνου που αφιερώνουμε στις πασίγνωστες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης έχει θετικό πρόσημο στην ψυχική μας υγεία.

Επιπλέον, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Swansea, διαπίστωσαν ότι η μείωση της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κατά μόλις 15 λεπτά την ημέρα, ήταν ευεργετική για την κοινωνική ζωή και την ευημερία των συμμετεχόντων στην εν λόγω μελέτη.

Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της έρευνας

Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης μελέτης, οι ερευνητές προσέλαβαν 50 προπτυχιακούς φοιτητές από έξι πανεπιστήμια σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, ηλικίας 18-30 ετών, που χρησιμοποιούσαν σε καθημερινή βάση ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Κατόπιν, οι συμμετέχοντες που προσλήφθηκαν, κλήθηκαν να συμπληρώσουν ορισμένα ερωτηματολόγια, αναφορικά με την υγεία, τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, τη μοναξιά, τον ύπνο, το άγχος και την κατάθλιψη.

Αφότου ολοκληρώθηκε η συμπλήρωση των ερωτηματολογίων, οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν τυχαία σε τρεις διαφορετικές ομάδες. Τα μέλη της πρώτης ομάδας θα συνέχιζαν να χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα κανονικά, ενώ τα μέλη της δεύτερης θα μείωναν τη χρήση τους κατά 15 λεπτά κάθε μέρα. Όσον αφορά στην τρίτη και τελευταία ομάδα, εκείνη κλήθηκε να ελαττώσει επίσης το χρόνο που αφιερώνει στα social media, αξιοποιώντας το χρόνο αυτό για να κάνει μια άλλη δραστηριότητα.

Έπειτα από τρεις μήνες, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να συμπληρώσουν ξανά τα ίδια ερωτηματολόγια. Κι έτσι, βάσει των απαντήσεών τους, οι ερευνητές κατέληξαν ότι σημειώθηκε σημαντική βελτίωση στη δεύτερη ομάδα, σε σύγκριση με τις άλλες δύο.

«Τα τρέχοντα αποτελέσματα έδειξαν ότι, σε διάστημα τριών μηνών, μια ομάδα που μείωσε τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατά 15 λεπτά την ημέρα, ανέφερε χαμηλότερα ποσοστά εξάρτησης από αυτά».

«Επίσης, σημαντική ήταν η βελτίωση που σημειώθηκε στην υγεία του οργανισμού και τη λειτουργία του ανοσοποιητικού. Τέλος, εμφανώς μειωμένα παρουσιάστηκαν και τα αισθήματα μοναξιάς ή/και κατάθλιψης που ενδέχεται να ταλανίζουν ορισμένους», έγραψαν οι συγγραφείς Phil Reed, Tegan Fowkes και Mariam Khela.

Βέβαια, η τρίτη ομάδα, η οποία αντικατέστησε το χρόνο που αφιέρωσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με άλλες δραστηριότητες, δεν είχε παρόμοιο όφελος. Αντιθέτως, παρατηρήθηκε αυξημένη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μεταξύ των συμμετεχόντων της ομάδας εκείνης.

@sheiscelestee

Social media detox tips. Taking a detox from social media helped me both mentally and physically. As much as we want to grow, it’s important to take a break too. I hope these social media detox tips encourage you to take a break. #socialmediadetox #socialmediadetoxdone #breakfromsocialmedia

♬ original sound – laugh all day

Η λεπτή γραμμή ανάμεσα στα επιστημονικά δεδομένα και στις υποδείξεις

«Αυτά τα δεδομένα αποδεικνύουν ότι όταν οι άνθρωποι ελαττώνουν τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η ζωή τους μπορεί να βελτιωθεί με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένων των αμέτρητων πλεονεκτημάτων για τη σωματική και ψυχική τους υγεία», δήλωσε ο Reed, καθηγητής ψυχολογίας στο Swansea.

«Απομένει να διαπιστωθεί αν η σχέση μεταξύ της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των παραγόντων υγείας είναι άμεση ή εάν μεσολαβούν αλλαγές στις μεταβλητές της ευημερίας, όπως η κατάθλιψη ή η φυσική δραστηριότητα», πρόσθεσε.

«Το ότι η τρίτη ομάδα, στην οποία ζητήθηκε να μειώσει το χρόνο που αφιερώνει στο σκρολάρισμα και να διοχετεύσει αυτό το χρόνο κάνοντας κάτι διαφορετικό, συνεπάγεται αρνητικές επιπτώσεις, όταν προσπαθούν οργανωμένες εκστρατείες να υποδείξουν τους ανθρώπους πώς θα αξιοποιήσουν το χρόνο τους. Μπορεί να προκληθεί αγανάκτηση αν ακολουθήσουμε αυτή τη φιλοσοφία. Γι’ αυτό, θα ήταν προτιμότερη μια παράθεση γεγονότων και μετά, το πώς θα λειτουργήσει ο καθένας με γνώμονα τα επιστημονικά πορίσματα, άπτεται της κρίσης του».

Η κατάσταση με τις πλημμύρες, τις τελευταίες μέρες, είναι ξεκάθαρα εκτός ελέγχου, αφού συμπαρέσυρε και, στην πορεία, παρέσυρε στο θάνατο δεκάδες ανθρώπινες ζωές. Ακόμη, η καταστροφή οικημάτων, καλλιεργήσιμων εκτάσεων, οχημάτων, καθώς και ο θάνατος ζώων είναι ανυπολόγιστης αξίας και μας ταξιδεύουν σε προηγούμενες, άκρως δυσμενείς, δεκαετίες. Όσες αποζημιώσεις κι αν δοθούν, όσα μέτρα κι αν ληφθούν υπέρ της αντιπλημμυρικής προστασίας, οι ανθρώπινες ζωές, όλα όσα χάθηκαν, αλλά και τα αποκαρδιωτικά στιγμιότυπα των τραγικών συνθηκών που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι στις πληγείσες περιοχές, δεν επιστρέφουν, δεν αναιρούνται και δύσκολα παραγράφονται.

Παρακάτω, συγκεντρώσαμε 10 εικόνες, οι οποίες δείχνουν τις δραματικές επιπτώσεις της κακοκαιρίας «Daniel», αλλά και την πλήρη αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ανταπεξέλθει σε τέτοια καιρικά φαινόμενα.

Κραυγή αγωνίας στη Θεσσαλία – καταστρέφεται το βιός μας

Σε μία τεράστια λιμνοθάλασσα έχει μετατραπεί σημαντική έκταση της Θεσσαλίας, με τις απόκοσμες εικόνες να λειτουργούν σαν «γροθιά στο στομάχι». Επ’ ουδενί τα εν λόγω στιγμιότυπα προδιαθέτουν μία σύγχρονη, οργανωμένη και θωρακισμένη χώρα. Η κατάσταση είναι πιο σοβαρή από ποτέ.

Σε κίνδυνο τα ζώα – συνεχείς προσπάθειες για διάσωση καταβάλλουν οι κάτοικοι με όσα μέσα έχουν στη διάθεσή τους

Φυσικά και χρειάζεται να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, όμως αυτές οι ψυχούλες στέκονται εντελώς ανήμπορες μπροστά στο βίαιο ξέσπασμα της κακοκαιρίας.

Δεν διαθέτουν μέσα προστασίας, ούτε διαφυγής.

Πολλά εξ αυτών κατέληξαν νεκρά μέσα στα λασπόνερα που «σκέπασαν» ολόκληρες πόλεις και ανασύρονται μέχρι και σήμερα, κυρίως από τους εθελοντές ή την οικογένειά τους, διότι, όπως πολύ εύστοχα σημείωσε δημοσιογράφος του Star, καμία τοπική αρχή δεν μερίμνησε για το ζήτημα αυτό στη Λάρισα.

Μοναδικό μας όπλο η αλληλεγγύη – ευτυχώς που μερικοί ενδιαφέρονται για τους συνανθρώπους τους μέσα στο βούρκο (κυριολεκτικά και μεταφορικά)

Με μοναδικό τους εφόδιο τα προσωπικά τους μέσα, κάτοικοι των πλημμυρισμένων περιοχών, απλώνουν το χέρι τους προς όσους καλούν για βοήθεια. Με καρότσες, τρακτέρ και βάρκες μεταφέρονται όσοι διασώζονται, ατενίζοντας με βαριά καρδιά όσα γκρεμίζονται γύρω τους και όσα, μοιραία, δε θα είναι ποτέ ξανά ίδια.

Παρ’ όλα αυτά, τότε είναι που χρειάζεται να βγαίνει στην επιφάνεια η ανθρώπινη πλευρά μας και να στηρίζουμε έμπρακτα εκείνους που το κράτος άφησε – και εξακολουθεί να αφήνει – στη μοίρα τους.

Η εκνευριστική κρατική απάθεια

Μέσα σ’ ένα κλίμα δυστοπίας και καταστροφών, όπου ο εκάστοτε κρατικός μηχανισμός κρίνεται βάσει της αποτελεσματικότητας των μέτρων που έχει (ή εν προκειμένω δεν έχει) θεσπίσει, η αυτοκριτική είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Οι φρούδες υποσχέσεις και τα κενά «θα», τα οποία υποτιμούν κατάφωρα τη νοημοσύνη των Ελλήνων που θρηνούν ζωές και περιουσίες, δείχνουν παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης.

Μια απολογία, ένα δείγμα αυτοκριτικής και μία έμπρακτη στροφή προς μια αποτελεσματικότερη θωράκιση της χώρας από τα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, είναι πρακτικές που θα αναδείκνυαν μια ανθρωπιστική αντιμετώπιση των όσων συμβαίνουν.

Ψύλλοι στ’ άχυρα.

Οι δυνάμεις της αστυνομίας, της πυροσβεστικής και του στρατού δίπλα στον άνθρωπο

Μπορεί, κατά καιρούς, να γνωστοποιούνται περιστατικά κατάχρησης εξουσίας, βίας και να ακολουθούνται από μία σειρά προκαταλήψεις τα σώματα των αστυνομικών, των πυροσβεστών και των στρατιωτικών, όμως σε τέτοιου είδους περιστάσεις αξίζουν κάθε παράσημο. Είναι μια πραγματικότητα, επίσης, ότι η βοήθεια απέναντι στους κατοίκους που υποφέρουν εδώ και μέρες, έπρεπε, σε κάθε περίπτωση, να είναι μεγαλύτερη. Εντούτοις, όταν παρέχεται, είναι αξιέπαινη και δίνει νέα υπόσταση στην ανθρωπιά – όπως φαίνεται και στη φωτογραφία που ακολουθεί.

Με βάρκες η διάσωση ηλικιωμένων και ευπαθών – όσων τουλάχιστον κατάφεραν να επιβιώσουν

Εξωπραγματικά είναι τα ντοκουμέντα που διαδέχονται το ένα το άλλο από την Καρδίτσα. Επιστρατεύουν βάρκες και φουσκωτά για να περισυλλέξουν τους ηλικιωμένους, με την ελπίδα να είναι εντάξει στην υγεία τους. Σάλος, βέβαια, είχε προκληθεί με την άτυχη γριούλα που βρέθηκε να επιπλέει νεκρή δίπλα στην κουζίνα του σπιτιού της.

Αποτρόπαιο και φρικαλέο.

Η συγκινητική στήριξη από οργανισμούς, φορείς και συνδικάτα

Όσο στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, υπάρχει ελπίδα ακόμα και στις πιο ζοφερές εποχές. Πλήθος οργανωμένων ομάδων συνέλεξαν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για όσους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, λόγω του αδυσώπητου χτυπήματος της κακοκαιρίας.

Τέμπη και κακοκαιρία: Όταν η μία τραγωδία συναντά την άλλη

Τόσο πολύ ανέβηκε από κάποια στιγμή κι έπειτα η στάθμη του Πηνειού στη Λάρισα, ώστε έφτασε το σημείο που έλαβε χώρα το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.

Άραγε, πόσες τραγωδίες ακόμα μπορεί να σηκώσει μια τόση δα χώρα;

Η επιχείρηση διάσωσης βρέφους από ήρωες της ΕΜΑΚ

Ομάδα της ΕΜΑΚ κατάφερε να σώσει βρέφος, όπως επίσης τη μητέρα και τα αδέρφια του, από τις οδυνηρές πλημμύρες στη Θεσσαλία. Μια εικόνα που προκαλεί ταυτόχρονα δάκρυα οργής, αλλά και συγκίνησης.

Ο 80χρονος παππούς με τη βάρκα, αναζητώντας τους συμπολίτες του

Η εικόνα αυτή αναρτήθηκε από χρήστη του Twitter, ο οποίος δήλωσε περήφανα ότι επρόκειτο για τον παππού του, που αναζητά τους συμπολίτες του στις στέγες των σπιτιών, με την ελπίδα να τους συναντήσει ζωντανούς και να τους διασώσει με τη βοήθεια της παλιάς, σιδερένιας βάρκας του.

Μια καρδιά από ατόφιο χρυσάφι.