Απομένουν μόνο 4 μέρες για να αποχαιρετήσουμε το 2022 και είναι η ιδανικότερη στιγμή για να αναλογιστείς ποιες ήταν οι καλύτερες στιγμές που έζησες, τα καλύτερα βιβλία που διάβασες, τα καλύτερα τραγούδια που άκουσες την φετινή χρονιά.
Το 2022 ήταν μια σημαντική χρονιά για το χώρο του βιβλίου, καθώς μετά από ενάμιση χρόνο καραντίνας, οι συγγραφείς ανέκτησαν και πάλι την έμπνευσή τους, οι εκδότες εμπιστεύτηκαν περισσότερους νέους συγγραφείς και πολλές ιδιαίτερες και πρωτότυπες ιστορίες βρήκαν τη θέση τους στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων και στα ράφια των αναγνωστών.
Έτσι κι εμείς, συγκεντρώσαμε τα 5 καλύτερα βιβλία του 2022 που αξίζει να διαβάσεις!
Η Nora Stephens είναι μια εργασιομανής λογοτεχνική πράκτορας που ζει κι αναπνέει για τα βιβλία. Δεν είναι γλυκιά, ούτε αθώα και δεν έχει χρόνο για σχέσεις.
Όλα αλλάζουν όταν η Νόρα βρίσκεται ξαφνικά σε μια μικρή γραφική πόλη στην Βόρεια Καρολίνα, όπου όλα μοιάζουν παραμύθι. Το παραμύθι αυτό, όμως, παίρνει μια άλλη τροπή, όταν συναντά τον Charlie Lastra, έναν ιδιόρρυθμο επιμελητή βιβλίων που γνώριζε από την Νέα Υόρκη. Μια σειρά από τυχαίες συναντήσεις κάνει την Νόρα να καταλάβει πως τελικά δεν ξέρει που πηγαίνει αυτή η ιστορία.
Ένα βιβλίο που μιλά για το πένθος, τον έρωτα, τις ανθρώπινες σχέσεις και το γεγονός ότι η εικόνα μας δεν είναι τίποτα άλλο από μια προκατασκευασμένη ιστορία.
Πέρασαν δύο χρόνια από τα γεγονότα που κανείς δεν θέλει να θυμάται. Όλοι προσπάθησαν να προχωρήσουν, αλλά κάτι τους εμποδίζει.
Όσο οι ντόπιοι του Beartown αγωνίζονται να ξεπεράσουν το παρελθόν, μια επιστροφή, ένας αποχωρισμός, ένας διαλυμένος γάμος που ζητά δικαίωση, ένας πατέρας θα κάνει τα πάντα για να σώσει τα παιδιά του, κάποιος που υποκίπτει στο μίσος και κάποιος που δεν σταματά να πολεμά έρχονται για να ταράξουν και πάλι τις ζωές των κατοίκων του Beartown. Τι είναι, όμως, διατεθειμένοι να θυσιάσουν για το σπίτι τους;
Οι κάτοικοι συνεχίζουν να παλεύουν με τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής: Τι είναι η οικογένεια; Τι είναι η κοινωνία; Είμαστε διατεθειμένοι να θυσιαστούμε για να προστατέψουμε τους δικούς μας ανθρώπους;
Στο τρίτο βιβλίο της τριλογίας “The Beartown”, ο βραβευμένος και λατρεμένος πολλών συγγραφέαςFredrik Backman, επιστρέφει με μια δυνατή ιστορία που μιλά για τις πρώτες αγάπες, τις δεύτερες ευκαιρίες και τους δύσκολους αποχαιρετισμούς.
Πώς μια αθώα καμαριέρα ενός ξενοδοχείου μπορεί να βρεθεί μπλεγμένη και παγιδευμένη με παράνομες ενέργειες; Πως μπορεί να βρεθεί ξαφνικά κατηγορούμενη για την δολοφονία ενός πλούσια μεγιστάνα ακινήτων και υπάρχει τρόπος να ξεμπλέξει κανείς από όλο αυτό; Ποιοι την παγίδευσαν τελικά και ποιοι είναι οι πραγματικοί ένοχοι;
Μια ιστορία που διερευνά τι σημαίνει να είσαι ίδιος με όλους τους άλλους και ταυτόχρονα εντελώς διαφορετικός. Το βιβλίο αναμένεται να μεταφερθεί και στο σινεμά με πρωταγωνίστρια την Φλόρενς Πιου.
Όταν πριν από 30 χρόνια, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς σε μια βάρκα ο 18χρονος γιος της, η ζωή της Tova Sullivan άλλαξε για πάντα. Σήμερα, δουλεύει σ’ ένα ενυδρείο τακτοποιώντας συνεχώς και τα πάντα, με την ελπίδα ότι ίσως έτσι θα καταφέρει να τακτοποιήσει και τις σκέψεις τις.
Η ζωή της αλλάζει, όταν γνωρίζει τον Marcellus, ένα γιγάντιο χταπόδι που ξέρει πολλά. Ανίκανος, όμως, να πολεμήσει τους ανθρώπους που απαγάγουν και σκοτώνουν θαλάσσια ζώα, δημιουργεί μια φιλία με τον Tova. Όταν ο Marcellus θυμάται τι συνέβη τη νύχτα που εξαφανίστηκε ο γιος της Tova, κάνει τα πάντα για να ξεθάψει την αλήθεια πριν να είναι αργά.
Το συγγραφικό ντεμπούτο της Shelby Van Pelt είναι μια υπενθύμιση ότι μερικές φορές μια προσεκτική ματιά στο παρελθόν μπορεί να βοηθήσει στην αποκάλυψη ενός μέλλοντος που κάποτε φαινόταν αδύνατο.
H Naomi, μια παρολίγον νύφη, βρίσκεται ξαφνικά στο Knockemout της Virginia, όπου οι διαφωνίες λύνονται με γροθιές και μπύρα (με αυτή ακριβώς τη σειρά), για να σώσει την παραβατική δίδυμη αδερφή της.
Η ιστορία παίρνει μία άλλη τροπή όταν ξαφνικά βρίσκεται παγιδευμένη και αβοήθητη, χωρίς χρήματα και αυτοκίνητο και με την 11χρονη ανιψιά της. Μόνη της διαφυγή; O Knoxx, ένας διαρκώς θυμωμένος άντρας που μισεί τις ρομαντικές γυναίκες. Τι γίνεται λοιπόν όταν μοναδικό σου στήριγμα είναι ένας τόσο διαφορετικός άντρας από σένα;
Μια περιπετειώδης ρομαντική ιστορία από την κορυφαία συγγραφέα στη λίστα των kindle βιβλίων της Amazon, Lucy Score.
Το 2022 ήταν μια φανταστική χρονιά για τη μουσική. Από το πρώτο ισπανόφωνο άλμπουμ να κερδίζει Grammy (επιτέλους, αν μας ρωτάτε) μέχρι τον “πυρετό” των συναυλιών που κατέρριψε τη δημοφιλή ιστοσελίδα, Ticketmaster.
Γι’ αυτό, λοιπόν, ως λάτρεις της μουσικής δημιουργήσαμε μια λίστα με τα best-selling άλμπουμ του 2022.
Adele-30
Το νέο άλμπουμ της Adele, που βγήκε προς το τέλος του προηγούμενου έτους, σκαρφάλωσε γρήγορα στην κορυφή των φετινών charts. Με τα τραγούδια της να μιλούν για θέματα, όπως το διαζύγιο της, τις ερωτικές απογοητεύσεις και τις εμπειρίες της μητρότητας, πρόκειται σίγουρα για ένα εξαιρετικό άλμπουμ.
BTS – Proof
Δημοφιλείς και αγαπημένοι, οι BTSέχουν αποδείξει σε κάθε περίπτωση πως ήρθαν για να μείνουν και δεν είναι απλά ένα trend που θα ξεθωριάσει.Το νέο τους άλμπουμ, με τίτλο “Proof”, έχει καταφέρει να σπάσει ρεκόρ σε pre-orders, ενώ ήταν και και προτεινόμενο ως “Άλμπουμ της Χρονιάς”.
Bad Bunny – Un Verano Sin Ti
Ο τραγουδιστής και ράπερ, Bad Bunny και το άλμπουμ του, “Un Verano Sin Ti”, έφτασαν στην κορυφή των ΗΠΑ – και όχι μόνο – με τον ίδιο να μετρά τεράστιες επιτυχίες. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το άλμπουμ του ήταν πρώτο ισπανόφωνο άλμπουμ που κέρδισε βραβείο Grammy.
Kendrick Lamar – Mr. Morale & the Big Steppers
Το καινούργιο άλμπουμ του Kendrick Lamar, “Mr. Morale & the Big Steppers”, είναι το πρώτο που έχει κυκλοφορήσει εδώ και πέντε χρόνια. Εντούτοις, αυτό δεν είχε αντίκτυπο στο fanbase του, αφού πολύ γρήγορα το συγκεκριμένο άλμπουμ αγαπήθηκε από το κοινό και δέχθηκε διθυράμβους.
Beyonce – Renaissance
Το νέο της άλμπουμ της της “Queen Bee”, Renaissance – και το πρώτο της σόλο άλμπουμ από το 2016 μέχρι σήμερα – βρέθηκε στην κορυφή των charts τον Ιούλιο, με τις πωλήσεις να εκτοξεύονται.
Drake & 21 Savage – Her Loss
Το νέο άλμπουμ με την υπογραφή των Drake και 21 Savage διεκδίκησε δυναμικά το χρυσό θρόνο των charts, κατακτώντας τη νούμερο ένα θέση στον Καναδά – και όχι μόνο – μέσα σε λίγες μόνο μέρες.
Ed Sheeran – Equals
Γνωστός για τις υπέροχες, ερωτικές μπαλάντες του, ο Ed Sheeran έχει γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Το άλμπουμ του, με τίτλο “Equals” δεν προκάλεσε ιδιαίτερο ενθουσιασμό εν μία νυκτί. Ωστόσο, σταδιακά κατάφερε να κατακτήσει τα σκήπτρα της μουσικής στην Αυστραλία, το Βέλγιο, τον Καναδά, τη Δανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία κ.ά. Με αυτό τον τρόπο απέδειξε περίτρανα πως οι αρχικές εντυπώσεις… δεν είναι πάντα οι σωστές!
The Weeknd – Dawn FM
Έπειτα από μία εντυπωσιακή διαφημιστική καμπάνια για το εν λόγω άλμπουμ, σε συνεργασία με την Amazon Prime, κατάφερε να κατακτήσει υψηλές θέσεις σε πολλές χώρες. Μάλιστα – πολύ σημαντικό – κατόρθωσε να παραμείνει μεταξύ των top 10 άλπουμ στο είδος του μέχρι και σήμερα.
Harry Styles – Harry’s House
Το καινούργιο άλμπουμ του Harry Styles είναι και ένα από τα πιο πολυσυζητημένα. Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα, οι πωλήσεις του εκτοξεύτηκαν με ταχύτητα φωτός. Και κάπως έτσι, κατέκτησε την πρωτιά σε περισσότερες από δώδεκα χώρες, με τις συναυλίες του να γίνονται sold-out.
Taylor Swift – Midnights
Κάπως, έτσι λοιπόν, φτάσαμε στην κορυφή αυτής της λίστας, στο καλύτερο άλμπουμ για το 2022, το οποίο δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το “Midnights” της Taylor Swift. Η επιτυχία του εν λόγω άλμπουμ είναι πρωτοφανής, αφού σημείωσε περίπου 185 εκατομμύρια streams στο Spotify μόνο την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του.
Εκτός αυτού, σε μία περιοδεία της πανέμορφης τραγουδίστριας προκλήθηκε τόσο μεγάλο πανδαιμόνιο, που “έπεσε” η πασίγνωστη ιστοσελίδα, Ticketmaster – νούμερο ένα ιστοσελίδα για κρατήσεις εισιτηρίων. Go Taylor!
Αυτά, λοιπόν, ήταν τα top 10 best-selling άλμπουμ της χρονιάς. Τώρα, μένει να δούμε τι μας επιφυλάσσει η νέα!
Ακόμα μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Μια χρονιά στην οποία γελάσαμε, συγκινηθήκαμε, απογοητευτήκαμε και γεμίσαμε δυνατές εμπειρίες.
Δυστυχώς, η πανδημία του κορωνοϊού πρωταγωνίστησε ξανά κατά τη διάρκεια του έτους, ενώ οι όχι και τόσο αισιόδοξες ειδήσεις από τις οποίες βομβαρδιστήκαμε κατά καιρούς, δεν μας άφησαν περιθώρια να δημιουργήσουμε θετικές αναμνήσεις από το 2022.
Ωστόσο, ας μην είμαστε πεσιμιστές. Υπήρχαν και πολλά καλά πράγματα που συνέβησαν το ’22, τα οποία σίγουρα μας πρόσφεραν έστω και στιγμιαία μια δόση αισιοδοξίας.
Θεραπεύτηκε από τον HIV-AIDS ο μεγαλύτερος σε ηλικία ασθενής
Η πρώτη θετική είδηση για το 2022 δεν θα μπορούσε να μη σχετίζεται με τον τομέα της ιατρικής. Ο ασθενής της «Πόλης της Ελπίδας», από την εγκατάσταση στο Ντουάρτε της Καλιφόρνια, όπου νοσηλεύτηκε, έγινε ο κατά σειρά τέταρτος ασθενής στα χρονικά, και ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα σε ηλικία, που θεραπεύτηκε από τον ιό HIV.
Εκτός από τον γηραιότερο ασθενή, ο 66χρονος άνδρας έφερε τον ιό για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από όσους θεραπεύτηκαν, αφού είχε διαγνωστεί με HIV το 1988.
Επιστρέφουμε στο φεγγάρι
Πέντε δεκαετίες μετά τη λήξη του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων», το νέο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα «Άρτεμις» μπήκε πάλι σε τροχιά. Στις 16 Νοεμβρίου του 2022, η αποστολή «Artemis I» της NASAεκτοξεύτηκε στο φεγγάρι μεταφέροντας μας εικόνες που δύσκολα διαγράφονται από τη μνήμη μας.
Η συγκεκριμένη αποστολή αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα καθώς με αυτό τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για μόνιμη ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη. Στα σχέδια της NASA βρίσκεται η εκτόξευση το 2024 της επανδρωμένης αποστολής «Artemis II» γύρω από το φεγγάρι, ώσπου τελικά το 2025 η αποστολή «Artemis III» θα μεταφέρει την πρώτη γυναίκα αστροναύτη στη Σελήνη.
H Gen Z στο Κογκρέσο
Εάν έχουμε κάτι να θυμόμαστε από τις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ, οι οποίες έλαβαν χώρα τον φετινό Νοέμβριο, είναι ότι πάντα υπάρχει μια θέση στην πολιτική για τη Gen Z. Αυτό, τουλάχιστον, μας απέδειξε ο 25χρονος Maxwell Alejandro Frost, ο οποίος κέρδισε στη Φλόριντα έδρα στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ο Frost καταπιάστηκε με την πολιτική στα 15 του χρόνια, συγκλονισμένος από τη σφαγή στο πρωτοβάθμιο σχολείο Sandy Hook το 2012. Πεπεισμένος ότι η γενιά μας μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, ο Frost επιχειρεί να καταπολεμήσει οποιαδήποτε αδικία.
Ο ΟΗΕ ανακήρυξε ως ανθρώπινο δικαίωμα την πρόσβαση σε ένα υγιές περιβάλλον
Στις 28 Ιουλίου 2022, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε ότι όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον.
Η Γενική Συνέλευση τόνισε ότι η κλιματική αλλαγή και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος είναι ο πιο απειλητικός κίνδυνος για το μέλλον της ανθρωπότητας και κάλεσε τα κράτη-μέλη να εντείνουν τις προσπάθειες ώστε να εξασφαλίσουν πως κάθε άνθρωπος έχει πρόσβαση σε ένα «καθαρό, υγιές και βιώσιμο περιβάλλον».
Κάπου εδώ αξίζει να τονισθεί ότι αυτό το ψήφισμα-ορόσημο, αν και δεν είναι νομικά δεσμευτικό για τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ, αποτελεί μια ενθάρρυνση για τα κράτη να εφαρμόσουν νόμους για την προστασία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος.
Η Queen B έκανε δυναμικό comeback
Η «Queen B» επέστρεψε αναγεννημένη έξι χρόνια μετά το «Lemonade», φέρνοντας κυριολεκτικά τα πάνω-κάτω στον χώρο της μουσικής. Ο φετινός της δίσκος, «Renaissance», κατέκτησε την κορυφή στις περισσότερες λίστες με τους καλύτερους δίσκους το 2022.
Με μια νοσταλγική αναδημιουργία μιας εποχής που θυμόμαστε με αγάπη, η Beyoncé μας μας γέμισε συναισθήματα όπως περηφάνια και ευχαρίστηση.
Νέες ελπίδες για τη θεραπεία του Alzheimer
Η εδώ και δεκαετίες αποτυχία εύρεσης ενός αποτελεσματικού φαρμάκου κατά της νόσου Alzheimer, τερματίστηκε από μια ιστορική ανακάλυψη το 2022. Δίνοντας ελπίδες στον χώρο της ιατρικής, τα αποτελέσματα της κλινικής δοκιμής του του νέου πειραματικού φαρμάκου lecanemab των εταιρειών Eisai και Biogen, έδειξαν πως επιβραδύνει τη γνωστική εξασθένηση των ασθενών που βρίσκονται στα αρχικά στάδια της νόσου Alzheimer.
Οι δύο φαρμακευτικές εταιρείες, ανέφεραν τον Σεπτέμβριο ότι η θεραπεία τους με το πειραματικό φάρμακο lecanemab θα μπορούσε να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου κατά 27% σε διάστημα 18 μηνών σε σύγκριση με ένα εικονικό φάρμακο.
Τα Latin Grammys που μας συγκίνησαν
Η 95χρονη Angela Álvarez μας απέδειξε ότι τα όνειρα δεν έχουν ηλικία, κερδίζοντας το Latin Grammy για τον καλύτερο νέο καλλιτέχνη. Η Κουβανοαμερικανίδα μουσικός έγινε η γηραιότερη νικήτρια του βραβείου, δίνοντας έμπνευση σε χιλιάδες νέους – και μη καλλιτέχνες – που ξεκινούν τώρα την καριέρα τους.
«Σε όσους δεν έχουν κάνει ακόμα τα όνειρά τους πραγματικότητα, να γνωρίζουν ότι αν και η ζωή είναι δύσκολη, υπάρχει πάντα διέξοδος και με πίστη και αγάπη όλα μπορούν να επιτευχθούν», είχε δηλώσει η Álvarez στην ευχαριστήρια ομιλία της.
Ο λόγος που έγινα διαιτολόγος ήταν γιατί ήθελα να μάθω τα πάντα για το πώς να διαχειρίζομαι τη δική μου σχέση με το φαγητό και τη διατροφή.
Πίστευα με το δεκαεπτάχρονο μυαλό μου πως ούσα διαιτολόγος θα έχω όλη τη γνώση για να αποκτήσω το τέλειο σώμα και να ζήσω μέχρι τα 100. Ένιωθα τότε πολύ άβολα στο σώμα μου, το συνέκρινα συνεχώς με σώματα άλλων κοριτσιών, φοβόμουν το φαγητό και ξεκίναγα συνεχώς δίαιτες που πίστευα πως θα με φέρουν πιο κοντά στο να νιώσω ευτυχισμένη. Εν τέλει, οι σπουδές μου όσο και η εργασιακή μου εμπειρία στη διατροφή με βοήθησαν να βρω μια λύτρωση και να δω τα πράγματα με έναν πιο υγιή τρόπο.
Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά του γραφείου μου, όπως και η πρώτη χρονιά του Estella! Τόσο ο χρόνος που πέρασα δουλεύοντας με όσους με εμπιστεύτηκαν στο γραφείο όσο και ο χρόνος που αφιέρωσα στα άρθρα γι’ αυτήν εδώ την υπέροχη πλατφόρμα, μου έμαθαν πολλά και με έκαναν να προβληματιστώ.
Η αποδοχή της μοναδικότητας
Θα σου μιλήσω για ένα από τα σημαντικότερα μαθήματά μου τη φετινή χρονιά, αλλά πρώτα θα σου πω την ευχή μου για τον χρόνο που έρχεται: Εύχομαι όλη την ενέργεια που σπαταλάμε στο να αλλάξουμε το σώμα μας να την επενδύσουμε στην αποδοχή της ομορφιάς και της μοναδικότητάς του.
Άλλωστε (και περνάω στο δια ταύτα) τα σώματα έχουν ένα όριο στο πόσο μπορούν να αλλάξουν. Μπορεί να σου προκαλεί αυτό απογοήτευση, ειδικά όταν η πληροφορία έρχεται από μια διαιτολόγο. (Εμένα να δεις!) Αυτό που αποδεικνύεται, είναι πως κάθε σώμα έχει ένα “σταθερό σημείο βάρους” (setpoint) το οποίο τείνει να διατηρείται με την πάροδο του χρόνου, παρά τις αλλαγές στη διατροφή ή τις συνθήκες άσκησης. Αυτό το βάρος ρυθμίζεται από ένα πολύπλοκο σύστημα ορμονών και νευροδιαβιβαστών που συνεργάζονται για να διατηρήσουν την ενεργειακή ισορροπία στο σώμα. Παράγοντες όπως το γενετικό υπόβαθρο, η ηλικία και ο τρόπος ζωής καθορίζουν ποιο είναι το σταθερό σημείο βάρους για τον καθένα από εμάς.
Αυτό που θέλω να σου πω, και αυτό που θα ήθελα να μπορούσα να πω στον 17χρονο εαυτό μου, είναι ότι δεν είσαι απόλυτα υπεύθυν@ για το βάρος σου. Αν σε ζορίζει υπερβολικά το να φτάσεις στο dream goal σου ή αν το φτάνεις αλλά δεν μπορείς να το κρατήσεις δεν είναι επειδή κάτι κάνεις λάθος. Δεν φταίει το ότι δεν έχεις βρει την κατάλληλη δίαιτα ή ρουτίνα άσκησης. Αν τις αλλαγές που ζητείσαι να κάνεις τις αντέχεις μόνο για μικρό χρονικό διάστημα, φταίει ο στόχος που έχεις βάλει, που είναι πολύ μακριά από το σημείο στο οποίο το δικό σου σώμα νιώθει υγιές και άνετο.
Απομυθοποιώντας το “τέλειο βάρος”
Το έμαθα και εγώ the hard way, προσπαθώντας με όσα γνωρίζω να βοηθήσω διαιτώμενούς μου να φτάσουν “εκείνο το τέλειο βάρος” που έχουν βάλει στο νου τους, με προσπάθεια, με πειθαρχία, με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Αλλά κοίτα να δεις τι τρομερή δύναμη έχει το σώμα να υπερασπίζεται τα ιδανικά του! “Μουλαρώνει” και πλέον η προσπάθεια γίνεται δυσανάλογη της απόδοσης. Παλεύει σθεναρά για τη μοναδικότητα και την ποικιλομορφία του!
Εκείνο είναι το σημείο στο οποίο πρέπει να βάλουμε στο παιχνίδι την αποδοχή.
Τι και αν τα κοινωνικά πρότυπα ενθαρρύνουν, ακόμη και απαιτούν από τους ανθρώπους να συμμορφώνονται με πολύ συγκεκριμένα και αυστηρά στάνταρ ομορφιάς; Τι και αν τους στριμώχνουν σε καλούπια προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί, επιθυμητοί και επιτυχημένοι;
Ήρθε ο καιρός να αναγνωρίσουμε πως δεν υπάρχει ένας «ιδανικός» σωματότυπος για τον οποίο όλοι “θα πρέπει” να αγωνίζονται και πως η ποικιλία είναι όμορφη και ενδιαφέρουσα!
Άκου και αυτό: Μετανάλυση 29 μελετών που διερευνά την επιστήμη πίσω από την απώλεια του σωματικού βάρους φανερώνει πως περισσότερο από το 50% του χαμένου βάρους επανέρχεται στα δύο χρόνια. Στα 5 χρόνια μετά την απώλεια, η επαναπρόσληψη του σωματικού βάρους φτάνει στο 80%.
Πόση απογοήτευση, αγωνία και ματαίωση;
Όσο δύσκολο και αν είναι το να υπερβεί κανείς την πίεση από τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς, είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την αποδοχή και αγάπη προς τον εαυτό του. Αυτό δεν σημαίνει άλλωστε το self love; Αγκαλιάζοντας την ατομικότητα, τη δική μας και των άλλων, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια πιο αποδεκτή και ποικιλόμορφη κοινωνία, όπου οι άνθρωποι εκτιμώνται για τα μοναδικά ταλέντα, τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους και όχι μόνο για την εμφάνισή τους.
Μέσα από τη διατροφή, μπορείς να θρέψεις το σώμα που έχεις, να το φροντίσεις και να το δυναμώσεις, χωρίς να εστιάσεις στο πόσο αυτό ζυγίζει. Αυτό άλλωστε υποστηρίζει το κίνημα Health at Every Size, για το οποίο μιλήσαμε στο πρώτο μου άρθρο στο Estella. Έτσι κλείνει ο φετινός κύκλος, λοιπόν, από εκεί που ξεκίνησε. Σηκώνω το ποτήρι μου για μία νέα χρονιά με περισσότερο σεβασμό και αποδοχή και σε αφήνω τώρα να απολαύσεις τις γιορτές σου με διατροφική ελευθερία!
Η πρώτη φορά που άκουσα την λέξη γυναικοκτονία ήταν το 2018, λίγο μετά την άγρια δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη. Στην πραγματικότητα, ο όρος αυτός είχε ξεκινήσει να χρησιμοποιείται από τις φεμινίστριες από το 2017, αλλά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα πιο ευαισθητοποιημένα ΜΜΕ άρχισαν να χρησιμοποιούν μαζικότερα τον όρο έναν χρόνο αργότερα.
Από την στιγμή που ο όρος άρχισε να εξαπλώνεται και να υιοθετείται, από μεγάλη μερίδα του κόσμου, ξεκίνησε ένα debate για το κατά πόσο είναι ορθός ή όχι αλλά και για το αν πρέπει να κατοχυρωθεί νομικά. Το debate αυτό δεν έχει ακόμη τελειώσει αλλά βλέπουμε ότι ο όρος έχει πλέον περάσει στο mainstream πεδίο συζήτησης.
Η “γυναικοκτονία”, αναφέρεται σε δολοφονίες γυναικών λόγω του φύλου τους, ένα έγκλημα που έχει σεξιστικά ή/και μισογυνικά κίνητρα και βρίσκει πάτημα στις πατριαρχικές αντιλήψεις που θέλουν τον άντρα να κυριαρχεί στο γυναικείο σώμα και ύπαρξη.
Η γυναικοκτονία είναι η πιο ακραία μορφή έμφυλης και σεξιστικής βίας. Πρόκειται δηλαδή, για την ναυαρχίδα των εγκλημάτων που θέλουν τη γυναίκα κατώτερη από τον άνδρα, χωρίς το αυτονόητο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός της, το δικαίωμά της να ορίζει την προσωπική της ζωή και τις επιλογές της και κάνουν σαφές ότι μια γυναίκα που δεν συμμορφώνεται, μπορεί δυνητικά να τιμωρηθεί, ελεγχθεί και σωφρονιστεί μέσω της έμφυλης βίας.
Πόσα γνωρίζουμε για τις γυναικοκτονίες στην Ελλάδα;
Η γυναικοκτονία καθ’ αυτή, δεν αποτελεί αυτοτελές αδίκημα και άρα δεν αποτελεί μέρος του ποινικού κώδικα, ενώ την ίδια στιγμή, δεν αναγνωρίζεται ως ειδική υποπερίπτωση του υπάρχοντος αδικήματος της ανθρωποκτονίας – π.χ. ως ανθρωποκτονία με βάση το φύλο / με έμφυλο κίνητρο κ.ο.κ. Συνεπώς η ΕΛ.ΑΣ., προχωρά στην καταγραφή μόνο των αδικημάτων που τελούνται στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας, βάσει του Ν. 3500/2006.
Βλέπουμε επομένως, ότι η μη νομική αναγνώριση του φαινομένου, της εκ δόλου δηλαδή αφαίρεσης της ζωής γυναικών επειδή είναι γυναίκες, σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε το ακριβές μέγεθος του προβλήματος.
Συνεπώς, δεν είναι εύκολο ούτε να αναλυθούν τα δεδομένα από τις αρμόδιες υπηρεσίες και ούτε να αντιμετωπιστούν αρμοδίως από τις δικαστικές Αρχές. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι η γυναικοκτονία ως πρόβλημα, δεν προτεραιοποιείται από το κράτος και άρα δεν λαμβάνονται κατάλληλα και έγκαιρα μέτρα για την αντιμετώπιση του.
Το Ελληνικό τμήμα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τη Γυναικοκτονία (Femicide.gr), το οποίο συστάθηκε το 2019, ήρθε για να κάλυψη το προαναφερθέν κενό της καταγραφής και να παρουσιάσει την τρέχουσα εικόνα των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα, μέσα από ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα.
Οι ερευνήτριες που στελεχώνουν το τμήμα, πληροφορούνται την κάθε περίπτωση από τα ΜΜΕ και στην συνέχεια προχωρούν με μία σύντομη περιγραφή της υπόθεσης, με στόχο την δημιουργία ενός ημερολογίου που έχει στοιχεία για κάθε έγκλημα. Από την ιστοσελίδα του τμήματος, πληροφορούμαι ότι ο τραγικός απολογισμός για το 2022, είναι 22 γυναικοκτονίες. 22 γυναίκες δολοφονήθηκαν από σύζυγο, σύντροφο, πρώην σύζυγο ή κάποιο μέλος της οικογένειας τους μόνο μέσα σε έναν χρόνο.
Ο απολογισμός του 2022
Τον Φεβρουάριο, ηEve-Suzanne Noutsos, δολοφονήθηκε από τον σύζυγο της. Αυτή είναι η πρώτη καταγεγραμμένη γυναικοκτονία για το 2022, ενώ το τελευταίο θύμα, ήταν η 19χρονη Χριστίνα από τον Πειραιά. Την δολοφόνησε ο σύντροφος της. Τον Ιούλιο, μάλιστα, συνειδητοποιώ με λύπη, ότι όχι μία αλλά δύο γυναίκες, στην Κρήτη και την Θεσσαλονίκη, έχασαν την ζωή τους από το χέρι του γιού τους.
Δύο παρατηρήσεις με σοκάρουν περισσότερο από όλες. H πρώτη, ότι πολλές γυναίκες πριν δολοφονηθούν ήταν ήδη θύματα έμφυλης βίας και είχαν προσπαθήσει να ξεφύγουν ή να ζητήσουν βοήθεια από τις αστυνομικές αρχές και η δεύτερη ότι μεγάλο ποσοστό των γυναικοκοκτονιών αφορούν γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τον γιο, τον εγγονό ή ανιψιό τους.
Γυναικοκτονία δεν είναι μόνο η ενδοσυντροφική βία
Για παράδειγμα, το 2021 είχαμε 12 περιπτώσειςγυναικοκτονίας ηλικιωμένων γυναικών(geronticide) από συζύγους αλλά και γιους, ανιψιούς και εγγονούς ενώ το 2022 είχαμε 8 τέτοιες περιπτώσεις.
Ομολογώ ότι δεν γνώριζα ότι περίπου μια στις τρεις γυναικοκτονίες αφορούν ηλικιωμένες γυναίκες και αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί τα ΜΜΕ αλλά και εμείς οι ίδιοι σαν κοινωνία, δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση σε εγκλήματα που αφορούν ενδοσυντροφική βία που τελείται από νέο σχετικά άνδρα απέναντι σε νέα σχετικά γυναίκα.
Αυτή η καταγραφή, υποδεικνύει ένα ακόμα πρόβλημα σεξιστικής φύσης. Η φροντίδα θεωρείται γυναικεία υπόθεση. Έτσι, βλέπουμε ηλικιωμένες γυναίκες να δολοφονούνται από γιους και εγγονούς επειδή η φροντίδα τους, τους φαίνεται αβάσταχτη.
Ο ρόλος της αστυνομίας
Η Μαρία Γιαννακάκη, πρώην Γενική Γραμματέα Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης είχε δηλώσει σεσχετικό άρθροτου 2019:
«Οι ανθρωποκτονίες σε βάρος γυναικών από τον σύντροφο, τον σύζυγο ή άλλο πρόσωπο από την οικογένεια συνήθως δεν έρχονται ως κεραυνός εν αιθρία. Θα έλεγα ότι μάλλον αποτελούν την κορύφωση μιας εξακολουθητικής βίαιης συμπεριφοράς σε βάρος τους. Αυτό που μας λείπει είναι μέτρα πρόληψης της βίας και κυρίως υποστήριξης των γυναικών στα πρώτα στάδια εκδήλωσης μιας βίαιης συμπεριφοράς σε βάρος τους. Για τον λόγο αυτό, συζητούμε με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τη λήψη διάφορων μέτρων, όπως για παράδειγμα τη θέσπιση πρωτοκόλλων για την εκτίμηση της επικινδυνότητας του δράστη. Τέτοια πρωτόκολλα είναι πολύ διαδεδομένα στο εξωτερικό και συμβάλλουν στην πρόληψη βαρύτερων αδικημάτων».
Ό,τι είχε δηλώσει η κ. Γιαννάκη, 3 χρόνια πριν, δυστυχώς είναι ακόμα τρομερά επίκαιρο και ακόμη δεν έχουν δωθεί τα κατάλληλα κρατικά εργαλεία για την πρόληψη και την προστασία των επιζωσών έμφυλης βίας.
Φυσικά, δεν ευθύνεται η Αστυνομία για τις γυναικοκτονίες αλλά φέρει και αυτή το δικό της μερίδιο. Η έμφυλη βία, αναπαράγεται και γίνεται ανεκτή από την κοινωνία, τα ΜΜΕ αλλά και τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό. Επομένως, η αστυνομία θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι ένας ισχυρός κρίκος για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας σε όλες της τις μορφές.
Πέρα από την Αστυνομία οι κρίκοι στην αλυσίδα την πρόληψης και της καταπολέμησης είναι πολλοί. Πέρα από τον σχεδιασμό ενός μηχανισμού αντιμετώπισης της έμφυλης βίας, υπάρχει ανάγκη για έναν μηχανισμό στήριξης (κρατικής και κοινωνικής) των θυμάτων με μη επανατραυματικές διαδικασίες, ελλείψη victim blaming και επίρριψης ευθυνών.
Το προφίλ του γυναικοκτόνου
Κοιτάζοντας τα ποσοτικά δεδομένα για το 2021, στο femicide.grπαρατηρώ ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο προφίλ γυναικοκτόνου. Πρόκειται για καθημερινούς άνδρες, όχι κάποια ειδική κατηγορία, χωρίς συγκεκριμένη ηλικία και φυλή. Στο παρελθόν και πολλές φορές ακόμη και σήμερα, ακούμε από τα μίντια για συγκεκριμένο προφίλ δραστών, αναφέροντας τους ως ανώμαλους, ψυχικά άρρωστους ή άτομα από την φύση τους κακοποιητικά.
Πολλές φορές υπονοείται ότι ο δράστης είχε κάποιο ψυχικό νόσημα κάτι που τελικά το μόνο που καταφέρνει είναι να στιγματίσει όσους αντιμετωπίζουν ζητήματα ψυχικής υγείας. Ωστόσο, τα στοιχεία έρχονται να διαψεύσουν οποιονδήποτε τέτοιο ισχυρισμό.
Πόσες ακόμα;
Διάβασα ξανά κάθε υπόθεση γυναικοκτονίας για το 2022, ανέσυρα από την μνήμη μου ονόματα που μπορεί να είχα ξεχάσει και διάβασα λεπτομέρειες, που ίσως συνειδητά είχα αποφύγει να μάθω τους προηγούμενους μήνες.
Η Άννα δολοφονήθηκε από τον σύντροφο της στις 30 Οκτωβρίου. Ο δράστης πρώτα σκότωσε το 11 μηνών παιδί τους, μετά την Άννα και μετά αυτοκτόνησε. Η Άννα είχε υποβάλλει αίτηση περιοριστικών μέτρων. Η Άννα φοβόταν γιατί είχε απειλήσει ότι θα την σκοτώσει. Πέρασε τις τελευταίες τις στιγμές γνωρίζοντας ότι ο σύντροφος της είχε σκοτώσει το παιδί τους.
Αυτή ήταν η 20η υπόθεση που διάβασα και δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου. Δάκρυα για όλες αυτές τις γυναίκες που δολοφονήθηκαν, που υπέφεραν στα χέρια των δολοφόνων τους, που μπορεί να είχαν απευθυνθεί στην Αστυνομία αλλά να μην ήταν αρκετό για να γλιτώσουν, δάκρυα γιατί αυτές οι γυναίκες θα μπορούσαν να είναι φίλες μου, η μάνα μου, η γιαγιά μου, οι αδερφές μου και πλέον δεν είναι εδώ.
Είμαστε όμως εμείς εδώ και τους χρωστάμε τουλάχιστον να συνεχίσουμε να ζητάμε από το κράτος να καταπολεμήσει τα ζητήματα έμφυλης βίας από την ρίζα τους.
Στη συλλογική μας συνείδηση, τα Χριστούγεννα είναι οι πιο οικογενειακές διακοπές του έτους. Πολλοί από εμάς φανταζόμαστε οικογενειακά τραπέζια, αναμμένο τζάκι, ένα φωτισμένο δέντρο στην γωνία και μουσική του Michael Buble να παίζει χαμηλά.
Ή τέλος πάντων έτσι ξεκινούν οι περισσότερες ταινίες. Αλλά αν ζουμάρουμε στο πλάνο και ακούσουμε τις συζητήσεις των συνδαιτημόνων, αν παρατηρήσουμε τα βλέμματα τους και τον τόνο της φωνής τους, θα καταλάβουμε ότι η εικόνα έχει περισσότερα επίπεδα από όσα φαίνεται.
Μια ωραία, οικογενειακή ατμόσφαιρα
Τα οικογενειακά τραπέζια πάντα είχαν ίντριγκες, ρόλους, προσβολές, ακόμα και κλάματα, γιατί το τραπέζι ήταν ανέκαθεν ένας τόπος αναγκαστικής συνάντησης. Εκεί όπου πρέπει να κοιτάξεις τους γονείς σου στα μάτια, να μιλήσεις για τον εαυτό σου στους συγγενείς από τον Καναδά – που έχεις να τους δεις κάτι χρόνια, να μιλήσεις για την αλλαγή καριέρας στα 30 σου και γιατί δεν έχεις ακόμα παιδί και να αντιμετωπίσεις τα σχόλια για τα κιλά σου.
Είναι η κοινωνική, κατασκευασμένη πραγματικότητα που σου χτυπάει την πόρτα, αυτή που προσπαθούσες καιρό να σωπάσεις στο μυαλό σου, εκείνη που ο ψυχολόγος σου ονομάζει “επιθυμίες των άλλων” που πρέπει να αποβάλεις και αυτή που ξέρεις ότι ποτέ δεν θα σε κάνει ευτυχισμένο.
Αυτή την πραγματικότητα πρέπει να αντιμετωπίσεις ψύχραιμα σε αυτά τα τραπέζια, μόνο που πολλοί από εμάς δεν θέλουν πλέον να την αντιμετωπίσουν. Το να αποκαλύψεις τη σεξουαλικότητά σου, ή να εξηγήσεις τους λόγους που προτιμάς να είσαι σε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον και να μην πληρώνεσαι καλά, παρά το αντίθετο, είναι εν τέλει προσωπικά ζητήματα και τα μοιραζόμαστε με όσους ανθρώπους θεωρούμε ότι χρειάζεται να γνωρίζουν.
Μακάρι να μπορούσαμε σε ένα οικογενειακό τραπέζι, να μιλήσουμε για τα θέματα που μας απασχολούν, για την κακοποίηση που δέχεται η ξαδέρφη μας στον “ευτυχισμένο” της γάμο, για τα παιδιά που από οικονομικό ενδιαφέρον έκανε η θεία, για τον πατριαρχικό κόσμο που έχει ζυμώσει το μυαλό της η γιαγιά και για έναν επιτυχημένο ξάδερφο γιατρό που το όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός.
Αλλά όλα αυτά γίνονται ευτυχισμένες ιστορίας επιτυχίας στα οικογενειακά τραπέζια, ενώ παράλληλα τα παραπανίσια κιλά λειτουργούν ως άξονας αισθητικής και ο σεξουαλικός προσανατολισμός αποτελεί κριτήριο ευτυχίας.
Ανακατατάξεις, επαναπροσεγγίσεις και άλλα συναφή
Γι’ αυτό, εγώ δεν πιστέυω πλέον στα οικογενειακά τραπέζια και στις επιφανειακές συζητήσεις που γίνονται από εικονικό ενδιαφέρον, γιατί για μερικούς γίνονται βραχνάς και κλάμα στο δρόμο της επιστροφής. Δεν πιστεύω πια ότι όλοι οι γονείς ξέρουν το καλύτερο για το παιδί τους, αν δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι ένα μέρος του και όχι ολόκληρη η ύπαρξή του, δεν ταιριάζει με τον τρόπο που έχουν μεγαλώσει.
Γι’ αυτό, εγώ δεν πιστεύω ότι όταν κλείνουν οι πόρτες του σπιτιού, τα φωτάκια συνεχίζουν να λάμπουν στο δέντρο. Και δεν πιστεύω ότι πρέπει όλοι μας να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις που δεν μας αρέσουν, απλά επειδή ήρθαν τα Χριστούγεννα.
Ας επιλέξουμε συνειδητά ποιους θέλουμε γύρω μας τα Χριστούγεννα
Τα δύο προηγούμενα χρόνια της πανδημίας έφεραν πολλές αλλαγές στη ζωή μας. Πολλές οικογένειες έκαναν πολύ καιρό να βρεθούν και άλλες χρόνια, λόγω των περιορισμών στα ταξίδια. Πολλοί άνθρωποι πέρασαν τις γιορτές μακριά από τις οικογένειές τους και ένιωσαν μόνοι, αλλά κατάφεραν να βρουν τρόπους να ενωθούν με τον εαυτό τους.
Για άλλους, η απόσταση ήταν εμπόδιο, για κάποιους άλλους λύτρωση. Πλέον, έχουμε την επιλογή. Αν μας έμαθε κάτι αυτή η πανδημία, είναι το πόσο σημαντική είναι η ένωση, η πραγματική αποδοχή και το ενδιαφέρον. Φέτος ας επιλέξουμε συνειδητά με ποιους θέλουμε να περάσουμε αυτές τις γιορτινές μέρες και ας προσπαθήσουμε να είμαστε εκεί με αυτούς που θα επιλέξουμε, χωρίς οθόνες, μάσκες όλων των ειδών, απλά συνειδητά και αληθινά.
Αν καθίσω να θυμηθώ και να αναλογιστώ στιγμές από τότε που πρωτοξεκίνησα τη γυμναστική μέχρι και το 2022, μπορώ να παρατηρήσω με θαυμασμό το πόσα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο σε mindset και γνώσεις όσο και σε διαθεσιμότητα ανθρώπων που επιθυμούν να γυμναστούν. Θυμάμαι, ήδη από τότε μεσουρανούσαν αρκετές διαστρεβλωμένες και ανακριβείς παραδοχές σχετικά με την άσκηση.
Παραδείγματα αυτών, είναι ότι τα βάρη φουσκώνουν, ότι το βραδινό παχαίνει, ότι κάνοντας κοιλιακούς καίγεται το κοιλιακό λίπος και άλλα πολλά που σίγουρα έχει πάρει το αυτί σου σε κοινωνικές συναναστροφές – πού; – σχεδόν παντού!
Είναι τρελό, αν σκεφτείς πως όλοι όσοι κάνουμε οποιοδήποτε είδος άσκησης μπορούμε να μιλήσουμε για την τελευταία μας προπόνηση παντού. Κυριολεκτικά ΠΑΝΤΟΥ! Και αυτό είναι μία ένδειξη ότι το fitness έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας. Και ναι, αυτό είναι υπέροχο!
Το τίμημα και τα τινά με τις λάθος προσλαμβάνουσες
Ωστόσο, για όλα υπάρχει ένα τίμημα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση το τίμημα είναι πως κυκλοφορεί τόση γνώση – και ντεμέκ “γνώση” (που θα έλεγαν οι φίλοι Θεσσαλονικείς – φιλιά στην εξωτική Θεσσαλονίκη!) – στα Social Media, που ένας ασκούμενος ή ακόμα και κάποιος που σκέφτεται να ξεκινήσει να ασκείται ενδέχεται να έχει λάθος προσλαμβάνουσες. Και είναι πολύ δύσκολο, ξέρεις, να αλλάξουμε μία σκέψη, αν έχει παγιωθεί για τα καλά μέσα μας.
Εννοείται πως έπεσα κι εγώ στην παγίδα αυτή. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, θυμάμαι να λέω αρκετές φορές «Μα…;» κάθε φορά που ο καθηγητής απομυθοποιούσε κάτι που νομίζαμε πως γνωρίζαμε. Αυτές οι σκέψεις με έκαναν να αναλογιστώ τι έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Και δεν ήταν καθόλου σκέψεις τύπου: «Δεν άξιζε το ένα, έκανες λάθος στο άλλο, απέτυχες στο παράλλο». Αντιθέτως, ήταν σκέψεις που με έκαναν να νιώσω ζεστασιά με τον εαυτό μου.
Δεν θα σου πω ότι όσο γράφω αυτήν την πρόταση έχω συγκινηθεί και τα βλέπω θολά, γιατί θα με πεις τρελή. Και είμαι! Προχωράμε. Τι έλεγα; Α, ναι. Έλεγα πως τελικά εκείνη η δημοσίευση που κυκλοφορούσε σε όλα τα fitness blogs και έλεγε: «Κάνε το πρώτο βήμα σήμερα και μετά από τρία χρόνια θα κοιτάξεις πίσω σου και θα ευγνωμονείς τον εαυτό σου». Ε, είναι αληθής. Και αξίζει. Και μετράει. Είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να σου χαρίσεις, γιατί αισθάνεσαι, νιώθεις, βιώνεις την εξέλιξή σου. Την αλλαγή σου.
Όλα περιστρέφονται γύρω από το mindset
Η αλλαγή έρχεται συνήθως πρώτα στο mindset και μετά στο σώμα. Συμβαίνει και το αντίθετο με τα πιο ατίθασα τυπάκια – δεν είναι κακό! Ίσως ήμουν κι εγώ από αυτά. Άλλες φορές πάλι νιώθω ότι ήμουν εκνευριστικά φύτουκλο.
Πάντως οφείλω να ομολογήσω πως ξεκίνησα θέλοντας να πατήσω κάτω την επιστήμη των μαθηματικών και να αποδείξω πως ενώ προσλαμβάνω περισσότερες θερμίδες από αυτές που «καίω», θα τα καταφέρω να μην πάρω λίπος. Και φυσικά έπαιρνα. Και φυσικά δεν ήμουν σε ηλικία που μπορούσα να πω: «Μπόι θα γίνει»!
Πολλά άλλαξαν μέσα από τα χρόνια στο σώμα, το μυαλό και τις συνήθειές μου, με την τελευταία χρονιά να αγγίζει την πρωτιά σε επίπεδο αλλαγής!
Άλλαξε ο προπονητικός μου στόχος για αρχή. Εκεί που ήθελα να έχω περισσότερο μυϊκό όγκο, τώρα επιδιώκω την ποικιλία στην άσκηση και την εκμάθηση περισσότερων skills, όπως είναι τα κατακόρυφα. Δε με χαλάει. Δεν μπορώ να δω το σώμα μου να αλλάζει και να μην το χαρώ! Και δεν γίνεται, γιατί απλά έχει καταφέρει να ξεκλειδώσει νέες δυνατότητες που πριν δεν είχε.
Έτσι, κάπως ξεκόλλησα από τον αυστηρό προπονητικό στόχο που είχα και αποδέχτηκα με χαρά το αποτέλεσμα. Μιλάω για αληθινή χαρά και αποδοχή, όχι για συμβιβασμό.
Η χαρά του… να μην αγχώνεσαι!
Έπειτα, μία από τις μεγαλύτερες χαρές που πήρα ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μετράω θερμίδες! Γενικά, γνωρίζω πάνω κάτω πόσες θερμίδες χρειάζεται το σώμα μου καθημερινά, οπότε μου είχε γίνει συνήθεια.
Όταν, όμως, το σταμάτησα ένιωσα πιο ανάλαφρη, χωρίς να έχω καταλάβει πιο πριν ότι τελικά με κούραζε. Απλά, τρώω πιο συνειδητά. Π.χ. φρούτο πριν την προπόνηση, ένα καλό μεταπροπονητικό γεύμα και από εκεί και πέρα ένα πρωινό και ένα βραδινό που θα αποφασίσω πλέον μέσα στην ημέρα τι θα είναι, χωρίς meal preparation 3 μέρες πριν κτλ. Πιστεύω πως αυτό ήρθε ως αποτέλεσμα των αμέτρητων συζητήσεων που είχα με τον εαυτό μου τα τελευταία χρόνια – το λες και πλύση εγκεφάλου! – με στόχο να τρώω καλά και ποιοτικά χωρίς υπερβολές και προσκολλήσεις.
Θα ήθελα να καταφέρω να μην αγχώνομαι και με την ημερήσια ποσότητα νερού και παγωτού (ναι, ΚΑΙ το χειμώνα παγωτό – καμία σωτηρία), αλλά αυτός ο στόχος πάει για το 2023!
Ένιωσα το σώμα μου πιο χαρούμενο. Είδα το μυαλό μου να αλλάζει και να προσεγγίζει οτιδήποτε νέο με πειθαρχία και υπομονή και όχι με υπέρμετρο ενθουσιασμό και εγωισμό. Πλέον, δίνω στο σώμα μου περισσότερο χρόνο. Και αυτό αποδίδει καλύτερα! Παιδιά, όσο αγχωνόμαστε να καταφέρουμε κάτι γρήγορα, τόσο πιο αργά πραγματοποιείται. Και αυτή τη χρυσή τομή τη βρήκα φέτος.
Πόσα χρόνια μετά; Αρκετά! Και ψάχνοντας. Πάντα αναζητώ νέες προκλήσεις, για να μαθαίνω περισσότερα πράγματα για εμένα. Και όσα περισσότερα μαθαίνω για μένα, τόσο πιο πολύ προσεγγίζω τα θέλω μου με σεβασμό και αγάπη.
Δεν είναι πάρα πολλές οι αλλαγές, αλλά έχουν τεράστια αξία
Πλησιάζοντας προς το τέλος του 2022, θα ήθελα να σου κάνω μία πρόταση. Επειδή – όσο και να θέλουμε – δεν χωράνε 80 καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, γιατί δεν δοκιμάζεις να βάλεις λιγότερους στόχους την επόμενη χρόνια; Το “less is more” που λένε και στο χωριό μου έχει σπουδαία εφαρμογή στο fitness. Απέβαλε το φόβο του ενδεχόμενου λάθους. Κάνε αυτό που θες, έστω και με φόβο. Τόλμα το! Λάθη θα έρθουν ά-πει-ρα, δεν τα γλιτώνει κανείς μας.
Γι’ αυτό θα σου ευχηθώ ένα ευτυχισμένο νέο έτος με τόλμη, επιτυχίες, λάθη και ξανά επιτυχίες.
Έχει πάει 21 Δεκεμβρίου και κάθε μέρα μας φέρνει όλο και πιο κοντά στα Χριστούγεννα και ένα βήμα πλέον πριν από το νέο έτος.
Οι δρόμοι είναι γεμάτοι φωτάκια, στολισμένα καταστήματα, γιορτινά τραγούδια ηχούν όπου κι αν πας. Γλυκά, τραπεζώματα, λαμπιόνια, γιρλάντες: Τα πάντα φωνάζουν ότι διανύουμε ημέρες γιορτινές.
Καμιά φορά, όμως, καθώς περπατάς στο κέντρο της πόλης, ανάμεσα στα στολίδια και τον κόσμο που ψωνίζει δώρα, και η σκέψη παγώνει. «Είναι άραγε τόσο περίεργο να είναι τα πάντα τόσο γιορτινά κι εγώ να θέλω να κλάψω;»
Είμαι μόνη σ όλο αυτό; Δεν είμαι, το ξέρω. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι όση χαρά φέρνουν οι γιορτές σε κάποιους ανθρώπους, άλλη τόση θλίψη και πόνο φέρνουν σε κάποιους άλλους.
Και το χριστουγεννιάτικο κλίμα αλλάζει τους ρυθμούς που κινούμαστε
Άλλοι κινούνται πιο γρήγορα: Να δουλέψουν, να τρέξουν, να προλάβουν. Άλλοι κινούνται πιο αργά για να απολαύσουν τις λίγες ημέρες άδειας ή διακοπών τους. Κι εσύ, κάπου στη μέση, κοιτάς γύρω σου: Όλα αλλάζουν και όλα ταυτόχρονα μένουν απελπιστικά ίδια. Θα κολυμπήσεις ή θα αφήσεις να σε πάρει το κύμα;
Εκείνο το τραγούδι που ακούγεται στο σούπερ μάρκετ, σου θυμίζει χίλιες στιγμές που χάθηκαν. Η ταινία που παίζει στην τηλεόραση είναι η ίδια ταινία που βλέπατε μαζί. Αυτή η στολισμένη βιτρίνα πόσο θα του άρεσε! Εκείνος, όμως, δεν είναι πια εδώ για να τη δείτε παρέα.
Όλα αλλάζουν και όλα μένουν ίδια: Ίδιοι δρόμοι, ίδια μέρη, ίδιοι ήχοι. Άλλοι άνθρωποι, άλλα συναισθήματα, άλλες σκέψεις. Η ζωή η ίδια αλλάζει διαρκώς και όλο μένει ίδια. Κι εσύ εκεί, κάπου στη μέση, να σιγοτραγουδάς τις γιορτινές μελωδίες και το χαμόγελο να εναλλάσσεται με κλάμα.
Όλοι γύρω σου ρωτάνε, γνωστοί, φίλοι, μέχρι και οι διαφημίσεις: «Εσύ πώς θα γιορτάσεις την Πρωτοχρονιά;» Χιλιάδες άνθρωποι αλλάζουν χρόνο κάθε μέρα τελείως μόνοι, το ξέρεις. «Όλα μία ιδέα είναι» θα σου πουν, αν τους ρωτήσεις. Άλλοι πάλι γιορτάζουν με παρέα, αλλά νιώθουν ίσως ακόμη πιο μόνοι από τους μόνους.
Το να σου λείπουν όσοι και όσα έχασες είναι ανυπόφορο. Και με τα φωτεινά λαμπιόνια συχνά ο πόνος, αντί να μαλακώνει, μεγεθύνεται και σε κατακλύζει. Το στολισμένο δέντρο θυμίζει τα παιδικά σου χρόνια. Κλείνεις τα μάτια και προσπαθείς να νιώσεις ξανά μικρή, χωμένη σε κάποια ζεστή και ασφαλή αγκαλιά.
Αυτή η επιβεβλημένη ευφορία πού και πού σε πνίγειτα Χριστούγεννα
Δε χωράς μέσα στις γιορτές ή ίσως οι γιορτές δε χωράνε μέσα σου. Τα οικογενειακά τραπέζια μπορεί να μην έχουν τη ζεστασιά που αναζητάς. Κάθε χρόνο να ψάχνεις δικαιολογία για να αποφύγεις τις άβολες συζητήσεις στο τραπέζι, το άγχος ότι θα σε κρίνουν. Και στο τέλος της βραδιάς να πεις: «Άντε, πέρασε κι αυτό, του χρόνου πάλι».
Οι νέες ατζέντες, τα ημερολόγια, οι εκπομπές που βλέπεις, τα άρθρα που διαβάζεις, σου λένε ξανά και ξανά πως έρχεται νέα χρονιά. Νέοι στόχοι, νέα όνειρα. Τα πάντα αλλάζουν και τα πάντα μένουν ίδια. Οι στόχοι που έθεσες πέρυσι ακόμα να επιτευχθούν κι εσύ νιώθεις αποτυχημένη που δεν τους κατέκτησες. Γιατί να μπαίνεις ξανά στην ίδια διαδικασία;
Δεν βιώνουμε όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο την κάθε στιγμή
Στο τέλος της ημέρας μία και μόνο είναι η μεγάλη αλήθεια: Δεν βιώνουμε όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο την κάθε στιγμή. Και δεν γιορτάζουμε όλοι τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. «Κι αυτό είναι οκ, εντάξει»;
Πες το, είναι οκ. Να μη θες να γιορτάσεις. Να πονάς, να πενθείς. Να μη σου λένε τίποτα οι γιορτές αυτές. Να σου θυμίζουν τραύματα από το παρελθόν – ή τόσο χαρούμενες στιγμές που δεν αντέχεις να πιστέψεις ότι χάθηκαν. Είναι οκ να μη σου αρέσουν οι στολισμοί, τα τραγούδια, τα τραπεζώματα.
Να ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου, με τη γάτα ή το σκύλο σου αγκαλιά, και να περάσουν κι αυτές οι νύχτες όπως όλες οι άλλες. Μέσα σε θαλπωρή και ησυχία. Κι ακόμα κι αν δεν έχεις γάτα ή σκύλο, κι ακόμα κι αν δεν έχεις κρεβάτι.
Ακόμα κι αν δεν έχεις οικογένεια ή αγκαλιά. Δε χρωστάς σε κανέναν υποχρεωτική ευφορία αν δεν την νιώθεις. Μόνο σ’ εσένα χρωστάς, στο τέλος της ημέρας, να βρεις το δικό σου τρόπο να βιώσεις τις στιγμές σου. Σ’ εσένα χρωστάς να αναζητήσεις και να αγκαλιάσεις τη δική σου αλήθεια.
«Δεν γιορτάζουν όλοι οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, κι αυτό είναι οκ».
Κι αν είσαι και εσύ ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γιορτάζουν – ή που δεν θέλουν να τα γιορτάζουν – δεν είσαι μόνη. Δεν είσαι μόνος. Και δεν κάνεις κάτι κακό ή λάθος. Γιατί είσαι εσύ και ζεις τη δική σου ζωή. Τη δική σου ζωή που όλο αλλάζει και όλο μένει ίδια. Μια ζωή που όπως κάθε ζωή έχει και πόνο, πένθος και απώλεια. Έχει και θλίψη, μελαγχολία, δυσφορία.
Λιγότερες από πέντε μέρες απομένουν για τα φετινά Χριστούγεννα και κάθε γωνιά του κόσμου «χτυπά» σ’ εορταστικούς ρυθμούς. Λαμπεροί δρόμοι, άφθονες μυρωδιές και η μαγεία επικρατεί απ’ άκρη σ’ άκρη.
Είναι η ώρα που όλοι ψάχνουμε το ιδανικότερο μέρος που θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες μας, χαρίζοντάς μας τις πιο μαγικές γιορτές.
Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη και η λίστα των must προορισμών δεν έχει τελειωμό για όσους από εμάς περιμέναμε καρτερικά την εορταστική περίοδο, επιθυμώντας να βιώσουμε στο έπακρο το πολυπόθητο «Christmas spirit». Οι προορισμοί, όμως, είναι αρκετοί και για εκείνους που αυτές τις γιορτινές ημέρες επιθυμούν να ζήσουν κάτι διαφορετικό και «έξω» από τα συνηθισμένα.
Κι ακόμα κι αν δεν προλαβαίνουμε να ταξιδέψουμε ως εκεί, σίγουρα προλαβαίνουμε να φανταστούμε τον εαυτό μας στα πιο ξεχωριστά μέρη που θα μας μεταφέρουν σε έναν αυθεντικό αλλά και εναλλακτικό χριστουγεννιάτικο κόσμο.
Βιέννη: Για όσους ονειρεύονται χριστουγεννιάτιες ημέρες σαν παραμύθι
Στο άκουσμα της Βιέννης, οι πρώτες λέξεις που μάλλον έρχονται στο μυαλό κάποιου είναι η ιστορία, ο πολιτισμός, η μοντέρνα τέχνη και η εκπληκτική ατμόσφαιρα της μαγικής αυτής πόλης. Όταν όμως η κοσμοπολίτικη αυστριακή πρωτεύουσα φοράει τα γιορτινά της μεταμορφώνεται αδιαμφισβήτητα στην πόλη όπου το παραμύθι γίνεται πραγματικότητα!
Τα απαράμιλλης αισθητικής επιβλητικά κτίρια, οι στολισμένοι δρόμοι και το λαμπερό ιστορικό της κέντρο είναι μόνο μερικά απ όσα θα συναντήσεις εκεί. Αν συμπεριλάβεις και τις δεκάδες εκδηλώσεις και υπαίθριες αγορές, τότε καταλαβαίνεις γιατί η Βιέννη ανήκει στους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Ευρώπης κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Τα υπόλοιπα θα τα ανακαλύψεις κατά την παραμονή σου εκεί.
Εμείς θα σου προτείναμε να ξεκινήσεις τη βόλτα σου από την πλατεία του Δημαρχείου Rathausplatz, η οποία τις γιορτινές αυτές μέρες μετατρέπεται σε μία από τις μεγαλύτερες αγορές του κόσμου. Χειροποίητα αντικείμενα, παραδοσιακές νοστιμιές και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς θα το βρεις εκεί. Το σκηνικό ολοκληρώνεται υπό την υπόκρουση των χριστουγεννιάτικων μελωδιών, που κατακλύζουν κάθε γωνιά της χαρισματικής πόλης και μας κάνουν να νιώθουμε και πάλι παιδιά.
Αυστραλία: Για όσους ονειρεύονται Χριστούγεννα στην παραλία
Όσοι θα ήθελαν να επισκεφτούν τη μακρινή Αυστραλία κατά τη διάρκεια των εορτών, σίγουρα το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουν είναι να ξεχάσουν τα Χριστούγεννα που ήξεραν και να προετοιμαστούν για μια διαφορετική γιορτινή εμπειρία, που σίγουρα θα τους αποζημιώσει.
Τη στιγμή που άλλοι ζουν σε χειμερινές συνθήκες, στο Νότιο Ημισφαίριο αυτή είναι η καλοκαιρινή περίοδος και 25 Δεκέμβρη η πρώτη μέρα των καλοκαιρινών διακοπών. Αντί, λοιπόν, να παίζουν με ταράνδους και χιονάνθρωπους, επιδίδονται σε βουτιές, surfing και μπάρμπεκιου στις παραλίες.
Η φημισμένη Bondi Beach στο Σίδνεϊ, μάλιστα, αποτελεί πόλο έλξης για εκατοντάδες ντόπιους αλλά και επισκέπτες που – φορώντας κόκκινα μαγιό και χριστουγεννιάτικους σκούφους – συνηθίζουν να γιορτάζουν την πιο όμορφη γιορτή του έτους στην άμμο.
Κι αν όλο αυτό σου ακούγεται κάπως «έξω απ’ τα νερά σου», να ‘σαι σίγουρος πως το έντονο ελληνικό στοιχείο που επικρατεί σε αρκετά σημεία αυτής της ηπείρου, αργά ή γρήγορα θα σε κάνει να νιώσεις σαν στο σπίτι σου!
https://youtube.com/watch?v=puciq2O0Qf8
Τρίκαλα: Για όσους ονειρεύονται Χριστούγεννα σαν παραμύθι αλά Ελληνικά
Στο άκουσμα «Χριστούγεννα στην Ελλάδα», σίγουρα το πρώτο μέρος που σου έρχεται στο μυαλό είναι τα Τρίκαλα. Είναι πράγματι η εποχή που αυτή η πανέμορφη επαρχιακή πόλη, στην «αγκαλιά» του θεσσαλικού κάμπου, βρίσκεται στο απόγειό της, φοράει τα καλά της και κάνει τη διαμονή μας εκεί μαγικά ξεχωριστή.
Αναμφίβολα, το μεγαλύτερο ίσως μέρος αυτής της μαγείας οφείλεται στο ομορφότερο χριστουγεννιάτικο πάρκο της χώρας, γνωστό και ως «Μύλος των Ξωτικών», σημείο ενδιαφέροντος για χιλιάδες κόσμο που αποζητά αυτή την εποχή την απόλυτη διασκέδαση.
Παγοδρόμια, καρουζέλ, παραμυθόσπιτα, τρενάκια, ξωτικά και εορταστικές λιχουδιές σχηματίζουν ένα παραμυθένιο σκηνικό που ξεπερνάει την φαντασία τόσο των μικρών όσο και των μεγάλων.
Ο πλούσιος κατάλογος δραστηριοτήτων περιλαμβάνει ακόμα επίσκεψη στο σπίτι του Αϊ Βασίλη, χορευτικές επιδείξεις στον πάγο, μεγάλες βόλτες με το πολικό εξπρές και τόσα άλλα που είναι βέβαιο πως θα χρειαστείς τουλάχιστον μια ολόκληρη μέρα για να τα απολαύσεις!
Ζαγοροχώρια: Για χιονισμένα εναλλακτικά Χριστούγεννα
Βόρεια των Ιωαννίνων, υπάρχει ένας προορισμός που συνιστά – δικαίως – έναν από τους καλύτερους χειμερινούς προορισμούς της χώρας μας. Ο λόγος για τα Ζαγοροχώρια, 46 πανέμορφα πετρόχτιστα χωριά, που φημίζονται για τη μοναδική φυσική τους ομορφιά, τη γραφικότητα, την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και – αν μη τι άλλο – τις αμέτρητες επιλογές που σε περιμένουν να τις εξερευνήσεις.
Τα γραφικά στενάκια, τα απόκρημνα βουνά, τα πέτρινα γεφύρια και οι πηγές σε συνδυασμό με τη φιλοξενία των ανθρώπων και το παραδοσιακό πεντανόστιμο φαγητό της Ηπείρου, κάνουν αυτό το μέρος ιδανικό για υπέροχες γιορτές.
Κι ακόμα κι αν επιθυμείς να ξεφύγεις λίγο από το πνεύμα των Χριστουγέννων, τα Ζαγοροχώρια ενδείκνυνται και για χαλαρές διακοπές, με ατέλειωτες βόλτες στον καθαρό αέρα ενώ μπορείς να απολαύσεις και τις διάφορες δραστηριότητες που προσφέρει ο τόπος όπως είναι η ιππασία, η πεζοπορία, η ορειβασία, η αναρρίχηση, το mountain bike και πολλές ακόμη.
Ένα γεγονός που γεννά πολιτικές συζητήσεις και έχει μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις για θέματα όπως ο ρατσισμός, η κοινωνική ένταξη, το έγκλημα και η δικαιοσύνη και κυρίως: Η αστυνομική βία και καταστολή.
Γιατί τείνουμε να κανονικοποιήσουμε την άσκηση ακραίας, και πολλές φορές αναίτιας βίας, από ένα σώμα το οποίο υποτίθεται ότι έχει φτιαχτεί για να υπηρετεί τους πολίτες και την κοινωνία; Το 2022 μας έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη για το συγκεκριμένο θέμα. Μας έδωσε αρκετές αφορμές να αναρωτηθούμε εάν είναι σωστό σε μια δημοκρατική κοινωνία να νιώθουμε ότι απειλούμαστε από τους ίδιους τους προστάτες μας.
Αστυνομική βία στην εκκένωση της κατάληψης των Προσφυγικών, Αθήνα
Την Τρίτη 22 Νοεμβρίου, η Ελληνική Αστυνομία οργάνωσε επιχείρηση για την εκκένωση της κατάληψης των Προσφυγικών στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ανεξάρτητα εάν κάποιος συμφωνεί με την πολιτική σημασία και τις ιδεολογικές αναφορές που έχει μια κατάληψη ένα είναι σίγουρο: Η σύλληψη 78 ατόμων και η μεταχείρισή τους σαν να είναι αιχμάλωτοι πολέμου είναι ντροπιαστική για μια ευνομούμενη δημοκρατική κοινωνία.
Επιπλέον, στην ίδια επιχείρηση συνελήφθη ο βραβευμένος φωτορεπόρτερ Νίκος Πηλός, παρόλο που δήλωσε την δημοσιογραφική του ιδιότητα. Παρόλο που δεν πρόκειται για μια περίπτωση άμεσης, φυσικής βίας, η σύλληψη ενός φωτοδημοσιογράφου εν ώρα εργασίας, αποτελεί βία στο ηθικό και στο συμβολικό επίπεδο, δείχνοντας τις προθέσεις της Ελληνικής Αστυνομίας και την έλλειψη σεβασμού της για βασικές δημοκρατικές αξίες, όπως η Ελευθερία του Τύπου.
Χρήση χημικών σε συναυλία στο Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη
Επίσης, αργά το βράδυ της Παρασκευής 16 Σεπτεμβρίου και ενώ στον χώρο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης γινόταν συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου, η Ελληνική Αστυνομία πέταξε χημικά προς τον συγκεντρωμένο για την συναυλία κόσμο, που αριθμούσε περίπου 5.000 άτομα.
Παρόλο που η ανακοίνωση της αστυνομίας αναφέρει ότι οι δυνάμεις της δέχτηκαν επίθεση και ότι χρησιμοποίησαν «ενδεδειγμένα μέσα και τακτικές», όσες και όσοι ήμασταν παρόντες εκείνο το βράδυ, ξέρουμε ότι η χρήση χημικών σε μια κατεύθυνση όπου υπάρχουν συγκεντρωμένα χιλιάδες άτομα – χωρίς να υπάρχει κατάλληλος χώρος απομάκρυνσής τους – είναι μια δολοφονική απόπειρα.
Όσο ο κόσμος προσπαθούσε να ξεφύγει από την αποπνικτική ατμόσφαιρα, θα μπορούσε εύκολα να ποδοπατηθεί, να τραυματιστεί, να πέσει από κάποια σκαλιά και πολλά άλλα. Παράλληλα, επάνω στον πανικό της στιγμής υπήρχε περίπτωση να γίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα. Είμαστε τυχεροί που δεν έγινε. Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο γεγονός έχει αποτυπωθεί έντονα στην συλλογική μνήμη ως μια από τις πιο έντονες εκφράσεις αστυνομικής βίας την φετινή χρονιά.
Αστυνομική βία κατά φοιτητών, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και αστυνομική βία ήταν φέτος δύο λέξεις που συνηθίσαμε να ακούμε μαζί. Αυτό, εξαιτίας των εντάσεων που δημιουργούνταν συχνά στο campus λόγω των προσπαθειών εγκατάστασης της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στο Α.Π.Θ., που συνοδεύτηκε από την παρουσία διάφορων ειδών αστυνομικών δυνάμεων σε χώρους του Πανεπιστημίου, όπως πέριξ της Σχολής Θετικών Επιστημών, με πρόσχημα την κατασκευή της περιβόητης πλέον Βιβλιοθήκης στο Βιολογικό.
Το Μάιο του 2022, η αστυνομική βία εντός του Α.Π.Θ., βρέθηκε σε μια κορύφωση. Συγκεκριμένα, στις 10 Μάϊου ξέσπασαν επεισόδια μεταξύ αστυνομίας και φοιτητών τόσο έξω από την Σχολή Θετικών Επιστημών, όσο και στο κτίριο της Πρυτανείας.
Τα βίντεο από εκείνη την ημέρα είναι χαρακτηριστικό για τα επίπεδα βίας που χρησιμοποίησε η Ελληνική Αστυνομία και της επικινδυνότητας της κατάστασης, από την οποία κατέληξαν (ευτυχώς) ελαφρά τραυματισμένοι τρεις φοιτητές.
Οι εικόνεςμε τον προσαχθέντα φοιτητή να φωνάζει «Πονάω», ενώ τον τραβούν τουλάχιστον πέντε πάνοπλοι αστυνομικοί αντικατοπτρίζει το πρόβλημα της άσκησης υπέρμετρης βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις κατά ανθρώπων που δεν είναι ούτε εγκληματίες, ούτε και τρομοκράτες.
Έπειτα, στις 26 Μαΐου, γίναμε θεατές στο ίδιο έργο. Χτυπήματα με γκλόπ, ρίψη χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης σε μια κατά τα άλλα ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Αυτή τη φορά ένα πράγμα ήταν διαφορετικό. Ένας φοιτητής 21 χρονών τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο από ευθεία βολή κρότου λάμψης.
Πάλι, εικόνες ντροπής είδαν το φως της δημοσιότητας με τον αιμόφυρτο φοιτητή στο πεζοδρόμιο εντός του ίδιου του του Πανεπιστημίου. Στο χώρο που υποτίθεται ότι βρίσκεται για να μορφωθεί και να σπουδάσει.
Βλέποντας κανείς τα παραπάνω περιστατικά, μπορεί να βιαστεί να τα χαρακτηρίσει ως «μεμονωμένα». Στο παρόν άρθρο, αναφέραμε τρεις μόνο περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας που θεωρήσαμε ότι απασχόλησαν την κοινή γνώμη για το 2022. Πέραν αυτών, όμως, υπάρχουν και άλλα μικρά ή μεγάλα παρόμοια περιστατικά.
Περιστατικά τα οποία δημιουργούν ανασφάλεια στους πολίτες απέναντι στην αστυνομία. Μια αστυνομία, η οποία είναι πολυπληθής, πολυδάπανη για το κράτος και ένα κομμάτι της επικίνδυνο για την ομαλή και δημοκρατική λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας.
Γεννήθηκα αρχές του ‘90, τότε που όλοι είχαμε τηλεόραση σπίτι αλλά ο υπολογιστής και η πρόσβαση στο ίντερνετ ήταν προϊόντα πολυτελείας.
Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει και παρόλο που έχουν περάσει λιγότερες από δύο δεκαετίες από την εφηβεία μου, πολλές φορές νιώθω να μένω πίσω στις εξελίξεις που αφορούν τόσο στη γλώσσα όσο και στη μόδα, στη μουσική ή οτιδήποτε η νέα γενιά θεωρεί κουλ και πρωτοποριακό. Στην εποχή μου, το τι ήταν trend το έθεταν οι διαφημίσεις, η τηλεόραση και τα περιοδικά.
Σκουλαρίκι στην μύτη, χαμηλοκάβαλα παντελόνια, μαύρο eyeliner και μαλλί ξασμένο με αφέλειες – κάπως έτσι πέρασα σχεδόν όλο το λύκειο. Τώρα, βλέπω παιδιά δημοτικού να παίζουν τα smartphones στα δάχτυλα, τα παιδιά του γυμνασίου να ανεβάζουν selfies και χορευτικά βίντεο στο TikTok και τα παιδιά του λυκείου δεν μπορώ να τα παρακολουθήσω ούτε κατά διάνοια, μιας και κάθε μήνα αλλάζουν στιλ, ενδιαφέροντα και ακολουθούν μια καινούργια τάση.
Φυσικά οι γρήγορες αλλαγές δεν περιορίζονται μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά και στον τρόπο που οι νέοι επικοινωνούν μεταξύ τους. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν φορές που νιώθω ότι έχω μετατραπεί σε εκείνον τον θείο, που στα οικογενειακά τραπέζια θέλει να καθίσει με την νεολαία και που για να γίνει μέλος της παρέας, χρησιμοποιεί λέξεις που δεν γνωρίζει αλλά τις έχει ακούσει σε εφηβικές συζητήσεις.
Φλεξάρω, κριντζάρω, dissάρω – μερικά από τα ρήματα της νέας ελληνικής, εφηβικής slang, η οποία φυσικά δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό το μέρος του λόγου αλλά επεκτείνεται σε ουσιαστικά και επίθετα: Λούστης, boomer, βασικός, φασαίος. Έτσι, πριν από μερικές μέρες πρόσθεσα ακόμα ένα επίθετο στη λίστα των λέξεων που πρέπει να γκουγκλάρω, για να καταλάβω τι σημαίνουν. Η λέξη αυτή ήταν η “slatina”!
Τι είναι η “slatina”;
Με βάση την έρευνα που έκανα, η καινούργια αυτή λέξη συνδέεται με τον τράπερ thug slime, ο οποίος στα τραγούδια του έχει κάτι σαν μότο το SLAT που είναι αρχικά για το «slime love all the time». Από εκεί, λοιπόν, βγαίνει το SLATina, που σε πρώτη ανάγνωση είναι η φαν του προαναφερθέντα τράπερ. Όπως μου γράφει ο Νίκος:
«Η slatina είναι το θηλυκό του κάγκουρα. Φοράει συγκεκριμένα ρούχα με μάρκες όπως adidas, gucci, έχει τεράστια νύχια, ακούει τραπ και γενικότερα “trash μουσικη”. Διασκεδάζει στα κλαμπ, καπνίζει και γενικά ακολουθεί έναν πιο επιφανειακό τρόπο ζωής».
Αρχικά, πίστευα ότι η λέξη slatina ήταν η ίδια με την λέξη slutina, η οποία όπως διαβάζω στο urban dictionary ορίζεται ως «A Latina Slut». Οπότε, όταν κατάλαβα ότι ετυμολογικά δεν συνδέονται, μπορώ να πω ότι ανακουφίστηκα γνωρίζοντας ότι οι έφηβοι δεν χρησιμοποιούν βρισιές μεταξύ τους. Από την άλλη, με προβλημάτισε η χρήση της νέας αυτής λέξης για να υπονομεύσει και να υποτιμήσει εκείνα τα νεαρά κορίτσια που επιλέγουν συγκεκριμένα ρούχα και είδος διασκέδασης.
Η GenZ συνεχίζει να αναπαράγει στερεότυπα
Στο TikTok – που είναι το πιο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης για την GenZ, υπάρχει πληθώρα βίντεο που χλευάζουν έφηβες για τα ρούχα που φοράνε ή για το πως επιλέγουν να βάψουν τα νύχια τους. Πλέον, δεν έχει και πολύ σημασία αν ακούς τραπ και αν είσαι φαν του thug slime, αρκεί να θεωρεί κάποιος την αισθητική σου κατώτερη για να σου βάλει την ταμπέλα της slatinas.
Η slatina έχει γίνει η νέα δευτεράντζα, η γυναίκα που οι άλλες γυναίκες κοιτούν αφ’ υψηλού και δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση μαζί της. Ενώ περίμενα, η νέα γενιά να σπάσει τα στερεότυπα, να αγκαλιάσει τα διαφορετικό το οποίο κατά τα άλλα πρεσβεύει και θεωρεί κτήμα της, με λύπη διαπιστώνω ότι κάνει ό,τι και οι προηγούμενες.
Τσουβαλιάζει ανθρώπους, βάζει ταμπέλες, κατηγοριοποιεί κατά πώς την βολεύει, με σκοπό να υποτιμήσει τον διπλανό, να εξυπηρετήσει το “εγώ” και να καλλιεργήσει ένα αίσθημα ανωτερότητας που τόσο μας κοστίζει στις κοινωνικές μας επαφές και τις ανθρωπιστικές αξίες.
Η κόντρα της “φασαίας” με τη “slatina”
Η slatina, όμως, δεν είναι η μοναδική ταμπέλα που βρίσκεται στο προσκήνιο τους τελευταίους μήνες. Στην αντίπερα όχθη, φαίνεται πως υπάρχει μια άλλη νέα γυναίκα, η φασαία, η οποία κυνηγάει συνεχώς τη «φάση», οτιδήποτε δηλαδή είναι κουλ σήμερα. Η Κωνσταντίνα μου λέει ότι:
«Η φασαία είναι πιο κουλτουριάρα και θεωρεί τον εαυτό της εναλλακτικό τυπάκι. Πίνει μπύρα στα πάρκα και τις πλατείες, καπνίζει στριφτό τσιγάρο και ανεβάζει ψαγμένες φωτογραφίες και quotes στα social media».
Φαίνεται λοιπόν, ότι η slatina με τη φασαία είναι σε κόντρα, δύο διαφορετικές ταυτότητες που δεν μοιάζουν σε τίποτα. Επομένως, η GenZ, όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να βάλει στην άκρη τα κακώς κείμενα των προηγούμενων γενιών, αλλά συνεχίζει να διαιωνίζει τα ίδια στερεότυπα δίνοντας τους απλά διαφορετικά ονόματα.
Η κοινωνία διχοτομείται, οι νέες γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες η μια με την άλλη και αναμετρώνται για το ποια είναι η πιο όμορφη, ποια έχει μεγαλύτερη επιτυχία στους άντρες, ποια θα επικρατήσει στην αέναη μάχη των θηλυκών για να γοητεύσουν το αρσενικό.
Τα στερεότυπα μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την αυτοεκτίμηση
Ακριβώς αυτά τα στερεότυπα είναι που δημιουργούν στις έφηβες μια στρεβλή εικόνα για τους εαυτούς τους και ίσως επηρεάζουν αρνητικά την αυτοεκτίμησή τους. Οι πεποιθήσεις μας για τον εαυτό μας είναι σημαντικές για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας και τη λήψη σημαντικών αποφάσεων για τη ζωή μας. Η άποψη που σχηματίζουν οι άλλοι για εμάς είναι εξίσου σημαντική. Αν πιστεύουμε ότι η slatina, είναι μια γυναίκα επιφανειακή χωρίς επίπεδο και το ίδιο πιστέψει και η ίδια, τι θα σήμαινε αυτό για την αυτοεκτίμηση της;
Πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει από τότε που ήμουν έφηβη. Η γνώση και οι τάσεις εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μας με το πάτημα ενός κουμπιού, το ίδιο όμως και το τσουβάλιασμα. Κρίνουμε τα νέα κορίτσια με βάση τον τρόπο που ντύνονται, τη μουσική που ακούνε και τον τρόπο που διασκεδάζουν, τους φοράμε μια στολή, της φασαίας ή της σλατίνας και όταν κάνουν κτήμα τους τις ιδιότητες που τους έχουμε αποδώσει, αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχουν αυτοπεποίθηση, γιατί δεν πιστεύουν στις δυνατότητές τους.
Μα, όλοι συμβάλλαμε λιγάκι σε αυτό ακόμα και αν δεν το θέλαμε, ακόμα και όταν χρησιμοποιούσαμε αυτές τις ταμπέλες για πλάκα.
Σε τελική ανάλυση, αυτό που αδυνατούμε να κάνουμε από γενιά σε γενιά, είναι να αποδεχτούμε ότι ο καθένας μας είναι με τον τρόπο του μοναδικός και δεν χρειαζόμαστε καμία ετικέτα ούτε για να ξεχωρίσουμε, ούτε να διαχωριστούμε από τους υπόλοιπους.
Επειδή, όμως, δεν βλέπω να φτάνουμε σύντομα σε αυτήν την συνειδητοποίηση, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε, ότι οι ικανότητές μας δεν μπορούν να καθοριστούν από την ταμπέλα που τόσο αυθαίρετα οι άλλοι μας έχουν δώσει.
Ναι, ναι, ξέρω, είναι Χριστούγεννα, εγώ όμως οφείλω να σας προειδοποιήσω για το απαίσιο dating trend που κάνει την εμφάνισή του κάθε χρόνο την περίοδο των γιορτών – την περίοδο που όσοι είναι μόνοι αισθάνονται περισσότερο μόνοι και την περίοδο που το να είσαι single πονάει λίγο περισσότερο.
Αυτό ονομάζεται snow-globing και το έφερε στο προσκήνιο το περιοδικό Cosmopolitan,το 2020. Μη σε ξεγελάει, όμως, το γεγονός ότι πήρε το όνομά του από ένα από τα πιο iconic χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά ever – τις παραμυθένιες εορταστικές γυάλινες χιονόμπαλες. Στην πραγματικότητα, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Τι ακριβώς είναι το snow-globing;
Το snow-globing, ουσιαστικά, συμβαίνει όταν ένα άτομο παρασύρεται από το κλίμα αγάπης που μας πλημμυρίζει κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Ίσως τα δει όλα ένα τσακ πιο σοβαρά, πει «σ’ αγαπώ» – άκουσον, άκουσον – και προγραμματίσει μερικά πολύ cute ραντεβού. Μπορεί να σου χαρίσει το δώρο που έψαχνες τόσο καιρό ή ακόμα και να σε καλέσει στο γιορτινό πάρτι με τους φίλους ή την οικογένειά τ@. Όλα αυτά ακούγονται τέλεια, σωστά;
Ναι… ΑΛΛΑ… Τι γίνεται όταν τα λαμπάκια από το δέντρο σβήνουν, τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα σταματούν να ηχούν σε κάθε γωνιά της πόλης και το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς τελειώσει; Όταν ο ενθουσιασμός της «πιο όμορφης και μαγικής εποχής του χρόνου» αρχίσει να ξεθωριάζει, έτσι ακριβώς θα ξεθωριάσει και η αγάπη τ@ για σένα και ο άλλοτε «τέλειος» σύντροφος, μεταμορφώνεται στοντοξικόσύντροφο που πάντα ήταν…. ouch!
Γιατί κάνουμε snow-globing;
Το snow-globing ακούγεται πολύ σκληρό και ψυχρό, για να πούμε, όμως, την αλήθεια, οι περισσότεροι που το κάνουν, δεν το κάνουν συνειδητά. Συνήθως, πρόκειται για κάποιον συνδυασμό μοναξιάς, πίεσης του κοινωνικού περίγυρου και νοσταλγίας.
Ο ενθουσιασμός και η επιθυμία της συντροφικότητας μπορούν να μας κάνουν να θέλουμε να διασκεδάσουμε περισσότερο, να είμαστε πιο αυθόρμητοι και να δημιουργούμε πιο θετικές αναμνήσεις. Το πρόβλημα, όμως, με το snow-globing δεν είναι αυτό το αρχικό «fun stage», αλλά η έλλειψη επικοινωνίας και η ξαφνική απόσυρση του ghoster.
Κάποι@, συνήθως, κάνει snow-globing για 2 λόγους: Ο ένας μπορεί να είναι ότι απλά δεν θέλει να είναι μόν@ τ@ ή δεν θέλει να φαίνεται ότι είναι μόν@ τ@ κατά τη διάρκεια των γιορτών. Ένας άλλος συνηθισμένος λόγος είναι ότι το άτομο ντρέπεται τόσο πολύ που δεν είναι σε σχέση και πολιορκεί τ@ν άλλ@ν, ώστε να μη χρειάζεται να νιώσει τον πόνο της μοναξιάς.
Πώς να καταλάβεις αν είσαι «victim» του snow-globing;
Ένα από τα χειρότερα πράγματα σχετικά με αυτή την τάση είναι το γεγονός ότι είναι δύσκολο να την προβλέψει κανείς. Υπάρχει, ωστόσο, ένα προειδοποιητικό σημάδι που πρέπει να προσέξεις: Αν δεις μια δραματική αλλαγή στη συμπεριφορά τ@ άλλ@, αυτό είναι συνήθως το σημάδι ότι η σχέση αλλάζει.
Αν καταλάβεις ότι κάτι πάει λάθος, προσπάθησε να μιλήσεις μαζί τ@ για το τι συμβαίνει. Επισήμανε στ@ σύντροφό σου ότι φαίνεται να θέλει να σοβαρέψει η σχέση, και ρώτησέ τ@ν αν πραγματικά αυτή είναι η πρόθεσή τ@. Βέβαια, εφόσον οι snow-globers δεν πράττουν βάσει ενός οργανωμένου σχεδίου, πιθανόν να ορκιστούν πως είναι έτοιμοι να σοβαρευτούν….και να εξαφανιστούν λίγο μετά τα Φώτα.
Προσπάθησε να απολαύσεις αυτή την περίοδο και να διασκεδάσεις χωρίς να επενδύσεις πολύ σε αυτή τη σχέση ή να επικεντρωθείς στους φίλους και την οικογένειά σου κατά τη διάρκεια των γιορτών. Συνάντησε ξανά τ@ σύντροφό σου μετά τις γιορτές για να διαπιστώσεις αν εξακολουθεί να νιώθει το ίδιο παθιασμέν@ για σένα.
Αν ήδη έχεις πέσει θύμα του snow-globing, αυτό που σου προτείνουμε να κάνεις είναι να εκφράσεις τα συναισθήματά σου και να προσπαθήσεις να προχωρήσεις. Πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι δεν μπορείς να ελέγξεις ένα άλλο άτομο, μπορείς μόνο να ελέγξεις τον τρόπο με τον οποίο αντιδράς σε διάφορες καταστάσεις.
Ήρθε πάλι αυτή η στιγμή του χρόνου που για εμάς τους «winter haters» φαντάζει κυριολεκτικά ως η πιο γλυκιά και μαγική πινελιά του Χειμώνα. Το ημερολόγιο δείχνει 20 Δεκεμβρίου, που σημαίνει ότι απέχουμε μόλις πέντε μέρες από τα φετινά Χριστούγεννα και τις δυνατές αναμνήσεις που μας περιμένουν.
Ακόμα και από την παραμικρή γεύση της περιόδου των Χριστουγέννων, το μυαλό εκείνων που σκέφτονται ανελλιπώς πόσο διάστημα απομένει για να κάνουν ξανά την καλοκαιρινή τους βουτιά στη θάλασσα, ξεκινά ένα μαγικό ταξίδι ελπίδας και ευτυχίας.
Ο στολισμός του δέντρου, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, τα αμέτρητα γλυκά που μας πλημμυρίζουν με την ακαταμάχητη μυρωδιά τους, αλλά και οι εκπλήξεις ή τα δώρα που περιμένουμε να κάνουμε στα πρόσωπα που αγαπάμε, συνθέτουν -για άλλους περισσότερο και για άλλους λιγότερο – την ιδανική στιγμή κάθε Χειμώνα. Είναι όμως μόνο αυτό;
Τα κυριότερα μηνύματα των Χριστουγέννων, είτε από τη θρησκευτική είτε από τη φανταστική τους σκοπιά, είναι τα ενάρετα στοιχεία της ανθρωπότητας, όπως η καλοσύνη, η φροντίδα και η προσφορά. Από την παιδική μας ηλικία ακόμα, μεγαλώνουμε μαθαίνοντας τις αξίες της προσφοράς στον συνάνθρωπό μας, οι οποίες μέσα από θρύλους και ιστορίες που βασίζονται σε χαρακτήρες όπως ο «Άγιος Βασίλης», χρησιμοποιούνται για να μας διδάξουν ότι κάθε πράξη αγάπης – ιδιαίτερα την περίοδο των εορτών – είναι υψίστης σημασίας.
Και κάπου εδώ, ξετυλίγεται σιγά-σιγά το «κουβάρι» της πραγματικής αξίας των Χριστουγέννων, την οποία ο καθένας μας τη βιώνει με διαφορετικό τρόπο.
Τι κρύβεται βαθιά σε αυτή τη ξεχωριστή γιορτή
Η πανδημία του κορωνοϊού άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη ζωή και όλα όσα την κάνουν σημαντική. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες πρωτόγνωρων και θλιβερών καταστάσεων, οι οποίες μας επιβεβαιώνουν πόσο «σκοτεινός» και καταθλιπτικός μπορεί να φαντάζει πολλές φορές ο κόσμος.
Η περίοδος των Χριστουγέννων, όμως, βρίσκεται πάντοτε εκεί για να φέρει ένα «φως» στο σκοτάδι και να μας αποδείξει ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, υπάρχει μια χαραμάδα αισιοδοξίας, από την οποία μπορούμε να πιαστούμε και να αρχίσουμε ξανά από την αρχή. Εκτός, λοιπόν, από τους προφανείς λόγους για τους οποίους τα Χριστούγεννα αποτελούν για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού την πιο μαγική περίοδο όλου του χρόνου, στο βάθος μπορούμε να εντοπίσουμε και κάτι πιο ουσιαστικό.
Τα Χριστούγεννα είναι ελευθερία
Αλήθεια, πόσο συχνά αισθανόμαστε αφόρητα καταπιεσμέν@ από την απαιτητική καθημερινότητά μας, που τελικά ξεχνάμε πώς είναι να νιώθουμε πραγματικά ευτυχισμέν@; – Μάλλον, συνεχώς. Πόσο συχνά, όμως, «επιτρέπουμε» στον εαυτό μας να ξεσκάσει, να διασκεδάσει και να βγει από τα καλούπια και τους κανόνες; Μάλλον, σπάνια.
Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, είναι η ευκαιρία να θυμηθούμε όλα όσα μας κάνουν πραγματικά χαρούμεν@. Είναι η ευκαιρία να συγκινηθούμε, να τραγουδήσουμε με την ψυχή μας, να χορέψουμε και να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο. Είναι η ευκαιρία να νιώσουμε αυτή τη γλυκιά νοσταλγία της παιδικότητας, της ανεμελιάς και να σβήσουμε από το μυαλό μας οτιδήποτε στέκεται «εμπόδιο» στην πραγματοποίηση των ονείρων μας.
Τα Χριστούγεννα είναι η υπενθύμιση ότι υπάρχει πάντα περιθώριο για αλλαγή και αυτοβελτίωση. Είναι η καταλληλότερη στιγμή να μηδενίσουμε τα κοντέρ, να σβήσουμε κάθε αρνητική σκέψη και να έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στους στόχους μας.
Φέτος τα Χριστούγεννα πρέπει να πούμε ένα δυνατό «σ’ αγαπώ» στους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας, αλλά και ένα δυνατό «σ ’αγαπώ» στον ίδιο μας τον εαυτό.
Δεν απολαμβάνουν όλ@ τα Χριστούγεννα
Παρά το γεγονός ότι για πολλούς η περίοδος των Χριστουγέννων συχνά εμπνέει συναισθήματα ζεστασιάς και χαράς, για άλλους συνανθρώπους μας αυτή η εποχή του χρόνου μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα μοναξιάς, άγχους και στρες.
Σύμφωνα με μια έρευνα του Αμερικανικού Ψυχολογικού Συλλόγου (American Psychological Association), περίπου το 38% των ανθρώπων βιώνουν κατακόρυφη αύξηση του επιπέδου άγχους και στρες κατά τη διάρκεια των εορτών. Μάλιστα, οι συμμετέχοντες της παραπάνω έρευνας ανέφεραν ότι η έλλειψη χρόνου και χρημάτων, η πίεση της προσφοράς δώρων, αλλά και οι οικογενειακές συγκεντρώσεις αποτελούν τους σημαντικότερους στρεσογόνους παράγοντες.
Η «υποχρεωτική» χαρά που για πολλούς συνανθρώπους μας συνθέτει το πλαίσιο των Χριστουγέννων, αποτελεί βασική πηγή μελαγχολίας. Από την άλλη, οι σύγχρονες απαιτήσεις των εορταστικών περιόδων, οι προετοιμασίες και οι μη διαχειρίσιμες – για πολλούς – οικονομικές υποχρεώσεις, εξανεμίζουν με το πέρασμα του χρόνου την ουσιαστική αξία των εορτών και κατ’ επέκταση των Χριστουγέννων, η οποία δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια περίοδο αγάπης, προσφοράς και αλληλεγγύης.
Tα Χριστούγεννα και η νέα χρονιά ήταν πάντα η εποχή της ανασκόπησης και των αναμνήσεων. Γι’ αυτό και 5 αγαπημένες μας Bookstagrammers, Booktubers και Book-podcasters θυμούνται μαζί μας γιορτινές νοσταλγικές στιγμές, παιδικές Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις και μας μιλούν για το τι πραγματικά σημαίνει Χριστούγεννα για την κάθε μία.
Ακόμη, μας προτείνουν Χριστουγεννιάτικα βιβλία και tips για extra cozy Χριστουγεννιάτικες καταστάσεις για κάθε βιβλιόφιλο!
Ονομάζομαι Κλέλια Βερικάκη και αγαπώ τα βιβλία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ! Πριν καλά καλά μάθω ανάγνωση, θυμάμαι να «αναγκάζω» τη μαμά μου και τη γιαγιά μου να μου διαβάζουν βιβλία…
Η ιδέα της σελίδας μου, προέκυψε την περίοδο της καραντίνας. Πάντοτε διάβαζα πολύ, αλλά την περίοδο του Covid, έπεσαν στην αντίληψη μου σελίδες αφιερωμένες στα βιβλία και βρήκα πολύ ενδιαφέρον το περιεχόμενο τους. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω και εγώ το ίδιο και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα είμαι πάντοτε ειλικρινής με τις παρουσιάσεις μου, κάτι που απ’ ότι βλέπω εκτιμάται πολύ και από το κοινό μου.
Ως μικρό παιδί, με θυμάμαι να περνάω αρκετές φάσεις διαφορετικών σκέψεων για το παραπάνω θέμα. Από τη μία, η παιδική μου αθωότητα πίστευε με όλο της το είναι στην φαντασίωση του ηλικιωμένου καλού (και ελάχιστα υπέρβαρου) γεράκου που ερχόταν αποκλειστικά για μένα από το πιο μακρινό μέρος. Απλώς για να μου φέρει ένα δώρο.
Στο μικρόκοσμο ενός παιδιού, μια τέτοια σκέψη το κάνει να νιώθει τόσο σημαντικό. Μεγαλώνοντας φυσικά η μαγεία έφυγε, η λογική επικράτησε και η σκέψη ενός άνδρα αγνώστου, ανεξαρτήτως ηλικίας, βάρους και τόπου προέλευσης, φάνταζε λόγος για να καλέσεις βοήθεια.
Ωστόσο, σήμερα καταλήγω πως ναι, υπάρχει Άγιος Βασίλης. Είμαι εγώ, εσύ, είμαστε όλοι. Γιατί τι παραπάνω υποστηρίζει το concept αυτού του καλού κυρίου, από την ανιδιοτέλεια και την προσφορά; Έχω υπάρξει Άγιος Βασίλης στη ζωή ανθρώπων και αντίστοιχα έχουν βρεθεί και στη δική μου. Σαν μικροί από μηχανής θεοί.
Αν ψάξουμε προσεκτικά θα εντοπίσουμε όλοι τον ‘Άγιο Βασίλη’ μας. Ίσως είναι ένας φίλος, ένας σύντροφος, ένας γονιός. Δεν είναι όμως τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από τον άνθρωπο που θα κάνει το κάτι παραπάνω και με την προσφορά του. Αυτός που έστω και για ένα δευτερόλεπτο, θα μας κάνει να νιώσουμε το κέντρο του κόσμου.
Τι είδους βιβλία επιλέγεις να δωρίσεις στους φίλους και τους συγγενείς σου τα Χριστούγεννα;
Αρχικά το βιβλίο είναι για μένα πάντοτε το ιδανικό δώρο, οπότε κι εγώ με τη σειρά μου – και ίσως λανθασμένα – πιστεύω πως όλοι θέλουν να λάβουν ως δώρο ένα βιβλίο. Αν και το βιβλίο το προσφέρω με αφορμή τις γιορτές, δεν κοιτάω ποτέ απαραίτητα το θέμα του να είναι και εορταστικό. Απαραίτητη προϋπόθεση για μένα, είναι να το έχω διαβάσει και εγώ η ίδια και φυσικά να μου έχει αφήσει πολύ θετικές εντυπώσεις.
Έτσι, έχω και την δυνατότητα να συμμετέχω στη συζήτηση με τον παραλήπτη του δώρου και να μιλάμε για τις δικές του εντυπώσεις. Γενικά ένα καλό βιβλίο για μένα είναι μια ζεστή αγκαλιά διαρκείας και γι’ αυτό θέλω με τη σειρά μου να την προσφέρω σ’ έναν δικό μου άνθρωπο!
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που νιώθεις την ανάγκη να διαβάζεις ξανά και ξανά κάθε χρόνο την περίοδο των Χριστουγέννων;
Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία τυγχάνει να έχει Χριστουγεννιάτικο θέμα και είναι το μοναδικό βιβλίο που έχω διαβάσει πάνω από μια φορά. Μιλώ φυσικά για την “Χριστουγεννιάτικη ιστορία” (A Christmas Carol) του Charles Dickens. Το έχω διαβάσει σε αρκετές εκδόσεις του και έχω καταλήξει πως η καλύτερη, είναι η Penguin Classics, που την προτείνω σε όποιον έχει μια άνεση με την αγγλική γλώσσα. Η ιστορία αυτή για μένα είναι τόσο πολυδιάστατη και κάθε χρόνο ανακαλύπτω σ’ αυτήν και κάτι καινούργιο.
“Στις πρώτες μου αναγνώσεις, έβλεπα τον Σκρουτζ στερεοτυπικά και επιφανειακά. Αυτός ο μίζερος άνθρωπος που δεν αγαπά κανέναν και απωθεί τους πάντες με την τσιγκουνιά του”.
Η επίσκεψη του πρώτου πνεύματος, του φαντάσματος του παρελθόντος ήταν πάντα η αγαπημένη μου και μεγαλώνοντας έδωσα μεγαλύτερη βάση σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας. Στις επόμενες αναγνώσεις μου ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, έπαψε να μου είναι τόσο αντιπαθής. Είναι εύκολο να βάζουμε σε κουτάκια ανθρώπους και να τους χαρακτηρίζουμε βλέποντας μια πλευρά του εαυτού τους, αλλά τελικά όλοι κουβαλούν μια ιστορία.
Ο Σκρουτζ ως παιδί, εγκαταλείπεται συνεχώς στο σχολείο που είναι εσώκλειστος και ενώ όλοι οι συμμαθητές του περνούν τις γιορτές με τους δικούς τους, αυτός μένει μόνος. Σ’ αυτή την τρυφερή ηλικία δεν γίνεται λοιπόν αποδέκτης της ανιδιοτελούς αγάπης. Αυτής που για όλα τα παιδιά προερχόταν από την οικογένεια.
Ως ενήλικας, και στη συνέχεια ως ηλικιωμένος, οι πράξεις του και ο τρόπος σκέψης του για μένα είναι τα κατάλοιπα της μοναξιάς και του φόβου. Του φόβου να αφεθεί ελεύθερος και να απολαύσει τη ζωή.
Χαρακτηρίζω πλέον τις επισκέψεις από τα φαντάσματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ως μια μορφή ψυχοθεραπείας εξπρές που λυτρώνει τον πρωταγωνιστή. Τα πνεύματα τον βοηθούν να αποδεχθεί το παρελθόν, να δει με καθαρά μάτια το παρόν αλλά και τον σκοτεινό δρόμο που τον περιμένει αν δεν φέρει την αλλαγή στη ζωή του. Η αναγέννηση του Σκρουτζ είναι για μένα σύμβολο της αλλαγής και του πνεύματος των Χριστουγέννων!
Αρχικά, να σας συστηθώ. Είμαι η Ευγενία, γνωστή και ως @my_bookstories. Έχω σπουδάσει Βοηθός Βρεφονηπιοκόμων αλλά εργάζομαι ως υπάλληλος γραφείου σε φορέα πιστοποιήσεων στην Αθήνα. Στον ελεύθερο μου χρόνο, διαβάζω βιβλία, γράφω τις σκέψεις μου και πηγαίνω βόλτες στη φύση.
Ξεκίνησα να ασχολούμαι πιο εντατικά με το διάβασμα τα τελευταία 4-5 χρόνια. Έτσι γεννήθηκε και το Bookstagram μου. Η σελίδα που έχω δημιουργήσει στο Instagram όπου μοιράζομαι με τους ακόλουθους μου τις σκέψεις, τις απόψεις και την γνώμη μου για τα βιβλία. Στις 23 Φεβρουαρίου κλείνει κιόλας 3 χρόνια!
Τα Χριστούγεννα είναι από τις αγαπημένες μου περιόδους! Ίσως αυτές οι μέρες μας δημιουργούν μια γλυκιά μελαγχολία, επειδή η χρονιά φτάνει στο τέλος της και ένας κύκλος κλείνει. Είναι όμως και μια ευκαιρία για να βάλουμε νέους στόχους για την χρονιά που έρχεται και να κάνουμε νέα ξεκινήματα!
Ποια είναι η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση που έχεις ως παιδί;
Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση που έχω ως παιδί, είναι να ξυπνάω το πρωί της Πρωτοχρονιάς και να τρέχω με τα αδέρφια μου στο σαλόνι, κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και να βρίσκουμε τα δώρα που μας άφησε ο Άγιος Βασίλης. Τι όμορφα χρόνια!
Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις την περίοδο των Χριστουγέννων;
Την περίοδο των Χριστουγέννων απολαμβάνω να διαβάζω πιο ανάλαφρα βιβλία! Επιλέγω κυρίως feel good ή ρομαντικά μυθιστορήματα, εφηβική λογοτεχνία (YA) και ενίοτε βιβλία φαντασίας.
Χριστίνα Ραφτοπούλου aka @Xtiti_reads. Θα με βρεις να διαβάζω κάποιο βιβλίο, να γράφω κάποια ιστορία ή να διδάσκω σε παιδιά αρχαία, νέα και δημιουργική γραφή. Το ταξίδι του bookstagram ξεκίνησε το 2017, από μια ανάγκη να πείσω όσους περισσότερους μπορώ για τη μαγεία των βιβλίων.
Χαρά, φως, ελπίδα, αισιοδοξία, επιστροφή στην παιδικότητα και την ανεμελιά. Με τα Χριστούγεννα γίνομαι ξανά παιδί. Χαζεύω τα φωτάκια και τα στολίδια, ζωγραφίζω, διαβάζω παραμύθια, παίρνω δώρα. Χαμογελάω όταν ακούω το πρώτο χριστουγεννιάτικο τραγούδι στο ραδιόφωνο, ενθουσιάζομαι όταν περνάω από στολισμένους δρόμους και μπαλκόνια.
Ποια είναι η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση που έχεις ως παιδί;
Τα Χριστούγεννα τα περνούσαμε πάντα οικογενειακά στο χωριό. Μαζευόμασταν όλη η οικογένεια, δώδεκα-δεκαπέντε άτομα και το σπίτι γέμιζε φωνές. Ανήμερα των Χριστουγέννων μαγειρεύαμε και τρώγαμε στο μεγάλο τραπέζι της τραπεζαρίας και το βράδυ βάζαμε τραγούδια και χορεύαμε.
“Μια χρονιά, όταν ήμουν ακόμη στο Γυμνάσιο, μας ξύπνησε όλους ο παππούς μου από τα χαράματα φωνάζοντας “χιόνι χιόνι!”
Κανείς μας δεν το πίστευε μέχρι που σηκωθήκαμε κι είδαμε την αυλή μας κάτασπρη. Αμέσως όλοι ντυθήκαμε και κατεβήκαμε για χιονοπόλεμο. Φτιάξαμε έναν μεγάλο χιονάνθρωπο στο κέντρο της αυλής και μετά κάναμε διαγωνισμό ποιος θα κάνει τα καλύτερα αγγελάκια στο χιόνι. Ήταν τα πιο χαρούμενα και -απρόσμενα- λευκά Χριστούγεννα!
Τι είδους βιβλία επιλέγεις να δωρίσεις στους φίλους και τους συγγενείς σου τα Χριστούγεννα;
Από τότε που οι ξαδέρφες μου ήταν μωρά, τους παίρνω δώρο για τα Χριστούγεννα από ένα βιβλίο. Ψάχνω κάτι που να είναι κοντά στα ενδιαφέροντά τους για να τις κρατήσει συντροφιά την περίοδο των γιορτών. Τώρα που έχουν φτάσει στο Λύκειο προτιμούν βιβλία Young Adult ή κάποιο κλασικό. Γράφω πάντα αφιέρωση στην πρώτη σελίδα, τα τυλίγω με γιορτινό περιτύλιγμα και τα αφήνω κάτω από το δέντρο την ημέρα των Χριστουγέννων.
Ονομάζομαι Μάρθα Ρόδη, ή αλλιώς @malltta, και αγαπώ τα βιβλία απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Ζω και εργάζομαι στην Αγγλία ως Assistant Psychologist, έχοντας τελειώσει τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Ψυχολογία. Λατρεύω τον Χειμώνα, την μουσική και τον καφέ και χόμπι μου είναι η γυμναστική και το κανάλι μου στο Youtube όπου σχολιάζω βιβλία τα τελευταία, σχεδόν, 2 χρόνια.
Παρόλο που τυπικά δεν είμαι μέρος της bookstagram κοινότητας, εμπνέομαι πολύ από αυτή και είμαι ευγνώμων που μέσω της δικής μου ασχολίας έχω γνωρίσει και μιλήσει προσωπικά με μέλη αυτής της κοινότητας.
Όταν ακούς την λέξη «Χριστούγεννα» ποια είναι η πρώτη λέξη (ή εικόνα) που σου έρχεται στο μυαλό;
Αρχικά, τα Χριστούγεννα για μένα είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου και ειδικά εδώ που ζω τα έχω βιώσει σε όλο τους το μεγαλείο, με χιόνι, κρύο και φωτάκια παντού.
“Η απόλυτη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα είναι ένα ζεστό σαλόνι γεμάτο φωτάκια – και μελομακάρονα – μυρωδιά καμένου ξύλου από τα γειτονικά τζάκια, ένα όμορφο βιβλίο και ένας ζεστός καφές να με περιμένει δίπλα στην αγαπημένη μου πολυθρόνα. Φυσικά με μια κουβέρτα που θα ολοκληρώνει την ζεστή ατμόσφαιρα”.
Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις την περίοδο των Χριστουγέννων;
Διαβάζω διάφορα είδη βιβλίων, δεν επιλέγω συγκεκριμένα βιβλία για τα Χριστούγεννα. Ωστόσο, δεν θα προτιμήσω ποτέ κάποιο θρίλερ ή βαρύ αστυνομικό βιβλίο αλλά κάτι πιο ελαφρύ όπως το “Before the coffee gets cold” του Toshikazu Kawaguchi. Εξαιρετικό βιβλίο για αυτή την εποχή.
Και τώρα, ήρθε η ώρα για την κλασική ερώτηση: Μελομακάρονα ή Κουραμπιέδες;
Εννοείται μελομακάρονα. Τα αγαπώ τόσο πολύ που προσπαθώ διαρκώς να έχω αρωματικά χώρου με άρωμα μελομακάρονο. Η μυρωδιά τους με κάνει να αισθάνομαι νοσταλγία για την Ελλάδα αλλά παράλληλα με ηρεμεί πολύ γιατί μου θυμίζει σπίτι.
Ονομάζομαι Γεωργία και είμαι τελειόφοιτη του τμήματος Νοσηλευτικής Πατρών και παράλληλα εργάζομαι ως θεραπεύτρια σε κέντρο ευεξίας. Όμως, οι ασχολίες μου δεν σταματούν εκεί! Το τελευταίο χρόνο ασχολούμαι με το bookstagram, όπου δημοσιοποιώ την ειλικρινή μου άποψη για βιβλία που είχα την χαρά να απολαύσω!
Ωστόσο πρόσφατα αποφάσισα να ασχοληθώ και με το podcast όπου επίσης, παρουσιάζω και προτείνω βιβλία που διάβασα και λάτρεψα – ή και όχι.
“Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου περίοδος. Το «ζεστό», γιορτινό κλίμα, σου δίνει την ευκαιρία να μοιράσεις μπόλικη αγάπη, δώρα, και να αποκτήσεις όμορφες αναμνήσεις με αγαπημένους ανθρώπους!“
Ποια είναι η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση που έχεις ως παιδί;
Η ομορφότερη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση που είχα ως παιδί, είναι στο σπίτι της γιαγιάς μου, στην Θεσσαλονίκη. Κάθε Χριστούγεννα, μαζευόμασταν όλα τα εγγόνια της γιαγιάς και του παππού, και ξαφνικά όπως παίζαμε, έμπαινε στο σπίτι ο «Άγιος Βασίλης» με μπόλικα δώρα! Η χαρά μας ήταν τεράστια! Λίγο αργότερα ο Άγιος Βασίλης αποκαλύφθηκε.. ότι ήταν ο μπαμπάς μου! Γελάσαμε πολύ και θυμάμαι ήμασταν πολύ χαρούμενοι με τα δώρα μας!
Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις την περίοδο των Χριστουγέννων;
Την περίοδο των Χριστουγέννων έχω ανάγκη να διαβάζω «feel good» και ρομαντικά βιβλία. Προτιμώ να προσφέρω στον εαυτό μου όμορφα συναισθήματα και να χαλαρώνω!
Τι είδους ταινίες σου αρέσει να βλέπεις την περίοδο των Χριστουγέννων; Έχεις κάποια αγαπημένη Χριστουγεννιάτικη ταινία να μας προτείνεις;
Όπως και στα βιβλία, έτσι και οι ταινίες που επιλέγω να δω τις μέρες των Χριστουγέννων είναι ρομαντικές και χαλαρές! Μια από τις αγαπημένες μου είναι η «The Holiday». Ρομαντική, που σε συγκινεί και έχει την κατάλληλη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα!
Με την εορταστική περίοδο να έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας, δε χορταίνουμε να απολαμβάνουμε τις στολισμένες πλατείες και τα πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα φωτάκια. Προκειμένου, λοιπόν, να προσφέρουμε ακόμη πιο εντυπωσιακές χριστουγεννιάτικες εικόνες, συγκεντρώσαμε 6 από τα πιο όμορφα μέρη στον κόσμο με χριστουγεννιάτικο στολισμό.
Νέα Υόρκη
Σίγουρα, ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη είναι στο bucketlist πολλών. Ειδικά κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, όμως, η πολυσύχναστη αυτή πόλη, μετατρέπεται σε μια χριστουγεννιάτικη όαση. Η απλότητα των ουρανοξυστών έρχεται και δένει φανταστικά με τις εορταστικές διακοσμήσεις, δημιουργώντας πανέμορφες εικόνες.
Συγχρόνως, οι στολισμοί αυτοί γεννούν ένα αίσθημα “ζεστασιάς” στους επισκέπτες και τους περαστικούς. Τόσο όμορφα όλα – σχεδόν μαγικά, που μπορείς να χαζεύεις με τις ώρες. Ακόμη, μια λεπτομέρεια που καθιστά τη Νέα Υόρκη ως τον ιδανικό χειμερινό προορισμό, είναι ότι το ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο τοποθετείται κάθε χρόνο στο Rockefeller Centre, το οποίο βρίσκεται στην καρδιά αυτής της μεγαλούπολης.
Αν, μάλιστα, ταξιδέψετε με το ταίρι σας, συστήνεται ανεπιφύλακτα να επισκεφθείτε το παγοδρόμιο που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το δέντρο αυτό, ενώ ακούγονται στο background κλασικές χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Τι πιο ρομαντικό;
Στρασβούργο, Γαλλία
Παρόλο που δεν είναι και ο πιο budget-friendly χριστουγεννιάτικος προορισμός, το Στρασβούργο είναι, κυριολεκτικά, ονειρεμένο – ειδικά τα Χριστούγεννα. Ωστόσο, αξίζει και με το παραπάνω μία επίσκεψη (ή και περισσότερες), διότι εκεί βρίσκεται το παλαιότερο χριστουγεννιάτικο χωριό της χώρας.
Εκεί, η μαγεία των Χριστουγέννων συναντά την παραδοσιακή διάθεση του χριστουγεννιάτικου χωριού, όπου μπορούμε να απολαύσουμε μια γευστική ζεστή σοκολάτα, με θέα το χιονισμένο τοπίο. Μια υπέροχη ατμόσφαιρα, η οποία θα μας χαρίσει τις πιο όμορφες χριστουγεννιάτικες εικόνες.
Κοπεγχάγη, Δανία
Σε σχέση με το Στρασβούργο, η Κοπεγχάγη είναι ένας πιο προσιτός χριστουγεννιάτικος προορισμός, ωστόσο, είναι εξίσου όμορφη και εντυπωσιακή – ειδικά όταν “ντυθεί” στα χριστουγεννιάτικα. Ο κήπος Τίβολι, ο οποίος στολίζεται με μισό εκατομμύριο λαμπάκια και εκατοντάδες χριστουγεννιάτικα δέντρα κάθε χρόνο, αξίζει οπωσδήποτε να τον επισκεφθείτε.
Τέτοιες μέρες του χρόνου, καταφθάνουν αμέτρητοι επισκέπτες στην πανέμορφη Κοπεγχάγη, για να θαυμάσουν τον καταπληκτικό κήπο.
Disclaimer: Ντυθείτε ζεστά, γιατί συνήθως η θερμοκρασία είναι υπό του μηδενός.
Ροβανιέμι, Φινλανδία
Φυσικά και δε θα παραλείπαμε τη γενέτειρα του Άγιου Βασίλη! Αν θέλετε να κάνετε κάτι ξεχωριστό τα Χριστούγεννα, τότε δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε τον αγαπημένο στρουμπουλό πρωταγωνιστή των Χριστουγέννων, με τη λευκή γενειάδα και τα κόκκινα ρούχα, στη Φινλανδία.
Ειδικότερα, στο Ροβανιέμι της Φινλανδίας βρίσκεται το επίσημο χωριό του Άγιου Βασίλη – όχι σαν τα ιμιτασιόν που έχουμε εδώ. Μια μαγική τοποθεσία, όπου βασιλεύει το πνεύμα των Χριστουγέννων και το… κρύο – οπωσδήποτε ζεστά ρουχαλάκια, γιατί η θερμοκρασία κυμαίνεται πολύ πιο κάτω από το μηδέν τους χειμερινούς μήνες.
Το χωριό αποτελείται από ξύλινα, cozy σπιτάκια – με σάουνα – όπου μπορούν να μείνουν όσοι επισκέπτονται τα πάτρια εδάφη του Άγιου Βασίλη. Επιπλέον, εκεί προσφέρονται διάφορες δραστηριότητες, όπως βόλτα στο υπέροχο, χιονισμένο δάσος με έλκηθρο – το οποίο καθοδηγούν τάρανδοι ή ένα απολαυστικό γεύμα δίπλα στο τζάκι, σ’ ένα από τα τοπικά εστιατόρια.
Επίσης, μπορούμε να στείλουμε γράμμα από το ταχυδρομείο, με τη γνήσια σφραγίδα της περιοχής. Τόσο ονειρεμένο και ξεχωριστό, που είναι δύσκολο να το χωρέσει ανθρώπινος νους.
Ρέικιαβικ, Ισλανδία
Μια πόλη, βγαλμένη από χριστουγεννιάτικη ταινία. Απίστευτα όμορφη κι εντυπωσιακή. Ο λόγος για το Ρέικιαβικ, την πρωτεύουσα της Ισλανδίας, το οποίο (ειδικά) με τις υπέρλαμπρες χριστουγεννιάτικες πινελιές, είναι χάρμα οφθαλμών. Και μπορεί η μέρα να κρατάει λίγο σ’ εκείνα τα μέρη, όμως, αυτό μας επιτρέπει να θαυμάσουμε ακόμη περισσότερο τη λάμψη του χριστουγεννιάτικου στολισμού.
Τα φανταχτερά στολίδια, τα αμέτρητα φωτάκια, τους εκατοντάδες πάγκους – που προσφέρουν χειροτεχνίες ή λιχουδιές. Ταυτόχρονα, οι χριστουγεννιάτικες μελωδίες πλημμυρίζουν την πλάση, με αποτέλεσμα να ολοκληρώνεται με τον πιο γλυκό τρόπο αυτή η χριστουγεννιάτικη όαση. Ένας άκρως ερωτεύσιμος χριστουγεννιάτικος προορισμός, όπου προσφέρονται χίλιες δυο δραστηριότητες, με αγαπημένη μας το πατινάζ μέσα στην απόλυτη εορταστική ατμόσφαιρα.
Κολμάρ, Γαλλία
Last but not least, άλλη μια παραμυθένια τοποθεσία, που αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για την περίοδο των Χριστουγέννων. Όταν πλησιάζει ο καιρός για τις πρώτες χριστουγεννιάτικες νότες, το Κολμάρ “ντύνεται” στα κόκκινα, με την κεντρική του πλατεία να γεμίζει με ξύλινα σπιτάκια, μέχρι το κανάλι που διασχίζει την πόλη.
Εκεί, μπορούμε να βρούμε τρία Christmas markets – το ένα πιο όμορφο από το άλλο – τα οποία είναι πανέτοιμα να υποδεχθούν ζεστά τους επισκέπτες που επιλέγουν τον προορισμό αυτό. Διακρίνεται από μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική – κάπως μεσαιωνική – με αποτέλεσμα να “δένει” εξαιρετικά με το πράσινο χρώμα των δέντρων, καθώς και με τα πολύχρωμα φωτάκια που προσφέρουν απλόχερα λάμψη σε κάθε γωνιά της πόλης.
Σαφώς, όλα όσα είδαμε παραπάνω είναι πανέμορφα και μακάρι, κάποια στιγμή, να μας δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψουμε παντού. Εντούτοις, είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε πάντα πως όσο όμορφος κι αν είναι ο χριστουγεννιάτικος στολισμός μιας τοποθεσίας, το χριστουγεννιάτικο πνεύμα πηγάζει από μέσα μας.
Ό,τι τρώγεται με τύψεις, μετράνε οι θερμίδες του διπλά!
Όχι, όχι, περίμενε… δεν εννοώ ότι μετράει διαφορετικά το θερμιδικό περιεχόμενο μιας τροφής ανάλογα με τα συναισθήματά μας. Αλλά με τις τύψεις συμβαίνει το εξής: Όταν “μολύνουν” τη σκέψη μας όσο καταναλώνουμε ένα γεύμα, μας στερούν από την απόλαυση και μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε περεταίρω υπερφαγία.
Όσο συνεχίζουμε να τρώμε – όχι γιατί το θέλουμε πραγματικά ή το απολαμβάνουμε, αλλά επειδή έχουμε διάθεση τιμωρητική και σκέψη “όλα ή τίποτα”– τότε είναι πιθανό να δούμε αλλαγές στο στο σωματικό μας βάρος, αλλά και στη συνολική μας διάθεση.
Όταν το diet culture κάνει Χριστούγεννα
Η κουλτούρα της δίαιτας έχει τη δύναμη να σβήσει όλη τη μαγεία των Χριστουγέννων. Ο καθένας από εμάς παίρνει κάτι διαφορετικό από την περίοδο των γιορτών. Για κάποια άτομα, τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή για ξεκούραση, για άλλα, μια ευκαιρία να περάσουν περισσότερο χρόνο με τους δικούς τους ανθρώπους, να ανταλλάξουν δώρα, να τηρήσουν τις παραδόσεις.
Τα περισσότερα, όμως, όταν σκέφτονται γιορτές, ονειρεύονται το φαγητό, την αφθονία και την απόλαυση! Βέβαια, συχνά έρχονται πακέτο το άγχος και οι ενοχές για το φαγητό και το diet culture είναι ο βασικός υπαίτιος.
Ατελείωτες συμβουλές για το πώς να “επιβιώσεις” αυτά τα Χριστούγεννα χωρίς να πάρεις βάρος: “(Βάλε μου έναν αριθμό από 3-20) tips για να μην πάρεις βάρος στις γιορτές!” “Χριστούγεννα και δίαιτα: Αυτή είναι η συνταγή healthy μελομακάρονου που θα φτιάξεις οπωσδήποτε!”
Για δεκαετίες, η βιομηχανία της δίαιτας κεφαλαιοποιεί τις ανασφάλειες και τα άγχη μας για το φαγητό και το σωματικό βάρος, πουλώντας μας την υπόσχεση του “τέλειου” σώματος. Την περίοδο των γιορτών η πίεση φτάνει σε δυσβάσταχτα επίπεδα, καθώς η αφθονία των λαχταριστών φαγητών και γλυκών και η πίεση να δείχνουμε “λαμπεροί” μας κάνει συνεχώς να νιώθουμε πως αποτυγχάνουμε. Δεν μας επιτρέπεται ούτε τότε να χάσουμε τον έλεγχο και οφείλουμε συνεχώς να νοιαζόμαστε για το νούμερο στη ζυγαριά μας. Κάπως έτσι, δημιουργούνται τύψεις για το φαγητό.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η εμμονή με τη δίαιτα και την απώλεια βάρους δεν είναι μόνο περιττή, αλλά και επιβλαβής. Η βιβλιογραφία δείχνει πως οι περιορισμοί στη διατροφή και το αίσθημα ενοχής και ντροπής μπορούν να οδηγήσουν σε μια σειρά από αρνητικές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένου του αυξημένου κινδύνου διατροφικών διαταραχών, κακής ψυχικής υγείας ακόμη και αύξησης βάρους. Αν μη τι άλλο, μας απομακρύνουν εντελώς από το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων, όποιο και να είναι αυτό για τον καθένα.
Βέβαια, αυτό που σπάνια αναφέρεται είναι πως το σώμα μας έχει μαγικούς τρόπους να λειτουργεί και να μας επαναφέρει στη ρουτίνα μας μετά τις γιορτές!
Φαγητό και τύψεις VS Ενεργειακό ισοζύγιο και λεπτίνη
Καταναλώνοντας πάνω-κάτω σταθερή ποσότητα τροφής, καταφέρνουμε να διατηρούμε ένα σταθερό σωματικό βάρος. Τονίζω το “πάνω κάτω” γιατί καμία μέρα δεν τρώμε τις ίδιες θερμίδες με την προηγούμενη. Είναι φυσιολογικό κάποιες ημέρες να τρώμε περισσότερο και άλλες λιγότερο. Η ενεργειακή μας πρόσληψη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ αυτών: Η διάθεση, το πρόγραμμά μας, η δραστηριότητα, η εξωτερική θερμοκρασία.
Αν, τώρα, φάμε παραπάνω επί σειρά ημερών ή εβδομάδων, η έξτρα ενέργεια αποθηκεύεται ως λίπος. Ο μηχανισμός αυτός είναι απόλυτα φυσιολογικός και σωτήριος, αν σκεφτείς ότι στην ιστορία του ανθρώπινου είδους η επάρκεια τροφής όλες τις ημέρες δεν ήταν αυτονόητη.
Όταν τα λιποκύτταρα γεμίζουν παραπάνω από το “φυσιολογικό” παράγουν μια ορμόνη, την “λεπτίνη”. Το λέει και το όνομα: Η δουλειά της λεπτίνης είναι να δίνει σήμα στον εγκέφαλο ότι το σώμα έχει αρκετή ενέργεια και ότι είναι καιρός να σταματήσει να τρώει.
Πού το πάω; Στο ότι θέλοντας και μη, τις μέρες που χάνεται το μέτρο ακολουθούν μέρες με λίγο πιο “μίζερη” όρεξη, και αυτό το ρυθμίζει ο ίδιος ο λιπώδης ιστός. Βέβαια, προϋπόθεση είναι η κοντινή επαφή με το σώμα και τα σήματα που δίνει για να μας ανακοινώσει τις ανάγκες του. Η διαισθητική διατροφή μας δίνει άνευ όρων ελευθερία να χαρούμε τις τροφές που επιθυμούμε. Στη συνέχεια, το ίδιο μας το σώμα, ρυθμίζοντας την όρεξη, μας βοηθά να επανέλθουμε στο ιδανικό για εμάς βάρος.
Αυτά τα Χριστούγεννα…
Αυτά τα Χριστούγεννα, λοιπόν, σε παροτρύνω να κάνεις πέρα την “αστυνομία φαγητού” και να δωρίσεις στο σώμα σου αυτή την ελευθερία. Να φας το φαγητό σου χωρίς τύψεις γιατί οι θερμίδες των Χριστουγέννων δεν μετράνε! Μείνε ήσυχ@ ότι το σώμα σου ξέρει τι να κάνει αν κάποιες μέρες φας παραπάνω. Να μελώσεις τα δάχτυλά σου με μέλι από το μελομακάρονο και να γεμίσεις το ugly christmas sweater σου με άχνη από τον κουραμπιέ.
Να εστιάσεις την προσοχή σου σε ό,τι σημαίνουν για σένα τα Χριστούγεννα και να τα απολαύσεις!
Γράφει η Έρικα Νταουτίδου, Msc (Κλινική Διατροφολόγος / Διαιτολόγος)
