Στις 8 Μαρτίου γιορτάζουμε την ημέρα της γυναίκας, μια ημέρα με πλούσια ιστορία πίσω της και ιστορικές κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος υπέρ της ισότητας των φύλων. 

Παρόλα αυτά, η έμφυλη βία συνεχίζει να υφίσταται και μάλιστα σε έντονο βαθμό. Αποτυπώνεται μέσω των δεκάδων γυναικοκτονιών και των δεκάδων χιλιάδων καταγγελιών κακοποίησης γυναικών κάθε χρόνο στην Ελλάδα.

Ένα ίχνος αισιοδοξίας σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα είναι η άνθιση νέων κινημάτων όπως το #Metoo. Ένα κίνημα χάρη στο οποίο πολλές γυναίκες κατάφεραν να βρουν το κουράγιο να καταγγείλουν την κακοποίησή τους και να δημιουργήσουν μια αλυσίδα αλληλεγγύης για κάθε θύμα έμφυλης βίας. Πλέον οι γυναικοκτονίες δεν κρύβονται κάτω από το χαλί ως «έγκλημα πάθους ή αγάπης», αλλά αναγνωρίζονται από μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας ως έμφυλο έγκλημα, ενώ κινήματα και πολιτικά κόμματα ζητούν την θέσπιση του όρου «γυναικοκτονία» στον ποινικό κώδικα.  Σε αυτή την αισιόδοξη προσπάθεια, όμως, έχει ανοίξει ένα νέο μέτωπο, η άτυπη ποινικοποίηση της στήριξης ενός άνδρα στο φεμινιστικό κίνημα. Και με τον μεταφορικό όρο της ποινικοποίησης, εννοούμε την κυριολεκτική δολοφονία χαρακτήρα με υβριστικούς σχολιασμούς και αβάσιμες εικασίες εις βάρος κάθε άνδρα που είναι φεμινιστής.

Είναι πλέον σύνηθες για τον μέσο άνδρα που υποστηρίζει ανοικτά τον φεμινισμό να στιγματίζεται κυρίως από άτομα του συντηρητικού χώρου

Μπορεί να χαρακτηριστεί είτε ως υποκριτής που παριστάνει τον φεμινιστή για να προσελκύσει ερωτικά κάποια γυναίκα, είτε επειδή αντιμετωπίζει αυτό το κίνημα ως εργαλείο ατομικής ανάδειξης – κυρίως στην πολιτική, είτε ακόμη χειρότερα του προδίδονται χυδαίοι, ομοφοβικοί χαρακτηρισμοί. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως τα άτομα που προχωρούν σε τέτοιους σχολιασμούς όχι μόνο αντιτίθενται στο φεμινιστικό κίνημα, αλλά επιπλέον διακατέχονται από σεξιστικές και μισογυνίστικες αντιλήψεις. 

Η λασπολογία κατά της ιδεολογίας του φεμινισμού αποτελεί μια διαχρονική συμπεριφορά, από τη γέννησή του έως και σήμερα. Το φεμινιστικό κίνημα κατηγορείται από συντηρητικά και μισογυνίστικα μορφώματα, για επιδίωξη της επιβολής του γυναικείου φύλου, της μητριαρχίας και για τη γενικότερη αλλοίωση της υπάρχουσας κατάστασης – την οποία λαμβάνουν ως ορθή κανονικότητα.

Παράλληλα, δεν λείπουν αισχροί χαρακτηρισμοί όπως «φεμιναζί», «φεμιφασισμός» κ.α. Αυτού του είδους η τοξικότητα, συνεπώς, λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερη διάσταση όταν αφορά το ανδρικό φύλο, με τους προαναφερθέντες σχολιασμούς σε όποιον άνδρα είναι φεμινιστής. Το ζήτημα είναι, όμως, ότι αυτού του είδους η λασπολογία έχει οδηγήσει σε μια τοξική πόλωση, όπου συγκρούονται ο αγώνας του αύριο για την ισότητα και την ελευθερία με το σήμερα της έμφυλης βίας και ανισότητας.

Χρειάζεται, λοιπόν, απέναντι στην ημιμάθεια και την λασπολογία να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους. 

Η έννοια του φεμινισμού ορίζει την επιδίωξη της πλήρους ισότητας των φύλων για κάθε κοινωνικό τομέα χωρίς απολύτως καμία διάκριση

Ορίζει επιπρόσθετα την ελευθερία μιας γυναίκας να αποφασίζει αυτή για την ζωή της και αγωνίζεται συνολικά ως ιδέα για την προστασία του γυναικείου φύλου από την έμφυλη βία που γεννά η σημερινή πατριαρχικά δομημένη κοινωνία. 

Με απλούστερα λόγια φεμινιστής, φεμινίστρια , φεμινιστ@ στο 2023 είναι το άτομο που πιστεύει στην ισότητα των φύλων, στην υποχρέωση του να έχουν όλα τα φύλα τα ίδια δικαιώματα στην παιδεία, στην εργασία, στην υγεία, στην προστασία, στην ελευθερία κ.α. Είναι το άτομο που πιστεύει ότι κάθε γυναίκα όπως και κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στο να αποφασίζει η ίδια για την ζωή και το σώμα της και όχι οι άλλοι για αυτή. 

Είναι το άτομο που στηρίζει την εξάλειψη της έμφυλης βίας, δηλαδή την προστασία κάθε γυναίκας από την σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση και αγωνίζεται για την υποστήριξη κάθε θύματος της έμφυλης βίας, για την ευκαιρία στο θύμα για μια νέα αρχή.

Είναι, τέλος, το άτομο που πιστεύει ότι η θέσπιση του όρου «γυναικοκτονία» και η εδραίωση του στον πολιτικό και κοινωνικό διάλογο μπορεί να αποτελέσει ένα κρίσιμο βήμα στην μάχη της ισότητας των φύλων. Φεμινισμός δεν ορίζεται ως κάποια επιβολή που απλώς αντιστρέφει τον ρόλο του θύματος με τον θύτη αλλά σημαίνει κάτι το οποίο μπορεί να συμπυκνωθεί σε μόλις 2 λέξεις: Ισότητα και ελευθερία.

Ναι λοιπόν, ένας άνδρας μπορεί να είναι φεμινιστής! Γιατί οι αξίες της ισότητας και της ελευθερίας είναι πανανθρώπινες και αποτελούν πυλώνες του φεμινισμού και στην τελική, το επίδικό του. Όσοι λοιπόν θέλουν να ποινικοποιήσουν κάθε φεμινιστή άνδρα είτε λόγω ημιμάθειας, είτε λόγω σκοπιμότητας, ποινικοποιούν στο τέλος τον αγώνα για την ισότητα, την ελευθερία και την δικαιοσύνη και όχι κάποιο άτομο.

Είμαστε φεμινιστές, λοιπόν. Μπορεί στα μάτια των σεξιστών και των μισογύνηδων να είμαστε υποκριτές, «αδερφές» και συμφεροντολόγοι, αλλά στις πράξεις μας δίνουμε αγώνα μαζί με κάθε γυναίκα για ένα αύριο ισότητας, ασφάλειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας, στο τέλος άλλωστε οι πράξεις και οι ιδέες μας μετράνε, όχι μόνο τα λόγια.

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2018, η Ελλάδα κατατάχθηκε στις χειρότερες επιδόσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ όσον αφορά την ανακύκλωση, ανακυκλώνοντας λιγότερο από το 20% των συνολικών αποβλήτων της (μόλις 22η στις 28 χώρες της ΕΕ). 

Σήμερα, με τους κινδύνους από την κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση να γίνονται όλο και πιο ορατοί, η ΕΕ έχει θέσει υψηλούς στόχους για την ανακύκλωση των πλαστικών στο περιβάλλον, που ανέρχονται σε 77% μέχρι το 2025 και 90% έως το 2029. Παράλληλα, καλεί τα κράτη-μέλη να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσουν τη χωριστή συλλογή για την ανακύκλωση των συσκευασιών.

Τι είναι η Ανταποδοτική Ανακύκλωση της ΕΕ; 

Ευτυχώς, η χώρα μας «ξύπνησε» και έχει θέσει, πλέον, ως εθνική προτεραιότητα την ανακύκλωση και την προστασία του περιβάλλοντος. Μάλιστα, ήμασταν από τις πρώτες χώρες που ενσωμάτωσε το σύστημα «επιστροφής εγγύησης» (DRS) στις πλαστικές φιάλες, καθώς και στις συσκευασίες από αλουμίνιο και γυαλί.

Στόχος μας; Να μετατραπούμε σε επιτυχές παράδειγμα υλοποίησης της νέας, ευρέως διαδεδομένης πρακτικής και να ανέλθει σταδιακά το ποσοστό της ανακύκλωσης σε 80% μέχρι το 2030.

Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2021, ο Ελληνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ) ενέκρινε το νέο, εξαετές Επιχειρησιακό Σχέδιο για το Συλλογικό Σύστημα Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης. Από τις αρχές Ιουλίου 2023, η ανακύκλωση πλαστικών και μεταλλικών συσκευασιών θα αρχίσει να πραγματοποιείται αποκλειστικά με το σύστημα επιστροφής εγγύησης.

Ως εκ τούτου, όταν οι καταναλωτές αγοράζουν μια πλαστική, αλουμινένια ή γυάλινη συσκευασία θα καταβάλλουν ένα επιπλέον αντίτιμο (που θα κυμαίνεται από 10 έως 15 λεπτά), το οποίο, όμως, θα τους αποδίδεται πίσω όταν επιστρέφουν την άδεια συσκευασία στο αυτόματο μηχάνημα ανακύκλωσης. 

Αυτό αφορά συσκευασίες από αλουμίνιο έως 1 λίτρο, γυαλί έως 1,3 λίτρα και πλαστικό έως 3 λίτρα, που χρησιμοποιούνται για νερό, αναψυκτικά, χυμούς, γάλα, μπύρα, και κρασί, και λειτουργεί, προφανώς, ως κίνητρο για τη χωριστή συλλογή και καλύτερη ανακύκλωσή τους. Το ειδικό μηχάνημα θα διαθέτουν υποχρεωτικά καταστήματα άνω των 200 τ.μ., ενώ για τα καταστήματα έως 200 τ.μ. η κατάσταση είναι αδιευκρίνιστη.

Τα μοναδικά πλεονεκτήματα του νέου συστήματος

Τα 5 βασικά πλεονεκτήματα του συστήματος επιστροφής εγγύησης:

1. Το νέο σύστημα ανακύκλωσης είναι δωρεάν για τους Δήμους, αφού όλες οι σχετικές εργασίες πραγματοποιούνται δωρεάν από την Ανταποδοτική Ανακύκλωση.

2. Παροχή ανταποδοτικού αντιτίμου στους δημότες για κάθε επιστρεφόμενη συσκευασία. Έτσι, όχι μόνο αυξάνεται η αγοραστική δύναμη των δημοτών μέσω της ανακύκλωσης, αλλά διαμορφώνεται και μια νοοτροπία ευθύνης απέναντι στο περιβάλλον.

3. Δημιουργία νέων και «πράσινων» θέσεων εργασίας για τις εργασίες συλλογής και μεταφοράς των ανακυκλώσιμων υλικών από τα σημεία παραγωγής των άδειων συσκευασιών (όπως Υπηρεσίες του Δημοσίου, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, σχολεία και άλλα σημεία υψηλής καταναλωτικής έντασης), προς τα «σπιτάκια ανταποδοτικής ανακύκλωσης».

4. Διαλογή και επεξεργασία των άδειων συσκευασιών στην πηγή παραγωγής τους με χρήση υψηλής τεχνολογίας, ώστε να μειωθεί περαιτέρω το ενεργειακό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα της διαδικασίας της ανακύκλωσης. Μειώνονται έως 90% οι όγκοι των υλικών που μεταφέρονται. Όλες οι εργασίες παραλαβής, διαχωρισμού, επεξεργασίας και προσωρινής αποθήκευσης πραγματοποιούνται αυτόματα στην πηγή, χωρίς να απαιτούνται ενεργοβόρες λειτουργίες και υποδομές.

5. Παραγωγή 100% καθαρών υλικών χωρίς προσμίξεις, χάρη στον – υψηλής αμερικανικής τεχνολογίας – εξοπλισμό που χρησιμοποιείται, ενώ τα παραγόμενα υλικά μετατρέπονται σε εμπορεύματα, τα οποία προωθούνται απευθείας στη βιομηχανία για τελική ανακύκλωση.

Η διαρκής ανάπτυξη της Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης 

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η Metron Analysis για λογαριασμό του ΕΔΣΝΑ (Ειδικός Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής) και της Περιφέρειας Αττικής το 2022, το 73% των ερωτηθέντων θεώρησε «πολύ σοβαρό» ή «αρκετά σοβαρό» το θέμα της καθαριότητας και των σκουπιδιών, ενώ το 79% δήλωσε ότι το σύστημα διαχείρισης πρέπει να αλλάξει.

Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη πως η Ανταποδοτική Ανακύκλωση κερδίζει διαρκώς έδαφος στη ελληνική επικράτεια:

• Αναπτύσσεται στο 100% των Περιφερειών της χώρας
• Καλύπτει γεωγραφικά εκτάσεις όπου κατοικεί το 91,70% του συνολικού πληθυσμού της χώρας
• Βρίσκεται ήδη στο 100% των Δήμων της χώρας με πληθυσμό άνω των 15.000 κατοίκων
• Επιλέγεται ήδη από το 100% των 25 μεγαλύτερων (σε πληθυσμό) νησιών της χώρας
• Εφαρμόζεται με επιτυχία σε 200 Δήμους της χώρας

Άρα, σύντομα «ένα νέο σπιτάκι της ανακύκλωσης θα είναι δίπλα σου», όπως τονίζει ο Πρεσβευτής στο μεγάλο εγχείρημα της Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης, Γιάννης Αντετοκούνμπο. Η νέα αρχή στον τομέα της ανακύκλωσης επιτέλους ξεκίνησε!

Σήμερα το πρωί γνωστοποιήθηκε η πολύνεκρη σιδηροδρομική σύγκρουση στα Τέμπη.

Σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις, έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 57 νεκροί, ενώ με απόφαση του Πρωθυπουργού κηρύσσεται τριήμερο εθνικό πένθος για τα θύματα που έχασαν τη ζωή τους στο φλεγόμενο τρένο, στα Τέμπη.

«Πάμε κι όπου βγει», φαίνεται να είπε ο μηχανοδηγός

Ένας επιβάτης που κατάφερε να βγει σώος από αυτό τον σιδηροδρομικό εφιάλτη, σύμφωνα με το CNN, προέβη σε ορισμένες δηλώσεις που γεννούν ερωτηματικά ως προς την αξιοπιστία του ταξιδιού. Ειδικότερα, φαίνεται να άκουσε το μηχανοδηγό να λέει: «Πάμε κι όπου βγει», σε συνομιλία του με τον υπεύθυνο εισιτηρίων. Υπενθυμίζεται ότι το εν λόγω τρένο που συγκρούστηκε στα Τέμπη, εκτελούσε τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη.

 Τα αίτια πίσω από αυτή την τραγωδία

Μέχρι στιγμής, τα αίτια του φονικού δυστυχήματος είναι αδιευκρίνιστα, αν και γνωστοποιήθηκε πως η επιβατική αμαξοστοιχία είχε αλλάξει γραμμή. Επίσης, επιβάτης ενός άλλου τρένου ενημέρωσε πως, κατά τη διάρκεια της δικής του διαδρομής, προέκυψε ένα ατύχημα με κομμένο καλώδιο. Ως εκ τούτου, εκτίμησε πως το πρόβλημα αυτό ενδέχεται να οδήγησε στην απόφαση να αλλάξει γραμμή το μοιραίο τρένο.

«Είχε κοπεί το καλώδιο ηλεκτροδότησης», δήλωσε και πρόσθεσε ότι αυτό συνέβη στον σταθμό στο Παλαιοφάρσαλο.

«Έχει συμβεί το αδιανόητο. Δύο τρένα βρέθηκαν στην ίδια γραμμή. Το Intercity ανέβαινε προς Θεσσαλονίκη, το εμπορικό κατέβαινε από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα. Όπως φαίνεται, υπήρξε μετωπική σύγκρουση και τα αποτελέσματά της τα βλέπετε όλοι», δήλωσε ο πρόεδρος των μηχανοδηγών του ΟΣΕ, καταγγέλλοντας ότι όλα γίνονται χειροκίνητα και εμπειρικά.

Οι μαρτυρίες όσων επιβίωσαν από το τραγικό δυστύχημα με το τρένο στα Τέμπη

«Στην αρχή, μας είπαν ότι θα υπάρχουν καθυστερήσεις, 20 λεπτά, μετά μια ώρα. Μας λένε ότι υπάρχει σύγχυση στις γραμμές. Ακούω δύο υπαλλήλους του τρένου να λένε: «”Που είναι αυτός ο προϊστάμενος;” Και σε ένα λεπτό… μπαμ», λέει ένας επιβάτης με εμφανή τα τραύματα στο πρόσωπό του.

«Όλοι ήταν ανέμελοι, μερικοί να κοιμούνται. Ξαφνικά έγινε ένα μπαμ, πέφτει μια βαλίτσα και μετά το τράνταγμα γινόταν όλο και χειρότερο. Στα 5 δευτερόλεπτα καταλαβαίνεις ότι έγινε κάτι πολύ-πολύ κακό. Το βαγόνι μας δεν χτυπήθηκε άσχημα, σπάσανε πολλά τζάμια. Είχε λάδια στο πάτωμα. Έπεφταν άτομα. Κάποια βαγόνια πήραν φωτιά. Δεν υπήρχε πρόσβαση για να φτάσουμε στα πρώτα βαγόνια. Πέρασαν 15 λεπτά από τη σύγκρουση και δεν υπήρχε κανένας εκεί από αστυνομία και πυροσβεστική. Ήμασταν εγώ, μια κοπέλα, μερικοί επιβάτες που ήρθαν να βοηθήσουν και τραυματίες. Στα βαγόνια ήταν εγκλωβισμένοι. Δεν ξέρω τι έγινε στα βαγόνια, μετά από 1,5 και 2 ώρες που ήρθε η πυροσβεστική και τα έσβησε όλα. Ήμασταν εκεί μόνο 5 άνθρωποι για να βοηθήσουμε», ανέφερε στη μαρτυρία του ένας από τους επιβάτες που βοήθησαν.

«Ακούγαμε ανθρώπους να φωνάζουν “καιγόμαστε”… Eίναι συγκλονιστικό. Είμαι ακόμη σε κατάσταση σοκ», δήλωσε ένας επιζών. «Νομίζω πως είμαι καλά, δεν είμαι σίγουρη. Βρισκόμουν στο τέταρτο βαγόνι, έπεσαν οι αποσκευές και γυρίσαμε ανάποδα. Τα υπόλοιπα βαγόνια διαλύθηκαν τελείως. Τα λόγια περισσεύουν, πίστευα ότι θα πεθάνω», είπε μια μάρτυρας. Τα μοιραία λεπτά περιέγραψε ένας άλλος μάρτυρας, ο οποίος δηλώνει: «Νιώσαμε να τραντάζεται όλο το βαγόνι, ερχόταν το τρένο καταπάνω μας. Ακόμα δεν νιώθω ζωντανός».

Αντί επιλόγου

Άπειρα τα ερωτηματικά.

Ποιος, άραγε, ευθύνεται για τα όσα συνέβησαν; Ακόμα, βέβαια, κι αν κατονομαστεί ο υπαίτιος και βρεθεί προ των ευθυνών του, μπορεί να ανατραπεί αυτή η ανείπωτη τραγωδία; Μπορούν να επιστρέψουν πίσω οι ζωές που χάθηκαν; Μπορούν να κοιμούνται ήσυχα το βράδυ όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν, ενώ ακούν τις σπαρακτικές εκκλήσεις των συνεπιβατών τους για βοήθεια;

Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Υπερτερεί σε αξία από οποιαδήποτε μετακίνηση σε οποιονδήποτε προορισμό. Απαγορεύεται ρητά να αξιοποιούνται μέσα μεταφοράς, τα οποία δεν είναι 100% ασφαλή. Επιβάλλεται να τηρούνται οι αυστηρές προδιαγραφές και τα δρομολόγια ως έχουν. Να μην χρησιμοποιούνται απαρχαιωμένα οχήματα και να γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος στους οδηγούς. Οι γραμμές ορίζονται σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, για να ακολουθούνται και να προσφέρονται ασφαλή ταξίδια στους επιβάτες.

Σήμερα, πενθούμε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων και στηρίζουμε όσους, όσες και όσα επιβίωσαν από το τραγικό αυτό συμβάν.

Τα τελευταία χρόνια, έχει ξεσπάσει στην παγκόσμια σφαίρα το φαινόμενο της «τοξικής αρρενωπότητας» ή χαρακτηρισμένο από τους υποστηρικτές του ως «αληθινή αρρενωπότητα».

Οι ακόλουθοι αυτού του ιδεολογικού ρεύματος ισχυρίζονται πως η αντίληψη αυτή υπερασπίζεται τις αυθεντικές αξίες και ιδεώδη του ανδρικού φύλου όπως ο ανδρισμός, η σωματική δύναμη, η βίαιη κυριαρχία και η αποστροφή σε οποιοδήποτε «αίσθημα αδυναμίας» – όπως θεωρείται η τρυφερότητα και το κλάμα. 

Συνολικά, το φαινόμενο αυτό εκφράζει την αντίληψη πως μεγάλο ποσοστό ανδρών παγκοσμίως έχει απομακρυνθεί από το δρόμο των παραδοσιακών αξιών του ανδρικού φύλου και έχει πέσει θύμα του φεμινισμού, του καταναλωτισμού και του σύγχρονου τρόπου ζωής γενικότερα. Aυτή η εκτροπή έχει οδηγήσει σύμφωνα με την αντίληψη αυτή πολλούς άνδρες στην κατάθλιψη, την παχυσαρκία, τον εθισμό σε τοξικές ουσίες και στην αντικοινωνικότητα. 

Τη λύση σε αυτή την «έκτροπη» έρχονται να δώσουν στρατόπεδα και εκπαιδευτήρια «πραγματικού ανδρισμού»

Προγράμματα όπως το “Wake Up Warrior” και “Modern Day Knight Project” προσφέρουν έναντι χιλιάδων δολαρίων σε άντρες που πάσχουν από κατάθλιψη, αδυναμία κοινωνικοποίησης κ.α., τη δυνατότητα να ξαναβρούν τον ανδρισμό τους. Αυτό υποτίθεται πως επιτυγχάνεται μέσω της διαμονής τους σε ειδικούς χώρους, διαμορφωμένους ως στρατόπεδα στα οποία εκπαιδεύονται σε αθλήματα σκληρής πάλης. Ειδικότερα, εκτίθενται σε σκληρές δοκιμασίες όπως μπάνιο σε παγωμένο νερό, ενώ ταυτόχρονα εξαναγκάζονται σε αυστηρές δίαιτες. 

Απώτερος σκοπός όλων αυτών είναι η επίτευξη του πρότυπου (κατά την άποψή τους) ανδρικού  σώματος. Εκτός αυτού, εμφυτεύουν στην αντίληψη τους την ιδέα του κόσμου ως ζούγκλα, στην οποία μόνο ένας πραγματικός άντρας μπορεί να επιβιώσει. Τους παρουσιάζεται παράλληλα σε καθημερινή βάση η ιδεοληψία της απαγόρευσης σε έναν πραγματικό άντρα να εμφανίζει την ευαίσθητη πλευρά του και τα συναισθήματά του, καθώς αυτό χαλάει την ανδρική ταυτότητά του. 

Μετά την ολοκλήρωσή τους τα προγράμματα αυτά υπόσχονται στους συμμετέχοντες, αναγέννηση και επανάκτηση της αρρενωπότητας. Φαίνεται, όμως, πως οι πρακτικές αυτές επέφεραν τα αντίθετα αποτελέσματα. Πολλοί άνδρες που έλαβαν μέρος αναφέρουν πως είτε αποχώρησαν χωρίς να ολοκληρώσουν ή ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα, έχοντας την ίδια ή και χειρότερη ψυχολογική πίεση. Συγχρόνως, αναφέρουν πως δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο στη ζωή τους. 

Για τους λιγότερο σκληροπυρηνικούς, όμως, υπάρχουν κι άλλες εναλλακτικές

Παραδείγματος χάρη, το λεγόμενο “War Room”, το οποίο ιδρύθηκε από τον γνωστό σεξιστή influencer, Andrew Tate – που διώκεται για σωματεμπορία. Το “War Room” αποτελεί μια διαδικτυακή κοινότητα ανδρών, οι οποίοι αγωνίζονται για τη διατήρηση της πνευματικής αρσενικότητάς τους. Συν τοις άλλοις,  επιδιώκουν να βοηθήσουν κάθε άντρα να φτάσει στην κορυφή, δραπετεύοντας έτσι από το λεγόμενο  “Μatrix” – όπως ορίζει ο Tate και οι υποστηρικτές του. 

Το “War Room” προβάλει σεξιστικές, ομοφοβικές και τοξικές αντιλήψεις σε όλα τα μέλη του, έχοντας ως επίδικο να δραπετεύσουν οι άνδρες από τις σύγχρονες διαφημιζόμενες τάσεις που καταστρέφουν την αρρενωπότητα (στις οποίες συγκαταλέγουν το φεμινισμό και τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα). Το συγκεκριμένο πρόγραμμα περιέχει μέλη από πάνω από 80 χώρες, ενώ η ποινική δίωξη του Tate φαίνεται να μην έχει επηρεάσει καθόλου τη δραστηριότητα του “War Room”. 

Γιατί όμως αυτού του είδους τα «στρατόπεδα πραγματικού ανδρισμού» έχουν υψηλή συμμετοχικότητα;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Πράγματι, όπως ορίζουν οι υποστηρικτές της αληθινής αρρενωπότητας, ένα σοβαρό ποσοστό ανδρών πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα με κυριότερο την κατάθλιψη. Συγχρόνως, εντοπίζονται προβλήματα χρήσης ουσιών, παχυσαρκίας και αδυναμίας κοινωνικοποίησης. Όταν, λοιπόν, σε αυτά τα άτομα θα παρουσιαστεί η ευκαιρία για μια νέα αρχή, θα επιδιώξουν να την αξιοποιήσουν. 

Εντούτοις, το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός πως αυτά τα προγράμματα στην πραγματικότητα πρεσβεύουν αυτό το οποίο ισχυρίζονται πως πολεμούν. Πρεσβεύουν, δηλαδή, την τοξικότητα, προωθούν το πρότυπο ενός άνδρα που, για να επιβιώσει, πρέπει να μισεί και να θάβει μέσα του τα συναισθήματά του – και να μη μιλά γι’ αυτά – για να μην φανεί αδύναμος.

Ωστόσο, αυτή η ιδέα είναι που τον απωθεί από το να μιλήσει ανοιχτά για τα προβλήματά του και να στραφεί σε κάποιον ειδικό. Και τελικά, αυτού του είδους τα ταμπού οδηγούν έναν άνδρα στα προαναφερθέντα προβλήματα. Κατά συνέπεια, λοιπόν, όταν κάποιος συμμετέχει σε αυτά τα project καταλήγει συχνά σε έναν φαύλο κύκλο, καθώς εκπαιδεύεται στην ουσία για να αφομοιωθεί σε αυτό που τελικά τον καταστρέφει και τον οδηγεί σε ακόμη χειρότερη κατάσταση.

Είναι πολύ θετικό για κάθε άνθρωπο το να έχει αυτοπεποίθηση, να γυμνάζεται και να προσέχει τον εαυτό του. Όμως, ο καθένας μας αντιμετωπίζει και τα δικά του προβλήματα ανεξαρτήτως μεγέθους. Η λύση δεν βρίσκεται σε «στρατόπεδα ανδρισμού» που μας ωθούν στο να θάβουμε τα αισθήματα μας και να βυθιζόμαστε στο φόβο των αρνητικών χαρακτηρισμών και της τοξικότητας.

Η λύση βρίσκεται στο να μιλάμε για τα προβλήματά μας και να επιδιώκουμε να αυτοβελτιωνόμαστε, έστω και με μικρές, καθημερινές προσπάθειες – που μπορούν να αποδειχθούν τεράστιες. Ξεπερνούμε τα προβλήματα μας όταν τα αναγνωρίζουμε, τα επικοινωνούμε και ζητάμε βοήθεια γι’ αυτά.

Αυτό σημαίνει πραγματική δύναμη.