Ένα αλλοπρόσαλλο κοκτέιλ οι καιρικές συνθήκες.

Οι πλείστες μέρες αρχίζουν με ηλιοφάνεια, τελειώνουν με δυνατό αέρα και, στο μεταξύ, υπάρχουν και μικρές δόσεις βροχόπτωσης.

Παράλληλα, η αποπνικτική ατμόσφαιρα, λόγω σκόνης, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο όλη αυτή την παράνοια του καιρού. 

Όλα αυτά, όμως, δεν είναι τυχαία. Οι καιρικές συνθήκες προκύπτουν από την κλιματική αλλαγή, την ευθύνη της οποίας έχει ο άνθρωπος. Οι συνεχείς εναλλαγές στις «διαθέσεις» του καιρού, δεν είναι απλώς μια κατάσταση που θα περάσει. Το φαινόμενο της κλιματικής «μετάλλαξης», προχωρά από το κακό στο χειρότερο.

Κεφάλαιο: Κλιματική αλλαγή – Οι επιπτώσεις αυξάνονται δραματικά

Όλες αυτές οι ανακατατάξεις στη θερμοκρασία προκύπτουν από τη σχετική αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη, με περισσότερο από 1^ο C, σε σύγκριση με τις τιμές που λάμβανε η θερμοκρασία πριν από την βιομηχανική εποχή.

Οι ειδικοί επιστήμονες, μέλη της διακυβερνητικής επιτροπής για την κλιματική αλλαγή, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για μη αναστρέψιμες συνέπειες για το περιβάλλον, μόλις η θερμοκρασία δεχθεί αύξηση της τάξεως του 1,5^ο C.

Ίσως όλα αυτά να σου θυμίζουν τα παιδικά σου χρόνια, όταν μάθαινες στο σχολείο για τον κύκλο του νερού, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τη μόλυνση της θάλασσας.

Χωρίς, βέβαια, να δίνεις την ανάλογη έμφαση όπου χρειαζόταν, γιατί πολύ απλά ένιωθες πως δεν είχες να προσφέρεις και κάτι. Ήταν, λοιπόν, ένα πρόβλημα που επέλεξες να αγνοήσεις, χωρίς αυτό να επιβαρύνει καθόλου τη συνείδησή σου.

400.000 πρόωροι θάνατοι ετησίως λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης

Οι επιπτώσεις όλης αυτής της κλιματικής αντίδρασης που επέλεξες να αγνοήσεις, αριθμούνται πλέον.

• 400.000 πρόωροι θάνατοι ετησίως, λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης

• 90.000 θάνατοι ετησίως, λόγω καύσωνα

• 40% λιγότερο διαθέσιμο νερό στις νότιες περιοχές της ΕΕ

• 2,2 εκατομμύρια άτομα να κινδυνεύουν από παράκτιες πλημμύρες κάθε χρόνο

• 190 δισ. ευρώ σε ετήσιες οικονομικές ζημίες

Αν αυτό δεν σε καλύπτει ακόμα, μπορείς να κάνεις μια εξαιρετικά σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, σε κάθε καλοκαιρινή περίοδο, που η πρόκληση και η επέκταση της πυρκαγιάς είναι, δυστυχώς,το αναμενόμενη.

Οι πρόσφατες πλημμύρες στην Ιταλία, αλλά και σε χιλιάδες μίλια μακριά, στην Αϊτή της Καραϊβικής, προκάλεσαν καταστροφικές συνέπειες. Ο σεισμός στην Τουρκία και όλα αυτά τα πρωτοεμφανιζόμενα και δυσμενή φυσικά φαινόμενα, δεν είναι τίποτα άλλο από την απάντηση της κλιματικής κρίσης που ο άνθρωπος προκάλεσε.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην επίσημη σελίδα της για την κλιματική αλλαγή, αναφέρει ότι όλες αυτές οι αλλαγές στο κλίμα, δεν είναι σε καμία περίπτωση αμελητέες, αλλά διαδοχικές. Έχουν την ισχύ να μεταμορφώσουν τον πλανήτη, αρχίζοντας από την τροφή και το νερό και φτάνει μέχρι και την προσωπική υγεία του καθενός.

Η αλλαγή για την κλιματική κρίση επιβάλλεται να είναι, ατομικά, δική σου ευθύνη

Όσο οι χώρες μεταξύ τους συζητούν το κόστος στην πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, οι οικονομικές και κοινωνικές καταστροφές που προκαλεί η κλιματική αλλαγή αυξάνονται και πληθύνονται.

Είναι αναπόσπαστο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζει υγιής σε ένα περιβάλλον. Ωστόσο, αυτό αποτελεί πολυτέλεια πια.

Η μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη κοινωνία, επιβάλλεται να αρχίσει από τον καθένα μας ξεχωριστά. Η αλλαγή του καθημερινού τρόπου ζωής είναι η μόνη διέξοδος.

Δυστυχώς, όσο κλισέ κι αν έχει καταντήσει, η μείωση των ρυπογόνων καυσίμων στην ατμόσφαιρα αποτελεί την πιο ουσιαστική προσπάθεια αλλαγής. Τα καυσαέρια έχουν προκαλέσει τεράστια και μη αναστρέψιμη κατάσταση στο περιβάλλον. Ο τρόπος οδικής κυκλοφορίας σου πρέπει να αλλάξει, ή έστω να μειωθεί η χρήση ρυπογόνων αυτοκινήτων.

Συν τοις άλλοις, χρειάζεται να διατηρείς το περιβάλλον γύρω σου καθαρό. Η περιβαλλοντική συνείδηση είναι, δυστυχώς, κάτι που ποτέ δεν κατάφερε να εναρμονιστεί με τον τρόπο που διδασκόμαστε τα μαθήματα στα σχολεία.

Έτσι, ίσως ο τρόπος ζωής μας να ήταν πιο φιλικός απέναντι στην περιβαλλοντική υγεία. Η ανακύκλωση, η αποφυγή αγοράς και ζήτησης προϊόντων, για την δημιουργία των οποίων απαιτείται τεράστια σπατάλη μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, είναι εξίσου βαρύνουσας σημασίας λύσεις.

Η επιλογή εναπόκειται σε σένα. Το περιβάλλον έχει ήδη αρχίσει να αντιδρά σε όλα αυτά που δέχεται. Τα σπάνια φυσικά φαινόμενα έχουν μετατραπεί σε καθημερινές καιρικές συνθήκες και σε ανεξήγητες τιμές στην θερμοκρασία.

Η ευθύνη δεν είναι μόνο στο κράτος για να προστατέψει το περιβάλλον, την πανίδα και, κατ’ επέκταση, το ανθρώπινο είδος. Η ευθύνη είναι πρώτα δική σου.

Χρειάζεται να αποκτήσεις περιβαλλοντική συνείδηση και να την μεταφέρεις σε αυτούς που ποτέ δεν αντιλήφθηκαν τις επιπτώσεις των πράξεών τους στο κοινό μας σπίτι: Τον πλανήτη.

Φιλία: Ένας ισχυρός και ουσιαστικός δεσμός που μας παρέχει γενναιόδωρα αρετές όπως η ανιδιοτελής αγάπη, η υποστήριξη, η συντροφικότητα, η αίσθηση του «ανήκειν» – και όχι μόνο.

Με λίγα λόγια, η φιλία είναι μία λέξη που κάνει τη ζωή μας να αποκτά νόημα. 

Για πολλούς ανθρώπους, το να κάνεις φίλους ως ενήλικας είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ ό,τι όταν ήμασταν παιδιά. Με τους γρήγορους ρυθμούς που κινείται πλέον η ζωή μας, τις ατελείωτες καθημερινές μας υποχρεώσεις, το άγχος της δουλειάς ή το κάθε λογής προσωπικό ζήτημα που μπορεί να μας «βαραίνει», ο χρόνος και η ενέργεια που είμαστε σε θέση να καταναλώσουμε για να ανθίσει μία φιλία είναι ελάχιστα.

Σε αυτές τις στιγμές, όμως, είναι που χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ – τόσο για την ψυχική μας υγεία όσο και για την κοινωνική μας ευημερία – να έχουμε δίπλα μας έναν πραγματικά καλό φίλο – και σαφώς να είμαστε κι εμείς αντάξιοι μίας τέτοιας φιλίας.

Κι εδώ τίθεται ένα κρίσιμο ερώτημα: 

Ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει, άραγε, να έχει ένας καλός φίλος; 

Αν προσπαθούσαμε να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, η «λίστα» θα ήταν σίγουρα ατέλειωτη και αναμφίβολα ημιτελής. Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, πως ανάμεσα στα τόσα και τόσα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν έναν καλό φίλο είναι η ειλικρίνεια και η υποστήριξη. Καλά μέχρι εδώ.

Στην περίπτωση, όμως, είχαμε να επιλέξουμε αν ο φίλος μας θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στο να είναι πλήρως ειλικρινής μαζί μας ή αν θα μας υποστηρίζει καθολικά και αδιαπραγμάτευτα, τι θα επιλέγαμε; Και αντίστοιχα, τι θα επιλέγαμε να είμαστε κι εμείς για εκείνον;

Η σημασία της απόλυτης ειλικρίνειας σε μία φιλία

Η ειλικρίνεια είναι – αν όχι η σημαντικότερη – σίγουρα μία από τις πιο σημαντικές πτυχές κάθε ισχυρής και ουσιαστικής σχέσης, όπως μία αληθινή φιλία. 

Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό: 

Άραγε, πόσοι από μας θα θέλαμε να έχουμε ένα φίλο που άλλα θα σκέφτεται και άλλα θα μας λέει; Που δεν θα ξέρουμε πότε μας λέει την αλήθεια και πότε όχι; Που δε θα μας προσφέρει αυτό που χρειαζόμαστε: Μία διαφορετική οπτική, που – ακόμη κι αν δε μας αρέσει – αν πρέπει, θα αμφισβητεί όσα πιστεύουμε ακράδαντα;

Η ειλικρίνεια είναι αυτή που χτίζει τα θεμέλια της εμπιστοσύνης σε μια φιλία, αφού δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον όπου μπορούμε να μοιραστούμε τα αδύναμά μας σημεία, χωρίς το φόβο της κρίσης.

Όταν γνωρίζουμε ότι οι φίλοι μας είναι ειλικρινείς, μπορούμε να βασιστούμε στην υποστήριξη και την καθοδήγησή τους, την ίδια στιγμή που τα σχόλιά και οι συμβουλές τους θα μας βοηθήσουν να αναπτυχθούμε ως άτομα και να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις για τη ζωή μας.

Ο ρόλος της καθολικής υποστήριξης σε μία φιλία

Η ειλικρίνεια είναι απαραίτητη, όσο απαραίτητη είναι και η καθολική υποστήριξη. Ένας υποστηρικτικός φίλος έχει ενσυναίσθηση, ακούει χωρίς να κρίνει και είναι εκεί για να χαρεί με τις επιτυχίες μας, να γιορτάσει μαζί μας τα επιτεύγματά μας και να μοιραστεί τις χαρές μας.

Στις δύσκολες στιγμές, είναι ο «πυλώνας» δύναμής μας, αυτός που θα μας παρηγορήσει και θα μας βοηθήσει να ανταπεξέλθουμε με τον καλύτερο τρόπο στα σκαμπανεβάσματα της ζωής, διασφαλίζοντάς μας ότι δεν νιώθουμε ποτέ μόνοι.

Η καθολική υποστήριξη καλλιεργεί την αίσθηση του ανήκειν και της αποδοχής, δημιουργώντας μας εκείνον τον ασφαλή χώρο όπου μπορούμε να εκφραζόμαστε πραγματικά ελεύθερα. 

Η ισορροπία μεταξύ ειλικρίνειας και υποστήριξης 

Το «λάθος», μάλλον εδώ, είναι ότι θέτοντας ένα τέτοιο δίλλημα είναι σαν να αντιλαμβανόμαστε την απόλυτη ειλικρίνεια και την καθολική υποστήριξη ως αντίθετες έννοιες. Κι αυτό γιατί, στην πραγματικότητα, μια υγιής και αληθινή φιλία απαιτεί μια λεπτή ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο. 

Ένας καλός φίλος είναι σε θέση να γνωρίζει πότε να είναι ειλικρινής και πότε να παρέχει υποστήριξη, κατανοώντας ότι διαφορετικές καταστάσεις απαιτούν και διαφορετικές προσεγγίσεις.

Αναγνωρίζει, ακόμη, ότι το να είσαι ειλικρινής δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση να είσαι επικριτικός. Επίσης, ότι το να είσαι υποστηρικτικός δεν σημαίνει να συμφωνείς ή να ενθαρρύνεις τυφλά τις ενέργειες και τις αποφάσεις του φίλου σου, αν αυτές πρόκειται να τον βλάψουν, σωματικά ή ψυχικά.

Η ισορροπία μεταξύ ειλικρίνειας και υποστήριξης περιλαμβάνει το να είσαι ειλικρινής χωρίς να πληγώνεις και το να είσαι υποστηρικτικός χωρίς να επιτρέπεις λάθος συμπεριφορές.

Απαιτεί να μπορείς να ακούς, να δείχνεις ενσυναίσθηση και να προσφέρεις την κατάλληλη και ειλικρινή καθοδήγηση, που θα ενισχύει καθημερινά αυτόν τον υγιή και αληθινό δεσμό, ο οποίος αντέχει στο πέρασμα και τη δοκιμασία του χρόνου.

Έχει, τελικά, σημασία το φύλο στον άνθρωπο;

Έχει το κάθε φύλο, το ρόλο του στην κοινωνία – και οφείλει να συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο; Πώς είναι ένας “τέλειος” άντρας στη κοινωνία του σήμερα; 

Ως 21 χρονών, μεγαλώνοντας συνεχώς περιτριγυρίζουν στο μυαλό μου σκέψεις του πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρεται ένας άντρας. Πότε είναι σωστός ή λάθος και αν χωράνε τα έμφυλα στερεότυπα στη συζήτηση.

Σε μια βαθιά πατριαρχική κοινωνία, η οποία συντηρείται μέχρι και σήμερα σε ένα παγκόσμιο επίπεδο, ο άντρας έχει κατεμέ, μια υποχρέωση: Να είναι γνώστης των κοινωνικών προνομίων που του δίνονται στη γέννα λόγω του φύλου του και να ζει με τέτοιο τρόπο, ώστε να προσπαθεί να τα αποβάλλει. Κι αυτό δεν θα τον έκανε καν “τέλειο”, αλλά σωστό. 

Οφείλουμε να μιλήσουμε για το γεγονός ότι όλοι οι άντρες επωφελούμαστε από τη βία που ασκούν άλλοι άντρες; 

Αν αναλογιστεί κανείς ότι εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο, καταλήγουν να νιώθουν ευτυχισμένες απλώς και μόνο επειδή βρίσκονται σε μια σχέση που δεν τις χτυπούν, δεν τις καταπιέζουν, δεν τις βρίζουν/πληγώνουν και δεν έρχονται αντιμέτωπες με την έμφυλη βία, τότε ναι, το οφείλουμε.

Σε αυτές, αλλά και στους εαυτούς μας. Τη στιγμή που χιλιάδες άντρες, εμφανίζονται ως σωστοί, επειδή δεν είναι κακοποιητικοί μισογύνηδες – ενώ αυτό θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο και το ελάχιστο που θα έπρεπε να κάνει κάποιος.

Το να μην είσαι κακός και λάθος, δεν σε κάνει απαραίτητα καλό και σωστό. Και οφείλουμε να αναλογιστούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Τα κοινωνικά στερεότυπα μπορούν να καταπιέσουν πολύ έναν άνθρωπο. Του φορτώνουν ευθύνες και υποχρεώσεις στο υποσυνείδητο και νιώθει πως έχει χρέος να προβεί σε συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Η πατριαρχία – και οι ρόλοι που κατασκευάζει – δημιουργούν ένα πολύ ανθυγιεινό περιβάλλον διαμόρφωσης των αντρών και καταλήγουν να είναι δυστυχισμένοι οι ίδιοι, τοξικοί και επικίνδυνοι για όλους τους άλλους.

Απαλλαγμένος, λοιπόν, ένας άντρας από τα στερεότυπα της τοξικής αρρενωπότητας, που απαιτεί από τους άντρες να είναι κυρίαρχοι σε όλες τις πτυχές της ζωής, έχει μπει σε ένα υγιές δρόμο για να είναι καλύτερος.

Αφήνοντας το έμφυλο ζήτημα πίσω, όμως, στο τέλος της μέρας, αναρωτιέμαι γιατί να ονομάσουμε “τέλειο” έναν άντρα απλά επειδή έχει καλά στοιχεία και ανθρώπινα χαρακτηριστικά;

Ένας “τέλειος” άντρας θα ήταν ίδιος με μια “τέλεια” γυναίκα;

Ή θα όφειλαν να διαφέρουν ως προς τη συμπεριφορά τους και τους ρόλους τους στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον;

Καταλήγω στο συμπέρασμα πως ναι, είναι το ίδιο. Απλά, οι άντρες θα χρειαστούν πολύ περισσότερη προσπάθεια για να το κατακτήσουν. 

Ένας “τέλειος” άντρας, λοιπόν, για μένα, είναι ένας “τέλειος” άνθρωπος

Είναι εκείνος που είναι απαλλαγμένος από τα έμφυλα στερεότυπα και ευαισθητοποιημένος ως προς τα κοινωνικά του προνόμια. Ένας “τέλειος” άντρας είναι ένας άνθρωπος με ενσυναίσθηση, που σέβεται τα όρια των άλλων και θέτει τα δικά του.

Είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες, κατανόηση και γεμάτος αγάπη. Με χαρακτηριστικά όπως η αλληλεγγύη, ο αλτρουισμός, η δύναμη ψυχής.

Εντούτοις, ένας “τέλειος” άνθρωπος θα πρέπει να είναι καλός όχι μόνο για όλους τους άλλους, αλλα και προς τον εαυτό του. Θα ήταν, λοιπόν, ένας άνθρωπος που ξέρει να διεκδικεί.

Να υπερασπίζεται το δίκιο – το δικό του και των άλλων – και να μάχεται για να διορθώσει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, κάνοντας το δικό του προσωπικό αγώνα. 

Συνηθίζουμε σαν κοινωνία να δίνουμε “credit” στην καλή ανδρική συμπεριφορά

Λέξεις όπως “τζέντλεμαν” και “ιππότης” αποτελούν ειδικό λεξιλόγιο για να συγχαρούμε κάποιον άντρα για την καλή του συμπεριφορά, δημιουργώντας και το φαινόμενο του “μεταμφιεσμενου σεξισμού”, του “ιπποτισμού”.

Γιατί, άραγε, οι άντρες χρειάζονται μια ειδική λέξη για να συμπεριφέρονται όπως κάθε άλλος έντιμος άνθρωπος; 

Σίγουρα, λαμβάνοντας υπόψη τα βιώματα του καθενός, ένας σωστός άντρας στη ίσως έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, βάσει άλλων απόψεων. Ορισμένοι θα φαντάζονταν έναν άνθρωπο τρυφερό και στοργικό, άλλοι έναν πιο αυταρχικό και ίσως μερικοί να έκαναν λόγο για συνδυασμό αυτών των χαρακτηριστικών.

Γι’ αυτό, οι απαντήσεις που θα λαμβάναμε σε αυτό ερώτημα, εξαρτώνται από ποιους προέρχονται. Αν διατυπώνονται από κόρες, μητέρες ή πατεράδες. Κάθε επιμέρους οπτική γωνία διαμορφώνεται σύμφωνα με τον τρόπο που έχουμε γαλουχηθεί. 

Εδώ, όμως, έρχομαι να σημειώσω πως ένας σωστός άντρας – και κατα συνέπεια – ένας σωστός άνθρωπος δεν πρέπει να βασίζεται στις δικές μας ανάγκες και τα δικά μας συναισθηματικά κενά. Κάποιος είναι σωστός επειδή, πολύ απλά, είναι σωστός.

Απέναντι στη κοινωνία, στους άλλους, στον εαυτό του. Το αν εμάς μας αρέσει, τον συμπαθούμε ή όχι, ίσως δεν παίζει και μεγάλο ρόλο σε αυτή την εξίσωση.  

Σα να μην μας έφταναν όλα τα άλλα, έχουμε και τις απόψεις περί ανισότητας των φύλων.

Σε μια σημαντική κίνηση προχώρησε χθες, 01/06/23, η Ισπανία που πλέον αποτελεί την πρώτη χώρα στην Ευρώπη – και μία από τις λίγες παγκοσμίως – που έθεσαν σε ισχύ το νόμο για τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία (και την άδεια περιόδου, κατ’ επέκταση).

Ο νόμος παρέχει,μεταξύ άλλων, στις γυναίκες εργαζόμενες το δικαίωμα να παίρνουν άδεια από την εργασία τους κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού τους κύκλου. 

Σχεδόν όλες είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πόσο αφόρητος είναι πολλές φορές ο πόνος της περιόδου, που, σύμφωνα με το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, για περισσότερες από τις μισές γυναίκες κρατά – σε λογικά επίπεδα – για μία ή δύο ημέρες κάθε μήνα.

Για άλλες, όμως, ο πόνος μπορεί να είναι τόσο έντονος που να «μην τις αφήνει» να επιδοθούν σε σχεδόν οποιαδήποτε δραστηριότητα για αρκετές ημέρες.

Τι αναφέρει η νομοθεσία περί άδειας εμμήνου ρύσεως;

Έτσι, η νομοθεσία αναφέρει πως όλες οι εργαζόμενες γυναίκες δικαιούνται να λαμβάνουν έως και τρεις ημέρες άδεια μετ’ αποδοχών το μήνα – με την επιλογή παράτασής της σε πέντε ημέρες – κατά τη διάρκεια της περιόδου τους, εάν ο πόνος είναι τόσο έντονος που τις εμποδίζει να εργαστούν.

Αυτή η πολιτική ισχύει τόσο για τις υπαλλήλους του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, διασφαλίζοντας, με αυτό τον τρόπο, μία ευρεία κάλυψη σε διάφορους κλάδους.

Ήταν η υπουργός Ισότητας και μέλος του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς «Podemos», Ιρένε Μοντέρο, που, μετά την αρχική έγκριση του νόμου από το υπουργικό συμβούλιο, το Μάιο του 2022, είχε δηλώσει συγκινημένη:

«Η περίοδος δεν θα είναι πλέον ταμπού. Δεν θα χρειάζεται πια να δουλεύουμε με πόνο, ούτε να παίρνουμε χάπια πριν φτάσουμε στη δουλειά και να πρέπει να κρύψουμε το γεγονός ότι πονάμε τόσο που δεν μπορούμε να δουλέψουμε».

Μόλις τρεις μήνες πριν, τον Φεβρουάριος του 2023, η ίδια είχε κάνει, μάλιστα, λόγο για μία «ιστορική μέρα», όταν το ισπανικό κοινοβούλιο ενέκρινε το εν λόγω νομοσχέδιο, που στοχεύει,μεταξύ άλλων, στο να «εξαλειφθεί οποιαδήποτε αρνητική προκατάληψη για τις γυναίκες στον κόσμο της εργασίας».

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι για να εγκριθεί και επίσημα η άδεια εμμήνου ρήσεως, οι εργαζόμενες στην Ισπανία θα πρέπει να προσκομίσουν στην εργασία τους πιστοποιητικό γιατρού, ενώ η διάρκεια της άδειας θα εξαρτάται από την ένταση και τη διάρκεια των συμπτωμάτων τους.

Ακόμη πιο σημαντικό είναι να πούμε πως ο συγκεκριμένος νόμος αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης νομοθεσίας για τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα, η οποία συμπεριλαμβάνει τη διεύρυνση των δικαιωμάτων πρόσβασης στην άμβλωση στα δημόσια νοσοκομεία, υποστήριξης και προστασίας της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ενίσχυσης της σεξουαλικής εκπαίδευσης στα σχολεία καθώς και της δωρεάν διανομής αντισυλληπτικών ή προϊόντων υγιεινής περιόδου στα Λύκεια.

View this post on Instagram

A post shared by Youth Ki Awaaz (@youthkiawaaz)

Και οι πατριαρχικές απόψεις ξεκίνησαν… 

Λογικό κι αναμενόμενο, σε μια πατριαρχική κοινωνία που οι πόνοι περιόδου φαντάζουν από πολλούς ως “τίποτα”, από τη θέσπιση μιας τέτοιου είδους νομοθεσίας να εκφραστούν τόσο επιφυλάξεις, όσο και αντιδράσεις. Καθώς επίσης, και οι όποιοι διχασμοί μεταξύ πολιτικών, αλλά και συνδικάτων.

Θέση τους αποτελεί πως η συγκεκριμένη πολιτική εντείνει την ανισότητα των φύλων αντί να την εξαλείφει, διαιωνίζει τα στερεότυπα και ίσως και να οδηγήσει σε πιθανές διακρίσεις κατά των γυναικών στον χώρο εργασίας. 

No uterus, no opinion

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πόσο παράλογη είναι η θέση αυτή και πως η θέσπιση μιας τέτοιας νομοθεσίας ουδεμία σχέση έχει με την ανισότητα των φύλων.

Ας θυμηθούμε, άλλη μία φορά, ότι: «Όποιος δεν έχει μήτρα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει λόγο στο τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα με τη δική της». 

Αρκετές ακόμη χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και ορισμένων ινδικών κρατών, έχουν ήδη υιοθετήσει παρόμοιες πολιτικές, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως αναγνωρίζουν τις μοναδικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Παράλληλα, προωθούν κι ένα υποστηρικτικό περιβάλλον εργασίας χωρίς αποκλεισμούς.

Η εφαρμογή της άδειας περιόδου για τις γυναίκες στην Ισπανία συνιστά, αν μη τι άλλο, ένα εξαιρετικά σημαντικό βήμα προς την ισότητα των φύλων και την ενδυνάμωση των γυναικών.

Αναγνωρίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού τους κύκλου και τους παρέχει την ευκαιρία να δώσουν προτεραιότητα στην υγεία και την ευημερία τους.

Συνολικά, σπάει κάθε ταμπού και συμβάλλει σε ένα πιο δίκαιο και υποστηρικτικό περιβάλλον εργασίας, που κάνει την Ισπανία παράδειγμα προς μίμηση και για άλλες χώρες.

Και στα δικά μας! To πότε, άγνωστον. 

Ως κοινωνία, υπάρχουν αρκετά φαινόμενα τα οποία είναι τελείως απάνθρωπα και προσπαθούμε να τα καταδικάσουμε.

Από τις θεραπείες μεταστροφής και το trafficking, μέχρι την κλειτοριδεκτομή – μια βασανιστική παρέμβαση στα γεννετικά όργανα των γυναικών. Ειδικότερα, με απάνθρωπους και βασανιστικούς τρόπους, κόβουν μέχρι και σήμερα τα γεννητικά όργανα των γυναικών.

Συν τοις άλλοις, η κλειτοριδεκτομή συνεχίζεται ακόμη σε πολλές χώρες του κόσμου και αποσκοπεί στον έλεγχο της γυναικείας σεξουαλικότητας, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία εκατομμυρίων γυναικών. 

Τι ακριβώς είναι η κλειτοριδεκτομή;

Η κλειτοριδεκτομή αποτελεί μια από τις πιο αποτρόπαιες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επί της ουσίας, είναι η πλήρης ή μερική αφαίρεση των εξωτερικών, γυναικείων γεννητικών οργάνων.

Τις περισσότερες φορές γίνεται σε κορίτσια μεταξύ πέντε και οκτώ ετών, συνήθως κάτω από πολύ κακές συνθήκες υγιεινής. Δεν υπάρχουν ιατρικά οφέλη, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές και μόνιμες σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες.

Πραγματοποιείται σε νεαρά κορίτσια ή ακόμα και σε βρέφη – χωρίς αναισθησία ή ασφαλείς συνθήκες – και μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία των γυναικών, όπως πόνο, μόλυνση, αιμορραγία, και σοβαρές επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της εργασίας.

Στην Ευρώπη, εκτιμάται ότι 600.000 γυναίκες ζουν με τις συνέπειες της κλειτοριδεκτομής. Κάθε χρόνο, 180.000 κορίτσια και γυναίκες κινδυνεύουν να ακρωτηριαστούν σε 13 ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με στοιχεία, περισσότερες από 200 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων για μη ιατρικούς λόγους.

Στην Ευρώπη, θεωρείται αδίκημα και διώκεται ποινικά. Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία που αναφέρουν πως γίνεται σε Αυστρία, Βέλγιο, Δανία, Γερμανία, Ισπανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σουηδία και Ηνωμένο Βασίλειο. Συγχρόνως, κυριαρχεί σε 30 χώρες παγκοσμίως. 

Μόλις πρόσφατα, στην Κένυα ποινικοποιήθηκε. Μερικές χώρες στις οποίες, όμως, εξακολουθεί να κυριαρχεί είναι: Σομαλία (ακρωτηριάζεται το 98% των κοριτσιών), Γουινέα (97%), Τζιμπουτί (93%) και Σιέρα Λεόνε (90%).

Ακολουθούν: Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Δημοκρατία Κεντρικής Αφρικής, Τσαντ, Πράσινο Ακρωτήρι, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Γκάμπια, Γκάνα, Γουινέα-Μπισάου, Ινδονησία, Ιράκ, Κένια, Μάλι, Μαυριτανία, Νίγηρας, Νιγηρία, Σενεγάλη, Σουδάν, Τογκό, Υεμένη και Τανζανία.

Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων ταξινομείται σε 4 βασικούς τύπους:

• Τύπος 1:

Πρόκειται για τη μερική ή ολική αφαίρεση της κλειτορίδας (το εξωτερικό και ορατό τμήμα της κλειτορίδας, το οποίο είναι ένα ευαίσθητο τμήμα των γυναικείων γεννητικών οργάνων) και/ή η προπήλαια/κλειτορίδα (η πτυχή του δέρματος που περιβάλλει την κλειτορίδα).

• Τύπος 2: 

Μερική ή ολική αφαίρεση της κλειτορίδας και των μικρών χειλέων (οι εσωτερικές πτυχές του αιδοίου), με ή χωρίς αφαίρεση των μεγάλων χειλέων (οι εξωτερικές πτυχές του δέρματος του αιδοίου).

• Τύπος 3: 

Γνωστός και ως «εμφύσηση», πρόκειται για τη στένωση του κολπικού ανοίγματος μέσω της δημιουργίας μιας στεγανοποίησης.

Η σφράγιση σχηματίζεται με την κοπή και την επανατοποθέτηση των μικρών χειλέων ή των μεγάλων χειλέων, μερικές φορές μέσω ραφής, με ή χωρίς αφαίρεση της κλειτορίδας και της βαλάνου της κλειτορίδας.

• Τύπος 4: 

Αυτό περιλαμβάνει όλες τις άλλες επιβλαβείς διαδικασίες για τα γυναικεία γεννητικά όργανα για μη ιατρικούς σκοπούς, π.χ. τρύπημα, τομή, ξύσιμο και καυτηρίαση της γεννητικής περιοχής. 

Κυριαρχεί μια νοσηρή αντίληψη πως αυτή η ψυχοφθόρα επικίνδυνη πρακτική κάνει τα κορίτσια, γυναίκες καθώς αποτελεί μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της κοινότητας, στην οποία ζουν

Τα «εξαγνίζει» για τους συζύγους τους (διασφαλίζει την παρθενία πριν το γάμο και την πίστη μετά – μαζί με τη σεξουαλική απόλαυση του άνδρα) και «εγγυάται» την εξαφάνιση τυχόν δεινών, όπως είναι η σεξουαλική απόλαυση – με τη μειωμένη επιθυμία να είναι το ζητούμενο, ώστε να είναι επικεντρωμένες στην ανατροφή των παιδιών τους και τη φροντίδα του άνδρα τους.

Οι άνδρες ελέγχουν τη θηλυκότητα των γυναικών και παράλληλα την υπακοή τους. Σε κάποιες – προφανώς πατριαρχικές – κοινότητες, οι άνδρες πιστεύουν πως η κλειτορίδα μεγαλώνει, όπως το πέος και φοβούνται να την ακουμπήσουν, πιστεύοντας ότι έτσι μπορούν να γίνουν σεξουαλικά ανίκανοι.

Οι δε γυναίκες «μαθαίνουν» πως αν στη γέννα το κεφάλι του μωρού αγγίξει το επίμαχο μέρος, θα πεθάνει. Μαθαίνουν και ότι το εξωτερικό των γεννητικών τους οργάνων είναι βρώμικο και άσχημο. Άρα για το καλό όλων, πρέπει να «καθαριστεί».

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κήρυξε την 6η Φεβρουαρίου «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής», για να ευαισθητοποιήσει το διεθνές κοινό – και ιδιαίτερα τους Αφρικανούς για τη βάρβαρη αυτή πρακτική, που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία της γυναίκας.

Οι Στόχοι για την Βιώσιμη Ανάπτυξη ζητούν την εξάλειψη του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων μέχρι το 2030.

Επιπλέον, η αντιμετώπιση αυτού του σημαντικότατου ζητήματος αποτελεί κεντρικό τμήμα των προσπαθειών μας στην Πρωτοβουλία Spotlight, η οποία δρομολογήθηκε σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση για να τερματίσει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών.

Η πατριαρχία δαιμονοποιεί τη γυναικεία σεξουαλικότητα 

Αντιμετωπίζοντας τις γυναίκες ως αναπαραγωγικές μηχανές θέλει να κάνουν σεξ μόνο για να κάνουν παιδιά και για να ευχαριστούν άντρες – και όχι για να ικανοποιούνται οι ίδιες.

Η κλειτοριδεκτομή είναι η ύψιστη και χειρότερη μορφή επιβολής πάνω στα σώματα των γυναικών ενάντια στη σεξουαλικότητά τους. Έχει σκοπό να ελέγχει τα σώματα των γυναικών, την αυτοδιάθεση και τον αυτοπροσδιορισμό τους. 

Είναι μια τραγική  επιβεβαίωση  πως ο κόσμος που ζουμε δεν ειναι απλά «ενοχλητικός» για τις γυναίκες, αλλά βάζει τις ζωές και την υγεία τους σε κίνδυνο.

Οι κανόνες της πατριαρχίας σε ένα παγκόσμιο επίπεδο δημιουργούν κανόνες και κουλτούρες κακοποιητικες που συνδέονται με πολιτισμικότητα, έθιμα και θρησκείες, προκειμένου να επιβάλλονται ευκολότερα. Χρέος μας, η ευαισθητοποίηση του κόσμου απέναντι σε αυτά τα απεχθή φαινόμενα.