Έχεις στην παρέα σου κανέναν από αυτούς τους τρελούς που όταν λένε “κατοικίδια” εννοούν μύκητες και βακτήρια που ζουν μαζί τους στο διαμέρισμα και έχουν και ονόματα όπως: Μάκης ο Προζυμάκης ή Κόμπι ο Scoby; Ε, λοιπόν δηλώνω περήφανα πως ανήκω σε αυτούς τους τρελούς. 

Storytime: Το ταξίδι μου ξεκίνησε περίπου 10 χρόνια πριν, όταν υιοθέτησα τη Ριρίκα: Yπεύθυνη παραγωγής κεφίρ (πριν γίνει cool το κεφίρ). Πέρα από το ότι έβρισκα φοβερά ενδιαφέρον να το φτιάχνω στο σπίτι, το δικό μου κεφίρ ήταν πολύ πιο νόστιμο από του εμπορίου, που ήταν τότε και κάπως δυσεύρετο!

Μετά ήρθε η καραντίνα, που είχα όλο το χρονο του κόσμου για να φτιάξω το δικό μου ψωμί. Ξεπέρασα τη μαγιά από την πρώτη κιόλας απόπειρα και να πέρασα απευθείας στην πιο primal κατάσταση του φυσικού προζυμιού. Ενάμιση χρόνο αργότερα ήρθε να μείνει μαζί μας ο Κόμπι ο Scoby, που ειναι μια συμβιωτική καλλιέργεια από μύκητες και βακτήρια, που μετατρέπει το τσάι σε κομπούχα (kombucha)

Το point μου ειναι, αφενός, ότι είμαι η κατάλληλη να σου εξηγήσω προς τι η μανία με τις ζυμωμένες τροφές, αλλά και αφετέρου, πώς η ενασχόληση μαζί τους είναι κάπως εθιστική. Το προζύμι, οι κόκκοι κεφίρ και ο Scoby, είναι high maintenance “πλάσματα”, που χρειάζονται σχολαστικό τάισμα, φροντίδα και προδέρμ. Γιατί, λοιπόν, να μπει κανείς στον κόπο να ασχοληθεί μαζί τους; 

Τι είναι οι ζυμωμένες τροφές;

Πρόκειται για τροφές που αφήνουμε να “αλλοιωθούν” ελεγχόμενα από συγκεκριμένους μικροοργανισμούς, με σκοπό να διατηρηθούν περισσότερο και να αποκτήσουν συγκεκριμένη γεύση και υφή. Οι ζυμωμένες τροφές υπάρχουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Το κεφίρ, η κομπούχα, το προζυμένιο ψωμί είναι μερικές μόνο από αυτές. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν το γιαούρτι, το τυρί, το kimchi, το ξινολάχανο, το miso, οι ελιές και το τουρσί. Προϊόν ζύμωσης είναι επίσης η αγαπημένη μας μπύρα και το λατρεμένο μας κρασί.  

@johnnykyunghwo

Rice flour in kimchi? While traditional, in my opinion, not essential. But that’s just like my opinion 🤷 #tiktokfood #foodtok #food #fermenttok #fermentation #koreanfood #kimchi

♬ original sound – Johnny 경후 Sheldrick

Τα οφέλη των ζυμωμένων τροφών στην υγεία

H διαδικασία της ζύμωσης γεννά στις τροφές ευεργετικά βακτήρια. Τα ζωντανά βακτήρια στις τροφές ονομάζονται “προβιοτικά”. Η κατανάλωση ζυμωμένων τροφών, πλούσιων σε προβιοτικά, υποστηρίζει και εμπλουτίζει το οικοσύστημα των μικροοργανισμών που υπάρχει ήδη στο γαστρεντερικό μας και ονομάζεται “εντερική μικροχλωρίδα”. 

Κάποιες από τις βασικές λειτουργίες της εντερικής μικροχλωρίδας είναι η πέψη και η άντληση ενέργειας από την τροφή, η παραγωγή ενζύμων, βιταμινών και νευροδιαβιβαστών, όπως η σεροτονίνη. Εξαιρετικά σημαντική είναι η συμμετοχή της μικροχλωρίδας σε βασικές λειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η κατανάλωση ζυμωμένων τροφών, μέσω της θετικής τους δράσης στην εντερική μικροχλωρίδα, σχετίζεται με βελτίωση της πέψης, καλύτερο έλεγχο της όρεξης και του σωματικού βάρους, ενίσχυση του ανοσοποιητικού αλλά μείωση του κινδύνου για κατάθλιψη. Η βιβλιογραφία φανερώνει πως η κατανάλωσή τους βοηθά στην πρόληψη έναντι διαφόρων μορφών καρκίνου, νευροεκφυλιστικών νόσων όπως το Αλτσχάιμερ και χρόνιων ασθενειών όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπερχοληστερολαιμία και η υπέρταση. 

Βλέπουμε, λοιπόν, οτι οι προβιοτικές ζυμωμένες τροφές δεν βοηθούν μόνο στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας. Η υγεία του εντέρου, βέβαια, είναι το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό όταν αναφερόμαστε σε προβιοτικές τροφές, γιατι η δράση τους είναι συχνα θαυματουργή!

Η κατανάλωση ζυμωμένων τροφών αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευεργετική σε άτομα με δυσκοιλιότητα και σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, καθώς βοηθούν στην αποκατάσταση της “δυσβίωσης” (ανισορροπίας) της εντερικής μικροχλωρίδας, περιορίζουν τη φλεγμονή και τα δυσάρεστα συμπτώματα φουσκώματος ενώ βελτιώνουν σταδιακά την ανοχή σε φυτικές τροφές. 

@gavin.wren

Replying to @😽 Do you eat fermented foods to support your Gut Health? New research suggests they play an important role in the health of our immune system and Biotiful Gut Health Kefir is a great way to try them! #ad #BiotifulGutHappy #GutTok @Biotiful_Gut_Health #foodresearch

♬ original sound – Gavin Wren

Η θρεπτική αξία και εύπεπτη φύση των ζυμωμένων τροφών

Η διαδικασία της ζύμωσης προσθέτει στην θρεπτική αξία των τροφών. Το προζυμένιο ψωμί, για παράδειγμα, πλεονεκτεί έναντι του συμβατικού ψωμιού. Αυτό οφείλεται στη διαδικασία της ζύμωσης που καθιστά συστατικά όπως ο ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος, το μαγνήσιο και το ασβέστιο πιο βιοδιαθέσιμα. Το προζυμένιο ψωμί είναι, επίσης, πιο ανεκτό από άτομα που έχουν ευαισθησία στην πέψη της γλουτένης. 

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο κεφίρ, το οποίο, παρόλο που προέρχεται από γάλα, είναι ένα τρόφιμο χαμηλό σε λακτόζη. Η βακτηριακή ζύμωση αποδομεί τη μεγαλύτερη ποσότητα της λακτόζης, ενώ ταυτόχρονα σπάει σε μικρότερα τμήματα αρκετές από τις πρωτεΐνες του γάλακτος (πρωτεόλυση). Το κεφίρ αποτελεί, επομένως, μια εύπεπτη και θρεπτική εναλλακτική για μεγάλο αριθμό ατόμων με δυσανεξία στο γάλα.

@revolveprimalhealth

🥒EASY Homemade Fermented Pickle Recipe 👇👇 ❤️Save this recipe if you want to eat more fermented foods for a healthy gut!  😫The pickles you find on grocery store shelves offer very little nutritional value – they are soaked in a vinegar brine and heat treated to extend their shelf life.  😍These pickles get their flavor and are preserved through lacto-fermentation, which makes them rich in probiotic organisms that feed your good gut bugs!  Here’s how to make your own at home:  * 2-3 lbs cucumbers (I like pickling cucumbers) * Filtered water * Sea salt (I like @redmonds salt)  * Fresh dill, garlic cloves, bay leaves, and other spices  1️⃣Add your cucumbers to a large jar. Add filtered water until the cucumbers are submerged.  2️⃣I like to use a 3-3.5% saltwater brine, which comes out to 7-8 g of salt per cup of water.  Based on the cups of water needed, calculate the amount of salt you need. Measure that into a bowl, pour in the water from the cucumber jar and stir to dissolve the salt into the water.  3️⃣Return the brine back to the jar with the cucumbers and add in any spices you’d like. I like to add bay leaves to keep them crisp, and fresh dill and lots of garlic for flavor!  4️⃣Use a fermentation weight or other object to weigh down the cucumbers – they must be submerged in water to avoid mold – and top the jar with a fermentation lid or a normal lid that is not fully screwed on to allow gas to release.  5️⃣Let it sit out at room temperature and ferment for 3-5 days for half sour (crispy, but still tangy). The longer you let them sit, the more tangy and softer they will become.  6️⃣When they’ve reached your desired flavor, transfer them to the fridge!  👩‍🍳Have you ever made homemade ferments?? If you’re ready to start making ALL the nutrient-dense food at home to nourish yourself and heal your gut, check out my upcoming live course.  We’re going to cook nutrient-dense staples like bone broth, sauerkraut, and organ meat together! #fermented #guthealth #probiotic #fermentedfood #learntocook #easyrecipe

♬ Dj I Wanna Be Your Slave (Live) – DJ Vans

Ζυμωμένες τροφές: Η ιδιαίτερη γεύση τους

Για πολλούς, η μανία με τις ζυμωμένες τροφές οφείλεται στην ιδιαίτερη γεύση τους. Αν με ρωτάς, μερικές πίκλες ή ξινολάχανο στη σαλάτα δίνουν αυτό το kick που την κάνει ενδιαφέρουσα! Δεν είναι, όμως, μόνο η ξινή γεύση τους που κάνει τις ζυμωμένες τροφές αγαπητές.

Κατά τη ζύμωση, οι μικροοργανισμοί καταναλώνουν τα σάκχαρα των τροφών και, εκτός από οξέα, παράγουν πτητικές αρωματικές ενώσεις, δημιουργώντας έτσι τροφές με ξεχωριστό αρωματικό προφίλ και “χαρακτήρα”. 

@johnnykyunghwo

In case you haven’t noticed, I’m getting super into water kefir 😁 despite my recent bottle rocket, I’ve found this to be the best method for water kefir for me. I’ll be covering bottling and carbonating properly in another video so this is just for starting out and growing water kefir I use a 6% sugar water solution to grow my water kefir, from dry grains I’ll repeat the feeding process 2 or 3 times (I.e. make sugar water, let the kefir grains sit in it for a couple days, drain the water out then refill with more sugar water. Rinse and repeat) #tiktokfood #foodtok #food #fermenttok #fermentation #kefir #waterkefir

♬ original sound – Johnny 경후 Sheldrick

Ο παράγοντας DIY

Ένας ακόμα λόγος που οι ζυμωμένες τροφές έχουν γίνει τόσο cool: Tο ότι μπορείς να τις φτιάξεις μόν@ σου. Έχει τη χάρη του να φτιάχνεις τη δική σου kombucha, το δικό σου sauerkraut ή kimchi. Είναι ένα χόμπι οι ζυμωμένες τροφές, ένα κανάλι να διοχετεύσεις τη δημιουργικότητά σου, μια ευκαιρία να λερώσεις τα χέρια σου, να τις φτιάξεις όπως σου αρέσουν, να τις κεράσεις στους δικούς σου, να τις συζητήσεις, να μοιραστείς τις συνταγές σου και να συνδεθείς και με άλλους που κουβαλούν την ίδια τρέλα με εσένα. 

Μετά από όλα αυτά, ελπίζω να καταλαβαίνεις γιατί είναι απόλυτα λογική (και όχι τρελή) η αύξηση της δημοτικότητας των ζυμωμένων τροφών στα πιάτα των foodies – και όχι μόνο! Και αν αναρωτιέσαι πώς να εισάγεις περισσότερες ζυμωμένες τροφές στη διατροφή σου: 

  • Δοκίμασε να φας τα δημητριακά σου με κεφίρ και όχι γάλα 
  • Παράγγειλε kombucha αντί για κρύο τσάι – όταν την πετύχεις σε κάποιο καφέ
  • Πρόσθεσε kimchi ή πίκλες στο σάντουιτς
  • Άλλαξε το συμβατικό ψωμί με προζυμένιο μακράς ωρίμανσης
  • Τόλμησε να υιοθετήσεις και εσύ ένα “κατοικίδιο” (θα βρεις σε ομάδες στο facebook άτομα που θα σου δώσουν, χωρίς οικονομική επιβάρυνση).

«Πώς θα βγει και αυτός ο μήνας;»

«Που πάνε όλα μου τα λεφτά;» 

Είτε είσαι φοιτητής, είτε παντρεμένος με παιδιά, είτε συνταξιούχος, οι σκέψεις για το πώς θα τα βγάλεις πέρα, είναι σίγουρα δυναμικά παρούσες στην καθημερινότητά σου.  

Σήμερα, με τους μισθούς να παραμένουν – στην καλύτερη περίπτωση – στάσιμοι και τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, με τις αυξήσεις στα ενοίκια, στους λογαριασμούς ρεύματος, το φυσικό αέριο, τη βενζίνη, τα τρόφιμα, δεν αποτελεί έκπληξη που οι περισσότεροι από εμάς ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τη δυσκολία διαχείρισης των οικονομικών μας, αναζητώντας διαρκώς δημιουργικούς τρόπους να εξοικονομήσουμε χρήματα

Την ίδια στιγμή, μια νέα τάση στα social media και κυρίως στο Instagram, με hashtag #NoSpendChallenge, δείχνει να «κατακτά» όλο και περισσότερους fans. Αυτή η καινούρια πρόκληση, που εμφανίστηκε αρχικά στο εξωτερικό, μας (προ)καλεί να περάσουμε κάποιες μέρες, εβδομάδες ή ακόμα και μήνες χωρίς να ξοδεύουμε σχεδόν τίποτα – ή έστω ξοδεύοντας μόνο για τα απολύτως απαραίτητα.

Στοχεύοντας στην υιοθέτηση καλύτερων οικονομικών συνηθειών εύκολα και γρήγορα, το #NoSpendChallenge χρησιμοποιεί διάφορες πρακτικές, όπως είναι η «πρόκληση του ενός σεντ/ευρώ», όπου εξοικονομούμε ένα ευρώ την πρώτη ημέρα, δύο τη δεύτερη, και ούτω καθεξής. Η συγκεκριμένη μέθοδος, μάλιστα, είναι συναφής με αρκετές από εκείνες που έχουν ενσωματώσει κατά καιρούς ορισμένες εταιρείες που στηρίζονται την καινοτομία της «χρηματοοικονομικής τεχνολογίας», όπως είναι η Monzo, η Chip και η Plum.

Μια επιπλέον πρακτική – και καθώς πρόκειται για ένα challenge που ανθίζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – είναι πως οι συμμετέχοντες πρέπει να καταγράφουν σε καθημερινή βάση την πρόοδό τους και στη συνέχεια τη μοιράζονται στα social media, με το ανάλογο hashtag.

Pros and cons of #NoSpendChallenge

Η αλήθεια είναι πως εδώ οι απόψεις διίστανται. Έτσι, σημαντικός αριθμός ανθρώπων που «πήραν μέρος» στο εν λόγω challenge ανέφερε πως – κυρίως λόγω της δημοσίευσης της προόδου τους – κατάφεραν όντως να διαχειριστούν σωστά τα χρήματά τους, διατηρώντας τον έλεγχο αλλά και να συμμετάσχουν σε αρκετές ενδιαφέρουσες διαδικτυακές συζητήσεις με άλλους συμμετέχοντες.

Άλλοι, πάλι, διαπίστωσαν ότι παρόλο που κατά τη διάρκεια του challenge μπορεί να τα πήγαιναν εξαιρετικά καλά, αυτό τους δημιουργούσε έντονα την ανάγκη να ξοδέψουν αλόγιστα, αμέσως μετά τη λήξη του ή άλλοι εθίστηκαν τόσο σε αυτό που δίσταζαν να αγοράσουν μέχρι και είδη πρώτης ανάγκης! 

Πολλοί εξ αυτών, μάλιστα, δε δίστασαν να εκφράσουν την ανησυχία τους πως μια τέτοια πρόκληση είναι πιθανόν να οδηγήσει σε κάποιου είδους διαταραγμένη σχέση με τα χρήματα, προκαλώντας μακροπρόθεσμα περισσότερα προβλήματα απ’ όσα ενδεχομένως ως τώρα λύνει.  

@christina.mychas

It’s day 14 of my no buy January, but you can start your own challenge anytime you want. Slowing down the INFLOW of new things creates space for us to use what we have right now (kinda the way we intended when we first bought it anyway! Until we got distracted by new, that is) #nobuyjanuary #nospendchallenge #lowbuy #intentionalspending #debtfreelifestyle

♬ Chopin Nocturne No. 2 Piano Mono – moshimo sound design

Υπάρχουν πράγματι τρόποι να γίνει αυτό;

Εκτός από το συγκεκριμένο challenge, όμως, μία μικρή έρευνα στο ίντερνετ αρκεί για να ανακαλύψει κανείς τους «πέντε πιο αποτελεσματικούς τρόπους να περάσεις έναν ολόκληρο μήνα «χωρίς να χαλάσεις δεκάρα»!».

Έχουμε και λέμε:

  • Μαγείρεψε: Αντί να τρως έξω, προγραμμάτισε τα γεύματά σου εκ των προτέρων μαγειρεύοντας στο σπίτι.
  • Μείωσε το κόστος μεταφοράς σου: Σκέψου πόσο καλύτερο – αλλά και ευεργετικό για την υγεία σου – θα ήταν να περπατάς ή να πηγαίνεις με το ποδήλατο στη δουλειά και τις λοιπές υποχρεώσεις σου αντί να οδηγείς ή να χρησιμοποιείς τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
  • Πες «ναι» στα «δωρεάν»: Υπάρχουν πολλές δωρεάν δραστηριότητες να επιδοθείς, όπως είναι η πεζοπορία αλλά και ακόμα περισσότερες δωρεάν εκδηλώσεις που προσφέρονται στην πόλη σου, όπως οι ελεύθερες επισκέψεις σε μουσεία ή οι δωρεάν συναυλίες.
  • Αξιολόγησε τις δαπάνες σου: Λαμβάνοντας υπόψη το μισθό, το τραπεζικό σου υπόλοιπο, τις υποχρεώσεις και – φυσικά – τις ανάγκες σου, μπορείς εύκολα να αξιολογήσεις τα έξοδά σου σε «απαραίτητα» ή «περιττά», ώστε να γνωρίζεις τι μπορείς να «κόψεις» και τι να «κρατήσεις».
  • Μείωσε τα περιττά σου έξοδα: Αντί, για παράδειγμα, να βγαίνεις για ποτό για να δεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα, οργάνωσε μια βραδιά για ταινία ή επιτραπέζια στο σπίτι. Αν έχει καλό καιρό, μπορείς, ακόμη, να απολαύσεις μια βόλτα στην ύπαιθρο.

Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να είσαι προετοιμασμένος και για τις δαπάνες που ενδεχομένως προκύψουν, όπως είναι οι επείγουσες ανάγκες για λόγους υγείας ή μια επισκευή στο αυτοκίνητο ή το σπίτι σου, τις οποίες δυστυχώς δεν μπορείς να προβλέψεις. Αν, μάλιστα, έχεις και λογαριασμούς να πληρώσεις, όπως είναι το ενοίκιο του σπιτιού σου, τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα!

Κάτι τέτοιο στην πράξη σημαίνει πως το να περάσει κανείς έναν ολόκληρο μήνα σχεδόν χωρίς έξοδα μπορεί στην θεωρία του να ακούγεται ιδανικό, στην πράξη όμως, κάθε άλλο παρά ουτοπικό μοιάζει.

Και ναι, σαφώς μπορεί να υπάρξουν άνθρωποι που θα τα καταφέρουν – και πραγματικά μπράβο τους – αλλά πόσο βάρος ή φταίξιμο μπορεί να «ρίχνει» κάτι τέτοιο σε όσους τελικά δεν πετύχουν να επιβιώσουν έναν ολόκληρο μήνα με αέρα κοπανιστό;

Οι ειδικοί λένε ότι χρειαζόμαστε χρόνο – αλλά ίσως όχι τόσο, όσο νομίζεις.

Δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγεις: Οι χωρισμοί είναι δύσκολοι. Αν δεν ήταν, εκατομμύρια τραγούδια, βιβλία αυτοβελτίωσης, πίνακες ζωγραφικής και ποιήματα δεν θα υπήρχαν. Και μια ερώτηση που πιθανότατα στριφογυρίζει συνέχεια στο κεφάλι σου μετά από έναν χωρισμό είναι το: «Πόσο καιρό χρειάζεται για να ξεπεράσω τ@ν πρώην μου;» 

Η επιθυμία να συντομεύσεις τη διαδικασία ανάρρωσης και να συμφιλιωθείς με τη νέα πραγματικότητα είναι μια φυσική παρόρμηση. Δυστυχώς, όμως, οι ειδικοί λένε ότι μπορεί να χρειαστείς λίγο καιρό – αλλά ίσως όχι τόσο πολύ όσο νομίζεις. Το τέλος μιας σχέσης συνήθως συνοδεύεται από περίπλοκα συναισθήματα – θλίψη, αυτοαμφισβήτηση και οργή. Ένας χωρισμός διαταράσσει σημαντικά την καθημερινότητά σου, ειδικά αν ήσουν σε μια σοβαρή σχέση.

Πόσο χρόνο χρειάζεται, λοιπόν, για να ξεπεράσεις έναν χωρισμό και να επουλωθεί η καρδιά σου; Υπάρχουν μερικοί σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδικασία: Τι λες στον εαυτό σου για το χωρισμό, τι λες στον εαυτό σου για το μέλλον και τι λες στον εαυτό σου για τον ίδιο σου τον εαυτό.

@breewoolard

A reminder for anyone going through it ❤️‍🩹 #breakuprecovery

♬ Fingers crossed OG audio – laurenspencersmith

Όσα λες στον εαυτό σου για το χωρισμό

Εάν λες στον εαυτό σου ότι εσύ ήσουν το θύμα και ο πρώην σου ήταν ο κακός (που, για να είμαστε δίκαιοι, μπορεί όντως να συνέβη), ίσως χρειαστείς περισσότερο χρόνο για να προχωρήσεις. Όμως, οι χωρισμοί είναι συχνά πιο περίπλοκοι από αυτό.

Οι περισσότεροι ξεχνούν τις λεπτομέρειες που οδήγησαν στην αποτυχία της σχέσης τους και αναπτύσσουν απλοϊκές, αρνητικές δηλώσεις για τον άλλον. Η κατανόηση του χωρισμού σου από αυτήν την προοπτική μπορεί να σε βοηθήσει να προχωρήσεις με τη ζωή σου.

Όσα λες στον εαυτό σου για το μέλλον

Εάν αρχίσεις να ανησυχείς ότι δεν θα βρεις κάποιον άλλον ή ότι κανείς δεν θα είναι όσο καλός όσο ο πρώην σου, αυτό μπορεί επίσης να καθυστερήσει την διαδικασία ανάρρωσης. Είναι προτιμότερο να πεις στον εαυτό σου ότι βρίσκεσαι σε ένα στάδιο της ζωής σου που θες να μάθεις πως να αγαπάς πραγματικά και να αφοσιωθείς σε αυτόν τον στόχο, ώστε η επόμενη σχέση να είναι καλύτερη.

Όσα λες στον εαυτό σου για τον εαυτό σου – και τι πρέπει να κάνεις για να ξεπεράσεις έναν χωρισμό

Είναι δελεαστικό να αρχίσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου για κάθε μικρό πράγμα που πήγε στραβά στην σχέση, ξεχωρίζοντας τα προσωπικά “ελαττώματα” που στάθηκαν εμπόδιο ανάμεσα σε εσένα και την ευτυχία σου. Δελαστικό, σίγουρα, χωρίς όμως να είναι υγιές ή χρήσιμο.

Σου προτείνουμε να αφιερώνεις λίγα λεπτά κάθε μέρα μετά από έναν χωρισμό για να κάνεις meditation και να επικεντρωθείς στο να αγαπήσεις κάθε κομμάτι του εαυτού σου. Εάν δεν είσαι του διαλογισμού, προσπάθησε να υιοθετήσεις συνήθειες αυτοαγάπης, όπως να κοιμάσαι περισσότερο, να τρως καλά, να ασκείσαι και να περνάς χρόνο με τους φίλους σου.

Το πιο απλό και καλό πράγμα που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις τον εαυτό σου να ανακάμψει είναι η γυμναστική. Οι ενδορφίνες από την άσκηση θα σε βοηθήσουν να γεμίσεις το μεγάλο κενό και τον πόνο που προκάλεσε ο χωρισμός. 

Εάν είναι εφικτό, είναι επίσης καλή ιδέα να αλλάξεις περιβάλλον – να πας διακοπές ή έστω μια μονοήμερη εκδρομή. Α, και βγες από τα social media: Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι είναι να δεις τον πρώην να προχωρά με τη ζωή του. Τέλος, μην φοβάσαι και μην ντρέπεσαι να κλάψεις. Βίωσε τα συναισθήματά σου και πες όσα αισθάνεσαι σε έναν φίλο τον οποίο μπορείς να εμπιστευτείς. 

Heartbreak: Πόσο διαρκεί; 

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με τον χρόνο που απαιτείται για να ξεπεράσουμε μία σχέση. Κάποιοι λένε ότι χρειαζόμαστε τον διπλάσιο χρόνο από όσο κράτησε συνολικά η σχέση μας – όπως άλλωστε υποστήριζε και η Charlotte από το “Sex and The City”. Άλλοι υποστηρίζουν ότι θα σταματήσει μόνο όταν γνωρίσεις κάποιον άλλον.

Σε γενικές γραμμές, οι περισσότεροι αρχίζουν να προσαρμόζονται στη ζωή χωρίς τ@ν πρώην σύντροφό τους μετά από 6 εβδομάδες. Εάν, μετά από μήνες, όλα αποτυγχάνουν και ακόμα νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε αδιέξοδο, ίσως είναι καιρός να σκεφτείς τη ψυχοθεραπεία.

Η θεραπεία μπορεί να είναι ένας ασφαλής χώρος για να συζητήσεις τον χωρισμό και να μοιραστείς τους φόβους σου. Μπορεί να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις θέματα του παρελθόντος που εγείρει ο χωρισμός, καθώς και να προχωρήσεις με τη ζωή σου.

Πώς θα ξέρεις πως όντως ξεπέρασες τον πρώην σου

Είναι αρκετοί αυτοί που νομίζουν ότι μετά από μερικές εβδομάδες έχουν ξεπεράσει μία για πάντα τ@ν πρώην τους. Πώς μπορείς να είσαι όμως απόλυτα βέβαι@ ότι ξεπέρασες την όλη φάση; Δεν έχεις έντονα συναισθήματα όταν τ@ν σκέφτεσαι ή συναντάς κάτι που στ@ν θυμίζει. 

Μόλις η σκέψη για τον πρώην σου δεν σε κάνει να θέλεις να πετάξεις πράγματα στον τοίχο, πρέπει να κάτσεις με τον εαυτό σου ή με κάποιον που εμπιστεύεσαι και να κάνεις τις εξείς δύσκολες ερωτήσεις: «Τι έμαθα από αυτό;» και «Ποιος ήταν ο ρόλος μου σε όσα πήγαν στραβά;».

Διότι αν δεν το κάνεις, θα επαναλάβεις τα ίδια λάθη και θα βρεθείς ξανά στην ίδια θέση.

Ζούμε σε μία, πραγματικά σκληρή εποχή, όπου οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες και τα αγαθά είναι υπό αμφισβήτηση καθημερινά – και ειδικά για τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις.

Ο συνδυασμός των πολιτικών επιλογών με τη νεοφιλελεύθερη οικονομία – που λειτουργεί χωρίς ηθικές αναστολές προς όφελος των εταιρειών και των επενδύσεων – τρομοκρατεί τον κόσμο με ευθείες απειλές, πλειστηριασμούς και εξώσεις.

Γιατί και πώς γίνονται πλειστηριασμοί;

Όσα συμβαίνουν τώρα είναι αποτελέσματα νόμων που θεσπίστηκαν έτσι, ώστε να ευνοούν τα fund και τις τράπεζες αλλά και να δίνουν σε αυτές το δικαίωμα, όταν κάποιος δε μπορεί να αποπληρώσει το δάνειo του σπιτιού του, να του κάνουν κατάσχεση.

Αυτοί οι άνθρωποι, που τώρα μένουν χωρίς σπίτι, κάποτε αποφάσισαν να πάρουν δάνειο, ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν ένα δικό τους σπίτι και να μην μένουν στο νοίκι. Για εκείνους και τα παιδιά τους. Όμως όπως ξέρουμε, η κρίση, η ανεργία, η οικονομία και κυρίως οι αποφάσεις των πολιτικών, ανατρέπουν τα σχέδια. Πολλοί από αυτούς ενώ πλήρωναν επί χρόνια κανονικά τα δάνειά τους, ήρθε η στιγμή που πλέον δε μπορούσαν να αποπληρώσουν τη δόση.

Υπάρχουν άνθρωποι που είχαν σχεδόν ξεχρεώσει την οικεία τους, παρόλα αυτά δε μπόρεσαν να κάνουν διακανονισμό. Οι εταιρείες βρίσκονται στο εξωτερικό και το κράτος τους αφήνει απροστάτευτους και χωρίς σπίτι.

Οι αδύναμοι την πληρώνουν

Χωρίς κανέναν συναισθηματισμό, άνθρωποι εκδιώχνονται από τα σπίτια τους. Το επόμενο διάστημα αναμένονται 700.000 εξώσεις και πλειστηριασμοί και αν σκεφτούμε καλύτερα αυτό τον αριθμό, σημαίνει πως πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα-οικογένειες που μένουν σε αυτά τα σπίτια, θα χάσουν τη στέγη τους και θα μείνουν στο δρόμο.

Όπως είναι λογικό, η πλειοψηφία των ατόμων που αδυνατεί να καταβάλλει τα χρωστούμενα συνήθως είναι σε κακή οικονομική κατάσταση. Θα μπορούσαμε να το δούμε ως μία προέκταση της ποιότητας ζωής τους, με την αποκορύφωση να είναι ο κίνδυνος της αστεγίας.

Άνθρωποι που μια ζωή δούλευαν και κατάφερναν να πληρώνουν τη δόση για το σπίτι που αγόρασαν, ήρθε η στιγμή που δε μπορούσαν πλέον να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Εκεί έρχονται τα “κοράκια” – εταιρείες που διαχειρίζονται κόκκινα δάνεια με διάφορα νομικά κόλπα αλλά και εκβιασμούς, με δήθεν διακανονισμούς, να κερδοφορήσουν εις βάρος αυτών των πολιτών.

Τα παραδείγματα πολλά. Πρόσφατα, μάθαμε ότι πήγαν στο σπίτι μίας παράλυτης 50χρονης γυναίκας στον Άγιο Παντελεήμονα. Το δάνειο πέρασε σε fund και ενώ είχε ζητήσει διακανονισμό, με χυδαίο τρόπο χωρίς κανέναν σεβασμό για την ασθένειάς της, πήγαν να τη διώξουν.

Άλλη περίπτωση είναι αυτή ενός πατέρα καρδιοπαθή με 3 παιδιά. Πριν λίγες μέρες, στην Καστοριά, έφτασαν στο σημείο να σέρνουν έναν άνθρωπο έξω στο δρόμο με απίστευτη βία. Υπάρχει η περίπτωση, επίσης, όπου μία γυναίκα δέχτηκε έξωση για χρέος 800 ευρώ.

Δε τους νοιάζει και δεν υπολογίζουν τίποτα. Πάνε σε οικογένειες με παιδιά, άτομα με προβλήματα υγείας και γενικότερα, ομάδες που θα έπρεπε μία κοινωνία να τις προστατέψει με κάθε τρόπο.

Με κόπο πλήρωναν – και κάποιοι από αυτούς έχουν σχεδόν αποπληρώσει ένα σημαντικό μέρος του δανείου. Με την έξωση χάνουν και τα λεφτά που έχουν δώσει και το σπίτι.

Που θα πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Θα μείνουν στο δρόμο ή θα ψάξουν να νοικιάσουν ένα νέο σπίτι, όταν ένας στους δύο δε μπορεί να πληρώσει το ενοίκιο; Αυτό, βέβαια, είναι μία σκέψη που δεν απασχολεί τους υπαίτιους, αλλά δυστυχώς ούτε και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο επειδή δεν έχει βιώσει κάτι ανάλογο – ή δε βρίσκεται σε αυτή τη θέση – δεν αντιλαμβάνεται.

Στο πλάι των εκμεταλλευτών

Δε θα μπορούσε να υλοποιηθεί αυτό το απάνθρωπο σχέδιο εξώσεων, εάν στο πλευρό των εταιρειών και των τραπεζών δε βρισκόταν κάποιοι σημαντικοί θεσμικοί παράγοντες που θα “έκαναν τη δουλειά τους”, εξυπηρετώντας τα εκάστοτε συμφέροντα.

Στα σπίτια, τα οποία συχνά σπάνε τις πόρτες – ως άλλοι κρατικοί διαρρήκτες – αστυνομικοί, εισαγγελείς και δικαστικοί κλητήρες, οργανωμένα πάνε για να εκτελέσουν το σχέδιο έξωσης χωρίς να τους ενδιαφέρει ο άνθρωπος και τα προβλήματά του. Με τρυπάνια ανοίγουν τις κλειδαριές, με βία λεκτική, ενίοτε και σωματική, απαιτούν από τον ιδιοκτήτη, ο οποίος πλέον έχει χάσει το σπίτι του, να φύγει άμεσα και να μαζέψει τα πράγματά του.

Είναι απορίας άξιο πως αυτοί οι άνθρωποι που εκτελούν αυτές τις διαταγές, συνεχίζουν να ζουν φυσιολογικά. Να πηγαίνουν σπίτι τους, να βλέπουν τα παιδιά τους και να συζητούν, όταν στην βάρδιά τους την ίδια μέρα πέταξαν από το σπίτι μία οικογένεια η οποία έμεινε στο δρόμο.

Επίσης, πολίτες με νεοφιλελεύθερες απόψεις, στεγνά τάσσονται εναντίον των ατόμων που δέχονται την έξωση. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε: “Ας πλήρωνε τις δόσεις” ή “Πάνε και χρεώνονται μετά δεν έχουν να πληρώσουν”.  Όχι απλά δε τους απασχολεί, αλλά θεωρούν λογικό να επιτρέπεται κάποιος να μένει χωρίς σπίτι, επειδή δεν έχει λεφτά.

Κρατική συνενοχή και πλειστηριασμοί

Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή οι νόμοι που θεσπίζονται δεν έχουν ως προτεραιότητά την προστασία της κατοικίας και την ασφάλεια του ανθρώπου, αλλά το κέρδος των εταιρειών.

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ίδιοι πολιτικοί κερδοφορούν. Γνωστό και πρόσφατο παράδειγμα ο βουλευτής, Ανδρέας Πάτσης, της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος εμπλέκεται σε σκάνδαλο με κόκκινα δάνεια με εταιρείες που έπαιρναν τα σπίτια του κόσμου.

Το κράτος δεν υπάρχει για να υπερασπίζεται όπως φαίνεται τα αγαθά, αλλά η δουλειά του είναι να υπερασπίζεται τα συμφέροντα. Δεν είμαστε ένα κράτος δικαίου, καθώς η επιφανής νομιμότητα – την οποία οι ισχυροί έπλασαν και δημιούργησαν στα μέτρα τους – είναι νόμιμη αλλά όχι ηθική.

Το δίκαιο και το ήθος δεν πάνε μαζί, καθώς ό,τι θεωρείται νόμιμο δεν είναι απαραίτητα δίκαιο και δεν είναι απαραίτητα ηθικό. Αυτός είναι ο τρόπος που συμπεριφέρεται το κράτος στους πολίτες.

Θα έπρεπε να βάλουν φρένο σε όλο αυτό. Να συναισθανθούν τους πολίτες. Θα έπρεπε όλοι να έχουν ένα σπίτι και να μην καθορίζεται αυτό από τα χρήματά τους. Πολλά θα έπρεπε σε μία ιδανική κοινωνία. Ωστόσο, στο σήμερα όσοι έχουν ένα σπίτι, έστω και χρεωμένο, είναι και η μόνη τους περιουσία. Όταν κάποιος δεν έχει λεφτά να πληρώσει, δε μπορείς να τον πετάς στο δρόμο. Είναι αρκετά απλό.

Κάθε άνθρωπος αξίζει να έχει ένα σπίτι. Και πρέπει να σκεφτούμε πολύ καλά και να επανακαθορίσουμε τις αξίες μας ως κοινωνία, ώστε να μη θεωρούμε πως για να έχεις κάποια αγαθά πρέπει και να τα αξίζεις, αρκεί να τα έχεις ανάγκη. Και να μη χρειάζεται να παλεύεις για την επιβίωση, ειδικά από τη στιγμή που άλλοι πλουτίζουν από την εξαθλίωση που προκαλούν.

Κάθε άνθρωπος αξίζει να έχει τα αναγκαία και απαραίτητα για μία ποιοτική και αξιοπρεπή ζωή.

Χρέος μας ως άνθρωποι είναι να αντιλαμβανόμαστε και να κινητοποιούμαστε στεκόμενοι αλληλέγγυοι σε αυτούς, που παραγκωνίζονται από το κράτος και τις τράπεζες. Γίνονται κινητοποιήσεις, αλλά η ευθύνη των πολιτών απέναντι σε κάθε αδικία πρέπει να κυριαρχήσει μπροστά στην αναξιοπρέπεια των καιρών που επιβάλλουν οι «υγιείς» επενδυτικές επιχειρήσεις τους.

Επιχειρήσεις κατά της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.

Τα «Φιλαράκια» δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις μιας και αποτελούν την κορυφαία sitcom σειρά όλων των εποχών. 

Ακόμη και σήμερα, 29 χρόνια μετά την προβολή του πρώτου επεισοδίου, κάνουν εκατομμύρια τηλεθεατές να κλαίνε από τα γέλια αλλά και από τη συγκίνηση. Οι φανατικοί τηλεθεατές που έχουν παρακολουθήσει τα «Φιλαράκια» δεκάδες φορές, σίγουρα έχουν διαπιστώσει πως πολλά βιβλία που προβάλλονται στη σειρά προϊδεάζουν το κοινό για την εξέλιξη της πλοκής της ιστορίας. 

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου, λοιπόν, συγκεντρώσαμε 8 βιβλία που μας θυμίζουν τις πιο αξέχαστες στιγμές της αγαπημένης μας σειράς. 

Love you forever, S10 EP4 

Υπάρχουν πολλά βιβλία που εντοπίσαμε στα «Φιλαράκια», στο επεισόδιο με τα πρώτα γενέθλια της Έμμα. Κάποια από αυτά είναι αληθινά και κάποια άλλα όχι. Ωστόσο, ένα ξεχωρίζει από τον τίτλο του: «Love you forever» είναι ο τίτλος του και είναι ενδιαφέρον ότι ο Τζόι διαβάζει αυτό το βιβλίο φωναχτά, λίγα μόνο επεισόδια αφού φίλησε τη Ρέιτσελ.

365 things every new mum should know, S9 EP2 

Στο συγκεκριμένο επεισόδιο, το μόνο πράγμα που θα κάνει την Έμμα να σταματήσει να κλαίει, είναι η αγκαλιά της Μόνικα. Έτσι, ενώ αυτό το βιβλίο φαίνεται να προορίζεται για τη Ρέιτσελ, στην πραγματικότητα δημιουργούν την ιδέα της Μόνικα ως μητέρα, κάτι που συμβαίνει αργότερα στη σειρά.

Will the Circle Be Unbroken? Reflections on Death, Rebirth, and Hunger for a Faith – Studs Terkel, S8 EP11

Άλλο ένα βιβλίο, το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής. Συγκεκριμένα, ο Ρος το διαβάζει όταν η Μόνα του ζητά να στείλουν μαζί μια χριστουγεννιάτικη κάρτα κι εκείνος συνειδητοποιεί αμέσως ότι έκανε λάθος στη σχέση τους. Παρατηρώντας τον τίτλο του βιβλίου: “Will the circle be unbroken?“, μπορούμε πλέον να διαπιστώσουμε πως ο συνεχής κύκλος των κακών σχέσεων που δημιούργησε μετά το χωρισμό του με τη Ρέιτσελ, φαίνεται να τον ζόριζε πολύ…

Beethoven’s Hair: An Extraordinary Historical Odyssey and a Scientific Mystery Solved – Russell Martin, S7 EP15

Γιατί ο Ρος διαβάζει ένα βιβλίο για τον Μπετόβεν; Πιθανώς, επειδή είναι το επεισόδιο όπου ετοιμάζεται να παίξει τη γκάιντα στο γάμο του Τσάντλερ και της Μόνικα. Έρχεται σε επαφή με τη μουσική πλευρά του, εν ολίγοις! Επιπλέον, χάρη στη μοναδική διακριτικότητα που τον χαρακτηρίζει, μάθαμε όλοι ότι ετοιμάζει το τραγούδι “Celebration“. Και μάλιστα, θα μπορούσαμε να συφμωνήσουμε πως δεν είναι και ό,τι καλύτερο έχουμε ακούσει… 

The Art of Happiness – Dalai Lama, S6 EP13

Η αδερφή της Ρέιτσελ, η Τζιλ, την οποία υποδύεται η Ρις Γουίδερσπουν, έρχεται να ταράξει τη ζωή των φίλων μας. Συγκεκριμένα, η Φοίβη λέει στη Ρέιτσελ ότι αισθάνεται μια σπίθα ανάμεσα στη Τζιλ και τον Ρος. Η Ρέιτσελ, αν και κατά βάθος δεν το θέλει, πείθει την Τζιλ να βγει ραντεβού μαζί του.

Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η Ρέιτσελ διάβαζε την «Τέχνη της Ευτυχίας», την οποία δεν φαίνεται να βιώνει εκείνο το διάστημα στη ζωή της – αφού βουρκώνει στη σκέψη ότι κάποια άλλη γυναίκα θα βγει με τον άντρα που ερωτεύτηκε.

The Alchemist – Paulo Coelho, S5 EP22

Ο Ρος διαβάζει αυτή την κλασική ιστορία της αυτοανακάλυψης στο επεισόδιο πριν πάει στο Λας Βέγκας και παντρευτεί τη Ρέιτσελ… υπό την επήρεια ακραίας μέθης. Το βασικό μήνυμα του βιβλίου είναι να ακολουθείς τα όνειρά σου — αυτό είναι ίσως αυτό που τον παρακινεί να πει ψέματα στη Ρέιτσελ.

Με αυτό τον τρόπο, προσπαθεί να αποτρέψει την ακύρωση του γάμου τους, ώστε να πραγματοποιήσει το όνειρό του – να παντρευτεί τη Ρέτσειλ και να μην αποκτήσει ακόμη ένα διαζύγιο. 

Ανεμοδαρμένα ύψη & Τζέιν Έιρ, S5 EP9

Η Ρέιτσελ και η Φοίβη παρακολουθούν μαζί μαθήματα λογοτεχνίας, αλλά η Ρέιτσελ δεν φαίνεται να ασχολείται, ούτε να δείχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αφού τα «Ανεμοδαρμένα ύψη» έχουν να κάνουν με το πόσο καταστροφική μπορεί να είναι η ζήλια και η εκδίκηση, ενώ παράλληλα η «Τζέιν Έιρ» είναι η εξέλιξη ενός χαρακτήρα, τότε είναι προφανές ότι και τα δύο λογοτεχνικά θέματα εφαρμόζονται στην κύρια πλοκή αυτού του επεισοδίου.

Για όσους δε θυμούνται, είναι εκεί που ο Ρος αισθάνεται τόσο απογοητευμένος από τη ζωή του – έχοντας δύο διαζύγια και μία έξωση – που έχει μία πρωτοφανή έκρηξη όταν κάποιος του κλέβει το σάντουιτς. Και κάπως έτσι, παίρνει αναγκαστική άδεια, αφού οι συνεργάτες του νιώθουν πως κάτι δεν πάει καλά με την ψυχική του υγεία.

Αυτά, λοιπόν, ήταν τα βιβλία που λειτούργησαν έμμεσα ως easter eggs στα «Φιλαράκια». Εσείς, τα είχατε προσέξει;

Το TikTok είναι πλέον ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μας.

Όσο κι αν η παρακολούθηση των βίντεο γίνεται πολλές φορές και ασυναίσθητα, υιοθετούμε και ταυτιζόμαστε με διάφορα πράγματα που βλέπουμε. Τώρα πια, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και – σε πολλές στιγμές της ζωής μας – γίνεται το επίκεντρο σε διάφορες συζητήσεις.

Τα αναρίθμητα τραγούδια που πρωταγωνιστούν, γίνονται viral (σε απειροελάχιστο χρόνο) και ξεκινούν να γίνονται οι ασυναίσθητοι ψίθυροι του μυαλού μας. Ωστόσο, τα trends που πρωταγωνιστούν κατά καιρούς στο TikTok δεν είναι πάντα τόσο αθώα και τόσο ακίνδυνα όσο φαντάζουν. Υπάρχουν διάφορα βιντέακια που στο βωμό των views, των likes και των followers, αγγίζουν τα όρια του επικίνδυνου.

Προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον, το γεγονός ότι πάρα πολλοί χρήστες μπορεί να αντιγράψουν ένα trend, χωρίς να μπουν στην διαδικασία να το φιλτράρουν και δίχως να διακρίνουν τον βαθμό επικινδυνότητας που μπορεί να κρύβει.

Ποια είναι, λοιπόν, τα 4 πιο επικίνδυνα και περίεργα trends στο TikTok;

«Η ανάσα του δράκου» 

 «Η ανάσα του δράκου», είναι ένα «γλυκό», το οποίο ξεκίνησε να αναπτύσσεται ως «γλυκό» «του δρόμου» στην Ινδονησία. Οι πωλητές χρησιμοποιούν ένα συγκεκριμένο είδος στρογγυλού γλυκού, που μοιάζει με καραμέλα και το βυθίζουν σε υγρό άζωτο. Η συγκεκριμένη τεχνική, έχει ως αποτέλεσμα τη χημική αντίδραση του αζώτου με το γλυκό και τη δημιουργία εφέ καπνού. Όποιος το καταπιεί, λοιπόν, βγάζει ατμούς από το στόμα, τη μύτη και τα αυτιά.

Το trend αυτό ξεκίνησε από ένα πωλητή, ο οποίος ανέβασε στο TikTok τη διαδικασία παρασκευής του συγκεκριμένου γλυκού, αλλά και την αντίδραση του ανθρώπου που το δοκίμασε, φτάνοντας σχεδόν τις 10 εκατομμύρια προβολές.

Το υγρό άζωτο χρησιμοποιείται από σεφ για τη δημιουργία εφέ καπνού στα πιάτα, ωστόσο, εάν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του καταναλωτή. Επιπλέον, το άζωτο, ερεθίζει το στομάχι και μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα στο στόμα και τον οισοφάγο. Σύμφωνα με το CNN, τουλάχιστον 25 παιδιά μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο και άλλα δύο χρειάστηκαν νοσηλεία μετά την κατανάλωση του συγκεκριμένου γλυκού.

«Cereal Challenge» 

Το εν λόγω challenge προκαλεί πραγματικά εντύπωση για τη δημοφιλία του, αφού είναι αυτονόητα επικίνδυνο. Στο συγκεκριμένο trend οι δημιουργοί των βίντεο χρησιμοποιούν για μπολ δημητριακών το στόμα κάποιου άλλου ανθρώπου. 

Όσο αηδιαστικό κι αν φαντάζει, βάζουν κάποιο άτομο να ξαπλώσει ανάσκελα, με ανοιχτό στόμα και προσθέτουν μέσα στο στόμα του δημητριακά και γάλα. Και εκεί είναι που έρχεται η στιγμή της δοκιμής, αφού το άτομο που προσθέτει τα υλικά παίρνει κουτάλι και δοκιμάζει τα δημητριακά. Σε άλλη περίπτωση, χρήστης δοκίμασε να κάνει “Latte Art”, έχοντας ως δοχείο το στόμα ενός ανθρώπου.

«The full face wax»

 Και η σκυτάλη της επικινδυνότητας περνάει στο “Full Face wax”.  Η συγκεκριμένη τεχνική έχει εδραιωθεί από αρκετούς κουρείς, οι οποίοι θέλοντας να προσφέρουν στους πελάτες τους ένα εναλλακτικό, γρήγορο και φθηνό τρόπο περιποίησης, κατέληξαν στην πλήρη αποτρίχωση του προσώπου με κερί. Σε αυτό το trend, λοιπόν, γίνεται πλήρης κάλυψη του προσώπου με κερί και πολλές φορές προστίθεται ποσότητα κεριού, στο εσωτερικό της μύτης και των αυτιών. Το κερί αφαιρείται μετά με απότομες κινήσεις από το πρόσωπο, τραυματίζοντας έτσι το σημείο αυτό. 

Πολλοί δερματολόγοι έχουν εκφράσει την έντονη ανησυχία τους για την αλόγιστη αυτή πρακτική, η οποία χρησιμοποιείται από διάφορους αμφιβόλου ταυτότητας ειδικούς. Σύμφωνα με τη δερματολόγο και εκπρόσωπο του British Skin Foundation, Dr Emma Wedgeworth, η συγκεκριμένη πρακτική είναι ιδιαίτερα επιβλαβής όταν εφαρμόζεται στη μύτη λόγω του ευαίσθητου δέρματος και των αιμοφόρων αγγείων, με αποτέλεσμα να προκαλεί μεγάλη ζημιά.

@bombshells_beauty_bar

Book your full face wax. Makeup & serums set so much better on your skin with no peach fuzz. #fullfacewax #waxingvideos #fyp #albuquerquenewmexico

♬ Players – Coi Leray

«Κατάδυση Θανάτου»

Και για να προλάβουμε καταστάσεις το Kαλοκαίρι που μας έρχεται –  το trend που έχει χαρακτηριστεί ως «κατάδυση θανάτου», είναι από τις πιο εμφανείς επικίνδυνες πράξεις που έχουν να κάνουν με το υψόμετρο και τη θάλασσα. Η συγκεκριμένη τάση, λοιπόν, παρακινεί τους χρήστες να πηδούν από μεγάλο υψόμετρο και να προσγειώνονται στην επιφάνεια της θάλασσας με την κοιλιά (bellyflopping).

Όλο αυτό ξεκίνησε από μια γυναίκα στη Νορβηγία, την γνωστή TikToker Asbjorg Nesje. Σε πρόσφατό της βίντεο, που έχει συγκεντρώσει σχεδόν 56 εκατομμύρια προβολές, πηδά από μια ξύλινη πλατφόρμα και προσγειώνεται στη θάλασσα με την κοιλιά.

Αν και στα βίντεό της προειδοποιεί για την επικινδυνότητα της «κατάδυσης του θανάτου» και αναγράφει πως αυτό μπορεί να προκαλέσει ζημιά, οι χρήστες συνεχίζουν να παρακολουθούν και να θαυμάζουν την επικινδυνότητα αυτού του trend πατώντας «like».

Η βιομηχανία της μόδας αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες και ταχύτερα αναπτυσσόμενες βιομηχανίες στον κόσμο.

Μια βιομηχανία που δε σταματά ποτέ να εξελίσσεται, αφού οι τάσεις της τείνουν να διαδέχονται – με γοργούς ρυθμούς – η μία την άλλη. Μια μορφή τέχνης, όπου οι άνθρωποι μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα αλλά και ένα καθοριστικό εργαλείο δύναμης για το γυναικείο φύλο ανά τα χρόνια.

Ανακαλύπτοντας την εξέλιξη της γυναικείας μόδας στο χώρο εργασίας μέσα στις δεκαετίες…

  • Ήταν αρχές του 1900 όταν επετράπη σε ορισμένο αριθμό γυναικών να εργαστούν, συμμετέχοντας κυρίως σε εργοστασιακές ή οικιακές εργασίες, περιβάλλοντα εμφανώς ακατάλληλα να εκφραστούν μέσω των στιλιστικών επιλογών. Έτσι, συχνά κατέφευγαν σε απλές μορφές έκφρασης, φορώντας μπαντάνες, κορδέλες μαλλιών ή μπότες της επιλογής τους. 

  • Λίγο αργότερα, περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1920 και σχεδόν παράλληλα με την εμφάνιση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών, «καταφθάνει» μια πιο χαλαρή προσέγγιση στη μόδα στο χώρο εργασίας. Μια ιδέα, ωστόσο, ελαφρώς αμφιλεγόμενη μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τα στερεότυπα να επιμένουν στη διατήρηση της παραδοσιακής γυναικείας εργασιακής ενδυμασίας-στολής.

  • Περνάμε πια στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στις αρχές εκείνης του 1940, με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να ανατρέπει τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων. Έτσι, – και καθώς οι άνδρες έφευγαν για να πολεμήσουν – οι γυναίκες αναγκάστηκαν να αναλάβουν δουλειές σίγουρα έξω από την «τυπική κοινωνική τους σφαίρα» και ως επί το πλείστον χειρωνακτικές. Φορώντας ρούχα εργασίας, που επικεντρώνονταν κυρίως στην πρακτικότητα και όχι στο στιλ, οι τζιν φόρμες έγιναν η πιο δημοφιλής τάση της εποχής.

Στον μεταπολεμικό κόσμο, (1940-1950), το τοπίο αλλάζει και πάλι, με την καθιέρωση μιας πιο παραδοσιακής, «θηλυκής» ενδυματολογικής εμφάνισης. Τα υφάσματα ήταν σε έλλειψη, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να υιοθετήσουν μια συντηρητική ενδυματολογική προσέγγιση στα περιβάλλοντα εργασίας, τονίζοντας απαλά τη σιλουέτα τους με φορέματα, φαρδιές swing φούστες και απαλό μακιγιάζ.

  • H δεκαετία του 1960 έφερε μια σειρά από τάσεις, εμφανώς επηρεαζόμενες από τη νεανική pop κουλτούρα. Οι γυναίκες άρχισαν να επενδύουν περισσότερο στην εξωτερική τους εμφάνιση και να εκφράζονται μέσα από κοντές, τουίντ φούστες και boxy jackets. Από τα πιο αξιομνημόνευτα και εμβληματικά «στιλιστικά σύμβολα» της εποχής για τις γυναίκες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, αποτέλεσε η Πρώτη Κυρία, Jackie Kennedy, με το χαρακτηριστικό ροζ Chanel κοστούμι της – που φορέθηκε την ημέρα της δολοφονίας του συζύγου της – να αποτελεί σήμα κατατεθέν εκείνης της περιόδου.

Το 1970 συνιστά μια νέα εποχή γυναικείας ενδυνάμωσης. Οι έννοιες του ακτιβισμού και της αντίστασης στην πατριαρχία ήταν δυναμικά παρούσες, με τις γυναίκες να φορούν πια παντελόνια (τα παντελόνια καμπάνα έγιναν ισχυρή τάση) – κάτι σχεδόν ανήκουστο μέχρι τότε. Το εν λόγω κύμα ενδυνάμωσης επεκτάθηκε, ωστόσο, και στην προώθηση της φυλετικής ένταξης στο χώρο εργασίας, με τις μαύρες γυναίκες να έχουν περισσότερες ευκαιρίες να ακολουθήσουν υψηλότερα αμειβόμενη σταδιοδρομία – σε αντίθεση με αυτή της οικιακής υπηρεσίας που κατείχαν μέχρι πρότινος. 

  • Statement κομμάτια, φανταχτερά χρώματα και ογκώδη κοσμήματα αντικατοπτρίζουν την «ένταση» που χαρακτήριζε τη μόδα του 1980, με τις γυναίκες να επιθυμούν να εδραιώσουν την εξουσία τους στο χώρο εργασίας.

  • Σε αντίθεση με το 1980, η δεκαετία του 1990 επιφύλασσε την επιστροφή των στολών εργασίας σε μινιμαλιστικούς τόνους, με τα σκούρα σακάκια, τις πιο κοντές φούστες και τα chokers να γίνονται η νέα τάση.

Η γυναικεία μόδα σε όλες τις εκφάνσεις της έχει συχνά θεωρηθεί ως ένας τρόπος με τον οποίο οι γυναίκες έχουν ιστορικά καταπιεσθεί από τους άνδρες – και όχι μόνο. Παράλληλα, όμως, έχει διαδραματίσει και καθοριστικό ρόλο στην ενδυνάμωση των – κάθε ηλικίας, φυλής ή οικονομικού υπόβαθρου – γυναικών ανά τα χρόνια.

Η μετάβαση από τα περιοριστικά ενδύματα σε πιο άνετα και πρακτικά, τους επέτρεψε να αντιστρέψουν τους παραδοσιακούς ρόλους, συμμετέχοντας ενεργά σε δραστηριότητες (π.χ. αθλητικές), που ως τότε συνδέονταν με άνδρες.

Ερχόμενοι στο σήμερα, η ενδυνάμωση των γυναικών βρίσκεται στην πρώτη γραμμή πολλών κοινωνικών κινημάτων, με το γυναικείο φύλο να υφίσταται σεξισμό, ρατσισμό και χλευασμό για το σώμα του καθημερινά.

Γι’ αυτό και οι τάσεις της μόδας των τελευταίων δεκαετιών συνιστούν κάτι περισσότερο από «στιλ».

Στα εργασιακά περιβάλλοντα, οι γυναίκες είναι ελεύθερες να εφαρμόζουν το προσωπικό τους στιλ στα ρούχα τους, ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση καθώς και τη συνολική εργασιακή τους απόδοση. Το σχετικά πρόσφατο κίνημα #MeToo εισήγαγε τη ρητορική ότι οι γυναίκες μπορούν να φορούν ό,τι θέλουν χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «προκαλούν», την ίδια στιγμή που οι μάρκες μόδας στηρίζουν την ενδυνάμωσή τους δημιουργώντας είδη ρουχισμού κάθε ηλικίας και σωματότυπου.

Οι γυναίκες χρησιμοποιούν πια τις ενδυματολογικές τους επιλογές για να αντισταθούν στην καταπίεση, να αγωνιστούν για κοινωνική δικαιοσύνη, να εμπνεύσουν για αλλαγή και να οχυρώσουν το φεμινιστικό κίνημα, που ορίζεται ως «υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, με βάση την ισότητα των φύλων». Κι ακόμα κι αν ως κοινωνία δεν φτάσουμε ποτέ στην αληθινή ισότητα, αν δεν εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για αυτήν, η μόδα θα μπορούσε σίγουρα να αποτελέσει ένα μέσο για την επίτευξή της.

Για τους περισσότερους από εμάς, η τηλεόραση και το σινεμά, αποτελούσαν πάντα το μέσο διαφυγής μας. Το μέσο, όπου μας επέτρεπε να μάθουμε αλλά και να εμπνευστούμε από ιστορίες ανθρώπων. 

Μέσα από το σινεμά, γνωρίσαμε την “Erin Brockovich”, την αληθινή ιστορία μιας ακτιβίστριας και δικηγόρου, η οποία μάχεται για την δικαίωση των κατοίκων μιας πόλης που πεθαίνουν κάθε μέρα για να κερδίζει χρήματα ένας τεράστιος όμιλος. Εκεί, όμως, γνωρίσαμε και τις “Hidden Figures”, τις “Αφανείς Ηρωίδες”, που μας μέσα από τις αληθινές ιστορίες τους, κατάφεραν όσο λίγες να μας δείξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζονταν στην δουλειά τους οι μαύρες γυναίκες στην Αμερική την δεκαετία του ‘60. 

Αλλά και στην τηλεόραση, το “Diary of a future president”, μας έδειξε πως ένα κορίτσι 12 χρονών μπορεί να ονειρεύεται, αλλά και να γίνει, πρόεδρος της Αμερικής. Την ίδια στιγμή, το “How to get away with murder”, μέσα από τις ιστορίες του Paul Novak – και τη στήριξη μιας γυναίκας που δοξάζει καθημερινά με τις επιλογές της τις γυναίκες – την Shonda Rhimes, μας έδειξαν τον καθημερινό αγώνα μιας γυναίκας, για να χτίσει και να διατηρήσει μια καριέρα. 

Ποιες είναι, όμως, οι ταινίες και οι σειρές που πρέπει να δείτε σήμερα, την ημέρα αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες και τις θηλυκότητες; 

The Woman King (Η γυναίκα βασιλιάς)

Η Viola Davis, γίνεται η ηγέτιδα της ομάδας Ακότζι, της γυναίκειας ομάδας που προστάτευε μόνη της το Αφρικανικό Βασίλειο της Δαχομέης τον 18ο αιώνα. Μέσα από τα μάτια της στρατηγού Nanisca, βλέπουμε όλη την ιστορία – η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα – των γυναικών που γεννήθηκαν, έζησαν και πολέμησαν για να προστατεύσουν το βασίλειό τους από τον μεγαλύτερο εχθρό τους: Την δουλεμπορική αυτοκρατορία των OYO. 

Αμέσως μετά την κυκλοφορία της, η ταινία, έγινε κατευθείαν νούμερο 1 του Top 10 της εβδομάδας στο Netflix, ήταν υποψήφια για χρυσή σφαίρα καλύτερης ηθοποιού σε ταινία και απέσπασε διθυράμβους για την ερμηνεία της Davis – αλλά και την σκηνοθεσία της. 

On the basis of sex (H αρχή της ισότητας)

Η ιστορία μίας εκ των σημαντικότερων γυναίκων του 21ου αιώνα, μιας γυναίκας σύμβολο για τα γυναικεία δικαιώματα και την ισότητα, γίνεται επιτέλους ταινία. H Ruth Bader Ginsberg, ήταν η μόλις δεύτερη γυναίκα που κατάφερε να γίνει Ανώτατη Δικαστής των ΗΠΑ.

Ήταν, όμως, και η γυναίκα που πάλεψε με όλο της το είναι για να καταργηθούν οι νόμοι που υποστήριζαν τους άντρες ως ανώτερα όντα από τις γυναίκες, οι νόμοι που αφαιρούσαν στην γυναίκα το δικαίωμα να ορίζεται ως ισότιμο ον μ’ έναν άντρα και η γυναίκα που έγινε η φωνή όλων των γυναικών της Αμερικής. 

Είναι η ταινία που μας θυμίζει ότι οι αγώνες για την κατάκτηση των ίσων δικαιωμάτων δεν κερδήθηκαν σε μια μέρα – πόσο μάλλον όταν για πολλά ακόμα παλεύουμε. Είναι η ταινία που μας θυμίζει πως για να αλλάξουν πεπαλαιωμένοι νόμοι και αντιλήψεις δεκαετιών χρειάζονται σκληροί αγώνες.

Είναι, όμως, και η ταινία που μας θυμίζει πως όταν οι γυναίκες παλεύουμε για τα δικαιώματά μας μπορεί να βρούμε πολλά αγκάθια στον δρόμο μας, αλλά στο τέλος μπορούμε να καταφέρουμε ό,τι βάλουμε στο μυαλό μας. 

Fleabag

Η Fleabag, είναι η γυναίκα του σήμερα. Η γυναίκα που μας αντιπροσωπεύει όλες. Είναι η γυναίκα που ενώ έχει κλείσει τα 30, δεν έχει κάνει ακόμα οικογένειαόπως μας έμαθε η κοινωνία ότι πρέπει να κάνουμε – είναι η γυναίκα που απολαμβάνει το σεξ – αν και για χρόνια πιστεύαμε πως η απόλαυση στο σεξ είναι ανδρικό προνόμιο – και η γυναίκα που μπορεί και ζει ακόμα μια ζωή πιο μποέμ. 

Γραμμένο, ερμηνευμένο και δοσμένο μέσα από τα μάτια και τις εμπειρίες της Phoebe Waller-Bridge, η σειρά απέσπασε όλα τα βραβεία, έγινε pop culture reference και η σειρά που θα ακούς πάντα ως απάντηση στο: «Τι σειρά να δω»; 

Handmaid’s Tale

Πρόκειται για τη σειρά-σύμβολο, τη σειρά που θα θυμόμαστε για πάντα, τη σειρά που έκανε παγκοσμίως γνωστή την Elisabeth Moss και που θα την ευχαριστούμε πάντα γι’ αυτό. 

To 1985, η Margaret Atwood γράφει ένα από τα πιο δυστοπικά μυθιστορήματα των τελευταίων χρόνων. Σ’ έναν κόσμο, όπου η κλιματική ρύπανση και τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα έχουν καταστήσει την υπογεννητικότητα σε εδραιωμένη κατάσταση, οι γόνιμες γυναίκες που δεν πληρούσαν τα Χρηστά και τα απαρχαιωμένα ήθη της κοινωνίας και της πολιτικής του τότε (ήταν χωρισμένες, ομοφυλόφιλες, αλλόθρησκες), γινόντουσαν σκλάβες τεκνοποίησης.

Οι γυναίκες αυτές ήταν υποχρεωμένες να μπαίνουν σαν σκλάβες στα σπίτια πλούσιων οικογενειών, και παρουσία των γυναικών του ζευγαριού, να βιάζονται από τους άντρες με σκοπό την τεκνοποίηση. 

Ένα βιβλίο που δοξάστηκε όσο λίγα, μια σειρά που έλαβε όλα τα βραβεία και μια ιστορία που όλοι πρέπει να δουν και να διαβάσουν. 

Στις 8 Μαρτίου γιορτάζουμε την ημέρα της γυναίκας, μια ημέρα με πλούσια ιστορία πίσω της και ιστορικές κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος υπέρ της ισότητας των φύλων. 

Παρόλα αυτά, η έμφυλη βία συνεχίζει να υφίσταται και μάλιστα σε έντονο βαθμό. Αποτυπώνεται μέσω των δεκάδων γυναικοκτονιών και των δεκάδων χιλιάδων καταγγελιών κακοποίησης γυναικών κάθε χρόνο στην Ελλάδα.

Ένα ίχνος αισιοδοξίας σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα είναι η άνθιση νέων κινημάτων όπως το #Metoo. Ένα κίνημα χάρη στο οποίο πολλές γυναίκες κατάφεραν να βρουν το κουράγιο να καταγγείλουν την κακοποίησή τους και να δημιουργήσουν μια αλυσίδα αλληλεγγύης για κάθε θύμα έμφυλης βίας. Πλέον οι γυναικοκτονίες δεν κρύβονται κάτω από το χαλί ως «έγκλημα πάθους ή αγάπης», αλλά αναγνωρίζονται από μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας ως έμφυλο έγκλημα, ενώ κινήματα και πολιτικά κόμματα ζητούν την θέσπιση του όρου «γυναικοκτονία» στον ποινικό κώδικα.  Σε αυτή την αισιόδοξη προσπάθεια, όμως, έχει ανοίξει ένα νέο μέτωπο, η άτυπη ποινικοποίηση της στήριξης ενός άνδρα στο φεμινιστικό κίνημα. Και με τον μεταφορικό όρο της ποινικοποίησης, εννοούμε την κυριολεκτική δολοφονία χαρακτήρα με υβριστικούς σχολιασμούς και αβάσιμες εικασίες εις βάρος κάθε άνδρα που είναι φεμινιστής.

Είναι πλέον σύνηθες για τον μέσο άνδρα που υποστηρίζει ανοικτά τον φεμινισμό να στιγματίζεται κυρίως από άτομα του συντηρητικού χώρου

Μπορεί να χαρακτηριστεί είτε ως υποκριτής που παριστάνει τον φεμινιστή για να προσελκύσει ερωτικά κάποια γυναίκα, είτε επειδή αντιμετωπίζει αυτό το κίνημα ως εργαλείο ατομικής ανάδειξης – κυρίως στην πολιτική, είτε ακόμη χειρότερα του προδίδονται χυδαίοι, ομοφοβικοί χαρακτηρισμοί. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως τα άτομα που προχωρούν σε τέτοιους σχολιασμούς όχι μόνο αντιτίθενται στο φεμινιστικό κίνημα, αλλά επιπλέον διακατέχονται από σεξιστικές και μισογυνίστικες αντιλήψεις. 

Η λασπολογία κατά της ιδεολογίας του φεμινισμού αποτελεί μια διαχρονική συμπεριφορά, από τη γέννησή του έως και σήμερα. Το φεμινιστικό κίνημα κατηγορείται από συντηρητικά και μισογυνίστικα μορφώματα, για επιδίωξη της επιβολής του γυναικείου φύλου, της μητριαρχίας και για τη γενικότερη αλλοίωση της υπάρχουσας κατάστασης – την οποία λαμβάνουν ως ορθή κανονικότητα.

Παράλληλα, δεν λείπουν αισχροί χαρακτηρισμοί όπως «φεμιναζί», «φεμιφασισμός» κ.α. Αυτού του είδους η τοξικότητα, συνεπώς, λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερη διάσταση όταν αφορά το ανδρικό φύλο, με τους προαναφερθέντες σχολιασμούς σε όποιον άνδρα είναι φεμινιστής. Το ζήτημα είναι, όμως, ότι αυτού του είδους η λασπολογία έχει οδηγήσει σε μια τοξική πόλωση, όπου συγκρούονται ο αγώνας του αύριο για την ισότητα και την ελευθερία με το σήμερα της έμφυλης βίας και ανισότητας.

Χρειάζεται, λοιπόν, απέναντι στην ημιμάθεια και την λασπολογία να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους. 

Η έννοια του φεμινισμού ορίζει την επιδίωξη της πλήρους ισότητας των φύλων για κάθε κοινωνικό τομέα χωρίς απολύτως καμία διάκριση

Ορίζει επιπρόσθετα την ελευθερία μιας γυναίκας να αποφασίζει αυτή για την ζωή της και αγωνίζεται συνολικά ως ιδέα για την προστασία του γυναικείου φύλου από την έμφυλη βία που γεννά η σημερινή πατριαρχικά δομημένη κοινωνία. 

Με απλούστερα λόγια φεμινιστής, φεμινίστρια , φεμινιστ@ στο 2023 είναι το άτομο που πιστεύει στην ισότητα των φύλων, στην υποχρέωση του να έχουν όλα τα φύλα τα ίδια δικαιώματα στην παιδεία, στην εργασία, στην υγεία, στην προστασία, στην ελευθερία κ.α. Είναι το άτομο που πιστεύει ότι κάθε γυναίκα όπως και κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στο να αποφασίζει η ίδια για την ζωή και το σώμα της και όχι οι άλλοι για αυτή. 

Είναι το άτομο που στηρίζει την εξάλειψη της έμφυλης βίας, δηλαδή την προστασία κάθε γυναίκας από την σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση και αγωνίζεται για την υποστήριξη κάθε θύματος της έμφυλης βίας, για την ευκαιρία στο θύμα για μια νέα αρχή.

Είναι, τέλος, το άτομο που πιστεύει ότι η θέσπιση του όρου «γυναικοκτονία» και η εδραίωση του στον πολιτικό και κοινωνικό διάλογο μπορεί να αποτελέσει ένα κρίσιμο βήμα στην μάχη της ισότητας των φύλων. Φεμινισμός δεν ορίζεται ως κάποια επιβολή που απλώς αντιστρέφει τον ρόλο του θύματος με τον θύτη αλλά σημαίνει κάτι το οποίο μπορεί να συμπυκνωθεί σε μόλις 2 λέξεις: Ισότητα και ελευθερία.

Ναι λοιπόν, ένας άνδρας μπορεί να είναι φεμινιστής! Γιατί οι αξίες της ισότητας και της ελευθερίας είναι πανανθρώπινες και αποτελούν πυλώνες του φεμινισμού και στην τελική, το επίδικό του. Όσοι λοιπόν θέλουν να ποινικοποιήσουν κάθε φεμινιστή άνδρα είτε λόγω ημιμάθειας, είτε λόγω σκοπιμότητας, ποινικοποιούν στο τέλος τον αγώνα για την ισότητα, την ελευθερία και την δικαιοσύνη και όχι κάποιο άτομο.

Είμαστε φεμινιστές, λοιπόν. Μπορεί στα μάτια των σεξιστών και των μισογύνηδων να είμαστε υποκριτές, «αδερφές» και συμφεροντολόγοι, αλλά στις πράξεις μας δίνουμε αγώνα μαζί με κάθε γυναίκα για ένα αύριο ισότητας, ασφάλειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας, στο τέλος άλλωστε οι πράξεις και οι ιδέες μας μετράνε, όχι μόνο τα λόγια.

Ποια είναι η σημασία της Διεθνούς Ημέρας της γυναίκας;

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας (IWD) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου για να τιμήσει τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές και πολιτικές επιτυχίες των γυναικών αλλά και να ευαισθητοποιήσει σχετικά με θέματα που αφορούν την έμφυλη ανισότητα, καθώς και θέματα που επηρεάζουν τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο.

Είναι μια παγκόσμια ημέρα αναγνώρισης και γιορτής των επιτευγμάτων των γυναικών, αλλά παράλληλα είναι και ένα κάλεσμα για τους αγώνες που πρέπει να γίνουν με γνώμονα την ισότητα των φύλων. Το θέμα της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας διαφέρει από έτος σε έτος, αλλά ο συνολικός στόχος είναι η προώθηση της ισότητας των φύλων και της ενδυνάμωσης των γυναικών.

Στην Ψηφιακή Μετάβαση και στην πρόσβαση σε όλους είναι αφιερωμένη η φετινή Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας. Το φετινό θέμα έχει στόχο να βάλει στο επίκεντρο την καινοτομία και την τεχνολογία και πώς αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία για την ενδυνάμωση γυναικών και κοριτσιών.

Γιατί επιλέχθηκε αυτό το θέμα;

Σύμφωνα με την αναφορά των Ηνωμένων Εθνών, για την πρόοδο αναφορικά με τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης και τις έμφυλες ανισότητες, το χάσμα μεταξύ των φύλων στην τεχνολογία και την καινοτομία παραμένει μεγάλο παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια. Οι γυναίκες και τα κορίτσια δεν εκπροσωπούνται επάξια στην τεχνολογική βιομηχανία, ούτε στον ακαδημαϊκό χώρο, αλλά ούτε και στον ευρύτερο τεχνολογικό κλάδο.

Σε παγκόσμια κλίμακα, οι γυναίκες κατέχουν μόνο 2 στις 10 θέσεις εργασίας στην επιστήμη, τον προγραμματισμό υπολογιστών και την τεχνολογία πληροφοριών και επικοινωνιών. Ενώ οι γυναίκες αποτελούν το 33% του εργατικού δυναμικού στις 20 μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας, μόνο μία στις τέσσερις ηγετικές θέσεις κατέχουν γυναίκες. 

Παράλληλα, οι γυναίκες εφευρέτες αποτελούν μόλις το 16,5% των εφευρετών που αναφέρονται σε αιτήσεις διεθνών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας παγκοσμίως. 

Βασικοί λόγοι που οι γυναίκες έχουν μείνει πίσω στην τεχνολογία

Ενώ τα τελευταία χρόνια, γίνεται πρόοδος έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να έχουν πρόσβαση σε ψηφιακά εργαλεία και εφαρμογές, οι γυναίκες παραμένουν σταθερά πίσω. Στην πραγματικότητα, το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, αντί να μικραίνει διευρύνεται τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, όπου οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν συχνά πολλαπλά εμπόδια στην πρόσβαση στην τεχνολογία και την ψηφιακή εκπαίδευση.

Αυτά τα εμπόδια περιλαμβάνουν κοινωνικο-πολιτιστικούς κανόνες, έλλειψη υποδομών και πόρων, έμφυλα στερεότυπα και ψηφιακό αναλφαβητισμό. Γυναίκες και κορίτσια δεν μπορούν να συνδεθούν στο διαδίκτυο εξαιτίας του κόστους των κινητών τηλεφώνων και της αγοράς δεδομένων, όπως επίσης υπάρχουν φόβοι για την ιδιωτικότητα και την ασφάλεια.

Ενώ στη Δύση φαίνεται ότι πολλά από τα ζητήματα πρόσβασης στο διαδίκτυο έχουν ξεπεραστεί και τα κορίτσια απολαμβάνουν δυνατότητες ψηφιακής εκπαίδευσης, παρόλα αυτά οι γυναίκες συνεχίζουν να μην καταλαμβάνουν αρκετές θέσεις (ευθύνης ή μη)στους κλάδους της τεχνολογίας και της καινοτομίας. Οι γυναίκες στους τομείς αυτούς, εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται, ενώ επίσης αμείβονται ανεπαρκώς και συχνά υφίστανται διακρίσεις όπως δείχνουν οι αριθμοί.

Σύμφωνα με έρευνες, εκτός από την αύξηση της πιθανότητας διάκρισης κατά των γυναικών λόγω φύλου, οι ανδροκρατούμενοι χώροι εργασίας δίνουν λιγότερη προσοχή στην ποικιλομορφία των φύλων (43%) και αναγκάζουν τις γυναίκες να αισθάνονται την ανάγκη να αποδείξουν ότι αξίζουν (79%). 

Η υπο-εκπροσώπηση, οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο, στον οποίο οι γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να πετύχουν καθώς μπορεί να θέσει όρια στις ευκαιρίες τους για καθοδήγηση. Επίσης, μπορεί να συμβάλλει στην ενθάρρυνση των ασυνείδητων προκαταλήψεων που συνδέονται με το φύλο, αφήνοντας πολλές γυναίκες χωρίς ξεκάθαρο μονοπάτι προς τα εμπρός. 

Σε τι προβλήματα μπορεί να οδηγήσει το ψηφιακό χάσμα;

Το ψηφιακό χάσμα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομική και κοινωνική ενδυνάμωση των γυναικών. Χωρίς πρόσβαση σε ψηφιακές τεχνολογίες και εκπαίδευση, οι γυναίκες δεν είναι σε θέση να συμμετάσχουν πλήρως στο εργατικό δυναμικό και ενδέχεται να αντιμετωπίσουν περιορισμένη πρόσβαση σε πληροφορίες, εκπαίδευση και υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Αυτό μπορεί να διαιωνίσει την ανισότητα των φύλων, να επιδεινώσει τη φτώχεια και να περιορίσει τις ευκαιρίες για ηγεσία και πολιτική συμμετοχή των γυναικών.

Αναφορικά με το οικονομικό κόστος, ο αποκλεισμός των γυναικών από τον ψηφιακό κόσμο είχε σημαντικές οικονομικές συνέπειες, κοστίζοντας στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος 1 τρισεκατομμύριο δολάρια την τελευταία δεκαετία. Μάλιστα, η απώλεια αυτή προβλέπεται να αυξηθεί σε 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2025.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι χωρίς ψηφιακή ισότητα απομακρυνόμαστε εν γένει από την ισότητα των φύλων. Η Phumzile Mlambo-Ngcuka, πρώην εκτελεστική διευθύντρια του ΟΗΕ για τις γυναίκες και ιδρύτρια του Ιδρύματος Umlambo, έχει δηλώσει: «Δεν θα επιτύχουμε την ισότητα των φύλων μέχρι να εξαλείψουμε το ψηφιακό χάσμα, που κρατά τόσες πολλές γυναίκες εκτός σύνδεσης και μακριά από τις ευκαιρίες που παρέχει το διαδίκτυο».

Τι μπορεί να γίνει για να γεφυρωθεί το ψηφιακό χάσμα;

Για να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα, είναι απαραίτητη μια προσέγγιση που να λαμβάνει υπόψη το φύλο στην καινοτομία, την τεχνολογία και την ψηφιακή εκπαίδευση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι διαφορετικές ανάγκες και προτεραιότητες γυναικών και ανδρών στο σχεδιασμό και την εφαρμογή προγραμμάτων τεχνολογίας και ψηφιακής εκπαίδευσης. Μια τέτοια προσέγγιση θα προωθούσε την ίση πρόσβαση στην τεχνολογία και τις ψηφιακές δεξιότητες. 

Παράλληλα, θα παρακινούσε τις γυναίκες να χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να αντιμετωπίσουν τις δικές τους ανάγκες και να συμμετέχουν σε διαδικασίες λήψης αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή τους.

Εκπαιδεύοντας γυναίκες και κορίτσια στις ψηφιακές χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, τους δίνονται τα εφόδια να δημιουργήσουν τις δικές τους ευκαιρίες στην αγορά. Σκεφτείτε πόσες γυναίκες, έχουν χρησιμοποιήσει εφαρμογές όπως το Instagram και το Facebook για να ξεκινήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις πουλώντας προϊόντα τέχνης, τρόφιμα, ρούχα και αξεσουάρ

Την ίδια στιγμή, στον επαγγελματικό τομέα, η ποικιλομορφία είναι ζωτικής σημασίας στην τεχνολογία και πρέπει να γίνουν πολλά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Η ποικιλομορφία, είναι τόσο σημαντική, καθώς δίνει τη δυνατότητα στις εταιρείες να δημιουργούν καλύτερα και ασφαλέστερα προϊόντα που λαμβάνουν υπόψη τους πάντες – και όχι μόνο ένα τμήμα της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, μπορεί να βοηθήσει στην εξάλειψη της διαφοράς στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων και στη μείωση των διακρίσεων στο χώρο εργασίας.

Όπως έχει πει και η Catherine Adeya, διευθύντρια έρευνας στο World Wide Web Foundation: «Καθώς το διαδίκτυο γίνεται ο πιο ισχυρός παράγοντας για την εκπαίδευση, τις επιχειρήσεις και την κινητοποίηση της κοινωνίας, η αποτυχία παροχής πρόσβασης για όλους σημαίνει αδυναμία αξιοποίησης των δυνατοτήτων όλων να συνεισφέρουν».

Ένα διαφορετικό βήμα σηματοδοτεί ένα άλλο μονοπάτι.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αλλαγή ενδέχεται να ισοδυναμεί με την εξέλιξη, τη βελτίωση και την ανάπτυξη. Κι αν όλα αυτά ακούγονται υπερβολικά θεωρητικά, οι ιστορίες που ακολουθούν αποδεικνύουν ότι οι ενδεχόμενες μεταβάσεις ενδέχεται να στεφθούν με επιτυχία.

Kristin Morgan: Ένα δυστύχημα της στοίχησε τα πόδια της

Ήταν μια απλή, καθημερινή ημέρα του 2014, όταν η Kristin Morgan έφυγε από το σπίτι της για εξωτερικές δουλειές. Ούσα καθ’ οδόν με το όχημά της, το τελευταίο που φαίνεται να θυμάται είναι πως ξύπνησε ανάποδα μέσα στο αυτοκίνητο. Ως απότοκο, η κυκλοφορία του αίματος στα πόδια της διακόπηκε, με αποτέλεσμα να καταστεί απαραίτητος ο ακρωτηριασμός, προκειμένου να σωθεί η ζωή της. Εντούτοις, η φαινομενικά τραγική αυτή περιπέτεια είχε αίσιο τέλος. Πριν οκτώ χρόνια, η Kristin έλαβε τεχνητά πόδια και αφοσιώθηκε στη μεγάλη της αγάπη: Τη γυμναστική. Παράλληλα, αντιμετώπισε την όλη μετάβαση σαν μια πρόκληση, ώστε να δει μέχρι που μπορεί να φτάσουν οι αντοχές της.

Κάπως έτσι, γεννήθηκε  η εταιρεία catering, «Savory Fig & Honey» και ο λογαριασμός @footlessgoddess, μέσω του οποίου προωθεί τις ασκήσεις και τις προπονήσεις της.

«Ξεκίνησα την επιχείρησή μου τον Οκτώβριο. Τη λατρεύω γιατί μου επιτρέπει να αξιοποιώ τη δημιουργικότητά μου, κάτι με κάνει χαρούμενη».

Όπως εξομολογήθηκε, δεν ήταν καθόλου αναίμακτη η προσαρμογή σε μία πραγματικότητα με τεχνητά πόδια.  

«Πήγαινα τα παιδιά μου για μεσημεριανό, σε μία προσπάθεια να κάνουμε κάτι ωραίο όλοι μαζί. Προσπαθούσα να περπατήσω γρήγορα και να διασχίσω το δρόμο –όχι σε διάβαση. Θεωρούσα πως ήμουν σε θέση να προλάβω, αλλά δεν τα κατάφερα. Έπεσα. Ήθελα να το διακωμωδήσω και γέλασα, όμως μερικοί περαστικοί έσπευσαν να με βοηθήσουν και τα παιδιά μου ντράπηκαν. Τότε, το πήρα απόφαση: Είμαι μαμά και οι μαμάδες μπορούν να προσαρμοστούν σε οποιαδήποτε κατάσταση».

Για το πώς κατάφερε να αντιμετωπίσει μια τόσο σύνθετη κατάσταση, λέει αφοπλιστικά:

«Κατά καιρούς, με πιάνει το παράπονο. Κλαίω στο ντους, γιατί κανείς δεν μπορεί να δει τα δάκρυα. Έχω κάποιους στενούς φίλους που θα με ακούσουν και θα με στηρίξουν –αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα κλάψω δημόσια. Μπορείς να παραπονεθείς ή να προσευχηθείς για τις ατυχίες της ζωής. Και βέβαια, μπορείς πάντα απλά να τις αγκαλιάσεις».

Khadi Oluwatoyin: Από τον αλκοολισμό στη δημιουργία μιας κοινότητας για τη στήριξη των μαύρων γυναικών που μάχονται με τις εξαρτήσεις

Ένα παιδικό τραύμα την έριξε στο αλκοόλ, αφού θεωρούσε ότι την βοηθάει να απαλύνει τον πόνο της. Έπειτα από δέκα χρόνια αδιάκοπης κατανάλωσης αλκοόλ, όμως, συνειδητοποίησε πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Αφότου επέλεξε να παραιτηθεί από τη δουλειά της, ως δικηγόρος, αποφάσισε να δημιουργήσει έναν κόμβο συνάντησης και παροχής βοήθειας για μαύρες γυναίκες –είναι και η ίδια Αφρικανή– και θηλυκότητες που παλεύουν με τις εξαρτήσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, το 2018, ιδρύθηκε το «Sober Black Girls Club».

«Για μένα, δεν είναι κάτι το σπουδαίο αυτό που κάνω. Γνωρίζουμε ότι πολλοί άνθρωποι σε αυτή τη χώρα έχουν χάσει τη ζωή τους από την ακατάπαυστη κατανάλωση αλκοόλ. Πολλοί, μάλιστα, δεν λαμβάνουν εξατομικευμένη θεραπεία απεξάρτησης. Αυτό σημαίνει πως κάτι δεν κάνουμε σωστά», ανέφερε.

«Προέρχομαι από ένα πραγματικά αυστηρό μουσουλμανικό αφρικανικό σπίτι, οπότε ήταν περίεργο, γιατί νόμιζα ότι ήξερα πολλά για τον εθισμό και την κατάχρηση ουσιών. Ξέρω πώς είναι να είσαι σε άρνηση. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση για μένα, ώστε να αποκτήσω τη ζωή που πάντα ήθελα».

Σε ό,τι αφορά την ίδρυση του «Sober Black Girls Club», αναφέρει: «Θέλω οι άνθρωποι που αγωνίζονται να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα κακό στην αξιολόγηση της σχέσης τους με τις ουσίες. Όλοι αξίζουμε χώρο και χρόνο για να θεραπευτούμε. Και μερικές φορές, δεν προσφέρεται αυτό. Ενδεχομένως, να είναι και τρομακτική αυτή η κατάσταση. Τώρα πια, οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί απέναντί μου –με καταλαβαίνουν και συντάσσονται μαζί μου», πρόσθεσε.

Bethany Sand-Dahl: Από το σχέδιο μόδας στη νοσηλευτική

Για δέκα χρόνια, εργαζόταν ως σχεδιάστρια παιδικής μόδας, όμως η απρόσωπη φύση της καπιταλιστικής βιομηχανίας και η μονοτονία της γραφειακής ρουτίνας, την παρακίνησαν να αναζητήσει ένα άλλο μονοπάτι. Μετά από αρκετή σκέψη, μερικές λανθασμένες εκκινήσεις και πολλά σεμινάρια, η Sand-Dahl ανακάλυψε ότι την ελκύει η νοσηλευτική, καθώς την διακατείχε η επιθυμία για παροχή βοήθειας στους συνανθρώπους της.

«Είχα ξεκινήσει μια νέα δουλειά μερικά χρόνια πριν γίνω δεκτή στη σχολή νοσηλευτικής. Και δεν είχα πει σε κανέναν ότι ήθελα να ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι. Ήλπιζα πραγματικά ότι θα συνεχίσω να εργάζομαι με καθεστώς μερικής απασχόλησης, ίσως εξ αποστάσεως, όσο φοιτούσα στη σχολή. Όμως, η τηλεργασία δεν αποτελούσε επιλογή για εκείνους. Μέχρι που ήρθε η πανδημία –και η τηλεργασία μπήκε για τα καλά στις ζωές μας», δήλωσε.

Wanda Duncan: Ιδρύτρια του «Black Women Travel»

«Είχα μια μουσική startup. Ήμουν στο πρόγραμμα Georgia Tech. Αλλά δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα να φτιάξω. Ένιωθα σαν εξωγήινη».

Η ασίγαστη φλόγα που έκαιγε μέσα της για ένα καλύτερο μέλλον, πήρε σάρκα και οστά το 2016, όταν ιδρύθηκε το «Black Women Travl». Η Wanda, ως digital nomad, ήταν αποφασισμένη να δώσει στις μαύρες γυναίκες το κλειδί για νέες περιπέτειες μέσα από την ιστοσελίδα της.

«Δεν έχει σημασία το είδος της εκδήλωσης. Υπάρχουν πάντα μέρη όπου οι γυναίκες είναι σε θέση να εκφράσουν δυνατά τα θέλω και τα πιστεύω τους. Και αυτό είναι μαγικό. Μας υπενθυμίζει πως δεν είμαστε μόνοι. Όταν ταξιδεύεις εκτός των ΗΠΑ, συνειδητοποιείς ότι οι διακρίσεις και οι χαρακτηρισμοί, δεν υφίστανται. Ή τουλάχιστον, όχι στον ίδιο βαθμό. Επιπλέον, οι μαύρες γυναίκες, συχνά, δεν αντιλαμβάνονται τον στιγματισμό που δέχονται από μία κοινωνία, αποκλειστικά και μόνο λόγο χρώματος. Είναι πολύ ασυνήθιστο το να αισθάνεσαι πως σε αντιμετωπίζουν ισάξια σε άλλες περιοχές».

«Αυτό που λαχταρούσα περισσότερο ήταν να αποκτήσουμε οι μαύρες γυναίκες κάτι που δεν είχαμε ποτέ. Μονίμως, βοηθάμε την οικογένεια, τους φίλους και τους συντρόφους μας. Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται να ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι να βοηθάμε τον εαυτό μας. Μάλιστα, μερικές φορές αναλωνόμαστε σε καταστάσεις άνευ ουσίας, αντί να εστιάσουμε σε όσα πράγματι έχουν αξία. Πολλές φορές, δυσκολευόμαστε να καλλιεργήσουμε αυτή τη βαθύτερη διασύνδεση με τον εαυτό μας, να θέσουμε τα θέλω, τα συναισθήματα και τα όνειρά μας σε προτεραιότητα. Όσο ζούμε σε έναν πατριαρχικό κόσμο, μοιραία θα συμβαίνει αυτό».

Κι αν είναι, τι γίνεται με τα 30, 40 και τα 50; Σταματάμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε; 

Συχνά, βρισκόμαστε σε συζητήσεις με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, τα οποία τείνουν να συζητούν για τις εμπειρίες τους. Εκτός αυτού, βέβαια, ενδεχομένως να αφήσουν αιχμές (ή ακόμη και να δηλώσουν ευθαρσώς) πως: “Είμαστε μικροί”, “Δεν ξέρουμε”, “Δεν έχουμε εμπειρία”, ενώ θεωρούν ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε τη δική τους πεπατημένη.

Το χειρότερο δε, είναι το ότι – για κάποιον ανεξήγητο λόγο – οι μεγαλύτεροι υποστηρίζουν ότι η δική μας ζωή είναι απροβλημάτιστη. Δεν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες, ούτε παλεύουμε καθημερινά. Λες και υπάρχει ηλικιακό όριο στα προβλήματα – στα 20 απαγορεύεται να έχεις, στα 30 αν έχεις είναι δικό σου το φταίξιμο, ενώ από τα 40 και μετά ήταν η ζωή που τα έφερε έτσι. Και οι στερεοτυπικές αντιλήψεις δεν έχουν τελειωμό. 

Εντούτοις, εμπεριέχει κι έναν κόκκο αλήθειας η αντίληψη αυτή, διότι – με απλά μαθηματικά – οι πιθανότητες να έχουν περάσει ένα τσακ πιο δύσκολα τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, αυξάνονται. Αυτό από μόνο του, όμως, δεν αποδεικνύει τίποτα.

Αν το καλοσκεφτούμε, τα 20 ήταν όντως μια ηλικία που ήμασταν ελεύθεροι να κάνουμε “ό,τι θέλουμε” ή μήπως δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο η ηλικία στο τέλος της ημέρας;

@theluxefever

Things to put in mind in your 20s🌟#theluxefever

♬ original sound – 🤍

Τα 20, τα ερωτηματικά και η (όχι τόσο ρομαντική) πραγματικότητα 

Θα μπορούσαμε να πούμε πως τα 20 είναι μια ηλικία που μπορεί να λειτουργήσει και ως στάδιο συνειδητοποίησης και αποφάσεων. Εύλογα, γεννιούνται ερωτήματα, όπως: “Τι θα κάνω με την ζωή μου;” “Τι μου αρέσει και με τι θέλω να ασχοληθώ;” “Ποιοι άνθρωποι είναι όντως οι δικοί μου άνθρωποι;” “Μήπως κάτι δεν πάει καλά με εμένα;” Και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

Οι αντίθετες σκέψεις και η πορεία προς την εξέλιξη

Νιώθεις ότι είσαι νέος και ταυτόχρονα ότι μεγαλώνεις. Νιώθεις ότι θέλεις να πιάσεις τη ζωή από τα κερατα, να τα κάνεις όλα μόνος – χωρίς βοήθεια από κανέναν. Ωστόσο, ταυτόχρονα χρειάζεσαι βοήθεια και στήριξη από κάποιον ή μια αγκαλιά. Αισθάνεσαι ότι γίνεσαι πιο σοφός και αντιλαμβάνεσαι καλύτερα ορισμένες καταστάσεις, ενώ την ίδια στιγμή η ζωή έρχεται να σου αποδείξει το αντίθετο.

Δυσκολεύεσαι να αντιληφθείς όλα όσα ραγδαία αλλάζουν, διχάζεσαι, αναρωτιέσαι και αμφισβητείς. Και κάπου μες το χάος, σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να ξαναγίνεις και πάλι παιδί. Να απολαμβάνεις στιγμές ξεγνοιασιάς, βόλτες με τους φίλους, ατελείωτο παιχνίδι και φροντίδα από τους δικούς σου.  

Την ίδια στιγμή, έχεις την επιθυμία να μεγαλώσεις κι άλλο, ώστε να κάνεις πράξη όλα όσα ονειρεύεσαι. Κατά κάποιον τρόπο, θέλεις να ξεφύγεις από την τωρινή σου κατάσταση και να μεταφερθείς κάπου αλλού, σε μία πραγματικότητα που υπάρχει μόνο στη φαντασία σου. 

Συν τοις άλλοις, σε διακρίνει μια αυτοπεποίθηση. Σε ελκύει η ανεξαρτητοποίηση από τη μία πλευρά, αλλά συγχρόνως θα ήθελες λίγη ακόμη φροντίδα. Προσπαθείς να είσαι πάντα στην ώρα σου και να προλαβαίνεις τα πάντα, αλλά καταλήγεις να λες πως: “Τελικά, δεν έκανα τίποτα”. Σε πλημμυρίζει μια ανείπωτη χαρά και μία αστείρευτη ενέργεια όταν βρίσκεσαι κοντά στα αγαπημένα σου πρόσωπα, όμως, μερικές φορές προτιμάς τη μοναξιά σου.

Ναι μεν, θεωρείς ότι έχεις ανθρώπους γύρω σου, ενώ την ίδια στιγμή αισθάνεσαι μόνος. Θέλεις να φέρεις (επιτυχώς) εις πέρας καθετί που καλείσαι να αναλάβεις – επειδή πραγματικά το κάνεις με μεράκι, όμως, καταλήγεις να αισθάνεσαι κόπωση και να αποζητάς ένα διάλειμμα. 

@lilbabyaries

from a girly feeling lost in her 20s 🫡

♬ original sound – logan

Εν κατακλείδι – Ποια είναι η ουσία;

Και αυτές είναι ορισμένες από τις σκέψεις των 20άρηδων, κατηγοριοποιημένες σε “θετικές” και “αρνητικές”. Μια κατηγοριοποίηση που δεν έχει και πολλή αξία, αφού λειτουργούν ταυτόχρονα και είναι απόλυτα φυσιολογικό να κυριαρχούν στο κεφάλι κάθε νέου. Όλο αυτό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένας διαξιφισμός με τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και με τον υπόλοιπο κόσμο. Ενδέχεται όλα γύρω μας να φαντάζουν στρωμένα με ροδοπέταλα και ξαφνικά, να συμβεί κάτι απρόσμενο και να κατεδαφιστούν τα πάντα. 

Όπως και να ‘χει, ο καθένας μας είναι μοναδικός και σκέφτεται με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Οι απόψεις ποικίλουν και διίστανται. Και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, είναι εντάξει. Εξάλλου, η πολυφωνία είναι οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι μιας δημοκρατικής κοινωνίας

Ως εκ τούτου και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, χρειάζεται να καταστεί σαφές πως η ηλικία και τα προβλήματα δεν είναι ούτε ανάλογα, ούτε αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη, διότι δεν συναντώνται σε κανένα πλαίσιο. Αντ’ αυτού, όλοι οι άνθρωποι καλούνται να σκαρφαλώσουν τη δική τους ανηφόρα με τις όποιες εκπλήξεις μπορεί να επιφυλάσσει η διαδρομή. 

Καμία σημασία, λοιπόν, δεν έχει αν είσαι στην ηλικία των 20, 30, 40 ή 50. Ξέρουμε πολύ καλά ότι έρχονται δύσκολες μέρες, στις οποίες χρειάζεται κουράγιο και γερό στομάχι. Γι’ αυτό, ας “αγκαλιάσουμε” τους ανθρώπους όλων των ηλικιών και ας αποδεχτούμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η στάση: “Τι πρόβλημα να έχεις εσύ στα 20, εγώ έχω στην πλάτη μου δύο δάνεια;”, δεν ευνοεί μια κοινωνία αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης, όπως ονειρευόμαστε να δημιουργήσουμε. 

Ήμουν από τα παιδιά εκείνα που δέχτηκαν bullying από πολύ μικρή ηλικία.

Γεννήθηκα στο Σικάγο, από Ελληνοαμερικάνους γονείς. Έζησα εκεί μέχρι τα 6 μου χρόνια, όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να επιστρέψουν πίσω στην Ελλάδα. Εγκατασταθήκαμε στη Σπάρτη, μια πόλη μικρή και πολύ διαφορετική από αυτή που είχα συνηθίσει να ονομάζω “πόλη μου”. 

Για τη μικρή πόλη της Σπάρτης, ήμουν ένα πολύ διαφορετικό παιδί. Εκείνο που θα άκουγε pop μουσική – όταν όλοι οι άλλοι άκουγαν μόνο metal και ροκ. Εκείνο που θα ντυνόταν με διαφορετικά – από αυτούς – ρούχα, που του άρεσε το διάβασμα – κάτι που φάνταζε απόλυτα ξένο και αλλόκοτο προς τους συμμαθητές μου.

Ήμουν, όμως, και ένα παιδί με περισσότερα κιλά από αυτά που η κοινωνία μας έμαθε να δεχόμαστε ως “επιτρεπτά”. Και αυτό οι συμμαθητές μου δεν μπορούσαν να το δεχτούν. Ίσως, αν μόνο ένα κομμάτι μου ήταν διαφορετικό να μπορούσαν να το δεχτούν. Αλλά το γεγονός πως τόσα κομμάτια μου ήταν διαφορετικά από τη νόρμα του τότε, ήταν γι’ αυτούς απαράδεκτο

Έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να το αντιμετωπίσουν

Διάλεξαν τον πιο δειλό, τον πιο αδύναμο, τον πιο ντροπιαστικό. Ένιωθαν καλά με το να με κοροϊδεύουν, να με χλευάζουν και να μου επιτίθενται. Ήθελαν να είμαι το αστείο τους, το παιχνίδι τους, το κοροϊδάκι τους. Κάθε μου μέρα στο σχολείο, ήταν και μια καινούργια αφορμή για να ασχοληθούν με το καθετί επάνω μου, να μου δείξουν ότι βρίσκουν αστείο και ντροπιαστικό το πώς είμαι και να μου πουν πως δεν έχω θέση στο σχολείο τους. 

Δεν μίλησα τότε. Δεν είπα τίποτα σε κανέναν. Ούτε καν στη μαμά μου. Όχι γιατί φοβόμουν ή γιατί δεν την εμπιστευόμουν, μα για να την προστατεύσω από αυτό. Ήθελα να είμαι το ανέμελο και ξέγνοιαστο παιδί της που θα γυρνούσε από το σπίτι,θα τρώγαμε μαζί και θα περνούσαμε καλά. Δεν ήθελα να την επιβαρύνω με τα δικά μου. Επέλεξα να το βιώνω μόνος μου όλο αυτό.

Όλη μου την απόγνωση και την απελπισία από αυτό που ζούσα την ξεσπούσα στη μουσική. Ήταν το καταφύγιό μου. Έτσι γνώρισα και τη μουσική της Lady Gaga, η οποία με βοήθησε να ανακαλύψω τι σημαίνει το: «Είναι οκ και αποδεκτό να είσαι ο εαυτός σου». Επιπλέον, με βοήθησε να δω πως μεγάλοι και σπουδαίοι καλλιτέχνες βίωσαν αυτό που βίωνα και εγώ και μου έδωσε ώθηση να ανακαλύψω πως μπορώ να υπάρξω και εγώ μέσα σ’ έναν μουσικό κόσμο. 

Ξεκίνησα να φτιάχνω ιστοσελίδες και fan pages της Lady Gaga και όλο αυτό άρχισε να βρίσκει ακόλουθους – μέχρι που τελικά κατάφερε να γίνει μια κοινότητα. Βλέποντας πως είναι να δημιουργείται μια κοινότητα ανθρώπων, αποφάσισα να δημιουργήσω το “Be You”, μια ιστοσελίδα που θα μπορεί να δίνει δύναμη και ώθηση στους ανθρώπους που βιώνουν bullying, να μιλήσουν και να μοιραστούν τον πόνο τους.

Και ίσως και να κατάφερναν να πάρουν δύναμη από τις ιστορίες και τις διηγήσεις άλλων ανθρώπων. Κάπως έτσι, γίναμε όλοι μαζί μια κοινότητα που βοηθούσε ο ένας τον άλλον. 

Το bullying, όμως, συνεχιζόταν

Ήταν πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Ωστόσο, είχα μάθει να το διαχειρίζομαι. Είχα βρει 2-3 ανθρώπους που ένιωθα καλά να είμαι μαζί δτους – και εκείνοι μαζί μου – και έτσι περνούσαν οι μέρες του σχολείου. Παρόλα αυτά, κάποια στιγμή, όλο αυτό έπαψε να υφίσταται μόνο στο χώρο του σχολείου και πέρασε και στο σπίτι μου.

Μια μέρα, κάποιοι νταήδες αποφάσισαν πως θα ήταν πολύ αστείο να τυλίξουν σε μια πέτρα με κάποια λόγια για μένα και να τα πετάξουν στο μπαλκόνι μου – σπάζοντας το τζάμι μου. Τότε τρόμαξα. Κατάλαβα πως όλο αυτό δεν σταματούσε στις 6 σχολικές ώρες, αλλά θα γινόταν κομμάτι όλη της μέρας μου. Φοβήθηκα για μένα, μα πιο πολύ για τη μαμά μου. Αποφάσισα να μιλήσω στους καθηγητές μου. Κατάλαβα πως δεν πάει άλλο πια.

Όταν κατάλαβαν κι εκείνοι πόσο σοβαρό ήταν, μίλησαν στους συμμαθητές μου και τους απείλησαν πως αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο, θα πήγαιναν στην αστυνομία οι ίδιοι να τους καταγγείλουν. Για πρώτη φορά δεν ήμουν εγώ που φοβόμουν, αλλά αυτοί. Για πρώτη φορά, οι ατρόμητοι νταήδες έγιναν το παιδί που φοβάται και εγώ ο δυνατός. 

Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να μην επηρεαστεί κανείς από αυτό. Ίσως είναι και ουτοπικό να ελπίζεις πως θα βγεις αλώβητος από μια τέτοια κατάσταση. Ίσως, όμως, και να αξίζει να επηρεαστείς. Ίσως αξίζει όλο αυτό να το κάνεις δύναμη και να απαντήσεις μια μέρα σε όλους αυτούς με την επιτυχία σου, με το να τους δείξεις πόσα έχεις καταφέρει. Λέγοντάς έμμεσα πως: «Ό,τι κι αν μου κάνατε, εγώ κατάφερα να βγω νικητής από όλο αυτό». 

Και ξέρεις τι, αν κατάλαβα κάτι όλα τα χρόνια που βίωνα σχολικό εκφοβισμό και όλα τα χρόνια που ασχολούμαι μ’ αυτό, είναι πως βιώνεις σχολικό εκφοβισμό επειδή οι άλλοι έχουν δει σε σένα αυτό που εύχονταν να είναι οι ίδιοι. Δυνατοί, ελεύθεροι, φωτεινοί. Βιώνεις σχολικό εκφοβισμό επειδή έχεις βρει αυτό που εκείνοι ψάχνουν. Βιώνεις σχολικό εκφοβισμό επειδή οι νταήδες σου φοβούνται το φως, τη σπουδαιότητα και την αξία σου. Μόνο γι’ αυτό.

Κι αν οφείλουμε κάτι στους εαυτούς μας, είναι να μην σωπάσουμε. Να μιλήσουμε, στους γονείς μας, τους καθηγητές μας και σε όποιον μπορεί να βοηθήσει. Κι αν είσαι κάποιος που δεν βιώνει bullying αλλά το βλέπει να γίνεται χωρίς να μιλά και να αντιδρά, είσαι δυστυχώς και εσύ μέρος του προβλήματος. Ισοδύναμο έγκλημα με το bullying είναι η σιωπή. Το να μιλήσεις δεν είναι ντροπή. Το να το βλέπεις να γίνεται, όμως, και να μην αντιδράς, είναι. 

Γραμμή βοήθειας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξής “Be You” και ΑΜΚΕ ΙΑΣΙΣ: 2108655039    

Σε μια ουτοπική κοινωνία, η εργασία θα συνοδευόταν από δημιουργικότητα, αποδοτικότητα, ευχάριστο κλίμα και δίκαιες απολαβές.

Εντούτοις, στα χρόνια του καπιταλισμού, η εργασιακή πραγματικότητα απέχει παρασάγγας. Η πίεση, ο φόρτος εργασίας, οι αντισυναδελφικές συμπεριφορές και οι πενιχρές αμοιβές, έχουν δημιουργήσει μια στρεβλή εικόνα ως προς τι (θα έπρεπε) να σημαίνει «εργάζομαι». Ως εκ τούτου, πολλοί εργαζόμενοι τείνουν να υιοθετούν ορισμένες εργασιακές συνήθειες, οι οποίες –αν και δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές– μακροπρόθεσμα ενδέχεται να γίνουν τοξικές και, ως φυσικό επακόλουθο, να επιφέρουν αξιοσημείωτο αντίκτυπο (και) στην ψυχική υγεία.

Multitasking: Μια δεξιότητα που δεν υφίσταται

Καταρχάς, μελέτες έχουν αποδείξει πως το multitasking όχι μόνο δεν αποτελεί συνώνυμο της παραγωγικότητας, αλλά αντίθετα λειτουργεί ως πολέμιός της. Κι αυτό συμβαίνει για έναν πολύ απλό λόγο: Διότι όταν εκτελούνται πολλαπλές εργασίες ταυτόχρονα –ειδικά όταν αυτό γίνεται υπό πίεση– τότε, μοιραία αυξάνονται οι πιθανότητες λάθους, κάτι που οφείλεται στην απουσία αφοσίωσης σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Από την άλλη, οι εργοδότες οφείλουν να το γνωρίζουν αυτό και να μην έχουν παράλογες απαιτήσεις από τους υπαλλήλους τους. Αν πάλι συμπεριλαμβάνεται το multitasking σαν ζητούμενο σε μία αγγελία ή σε μια συνέντευξη, τότε αυτομάτως μπορεί να θεωρηθεί ως «red flag».

Η υπερβολική προθυμία

Οι εύστοχες αρνητικές απαντήσεις συνιστούν τέχνη, μια τέχνη, η οποία σχετίζεται άμεσα με τα όρια του ατόμου τόσο σε εργασιακό, όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο. Σαφώς, η εργατικότητα και η προθυμία είναι δύο πολύ θετικά χαρακτηριστικά για έναν εργαζόμενο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όταν οι απαιτήσεις υπερβαίνουν την κοινή λογική και τις αντοχές, το «όχι» είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο.

Παρ’ όλο που, συχνά, εγκυμονεί ο φόβος της απόλυσης στην περίπτωση αρνητικής απάντησης, χρειάζεται να αποσαφηνιστεί ότι είναι απλώς ένας μύθος. Για την ακρίβεια, ένας εργαζόμενος που ξέρει να βάζει όρια και προτεραιότητες, δείχνει ότι είναι οργανωμένος και γνωρίζει πολύ καλά ότι προέχουν κάποια φλέγοντα ζητήματα για την εταιρεία. Πρώτα, λοιπόν, θα πρέπει να ολοκληρωθούν αυτά και έπειτα να ακολουθήσουν τα δευτερευούσης σημασίας. Ένας ευφυής εργοδότης που διακατέχεται από αίσθημα δικαίου, εύλογα θα αναγνωρίσει την ικανότητα της ορθής προτεραιοποίησης των αρμοδιοτήτων.

Μη τήρηση του ωραρίου

Η εξισορρόπηση μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής ζωής είναι υψίστης σημασίας για όλους. Μάλιστα, σύμφωνα με μια έρευνα της Aviva, το 41% των εργαζομένων ανέφερε πως το πιο ελκυστικό χαρακτηριστικό σε μια θέση εργασίας, είναι η δυνατότητα εξισορρόπησης ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή. Όσον αφορά στις απολαβές, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, βρίσκονται στη δεύτερη θέση, με ποσοστό 36%.

Συνεπώς, είναι υψίστης σημασίας η αγνόηση μηνυμάτων και κλήσεων εκτός του προσυμφωνημένου ωραρίου και η έγκαιρη αναχώρηση από τον χώρο εργασίας.

@drbengee

pls don’t text / call me after working hours to talk about teeth ! 🥲🥲 I need rest too

♬ original sound – Bethany Bibi

Η αναγκαία ανάπαυλα

Είναι εξαιρετικά λυπηρό το ότι, σε πολλές περιπτώσεις, οι εργοδότες «κοιτούν στραβά» τους εργαζόμενους όταν κάνουν διάλειμμα. Θεωρούν, μάλλον, ότι δεν είναι παραγωγικοί ή ότι δεν αξίζουν τον προσφερόμενο μισθό. Βάσει νόμου, όμως, προβλέπεται διάλειμμα τουλάχιστον 20 λεπτών σε καθεστώς 8ωρης εργασία. Σαφώς, λοιπόν, επιβάλλεται να γίνεται αυτό, ασχέτως με το αν ο εργοδότης, ο προϊστάμενος ή ο συνάδελφος επιμένουν να γίνονται πιεστικοί.

Υπερβολικά αυστηρή αυτοκριτική

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η περίπτωση λάθους είναι, τουλάχιστον, αναμενόμενη. Έχοντας κατά νου αυτή την παράμετρο, ώστε να περιφρουρήσει από το άγχος και το στρες γύρω από τα ενδεχόμενα ατοπήματα. Όσο περίπλοκη κι αν είναι μια συνθήκη, όσα σφάλματα κι αν γίνουν, με ψυχραιμία και καθαρή ματιά, υπάρχουν πάντα διέξοδοι.

…17, 18… Αχ, δεν βγαίνουν οι τελευταίες, κουράστηκα. Πάμε, προσπάθησε λίγο ακόμα, το ’χεις!

…19…20! Τέλος! Επιτέλους, διατάσεις!

Παιδιά, εγώ σήμερα θα παραγγείλω καλαμάκια κοτόπουλο, πίτα και σαλάτα γιατί κάνω διατροφή

Ένα freddo espresso σκέτο θα ήθελα, παρακαλώ!

Free meal σήμερα! Πάμε να φάμε μπέργκερ;!

Να σας πω, εγώ λέω να μείνω μέσα σήμερα για να ανασυγκροτήσω τις δυνάμεις μου, καθώς είχα μια έντονα στρεσογόνα εβδομάδα και μου έχει βγει κούραση (ευρέως γνωστό και ως «δεν κουνιέμαι, είμαι πτώμα και θα γίνω ΕΝΑ με τον καναπέ»)

Και που λες, μπορώ να κάθομαι ώρες εδώ και να κοιτάζω τη θάλασσα! Είναι κατά κάποιο τρόπο ο διαλογισμός μου… ή η αποσυμπίεσή μου, αν θες!

Κάμερα σε μένα

Για πες μου τώρα, σου θυμίζουν κάτι αυτά; Πιστεύω πως αν φροντίζεις κι εσύ τον εαυτό σου, προσφέροντάς του τα οφέλη της άσκησης, της υγιεινής διατροφής αλλά και της καλής ψυχολογίας, τότε αυτές οι ατάκες σε βρίσκουν να λες από μέσα σου «ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ!» – όλοι το ξέρουν αυτό!

Και δεν σου κρύβω πως με τόσους καλογυμνασμένους κοιλιακούς ολούθε, από την τηλεόραση και τα Social Media έως και τις συζητήσεις που κάνουμε με φίλους, το κίνητρο είναι ιδιαιτέρως ισχυρό για να με κάνει να θέλω να αναδείξω τους κοιλιακούς μου.

Πώς το κάνω αυτό; Πάμε να δούμε.

Σωματικό λίπος

Με τον όρο αυτό, αναφερόμαστε στην ενέργεια που είναι αποθηκευμένη στο σώμα. Το λίπος είναι για το σώμα τόσο σημαντικό όσο είναι οι πρωτεΐνες και οι υδατάνθρακες για τη σωστή λειτουργία ενός οργανισμού και την υγεία μας.

–  Προστατεύει τα όργανα του ανθρώπινου σώματος.

– Επεξεργάζεται και απορροφά θρεπτικά συστατικά, όπως είναι οι βιταμίνες Α, Κ και D.

– Συμβάλλει στην προσαρμογή της θερμοκρασίας του σώματος, όταν η εξωτερική θερμοκρασία είναι υψηλή ή χαμηλή. 

– Παράγει ή συμβάλλει στην παραγωγή ορμονών. Οι ορμόνες κυκλοφορούν και φτάνουν παντού μέσα στο σώμα μας μέσω του αίματος και ρυθμίζουν – γράφεις; –  τα παρακάτω: 

  • Νοητική λειτουργία
  • Ψυχολογία και διάθεση
  • Ανάπτυξη
  • Βάρος 
  • Λίμπιντο κ.ά.

Εδώ, αξίζει να αναφέρουμε πως, ενώ ο λιπώδης ιστός θεωρείτο παλαιότερα ένα αδρανές όργανο αποθήκευσης ενέργειας που παρέχει μόνωση από εξωτερικές υψηλές θερμοκρασίες, πλέον – όπως διάβασες – αναγνωρίζεται ως ένα δυναμικό ενδοκρινικό σύστημα (σύστημα, δηλαδή, που παράγει ορμόνες).

Παράλληλα, οι ορμόνες παίζουν σπουδαίο ρόλο και στα παρακατω:

–  Γυναικεία αναπαραγωγή

– Οστική πυκνότητα

– Δημιουργία νέου ιστού στα οστά

– Διάθεση

– Διατήρηση μυϊκής μάζας (αποφυγή σαρκοπενίας)

– Γονιμότητα 

– Αρχή κύησης

– Ενεργοποίηση των ωοθυλακίων (αυγών) των ωοθηκών

– Απελευθέρωση του ωαρίου τις γόνιμες μέρες

*Κοιλιακοί*

Α, ναι! Λέγαμε για το πώς μπορείς να αναδείξεις του κοιλιακούς μυς σου. Αποβάλλοντας το λίπος, φυσικά. 

Ως προπονήτρια και fitness blogger, θέλω να δημιουργώ υλικό που θα σε εμπνέει συνδυάζοντας γνώση και εμπειρία, ώστε να γνωρίζεις γιατί κάνεις αυτό που κάνεις και πώς θα φτάσεις στο στόχο σου με υγιή τρόπο. 

Και επειδή η γνώση από μόνη της ίσως κουράσει, και καμιά φωτό στο Instagram.

Παιδιά, θα με συγχωρέσετε αλλά το δικό μου σώμα δεν είναι γενετικά προγραμματισμένο για να πέφτει σε πολύ χαμηλά ποσοστά λίπους, ώστε να φαίνονται τόσο έντονα οι κοιλιακοί μου όσο φαίνονται στις διαφημίσεις ή σε συναδέλφους, αθλητές και μη. Συγκεκριμένα, πριν 1,5 μήνα έχασα περίπου ένα κιλό επειδή είχα πολλή δουλειά και δεν καταλαβαίνεις τι με βρήκε! 

Κρύωνα, είχα πολλά νεύρα και δυσκολία στη συγκέντρωση ενώ παράλληλα άργησε και η περίοδός μου. Εννοείται ότι τρόμαξα, το ξαναπήρα άμεσα και βρήκα την υγειά μου. Έκανα και εξετάσεις για επιβεβαίωση και πράγματι ήταν όλα καλά!

Fun fact: H παθολόγος με συνεχάρη για την άρτια διατροφή μου! Και για να σε προλάβω, ναι, είναι σίγουρα γιατρός και όχι, δεν βλέπει το Instagram μου!

@dlformondbeach

Myth Monday! Spot training, especially abdominal workouts, won’t give you that shredded 6-pack you’re looking for… #fyp #fitnessmyth #womensfitness #ormondbeach #ormondbeachflorida #fitness #abs #core

♬ original sound – dlformondbeach

Πέρα από την πλάκα, όμως, η πραγματικότητα είναι πως όσο ωραίοι και να είναι οι κοιλιακοί, δεν ταιριάζουν σε όλους. Οι περισσότερες γυναίκες χρειάζονται ποσοστό λίπους 23-30% στον οργανισμό τους. Κάποιες γυναίκες – λόγω γενετικής – χρειάζονται περισσότερο και κάποιες λιγότερο, μέσα σε ένα υγιές φάσμα.

Αν επιδιώξεις έξτρα μείωση λίπους θα χρειαστεί να αναλογιστείς το εξής: Μέχρι ποιο βαθμό; Και με τι κόστος;

Θα ρίσκαρες την υγεία και την ψυχολογία σου, για να φανούν οι κοιλιακοί σου μετά από όσα διάβασες; 

Αν όχι, χαίρομαι τόσο πολύ για εσένα – παίζει και πιο πολύ από εσένα! 

Αν ναι, τότε θα σου πρότεινα να σκεφτείς για ποιον λόγο το κάνεις. Έχε υπόψη σου πως μπορείς να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό για να σε κατατοπίσει, είτε είναι γιατρός, προπονητής, διατροφολόγος ή ψυχολόγος, ανάλογα με τις ανάγκες σου. Όχι, εκείνος ο γνωστός με τους κοιλιακούς δεν θεωρείται ειδικός… εκτός αν το έχει σπουδάσει!

Υ.Γ.: Είναι άδικο να συγκρινόμαστε οι γυναίκες με τους άνδρες, καθώς το υγιές ποσοστό λίπους για τους άνδρες είναι αρκετά χαμηλότερο από το δικό μας.

C’ est la vie!

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2018, η Ελλάδα κατατάχθηκε στις χειρότερες επιδόσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ όσον αφορά την ανακύκλωση, ανακυκλώνοντας λιγότερο από το 20% των συνολικών αποβλήτων της (μόλις 22η στις 28 χώρες της ΕΕ). 

Σήμερα, με τους κινδύνους από την κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση να γίνονται όλο και πιο ορατοί, η ΕΕ έχει θέσει υψηλούς στόχους για την ανακύκλωση των πλαστικών στο περιβάλλον, που ανέρχονται σε 77% μέχρι το 2025 και 90% έως το 2029. Παράλληλα, καλεί τα κράτη-μέλη να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσουν τη χωριστή συλλογή για την ανακύκλωση των συσκευασιών.

Τι είναι η Ανταποδοτική Ανακύκλωση της ΕΕ; 

Ευτυχώς, η χώρα μας «ξύπνησε» και έχει θέσει, πλέον, ως εθνική προτεραιότητα την ανακύκλωση και την προστασία του περιβάλλοντος. Μάλιστα, ήμασταν από τις πρώτες χώρες που ενσωμάτωσε το σύστημα «επιστροφής εγγύησης» (DRS) στις πλαστικές φιάλες, καθώς και στις συσκευασίες από αλουμίνιο και γυαλί.

Στόχος μας; Να μετατραπούμε σε επιτυχές παράδειγμα υλοποίησης της νέας, ευρέως διαδεδομένης πρακτικής και να ανέλθει σταδιακά το ποσοστό της ανακύκλωσης σε 80% μέχρι το 2030.

Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2021, ο Ελληνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ) ενέκρινε το νέο, εξαετές Επιχειρησιακό Σχέδιο για το Συλλογικό Σύστημα Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης. Από τις αρχές Ιουλίου 2023, η ανακύκλωση πλαστικών και μεταλλικών συσκευασιών θα αρχίσει να πραγματοποιείται αποκλειστικά με το σύστημα επιστροφής εγγύησης.

Ως εκ τούτου, όταν οι καταναλωτές αγοράζουν μια πλαστική, αλουμινένια ή γυάλινη συσκευασία θα καταβάλλουν ένα επιπλέον αντίτιμο (που θα κυμαίνεται από 10 έως 15 λεπτά), το οποίο, όμως, θα τους αποδίδεται πίσω όταν επιστρέφουν την άδεια συσκευασία στο αυτόματο μηχάνημα ανακύκλωσης. 

Αυτό αφορά συσκευασίες από αλουμίνιο έως 1 λίτρο, γυαλί έως 1,3 λίτρα και πλαστικό έως 3 λίτρα, που χρησιμοποιούνται για νερό, αναψυκτικά, χυμούς, γάλα, μπύρα, και κρασί, και λειτουργεί, προφανώς, ως κίνητρο για τη χωριστή συλλογή και καλύτερη ανακύκλωσή τους. Το ειδικό μηχάνημα θα διαθέτουν υποχρεωτικά καταστήματα άνω των 200 τ.μ., ενώ για τα καταστήματα έως 200 τ.μ. η κατάσταση είναι αδιευκρίνιστη.

Τα μοναδικά πλεονεκτήματα του νέου συστήματος

Τα 5 βασικά πλεονεκτήματα του συστήματος επιστροφής εγγύησης:

1. Το νέο σύστημα ανακύκλωσης είναι δωρεάν για τους Δήμους, αφού όλες οι σχετικές εργασίες πραγματοποιούνται δωρεάν από την Ανταποδοτική Ανακύκλωση.

2. Παροχή ανταποδοτικού αντιτίμου στους δημότες για κάθε επιστρεφόμενη συσκευασία. Έτσι, όχι μόνο αυξάνεται η αγοραστική δύναμη των δημοτών μέσω της ανακύκλωσης, αλλά διαμορφώνεται και μια νοοτροπία ευθύνης απέναντι στο περιβάλλον.

3. Δημιουργία νέων και «πράσινων» θέσεων εργασίας για τις εργασίες συλλογής και μεταφοράς των ανακυκλώσιμων υλικών από τα σημεία παραγωγής των άδειων συσκευασιών (όπως Υπηρεσίες του Δημοσίου, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, σχολεία και άλλα σημεία υψηλής καταναλωτικής έντασης), προς τα «σπιτάκια ανταποδοτικής ανακύκλωσης».

4. Διαλογή και επεξεργασία των άδειων συσκευασιών στην πηγή παραγωγής τους με χρήση υψηλής τεχνολογίας, ώστε να μειωθεί περαιτέρω το ενεργειακό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα της διαδικασίας της ανακύκλωσης. Μειώνονται έως 90% οι όγκοι των υλικών που μεταφέρονται. Όλες οι εργασίες παραλαβής, διαχωρισμού, επεξεργασίας και προσωρινής αποθήκευσης πραγματοποιούνται αυτόματα στην πηγή, χωρίς να απαιτούνται ενεργοβόρες λειτουργίες και υποδομές.

5. Παραγωγή 100% καθαρών υλικών χωρίς προσμίξεις, χάρη στον – υψηλής αμερικανικής τεχνολογίας – εξοπλισμό που χρησιμοποιείται, ενώ τα παραγόμενα υλικά μετατρέπονται σε εμπορεύματα, τα οποία προωθούνται απευθείας στη βιομηχανία για τελική ανακύκλωση.

Η διαρκής ανάπτυξη της Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης 

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η Metron Analysis για λογαριασμό του ΕΔΣΝΑ (Ειδικός Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής) και της Περιφέρειας Αττικής το 2022, το 73% των ερωτηθέντων θεώρησε «πολύ σοβαρό» ή «αρκετά σοβαρό» το θέμα της καθαριότητας και των σκουπιδιών, ενώ το 79% δήλωσε ότι το σύστημα διαχείρισης πρέπει να αλλάξει.

Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη πως η Ανταποδοτική Ανακύκλωση κερδίζει διαρκώς έδαφος στη ελληνική επικράτεια:

  • Αναπτύσσεται στο 100% των Περιφερειών της χώρας
  • Καλύπτει γεωγραφικά εκτάσεις όπου κατοικεί το 91,70% του συνολικού πληθυσμού της χώρας
  • Βρίσκεται ήδη στο 100% των Δήμων της χώρας με πληθυσμό άνω των 15.000 κατοίκων
  • Επιλέγεται ήδη από το 100% των 25 μεγαλύτερων (σε πληθυσμό) νησιών της χώρας
  • Εφαρμόζεται με επιτυχία σε 200 Δήμους της χώρας

Άρα, σύντομα «ένα νέο σπιτάκι της ανακύκλωσης θα είναι δίπλα σου», όπως τονίζει ο Πρεσβευτής στο μεγάλο εγχείρημα της Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης, Γιάννης Αντετοκούνμπο. Η νέα αρχή στον τομέα της ανακύκλωσης επιτέλους ξεκίνησε!