Πριν από περίπου ένα μήνα, ο πολύ δημοφιλής λογαριασμός του Instagram, feminist, δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο: “Being SEXUAL vs. Being SEXUALIZED”, το οποίο αυτή την στιγμή αριθμεί πάνω από 170 χιλιάδες likes.

Ποια, όμως, είναι τελικά η διαφορά της σεξουαλικότητας με την σεξουαλικοποίηση και γιατί το ινσταγκραμικό κοινό έδειξε τόσο ενδιαφέρον στο να την καταλάβει;

Τι είναι η σεξουαλικότητα και ποιες οι εκφάνσεις της;

Συχνά οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να εκφράσουν την σεξουαλικότητά τους, επικοινωνώντας ή επιδεικνύοντας τις σεξουαλικές τους επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα ή τις προτιμήσεις τους. Η σεξουαλικότητα μπορεί να βρει πολλές διεξόδους έκφρασης, από την συμπεριφορά και το ντύσιμο, ως την σωματική επαφή και την επικοινωνία, ενώ μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με πολιτιστικούς, κοινωνικούς και προσωπικούς παράγοντες. Είναι μια ατομική επιλογή και ο κάθε άνθρωπος επιλέγει αν θα εκφράσει την σεξουαλικότητά του και σε ποιο βαθμό. 

Η σεξουαλικότητα και οι εκφάνσεις της μας περιβάλλουν καθημερινά, από τις διαφημίσεις αρωμάτων που έχουν σκοπό να μας αποπλανήσουν, μέχρι τις γεμάτες αισθησιασμό χορογραφίες στο TikTok. Ωστόσο, παρόλο που έχουμε μάθει να ζούμε με αυτήν, πολλές φορές, βλέπουμε το όλο θέμα να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό, συντηρητισμό και μια αίσθηση ντροπής – κυρίως όταν το υποκείμενο έκφρασης της σεξουαλικότητας είναι γυναίκα. 

Γιατί είναι σημαντικό να μπορείς να εκφράζεις την σεξουαλικότητά σου;

Η αποδοχή και η μετέπειτα έκφραση της σεξουαλικότητας είναι σημαντική για διάφορους λόγους. Πρώτον, αν κατανοείς την σεξουαλικότητά σου, είναι σίγουρο ότι καταλαβαίνεις πιο καλά τον εαυτό σου, το σώμα σου, τις δικές σου επιθυμίες και ανάγκες.

Επιπλέον, βοηθάει στην οικειότητα και την επικοινωνία στις σχέσεις και μπορεί να αυξήσει τη σεξουαλική σου ικανοποίηση. Αλλά το πιο βασικό από όλα, είναι ότι παίρνεις εσύ τον έλεγχο, ορίζεις την σεξουαλική σου ταυτότητα, μπορείς να επιλέξεις πώς παρουσιάζεις τον εαυτό σου, μπορείς να επιλέξεις να κάνεις όσο σεξ θέλεις, χωρίς ντροπή και χωρίς να χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν.

Τι γίνεται αν καταπιέσεις την σεξουαλικότητά σου;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, η σεξουαλικότητα είναι σαν ένα κουτάκι μπύρας, όσο το κουνάς και δεν το ανοίγεις, αφρίζει και θέλει να ξεχυθεί με μεγαλύτερη δύναμη. Όταν ένα άτομο κρύβει την σεξουαλικότητά του, είτε επειδή αναγκάζεται, είτε επειδή δεν έχει βρει τον τρόπο ή το μέσο για να την εκφράσει, τότε μπορεί να νιώσει έναν εσωτερικό πόλεμο με το σώμα του. Η εκπαιδευτικός στο τομέα της σεξουαλικότητας, Nadine Thornhill, λέει ότι αυτό συχνά οδηγεί σε απερίσκεπτη και παρορμητική σεξουαλική συμπεριφορά.

«Οι επιθυμίες και τα σεξουαλικά συναισθήματα μπορεί να εμφανιστούν σε στιγμές που ένα άτομο ενδέχεται να μην μπορεί να τα ελέγξει, να τα καταλάβει ή να απολαύσει πλήρως το σεξ με τον τρόπο που θα μπορούσε αν δεν είχε αναγκαστεί να τα καταστείλει».

Αν και για τους άντρες συχνά βλέπουμε να επικροτείται η έκφραση της σεξουαλικότητας, στις γυναίκες, από την άλλη, καταπιέζεται και καταστέλλεται, ή περιορίζεται στα στενά όρια του καθωσπρεπισμού. Φράσεις και συμβουλές όπως: “Μην κάνεις σεξ από το πρώτο ραντεβού αν δεν θέλεις να σε θεωρήσει εύκολη”, που ακούγονται τόσο από τα χείλη ανδρών και γυναικών, έχουν ακριβώς αυτόν το σκοπό, να περιχαρακώσουν τη σεξουαλική έκφραση και να τη χωρέσουν σε στενά πατριαρχικά κουτάκια.

Τεχνικές “slut-shaming” επιστρατεύονται από την κοινωνία για να ελέγξουν τα σώματα των γυναικών και να ορίσουν την λεπτή γραμμή μεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας, του επιτρεπτού με το απαγορευμένου, του αποδεκτού με το δακτυλοδεικτούμενο. 

Τι είναι η σεξουαλικοποίηση και σε τι διαφέρει από την σεξουαλικότητα;

Το πιο βασικό στοιχείο, για την κατανόηση της έννοιας, είναι να καταλάβουμε ότι όταν ένα άτομο σεξουαλικοποιείται, του στερούμε τις σκέψεις, τον χαρακτήρα του, τα συναισθήματα και την προσωπικότητά του. Αντίθετα, το εκλαμβάνουμε ως ένα απλό αντικείμενο που έχει ως σκοπό να μας διεγείρει και να μας προκαλέσει το συναίσθημα της επιθυμίας.

Η σεξουαλικοποίηση συνδέεται με ένα πλήθος από αρνητικά στοιχεία, όπως η πίεση των ατόμων να ακολουθήσουν μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς, η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή ακόμα και η ντροπή για την σεξουαλικότητά τους. Οι γυναίκες είναι αυτές που πέφτουν πιο συχνά θύμα της, γεγονός που ενισχύει την ιδέα ότι η πρωταρχική αξία των γυναικών έγκειται στην ικανότητά τους να είναι σεξουαλικά ελκυστικές για τους άνδρες.

Αυτό με την σειρά του μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια σειρά από αρνητικές συνέπειες, όπως αυξημένα ποσοστά σεξουαλικής παρενόχλησης, επιθετικότητας και βίας. Τελικά, διαιωνίζεται μια κουλτούρα που εκτιμά τις γυναίκες κυρίως για τη σεξουαλική τους έλξη, παρά για τη νοημοσύνη, τις δεξιότητες ή τα επιτεύγματά τους.

Παραδείγματα σεξουαλικοποίησης 

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σεξουαλικοποίησης, που βρίσκονται διάσπαρτα στις ζωές μας, από τις διαφημίσεις μέχρι την παρενόχληση που βιώνουν πολλές γυναίκες στο δρόμο. Στην ψυχαγωγία, δηλαδή σε ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές και μουσικά βίντεο, οι γυναίκες απεικονίζονται συχνά με έντονα σεξουαλικά υπονοούμενα, όπου δίνεται έμφαση στο σώμα και την εμφάνισή τους, ενώ ο χαρακτήρας τους και τα συναισθήματα τους περνούν σε δεύτερη μοίρα.

Ακόμα και στον αθλητισμό, οι αθλήτριες συχνά κρίνονται για την εμφάνισή τους παρά για τις αθλητικές τους ικανότητες και συχνά σεξουαλικοποιούνται στα μέσα ενημέρωσης. Ένα τρανταχτό παράδειγμα, ήταν αυτό που δημοσιοποιήθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν οι αθλήτριες της Νορβηγικής ομάδας Beach Handball αρνήθηκαν να παίξουν με τα μαγιό τους, τα οποία σύμφωνα με τον κανονισμό έπρεπε να «έχουν στενή εφαρμογή και να είναι κομμένα σε γωνία προς τα πάνω», την ίδια στιγμή που οι άντρες παίκτες επιτρέπονταν να παίξουν με φανελάκια και σορτς.

Η σεξουαλικοποίηση αφορά συνήθως γυναίκες

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες συχνά σεξουαλοποιούνται περισσότερο από τους άνδρες. Ένας βασικός λόγος είναι η πατριαρχία. Οι πατριαρχικές δομές της κοινωνίας δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες και τις επιθυμίες των ανδρών έναντι των γυναικών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο να θεωρηθούν τα γυναικεία σώματα και η σεξουαλικότητα ως αντικείμενα για την ευχαρίστηση και τη χρήση των ανδρών.

Από την άλλη, συχνά οι λόγοι είναι ιστορικοί και πολιτισμικοί. Σε όλη την ιστορία, οι γυναίκες καταπιέζονταν και περιθωριοποιήθηκαν σε πολλές κοινωνίες. Έτσι, η σεξουαλικότητα των γυναικών χρησιμοποιήθηκε ως τρόπος άσκησης εξουσίας πάνω τους. Φυσικά και οι παραδοσιακοί ρόλοι των φύλων, όπως έχουν διαμορφωθεί μέσα στα χρόνια, έχουν το δικό τους αντίκτυπο.

Οι ρόλοι αυτοί, συχνά υπαγορεύουν ότι οι άνδρες είναι αυτοί που επιδιώκουν ενεργά το σεξ, ενώ οι γυναίκες είναι οι παθητικοί αποδέκτες. Αυτό ενισχύει την ιδέα ότι η σεξουαλικότητα των γυναικών είναι κάτι που πρέπει να διεκδικήσεις, παρά κάτι που μπορούν να εκφράσουν ενεργά με τους δικούς τους όρους. Τον δικό του ρόλο, παίζει και ο καπιταλισμός αφού το σεξ και η σεξουαλικότητα συχνά εμπορευματοποιούνται και πωλούνται ως προϊόντα, ενώ το γυναικείο σώμα προωθείται ως αγαθό που πρέπει να καταναλωθεί.

Η βασική διαφορά της σεξουαλικοποίησης με την έκφραση της σεξουαλικότητας είναι η συναίνεση και ο έλεγχος. Όταν το άτομο συναινεί και νιώθει άνετα με τον τρόπο που παρουσιάζει ή παρουσιάζεται το σώμα του και η σεξουαλικότητά του, τότε έχει τον έλεγχο και νιώθει ενδυναμωμένο, επειδή έχει την ελευθερία να είναι ο εαυτός του και γνωρίζει ότι του ανήκουν και τα δύο.

Όταν όμως ο έλεγχος χάνεται, το άτομο αντικειμενοπείται και νιώθει άβολα ή ακόμα και ντροπή για τον τρόπο που η σεξουαλικότητά του παρουσιάζεται και εκλαμβάνεται. Γι’ αυτό, για όσες γυναίκες διαβάζουν αυτές τις γραμμές, να γνωρίζετε ότι: Έχετε τη δύναμη της σεξουαλικότητάς σας, αγκαλιάστε την, είναι δική σας, διεκδικήστε τον έλεγχο της. 

Όλοι μας, στην Ελλάδα, έχουμε τον τουρισμό μόνο ως κάτι θετικό στο μυαλό μας. Εξάλλου, αυτή είναι και η κύρια πηγή εσόδων του κράτους μας.

Προβάλλουμε τις ομορφιές του τόπου μας και παγκόσμιοι επισκέπτες έρχονται να θαυμάσουν τα αξιοθέατα μας, την ιστορία τον πολιτισμό και την κουλτούρα αλλά και τις πανέμορφα τοπία μας, τόσο στα νησιά όσο και την ηπειρωτική Ελλάδα. Η οικονομία της χώρας, όμως, δεν θα έπρεπε να μονοπωλεί στον τουρισμό αλλα να ερευνά και άλλες πηγές εσόδων, καθώς ο τουρισμός μπορεί να φέρει και την καταστροφή. 

Τι είναι υπερτουρισμός και πότε συμβαίνει;

Ο υπερτουρισμός συμβαίνει όταν ο αριθμός των τουριστών ή η διαχείριση της τουριστικής βιομηχανίας σε έναν προορισμό γίνεται μη βιώσιμη. Όταν υπάρχουν πάρα πολλοί επισκέπτες, η ποιότητα ζωής της τοπικής κοινότητας μπορεί να μειωθεί, το περιβάλλον και η φύση μπορούν να επηρεαστούν αρνητικά και η ποιότητα της εμπειρίας των τουριστών να μειωθεί. Συνεπώς, όλα τα θετικά του τουρισμού ενδέχεται να κατακερματιστούν εν μία νυκτί.

Το περιβάλλον καταπονείται – Τι δείχνουν οι έρευνες;

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού, υπήρξαν 1,5 δισεκατομμύρια διεθνείς αφίξεις τουριστών παγκοσμίως το 2019, μια αύξηση 4% σε σχέση με το 2018. Ο τουρισμός αυξάνεται και ορισμένα μέρη φαίνεται ότι δεν μπορούν να συμβαδίσουν… Αν και ο ίδιος ο όρος δεν εμφανίστηκε μέχρι περίπου το 2017, το πρόβλημα του υπερτουρισμού δεν είναι καθόλου καινούργιο. Ο “δείκτης ερεθισμού”, γνωστός ως Irridex, έχει εξετάσει τη μεταβολή μεταξύ της στάσης των κατοίκων απέναντι στους τουρίστες σε διάφορα στάδια της τουριστικής ανάπτυξης από το 1975.

Σύμφωνα με το Galapagos Conservation Trust, η κατάταξη της ικανοποίησης των τουριστών μειώνεται σταθερά από το 1990 λόγω του υπερπληθυσμού. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού των Ηνωμένων Εθνών έχει ορίσει τον υπερτουρισμό ως “τον αντίκτυπο του τουρισμού σε έναν προορισμό, ή τμήματα αυτού, που επηρεάζει υπερβολικά την αντιλαμβανόμενη ποιότητα ζωής των πολιτών και/ή την ποιότητα των εμπειριών των επισκεπτών με αρνητικό τρόπο”.

Οι περιβαλλοντικές συνέπειες είναι ένα σύμπτωμα του υπερτουρισμού και η πρόσφατη αύξηση της ευαισθητοποίησης γύρω από τη λέξη-κλειδί οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι υπάρχουν περισσότεροι προορισμοί σε όλο τον κόσμο που τον βιώνουν.

Ποια είναι τα αίτια του υπερτουρισμού;

Όσον αφορά στο τι ακριβώς ευθύνεται για τον υπερτουρισμό, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο. Οι φθηνότερες πτήσεις καθιστούν τα ταξίδια πιο προσιτά, τα κρουαζιερόπλοια αφήνουν χιλιάδες τουρίστες για να περάσουν αρκετές ώρες σε έναν προορισμό χωρίς να ξοδέψουν χρήματα σε τοπικό επίπεδο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμπνέουν τους χρήστες να κάνουν διαφήμιση στον προορισμό που έχουν επισκεφθεί, αλλά τα αίτια του προβλήματος έχουν και άλλες πηγές.

Εταιρείες βρίσκουν την ευκαιρία να αισχροκερδούν και προσπαθούν να διατηρηθεί η κατάσταση του υπερτουρισμού για δικό τους οικονομικό όφελος. Η ταξιδιωτική βιομηχανία έχει επικεντρωθεί υπερβολικά στην ανάπτυξη και όχι αρκετά στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι οι περιβαλλοντικές συνέπειες του υπερτουρισμού μπορεί να είναι καταστροφικές.

Η συσσώρευση σκουπιδιών, η ατμοσφαιρική ρύπανση, ο θόρυβος και η φωτορύπανση μπορούν να διαταράξουν τα φυσικά ενδιαιτήματα ή τα πρότυπα αναπαραγωγής. Μελέτες δείχνουν, ακόμη, ότι η τηλεόραση και οι ταινίες μπορούν να επηρεάσουν την ελκυστικότητα ενός τόπου. Τα επεισόδια του “Game of Thrones” που γυρίστηκαν στην ιστορική κροατική πόλη Ντουμπρόβνικ αντιστοιχούσαν σε 5.000 επιπλέον διανυκτερεύσεις τουριστών ανά μήνα (59.000 ανά έτος) μετά την προβολή τους.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους τουρίστες έμειναν λιγότερες από τρεις ημέρες, γεμίζοντας τα τείχη της Παλιάς Πόλης με ημερήσιες εκδρομές που αύξησαν τη ρύπανση και επιβάρυναν τις υποδομές του 13ου αιώνα.

Οι δυσμενείς συνέπειες του υπερτουρισμού έχουν αντίκτυπο σε όλους

Τόσο οι φυσικοί όσο και οι τοπικοί πόροι, όπως το νερό, θα υποβαθμιστούν, καθώς οι προορισμοί ή τα αξιοθέατα αγωνίζονται να φιλοξενήσουν αριθμό επισκεπτών για τον οποίο απλώς δεν κατασκευάστηκαν για να τον διαχειριστούν. Και ακόμη και όταν αυτά τα σημεία αρχίζουν να αυξάνουν την τουριστική ανάπτυξη για να συμβαδίσουν, μπορεί να στραφούν σε μη βιώσιμες πρακτικές γης ή αποψίλωση των δασών για να δημιουργήσουν περισσότερα καταλύματα και άλλες τουριστικές υποδομές.

Ήδη, στη χώρα μας, έχει παρατηρηθεί οτι έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τις θάλασσες μας ακίνδυνα φαγώσιμα είδη ψαριών, και στη θέση τους έρχονται δηλητηριώδη επικίνδυνα ψάρια τα οποία μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα καταστήσουν τις θάλασσες απαγορευτικές για κολύμπι. 

Εκτός των επιπτώσεων στη φύση, ο υπερτουρισμός έχει επιπτώσεις και στις ίδιες τις πόλεις και στους  κατοίκους του. Τρανό παράδειγμα θύματος υπερτουρισμού αποτελεί η Βενετία. Η πόλη γέμισε με τουρίστες σε τόσο μεγάλο βαθμό που είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι της να την εγκαταλείψουν και να πουλήσουν τα σπίτια τους σε εύπορους ξένους που τα έχουν για διακοπές, μετατρέποντας έτσι την πόλη σε μια πόλη φάντασμα. Για να ξαναγίνει η πόλη βιώσιμη, οι αρμόδιοι έβαλαν όριο επισκεψιμότητας..!

Χρειαζόμαστε περισσότερα μέτρα προστασίας από τους φορείς για την καταπολέμηση του υπερτουρισμού

Τόσο οι τουρίστες όσο και οι αρμόδιοι φορείς έχουν χρέος να σέβονται το περιβάλλον, τη φύση, τα αξιοθέατα του κάθε τόπου και την ιστορία την κουλτούρα και τον πολιτισμό που τα συνοδεύει. Μια μορφή τουρισμού που λειτουργεί με αυτή τη λογική είναι ο οικοτουρισμός.

Ο οικοτουρισμός περιλαμβάνει δραστηριότητες που βασίζονται στη φύση και αυξάνουν την εκτίμηση και την κατανόηση των φυσικών και πολιτιστικών αξιών από τους επισκέπτες. Πρόκειται για εμπειρίες που συμβάλλουν στην ευημερία και τη διατήρηση των φυσικών περιοχών και των τοπικών κοινοτήτων όπου δραστηριοποιούνται.

Επίσης, οι αρμόδιοι πρέπει, σεβόμενοι τον τόπο τους, να έχουν ως προτεραιότητα την προστασία του τόπου τους, και όχι την αισχροκέρδεια ακόμη και αν αυτό απαιτεί να μπεί όριο επισκεψιμότητας.

Όταν λαμβάνουν χώρα καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές, η φεμινιστική μεριά της κοινωνίας τείνει να τάσσεται κατευθείαν υπέρ του θύματος – και αυτό κυρίως για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι γιατί η δικαιοσύνη τείνει να ξεπλένει, να βγάζει λάδι και να βοηθάει κακοποιητές γυναικών και ο κόσμος πλέον δεν της έχει εμπιστοσύνη. Ο δεύτερος είναι επειδή είναι ζήτημα προτεραιοτήτων.

Ο βιασμός σαν έγκλημα είναι θα είναι πάντα χειρότερος από μια ψευδή καταγγελία. Προφανώς, όμως, μια ψευδή καταγγελία είναι τραγική και η συκοφαντική δυσφήμιση πρέπει να τιμωρείται. 

Η ψευδής καταγγελία, κατ’ εμέ, είναι σπάνια και αυτό πολύ απλά γιατί δεν πιστεύω ότι καμία γυναίκα δεν θα είχε όρεξη να μπλέξει με τη κοινωνία και τη δικαιοσύνη που εφαρμόζει τα: “Τι φορούσες”, “Τι ήθελες εκεί”,  “Ποιος θα έλεγε όχι σε αυτόν” , “Γιατί τώρα και όχι νωρίτερα”;

Τα ενοχοποιητικά, δηλαδή, σχόλια που αντιμετωπίζουν τα θύματα και ξεπλένουν τους θύτες. Γιατί το victim-blaming είναι η υπερασπιστική γραμμή του θύτη πλέον. Σε βρίζουν, σε βιάζουν, σε σκοτώνουν… και φταις. Ήθελες; Φταις. Δεν ήθελες; Φταις. Έστειλες εσύ προσωπικές φωτογραφίες; Φταις. Δεν έστειλες εσύ; Πάλι φταις. Δεν μίλησες νωρίς; Φταις. Μίλησες; Δεν σε πιστεύουν. Προσπάθησες να φύγεις; Σε σκοτώνουν. Δεν προσπάθησες; Πάλι σε σκοτώνουν. Στην ουσία, δεν μπορείς να υπάρξεις πλέον σε αυτή τη κοινωνία.

Και τείνουν πολλοί να απενεχοποιήσουν τον θύτη. 

“Ήταν καλό παιδί”, “Δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα”. Δεν περιμένουμε από βιαστές να λειτουργούν στην κοινωνική τους ζωή με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Είναι ζήτημα εξουσίας και αντρικής ψευδαίσθησης ότι το γυναικείο σώμα τους ανήκει. Μην προσπαθείτε να βγάλετε κάποιο συμπέρασμα. Δεν ξέρετε τι μπορεί να κάνει αυτός ο όμορφος, γλυκός άνθρωπος που έχετε απέναντί σας. Πρέπει να θυμίζουμε συνεχώς πως τα εγκλήματα αυτά δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά.

Δεν είναι ένας – δύο. Δεν είναι ψυχικά ασθενείς. Είναι απλά άντρες. Που νομίζουν πως το γυναικείο σώμα δεν υπάρχει για κανέναν άλλο λόγο από το να τους υπηρετεί. Και το πρόβλημα είναι πάρα, παρά πολύ απλό και ξεκινά από μια απλή παρατήρηση. Δεν εκλαμβάνουν τις γυναίκες ως ανθρώπους. Δεν τις αντιμετωπίζουν ως ανθρώπινα όντα με δικαιώματα, αλλά ως αντικείμενα – σεξουαλικά που ζουν για να τους υπηρετούν. Γιατί οι βιαστές δεν είναι ράτσα ειδική. 

Στην περίπτωση των γυναικών, που είναι μια καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα, είναι περίεργο να πιστεύουμε ότι ευνοούνται από την αστική δικαιοσύνη που είναι χτισμένη εξ αρχής εναντίον τους.  “Προστατεύουμε” τους εαυτούς μας από τις ψευδείς καταγγελίες βιασμού όπως και από οποιαδήποτε άλλη ψευδή καταγγελία. Όπως όταν θα μας πουν υποκριτές, κλέφτες, κακοποιητικούς με οποιονδήποτε άλλο τρόπο – αν δεν έχουν κάνει κάτι, τότε πολύ απλά δεν έχουμε τίποτα να φοβόμαστε.

Παρά τη σπανιότητά τους, οι ψευδείς καταγγελίες υπάρχουν. Οι ψευδείς καταγγελίες κάνουν – πέρα από κακό σε έναν αθώο άνθρωπο – και κακό στα θύματα. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να δημιουργείται η εντύπωση ότι υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος να λέει ψέματα για κάτι τόσο σοβαρό. Αυτές οι καταστάσεις δεν θα έπρεπε να αμφισβητούνται. Μόλις τώρα που έχει αρχίσει να δημιουργείται ένα σχετικά υγιές πλαίσιο για να βγουν μπροστά τα θύματα και να μιλήσουν, οπότε δεν πρέπει να υπάρχει η αμφισβήτηση ότι μπορεί να λένε ψέματα.

Οι συκοφαντικές δυσφημίσεις προσβάλλουν τόσο τα κοινωνικά φαινόμενα, όσο και τα θύματα τα οποία έχουν βιώσει ψυχοφθόρες καταστάσεις. 

Και προφανώς προσβάλλουν και έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει βλάψει πότε κανέναν και αντιμετωπίζει αναίτια την οργή όλων μας. Πόσο μάλλον όταν αφορά την περίπτωση ενός δημόσιου προσώπου. Ενός πολιτικού ή καλλιτέχνη, του οποίου η δουλειά και η ζωή στηρίζεται σε μια εύθραυστη εικόνα που καταρρέει εύκολα στο άκουσμα ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Καλύτερα να σου βγει το μάτι, λένε, παρά το όνομα.

Μια ψευδής καταγγελία μπορεί να καταστρέψει τη ζωή κάποιου τόσο επαγγελματικά όσο προσωπικά, αλλά και να αποφέρει τραγικές ψυχολογικές συνέπειες. Βέβαια, πάντα, καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται. Στο τέλος της μέρας, αν κάποιος είναι αθώος, θα αθωωθεί. Ο διασυρμός που προηγήθηκε είναι αυτός που αφήνει το αποτύπωμά του και θέλει χρόνο για να ξεπεραστεί. 

Είναι πολύ εύκολο να κατηγορήσεις κάποιον για κάτι, κυρίως αν δεν σε ενδιαφέρει να το καταγγείλεις στη δικαιοσύνη και μόνο να διαστρεβλώσεις την εικόνα κάποιου μέσω των ΜΜΕ. Το ζήτημα σε πολλές ψευδείς καταγγελίες είναι και η ψευδαίσθηση του θύτη ότι είναι ο ίδιος το θύμα.

Αυτό το victim mentality που έχουν άτομα με κακοποιητική ή άσχημη συμπεριφορά και μετά σε κατηγορούν και σε “δείχνουν με το δάχτυλο” με το που αντιδράσεις ή μιλήσεις για το τι βιώσες. Μην πέφτετε στη παγίδα τους. Και μην τους αφήνετε να βγουν τα θύματα απο μια κατάσταση που φταίνε.