Σοβαρότατες καταγγελίες κατοίκων της Θεσσαλίας είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες, με τους πληγέντες να δηλώνουν πως, έπειτα από τις φονικές πλημμύρες που κατέστρεψαν ό,τι βρέθηκε στο «διάβα» τους, δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμη και τις βασικές βιοποριστικές ανάγκες μιας οικίας. Οι, κατά τ’ άλλα, πολλά υποσχόμενες αποζημιώσεις καθυστέρησαν σημαντικά, ενώ ορισμένοι από τους κατοίκους δεν έλαβαν καν το πρώτο ποσό της οικονομικής ενίσχυσης, το οποίο ανέρχεται στα 6.600€.

Όπως είχε αναφέρει ο πρόεδρος κοινότητας της Μεταμόρφωσης Καρδίτσας, Πέτρος Κοντογιάννης, από τους 249 μόνιμους κατοίκους, οι 41 δεν έχουν λάβει χρήματα από την πρώτη αρωγή. Παράλληλα, πολύ λίγοι αγρότες έχουν αποζημιωθεί για τις κατεστραμμένες καλλιέργειες βαμβακιού, ενώ όσοι χρειάζεται να νοικιάσουν δεν έχουν δει – παρά τις διαβεβαιώσεις – το σχετικό επίδομα ενοικίου. Ως εκ τούτου, πολλοί μένουν σε δομές ή φιλοξενούνται καθώς αδυνατούν να νοικιάσουν. Εν τέλει, σήμερα, 8/11, αναμένεται να ολοκληρωθεί η πίστωση των αποζημιώσεων, ούτως ώστε να δοθεί μια οικονομική «ανάσα» στους πληγέντες.

Είναι, ωστόσο, αρκετό αυτό το μέτρο για να επουλωθεί το συλλογικό τραύμα;

Δύο μήνες μετά τη βιβλική καταστροφή οι αποζημιώσεις (;)

Σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες, από σήμερα αναμένεται να ξεκινήσει η πίστωση των αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ για το ζωικό κεφάλαιο σε αγρότες και κτηνοτρόφους της Θεσσαλίας. Επίσης, όσον αφορά στη φυτική παραγωγή, τα αντίστοιχα ποσά αναμένεται να καταβληθούν από την επόμενη Παρασκευή.

Ειδικότερα, βάσει των όσων δήλωσε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Λευτέρης Αυγενάκης, ολοκληρώθηκε ήδη η μεταφορά 150 εκατ. ευρώ στον ΕΛΓΑ από τα κρατικά ταμεία. Αφενός, αμφίβολο είναι αν αναρωτήθηκε κάποιος αρμόδιος πώς ζουν οι άνθρωποι που έχασαν όλο τους το βιός εν μία νυκτί. Διότι, δύο μήνες χωρίς την παραμικρή οικονομική στήριξη, χωρίς έσοδα, χωρίς μισθούς, χωρίς στέγη – με ποιον τρόπο θα προμηθευτεί τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης μια μέση οικογένεια;

Α, ναι. Υπάρχει πάντα η ιδιωτική πρωτοβουλία. Οι εθελοντές, η αλληλεγγύη και οι τοπικοί φορείς που μεριμνούν με όσα μέσα διαθέτουν. Φυσικά, όταν πρόκειται για την καταβολή κάποιου μέτρου οικονομικής στήριξης – ακόμη και όταν το πρόβλημα είναι τέτοιων διαστάσεων – ο κρατικός μηχανισμός θα επικαλεστεί χίλιες δυο δικαιολογίες για να εξαντλήσει το χρονικό περιθώριο. Αντιθέτως, όταν πρόκειται για πρόστιμα και κατασχέσεις, μ’ έναν μαγικό τρόπο όλα λειτουργούν ρολόι.

Αφετέρου, οι προαναφερθείσες αποζημιώσεις αναμένεται εναγωνίως να καταβληθούν σε αγρότες και κτηνοτρόφους – όχι σε όλους τους κατοίκους ανεξαιρέτως. Αυτό συνεπάγεται επιπλέον αναμονή και καθυστερήσεις σε κατοίκους που εργάζονται σε διαφορετικούς τομείς.

Πότε θα υπάρξει μέριμνα γι’ αυτούς τους ανθρώπους;

Όλες οι τελευταίες πληροφορίες για τις αποζημιώσεις

Για τους παραγωγούς στις περιοχές γύρω από την Κάρλα που οι καλλιέργειές τους παραμένουν πλημμυρισμένες, ανέφερε ότι αναμένεται ειδική μελέτη, από ολλανδική εταιρεία για τον τρόπο άντλησης των υδάτων. Συγχρόνως, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων σχεδιάζει ειδικό πρόγραμμα στήριξης του εισοδήματος των αγροτών της περιοχής.

Συν τοις άλλοις, με το μέτρο 5.2 του προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης αναμένεται να χρηματοδοτηθεί στο σύνολό της η αντικατάσταση των ζώων που έχουν χαθεί, καθώς επίσης και η ανακατασκευή των στάβλων. Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης αναφέρθηκε στο γεγονός αυτό ως μια «ευκαιρία για να κατασκευαστούν σύγχρονες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, πιο ασφαλείς, λιγότερο ενεργοβόρες και πιο φιλικές στο περιβάλλον».

Σύμφωνοι, μόνο που για να γίνει αυτό έπρεπε να χαθούν χιλιάδες ζώα, να καταστραφούν περιουσίες και ανθρώπινες ζωές. Για μια φορά, ας μην προβάλουμε φαιδρά και, οριακά, αλαζονικά επιχειρήματα για να ωραιοποιήσουμε μια τραγωδία. Αν πραγματικά το κράτος ενδιαφερόταν για τη δόμηση σύγχρονων, ασφαλών και φιλικών προς το περιβάλλον κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων θα μπορούσε να μεριμνήσει εκ των προτέρων για επιδοτήσεις και αντίστοιχα προγράμματα.

Πώς θα κατανεμηθούν οι αποζημιώσεις

Όπως προβλέπεται από υπουργική απόφαση, 150 εκατ. ευρώ θα δοθούν στους πληγέντες αγρότες 17 Περιφερειακών Ενοτήτων που επλήγησαν από τις πλημμύρες «Daniel» και «Elias». Επιπροσθέτως, οι αποζημιώσεις για την απώλεια φυτικής παραγωγής ή/και ζωικού κεφαλαίου, αφορούν τους κατόχους γεωργικών εκμεταλλεύσεων των Περιφερειακών Ενοτήτων: Αργολίδας, Αρκαδίας, Αχαΐας, Βοιωτίας, Εύβοιας, Ηλείας, Καρδίτσας, Καστοριάς, Κοζάνης, Κορινθίας, Λακωνίας, Λάρισας, Μαγνησίας, Σποράδων, Μεσσηνίας, Τρικάλων και Φθιώτιδας.

Βασική προϋπόθεση για την καταβολή της ενίσχυσης είναι η υποβολή της Δήλωσης Καλλιέργειας/Εκτροφής για το έτος ζημιάς 2023 και η εξόφλησή της.

Πώς θα υπολογιστούν οι αποζημιώσεις

Η ενίσχυση ad hoc θα δοθεί, σύμφωνα με τα πορίσματα εκτίμησης ζημιάς του ΕΛΓΑ.

Το ύψος της ενίσχυσης θα υπολογιστεί ως εξής:

Για τα προϊόντα φυτικής παραγωγής σύμφωνα με τον τύπο:

Χ1= Α.Α. – Α.Μ.Ζ.Π – όπου Χ1: Ύψος ενίσχυσης δικαιούχου ανά στρέμμα, σε ευρώ  (€) Α.Α.: Η ασφαλιζόμενη αξία, ανά ζημιωθέν προϊόν φυτικής παραγωγής σε €/στρ, Α.Μ.Ζ.Π.: Αξία μη ζημιωθείσας παραγωγής σε ευρώ ανά στρέμμα, η οποία ισούται με το γινόμενο Α.Α.* (100 – Ψ), Όπου Ψ= ποσοστό ζημιάς που υπέστη η καλλιέργεια σύμφωνα με το αντίστοιχο πόρισμα του ΕΛΓΑ.

Για τη την απώλεια ζωικού κεφαλαίου σύμφωνα με τον τύπο:

Χ2= Α * Β, Όπου Χ2: Ύψος ενίσχυσης δικαιούχου ανά είδος/κατηγορία ζώου, Α: Ο αριθμός των ζώων που χάθηκαν σύμφωνα με το αντίστοιχο πόρισμα του ΕΛΓΑ και Β: η ασφαλιζόμενη αξία ανά ζώο.

«Για τα βοοειδή η τιμή βάσης από 500€ είναι τα 800€, για τα αιγοπρόβατα πάμε στα 125€, στα βελτιωμένα αιγοπρόβατα η τιμή βάσης από 125€ γίνεται 150€» υπογράμμισε ο κ. Αυγενάκης, υποστηρίζοντας ότι οι τιμές αποζημίωσης για κάθε ζώο που έχει χαθεί δεν έχουν προηγούμενο.

Να σημειωθεί ότι η ενίσχυση είναι αφορολόγητη, ακατάσχετη και ανεκχώρητη στα χέρια του δημοσίου ή τρίτων, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης. Δεν υπόκειται σε οποιοδήποτε τέλος, εισφορά ή άλλη κράτηση υπέρ του δημοσίου, δεν δεσμεύεται και δεν συμψηφίζεται με βεβαιωμένα χρέη στη φορολογική διοίκηση και το δημόσιο εν γένει, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και τα νομικά πρόσωπά τους, τα ασφαλιστικά ταμεία ή πιστωτικά ιδρύματα και δεν υπολογίζεται στα εισοδηματικά όρια για την καταβολή οποιασδήποτε παροχής κοινωνικού ή προνοιακού χαρακτήρα.

Αντί επιλόγου

Βρισκόμαστε σε μία εκνευριστικά βραδυκίνητη χώρα που, υπό κανονικές συνθήκες, αρνείται να υιοθετήσει μεταρρυθμίσεις υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της αναδόμησης, της ουσιώδους αναδόμησης και αναμόρφωσης – χωρίς «ναι μεν, αλλά…».

Όταν λαμβάνουν χώρα ανθρώπινες απώλειες και κυριαρχεί η απελπισία, δεν χωρούν δικαιολογίες. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να στέκεται, επί της ουσίας, δίπλα στον πολίτη. Με αποζημιώσεις, με δωρεές, με προγράμματα στήριξης. Όχι να τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη σαν άλλος ευεργέτης, ενώ αγνοεί πλήρως το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος. Τέλος, ακόμη κι αν καταβάλλονταν με συνέπεια οι αποζημιώσεις, το μέτρο αυτό καθαυτό δεν εξασφαλίζει την αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον. Τα αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά μέτρα είναι αυτά που θα δώσουν πραγματική ανάσα στη χώρα και στις επόμενες γενιές, οι οποίες θα κληθούν να πληρώσουν «τα σπασμένα».

Αν πάλι δεν τον γνωρίζεις, τότε συμπυκνώνεται στην απλή φράση που όλοι έχουμε πει, στο πλαίσιο της αγωνίας μας για την τύχη των αγαπημένων μας χαρακτήρων: «Ας δούμε άλλο ένα». Αυτό το «άλλο ένα», λοιπόν, που ποτέ δεν είναι μόνο ένα, αποτελεί φαινόμενο της εποχής μας και αυτό ακριβώς έρχεται να επιβεβαιώσει μία μελέτη στο Journal of Clinical Sleep Medicine.

Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, η οποία διεξήχθη μεταξύ 423 συμμετεχόντων ηλικίας 18-25 ετών, ένα ποσοστό 52% βλέπει καθημερινά από 3 επεισόδια και άνω της αγαπημένης του σειράς, με μέσο όρο τις 3 ώρες και 8 λεπτά, ενώ 8 στους 10 αυτοπροσδιορίστηκαν ως «εθισμένοι». Από αυτό και μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε πόση ώρα από τη ζωή μας αφιερώνουμε στους αγαπημένους μας, τηλεοπτικούς χαρακτήρες. Ίσως, εν τέλει, να είναι και περισσότερες από αυτές που αφιερώνουμε σε συγγενείς και φίλους καθημερινά. 

Από την άλλη, σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Social and Personal Relationships υποστηρίζεται πως χρειάζονται περίπου 50 ώρες για να θεωρήσουμε κάποιον περιστασιακό φίλο μας, ενώ μόλις 90 για να τον θεωρήσουμε πραγματικό. Έτσι, βγάζει ακόμη περισσότερο νόημα το δέσιμο που αναπτύσσουμε με τους τηλεοπτικούς χαρακτήρες, καθώς αν πάρουμε αναλογιστούμε πως μας συντροφεύουν τουλάχιστον 3 ώρες κάθε μέρα, τότε, σε μόλις ένα μήνα συμπληρώνονται οι απαραίτητες ώρες για να τους θεωρήσουμε πραγματικούς φίλους.

Βέβαια, για τους περισσότερους από εμάς που έχουμε εθιστεί σε μία σειρά και τη βλέπουμε σε επανάληψη καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια της ζωής μας, τα 90 λεπτά φαντάζουν «αστεία», καθώς έχουμε επενδύσει αμέτρητες ώρες στο «χτίσιμο» αυτής της σχέσης.  

Μια σχέση που έχει όνομα και δεν είναι τόσο μονόπλευρη, όσο φαντάζει

Οι παρακοινωνικές σχέσεις, όπως αυτές ονομάζονται, που δημιουργούμε με αγαπημένους ήρωες τηλεοπτικών προγραμμάτων βασίζονται κατά πολύ στις κοινές αγωνίες, απογοητεύσεις και συναισθήματα, ακριβώς επειδή μοιάζουν πολύ με τις πραγματικές μας σχέσεις και λόγω των εμπειριών και των αλληλεπιδράσεων που είχαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας με άλλους ανθρώπους. 

Ομοίως με τους αγαπημένους μας πρωταγωνιστές, απολυόμαστε, ερωτευόμαστε, χωρίζουμε, φοβόμαστε, νικάμε, γελάμε και αγαπάμε. Και γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο, μας είναι τόσο οικείοι και αγαπητοί. Γιατί καθρεφτιζόμαστε μέσα τους και βρίσκουμε την παρηγοριά, την ανακούφιση ή τη συμπαράσταση που ψάχνουμε, μέσα από αυτή την ταύτιση.

Επιπλέον, όσο η σειρά διεισδύει σε μία περσόνα, παρουσιάζονται τα συναισθήματά της, τα εμπόδια που συναντά ή ακόμη και αναφορές από τη ζωή της στο παρελθόν, τόσο πιο εύκολο μας είναι να ταυτιστούμε και να αναπτύξουμε συναισθήματα οικειότητας ή/και αγάπης.

Έτσι υποσυνείδητα, μέσα από την εξέλιξη της αφήγησης, συμπληρώνουμε τα κενά της ιστορίας τους, βασισμένα σε δικές μας εμπειρίες και μέσω αυτού του παραθύρου που δημιουργείται στη σκηνοθετημένη ζωή της συγκεκριμένης περσόνας, αναγνωρίζουμε κομμάτια μας.

Η βαθιά αυτή επιρροή μας κάνει να δενόμαστε τόσο πολύ μαζί τους, σε σημείο να φαντάζουν τόσο αληθινοί ώστε να θρηνούμε πραγματικά για τον χαμό τους στο σενάριο – ή των ηθοποιών που τους υποδύονται στην πραγματικότητα –  αισθανόμενοι πως τους γνωρίζαμε προσωπικά.

Ένας από τους λόγους που οι παρακοινωνικές σχέσεις μοιάζουν τόσο πολύ με τις πραγματικές είναι γιατί, σ’ ένα επίπεδο, μπορούν να θεωρηθούν αμφίδρομες

Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της παρηγοριάς και της ευχαρίστησης που παρέχει ο ρόλος στην ψυχή μας, αλλά και μέσω της ίδιας της τέχνης που διοχετεύει ο ηθοποιός μέσω του ρόλου του. Εν κατακλείδι, οι σχέσεις αυτές αποδεικνύονται πολύ χρήσιμες, καθώς εκτός των άλλων, αποτελούν πηγή έμπνευσης και δύναμης, ιδίως για ένα κοινωνικά αποκλεισμένο ή ακόμη και για ένα αντικοινωνικό άτομο.

Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις μοναξιάς, οι αγαπημένοι μας χαρακτήρες αποτελούν αποκούμπι και απαραίτητα «φιλαράκια» για την ψυχική μας υγεία. Νιώθουμε πως είναι πραγματικά «εκεί» για εμάς στις δύσκολες στιγμές και αποτελούν ορόσημα εποχών στη ζωή μας και αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. 

Όταν έρθει η ώρα να γραφτεί ο επίλογος, όσο κι αν μας πονάει ο χαμός ή ο αποχωρισμός, βρίσκουμε την παρηγοριά στην αιωνιότητα που παρέχει η τέχνη, κρατώντας όλα όσα μας έδωσε ο εκάστοτε χαρακτήρας βαθιά μέσα στην καρδιά μας.

Κι επειδή ακόμη η πληγή είναι νωπή, αναρωτιέμαι αν «θα μπορούσε να είναι αυτός ο πιο άβολος επίλογος που έχω γράψει ποτέ». Εν πάση περιπτώσει «έχω την τάση να συνεχίσω να μιλάω συνεχώς, μέχρι κάποιος να με σταματήσει». 

Η παιδική εργασία αποτελεί ένα θέμα που δεν πρωταγωνιστεί πλέον σε πρωτοσέλιδα και σε επικεφαλίδες ιστοσελίδων, ίσως επειδή έχει επιτευχθεί σημαντική μείωση επί του φαινομένου αυτού ή ίσως επειδή πολλά συμφέροντα δεν θέλουν να ακουστεί σήμερα αυτό το ζήτημα.

Δεν είναι λίγες οι πολυεθνικές εταιρείες, που, προκειμένου να προσφέρουν προϊόντα πολύ γρήγορα και προσιτά, επιστρατεύουν παιδιά σε χώρες του τρίτου κόσμου να εργαστούν ως σκλάβοι μέσα σ’ ένα πλαίσιο εξευτελιστικών αμοιβών και απάνθρωπων συνθηκών εργασίας. 

Στα τρυφερά χρόνια της παιδικής ηλικίας, όταν προτεραιότητα είναι το παιχνίδι και η μάθηση, παιδιά 6 και 7 χρονών ενδεχομένως έχουν φτιάξει την συσκευή με την οποία διαβάζεις αυτό το άρθρο ή τα παπούτσια που φοράς.

Άραγε, τι προβλέπει η ελληνική νομοθεσία για το μείζον αυτό ζήτημα; Πώς ορίζεται η παιδική εργασία και από ποια ηλικία κι έπειτα μπορεί να εργαστεί νόμιμα κάποιο άτομο. Υπάρχουν περιστατικά παιδικής εργασίας στην Ελλάδα;

Η παιδική εργασία στον παγκόσμιο χάρτη

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) ορίζει την παιδική εργασία ως κάθε είδος εργασίας που εκτελείται από παιδιά κάτω των 18 ετών και αποτελεί επιβάρυνση για την υγεία, την ασφάλεια, την ανάπτυξη και την εκπαίδευσή τους. 

Οι αριθμοί που σχετίζονται με την παιδική εργασία στον κόσμο είναι ανησυχητικοί. Σύμφωνα με την ILO, πάνω από 150 εκατομμύρια παιδιά είναι εμπλεκόμενα σε παιδική εργασία παγκοσμίως, ενώ πάνω από το 40% εξ αυτών εκτελούν επικίνδυνη εργασία.

Αυτό σημαίνει ότι πολλά από αυτά τα παιδιά εργάζονται σε συνθήκες που απειλούν την υγεία και την ασφάλειά τους, όπως σε ορυχεία, οικοδομές, εργοστάσια, χωράφια μέχρι, δυστυχώς, και σεξεργασία – που συνεπάγεται έγκλημα παιδοβιασμού.

Βάση της παιδικής εργασίας είναι η σκληρή φτώχεια. Είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις που παιδιά εργάζονται για να συντηρήσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, λόγω της ανάγκης για επιπλέον εισόδημα. Επιπλέον, οι πόλεμοι, οι φυσικές καταστροφές και οι κοινωνικές κρίσεις, συνολικά, έχουν οδηγήσει οικογένειες να αναγκάζουν τα παιδιά σε εργασία προκειμένου να επιβιώσουν. 

Στις παραπάνω περιπτώσεις προστίθεται και η πώληση μικρών παιδιών ως σκλάβοι, από τις ίδιες τις οικογένειές τους σε εμπόρους για λίγα μόλις δολάρια. Ένα φαινόμενο το οποίο, σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Ασίας, αποτελεί συνήθη καθημερινότητα.

Μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που έχουν κατηγορηθεί για παιδική εργασία

Πολλές μεγάλες εταιρείες κατηγορούνται έως και σήμερα για παιδική εργασία σε χώρες του τρίτου κόσμου. Επί δεκαετίες, κινήματα και οργανώσεις καταγγέλλουν συγκεκριμένα περιστατικά εργασίας ανήλικων παιδιών – συχνά κάτω των 12 ετών – για 13 και 14 ώρες εργασίας δίχως τροφή και νερό για λιγότερο από 1 δολάριο ημερησίως. 

Κολοσσοί ρούχων, υποδημάτων, καλλυντικών και τεχνολογίας έχουν βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου απέναντι στις προαναφερθείσες κατηγορίες, καταφέρνοντας τελικά στο τέλος είτε να αθωωθούν τελείως, είτε έστω και επιφανειακά να περιορίσουν το φαινόμενο της παιδικής εργασίας.

Πίσω από τις ειδήσεις περί μείωσης της φτώχειας και των ανισοτήτων, κρύβονται εκατομμύρια παιδιά που κακοποιούνται σωματικά και πνευματικά για σωρεία προϊόντων που χρησιμοποιούμε εμείς οι ίδιοι στην καθημερινότητά μας.

Τι γίνεται στην Ελλάδα;

Το 2022, η Ελλάδα κατατάχθηκε απο την UNICEF στις χώρες που εφαρμόζουν «Ελλιπή και ανεπαρκή μέτρα» για την προστασία της μητρότητας και του παιδιού. Παρατηρείται πως χιλιάδες έως και δεκάδες χιλιάδες ανήλικα παιδιά – κυρίως ρομά ή μεταναστευτικής/προσφυγικής καταγωγής – εργάζονται στην Ελλάδα, στερούμενα συχνά το δικαίωμα στην εκπαίδευση και εργάζονται συνήθως σε συνθήκες επικίνδυνες για την ζωή τους.

Η Ελλάδα νομοθετικά επιτρέπει, υπό συγκεκριμένους όρους, την παιδική εργασία. Το ελληνικό κράτος έχει επικυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Ν. 2101/1992) για τον ορισμό της παιδικής εργασίας, τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 182 για τις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας (Ν. 2918/2001).

Έχει, παράλληλα, ψηφίσει το Νόμο 1837/1989 για την προστασία των ανηλίκων από την απασχόληση. Επίσης, υπάρχει άρθρο για την προστασία των εργαζόμενων ανηλίκων στον Ν. 3144/2003  και συμπεριλαμβάνεται αναφορά για τα ανήλικα θύματα trafficking στον σχετικό Ν. 3064/2002. Σε ποιο, όμως, βαθμό εφαρμόζεται αυτό το νομοθετικό πλαίσιο;

Όλοι μας έχουμε δει κάποιο παιδάκι να πουλά μικρά προϊόντα όπως χαρτομάντηλα, στυλό κ.λπ. ή μικρά παιδιά με εργαλεία καθαρισμού να βρίσκονται – με κίνδυνο της ζωής τους – σε κεντρικούς δρόμους, προσφερόμενα να καθαρίσουν τζάμια αυτοκινήτων.

Τέτοιου είδους περιστατικά αποτελούν παιδική εργασία και μάλιστα σε επίπεδα παιδικής κακοποίησης. Σπάνια, όμως, βλέπουμε τις αρμόδιες αρχές να κάνουν κάτι για αυτό.

Σύμφωνα με καταγγελίες της οργάνωσης «Δίκτυο για τα δικαιώματα του παιδιού», η χώρα μας αποτελεί φωλιά εκμετάλλευσης ανηλίκων, καθώς εκατοντάδες παιδιά μεταναστευτικής και προσφυγικής καταγωγής διοχετεύονται μέσα από δίκτυα διακινητών στην Ελλάδα ως πάμφθηνα εργατικά χέρια. Τα παιδιά αυτά, στην πλειοψηφία τους, βρίσκονται άστεγα και ζουν υπό απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. 

Στην βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, τον τουρισμό, δεκάδες είναι οι καταγγελίες ανήλικων εργαζόμενων για ανασφάλιστη εργασία, σε μη ελεγχόμενα πλαίσια και δίχως την τήρηση της νομοθεσίας περί ανήλικης εργασίας από τους εργοδότες.

Όχι, δεν είναι φυσιολογικό ένα μικρό παιδί να εργάζεται

Σε καμία χώρα και για κανέναν λόγο ένα παιδί δεν θα έπρεπε να εργάζεται. Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να γίνουν πράξη για κάθε παιδί. Είτε στην Ελλάδα, είτε οπουδήποτε αλλού η θέση ενός παιδιού είναι στο σχολείο και στο παιχνίδι, όχι στην παραγωγή πλούτου για ολιγάρχες.

Ανεξαρτήτως πολιτικής κατατόπισης, η μη ανοχή σε φαινόμενα παιδικής εργασίας, δουλείας και trafficking πρέπει να αποτελεί στόχο κάθε πολιτικής δύναμης που σέβεται και παλεύει για τα δικαιώματα του ανθρώπου. 

«Θα ‘ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο», γράφει ο Αργύρης Χιόνης το 1983 στο «Η φωνή της σιωπής». Τόσα χρόνια μετά δεν έχουμε καταλάβει πως «Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν, θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά πάνω απ’ αυτές τις τρύπες». Στις τρύπες που μέχρι χτες ήταν τα δέντρα της πλατείας Εξαρχείων.

Είναι 5 το πρωί στην πιο γκρι απόχρωση της πλατείας Εξαρχείων που έχει υπάρξει τελευταία. Ακούγεται ο ήχος των πριονιών. Αρχίζει ξανά η βίαη κοπή των δέντρων. Ανάμεσα στον κρότο που κάνει το δέντρο όταν πέφτει κάτω, ακούγονται κλάματα ανθρώπων που πονούν τον τόπο και τη φύση του. Ξεριζώνουν δεκάδες δέντρα της γειτονιάς και τα ΜΑΤ σιγουρεύουν την συνέχιση της καταστροφής. Σύμφωνα με το Πρωινό παρατηρητήριο της πλατείας Εξαρχείων, δεν υπάρχουν καν οι απαραίτητες άδειες. 

Χτες το βράδυ, πραγματοποιήθηκε δυναμική κινητοποίηση διαμαρτυρίας στη γειτονιά των Εξαρχείων, αντιδρώντας στην κατασκευή σταθμού του μετρό στην πλατεία και στην κοπή των δέντρων. «Την ημέρα που θα έρθουν για τα δέντρα είμαστε εδώ» και οι «Έρωτες στα Εξάρχεια ποτέ δεν μένουν μόνοι», ακούγονταν από άτομα που ύψωναν στον αέρα τις γνωστές μαριονέτες που απεικονίζουν το γλυπτό και διαχρονικό σύμβολο της πλατείας, οι «Τρεις Έρωτες».

Εκατοντάδες διαδηλωτές και διαδηλώτριες φώναζαν «Ντροπή σας!», «Τα Εξάρχεια θα μείνουν γειτονιά», «Κάτω τα χέρια από την πλατεία» και «Τα δέντρα θα μείνουν στην πλατεία». Ωστόσο, η διαμαρτυρία έλαβε ως απάντηση την ισχυρή αστυνομική καταστολή και πρόκληση εντάσεων.

Ταυτόχρονα, μια ομάδα κατοίκων των Εξαρχείων με δικηγόρους και δημοτικούς συμβούλους έκανε παρέμβαση στον Εισαγγελέα πρωτοδικών, ζητώντας την παρέμβασή του για να σταματήσει το έγκλημα. Έπειτα από μεγάλη πίεση, ο εισαγγελέας ζήτησε χρόνο να ενημερωθεί για το ζήτημα κι η απάντησή του εκκρεμεί.

Έγιναν τέσσερις προσαγωγές έξω από το εργοτάξιο του μετρό, με την κατηγορία ότι παρεμπόδιζαν την είσοδο. Οι άνθρωποι αυτοί έμειναν όλη τη νύχτα στο σημείο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταστροφή των δέντρων και της πλατείας Εξαρχείων.

Η Συνέλευση «Όχι Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων» απηύθυνε κάλεσμα προς κατοίκους και αλληλέγγυους να περιφρουρήσουν την πλατεία και να μην αφήσουν να προχωρήσει η καταστροφή και η κοπή των δέντρων.

Τι ισχυρίζεται η Αττικό Μετρό

Απαντώντας στους κατοίκους της περιοχής, που αντιδρούν στο κόψιμο των δέντρων με αφορμή τις εργασίες για το μετρό, η εταιρεία «Αττικό Μετρό» εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία υποστηρίζει ότι τα 72 δέντρα που κόπηκαν «θα μεταφυτευτούν προσωρινά» στο φυτώριο του Δήμου Αθηναίων και πως όταν τελειώσουν τα έργα θα φυτευτούν σε χώρους πρασίνου κοντά στην πλατεία Εξαρχείων.

Συμπληρώνει μάλιστα ότι «κατά την αρχική φάση έναρξης των εργασιών να φυτευτούν 2.000 νέα δέντρα σε θέσεις που θα υποδείξει ο Δήμος Αθηναίων», επιπλέον αυτών που η ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε. έχει υποχρέωση να φυτεύσει. Ωστόσο, δεν είναι ικανή συνθήκη για να αντικαταστήσει τη βλάβη. Τα νέα δέντρα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν όσα παράγουν οξυγόνο και εγκλωβίζουν το διοξείδιο του άνθρακα εδώ και δεκαετίες. 

«Ή με το δέντρο ή με τη μπουλντόζα. Διαλέξτε πλευρά» δηλώνει η πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής –σύνθημα που κάνει ευθεία αναφορά στο λογοτεχνικό σύμπαν της Αγγελικής Βαρελά και το «Φιλενάδα, φουντουκιά μου», όπου μια φουντουκιά μέσα στην τσιμεντούπολη και τα σχέδια ανάπλασης πάλευε με μια μπουλντόζα. Όλη η γειτονιά έχει ξεσηκωθεί και προσπαθεί με πάθος να σώσει ένα δέντρο.

Τελικά, στο βιβλίο η φουντουκιά σώζεται, γεννώντας την οικολογική συνείδηση στις νέες γενιές και τον σεβασμό απέναντι στη φύση, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα δέντρα στο κέντρο της Αθήνας απειλούνται ακόμη από πριόνια, την ώρα που ο πλανήτης υποφέρει.

Εφιαλτικές στιγμές στη Λαμία.

Ολοένα και πληθαίνουν τα μοιραία εργατικά δυστυχήματα που κοστίζουν τη ζωή σε δεκάδες εργαζόμενους, οι οποίοι αναζητούν απλώς ένα μεροκάματο. Συγκεκριμένα, τις τελευταίες ώρες, γνωστοποιήθηκε ο τραγικός θάνατος ενός 60χρονου εργάτη στη Λαμία, σήμερα το πρωί της 7ης Νοεμβρίου.

Ένα μηχάνημα πίσσας «παγίδευσε» τον άτυχο εργάτη

Το τραγικό γεγονός έλαβε χώρα σε ένα εργοτάξιο στην περιοχή της Λαμίας, όταν – υπό άγνωστες ακόμη συνθήκες – ένας εργάτης εγκλωβίστηκε σ’ ένα μηχάνημα πίσσας. Εύλογα, το εν λόγω συμβάν σόκαρε συλλήβδην του συναδέλφους του άτυχου άντρα, οι οποίοι έσπευσαν να του προσφέρουν βοήθεια. Ταυτόχρονα, ειδοποίησαν πάραυτα την Πυροσβεστική και το ΕΚΑΒ. Στο σημείο κατέφτασαν διασώστες και 15 πυροσβέστες της 7ης ΕΜΑΚ και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Λαμίας, ενώ παράλληλα 6 οχήματα χρειάστηκε να επέμβουν ώστε να απεγκλωβίσουν τον άτυχο άντρα. Εντούτοις, όταν ξεκίνησε η επιχείρηση διάσωσης, ήταν ήδη πολύ αργά.

Ο 60χρονος είχε ήδη αφήσει την τελευταία του πνοή στο μηχάνημα πίσσας. Προς το παρόν, θα ακολουθηθούν οι τυπικές διαδικασίες, εφόσον ήδη ενημερώθηκαν οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι η διενέργεια νεκροψίας/νεκροτομής, ούτως ώστε να διαπιστωθούν τα ακριβή αίτια που στέρησαν τη ζωή στον 60χρονο.

Πώς ορίζεται ένα εργατικό δυστύχημα και τι προβλέπεται ως διαδικασία;

Σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος, εργατικό ατύχημα είναι εκείνο που συμβαίνει στον εργαζόμενο κατά την εκτέλεση της εργασίας ή με αφορμή αυτή και το οποίο οφείλεται σε αιφνίδιο και βίαιο γεγονός, που συνεπάγεται ανικανότητα για εργασία ή ακόμα και θάνατο του εργαζόμενου.

Οι σχετικές με τα εργατικά ατυχήματα διατάξεις καλύπτουν τρεις περιπτώσεις ατυχημάτων:

Κατά την εκτέλεση της εργασίας: Εκείνα που συμβαίνουν κατά την εκτέλεση της εργασίας σαν άμεση συνέπεια αυτής (τραυματισμός του εργαζομένου από μηχάνημα, πτώση κατά την εκτέλεση της εργασίας κ.λπ.).

Με αφορμή την εργασία: Εκείνα που συμβαίνουν με αφορμή την εργασία, δηλαδή εκτός του τόπου και του χρόνου εργασίας, με την προϋπόθεση να έχουν έστω και έμμεση σχέση με την εργασία. Έχει κριθεί από τα Ανώτατα Δικαστήρια ότι αποτελούν εργατικά ατυχήματα και εκείνα που συμβαίνουν κατά την μετάβαση στην εργασία, ή κατά την ενέργεια μιας πράξης προς το συμφέρον του εργοδότη, ακόμα και χωρίς την εντολή του, ή κατά την διάρκεια της μεσημβρινής διακοπής στον τόπο της εργασίας κατά την προσέλευση ή αναχώρηση και για χρονικό διάστημα μιας ώρας αντίστοιχα.

Από επαγγελματική ασθένεια: Εκείνα που οφείλονται σε επαγγελματική ασθένεια. Επαγγελματικές ασθένειες είναι αυτές που οφείλονται στις επιδράσεις των συνθηκών εργασίας, όπως αναλυτικά αναφέρονται στον Κανονισμό Ασθένειας του ΙΚΑ. Ευρύτερα, όμως, και κάθε επιδείνωση προϋπάρχουσας ασθένειας που συνέβη λόγω εξακολούθησης της αυτής εργασίας αποτελεί επίσης εργατικό ατύχημα.

Υποχρέωση Αναγγελίας

Κάθε ατύχημα που γίνεται κατά την εκτέλεση της εργασίας ή με αφορμή αυτή και έχει σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό ή την αδυναμία για την συνέχιση της εργασίας ή το θάνατο του ασφαλισμένου, αναγγέλλεται υποχρεωτικά στον ΕΦΚΑ από τον εργοδότη ή τον αντιπρόσωπο του, από τον παθόντα ασφαλισμένο και σε περίπτωση αδυναμίας του ή θανάτου του, από τα πρόσωπα που αποκτούν δικαίωμα απ’ αυτό, από τον γιατρό που έδωσε τις πρώτες βοήθειες και κάθε υπάλληλο του ΕΦΚΑ, επίσης και από οποιοδήποτε τρίτο που έλαβε γνώση.

Η προθεσμία αναγγελίας ατυχήματος στο ΙΚΑ πρέπει να γίνει μέσα σε 5 μέρες από το ατύχημα. Ωστόσο, ο γιατρός και κάθε υπάλληλος του ΕΦΚΑ πρέπει να αναγγείλουν το ατύχημα μέσα σε 24 ώρες από τότε που έλαβαν γνώση.

Υποχρεώσεις Εργοδότη

Σύμφωνα με τον Ν.3850/2010 , άρθρο 43ο εργοδότης οφείλει να:

– Αναγγέλλει στις αρμόδιες Επιθεωρήσεις Εργασίας, στις πλησιέστερες αστυνομικές αρχές και στις αρμόδιες υπηρεσίες του ασφαλιστικού οργανισμού στον οποίο υπάγεται ο εργαζόμενος, εντός 24 ωρών, όλα τα εργατικά ατυχήματα και εφόσον πρόκειται περί σοβαρού τραυματισμού ή θανάτου, να τηρεί αμετάβλητα όλα τα στοιχεία που δύνανται να χρησιμεύσουν για εξακρίβωση των αιτίων του ατυχήματος.

– Τηρεί ειδικό βιβλίο ατυχημάτων στο οποίο να αναγράφονται τα αίτια και η περιγραφή του ατυχήματος και να το θέτει στη διάθεση των αρμόδιων αρχών. Τα μέτρα που λαμβάνονται για την αποτροπή επανάληψης παρόμοιων συμβάντων, καταχωρούνται στο ειδικό βιβλίο των άρθρων 14 και 17.

– Τηρεί κατάλογο των εργατικών ατυχημάτων που είχαν ως συνέπεια για τον εργαζόμενο ανικανότητα εργασίας μεγαλύτερη των τριών εργάσιμων ημερών.

Τα αποκαρδιωτικά γεγονότα

Τα εργατικά δυστυχήματα μας αφορούν όλους, όλες και όλα. Δεν γνωρίζουν διακρίσεις, ούτε μπορούν να προβλεφθούν. Πριν από λίγες ημέρες, γνωστοποιήθηκε ο θάνατος ενός 56χρονου χειριστή μηχανήματος χωρίς δίπλωμα στη Βάρη. Επίσης, στο Κιλκίς, η μοίρα ενός 55χρονου που εργαζόταν σε εργοτάξιο σφραγίστηκε από επικίνδυνη πτώση. Στο Μεσολόγγι, η 50χρονη Άννα διαμελίστηκε από μηχανή κιμά σε κρεοπωλείο και στη Χαλυβουργία Βόλου χάθηκε ο 28χρονος Μιχάλης, καθώς εργαζόταν στη συντήρηση μηχανήματος. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα από τα αντίστοιχα γεγονότα που, ενδεχομένως, λαμβάνουν χώρα δίχως να το έρχονται στο φως.

Είναι επιτακτική ανάγκη να προσφέρονται ασφαλή εργασιακά περιβάλλοντα σε κάθε εργαζόμενο, να διενεργούντα τακτικά ενδελεχείς έλεγχοι αναφορικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται οι υπάλληλοι και να θεσπιστούν αυστηρές ποινές για όσους εργοδότες διατηρούν εν γνώσει τους επικίνδυνους χώρους εργασίας και, παρ’ όλα αυτά, δεν μεριμνούν για την αναβάθμισή τους.

Οι λέξεις ξεχύνονται σαν αγρίμια έξω από τις σελίδες των βιβλίων της Άλκης Ζέη και ζωγραφίζουν ένα πολύχρωμο και πανανθρώπινο, πλούσιο σε ιστορία σύμπαν. «Στην οδό Κέας, στην πλατεία Κολιάτσου, στις 15 του Δεκέμβρη» του 1923 γεννήθηκε η Άλκη Ζέη, όπως γράφει στο αυτοβιογραφικό «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο». Η Άλκη –βγαίνει από το Αγγελική– είχε θεία τη Διδώ Σωτηρίου. Η συγγραφέας του εμβληματικού έργου «Ματωμένα Χώματα» ήταν εκείνη η οποία την μύησε στη λογοτεχνία. Ο πατέρας της ήταν ο τραπεζοϋπάλληλος Ζήνωνας Ζέης με καταγωγή από την Κρήτη και η μητέρα της η Έλλη Σωτηρίου από τη Σάμο.

Η Άλκη Ζέη έγραφε από μικρή. Πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.  Όταν ήταν ακόμη στο γυμνάσιο, κείμενά της για το κουκλοθέατρο δημοσιεύονταν σε λογοτεχνικά περιοδικά. Η Άλκη Ζέη σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.

Ταυτόχρονα με το γράψιμο, αγωνίστηκε για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, ούσα ενεργό μέλος της Αριστεράς από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Ο άντρας της ήταν ο θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Γιώργος Σεβαστίκογλου και μαζί έζησαν ως πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση, από το 1952 μέχρι το 1964. Αρχικά, έμεναν στην Τασκένδη και ύστερα στη Μόσχα, όπου γεννήθηκαν και τα δυο παιδιά τους, η Ειρήνη και ο Πέτρος. 

Όσο ήταν στη Μόσχα, σπούδασε σεναριολογία στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο. Το 1964 επέστρεψε με την οικογένειά της στην Ελλάδα, ωστόσο το 1967, έφυγαν ξανά οικογενειακώς για το Παρίσι, όπου έμειναν μέχρι την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών.

«Από τα μικρά μου χρόνια ως σήμερα, ας μην πω με ακρίβεια πόσα είναι γιατί θα τρομάξω κι εγώ η ίδια, έζησα έναν πόλεμο, δύο εμφύλιους πολέμους, δύο δικτατορίες και δύο προσφυγιές. Δεν τα έζησα σαν απλός παρατηρητής, αλλά παίρνοντας ενεργό μέρος κάθε φορά κι έτσι και να ήθελα δεν θα μπορούσε το συγγραφικό μου έργο να μην επηρεαστεί από τα γεγονότα αυτά που συγκλόνισαν τον τόπο μας», έχει πει η Άλκη Ζέη. 

«Άθελά μου η ζωή μου μπλέχτηκε μέσα στην ιστορία κι έγινα κι εγώ ένα κομμάτι της. Το συγγραφικό μου λοιπόν έργο, θέλω δεν θέλω είναι γεμάτο ιστορία… Αν πέτυχα να κάνω τα παιδιά να την ακούσουν τουλάχιστον, το μέλλον θα δείξει», δήλωσε. 

Το λογοτεχνικό σύμπαν της Άλκης Ζέη

Το 1963 εκδόθηκε το «Καπλάνι της βιτρίνας», το πρώτο της βιβλίο, το οποίο θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Καταπιάνεται με πολιτικά ζητήματα και οι κριτικοί τότε έγραφαν ότι το βιβλίο δεν είναι για παιδιά και δεν πρέπει να πάει στα σχολεία, αποθαρρύνοντας τα παιδιά από το το διαβάσουν. Η Γεωργία Ταρσούλη είχε συντάξει μάλιστα μια επιστολή 15 σελίδων για το Υπουργείο Παιδείας, όπου εξηγούσε ότι το βιβλίο είναι κατά της θρησκείας, της οικογένειας και της πατρίδας. Το βιβλίο απαγορεύτηκε στην Χούντα και κυκλοφόρησε κανονικά μετά το ’78 στην Ελλάδα, ενώ στην Αμερική είχε κερδίσει βραβείο. Το 2021 διασκευάστηκε σε graphic novel.

Κατά την διάρκεια της εξορίας της, έγραψε το «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου», με ήρωα ένα αγόρι, που ζει τον πόλεμο του ’40 και μεγαλώνει στην Κατοχή. Το πρώτο της μυθιστόρημα για ενήλικες είναι το «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» και έχει χαρακτηριστεί ως «ένα μεγαλόπνευστο βιβλίο, που αποτελεί τομή στη νεότερη πεζογραφία μας». 

Μαζί με το «Καπλάνι της βιτρίνας» είναι τρία από τα πιο διαχρονικά και best sellers βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Τα βιβλία της απευθύνονται κυρίως σε παιδιά, όμως διαβάζονται ευχάριστα και από ενήλικες. Οι προσωπικές της εμπειρίες μπλέκονται ευφάνταστα με ιστορικά γεγονότα και τα θέματα που πραγματεύεται είναι καθημερινά και πανανθρώπινα. 

Γράφει με καθαρότητα, αρτιότητα και κριτική ματιά, ενώ δεν λείπει το χιούμορ και η διεισδυτική ματιά της στα γεγονότα. «Η Άλκη Ζέη πρέπει, νομίζω, να χαιρετισθεί σαν συγγραφικό φαινόμενο. Το βιβλίο με τη φυσική αβίαστη πορεία του –γελάς σε κάθε σελίδα– φωτίζει και διδάσκει. Βάζει το δάχτυλο πάνω στις πληγές που χρόνια δυναστεύουν και τυραννούν την ελληνική ζωή», έχει σχολιάσει η Έλλη Αλεξίου.

Τα βιβλία της «Σπανιόλικα παπούτσια και άλλες ιστορίες» (1994) και «Με Μολύβι Νο2» (2013) αποτελούν ιδιότυπες αυτοβιογραφίες της συγγραφέως με πολιτικά και υπαρξιακά στοιχεία που διατρέχουν όλη της τη ζωή. Ένας από τους ήρωες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε μετέπειτα ήρωας του γνωστού κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», εμπνεύστρια του οποίου ήταν η Ελένη Θεοχάρη-Περάκη. Το 2013 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο», και το 2017 το «Πόσο θα ζήσεις ακόμα, γιαγιά;».

Η σημαντικότητα και διαχρονικότητα της Άλκης Ζέη

Η Άλκη Ζέη είναι η πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό. Το έργο της είναι μεταφρασμένο και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Κάποια έχουν μεταφραστεί σε 22 γλώσσες και το «Καπλάνι» σε 33 -σε Σουαχίλι, Κορεάτικα και αρμένικα, μεταξύ άλλων. Η ίδια έχει επίσης μεταφράσει από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα ρωσικά αρκετά βιβλία.

Το 2023 έχει ανακηρυχθεί ως «Λογοτεχνικό Έτος Άλκης Ζέη», με αφορμή τη συμπλήρωση ενός αιώνα από τη γέννησή της. Μία από τις εκδηλώσεις που διοργανώνονται φέτος, έναν αιώνα μακριά από τη γέννηση της Άλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρή, το έργο των οποίων συνεχίζει να διαμορφώνει τη νέα γενιά, είναι η προβολή του ντοκιμαντέρ «Ο Μεγάλος Περίπατος της Άλκης» από το Cine Doc

Η Άλκη Ζέη έχει τιμηθεί με πλήθος βραβείων, από τα οποία ξεχωρίζουν το αμερικανικό Βραβείο Μίλντρεντ Μπάτσελντερ (1970, 1974, 1980) για το καλύτερο ξένο παιδικό βιβλίο, το Κρατικό Βραβείο παιδικού βιβλίου (1992), το ιταλικό βραβείο Ατσέρμπι για το μυθιστόρημά της «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» (2002) και Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της (2010).

Το 2012 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Κύπρου, το 2014 επίτιμη διδάκτωρ του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ το 2015 απέσπασε την ίδια τιμή από το Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Πατρών.

Την ίδια χρονιά, έλαβε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής, διάκριση που αποδίδεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε διαπρεπείς προσωπικότητες των τεχνών, των επιστημών και των γραμμάτων, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2015 τιμήθηκε από τη Γαλλία με τον τίτλο του Ταξιάρχη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων. 

Η Άλκη Ζέη έφυγε από τη ζωή στις 27 Φεβρουαρίου 2020, σε ηλικία 96 ετών.

Πέντε χρόνια μετά, τιμάμε τη μνήμη και το έργο της πολυβραβευμένης και πολυμεταφρασμένης πεζογράφου. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Λογοτεχνικού Έτους Άλκη Ζέη 2023, το CineDoc φέρνει ξανά στη μεγάλη οθόνη την Κυριακή 12 Νοεμβρίου στις 16.00 στον Κινηματογράφο Δαναό το ντοκιμαντέρ «Ο Μεγάλος Περίπατος της Άλκης» της Μαργαρίτας Μαντά, αφιερωμένο στην αγαπημένη συγγραφέα μικρών και μεγάλων.

Μετά την προβολή, θα ακολουθήσει συζήτηση με τη Μαργαρίτα Μαντά, την παραγωγό Στέλλα Θεοδωράκη και τη Μαρίζα Ντεκάστρο, συγγραφέα και κριτικό παιδικών βιβλίων.

Όπως έλεγε και η Άλκη Ζέη, «Όταν ήμουν μικρή νόμιζα ότι ο άνθρωπος για να ζήσει πρέπει να έχει ένα βιβλίο».

Η ανάγνωση σχολίων κάτω από post στα social media είναι ένα «σκοτεινό» χόμπι. Κυρίως γιατί δείχνει, με αυθόρμητο τρόπο, το βάθος της διαστρέβλωσης που μπορεί να υποστεί η ανθρώπινη αντίληψη, ακόμη και στα πιο απλά και αυταπόδεικτα ζητήματα.

Μετά τις πρόσφατες καταστροφές που υπέστη η χώρα μας, ειδικά μετά τις πλημμύρες, άνοιξε ένας νέος κύκλος συζητήσεων ανάμεσα στους απανταχού συνομωσιολόγους του διαδικτύου. Μια ικανοποιητική μερίδα εξ αυτών υποστηρίζει ότι, πίσω από φυσικά φαινόμενα, κρύβονται μυστικά σχέδια, με σκοπό τον έλεγχο του κλίματος. Και ποιος ξέρει τι άλλο.

Σε αυτό το παράξενο μείγμα ιδεών, εμπεριέχονται ο έλεγχος του καιρού, σε συνδυασμό προφανώς με αεροψεκασμούς, ο χημικός πόλεμος, η νανοτεχνολογία και το υπερόπλο HAARP. Ας παραδεχτούμε, ότι η ανάμειξη εξωγήινων, θα συμπλήρωνε τέλεια αυτό το υπέροχο πορτρέτο παραφιλολογίας.

Η επίκληση ανώτερων δυνάμεων για τα φυσικά φαινόμενα και τα δεινά που βιώνει η ανθρωπότητα, δεν είναι νέο φαινόμενο. Υπήρχε από την αρχαιότητα, με τη διαφορά ότι τότε δεν υπήρχαν οι γνώσεις του σήμερα. Ο σχολιασμός επί του θέματος γίνεται με περίσσεια σιγουριά, ενώ κανένα επιχείρημα – όσο λογικό κι αν είναι – δε φαίνεται να μπορεί να αλλάξει τη γνώμη ορισμένων.

Το παράλογο κάνει τα φυσικά, μεταφυσικά

Οι υποστηρικτές τέτοιων θεωριών είναι πεπεισμένοι πως κάποιοι «παίζουν» με τον καιρό, αλλάζοντάς τον κατά βούληση. Δεν βρίσκουν κάποια άλλη εξήγηση για τα διαρκώς αυξανόμενα ακραία καιρικά φαινόμενα. Ο «μετεωρολογικός πόλεμος»,  όπως τον ονομάζουν, κατά καιρούς περιλαμβάνει πυρκαγιές, καταιγίδες, χιόνια, σεισμούς και πλημμύρες, με το υπερόπλο HAARP, κατά την άποψή τους να αποτελεί τη γενεσιουργό πηγή.

Άλλοτε πάλι, οι καταστροφές αποδίδονται σε «τιμωρίες του Θεού» για όσα οι άνθρωποι προκαλούν, όπως την αρχαιότητα – που όταν ερχόταν καταιγίδα πίστευαν πως ο Δίας θύμωνε με τους θνητούς και έριχνε κεραυνούς. Το 2021 και σε περίοδο καραντίνας, είχαν κυκλοφορήσει κάποια βίντεο με ανθρώπους που προσπαθούσαν ανεπιτυχώς να κάψουν το χιόνι, υποστηρίζοντας πως είναι χημικό και πλαστικό. Η φυσική εξήγηση είναι πολύ απλή για να είναι πιστευτή: Το χιόνι είναι παγωμένο νερό με χαμηλή πυκνότητα και δεν καίγεται. 

Ο επιστημονικός αναλφαβητισμός, η αμάθεια, η τεχνοφοβία και η θρησκοληψία τείνουν να δημιουργούν στους ανθρώπους μία άγνοια η οποία έρχεται να αντικατασταθεί από την πίστη, με τέτοιες θεωρίες συνομωσίας, με κοινά μοτίβα.

Τα φυσικά φαινόμενα γίνονται παραφυσικά, ενώ η αληθινή γνώση περιθωριοποιείται ως κατασκεύασμα προπαγάνδας και συγκάλυψης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλοί από τους υποστηρικτές τέτοιων θεωριών είναι παράλληλα και σφοδροί πολέμιοι της κλιματικής αλλαγής την οποία θεωρούν μία προπαγάνδα των κυβερνήσεων που στην ατζέντα της νέας τάξης πραγμάτων.

Τι και αν εδώ και χρόνια έχουμε μελετήσει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής; Πώς γίνεται κάτι να είναι τόσο δύσκολα αντιληπτό, όταν οι συνέπειες είναι ολοφάνερες για το πόσο μολύνουμε τον πλανήτη; 

Σκοτεινές δυνάμεις, η εύκολη λύση. Τι είναι το HAARP;

Ο άνθρωπος, μέσω της επιστήμης πράγματι, εδώ και χρόνια, έχει προσπαθήσει να ελέγξει τη φύση κάνοντας διάφορα πειράματα. Ωστόσο, δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις, πως σεισμοί, τυφώνες και καταποντισμοί είναι τεχνητά δημιουργήματα. Το πειραματικό πρόγραμμα HAARP, για παράδειγμα, συμβάλλει στη μελέτη της ιονόσφαιρας για τη διέγερση και χρήση αυτής ως κεραίας ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, αλλά και στη βελτίωση των επικοινωνιών.

Χρηματοδοτείται από την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία και ίσως αυτό αρκεί για την άνθιση συνομωσιών που το ονομάζουν γεωφυσικό «υπερόπλο μαζικής καταστροφής» και θεωρούν πως προκαλεί σεισμούς και τυφώνες. Εντούτοις, η απόδοση ευθυνών σε κάτι αόριστο και εκτός ανθρώπινου ελέγχου, εξασφαλίζει την αδιαφορία και την αποδοχή ασυνείδητα. Κάτι υπαρκτό, όπως η έλλειψη σχεδιασμού και υποδομών για τις πλημμύρες, απαιτεί την ενεργό συμμετοχή του ατόμου για την αλλαγή.

Η γνώση διώχνει τα φαντάσματα

Αυτό που λείπει από τη σημερινή κοινωνία είναι η τάση να εξορθολογήσει τα πράγματα, η θέληση να μάθει, να ανακαλύψει. Ένα βολικό ψέμα είναι πιο εύκολο από μία δύσκολη αλήθεια. Απαιτείται χρόνος, κόπος, σκέψη και διάθεση αλλαγής.

Παρ’ όλα αυτά, η σημασία της απομυθοποίησης παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο, καθώς διευρύνοντας το πεδίο που κάποιος δέχεται κάτι ως αλήθεια, αντανακλά και η κοινωνική αντίληψη και οπτική του για τον κόσμο. Σε όλους μας αρέσουν οι «περίεργες» ιστορίες. Αν μη τι άλλο, είναι διασκεδαστικές. Με ίδιο τον τρόπο που θα μας ψυχαγωγήσει μία ιστορία φαντασμάτων – ακόμη και αν δεν πιστεύουμε στα φαντάσματα. Όμως, το ενδιαφέρον έρχεται με την αντίληψη της πραγματικότητας.

Όταν ψάχνεις στα μονοπάτια της ψυχολογίας και της επιστήμης για να ανακαλύψεις γιατί ο κόσμος σκέφτεται με έναν τέτοιο τρόπο και να ανακαλύπτεις στοιχεία με βάση τη λογική. Είναι ένα μαγευτικό ταξίδι, πολύ πιο γοητευτικό, το οποίο προκαλεί δέος στην όψη της καθαρής μορφής των πραγμάτων που βρίσκονται και συνδέουν τον εσωτερικό με τον εξωτερικό μας κόσμο.

Συνήθως, όταν ακούμε τη λέξη ναρκισσισμός, οι περισσότεροι από εμάς φανταζόμαστε κάποιο άτομο με υψηλή αυτοπεποίθηση, χειριστική συμπεριφορά, και αίσθηση πως είναι ανώτερο από τους γύρω του. Τα παραπάνω στοιχεία είναι μερικά από τα κριτήρια της πιο «γνωστής» ναρκισσιστικής διαταραχής προσωπικότητας, σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-5). 

Ωστόσο, υπάρχει και ένας άλλος τύπος ναρκισσισμού, ο οποίος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που έχουν οι περισσότεροι έως σήμερα στο μυαλό τους: O ευάλωτος ναρκισσιστής.

Τι είναι ο ευάλωτος ναρκισσισμός;

Η φράση «ευάλωτος ναρκισσισμός» μπορεί να ακούγεται οξύμωρη, καθώς συνδυάζει δύο φαινομενικά ασύμβατες έννοιες.

Με μια πρώτη ματιά, η αλαζονεία και η επιτηδευμένη συμπεριφορά που συχνά συνδέεται με τον ναρκισσισμό δεν φαίνεται να αφήνει περιθώρια για ευαισθησία. Ωστόσο, η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι σύνθετη και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους.

@drkirren

Have u met this ‘looks vulnerable on the outside, raging on the inside type?’ #covertnarcissist #vulnerablenarcissist #narcissism #narcissist #npd

♬ Fill Up Glass – Brian Englishman

Ο ευάλωτος ναρκισσισμός και η πιο «γνωστή» μορφή του ναρκισσισμού μοιράζονται αρκετά στοιχεία. Ορισμένοι παράγοντες μπορεί να είναι: 

  • H αμυντικότητα

  • Οι έντονες διαπροσωπικές σχέσεις

  • Ο εγωκεντρισμός

  • Η τάση της αλληλεπίδρασης με ανταγωνιστικό τρόπο.

«Ο ευάλωτος ναρκισσισμός χαρακτηρίζεται από παθολογικές παρουσιάσεις, τόσο άγχους και ευαισθησίας, όσο και χαρακτηριστικά εγωκεντρισμού και αισθήματος ότι δικαιούνται κάτι από τη ζωή ή από τους άλλους. Επιπλέον, υπάρχει έντονα το στοιχείο της ανεπάρκειας, της αρνητικότητας, της χαμηλής αυτοεκτίμησης και της δυσπιστίας», παρατηρεί ο Δρ Josh Miller, καθηγητής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Georgia, και γνωστός για το ερευνητικό του έργο στον τομέα της ναρκισσιστικής διαταραχής προσωπικότητας.

Όμως, σε αντίθεση με την πιο «γνωστή» έκφανση της ναρκισσιστικής διαταραχής, ο ευάλωτος ναρκισσισμός τείνει να έχει χαρακτηριστικά εσωστρέφειας και ανασφάλειας, κυρίως στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Την ίδια στιγμή, τα άτομα αποζητούν την αναγνώριση και τον θαυμασμό προκειμένου να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους. Επιπλέον, τείνουν να θυματοποιούνται και είναι υπερευαίσθητα στη γνώμη και την κριτική των άλλων.

Σε περιπτώσεις όπου νιώσουν ότι υποτιμώνται ή δεν αναγνωρίζονται, ενδεχομένως να απομακρυνθούν, να απομονωθούν κοινωνικά και να γίνουν αμυντικά. Επιπλέον, η έλλειψη της εξωτερικής επιβεβαίωσης, η οποία είναι κεντρικής σημασίας στον ευάλωτο ναρκισσισμό, μπορεί να προκαλέσει αυξημένα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης

Τι μπορεί να προκαλέσει τον ευάλωτο ναρκισσισμό;

Όπως στις περισσότερες διαταραχές στον τομέα της ψυχολογίας, έτσι και στον ευάλωτο ναρκισσισμό, παίζουν ρόλο τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Μερικές περιπτώσεις περιβαλλοντικών παραγόντων είναι:

  • Τραυματικές παιδικές εμπειρίες, όπως παραμέληση, ασυνεπής ή υπερβολικός έπαινος ή κριτική

  • Ανασφαλής προσκόλληση (insecure attachment style) κατά τις πρώιμες σχέσεις, που χαρακτηρίζονται από ασυνεπή φροντίδα ή αδιαφορία για τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού

  • Η συμπεριφορά και η στάση των γονέων, καθώς έρευνες έχουν δείξει πως άτομα που μεγαλώνουν από γονείς που παρουσιάζουν ναρκισσιστική συμπεριφορά ή στοιχεία αυτής, είναι πιο πιθανό να εσωτερικεύσει αυτά τα χαρακτηριστικά, είτε ως μηχανισμό άμυνας είτε ως μαθημένη συμπεριφορά

  • Χαμηλή αυτοεκτίμηση, με βαθιά ριζωμένα συναισθήματα ανασφάλειας 

  • Μη ρεαλιστικές προσδοκίες ή φαντασιώσεις επιτυχίας, θαυμασμού και εξιδανικευμένων σχέσεων.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο ευάλωτος ναρκισσισμός είναι μια σύνθετη ψυχολογική κατάσταση και δεν εμφανίζουν όλα τα άτομα με ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά τα ίδια συμπτώματα ή δεν έχουν τα ίδια αίτια.

Επιπλέον, ενώ αυτοί οι παράγοντες μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ναρκισσιστικών τάσεων, δεν εγγυώνται ότι ένα άτομο θα αναπτύξει ναρκισσιστική προσωπικότητα.

Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω αυτή τη διαταραχή προσωπικότητας;

Η αντιμετώπιση του ευάλωτου ναρκισσισμού μπορεί να αποτελεί πρόκληση, όπως οι περισσότερες διαταραχές προσωπικότητας.

Ωστόσο, με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας, τα άτομα με αυτή τη διαταραχή μπορούν να εξελιχθούν, να μάθουν πιο υγιείς τρόπους αντιμετώπισης και διαχείρισης καταστάσεων, και να αποκτήσουν καλύτερη αυτογνωσία.

Μερικά από τα είδη ψυχοθεραπείας που έχει φανεί πως βοηθούν στην αντιμετώπιση είναι:

  • Η ψυχοδυναμική θεραπεία: Εμβαθύνει στις ασυνείδητες σκέψεις του ατόμου και στις πρώιμες εμπειρίες της ζωής του για να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει τα βαθύτερα αίτια των ναρκισσιστικών χαρακτηριστικών.

  • Η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Βοηθά τα άτομα να εντοπίσουν και να αλλάξουν δυσλειτουργικά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς και να αποκτήσουν μεγαλύτερη επίγνωση των δυσπροσαρμοστικών συμπεριφορών τους, αναπτύσσοντας πιο προσαρμοστικούς τρόπους σκέψης και αντίδρασης.

  • Διαλεκτική θεραπεία συμπεριφοράς (DBT): Βοηθά να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους και να βελτιώσουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

  • Θεραπεία Σχημάτων: Επικεντρώνεται στον εντοπισμό και την αμφισβήτηση βαθιά ριζωμένων συναισθηματικών και γνωστικών προτύπων που συμβάλλουν σε αυτή τη διαταραχή.

Η θεραπεία για τη ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας μπορεί να αποτελέσει μακροχρόνια διαδικασία, καθώς χρειάζεται χρόνος για να δημιουργηθεί μια θεραπευτική συμμαχία μεταξύ ψυχοθεραπευτή/-τριας και ατόμου.

Τα μέλη της οικογένειας και ο περίγυρος μπορούν επίσης να επωφεληθούν από την ψυχοθεραπεία, για να μάθουν πώς να αλληλεπιδρούν καλύτερα μαζί τους και να τους στηρίζουν.  

Λίγες σκέψεις για τα «πιο hot girl trends του μήνα» – «lazy girl jobs», math girl», «girl dinner». 

It’s official – βρισκόμαστε στη χρονιά, ή ίσως τη δεκαετία, όπου τα microtends που περιλαμβάνουν τη λέξη «girl» κάνουν θραύση. Τα προαναφερθέντα, είναι μερικά μόνο από τα δεκάδες «κοριτσίστικα» trends στο TikTok, τα οποία αν και, φαινομενικά, αποσκοπούν στην ψυχαγωγία μας, ενδέχεται να δημιουργούν ταμπέλες για τις γυναίκες με όχι ιδιαίτερα θετικό πρόσημο. 

Τα πιο «hot girl trends» του 2023

Ας δούμε μερικές τάσεις που έγιναν viral μέσα στο 2023 για όλους τους λάθος λόγους. Η τάση «lazy girl job» έγινε viral φέτος το καλοκαίρι, αναφερόμενη σε remote επαγγέλματα χωρίς πολύ άγχος, με λίγη επίβλεψη και καλό μισθό.

Σε ένα βίντεο του TikTok, η 26χρονη Gabrielle Judge, που επινόησε τον όρο, περιέγραψε το «lazy girl job» ως «κάτι που μπορείς να παρατήσεις εύκολα». «Υπάρχουν πολλές δουλειές εκεί έξω που μπορείς να κάνεις και να βγάζεις 60-80 χιλιάρικα, ενώ δε χρειάζεται να δουλεύεις σκληρά ή να πηγαίνεις στο γραφείο» συνέχισε. Τέλειο, ε;

@gabrielle_judge

Career advice for women who don’t know what remote job to apply to. You can bay your bills at not feel tired at the end of the day. Women are here to collect those pay checks and move on from the work day. We have so much more fun stuff happeneing in our 5-9 that is way more important than a boss that you hate. #corporatejobs #jobsearchhacks #remoteworking #antihustleculture #9to5

♬ original sound – Anti Work Girlboss

Μέσα στο καλοκαίρι, είδαμε, επίσης, την άνοδο των hashtags «math girl», το οποίο είναι γεμάτο από βίντεο γυναικών – κυρίως της Gen Z – που εκλογικεύουν τις αγορές τους με παράλογους τρόπους, καθώς επίσης και το «girl dinner», το οποίο περιλαμβάνει TikTok βίντεο με γυναίκες να μοιράζονται τα γεύματα που φτιάχνουν για τον εαυτό τους.

Μερικά ακόμα πιο παράξενα girl trends είναι αυτά που κατηγοριοποιούν τις γυναίκες ως φαγητά με βάση την εμφάνιση και την αισθητική τους (όπως «onion girls» ή «blueberry girls»), και «girl rotting» – για όσες αγαπούν το χουζούρι στο κρεβάτι. Στον πυρήνα τους, αυτά τα trends αποτελούν έξυπνο μάρκετινγκ. Μπορεί να δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά από κοινωνική άποψη, αλλά αποδίδουν εξαιρετικά για τις επιχειρήσεις και τους influencers.

Έξυπνο branding ή σεξιστικές θέσεις;

Ορισμένοι υποστηρικτές των εν λόγω τάσεων έχουν δηλώσει ότι η χρήση του όρου «girl» προσδίδει ένα στίγμα και μια σεξιστική οπτική. Η άνοδος αυτών των βίντεο πηγάζει από την επιθυμία της νέας γενιάς, κυρίως, να ανήκει σε κάποια ομάδα,  ούτως ώστε τα άτομα αυτά να νιώσουν ιδιαίτερα και ξεχωριστά. Κι όταν κάτι χαρακτηρίζεται ως «κοριτσίστικο», αυτομάτως δημιουργεί μια άμεση αίσθηση κοινότητας.

Οι TikTokers αξιοποιούν την επίδραση των τάσεων που περιλαμβάνουν τη λέξη «girl» για να διευρύνουν το κοινό τους – μια, ομολογουμένως, έξυπνη κίνηση.

Οι κίνδυνοι πίσω από τα «girl trends»

Ενώ το TikTok προσπαθεί να μας πείσει ότι όλες οι γυναίκες είναι ή πρέπει να συμπεριφέρονται με έναν χ τρόπο, είναι επιτακτική ανάγκη να έχουμε την ελευθερία να εξελίξουμε, όπως θεωρούμε καλύτερα, την προσωπικότητά μας. Εν ολίγοις, είμαστε ο πραγματικός εαυτός μας, ανεξαρτήτως αν τα «girl trends»  τείνουν να δομήσουν μια κοινότητα και να προωθήσουν συζητήσεις, βασιζόμενες σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα.

Εξάλλου, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να ενθαρρύνουν τη βρεφοποίηση των γυναικών (infantilization), να ενισχύσουν τα τοξικά έμφυλα στερεότυπα και να συμβάλλουν στα ανθυγιεινά διατροφικά πρότυπα. Ειδικότερα, τα «girl dinner» πιάτα, τείνουν να έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες και θερμίδες και διαιωνίζουν τις διατροφικές διαταραχές.

Η τάση του «math girl» είναι, επίσης, αρκετά προβληματική, λόγω του ότι υπονοεί ότι οι γυναίκες είναι πιο σπάταλες ή έχουν «αλλεργία» στους αριθμούς – ένα παντελώς στερεοτυπικό και άδικο «τσουβάλιασμα».  

Τα «girl trends» μπορεί να είναι πιασάρικα, είναι, όμως, και περιοριστικά. Γιατί, άραγε, δεν υπάρχει ούτε ένα trend κατηγοριοποίησης των ανδρών; Ποιος είπε ότι οι άντρες δεν ενδιαφέρονται για «lazy jobs»; Εκτός αυτού, ορισμένες γυναίκες ενδέχεται να αισθάνονται άβολα όταν οι καριέρες τους χαρακτηρίζονται «τεμπέλικες» ή τα φαγητά τους αποκλειστικά «κοριτσίστικα».

Είναι εύκολο να αντιμετωπίσει κανείς αυτά τα trends ως υποτιμητικά, ιδίως εφόσον μπορεί να υπονομεύσουν την αυτονομία των γυναικών και να τις βάλουν σε καλούπια και κουτάκια.

@raphiesiat

✨GIRL MATH✨ το σωστοοοο! 😂😂😂 #girlmath

♬ Funny – Gold-Tiger

Χιουμοριστική πρόθεση ή μία ακόμα έμφυλη διάκριση;

Γιατί προσπαθούμε τόσο πολύ να πατρονάρουμε και να υποτιμήσουμε τους εαυτούς μας, όταν έχουμε περάσει αιώνες προσπαθώντας να εξαλείψουμε τα σεξιστικά γυναικεία στερεότυπα; Προφανώς, οι γυναίκες που συμμετέχουν σε αυτές τις τάσεις στο διαδίκτυο δεν έχουν σκοπό να υποτιμήσουν τον εαυτό τους ή να ενισχύσουν την πατριαρχία, αυτό, ωστόσο, κινδυνεύει να είναι το τελικό αποτέλεσμα. 

Για να καταπολεμήσουμε αυτό το φαινόμενο, θα πρέπει να αναλογιστούμε πραγματικά γιατί και πότε χρησιμοποιούμε τα «girl trends». Όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως φύλου επιβάλλεται να υιοθετούν τις δικές τους συνήθειες και να αναπτύσσουν τη δική τους προσωπική αισθητική, ακόμη κι αν δεν εναρμονίζονται με τις τρέχουσες τάσεις ή τα ασφυκτικά καλούπια της κοινωνίας

Αυτό δεν είναι και το νόημα στο τέλος της ημέρας;

Η ξεπερασμένη αίγλη του Hollywood αμαυρώνεται κι άλλο από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες υποβάλλονται οι καλλιτέχνες που εργάζονται στη μεγαλύτερη βιομηχανία θεάματος στον κόσμο. Η επίτευξη λύσης στην πολύμηνη απεργία εξετάζεται αυτές τις μέρες.

«Είμαι single και έτοιμη να πληρωθώ δίκαια», έγραφε στην πικέτα της η Haley Boston, η οποία είχε γράψει το σενάριο για μια σειρά τρόμου για το Netflix με τίτλο “Something Very Bad is Going to Happen”. Τώρα, βγαίνει στους δρόμους και διαμαρτύρεται, ελπίζοντας να αλλάξει η κατάσταση εκμετάλλευσης από τα μεγάλα χολιγουντιανά στούντιο, τις πλατφόρμες streaming που έχουν γιγαντωθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά και τα καταχρηστικά συμβόλαια και τους εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς.

Εδώ και αρκετούς μήνες, έχει ξεκινήσει ένας αγώνας εργαζομένων για καλύτερες αμοιβές και δικαιότερες συνθήκες. «Νομίζω ότι είναι μια ιστορία με Δαυίδ και Γολιάθ», είπε η αρχηγός της απεργίας της WGA Geetika Lizardi και σεναριογράφος του Bridgerton στο NPR. «Τα στούντιο έχουν όλη αυτή τη δύναμη, ειδικά τώρα που είναι τόσο μεγάλα. Εμείς είμαστε απλώς μια στρογγυλοποίηση γι’ αυτούς. Έχεις την Apple, την Amazon, αυτές τις γιγαντιαίες εταιρείες, και μετά είναι μόνο μια χούφτα από εμάς που μόλις και μετά βίας βγάζουμε τα προς το ζην».

«Κάποιος θα μπορούσε να γράψει μια ερωτική ιστορία για την απεργία της συντεχνίας των συγγραφέων», πρότεινε η σεναριογράφος Valerie Woods, στην ευφάνταστη πικετοφορία “Strike up a Romance” έξω από τα Universal Studios, καθώς συνήθως στον τομέα της επικρατεί πολύ μοναξιά. 

Οι ηθοποιοί και οι σεναριογράφοι αγωνίζονται για επικαιροποιημένες συμφωνίες που τους αμείβουν καλύτερα για σειρές και ταινίες στις πλατφόρμες streaming, καθώς σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα οι μισθοί βρίσκονται σε οικονομικά επίπεδα προ του 2010.

Πέρα από την δίκαιη αμοιβή τους, απαιτούν και περιορισμούς στη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, μιας τεχνολογίας που απειλεί ήδη τα προς το ζην των ήδη χαμηλόμισθων ηθοποιών, αλλά και τον έλεγχο πάνω στην εικόνα τους που θα βγαίνει προς τα έξω. Συγκεκριμένα, τα στούντιο θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να σκανάρουν τη μορφή των βοηθητικών ηθοποιών, ώστε να μπορούν να την αναπαράγουν ξανά ψηφιακά, χωρίς να χρειάζεται η προσέλευση των ηθοποιών.

Θα επιτευχθεί η «καλύτερη και τελική» συμφωνία; 

Η διαπραγματευτική επιτροπή του συνδικάτου SAG-AFTRA δήλωσε το Σάββατο ότι έλαβε την «τελευταία, καλύτερη και τελική προσφορά» από τη Συμμαχία Παραγωγών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, στα μέλη της οποίας περιλαμβάνονται οι Disney, Netflix, NBCUniversal και Warner Bros. Discovery.

Η απαίτηση του συνδικάτου SAG-AFTRA για αύξηση των μισθών κατά 11% κατά το πρώτο έτος της προτεινόμενης διάρκειας της σύμβασης είναι σημαντικό εμπόδιο για την επίτευξη λύσης. Τα στούντιο είχαν συμφωνήσει σε αύξηση μισθών κατά μόλις 5%. Τις τελευταίες ημέρες, το συνδικάτο άφησε να εννοηθεί ότι το στούντιο και οι διαπραγματευτές πλησιάζουν σε ορισμένα βασικά ζητήματα, αλλά παραμένουν μακριά σε άλλα.

Η συμφωνία για την επίλυση της πολύμηνης απεργίας εξετάζεται και θα πρέπει να επικυρωθεί από τα μέλη του συνδικάτου πριν τεθεί σε ισχύ και πολλά συνδικάτα έχουν καταψηφίσει συμβάσεις τους τελευταίους μήνες. Ακόμη και αν επιτευχθεί σύντομα συμφωνία, δεν θα σταματήσει απαραίτητα η απεργία.

Πάνω από 5.000 μέλη υπέγραψαν μια αίτηση που προτρέπει το συνδικάτο SAG-AFTRA να ακολουθήσει σκληρή γραμμή στις διαπραγματεύσεις για την τελική συμφωνία, υπογραμμίζοντας ότι δεν θα συμφωνήσουν σε κάτι που δεν θα ικανοποιεί τα αιτήματα που τέθηκαν κατά την έναρξη της απεργίας.

Οι καλλιτέχνες του συνδικάτου SAG-AFTRA περιμένουν το δικό τους happy end, καθώς η συντεχνία των συγγραφέων εκεί κέρδισε μια νέα σύμβαση μετά από απεργία διαρκείας σχεδόν πέντε μηνών. Η Alliance of Motion Picture and Television Producers (AMPTP), η οποία εκπροσωπεί τη Walt Disney (DIS.N), τη Netflix (NFLX.O) και άλλες εταιρείες, παρουσίασε την τελευταία της προσφορά το Σάββατο. Ο Ted Sarandos της Netflix, η Donna Langley της NBC Universal, ο Bob Iger της Disney και ο David Zaslav της Warner Bros. Discovery εμπλέκονται άμεσα στις διαπραγματεύσεις.

Υπάρχουν όμως και οι απεργοσπάστες. Κάποιοι από τους πλουσιότερους και διασημότερους καλλιτέχνες του Hollywood προσπαθούν να βάλουν τέλος στον αγώνα αυτό, καθώς δεν μπορούν να περιμένουν να επιστρέψουν στα γυρίσματά τους. Ο George Clooney, ο Tyler Perry και άλλοι ηθοποιοί προσφέρθηκαν να πληρώσουν εκατομμύρια περισσότερα σε συνδικαλιστικές συνδρομές για να βοηθήσουν να τερματιστεί η απεργία, όπως δήλωσε στο CNN ασφαλής πηγή.

Η απορρύθμιση του εργατικού δικαίου θυμίζει παλαιότερες εποχές, όπου ακόμα και οι μεγαλύτεροι σταρ αποτελούσαν ιδιοκτησία των μεγάλων χολιγουντιανών στούντιο. Όπως έχει δείξει η ιστορία, ακόμη και στην «χρυσή εποχή» του Hollywood, όπου τα στούντιο επιδίδονταν κατά κόρον σε καταχρηστικές πρακτικές κατά των εργαζομένων, ο νικηφόρος δικαστικός αγώνας της ηθοποιού Olivia de Havilland έβαλε τέλος στην εκμετάλλευση το 1944. 

Το saga των ιστορικών απεργιών του 2023 στο Hollywood δεν έχει ακόμη τελειώσει. Στις οθόνες γράφει: To be continued…

Συχνά, όμως, παραπληροφορούν σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες των δημιουργών, θέτουν μη ρεαλιστικά διατροφικά πρότυπα, καλλιεργούν ανασφάλεια και πυροδοτούν διατροφικές διαταραχές. Αν υπάρχει ένα άτομο που δεν ξέρει τι ειναι τα «what I eat in a day» βίντεο, είναι βίντεο στο οποίο ο δημιουργός παρουσιάζει όλα όσα τρώει σε μια μέρα. Εκ πρώτης όψεως, το περιεχόμενο αυτό φαίνεται ελκυστικό και αθώο.

Δίνει ιδέες για γεύματα και νέες συνταγές, ενώ παράλληλα ενημερώνει για τις διατροφικές τάσεις και τον υγιεινό τρόπο ζωής. Το υποκείμενο μήνυμα, όμως, μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνο. 

Γιατί απολαμβάνουμε τόσο να τα βλέπουμε;

Τα βίντεο αυτά μας δίνουν ιδέες για νέες συνταγές και γεύματα. Μας δίνουν πληροφορία για το πώς ο αγαπημένος μας creator τρέφεται και μας προσφέρουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε «από την κλειδαρότρυπα» τη ζωή του. Με την άδειά του, εισβάλλουμε στο σπίτι του, ψαχουλεύουμε την κουζίνα του και παρακολουθούμε τι επιλογές κάνει στο φαγητό του, πώς σκέφτεται, πώς κινείται, πώς μαγειρεύει. 

Έχουμε ξαναπεί πώς το φαγητό μπορεί να είναι μέσο σύνδεσης και επικοινωνίας. Tόσο τα βίντεο, όσο και η κουβέντα που μπορεί να ξεκινήσει, εξυπηρετούν την ανάγκη της κοινωνικοποίησης και του «ανήκειν». 

Όλοι οι λόγοι που τα βίντεο «what I eat in a day» μας βλάπτουν

Προβάλλουν μη ρεαλιστικά διατροφικά πρότυπα

Καταρχάς, ας αναρωτηθούμε αυτό: Πώς γνωρίζουμε αν λένε την αλήθεια; Πώς είμαστε σίγουροι ότι οι creators τρέφονται όντως με αυτόν τον τρόπο και πως δεν παρουσιάζουν μία εξωραισμένη πραγματικότητα;

Συνήθως, επιλέγουν να μας δείξουν μέρες στις οποίες οι διατροφικές επιλογές είναι πιο ευφάνταστες και ευπαρουσίαστες. Με τον τρόπο αυτό, ίσως και άθελά τους, ανεβάζουν ψηλά τον πήχη, θέτοντας μη ρεαλιστικά διατροφικά πρότυπα. Και αν μερικοί από τους θεατές παρακινηθούν να βελτιώσουν τις διατροφικές τους συνήθειες, πολλοί θα νιώσουν ανεπάρκεια και πίεση που δεν φροντίζουν τον εαυτό τους αρκετά καλά και το δικό τους «what I eat in a day» απέχει τόσο πολύ από αυτό που προβάλλεται ως «ιδανικό». 

Η συμβουλή: Είναι σημαντικό να θυμίζουμε στους εαυτούς μας πως οι επιλογές τους συμβαδίζουν με το δικό τους budget, αισθητική, γευστικές προτιμήσεις και ανάγκες. Ελάχιστοι έχουμε την καθημερινότητα του τυπικού influencer και τον ίδιο χρόνο να αφιερώσουμε στο φαγητό μας, και αυτό είναι ok. 

Προάγουν ανασφάλεια σχετικά με το σώμα

Οι δημιουργοί καλλιεργούν την ψευδαίσθηση πως αν ακολουθήσουμε τις ίδιες συνήθειες με αυτούς, θα αποκτήσουμε και σώμα σαν το δικό τους. Βέβαια, το μήνυμα αυτό είναι παραπλανητικό γιατι στην πραγματικότητα, ακόμα και αν καταναλώναμε τις ίδιες τροφές, στην ίδια ποσότητα και ακολουθούσαμε την ίδια ακριβώς ρουτίνα άσκησης δεν είναι σίγουρο πως θα καταλήγαμε με το ίδιο σώμα.

Η συμβουλή: Κάθε σώμα έχει το δικό του σχήμα και μέγεθος, που δεν εξαρτάται μόνο από τη διατροφή και τη φυσική δραστηριότητα αλλά από πλήθος παραγόντων, που περιλαμβάνουν το γενετικό υπόβαθρο, την ορμονική ομοιόσταση, τα επίπεδα στρες, την ποιότητα του ύπνου και την εντερική μικροχλωρίδα. 

Οι περισσότεροι fitness influencers δεν απέκτησαν το σώμα αυτό αποκλειστικά και μόνο επειδή ακολούθησαν μια συγκεκριμένη διατροφή ή ρουτίνα άσκησης. Έτυχε να ευνοηθούν από τα γονίδιά τους και τους άλλους παράγοντες που καθορίζουν το σταθερό σημείο βάρους τους. Με απλά λόγια, το σώμα προϋπήρχε της διατροφής. Πρέπει να θυμόμαστε πως δεν είναι όλα τα σώματα φτιαγμένα το ίδιο. Δεν έχουν όλα το ίδιο κέφι για έντονη φυσική δραστηριότητα.

Δεν έχουν όλα τα ίδια σήματα πείνας και κορεσμού, ούτε τις ίδιες ανάγκες σε ενέργεια. Το ότι έχουμε απόλυτο έλεγχο στο ποιό θα είναι το σχήμα και μέγεθός μας είναι μια μεγάλη παρανόηση που έχει καλλιεργηθεί από την κουλτούρα της δίαιτας. Οι περισσότεροι «what I eat in a day» creators έτυχε να έχουν ένα σώμα που η κοινωνία θεωρεί αποδεκτό και απέκτησαν το βήμα για να μοιράζονται το τι τρώνε και το προνόμιο να ασκουν επιρροή. 

Πυροδοτούν διαταραγμένη σχέση με το φαγητό και διατροφικές διαταραχές

Πολύ συχνά τα καλοσυνδυασμένα, απόλυτα curated γεύματα που παρουσιάζονται, κρύβουν ορθορεκτικές συμπεριφορές ατόμων που παλεύουν συνειδητά ή μη με κάποια διατροφική ή σωματοδυσμορφική διαταραχή. Καλλιεργούν υπερβολικά αυστηρές προσδοκίες για το τι σημαίνει «τρέφομαι υγιεινά» και πυροδοτούν διατροφικές διαταραχές στα ευάλωτα άτομα που παρακολουθούν. 

Η συμβουλή: Πρέπει να θυμόμαστε πως έχουμε έλεγχο του περιεχομένου που καταναλώνουμε και του πώς επηρεάζει την ευημερία μας. Μέσα από την εκπαίδευση και την κατανόηση του τι σημαίνει  «ισορροπημένη διατροφή» μπορούμε να προσεγγίσουμε αντίστοιχα βίντεο με κριτική σκέψη.  

(Αν διαπιστώνεις πως έχεις έντονο άγχος για την τροφή και αντιμετωπίζεις δυσκολία με την εικόνα σώματος μη διστάσεις να αναζητήσεις υποστήριξη από έναν θεραπευτή, σύμβουλο ή διαιτολόγο που ειδικεύεται σε διατροφικές διαταραχές και θέματα εικόνας σώματος). 

Υπάρχει περιεχόμενο με εκπαιδευτικό χαρακτήρα και ισορροπημένη προσέγγιση στη διατροφή και την ψυχική υγεία. Το disclaimer που συχνά προηγείται του «what I eat in a day» βίντεο, στο οποίο οι δημιουργοί τονίζουν πως δεν είναι ειδικοί και αποποιούνται της ευθύνης που έχει η επιρροή που ασκούν, δεν είναι αρκετό. Το καλό περιεχόμενο είναι ευαισθητοποιημένο ως προς τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει σε άτομα με διατροφικές διαταραχές. 

Αναγνωρίζει ότι οι διατροφικές ανάγκες του καθενός είναι διαφορετικές και ενθαρρύνει τους θεατές να κάνουν επιλογές που ευθυγραμμίζονται με τις δικές τους ανάγκες και προτιμήσεις. Το περιεχόμενο αυτό συνήθως παράγεται από ειδικούς (διαιτολόγους, εκπαιδευμένους σε προσεγγίσεις όπως η διαισθητική και η ενσυνείδητη διατροφή) ή από άτομα που έχουν ξεπεράσει κάποια διατροφική διαταραχή. 

Είναι σημαντικό να καλλιεργήσουμε φίλτρο για το ποια βίντεο μας ωφελούν και ποια όχι. Με την πληθώρα του προσφερόμενου περιεχομένου εκεί έξω, είναι και δική μας ευθύνη να μάθουμε να αμφισβητούμε τα όσα ακούμε και βλέπουμε. Βοηθά το να αναζητήσουμε περιεχόμενο από πολλούς δημιουργούς με διαφορετικές διατροφικές φιλοσοφίες και προσεγγίσεις, ώστε να αποκτήσουμε μια ευρύτερη προοπτική για την υγιεινή στάση απέναντι στη διατροφή και να αποκλείσουμε από το feed μας περιεχόμενο που προάγει μια διαταραγμένη σχέση με το φαγητό. 

Είναι ζωτικής σημασίας το να αμφισβητήσουμε το status quo που, δυστυχώς, εξακολουθεί να μεροληπτεί έναντι των φυσιολογικών σωμάτων, όλων των σχημάτων και μεγεθών, και να μάθουμε να είμαστε ευγενικοί και συμπονετικοί με τους εαυτούς μας.

Κανείς μας δεν είναι τέλειος και είναι απόλυτα ok να έχουμε μια όχι-τέλεια διατροφή. 

Οι όροι δεν μας είναι καθόλου άγνωστοι, αλλά και να μας ήταν, ο διαδικτυακός κόσμος μοιράζει «σεμινάρια». 

Στο TikTok ο όρος «quiet luxury» έχει δισεκατομμύρια προβολές, με τη δίδυμη έννοιά του, «old money», να «σπάει» επίσης τα κοντέρ. Δημιουργοί περιεχομένου, εμπνευσμένοι από σειρές όπως η «Succession» του HBO αλλά και celebrities όπως η Kendall Jenner και η Sofia Richie, μοιράζουν συμβουλές για το πώς να δείχνουμε «ακριβοί» ή από ποια brands πρέπει να ψωνίζουμε αν θέλουμε να είμαστε elegant – όποια κι αν είναι η περίσταση. 

Από πότε, όμως, η κομψότητα μετατράπηκε σε trend; Και, βασικά, από πότε η κομψότητα συνδέεται με τον πλούτο; 

Μια γρήγορη αποσαφήνιση, για πρακτικούς λόγους 

Η εμμονή με την αισθητική του «Quiet luxury» έχει κάνει την παρουσία της εδώ και χρόνια, ωστόσο ο όρος απογειώθηκε σε αναζητήσεις στα social media και στο Google το τελευταίο διάστημα. «Money talks, wealth whispers» είναι μια πρόταση που περιγράφει τέλεια τη συγκεκριμένη τάση – για πολλούς τον μινιμαλισμό της νέας εποχής.

Συνοπτικά; Σκέψου ουδέτερες αποχρώσεις, λεπτά κοψίματα, υφάσματα εξαιρετικής ποιότητάς και απουσία των λογοτύπων από ρούχα, παπούτσια και τσάντες. 

Αν πάλι θέλεις να «φωνάζεις» πολυτέλεια από μακριά – και να το επιδεικνύεις κιόλας – τότε το «old money» είναι ό,τι πρέπει. Εδώ η προσέγγιση είναι περισσότερο παραδοσιακή, αφού η νοσταλγία για το παρελθόν είναι εξαιρετικά παρούσα. Αν αναζητήσεις στο Pinterest τον όρο «old money», πολύ πιθανόν θα βρεις vintage διαφημίσεις του Ralph Lauren ή ανθρώπους να κάνουν διακοπές σε παραλιακά μέρη με tennis skirts και βαμβακερά πουκάμισα. 

Γιατί έχουμε ανάγκη να δείχνουμε πλούσιοι; 

Όταν εικόνες χλιδής και υπερβολής βρίσκονται παντού γύρω μας, είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε γιατί μας τραβάει τόσο πολύ το να δείχνουμε και να νιώθουμε πλούσιοι. Σίγουρα, το να ντυνόμαστε με τρόπο που αποπνέει πολυτέλεια και οικονομική ευμάρεια μπορεί να μας δώσει αυτοπεποίθηση ή ακόμα και να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Η επιθυμία να δείχνουμε πλούσιοι, μάλλον δεν συνδέεται τόσο με τον υλισμό, όμως αποτελεί έκφραση της προσδοκίας για μια καλύτερη, πιο εκλεπτυσμένη ζωή. 

Για τη Laura Beltrán-Rubio, ιδρύτρια της πλατφόρμας για την ιστορία της μόδας, «Culturas de Moda», η αισθητική του «quiet luxury»  μπορεί να αντιπροσωπεύει μια επανάσταση για τη γενιά Z. «Η μόδα ήταν πολύ “δυνατή” και με πολλά λογότυπα τα τελευταία χρόνια, οπότε τείνω να πιστεύω ότι μπορεί να τη βλέπουν ως μια αντιπρόταση σε όλα αυτά», έχει σημειώσει η ίδια, σύμφωνα με το Refinery29.

Από την άλλη, για τον Jonathan Square, επίκουρο καθηγητή στη Σχολή Σχεδιασμού Parsons, το ζήτημα έγκειται στην ταχεία ιεράρχηση της «αθόρυβης πολυτέλειας» έναντι των μαξιμαλιστικών στιλ, με τον ίδιο να τονίζει:

«Δεν θα υπήρχε απολύτως τίποτα κακό με τον μινιμαλισμό, ωστόσο νομίζω ότι γίνεται προβληματικό όταν το ενδιαφέρον σου είναι να δείχνεις ανωτερότητα». «Οι άνθρωποι λένε ευθέως ότι επιδιώκουν την αισθητική της “αθόρυβης πολυτέλειας” ή του “παλαιού χρήματος”, σαφώς για ταξικούς λόγους». 

Έλλειψη διαφορετικότητας 

Εδώ πρέπει να κάνουμε μια παύση και να αναλογιστούμε το εξής: Η επιδίωξη της κομψότητας πρέπει να είναι μια «γιορτή» του προσωπικού μας στιλ και της αυτοέκφρασής μας, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνδέεται με τον πλούτο.

Χωρίς καμία αμφιβολία, η τάση του «quiet luxury» & «old money» είναι σαγηνευτική, αλλά είναι απαραίτητο να θυμάστε ότι η κομψότητα είναι πολλά περισσότερα από απλά ρούχα. Είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία που «χτίζεται» από τον τρόπο που μιλάμε, τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. 

Η αληθινή κομψότητα δεν γνωρίζει σύνορα, μα αναγνωρίζει την ομορφιά στη διαφορετικότητα. Δεν «καταπνίγει» την ατομικότητα, δεν κυνηγά την ίδια εμφάνιση, δεν περιορίζει τις επιλογές μας και προφανώς εκτείνεται πέρα από τα υλικά αγαθά. 

Αν η αισθητική της «ήσυχης πολυτέλειας» σε ελκύει, τότε «αγκάλιασέ» τη, έχοντας πάντα επίγνωση ότι κανείς δεν είναι ανώτερος ή κατώτερος λόγω των επιλογών του στη μόδα. Από την άλλη, αν απολαμβάνεις τα τολμηρά ρούχα, τα έντονα κοσμήματα και αξεσουάρ, τότε μείνε πιστ@ στο στιλ σου.

Στον διαρκώς εξελισσόμενο κόσμο της μόδας, όπου κάθε τάση εξετάζεται εξονυχιστικά, είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι τα ρούχα μπορούν να αποτελέσουν έναν ευχάριστο τρόπο να εκφραστούμε. Η μόδα είναι μια μορφή τέχνης και, όπως κάθε τέχνη, έτσι και εκείνη αποτελεί έναν καθρέφτη της κοινωνίας.

Η britpop μπάντα από το Sheffield δίνει ραντεβού με το αθηναϊκό κοινό τον Ιούνιο του 2024, στο πλαίσιο του reunion tour κι εμείς -οι Common People- φρεσκάρουμε τα αγαπημένα τους τραγούδια.

“Let’s all meet up in the year 2000” τραγουδάει ο Jarvis Cocker στο “Disco 2000”, έχουν περάσει 29 χρόνια από τότε που γράφτηκε το κομμάτι και κάτι λιγότερα από τότε που οι Pulp πάτησαν τελευταία φορά το πόδι τους στην Αθήνα.

Από το 1995 κι έπειτα, οπότε και κυκλοφόρησε ο μνημειώδης δίσκος των Pulp “Different Class” που εκτόξευσε τη μπάντα σε δημοφιλία, δεν πρέπει να έχει γίνει party που να μην έχει παίξει το “Common People” -ο απόλυτος ύμνος της Britpop και ένα από τα καλύτερα pop singles όλων των εποχών, και να μην αναστέναξαν τα πατώματα.

Ο ύμνος: Common People

Οι διάσημοι πρώτοι στίχοι του single “She came from Greece, she had a thirst for knowledge. She studied sculpture at Saint Martin’s College” προκάλεσαν πολλές συζητήσεις στα media, τα οποία έψαχναν απεγνωσμένα αυτό το κορίτσι. Φήμες λένε ότι το τραγούδι αυτό έχει γραφτεί για την Δανάη Στράτου, τη μόνη Ελληνίδα φοιτήτρια γλυπτικής στο Saint Martin’s, γεγονός που η ίδια δεν έχει επιβεβαιώει, όμως είχε υπογραμμίσει ο Γιάνης Βαρουφάκης στo BBC.

To μυστήριο αυτό που έχτισε ένας από τους καλύτερους frontmen της παγκόσμιας μουσικής σκηνής θα παραμείνει αναπάντητο, ωστόσο εμείς κρατάμε σαν φυλαχτό το διαχρονικό τραγούδι των Pulp που «δεν θα πάψει ποτέ να ακούγεται σύγχρονο και ουσιαστικό», όπως αναφέρει και το Release Athens.

Όντως το “Common People” δεν θα σταματήσει ποτέ να ακούγεται, όπως και ολόκληρο το άλμπουμ του 1995 “Different Class”, στο σύνολό του, το οποίο παραμένει δίσκος που βρίσκεται στην κορυφή κάθε λίστας που αφορά στη Βρετανική σκηνή των 90s και είναι αξεπέραστος.

Οι Pulp δεν είναι fiction

H βρετανική μπάντα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και ο Jarvis Cocker που έμελλε να γίνει ένας από τους καλύτερους στιχουργούς της γενιάς του, ήταν μόλις 15 ετών. Μετά από τα δύο πρώτα albums που δεν είχαν μεγάλη απήχηση, ο κόσμος κατάλαβε ότι αυτό που έγιναν οι Pulp στα 90s δεν θα έμοιαζε με τίποτα άλλο που είχαν ακούσει ποτέ. Από εκεί κι έπειτα, ο ένας τεράστιος δίσκος διαδεχόταν τον άλλον, με tracks όπως το “My Legendary Girlfriend” και το “Countdown” να ξεχωρίζουν.

Το συγκρότημα το 2001 κυκλοφόρησε το “We Love Life” και στη συνέχεια έκανε ένα δεκαετές διάλειμμα, έχοντας πουλήσει περισσότερους από 10 εκατομμύρια δίσκους. Μετά την περιοδεία του 2011, επανενώθηκε ξανά φέτος.

Εν τω μεταξύ, ο Jarvis Cocker το 2015, μετά τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι έγραψε το ποίημα “Friday 13th 2015” για τα τραγικά γεγονότα εκείνης της ημέρας. Σε αυτές τις γραμμές, ανέφερε: «ένας φίλος είπε ότι η ισχυρότερη δήλωση αντίστασης είναι να συνεχίζεις να προχωράς» και συνεχίζει μιλώντας για την ελευθερία, καταλήγοντας με το «Παρίσι, σ’ αγαπώ». Πέρυσι κυκλοφόρησε και το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Good Pop Bad Pop”, όπου καταγράφει με νοσταλγία την χρυσή εποχή της britpop.

Με τις καθημερινές ιστορίες τους, οι οποίες έχουν πάντα ένα twist, οι Pulp κατάφεραν να καταλάβουν μια μοναδική θέση στην pop μουσική και υπόσχονται να μας κάνουν για άλλη μια φορά να τραγουδήσουμε πράγματα που θα θέλαμε να έχουμε ζήσει. “Where would we be now, if we’d never met?” αναρωτιόμαστε τώρα, μετρώντας αντίστροφα μέχρι την 20η Ιουνίου του 2024.

Με τον Jarvis Cocker στη σκηνή, να φορά με τον πιο κομψό και ιδιαίτερο τρόπο το σακάκι του και τα μεγάλα κοκάλινα γυαλιά του, χαρίζοντάς μας τις μοναδικές χορευτικές κινήσεις του, το ερχόμενο συναυλιακό καλοκαίρι προμηνύεται ήδη αξέχαστο.


Πληροφορίες:

Η προπώληση ξεκινάει την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, στις 12:00, προς 55€ και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους, θα συνεχιστεί στα 60€. Οι επόμενες φάσεις θα ανακοινωθούν στην πορεία.

Επίσης, διατίθεται περιορισμένος αριθμός VIP εισιτηρίων, με πρώτη τιμή τα 150€.

Διάθεση εισιτηρίων:

Τηλεφωνικά στο 211770000

Online: releaseathens.gr / more.com

Φυσικά σημεία: Καταστήματα Νova, Public, Ευριπίδης, Yoleni’s και Viva Spot Τεχνόπολης

Όλες οι πληροφορίες (τιμές, πρόγραμμα, πρόσβαση) στο releaseathens.gr

Φυσικά, υπάρχουν και οι άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να συζητήσεις για τα πάντα, χωρίς ίχνος αμηχανίας. Εντούτοις, κατά βάση οι συζητήσεις για το σεξ συνοδεύονται από μια κάποια αμηχανία με το θέμα αυτό να γίνεται, ευρύτερα, ένα κοινό ταμπού στην κουλτούρα μας. Συχνά, ντρεπόμαστε για τη σεξουαλικότητά μας, με αποτέλεσμα να μην την εκφράζουμε όπως θα θέλαμε και, άρα, αναπόφευκτα, το σεξ αποκτά περισσότερο έναν διεκπεραιωτικό ρόλο, παρά απελευθερωτικό ή/και απολαυστικό – όπως θα έπρεπε.

Ως εκ τούτου, συζητήσεις που αφορούν τη σεξουαλική ζωή σε μία σχέση, φαντασιώσεις, dirty talking κ.λπ. είναι αρκετά δύσκολο να διεξαχθούν σε περιπτώσεις που… φοράμε τα ρούχα μας!

Αυτό, ωστόσο, χρειάζεται να αλλάξει.

Άβολο ναι, ακατόρθωτο όχι!

Οι περισσότερες υγιείς σχέσεις απαιτούν ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία για να ευδοκιμήσουν – μέσα και έξω από την κρεβατοκάμαρα, το σαλόνι, την κουζίνα – ή οποιδήποτε άλλο δωμάτιο του σπιτιού. Όμως ακόμα κι αυτό, το να μπορείς, δηλαδή, να συζητήσεις για τη σεξουαλικότητα ή τις φαντασιώσεις σου είναι μία δεξιότητα που πρέπει να εξασκήσεις. Για την ακρίβεια, αξίζει να την εξασκήσεις. 

Let’s talk about sex baby… αλλά βασικά για φαντασιώσεις

Στις περισσότερες σχέσεις, το σεξ είναι πολύ βασικό. Επομένως, το να συζητάς γι’ αυτό είναι εξίσου σημαντικό και δεν θα πρέπει  – ιδανικά – να διαφέρει από το πώς θα μιλούσες για άλλα (λιγότερο ταμπού) θέματα όπως τα συναισθήματα, τους στόχους, τα όνειρα ή τα άγχη σου.

Στην πράξη, βέβαια, το να μοιράζεσαι κάτι που θα ήθελες, παραδείγματος χάρη, να δοκιμάσεις μπορεί να ακολουθείται από μια σειρά επιπλοκών. Γι’ αυτό, είναι υψίστης σημασίας να εκφράσεις με το χέρι στην καρδιά ό,τι άγχος σε «βαραίνει». 

Ανοίγοντας τα εσώψυχά σου, ειδικά αν αυτό γίνει στα πρώιμα στάδια μιας σχέσης, εκτός από το γεγονός ότι λειτουργεί καταπραϋντικά ως προς τις δικές σου ανησυχίες, έχει σπουδαία σημασία για τη μετέπειτα έκβαση της σχέσης, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει την ειλικρίνεια και την αποτελεσματική επικοινωνία.

@kimkimberling

Send me the word #intimacy and I’ll send you 10 tips to use when starting a discussion about sex with your spouse! #marriedlife #marriagegoals

♬ Pony – Ginuwine

Από τη θεωρία, στην πράξη

Ένα κόλπο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις αν αισθάνεσαι αμήχανα, είναι να ξεκινήσεις μια ανάλογη συζήτηση και να φανταστείς πως μιλάς σε κάποιον φίλο αντί για τον/την σύντροφό σου. Κι αυτό, διότι, όπως και να το κάνουμε, όταν τίθεται επί τάπητος το θέμα «σεξ», το έτερον ήμισυ εμπλέκεται ενεργά στο «πρόβλημα» – εν αντιθέσει με κάποιο φιλικό πρόσωπο. 

Συν τοις άλλοις, μπορείς να γράψεις σε χαρτί όλα όσα σε προβληματίζουν και να τα δώσεις στον/στην σύντροφό σου για διάβασμα, έτσι ώστε να εισπράξει μεν το μήνυμα, χωρίς όμως να προκύψει κάποια παρανόηση. Εξάλλου, στο γραπτό λόγο, συνηθίζουμε να γινόμαστε ένα τσακ πιο γλαφυροί, με αποτέλεσμα να καταγράφεται σαφέστερα αυτό το κάτι που μας απασχολεί. 

Μια άλλη μέθοδος είναι να γίνει νύξη αρκετά διπλωματικά, ρωτώντας τον/την σύντροφό μας, αρχικά, αν υπάρχει κάτι που θα ήθελε να συζητήσετε αναφορικά με το σεξ. Ανεξάρτητα από την έκβαση της συζήτησης, αν μη τι άλλο θα δημιουργηθεί ένα πρόσφορο έδαφος για να καταθέσει η κάθε πλευρά τους δικούς της προβληματισμούς, με γνώμονα την αμοιβαία κατανόηση και ικανοποίηση. 

Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι συζητήσεις γύρω από το σεξ ή τις φαντασιώσεις μοιραία θα εξακολουθούν να είναι λίγο άβολες γιατί εκεί είναι που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι πιο ευάλωτος, για να μπορέσει να το απολαύσει. Και είναι οκ να αισθάνεσαι λίγο παράξενα με αυτό, μην προσπαθήσεις να τα βάλεις με τον εαυτό σου. 

Άλλωστε, στο τέλος της ημέρας, η συζήτηση για το σεξ είναι απλά ένα θέμα συζήτησης… Εμείς, στην ουσία, το μεγαλοποιούμε αντί να εστιάσουμε στο κομμάτι της αμοιβαίας απόλαυσης και του πόθου – στοιχεία που το καθιστούν μια… ανεπανάληπτη εμπειρία!

Χτες βράδυ, νεοναζί επιχείρησαν να κάψουν ανθρώπους μέσα σε βαγόνι του ΗΣΑΠ στο Μοναστηράκι. Η αστυνομία ενεπλάκη «αφού όλα είχαν τελειώσει» κι εμείς γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές.

Ανοίγεις το κινητό σου και από τη μία βλέπεις live βομβαρδισμούς από την γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη κι από την άλλη βίντεο όπου ακροδεξιοί στο Μοναστηράκι, στο κέντρο της Αθήνας, ρίχνουν βενζίνη σε βαγόνι του ηλεκτρικού και απειλούν να κάψουν κόσμο.

Μερικές εικόνες απλά δεν μπορεί να τις επεξεργαστεί ο ανθρώπινος νου, κάνει shut down κι έτσι βγαίνει το μήνυμα “Error 404”.

Η χώρα –και ο κόσμος– που αναζητάτε δεν βρέθηκε. Ακροδεξιοί παίρνουν τα ηνία και με τις πλάτες της αστυνομίας επιτίθενται σε κόσμο σε ένα από τα πιο κεντρικά, τουριστικά και πολύβουα σημεία της πρωτεύουσας. Φρικαλεότητες.

Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, το απόγευμα της Τετάρτης, υπήρχε κάλεσμα στο Νέο Ηράκλειο για αντιφασιστικό συλλαλητήριο με σύνθημα «Έξω οι φασίστες από τις γειτονιές μας». Διότι εδώ και δύο εβδομάδες έχει γίνει «πανευρωπαϊκό κάλεσμα νεοναζί» στη συγκεκριμένη περιοχή, στο πλαίσιο των προγραμματισμένων συγκεντρώσεων για την επέτειο 10 χρόνων από τη δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής, Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη.  

Αρκετές αναρτήσεις στα social media για την 1η Νοέμβρη είχαν σαφές νεοναζιστικό και χουντικό περιεχόμενο. 

«Να καεί, να καεί»

Περίπου 40 άτομα της φασιστικής οργάνωσης Pro Patria περίμεναν έξω από το σταθμό Μοναστηράκι, χθες το βράδυ. Κρατούσαν παλούκια, λαμαρίνες και ένα μπιτόνι και απειλούσαν ότι θα κάψουν τους αντιφασίστες. Χτύπησαν τουλάχιστον 5 άτομα, με το ένα εξ αυτών να έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Στον σταθμό του Μοναστηρακίου λοιπόν, η ομάδα των νεοναζί επιτέθηκε σε μετανάστες και γυναίκες, καθώς και σε άτομα που συμμετείχαν στην αντιφασιστική συγκέντρωση στο Νέο Ηράκλειο. 

Ένα από τα βίντεο που κυκλοφορεί στα social media δείχνει έναν ακροδεξιό να ρίχνει βενζίνη μέσα σε βαγόνι του ΗΣΑΠ, ενώ άλλοι δίπλα του ακούγονται να φωνάζουν «Να καεί, να καεί». Σύμφωνα με την ΕΡΤ, πρόκειται για έναν 29χρονο, ο οποίος είναι γνώριμος στις αρχές και φέρεται να είχε συλληφθεί προ δεκαετίας για εμπλοκή σε οπαδικό επεισόδιο. 

Υπάρχουν άνθρωποι σοβαρά τραυματισμένοι. Ένα 17χρονο παιδί δέχτηκε χτύπημα στο κεφάλι από την ομάδα φασιστών, η οποία έκανε επίθεση με πυροσβεστήρες και πέτρες σε αντιφασίστες. 

Η μαρτυρία του 17χρονου που χτυπήθηκε στο βαγόνι του τραίνου από ομάδα φασιστών αναφέρει: «Με χτύπησαν στο κεφάλι με πέτρα ή παλούκι. Εγώ είμαι τυχερός. Σε άλλους τα τραύματα ήταν πολύ πιο βαριά. Κάποιον τον άρπαξαν, τον έβγαλαν έξω από το βαγόνι και τον χτυπούσαν όλοι μαζί με παλούκια και πυροσβεστήρες».

Όλα ξεκίνησαν στο Μοναστηράκι. «Ήμασταν στον ίδιο συρμό. Ανταλλάξαμε κάποια βλέμματα κι εκείνοι επιτέθηκαν. Ήταν περισσότεροι. Πάνω από διπλάσιοι. Μας στρίμωχναν μέσα και έριχναν με μπιτόνι λάδι και βενζίνη. Θέλανε να μας κάνουν να φοβηθούμε. Μας έλεγαν ότι θα μας βάλουν φωτιά, ότι θα μας κάψουν. Φωνάζανε Propatria, σας γαμάμε. Η αστυνομία επενέβη αφού όλα είχαν τελειώσει», δηλώνει ο 17χρονος. 

Η αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια, ξανά

Επί ποδός βρίσκονταν την Τετάρτη 3.500 αστυνομικοί στην Αττική υπό το φόβο επεισοδίων, καθώς έβλεπαν ότι το κλίμα είναι ηλεκτρισμένο σε αυτήν την επέτειο. Παρόλα αυτά, η επέμβαση της αστυνομίας έγινε αφότου αποκλιμακώθηκε η επίθεση. Αντί μάλιστα να συλλάβουν όσους κρατούσαν μπιτόνια, πυροσβεστήρες και ξυλοκοπούσαν κόσμο, συνέλαβαν αυτούς που δέχτηκαν την επίθεση.

Λίγο νωρίτερα, η ΕΛΑΣ είχε προχωρήσει σε αναίτιες προσαγωγές 13 ατόμων, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν και μέλη του ΜέΡΑ25, όπως ο συντονιστής της κεντρικής επιτροπής, Κώστας Ντάσκας.

Κράτος και η Αστυνομία έδειξαν τη στήριξή τους στο πανευρωπαϊκό κάλεσμα των νεοναζιστών στο Ν. Ηράκλειο, εμποδίζοντας το αντιφασιστικό κίνημα να πραγματοποιήσει την αντισυγκέντρωση. 

Για άλλη μια φορά, έκαναν τα στραβά μάτια, επιτρέποντας σε οπλισμένους φασίστες να εισέλθουν σε σταθμό μετρό και να επιτεθούν, καλλιεργώντας κλίμα τρόμου. Δεν ξεχνάμε το καλοκαίρι, που πέρασε ολόκληρο κομβόι περισσότερων από 120 Νεοναζί Κροατών, εν γνώσει της ελληνικής αστυνομίας και δολοφόνησε τον 29χρονο Μιχάλη Κατσούρη, έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ.

Φέτος, κλείνουν 10 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η απραξία και συνενοχή της αστυνομίας έχει αποδειχθεί περίτρανα και στα δικαστήρια. Συγκεκριμένα, η δολοφονία του Φύσσα έγινε μπροστά στην Αστυνομία.

Στο Εφετείο που γίνεται τώρα για την Δίκη της Χρυσής Αυγής, η πρόεδρός του, Σοφία Πανουτσακοπούλου, κατά την εξέταση της Αγγελικής Λεγάτου, η οποία είναι αστυνομικός της ΔΙΑΣ που με άλλους συναδέλφους της είχαν σπεύσει με τέσσερις μηχανές έξω από την καφετέρια Κοράλλι λίγο πριν δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας, αναφέρθηκε στην κωλυσιεργία των αστυνομικών, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι οι αστυνομικοί «απλά κοιτούσαν».

Κατά τύχη δεν θρηνούμε άλλα θύματα σήμερα.

Αλλά, αν δεν αναδιαρθρωθούν κάποια πράγματα από την βάση, το κράτος θα συνεχίσει να είναι «Ο θεσμός που ασκεί ένα μονοπώλιο νόμιμης βίας στο πλαίσιο μιας ορισμένης εδαφικής επικράτειας», όπως έγραφε ο Max Weber. Θα ξεπετάγονται συνεχώς “errors” από το σύστημα και θα προσπαθούμε να τα κλείσουμε και να τα λύσουμε, ενώ το ίδιο το πολιτικό σύστημα χρειάζεται reboot.

Κι εμείς θα συνεχίσουμε να γινόμαστε θεατές στο ίδιο έργο, στην ίδια ανείπωτη βία.

Ο Παλαιστινιακός λαός βιώνει το χείλος της ολοκληρωτικής καταστροφής του, επιζώντα άτομα από τους βομβαρδισμούς μιλούν με τρόμο για όσα συμβαίνουν εκεί που η Δύση δεν τολμά καν να κοιτάξει, πόσο μάλλον να επέμβει.

Η Guernica του Picasso, ένας από τους πιο διάσημους πίνακες που αποδίδει τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου, μεταφέρει το αντιπολεμικό μήνυμα στο σήμερα, στη γενοκτονία που συντελείται τώρα στην Παλαιστίνη, κάνοντας τον γύρο του κόσμου, σε μια σύγχρονη, τραγική παραλλαγή του. Στον πίνακα δεν απεικονίζονται βόμβες ή ερείπια, αλλά ένας ταύρος, ένα πληγωμένο άλογο, διαμελισμένα σώματα και γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά.

Τα διαμελισμένα μέρη του σώματος, τα δολοφονημένα παιδιά, οι γυναίκες που φωνάζουν γιατί δεν μπορούν να σώσουν μέλος της οικογένειάς τους ή/και να σωθούν οι ίδιες, δεν είναι απλά μέρος ενός πίνακα ζωγραφικής. Είναι η αδυσώπητη πραγματικότητα που λαμβάνει χώρα κάποια χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ελλάδας. Η Γάζα βρέχεται από την ίδια θάλασσα που κολυμπάμε κι εμείς, τη Μεσόγειο που έχει -ήδη- χαρακτηριστεί φονικό όπλο για όσους ανθρώπους καταφεύγουν στην προσφυγιά προς την Ευρώπη. Αυτή η θάλασσα βάφεται τώρα με πιο βαθύ κόκκινο.

Δεν είναι απλά αριθμοί, είναι άνθρωποι με ονόματα και ιστορία

Τουλάχιστον 8.796 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί στη Γάζα από ισραηλινές επιθέσεις από τις 7 Οκτωβρίου, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Χαμάς. Εκατοντάδες ασθενείς είναι παγιδευμένοι μέσα στο νοσοκομείο αλ-Κουντς στη βόρεια Γάζα, εν μέσω έντονων συνεχών βομβαρδισμών γύρω από το νοσοκομείο, προειδοποιεί η ActionAid.

Περισσότεροι από 12.000 εκτοπισμένοι άνθρωποι ψάχνουν καταφύγιο στους διαδρόμους και τις αυλές νοσοκομείων, εκτός από εκατοντάδες ασθενείς που δεν θα επιβιώσουν στο ταξίδι προς το νότο.

Περισσότερα από 420 παιδιά σκοτώνονται ή τραυματίζονται κάθε μέρα στη Γάζα, λέει η Unicef. Ένα παιδί σκοτώνεται πλέον κάθε 10 λεπτά, σύμφωνα με τη Save the Children και ο Νετανιάχου απορρίπτει την κατάπαυση του πυρός (είναι διεθνές αίτημα το #CeaseFireNow), δηλώνοντας ότι «είναι ώρα για πόλεμο».

Πάνω από 20.000 άμαχοι έχουν τραυματιστεί. Χειρουργεία πραγματοποιούνται χωρίς αναισθησία και οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα ως φακούς για να έχουν φως. 

Περισσότεροι από 1.400 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στο Ισραήλ. 

Στην Γάζα, υπήρχαν 50 δημοσιογράφοι. Οι 34 από αυτούς έχουν σκοτωθεί, σύμφωνα με το Υπουργείο Πληροφοριών στη Γάζα.

117 φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια έχουν εισέλθει από το πέρασμα της Ράφα από τις 21 Οκτωβρίου, όταν οι οργανώσεις δηλώνουν πως χρειάζονται την ημέρα 100 τέτοια φορτηγά για να αντιμετωπιστούν οι άμεσες ανάγκες του άμαχου πληθυσμού.

Όπως μας μεταφέρουν γιατροί από την εμπόλεμη ζώνη, όσοι δεν πεθαίνουν από βομβαρδισμούς, πεθαίνουν από τις κάκιστες υγειονομικές συνθήκες. Μάλιστα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δήλωσε ότι επίκειται «καταστροφή δημόσιας υγείας» στη Γάζα εν μέσω συνωστισμού, μαζικών εκτοπίσεων και ζημιών στις υποδομές υδροδότησης και υγιεινής.

Μετρούμε 26 μέρες πολέμου στην Παλαιστίνη – η Ελλάδα εμπλέκεται στα ισραηλινά σχέδια

Τα τανκς των ισραηλινών δυνάμεων πολιορκούν τη Γάζα.

O ισραηλινός στρατός προχώρησε σε δεύτερη επιδρομή κατά του προσφυγικού καταυλισμού στην Τζαμπάλια, παρά την διεθνή κατακραυγή, προσθέτοντας εκατοντάδες ακόμη ονόματα στη λίστα θανάτων.

Εν τω μεταξύ, αποκαλύφθηκε απόρρητο έγγραφο του υπουργείου Πληροφοριών του Ισραήλ που προτείνει ένα βασανιστικό σχέδιο μόνιμου εκτοπισμού των 2,3 εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας από τον τόπο τους. Εμπλέκεται και η Ελλάδα στα ισραηλινά σχέδια της βίαιης μετεγκατάστασης του Παλαιστινιακού λαού, ενώ την ίδια στιγμή στο ψήφισμα του ΟΗΕ να κηρυχθεί άμεσα ανθρωπιστική εκεχειρία δήλωσε απλά «αποχή», συναινώντας στα εγκλήματα πολέμου του κράτους του Ισραήλ. 

Παράλληλα, η γενοκτονία στη Γάζα οδήγησε σε παραίτηση τον Γενικό Διευθυντή του ΟΗΕ, Craig Mokhiber, ο οποίος παραδέχτηκε ότι «Η τρέχουσα μαζική σφαγή του παλαιστινιακού λαού, που έχει τις ρίζες της στην εθνο-εθνικιστική αποικιακή ιδεολογία των εποίκων, στη συνέχιση δεκαετιών συστηματικών διώξεων και εκκαθαρίσεων, βασισμένη εξ ολοκλήρου στο ότι είναι Άραβες και σε συνδυασμό με τις κατηγορηματικές δηλώσεις προθέσεων της ισραηλινής ηγεσίας – κυβέρνησης και στρατού – δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ή συζήτησης».

Μια δεύτερη Νάκμπα συντελείται στην Παλαιστίνη

Η Νάκμπα του 1948 δεν μεταδόθηκε από την τηλεόραση. Δεν υπήρχε άμεση οπτικοακουστική μετάδοση. Σήμερα όμως, είμαστε εκτεθειμένοι σε φωτογραφίες, βίντεο και συνεντεύξεις -ακόμη και livestreaming από βομβαρδισμούς, που μαρτυρούν τη βαρβαρότητα που ασκείται αυτήν την στιγμή στα σώματα, τις καρδιές και την ψυχή του άμαχου πληθυσμού στη Γάζα. 

Πολλές οικογένειες στην Παλαιστίνη έχουν ακόμη τα κλειδιά των σπιτιών που εγκατέλειψαν το 1948, γιατί οι ισραηλινές δυνάμεις τους είχαν πει ότι θα μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους μετά από μερικές εβδομάδες. Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Έγιναν μόνιμοι πρόσφυγες.

Αυτήν τη στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι αναρωτιούνται αν θα είναι αυτή η τελευταία τους μέρα στον πλανήτη. 

Η Z. G., από τη Γάζα, σημειώνει: «Οι μάρτυρες στη Λωρίδα της Γάζας γράφουν τα ονόματά τους στα χέρια τους. Άλλη μια σκληρή νύχτα πέρασε, κατά την οποία περίπου 400 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα 24 ώρες».

Η σκληρότητα και η ένταση των βομβαρδισμών την κάνει να πετάγεται από τη θέση της με κάθε οβίδα που πέφτει. «Η φρίκη έχει καταλάβει τους πάντες σε σημείο που τρομοκρατηθήκαμε με τον ήχο μιας πόρτας που έκλεινε με δύναμη. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ, μέσω του ισραηλινού κράτους κατοχής, δοκιμάζει την αποτελεσματικότητα νέων τύπων πυραύλων. Όταν πέφτουν, καίνε το σώμα και το διασκορπίζουν σε κομμάτια, καθιστώντας δύσκολο τον προσδιορισμό της ταυτότητας του ατόμου». 

Για αυτό, όλοι οι άνθρωποι στη Γάζα θεωρούν τους εαυτούς τους «μάρτυρες». Μεταξύ της μιας επιδρομής και της άλλης, ευχαριστούν τον Θεό που είναι ακόμα ζωντανοί. «Αρνούνται ότι είναι το τίποτα και ότι δεν έχουν ταυτότητα. Έτσι, οι άνθρωποι γράφουν τα ονόματά τους στα χέρια και τα πόδια τους, ώστε να μπορούν να αναγνωριστούν όταν σκοτώνονται και τα κομμάτια τους τεμαχίζονται και διασκορπίζονται». 

«Επιβεβαιώνουν ότι υπάρχουν παρά το μαρτύριό τους», σημειώνει η ίδια.

«Με ρωτάνε αν έχω αναμνήσεις από τη Νάκμπα – όχι, ζω τη Νάκμπα αυτή τη στιγμή!», δήλωσε η Maysoon Zayid, Παλαιστίνια Αμερικανή κωμικός, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ανάπηρων ατόμων. «Είναι μια συνεχόμενη Νάκμπα από το 1948».

Σε όλες τις προηγούμενες στρατιωτικές επιθέσεις, οι άνθρωποι ήλπιζαν ότι οι πολιτικές διαπραγματεύσεις θα σταματούσαν τις επιθέσεις μετά από κάποιες ημέρες. «Από τις 7 Οκτωβρίου, δεν υπάρχει καμία ελπίδα σε καμία από τις προσπάθειες διαπραγμάτευσης, επειδή τα αραβικά καθεστώτα δεν μπορούν να θέσουν στο τραπέζι οποιαδήποτε λύση ή οποιαδήποτε θέση υπό το πρίσμα της δυτικής διεθνούς κάλυψης που προστατεύει το ισραηλινό κράτος κατοχή», σχολιάζει η Z. G..

Η βία των Ισραηλινών εποίκων αναγκάζει τους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν και τα χωριά της Δυτικής Όχθης. Υπάρχουν οικογένειες που παρά τους διωγμούς και τις απειλές ότι θα τους σκοτώσουν οι Ισραηλινοί έποικοι, επιμένουν και μένουν στα σπίτια τους. Γιατί ξέρουν ότι άμα φύγουν, δεν θα ξαναεπιστρέψουν. Ωστόσο, ολόκληρες κοινότητες που υπάρχουν εκεί για δεκαετίες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους μπροστά στην αυξανόμενη βία και τον θάνατο. 

«Ο κόσμος πρέπει να μάθει για αυτά τα παιδιά που δολοφονήθηκαν από το Ισραήλ»

Μια οικογένεια έφυγε από την πόλη της Γάζας και πήγε να μείνει στη Ράφα. «Μας είπαν ότι εδώ είναι πιο ασφαλές, αλλά οι βομβαρδισμοί είναι παντού. Χθες ανατίναξαν ένα κοντινό κτίριο. Οι νύχτες είναι πολύ δύσκολες», αναφέρει στην Haaretz μια Παλαιστίνια γυναίκα, η Nidaa, η οποία έχασε την αδελφή της και μέλη της οικογένειάς της την προηγούμενη Παρασκευή στην Dir al-Balah. «Της έγραψα αρκετές φορές, δεν απάντησε. Ήξερα ότι κάτι είχε συμβεί. Δεν ξέρω αν την έθαψαν. Δεν ξέρω τι συνέβη στα παιδιά της».

Η ίδια αποφάσισε να γράψει τα ονόματα των παιδιών της πάνω στο σώμα τους. «Έγραψα τα ονόματά τους στους γοφούς και στους μηρούς τους. Αν τους συμβεί κάτι και πεθάνουμε κι εμείς, τουλάχιστον θα τα αναγνωρίσουν πριν από την ταφή». 

«Ο κόσμος πρέπει να μάθει για αυτά τα παιδιά που δολοφονήθηκαν από το Ισραήλ, επειδή δεν είναι αριθμοί, είναι ονόματα, ιστορίες και όνειρα που σκοτώθηκαν από την ισραηλινή κατοχή στη Γάζα», δήλωσε μια άλλη μητέρα, η Sara, στο Al Jazeera. Την ίδια ώρα, ένας πατέρας δεν ξέρει τι να πει στα παιδιά του για αυτό. «Τους λέω ψέματα για να είναι δυνατά. Πώς μπορώ να τα καθησυχάσω όταν φοβάμαι τον καταστροφικό πόλεμο που μας στερεί όλα τα αγαπημένα και πολύτιμα;».

Η απόλυτη βαρβαρότητα κι ο τρόμος είναι ακόμη εδώ. Η Παλαιστίνη από ανοιχτή φυλακή γίνεται ένα ολοένα και μεγαλύτερο νεκροταφείο ψυχών. Κι ο πόλεμος μαίνεται, με τα απερίφραστα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας να συντελούνται δίπλα μας, ενώ η ανθρωπότητα απλά κοιτά σαστισμένη.